نوشته‌ها

نماینده نطنز: مسئولان سریع‌تر نیازهای حوزه صنعت گردشگری را رفع کنند

نماینده مردم نطنز در مجلس شورای اسلامی خواستار حمایت از بخش گردشگری و ایجاد زیرساخت های مرتبط با صنعت گردشگری شد و از مسئولان خواست تا نیازهای این حوزه را سریع تر رفع کنند.

رحمت الله فیروزی پوربادی، در تشریح وضعیت سفرهای نوروزی ۱۴۰۱ به استان اصفهان، اظهار کرد: استان اصفهان با توجه به ویژگی هایی که هم خود شهر اصفهان و هم برخی شهرهای دیگر آن دارد قابلیت زیادی برای جذب گردشگر دارد که بر اساس آماری که چندی پیش مدیر کل میراث فرهنگی استان ارائه کردند، حدود ۶ میلیون نفر در ایام تعطیلات نوروز ۱۴۰۱ به این استان تردد داشته اند.

وی افزود: در شهرستان ها نیز به همین گونه بوده است و از جمله در حوزه انتخابیه‌ام نطنز به دلیل جاذبه گردشگری که در ابیانه وجود دارد و جاذبه زیارتی امامزاده آقا علی عباس (ع) شهر بادرود از دو روز قبل از عید تاکنون، روزانه تعداد بسیاری از مردم مراجعه کردند که با استفاده از همکاری همه ادارات، ارگان ها، نهادها، حسینیه ها، مدارس و اماکن اقامتی و خانه های بومگردی از مسافرین پذیرایی شده است.

نماینده مردم نطنز در مجلس خاطرنشان کرد: بعد از دو سال شاهد شرایط جدیدی برای گردشگری در سراسر کشور بوده ایم که ان‌شاءالله با شروع ماه مبارک رمضان مردم به شهرهای خودشان مراجعه خواهند کرد و امیدواریم در مسیر برگشت مراقبت های ویژه ایمنی را داشته باشند که به سلامت بروند و ایام خوبی را در تفریح و سفر داشته باشند.

فیروزی پوربادی در رابطه با کمبودهای موجود در حوزه پذیرش مسافران که در حوزه انتخابیه اش وجود دارد، تصریح کرد: امامزاده آقاعلی عباس (ع) پذیرش زائرین بسیاری در بادرود است که می طلبد در خصوص زائرسرا، کمپ، هتل و متل اقداماتی صورت گیرد و نیاز است که کمپ های مخصوصی برای استفاده مسافران ایجاد شود، چرا که در این ایام شاهد بودیم بعضا مسافران در کنار پارک ها چادر زده بودند و این نیاز احساس می شود که به زیرساخت های اقامتی و پذیرایی باید اضافه شود تا قابلیت گردشگری بیشتر توسعه یابد.

وی از مسئولان امر در حوزه گردشگری خواست که صدور مجوز، ارائه تسهیلات و حمایت از گردشگری و حمایت از ساخت خانه های بومگردی، هتل و زیرساخت هایی که به صنعت گردشگری کمک می کند را بیشتر مورد توجه قرار دهند و کمک کنند تا نیازهای این حوزه سریع تر رفع شده و کاهش یابد تا فضایی ایجاد شود که مردم در مسافرت به شهرها جاهایی برای اقامت و استراحت داشته باشند.

نماینده مردم نطنز در مجلس در پایان به مسافران توصیه کرد: ایمنی در رانندگی را رعایت کنند و در حالت خواب آلودگی و خستگی مسافرت نکنند و همچنین قواعد راهنمایی و رانندگی را حتما رعایت کنند تا با کمال آرامش به مقصد خود برسند.

منبع: ایسنا

تاریخچه تئاتر در ایران

تاریخچه تئاتر در ایران دقیقاً مشخص نیست، اما نمایش‌های آیینی مربوط به سوگ سیاوش و کین ایرج، دال بر قدمت هنر نمایش در ایران پیش از اسلام است.

 هنر تئاتر شاخه‌ای از هنرهای نمایشی است که به بازنمایی داستان‌ها در برابر مخاطبان یا تماشاگران می‌پردازد. تئاترهای اولیه ایرانی دارای پیوند عمیقی با مسائل مذهبی بودند که نمونه آن عموماً نمایش تعزیه بوده که تا امروز راه خود را ادامه داده است. پس از عهد قاجار، ایرانیان  با سفر  به اروپا و آشنایی با نمایش‌های پرطرفدار غربی، به ویژه در انگلستان و فرانسه سعی بر آن داشتند تا به شکلی این پدیده جذاب را وارد ایران کنند.

امروز اسنادی از دعوتنامه به همراه بلیت افتخاری تئاتری در پاریس که برای ناصرالدین شاه و همراهانش ارسال شده بود در دست است. از جمله تأثیرات آشنایی ایرانیان با هنر نمایش اروپایی، تألیف نمایشنامه‌هایی توسط قشر مهاجرت کرده به فرنگ است که معروف‌ترین این دسته از نویسندگان میرزا فتحعلی آخوندزاده است که در سرزمین قفقاز زندگی می‌کرده و به شدت تحت‌تأثیر هنر نمایشنامه‌نویسی به سبک اروپایی بوده است. اولین تئاتر ایرانی که در دوره قاجار به روی صحنه رفت، «حکومت زمان خان» نوشته میرزا آقا تبریزی نام داشت.

با پیروزی انقلاب مشروطه در سال ۱۳۲۴ هجری قمری و گرایش بیشتر ایرانیان به مدرنیته، تحولاتی نیز در این زمینه رخ داد. در این دوره تئاترهای متعددی به وجود آمد؛ از جمله تئاتر فرهنگ در عمارت مسعودیه. این عمارت به نام مسعود میرزا ظل‌السلطان بود و بعدها به وزارت فرهنگ مشهور شد، اما در اصفهان تئاتر به واسطه ارامنه ساکن جلفا شناخته شد. در سال ۱۸۸۸ تیگران آپکاریان علاقه‌مندان به این هنر را گردهم آورد و برای تأسیس باشگاه تئاتر در جلفا اقدام کرد. در بهار سال ۱۸۸۸میلادی نخستین نمایش این گروه به روی صحنه رفت. این گروه اقلیت در دوره پهلوی نیز در این زمینه بسیار فعال بودند و نقش مهمی را در رشد  هنر تئاتر در اصفهان ایفا کردند. سند فوق بلیت نمایشی به نام «ازدواج حقیقی یا شاهکار تمدن» که در سال ۱۳۱۲ در اصفهان به روی صحنه رفته است.

منبع: اسناد خاندان هژبرپور، محل نگهداری؛ مرکز اسناد و کتابخانه ملی منطقه مرکزی کشور (اصفهان)؛ نسیم سعید، کارشناس فهرست‌نگاری

ایسنا

۵۰ محوطه و اثر باستانی در اصفهان شناسایی شد

در بررسی باستان‌شناسی حوضه شرقی رودخانه زاینده‌رود (دشت‌های مابین شهر اژیه و روستای کفرود) ۵۰ محوطه و اثر باستانی از دوره‌های مفرغ، ساسانی و دوره اسلامی شناسایی شد.

به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری، یاسر جبرئیلی ـ‌ سرپرست هیأت باستان‌شناسی ـ گفت: این بررسی به منظور تکمیل مطالعات قبلی صورت‌گرفته در حوضه‌ شرقی رودخانه زاینده‌رود به‌خصوص در ادامه مطالعات انجام‌گرفته از سوی گروه باستان‌شناسی دانشگاه هنر اصفهان و مشخص کردن وضعیت باستان‌شناختی این منطقه، صورت گرفت.

او با بیان‌ این‌که در مطالعات قبلی، بخش‌های شرقی‌تر این حوضه از تالاب گاوخونی تا دشت‌های جنوب ورزنه ـ کفرود مورد بررسی قرار گرفته بود که نشان از غنای فرهنگی این منطقه داشت، افزود: اما مناطق غربی‌تر آن، که به لحاظ شرایط محیطی در یک زون قرار می‌گیرند مورد مطالعه قرار نگرفته بود، در نتیجه اطلاعات ما در رابطه با وضعیت باستان‌شناختی این بخش بسیار مبهم بود.

جبرئیلی اضافه کرد: بنابراین به منظور شناسایی آثار و محوطه‌های باستانی، همچنین پاسخ به پرسش‌هایی از قبیل چگونگی منظر فرهنگی منطقه و تغییرات آن در طول زمان، همچنین چگونگی الگو یا الگوهای استقراری محوطه‌ها در این منطقه، بررسی باستان‌شناختی حوضه شرقی رودخانه زاینده‌رود مابین دشت‌های روستای کفرود و شهر اژیه طرح‌ریزی و اجرا شد.

۵۰ محوطه و اثر باستانی در اصفهان شناسایی شد

این باستان‌شناس گفت: شناسایی و مستندنگاری محوطه‌های باستانی و ثبت و ضبط دقیق آن‌ها، مشخص کردن وضعیت تاریخ و فرهنگ منطقه، بازسازی تغییرات جمعیتی، الگوهای استقراری و به طور کلی استفاده از منظر، درک الگوهای استقراری و تغییر و تحولات فرهنگی آن در دو مقیاس محوطه‌ای و منطقه‌ای به عنوان اهداف پروژه دنبال می‌شوند.

جبرئیلی با اشاره به این‌که این بررسی مساحتی در حدود ۲۰۰ کیلومتر مربع را پوشش ‌داد و در این محدوده بالغ بر ۵۰ محوطه و اثر باستانی از دوره‌های مفرغ، ساسانی و دوره اسلامی شناسایی شد، اظهار کرد: به نظر می‌رسد منطقه مورد مطالعه در دوره اسلامی به‌خصوص در سده‌های میانه بیشتر مورد توجه قرار گرفته و شواهد این امر علاوه‌بر مدارک باستان‌شناختی در متون دوره اسلامی نیز منعکس شده است.

منبع: ایسنا

هنرمند ژاپنی بدون سفر به ایران مسجد امام اصفهان را نقاشی کرد

جان ماتسوبارا (Jun Matsubara) هنرمند ژاپنی با اثر “مسجد امام اصفهان” و با موضوع ایران در “نمایشگاه تبادلات فرهنگی ایران و ژاپن” که از سوی رایزنی فرهنگی ایران در ژاپن بر پا شده بود، شرکت کرده است.

 او در گفتگویی با رایزنی فرهنگی ایران در ژاپن گفت: با ۶۲ سال سن، حدود ۴۴ سال در زمینه نقاشی فعالیت هنری دارم و تاکنون به ایران سفر نداشته ام، البته اطلاعات بسیار محدودی در مورد امام خمینی(ره) و انقلاب شنیده بودم و این که مردم ایران بسیار مهربان و صمیمی هستند و بسیار علاقه مندم از نزدیک با ایران آشنا شوم.

این هنرمند ژاپنی افزود: رایزن فرهنگی ایران و برپایی این نمایشگاه باعث شد تا نگاه جدیدی را نسبت به ایران تجربه کنم و خلق این اثر با توجه به این که تاکنون به این کشور سفر نکرده ام نیازمند بررسی های جدی بود و در مطالعاتی که انجام دادم بسیار به کاشی کاری، معماری و ساختمان های تاریخی ایرانی اسلامی علاقه مند شدم که مانند مینیاتور هستند.

blank

وی به ساختمان و معماری مسجد اصفهان هم که نقاشی خود را با الهام از آن خلق کرد اشاره کرد و افزود: این ساختمان تفاوت ها و اختلافات بسیار زیادی با ساختمان های ژاپنی دارد و امیدوارم بتوانم در این زمینه آثار دیگری را هم از ایران نقاشی کنم.

جان ماتسوبارا با تشکر از اقدام رایزنی فرهنگی در برگزاری این نمایشگاه که نقش مهمی در تبادلات فرهنگی ایران و ژاپن دارد، افزود: امیدوارم که این تبادلات بین دو کشور بزرگ ایران و ژاپن روز به روز توسعه یابد و شاهد برگزاری نمایشگاه های متعدد و مشترک هنرمندان ایرانی و ژاپنی در دو کشور باشیم که از اهمیت فوق العاده ای برخوردار است.

وی که امیدوار است پس از برگزاری این نمایشگاه زمینه همکاری بیشتر با ایران و به ویژه هنرمندان ایرانی برای وی ایجاد شود، بر برگزاری این گونه نمایشگاه ها به صورت مشترک با هنرمندان ایرانی تاکید کرد.

هنرمند ژاپنی بدون سفر به ایران مسجد امام اصفهان را نقاشی کرد

نمایشگاه نقاشی با عنوان “تبادلات فرهنگی ایران و ژاپن” برای اولین بار با حضور و نمایش بیش از ۳۶ اثر هنری از ۸ شخصیت هنرمند ژاپنی و علاقه مند به ایران و نمایش آثار آنان و از جمله خلق آثاری ویژه با موضوع جاذبه های گردشگری و فرهنگی با عنوان”ایران”، چندی قبل از سوی رایزنی فرهنگی ایران در ژاپن برگزار شد.

در این رویداد فرهنگی ـ هنری، نقاشان و از اعضای انجمن های نقاشی گوئنن و استقلال ژاپن که جزء مهمترین تشکل های هنری این کشور محسوب می شوند به دعوت و پیشنهاد رایزنی فرهنگی علاوه بر این که هشت تابلو و اثر درباره ایران را در طول چند ماه نقاشی و خلق کردند، تعدادی از آثار خود که در رویدادها و نمایشگاه های ژاپن از جمله موزه ملی، گالری هنر و … به نمایش درآمده بود را به نمایش گذاشتند که با استقبال علاقه مندان ژاپنی مواجه شد.
هنرمندان و آثار شرکت کننده در این نمایشگاه شامل جان ماتسوبارا (مسجد امام اصفهان)، شیگه‌نوبو موری‌یاما (کوزه و ظرف مسی) ، هیده‌کو موراتا(روز تقدیر)، سه‌جیما تاکومی(تخت جمشید)، کیدائی تاگوچی(سفر)، سؤو تسوکاموتو (فراتر از خاطره)، شیوئیچیرو تسوکودا(تهران) و کازونوری یامائوچی(تصویر ذهنی پارس با گلدان و گل لاله)  بودند.

منبع: ایسنا

غارهای استان اصفهان، جاذبه پنهان گردشگری

جاذبه های طبیعی استان اصفهان شامل عارضه ها و چشم اندازهای زیبایی چون پوشش گیاهی، رودخانه ها، آبشارهای محلی، کوه ها، غارها، دشت ها، دره ها و بیابان های کویری است که هر یک از ارزش های خاص جهانگردی برخوردار هستند.

ایران با طبیعت گسترده و بی‌نظیر، اقلیم متنوع و ویژگی‌های زمین‌شناسی گوناگون مانند غارها، تنگه ها، دره ها، مناطق فسیلی، دره های نشستی، شکاف‌های بزرگ زمین شناسی، گل افشان ها، هرم‌های ماسه‌ای، سواحل صخره‌ای – سنگی، معادن باستانی و غیره به عنوان میراث‌های زمین شناختی منطقه ای ویژه برای گردشگری زمین شناسی (ژئوتوریسم) است.
استان اصفهان با مساحتی حدود ۱۰۷ هزار و ۴۵ کیلومتر مربع و ارتفاع متوسط ۱۷۱۴متر از سطح دریا، در مرکز ایران قرار دارد.
این استان بین عرض جغرافیایی ۳۰ درجه و ۴۲ دقیقه تا ۳۴ درجه و ۲۷ دقیقه شمالی طول جغرافیایی ۴۹ درجه و ۳۸ دقیقه تا ۵۵ درجه و ۳۲ دقیقه شرقی واقع شده است.
اصفهان دارای ۲۳ شهرستان است و از شمال به استان سمنان، از شمال غرب به قم، از شرق و شمال شرق به استان یزد، از غرب به استان های مرکزی و لرستان، جنوب غرب به چهارمحال و بختیاری و از جنوب به فارس و کهگیلویه و بویراحمد محدود می شود.
استان اصفهان علاوه بر جاذبه های تاریخی و بناهای بسیار کهنی که در دل خود جای داده، از جاذبه های طبیعی بسیار و متنوع نیز برخوردار است چنانچه این استان را می توان به منطقه ای چهار فصل تشبیه کرد به طوری که با زمان کوتاهی سفر درون استانی می توان از منطقه ای کوهستانی و سرد به منطقه ای کویری و بسیار گرم و خشک رسید.
اصفهان از جاذبه های طبیعی کویری، کوهستانی و رودخانه ای برخوردار است و از لحاظ جغرافیایی از مناطق با اهمیت ایران به شمار می آید.
یکی از جاذبه های طبیعی برای گردشگری طبیعی غارها هستند که جاذبه های گردشگری بی نظیری هستند که برخی از آن ها هنوز هم برای اکثر هموطنان ناشناخته است و تنها تعداد اندکی شانس دیدار از ‌این جاذبه‌ها را داشته اند.
مهمترین و زیباترین غارهای هدف گردشگری در زیر معرفی شده اند.

غارهای استان اصفهان، جاذبه پنهان گردشگری

*غار افوس
غار افوس در دامنه یکی از دره‌های رشته کوه قبله کوه در غرب روستای افوس واقع شده است. دهانه غار از دو چاه دوقلو تشکیل شده که یکی از آن‌ها بعد از حدود ۶ متر، به چاه بزرگ می‌پیوندد. چاه بزرگ تا عمق ۱۲ متر ادامه می‌یابد و به تالاری به مساحت ۳۰ مترمربع می‌رسد. در اطراف تالار، غارسنگ‌های شیری رنگ و ضخیم دیده می‌شود. در انتهای تالار دهلیزی مایل به طول حدود یک متر وجود دارد که به چاه باریک دیگری که حدود ۸ متر عمق دارد، منتهی می‌شود. در انتهای غار چاه دوم قرار دارد. به فاصله حدود ۵۰۰ متر و دو دره بعد از چاه، در جهت قله قبله کوه، چاهی دیگر وجود دارد که به شکل استوانه است و قطر قاعده آن به ۶ متر می‌رسد. چاه پس از حدود ۷ متر عریض شده و انتهای آن را توده بزرگ برف یخی می‌پوشاند. برف‌های انتهای چاه از سالی به سال دیگر باقی می‌مانند و یک برفچال دائمی را تشکیل می‌دهند.

غارهای استان اصفهان، جاذبه پنهان گردشگری

*غار بابا جابر
غار بابا جابر در دامنه شمالی کوه بابا جابر در ۵۳ کیلومتری جنوب غربی شهر دلیجان و یک کیلومتری روستای جودان قرار دارد. این غار دارای دو دهانه (شرقی و غربی) در ارتفاع ۱۷۰۰ متری از سطح دریاست. دهانه شرقی در بالای یک پرتگاه ۶ متری و دهانه غربی در بالای یک پرتگاه ۳ متری واقع شده است و ورود به آن مستلزم سنگ‌نوردی است. به علت حفاری دهانه غار و رها کردن آوارهای حاصل از حفاری، ۱۰ متر نخستِ دالانِ ورودی از خاک‌های نرم رسی پوشیده شده و عبور از آن با لغزیدن و گرد و خاک فراوان همراه است. دالان ورودی پس از ۱۰ متر فاصله از دهانه، حالت طبیعی پیدا می‌کند و با شیب ۴۵ درجه ادامه می‌یابد.
این دالان شیب‌دار با عرض ۳ تا ۱۰ متر و ارتفاع ۲ تا ۵ متر، به طول ۱۰۰ متر امتداد دارد. در این مسیر، فرایند غارسنگ‌سازی صورت نگرفته و مسیر فاقد غارسنگ است. در سه بخش این دالان ایوان‌هایی برای سکونت به صورت سنگ‌چین ساخته شده‌اند. انتهای دالان ۱۰۰ متری، دهلیزی باریک به شکل افقی قرار گرفته که از سنگ‌های ریزشی پوشیده شده است. این دهلیز چند پرتگاه دارد و از مشکل‌ترین معبرهای غار است. در دهلیز ریزشی یاد شده، فعالیت‌های غارسنگ‌سازی صورت گرفته و سنگ‌های ریزشی آن پوشیده از چکیده‌های نخودی و میخ مانند هستند. احتمالاً ریزش در زمان‌های بسیار دور صورت گرفته است زیرا با وجود کمبود کانی‌های کربناتی در سقف، حجم تشکیلات آهکی که به صورت چکیده بر روی سنگ‌ها ایجاد شده‌اند، قابل ملاحظه است.
بخش اصلی غار تالاری دایره‌ای به قطر ۳۵ متر و ارتفاع حداکثر ۲۰ متر است که بعد از دهلیز قرار دارد و ۱۰۰ متر از دهانه غار پایین‌تر است. سقف وسط تالار ریزش کرده، سکویی بزرگ به وجود آورده و چکیده‌ای بزرگ روی سکو به وجود آمده است. جلوی چکیده یک حفره کاملاً صیقلی وجود دارد که احتمالاً محل اجرای مراسم آیینی بوده است. دیواره‌های تالار پوشیده از چکنده‌های گُل کلمی هستند. به این تالار تعدادی دهلیز متصل است که چندان طولانی نیستند.

غارهای استان اصفهان، جاذبه پنهان گردشگری

*غار اَرازه (چاه ارازه)
این غار در ۲۴ کیلومتری شرق مورچه خورت در روستای آب سنجد از توابع باقرآباد واقع شده است. این غار همانند یک چاه است که قطر دهانه آن حدود ۲۰ متر و عمق ۴۵ متر می‌باشد و به جهت وسعت زیاد دهانه، تمام سطح کف این چاه از نور کافی برخوردار است. این غار از فوران مواد و گدازه‌های آتشفشانی و فروکش نمودن آن تشکیل شده به طوری که در برخی از قسمت‌های دیواره آن با وجود گذشت میلیون‌ها سال حالت صیقلی که در نتیجه خروج مواد آتشفشانی است، به چشم می‌خورد. این غار به نام‌های چاه دیو و چاه اجنه نیز نامیده می‌شود.

*غار اژدها
این غار در ۵ کیلومتری شمال غرب روستای سِپرو از توابع شهرستان نایین قرار دارد. دهانه این غار در ارتفاع ۱۸۶۴ متری از سطح دریا واقع شده و در نزدیکی آن یک چهارطاقی نیز دیده می‌شود.

*غار افغان
غار افغان در فاصله ۵۰ کیلومتری جنوب مبارکه واقع شده است. قطر دهانه این غار حدود ۵ متر و عمق آن در حدود ۳ متر است. انتهای دهانه قیف‌مانند غار به یک چاه باریک ۶ متری می‌رسد و در انتها به کف غار ختم می‌شود. بدنه غار بسیار ریزشی است بنابراین بازدید از آن نیازمند در اختیار داشتن تجهیزات ایمنی است.

*غار پلنگ
این غار در ۱۲ کیلومتری روستای کُمِه از توابع سمیرم و در جنوب شهرضا واقع شده است. دهانه این غار بسیار باریک است و باید به صورت خزیده از آن وارد شد و پس از آن محوطه وسیعی قرار دارد. طول این غار حدود ۱۰۰ متراست. در انتهای غار تخته سنگ بزرگی وجود دارد که شکل پلنگی عظیم‌الجثه در حالت خوابیده را در ذهن تداعی می‌کند به همین جهت این غار با نام پلنگ معروف شده است.

*غارهای حسن‌آباد قلعه بزی
این دو غار در کوه حسن‌آباد قلعه بزی در شهرستان مبارکه استان اصفهان واقع شده‌اند. کوه قلعه بزی در جنوب غربی شهر اصفهان قرار دارد. از مجاورت این کوه رودخانه زاینده‌رود عبور می‌نماید که همین امر سبب سرسبزی و خرمی روستاهای اطراف آن شده است. همچنین خط راه آهنی که به ذوب آهن می‌رود نیز از مجاورت آن عبور می‌کند. مسیرهای صعود به قله این کوه بسیار سخت بوده و پیمایش آن نیاز به تخصص و تجهیزات لازم دارد.
غارهای این کوه مربوط به عهد پارینه سنگی میانی می‌باشد و قطر دهانه آن حدود ۱۶ تا ۱۸ متر است و جزو غارهای طبیعی محسوب می‌شود که انسان از آن به عنوان محل سکونت خود انتخاب نموده است. در حفاری‌های غار ابزارهای پارینه سنگی و نوع غذاهای مصرف شده توسط آن‌ها یافت شد که همین امر مؤید مطلب فوق مبنی بر سکونت انسان می‌باشد.
بر فراز کوه قلعه بزی یک بنای تاریخی که شبیه به قلعه می‌باشد، دیده می‌شود. به گفته برخی کارشناسان این قلعه مربوط به عهد سلجوقیان می‌باشد و عده‌ای دیگر معتقدند این قلعه از آثار دوره ساسانیان است که در دوره سلجوقیان مرمت شده و مورد استفاده واقع شده است.

*غار پریان
غار پریان یکی از غارهای زیبای استان اصفهان است که در فاصله ۸ کیلومتری ابیانه و ۱۸ کیلومتری روستای سُه در دره‌ای به نام پری هول واقع شده است. ابعاد دهانه این غار ۱۲۰×۱۶۰ سانتی‌متر می‌باشد و در ارتفاع ۲۹۶۷ متری از سطح دریا قرار دارد. این غار در سال ۱۳۷۹ خورشیدی کشف شد و تا به امروز غارشناسان همواره به کشفیات جدیدی در این غار دست یافته‌اند. گروه غارشناسی و غارنوردی اصفهان در تازه‌ترین کاوش خود به تالاری زیبا در عمق ۱۲۰ متری غار پریان دست یافتند. تاکنون تعداد تالارهای کشف شده در این غار به ۱۱ عدد رسیده است.
به دلیل وجود چاه‌های خطرناک در این غار، پیمایش کامل آن نیاز به آشنایی کامل به فنون غارنوردی داشته و بدون داشتن وسایل و ابزار مورد نیاز و راهنما و نقشه کامل غار، بازدید و پیمایش آن میسر نمی‌باشد.

*غار پری هول
غار پری هول در قسمت جنوبی ابیانه منطقه پرسفید یا به گویش اهالی پی اسپه و در ارتفاعات قله نرقچون (نرقوچان) واقع شده است. این غار دارای ورودی بزرگی است و در ابتدای غار تالار بزرگی در ابعاد تقریبی ۱۵ متر با سقفی مدور و بلند به ارتفاع ۶ متر به چشم می‌خورد. این غار دارای سه تالار و یک دخمه می‌باشد. آویزه‌های استالاکتیت و استالاگمیت این غار بسیار جالب توجه می‌باشند. این غار برخلاف غار پریان که پیمایش آن نیاز به تجهیزات فنی دارد، غاری ساده است.

*غار خاصه تراش
این غار در نزدیکی شهر حبیب‌آباد از توابع شهرستان برخوار در فاصله ۳۳ کیلومتری شمال شرقی اصفهان و در ارتفاع ۲۳۰۰ متری از سطح دریا واقع شده است. در تشکیل این غار آهکی عوامل تکتونیکی نقش داشته و به مرور زمان در اثر پدیده انحلال، گذرگاه‌ها، تالارهای متعدد و قندیل‌های زیبای آن شکل گرفته است. روبروی دهانه غار کوهی وجود دارد که در آن چاهی ۴۰ متری وجود دارد و نشان می‌دهد که این دو کوه در اثر رانش زمین از هم جدا شده‌اند.
غار خاصه تراش با نام‌های دیگری همچون غار حبیب‌آباد و غار آب بید نیز خوانده می‌شود و پیمایش آن برای افراد درشت اندام و کسانی که مشکلات تنفسی دارند، مناسب نمی‌باشد.

*غار دَنگِزلو
این غار در دامنه ارتفاعات نوول در ۱۲ کیلومتری روستای دنگزلو در جنوب غربی دهستان پادنای علیا در ۱۱۵ کیلومتری جنوب سمیرم قرار دارد. طول این غار ۳۲۰ متر و عمق آن ۱۰ متر می‌باشد. غار دنگزلو از نوع غارهای آهکی است که در آن رودخانه‌ای جریان داشته و دارای استالاکتیت و استالاگمیت‌های فراوان می‌باشد. این غار دارای تالارهای متعدد و چند تالاب است به همین دلیل این غار یکی از منابع مهم آبی منطقه پادنا محسوب می‌شود.

*غار شاه شکر
این غار در کیلومتر ۳۰ جاده شهرضا- سمیرم قرار دارد و علی‌رغم کوچک بودن، بسیار جالب توجه است. در دهانه غار زنجیری به طول ۵۰ متر به سنگی بسته شده و افرادی که قصد ورود به غار را دارند باید همانند پایین رفتن از چاه، از زنجیر استفاده نمایند.
محوطه غار برای افراد منطقه مکانی مقدس است و در آنجا حاجت‌مندان شمع روشن کرده و به راز و نیاز می‌پردازند.

*غار شاه قنداب (قندآب)
این غار یکی از غارهای دیدنی استان اصفهان است که در ۵۷ کیلومتری جنوب شرق شهرضا و ۳۵ کیلومتری غرب رامشه واقع شده است. طول این غار در حدود ۶۸ متر است و در قسمت انتهایی کاملاً تاریک است. درون غار ۲ سنگ قندیل بسیار زیبا از سقف تا کف غار کشیده شده است. درون غار مملو از حوضچه آب است اما قابل آشامیدن نمی‌باشد. وجود زباله‌های بازدیدکنندگان و یادگاری‌هایی که بر دیواره‌های غار درج شده، زیبایی این غار را مخدوش نموده است.

*غار فریدون
این غار در ۱۸ کیلومتری غرب پیکان و ۷۰ کیلومتری جنوب شرقی اصفهان قرار دارد. درون غار تونلی وجود دارد که به گفته محققان به دست انسان در دوره‌های باستان حفر شده است. به اعتقاد اهالی منطقه روزگاری فریدون پیشدادی به خاطر ستم ضحاک در کوه‌ها پنهان بوده و مدتی نیز در این غار سکونت داشته است به همین دلیل این غار به نام فریدون معروف گشته است. پیمایش این غار نیازمند در اختیار داشتن ابزار و تجهیزات کوهنوردی است.

*غار قهرمان
این غار در ۱۲ کیلومتری غرب اصفهان در نزدیکی شهرستان خمینی شهر بر سینه کوه سنگی کم ارتفاعی قرار دارد. دهانه غار ۱۰ متر ارتفاع و ۵ متر عرض دارد و به سمت غرب قرار گرفته است. پس از ورود از دهانه محوطه داخلی غار وجود دارد که بقایای دیوار سنگی در اطراف آن دیده می‌شود. در پشت دیواره‌های سنگی، آب‌انباری به ابعاد ۹۷×۲۳۰ سانتی‌متر و عمق ۲ متر در کف غار ایجاد شده که با چند لایه ساروج، بسیار تمیز اندودکاری شده و امروزه نیز می‌توان از آن استفاده نمود. در سمت راست آب انبار اتاقی قرار دارد که ۵ متر طول و ۴٫۲ متر عرض دارد و تقریباً به حالت نیمه استوانه است. در انتهای اتاق، سکوی باریکی به ارتفاع ۳۵ سانتی‌متر و عرض ۲۰ سانتی‌متر تعبیه شده که احتمال می‌رود تاقچه بوده باشد. در گوشه بدنه چپ انتهای غار در بالای صخره، حفره طبیعی کوچکی دیده می‌شود که مقابل آن با دیواری گرفته شده و برای دسترسی به حفره باید از روی دیوار آب انبار با یک صعود اریب خود را به آن رسانید. بر لبه راست دهانه غار بخش دیگری از غار قرار دارد که با دیگر ساختمان‌های آن تفاوت دارد و برای رسیدن به آن باید از یک دیواره خطرناک سنگی بالا رفت. اندازه تالار سنگی ۵٫۵×۱۰٫۴ متر و اتاق‌های دیگر ۲٫۲۵×۲٫۵۶ و ۱٫۵۰×۱٫۶۴ متر وسعت دارند. نکته جالب در این غار وجود دو روزنه در گوشه اتاق بزرگ‌تر است که برای دیده‌بانی گشوده شده و غارنشینان از راه آن تا مسافت بسیار دوری را می‌دیده‌اند.
در خصوص کارکرد این غار نظرات مختلفی ابراز شده است. شاید این غار به عنوان پناهگاه در مواقع خطر و تهاجم مورد استفاده بوده یا به گفته مسعودی محل عبادت صوفیان و یا محل پیروان آیین مهرپرستی بوده است.

*غار کلهرود (چاه وزمه)
این غار در روستای کلهرود در ۳۳ کیلومتری شمال مورچه خورت در جاده قدیم کاشان و ۱۱۰ کیلومتری شمال شهر اصفهان در دامنه‌ کوه‌های کرکس قرار دارد. این غار یکی از غارهای غیرآهکی استان اصفهان است و شهرت آن نیز بیشتر به دلیل گِلی بودن آن می‌باشد و به نظر می‌رسد این غار در اثر نفوذ آب رودخانه در زمانی که بستر آن ۵۰ متر بالاتر از مسیر کنونی آن بوده، ایجاد شده است.
این غار با طول ۳۰۰۰ متر و عمق ۵۰ متر، از تالارهای متعدد تشکیل شده است. سقف و دیوارهای غار پوشیده از سنگ‌های گُل کلمی و کف آن پوشیده از چکیده‌های مخروطی شکل و دانه انگوری است و به همین دلیل بسیار کم‌نظیر و دیدنی می‌باشد اما متأسفانه به دلیل ورود افراد تا حدود زیادی این اشکال زیبا از بین رفته‌اند.
این غار شامل دو قسمت می‌باشد یک قسمت شامل چند تالار بزرگ و قسمت دیگر که طول اصلی غار را تشکیل می‌دهد شعبه گِلی این غار است که مانند دهلیزی بلند، امتداد یافته است.
در نتیجه بررسی و حفاری‌هایی که در این غار صورت گرفته، مقداری اشیاء و ابزار تاریخی، استخوان انسان و جانور کشف شده است. در مرکز تالار دوم این غار میدان کوچکی قرار دارد که در آن چاله‌ای حفر شده و احتمال می‌رود مکانی برای برافروختن آتش بوده باشد.

*غار گوگان
این غار در ۲ کیلومتری شمال روستای گوگان در جنوب شهرستان فریدونشهر واقع شده است. ارتفاع غار از سطح زمین حدود ۱۵ متر است. در بدنه غار آثار تراش سنگ‌ها به دست انسان دیده می‌شود. در انتهای غار حوضچه‌ای وجود دارد که در تمام مدت سال دارای آب است. ورود به غار از طریق نردبان امکان‌پذیر است.

*غار نیاسر
غار نیاسر در روستای نیاسر در ۳۰ کیلومتری غرب شهر کاشان قرار دارد. این غار دارای ساختمانی پیچیده و تو در تو و شامل کانال‌های دستکند و تعدادی چاه است. مقطع کانال‌ها به شکل مربع و ابعاد آن‌ها در بخش‌های مختلف، متفاوت است. درون چاه‌های غار چاله‌هایی برای قرار دادن دست و پا در سنگ‌ها کنده شده که عبور از آن‌ها را آسان می‌سازد. عمق چاه‌های غار نیاسر از ۲ تا ۱۰ متر متغیر است. این غار درون سکویی وسیع و مسطح به نام تالار ساخته شده است.
از نکات جالب توجه این غار وجود اتاقک‌هایی است که در ابتدای چاه‌ها ساخته شده‌اند و دیگری ایجاد شیب مناسب در کانال‌ها جهت عبور آب‌های فرورو حاصل از بارندگی و باز کردن کانال‌هایی به بیرون از دیواره سکو برای تهویه و جریان یافتن هوای درون غار که هم اکنون آثار آن‌ها به چشم می‌خورد.
مجموعه عوارض موجود در غار نیاسر، این غار را اسرارآمیز ساخته است به طوری که باستان‌شناسان تا امروز نتوانسته‌اند در مورد علل ساخت آن اظهارنظر قطعی نمایند اما احتمال دارد ساخت این غار در ابتدا جنبه مذهبی داشته و در دوره‌های بعدی کاربردهای دیگری پیدا کرده است. احتمال دارد ساخت این غار مربوط به اوایل دوران پارت‌ها (اشکانیان) باشد زیرا پیروان آیین میترا در غارها به عبادت می‌پرداختند و دلیل دیگر برای اثبات آن، وجود آبشار در کنار این غار است. زیرا پیروان آیین میترا معابد خود را در نزدیکی آب‌ها و مکان‌های تاریک می‌ساختند. البته این فرضیه نیز وجود دارد که این غار در روزگاران قبل از ورود آریایی‌ها ساخته و در زمان پارت‌ها توسعه یافته زیرا پیروان میترائیسم مکان‌هایی را برای ساخت معابد در نظر می‌گرفتند که از گذشته مقدس و قابل احترام بودند و شاید پارت‌ها نیز این مکان را به دلیل تقدس در نزد ایرانیان پیش از خود، انتخاب کرده باشند. آثاری همچون ظروف سفالی و سکه از دوران پس از اسلام در این غار به دست آمده که بیشتر مربوط به دوران سلجوقیان و ایلخانان است و به طور حتم کاربرد این غار در دوران پس از اسلام بیشتر به عنوان پناهگاه و اهداف نظامی بوده است.
غار نیاسر به غار سوراخ ویس، غار ویس یا غار رئیس نیز شهرت دارد.

*غار یخ (یخ دنا)
غار یخ در روستای خفر در ۶۵ کیلومتری جنوب سمیرم در ارتفاعسه هزار و ۸۰۰ متری قله دنا میان قله‌های قدوس و بیژن قرار دارد. این غار یکی از غارهای دیدنی ایران است که در سال ۱۳۴۶ خورشیدی توسط کوهنوردان استان فارس کشف شد. این غار دارای آبشار یخی و ستون‌های یخی بسیار جالب توجه است و در انتهای غار دریاچه زیبایی مملو از قطعات یخ شناور مشاهده می‌شود. از آنجا که درون غار دما بسیار پایین است، آبی که در غار جریان دارد یخ می‌زند و تمام طول سال این غار پوشیده از یخ می‌باشد و به همین دلیل به این نام معروف شده است. اگرچه مسیر پیمایش غار فنی نمی‌باشد اما به دلیل یخی و لیز بودن مسیر، باید با احتیاط بسیار انجام شود. بهترین زمان بازدید از غار اواخر فصل بهار و اوایل تابستان است.
حدود ۱۸ غار دیدنی وجود دارد که در روستاها و یا شهرستان های اطراف اصفهان قرار دارند.
از دیگر غارهای استان اصفهان می ‌توان از غار باووک (فریدونشهر)، غار پوده (شهرضا)، غار پیر هشتاد (فریدونشهر)، غار چشمه ریسان (فریدونشهر)، غار دختران (فریدونشهر)، غار دمه (شاهین شهر و میمه)، غار قلعه جمال (گلپایگان)، غار کبوتران (فریدونشهر)، غار کبوتری (سمیرم)، غار کلبیس کب (فریدونشهر) و غار چال قفا (سمیرم)، غار شاه آباد (شهرضا)، غار شاه عبدالله (شهرضا)، غار کاموی چوپانان (نایین)، غار سوقه (نایین)، غار علویجه (نجف‌آباد) و غار کوکولو یا کیلی میلی (اصفهان) نام برد.

منبع: ایرنا

گوی‌بافی، هنری سنتی در کویر شمال اصفهان

شادروان استاد علی‌اکبربنایی فرزند مرحوم استاد رحیم‌علی معمار از جمله هنرمندان گوی‌بافی در شهرستان آران‌وبیدگل بود، که سال‌های نخستین جوانی را همراه با پدر، عموها و عموزاده‌های خود به معماری پرداخته و به مرمت آثار تاریخی این خطه مشغول بود، اما از این شغل دل خوشی نداشت و با فوت پدر کارش را رها کرده و به شرکت ریسندگی و بافندگی کاشان رفت و در آنجا مشغول به کار شد.

به گفته خود استاد بنایی، مهارت و علاقه او به گونه‌ای بود که باعث اعتماد مدیر آلمانی خود شد و با آنکه سواد رسمی نداشت، اما مسئول کارخانه، اداره ۲۲ دستگاه عریض و طویل پارچه بافی صنعتی را به او واگذار کرده بود.

علاقه و تعهد به کار استاد علی‌اکبربنایی تا آنجا بود که یک بند انگشت او در ایام کاری در این کارخانه زیر دستگاه بافندگی قطع شد، لکن پاسخ محبت صاحب کارخانه را داده و کارش را ادامه داد و صاحب کارخانه نیز از او دلسرد نشد و او بر همین حرفه ماند تا خدمتش بعد از ۲۷ سال در سال ۱۳۵۰ به پایان رسید.

استاد علی‌اکبربنایی در خاطراتش بیان می‌کند، نوجوان که بودم با بچه‌ها در ریگزارهای بیرون شهر، با هم بازی می‌کردیم، و از جمله بازی‌های ما گوی بازی و مِردی بود که پایه اصلی آن توپ یا همان گوی به زبان محلی بود. بچه‌ها با تکه‌های لاستیک یا پارچه، توپ‌هایی درست می‌کردند که پس از چند مرتبه پرتاب کردن، از هم باز شده و بازی تعطیل می‌شد تا دوباره آن را درست کنیم. برخی اوقات هم توپ‌ها که خراب می‌شد بچه‌ها از بازی منصرف می‌شدند، به همین دلیل بود که وقتی مادرم جوراب و کلاه می‌بافت، خیلی کنجکاو بودم که روش گرد بافتن آن را یاد بگیرم و با این روش بتوانم یک توپ همیشگی بسازم و سرانجام هم موفق شدم.

هنر گوی‌بافی از هنرهای سنتی رایج در شهر نوش‌آباد است که خالقش شادروان استاد علی‌اکبربنایی بود. او تمام وقت خود را به‌ویژه پس از کسب تجربه در کارخانه ریسندگی کاشان، صرف تولید این گوی‌ها در اندازه‌های مختلف کرده بود به‌نحوی که در حال حاضر به جرات می‌توان گفت اجرای هنر سنتی گوی‌بافی در انحصار خانواده بنایی است.

مواد اولیه برای تولید این گوی‌های رنگی، بسیار ساده و ارزان است ولی تولید هر کدام از آن‌ها وقت و زمان بسیاری را می‌طلبد که با صبر و حوصله بسیار تولید می‌شود. این هنر نزدیک به شصت سال توسط زنده یاد استاد علی‌اکبربنایی در نوش آباد اجرا می‌شد و امروز که اندک زمانی است این استاد گرانقدر و پیشکسوت، آسمانی شده است، توسط فرزندان این استاد که تنها شاگردان این استاد پیشکسوت نیز هستند و با همکاری اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی شهرستان آران‌وبیدگل برنامه ریزی‌های لازم برای ادامه راه این استاد گرانقدر و حفظ هنر سنتی گوی‌بافی در حال تدوین است.

همانگونه که ذکر شد، سنت گوی‌بافی در آران‌وبیدگل و به‌ویژه در نوش‌آباد دارای سابقه طولانی است، تهیه این گوی‌ها در اصل برای اجرای بازی چفته بوده که سابقه بسیار طولانی در شهرستان آران‌وبیدگل دارد، این بازی توسط جوان‌ها بصورت گروهی و در زمین‌های خاکی و عمدتا در زمان غروب و یا روزهای تعطیل انجام می‌شد، روش ساخت این گوی‌ها غالباً با استفاده از پارچه و نخ است، برای تهیه هر گوی از تکه پارچه‌های ضایعاتی و کهنه استفاده می‌شود، بدین ترتیب که ابتدا پارچه‌ها را بر حسب نیاز به‌صورت گرد درآورده و بعد با نخ‌های چله سفید قالی به اندازه‌های تقریبی یک متر که دور این پارچه‌ها پیچیده می‌شود کاملاً محکم شده، و در ادامه با استفاده از نخ‌های رنگی مجموعه سطح گوی بصورت خطوط دایره‌ای، به چهار. شش،  هشت یا ۱۰ قسمت مساوی تقسیم می‌شود.

در ادامه توسط سوزن جوالدوز کار بافت کل سطح گوی با استفاده از نخ‌های رنگی با طیف رنگی متنوع تزیین می‌شود. وزن تقریبی گوی‌ها بین ۵۰ تا ۱۰۰ گرم در نوسان است، و زمان تقریبی برای تولید و بافت هر گوی بین سه تا چهار ساعت است. عمدتا گوی‌ها به دو صورت سبک و سنگین وزن تولید شده و برخی از آن‌ها صرفا جنبه تزیینی داشته و کاربری برای اجرای بازی چفته ندارد.

یکی از ویژگی‌های این هنر سنتی مردم خطه کویر شمال استان اصفهان، استفاده از مواد بازیافتی و مازاد است که دیگر قابل استفاده نیست، لذا هنرمند گوی باف با استفاده از ابزارهای بسیار ساده شروع به بافت گوی می‌کند.

هنر گوی‌بافی نوش‌آباد به شماره ۲۰۷۱ در فهرست میراث ناملوس کشور به ثبت رسیده است.

* گزارش از سعید احمدی، کارشناس میراث فرهنگی و گردشگری استان اصفهان

صدور مجوز پرواز کرمانشاه به اصفهان

سرپرست میراث فرهنگی استان کرمانشاه از اخذ مجوز برقراری پرواز کرمانشاه به اصفهان خبرداد و گفت: در حال پیگیری برای برقراری پرواز کرمانشاه به رامسر یا یکی از شهرهای استان مازندران هم هستیم‌.

جبار گوهری در حاشیه نشست با تعدادی از مدیران دفاتر گردشگری عراق در گفت و گویی، بااشاره به دستور العمل هیات وزیران مبنی بر باز شدن دوباره پای گردشگران خارجی به کشورمان، اظهار کرد: در این راستا، مقرر شد تمهیداتی برای ورود بیشتر گردشگران خارجی به ایران از طریق ایجاد تعاملات با کشورهای مختلف بویژه کشورهای همسایه انجام گیرد.

وی یکی از این برنامه ها را برگزاری فم تورهایی برای آشناسازی فعالین گردشگری دیگر کشورها با جاذبه های گردشگری کشورمان اعلام کرد و افزود: طبق برنامه چهار استان منطقه غرب کشور که با کشور عراق مرز مشترک دارند، یعنی کرمانشاه، کردستان، ایلام و خوزستان به همراه خراسان رضوی به دلیل حجم بالای زائرین از این کشور، فم تورهایی را برای جذب گردشگر از کشور عراق خواهند داشت.

سرپرست میراث فرهنگی کرمانشاه ادامه داد: براین اساس، برنامه بازدید دفاتر گردشگری عراقی از جاذبه های گردشگری این استان ها در قالب فم تور طی روزهای گذشته انجام گرفته و مقرر شده تا طی روزهای آینده در این خصوص نشست استان های غرب کشور به همراه خراسان رضوی با حضور معاون وزیر میراث فرهنگی به میزبانی مشهد برگزار شود.

وی با استقبال از افزایش تعاملات گردشگری بین کرمانشاه و کشور عراق، اعلام کرد: به منظور بالا بردن این تعاملات در آینده به عراق هم سفری خواهیم داشت و با فعالین گردشگری این کشور دیدار می کنیم.

گوهری در ادامه با تاکید بر لزوم فراهم شدن زیرساخت های لازم برای ورود بیشتر گردشگران عراقی به کرمانشاه، گفت: بحث زیرساخت ها از جمله راه های ارتباطی همچون جاده ای، هوایی و ریلی می تواند در جذب گردشگران خارجی موثر باشد.

وی خاطرنشان کرد: طبق امکان سنجی و بررسی کارشناسی انجام شده به این نتیجه رسیدیم که تعداد پروازهای کرمانشاه به برخی از شهرها و استان ها کم است، درحالی که گردشگران عراقی زیادی به سمت آنها می روند، لذا به منظور اینکه بتوانیم گردشگران عراقی را به کرمانشاه بکشانیم تا علاوه بر اقامت در استان ما بتوانند از اینجا به شهرهای دیگر سفر کنند، برنامه افزایش پروازهای استان را در دستور کار قرار دادیم‌.

سرپرست میراث فرهنگی بااشاره به پیگیری های انجام شده برای برقراری پروازهای جدید در فرودگاه کرمانشاه، عنوان کرد: توانستیم مجوز پرواز کرمانشاه به اصفهان را بگیریم و در حال پیگیری برای برقراری پرواز کرمانشاه به رامسر یا یکی دیگر از شهرهای مازندران به عنوان یکی از مقاصد مهم گردشگران عراقی هستیم.

منبع: ایسنا

هیلتی با گنبد مسجد جامع عباسی چه می‌کند؟

تصاویری در فضای مجازی منتشر شده که به‌وضوح نشان می‌دهد در مرمت گنبد مسجد جامع عباسی اصفهان، از هیلتی استفاده‌شده و ناظر مرمت گنبد مسجد جامع عباسی دراین‌باره توضیحاتی را بیان می‌کند.

منصور عسکری خوراسگانی می‌گوید: در بحث مرمت گنبد از هیلتی استفاده نمی‌شود، مگر برای زمانی که بحث لایه‌برداری از گچ ضخیم زیر کار مطرح باشد و در این مورد نیز، مرمتگر اجازه دارد به‌صورت محدود از هیلتی سبک دریلی استفاده کند.

او ادامه می‌دهد: هیلتی دریلی ارتعاش چندانی ندارد و ازاین‌جهت جای هیچ‌گونه نگرانی نیست.

ناظر مرمت گنبد مسجد جامع عباسی اصفهان خاطرنشان می‌کند: برداشت نخاله‌های زیر گنبد با قلم و تیشه نیز به آجرها آسیب خواهد زد، به همین دلیل در برخی قسمت‌ها از هیلتی استفاده می‌شود اما در کل، لایه بندها را به‌صورت دستی جدا می‌کنند.

عسکری خوراسگانی در واکنش به نقدهایی که درباره مرمت گنبد مسجد جامع عباسی اصفهان مطرح می‌شود، توضیح می‌دهد: اگر همه‌چیز طبق روال پیش برود مرمت گنبد مسجد جامع عباسی امسال تمام می‌شود و داربست‌های آن بالاخره برچیده خواهد شد. آن زمان می‌توان درباره مرمت این گنبد مفصل صحبت کرد و صد البته باید بستری که کار در آن تعریف‌شده را نیز در نظر گرفت.

او می‌افزاید: خیلی از نقدها به‌صورت تئوری مطرح می‌شود درحالی‌که در حوزه عمل باید آن نظر را مورد بررسی قرار داد.

ناظر مرمت گنبد مسجد جامع اصفهان تصریح می‌کند: کاشی‌های گنبد مسجد جامع مربوط به ۱۰ تا ۱۵ سال قبل است و به دلیل پریدگی لعاب‌ها لازم بود که دوباره برچیده و از نوساخته شود. درواقع این بهترین تصمیمی بوده که در آن زمان می‌توانستند بگیرند و باید توجه داشته باشیم که هیچ کاری بدون عیب و ایراد نیست.

منبع: ایسنا

مرتبط:

مسجد جامع اصفهان

مرمت گنبد شیخ لطف‌الله با حاشیه شروع شد!

بازار بزرگ اصفهان گنجینه پر رمز و راز تاریخ

آشنایی با خانه تاریخی زهتاب، خانه ای برجای مانده از دوره ی قاجار در اصفهان

یکی از خانه های تاریخی برجای مانده از دوره ی قاجار در اصفهان، خانه ی تاریخی زهتاب است که در محله ی قدیمی شهشهان قرار دارد. متأسفانه این بنای تاریخی در سال ۱۳۹۴ به طور کامل تخریب گردید.

تاریخچه خانه ی تاریخی زهتاب

یکی از تجار معروف اصفهانی به نام حاج محمد مهدی زهتاب در دوره ی حکومت قاجار پس از کسب موفقیت در بازار پوست اقدام به ساخت دو خانه ی تاریخی زهتاب کرد.

حاج محمد زهتاب این خانه های تاریخی را با به کارگیری معماری قجری در محله ی  شهش هانی اصفهان و خمینی شهر بنا کرد و نام زهتاب را برای آن ها برگزید.

محله ی شهشهان اصفهان بافتی تاریخی دارد که در منطقه ی دردشت واقع است. این محله از قرن چهارم و پنجم هجری تا کنون آباد شده است و محله ای قدیمی در اصفهان به شمار می آید.

نام این محله در گذشته، حسینیان نام داشته است که بعد ها در دوره ی تیموری به موجب فرمان شاهرخ تیموری برای قتل علاءالدین محمد ملقب به شهشهان، از عنوان حسینیان به شهشهان تغییر نام یافته است.

در دهه های اخیر مالکیت خانه های تاریخی زهتاب خمینی شهر در دست نوادگان حاج قربانعلی زهتاب، پسر حاج مهدی زهتاب است. اما متأسفانه به موجب عدم امکانات کافی و مهیا نبودن شرایط زندگی امروزی، مکان مناسبی برای زندگی به شمار نمی آید.

طبق برخی بیانات، نوادگان حاج مهدی زهتاب قصد دارند خانه را تخریب کنند و منزل مسکونی جدیدی را در آن مکان پی ریزی کنند.

خانه ی تاریخی زهتاب در ۱۳ خرداد ۱۳۸۶ به شماره ی ۱۹۲۴۴ در لیست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

در سال ۱۳۹۴ خانه ی تاریخی زهتاب اصفهان توسط عده ای ناشناس تخریب شد.

معماری خانه ی تاریخی زهتاب

خانه ی قدیمی زهتاب اصفهان دارای دو درگاه ورودی در ضلع شرقی بود که به وسیله ی دالانی به حیاط متصل می شد. حیاط خانه نیز دارای یک حیاط مرکزی بود و ضلع شرقی توسط نقوش هندسی به همراه  نوار کاشی های فیروزه  ای و لاجوردی طراحی شده بود.

در قسمت شمالی خانه دو فضای جانبی و تالار هفت دری قرار داشته است. در ورودی شمال شرقی، راهرویی وجود داشته که راه ارتباطی تالار محسوب می شده است اما بعد ها به ورودی خانه مبدل گشته است.

از شگفتی های معماری تاجر اصفهانی در خصوص خانه ی تاریخی زهتاب این است که تمام این معماری های زیبا، در محیطی به مساحت ۳۰۰ متر طراحی شده است.

خانه ی تاریخی زهتاب شاهین شهر نیز با مساحتی بالغ بر ۸۰۰ متر مربع طراحی شده است. طراحی معماری فضای بیرون خانه با فصول مختلف سال از جهت تعادل درجه ی حرارت سازگاری دارد. در داخل خانه ایوانی با ستون های گچبری و سقف چوبی قرار دارد که شامل اتاق های اندرونی و بیرونی می شود.

یکی از مشخصه های برجسته و متمایز خانه های زهتاب وجود فضای ارزشمند شاه نشین و حیاط مرکزی است. در واقع نوع الگوی منحصر به فرد به کار رفته در ساخت این خانه ها موجب شد تا به خانه ای تاریخی شهرت پیدا کنند.

مکان های گردشگری و دیدنی در نزدیکی خانه تاریخی زهتاب

• مسجد جامع خوزان در خمینی شهر

• خانه ی جواهری

• حمام قاضی

• مسجد جمعه ی اصفهان

• سبزه میدان یا میدان امام علی

• مسجد حکیم اصفهان

• عصار خانه ی شاهی

• مناره های دارالضیافه ی اصفهان

• حمام علی قلی آقا

• خانه ی قدسی

• حمام شیخ بهایی

• خانه ی قزوینی ها

دو مورد از مکان های تاریخی در نزدیکی خانه ی تاریخی زهتاب
خانه ی تاریخی مشیر الملک

خانه ی تاریخی مشیر الملک اصفهانی توسط خاندان مشیر از مستوفیان دوره ی صفوی بنا شده است. در داخل این خانه تالار های متعددی تعبیه شده است که آثار خوش نویسی و خوش آوایی نظیر نامه های شاهان ایران، سنگ قبر با نوشته هایی به خط کوفی و قلم کاری های سلجوقی نگهداری می شود.

در خانه ی تاریخی مشیر الملک نوعی گنجینه ی میراث اسلامی قرار دارد که نخستین و بزرگ ترین گنجینه ی اسلامی ایران محسوب می شود.

خانه ی تاریخی شهشهانی

خانه ی قدیمی شهشهانی در جوار خانه ی زهتاب قرار دارد که از دوره ی قاجار بر جای مانده است. بر اساس یافته های به دست آمده توسط سازمان میراث فرهنگی ایران، این خانه ی قدیمی به وسیله ی میرزا حسین آقا نقلی ساخته شده است که دارای دو درب ورودی در ضلع غربی و شرقی می باشد.

در داخل حیاط دو باغچه ی کوچک به همراه یک حوض آب تعبیه شده است و در داخل خانه اتاق های متعددی به وسیله ی طلا و آیینه جلوه نمایی می کنند.

خانه ی شهشهانی در ۷ مهر ۱۳۸۱ به شماره ی ۶۵۲۵ در لیست آثار ملی ایران قرار گرفته است.

دسترسی به خانه ی تاریخی زهتاب

استان اصفهان– شهرستان خمینی شهر- خیابان مدرس- ابتدای خیابان شریعتی شمالی- خانه ی تاریخی زهتاب

آشنایی با مناره‌ های دارالضیافه زیباترین مناره های ایران

در کشور ایران مناره های مختلفی وجود دارد. یکی از زیباترین مناره های ایران که با نقوش و کاشی های رنگارنگ پوشیده شده است، مناره ی دارالضیافه می باشد. در گذشته از مناره ها برای اذان گفتن و روشن کردن معابر در هنگام تاریکی شب استفاده می کردند.  شواهد نشان از وجود کتیبه ای بر بالای مناره دارد که نظریه ی اسلامی بودن ایرانیان در دوره های گذشته به خصوص دوره ی صفوی و سلجوقی را اثبات می کند.

مناره چیست؟

در دوره های گذشته به خصوص در دوران حکومت صفویه و سلجوقی برای رهگذران و عابران مناره هایی تعبیه می شده است که بر روی آن توسط چراغ هایی مسیر عبور و مرور را برای عابران روشن می ساختند تا از خطرات مسیر و گزند حیوانات در امان باشند.

آن ها از مناره صرفا به جهت روشنایی مسیر بهره نمی برند، بلکه بر بالای آن اذان نیز می گفتند و مردم را به نماز خواندن دعوت می کردند.

به طور کلی اصطلاح مناره در معنی چراغ به کار می رود. اما در لغت به معنی ستون هایی است که در ساخت آن ها از جنس سنگ و خشت استفاده شده است و در مسیر جاده و راه ها قرار دارد.

در میان مناره های متعددی که در استان اصفهان قرار دارد، مناره ی دارالضیافه یکی از زیباترین بناهای تاریخی این شهر است. در ساخت و طراحی این مناره از معماری بسیار ظریف و دقیقی بهره گرفته شده است که با وجود گذر قرن ها سال از زمان ساخت آن همچنان استوار است.

شهر تاریخی اصفهان به موجب برخورداری از معماری و هنر گذشته به نصف جهان شهرت یافته است.

در سده های هفتم و هشتم یعنی در دوره ی حکومت سلطان محمد خدابنده شهر اصفهان پایتخت ایران بوده است. بنابراین اصفهان به عنوان مرکز اصلی کشور از لحاظ معماری مورد توجه معماران دوره ی اسلامی  قرار گرفته است. در واقع مناره ها نمادی برای پیروزی به شمار می آیند و نشان از دوران تاریخی در ایران دارند.

blank

وجه تسمیه ی مناره ی دارالضیافه

متأسفانه به موجب فرسوده شدن کتیبه ی موجود در مناره ی دارالضیافه در گذر زمان، تاریخ و دوره ی ساخت مناره به طور قطعی مشخص نمی باشد. برخی شواهد و خصوصیات معماری دارالضیافه حاکی از تعلق مناره به دوره ی سلجوقی به ویژه دوره ی حکومت سلطان دارد.

علاوه بر این، وجود پوشش مناره با کاشی کاری و مقرنس کتیبه بیانگر تعلق بنا به دوره ی ایلخانان مغول به خصوص اولجایتو دارد.

با این وجود اکثر باستان شناسان معتقدند قدمت تاریخی مناره ی دارالضیافه به قرن هشتم هجری قمری یعنی در دوره ی حکومت صفوی و سلجوقی باز می گردد.

نظریه های مختلفی در خصوص انتخاب نام دارالضیافه یا دارالضیاء برای مناره های اصفهان ارائه شده است. برخی باستان شناسان بر این باور هستند که علت نام گذاری مناره ی اصفهان به دارالضیافه به موجب قرارگیری در نزدیکی مهمان سراها یا مساجد و سر پناهی برای مسافران می باشد.

برخی دیگر نیز معتقدند سازنده ی بنای مناره ها شخصی به نام ضیاء بوده است. بدین جهت این معماری به مناره ی دارالضیاء شهرت یافته است.

blank

مناره ی دارالضیافه

به طور کلی مناره متشکل از ۴ بخش اصلی از قبیل ساقه، پایه، رأس و سرپوش می باشد. مناره های دارالضیافه شامل دو مناره  مدوری شکل از جنس آجر می شود که با کاشی معرق رنگین و مقرنس کاری آراسته شده است. در قسمت داخلی مقرنس های دو مناره به خط بنایی فیروزه ای نام های علی، محمد، فاطمه، حسن و حسین ذکر شده است.

شواهد تاریخی حاکی از آن دارد که بر بالای مناره های دارالضیافه کتیبه ای با خط ثلث به صورت حکاکی نوشته شده بوده است. لازم به ذکر است امروزه از کل نوشتار کتیبه تنها یک آیه ی کوتاه باقی مانده است. علاوه براین، در وسط مناره ها دربی قرار دارد که بیانگر بقایای دو بنای بزرگ می باشد. به عبارتی دیگر درب وسطی نشان می دهد که مناره ها بر جای مانده از دو بنای عظیم هستند.

ارتفاع مناره ها معادل ۳۸ متر می باشد که بر روی پایه های هشت ضلعی بنا شده است. در قسمت انتهایی ساقه های مناره کتیبه ای با کاشی های سفید و لاجوردی وجود دارد که اسلامی بودن دوره ی تاریخی گذشته را تأکید می کند.

همچنین نام های مبارک الله و پنج تن آل عبا به خطی معلق بر روی ساقه های آجری شکل مناره چشم نوازی می کند.

مناره های دارالضیافه از پایین به بالا شامل یک ساق و طوق به عنوان گلوگاه می شود. در قسمت گلوگاه مناره، منحنی به شکل چتر وجود دارد که از آن به عنوان نعلبکی یاد می شود. به علاوه در بالاترین قسمت مناره بخشی است که به تاج شهرت دارد.

وجود درب در میان مناره ها و بهره گیری از سبک اسلامی در آراستن آن ها احتمال تعلق مناره ها به یک مسجد را چندین برابر می کند.

مناره های دارالضیافه اصفهان در ۱۲ اسفند ۱۳۱۵ به شماره ی ۲۷۲ در لیست آثار ملی قرار گرفته است.

دارالضیافه

معماری مناره های دارالضیافه

مناره های دارالضیافه توسط معماران دوره ی اسلامی با بهره گیری از سبک معماری آذری یا مغولی ساخته شده است. علت استحکام مناره ها و برپایی آن ها تا به امروز معماری بی نظیر و منحصر به فرد آن است.

در واقع، معماری دوره ی اسلامی به گونه ای است که از نفوذ ریزش های جوی ممانعت می کند. به عبارتی دیگر، مناره های دارالضیافه از سقف مسطح برخوردار نیستند و ریزش های جوی از قبیل برف، باران و تغییرات آب و هوایی در آن جریان ندارند. این عدم جریان پذیری در درون مناره ها از فرسایش آن ها جلوگیری می کند و باعث ماندگاری مناره ها شده است.

مناسب ترین زمان برای بازدید از مناره های دارالضیافه

همان طور که بیان کردیم مناره های دارالضیافه در استان اصفهان قرار دارند. اصفهان در مرکز فلات ایران و در دشت هایی به موازی زاینده رود قرار دارد. بنابراین آب و هوایی کوهستانی دارد.

در میان چهار فصل سال، فصل بهار مناسب ترین فصل برای مسافرت و بازدید از مناره های دارالضیافه در اصفهان است. در این فصل شکوفه های رنگارنگ زیبایی مناره ها را دو چندان جلوه می دهند و چهره ای شاداب و پر نشاط را به ارمغان می آورند.

از دیگر فصل های مناسب برای سفر به اصفهان و بازدید از دارالضیافه، تابستان است. تعداد توریست های اصفهان در این فصل از سال به گونه ای بسیار است که برخی ارگان های دولتی و مدارس مملو از توریست ها می گردد.

البته فصل پاییز نیز زیبایی های خود را دارد. در این فصل آب و هوایی خنک در اصفهان غالب است و به ندرت بارندگی هایی به شکل باران رخ می دهد.

دارالضیافه

مکان های گردشگری در نزدیکی مناره ی دارالضیافه

شهر اصفهان شهری تاریخی است که علاوه بر مناره های دارالضیافه دارای مکان های متعددی برای گردشگران از قبیل زاینده رود، چهل ستون، میدان نقش جهان، عمارت عالی قاپو، سی و سه پل، منارجنبان، مسجد جامع اصفهان و… می باشد.

اگر قصد بازدید از مناره های دارالضیافه را دارید و به اصفهان سفر کردید، حتما از مکان های تاریخی دیگر موجود در اصفهان نیز دیدن کنید.

مرتبط:

وردشت سمیرم _محور توسعه گردشگری عشایر اصفهان

کویر مصر استان اصفهان، جلوه گاه ستارگان و رمل‌ها