پیش‌تر آمار و گزارش‌های بسیاری درباره تاثیر مخرب شیوع ویروس «کرونا» بر صنعت گردشگری و کسب و کارهای وابسته به آن منتشر شده بود، اما به نظر می‌رسد با ادامه یافتن محدودیت‌ها و اقدامات امنیتی، تاثیرات این بحران بیش از پیش در گردشگری اروپا ظهور پیدا کرده است.

مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی لرستان گفت: اثر تاریخی قلعه فلک الافلاک به سامانه فروش بلیت الکترونیکی مجهز شد.

رییس میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی بروجرد گفت: بازار تاریخی و قدیمی این شهرستان با پنج کاروانسرا ثبت ملی شد.

قلعه ای که امروز در بالای تپه ای در نزدیکی رودخانه Moselle واقع شده است. قلعه کوکهم دارای تاریخچه ای طولانی و رنگارنگ می باشد تا زمانی که پادشاه فرانسه لوییس چهاردهم نیروهای خود را در سال ۱۶۸۹ از بین برد. این قلعه قرون وسطایی به مدت ۱۸۰ سال به شکل ویرانه های سنگی رنگارنگ باقی ماند تا اینکه تاجر ثروتمند Louis Ravené تصمیم گرفت تا این خرابه ها را در سال ۱۸۶۸ خریداری کرده و ان را بازسازی نماید. اما او علاقه مند به بازگرداندن این قلعه به سبک اصلی و رومنسکایی آن نبود. او از معماران خود یک قلعه نئو گوتیک می خواست تا بتواند به عنوان محلی برای اقامت تابستانی خانواده اش از ان استفاده نماید.

جالبترین نکته این جا است که Ravené ساخت و ساز خود را در همان سالی آغاز کرد که پادشاه باواریا لودویک دوم شروع به ساختن قلعه نیوشوان اشتین با احیای ساختار رومانسکایی اش کرد که البته او نیز بر روی خرابه های قلعه قدیمی دیگری این کار را آغاز نموده بود. با این حال برخی از عناصر اصلی سبک رمانسک و گوتیک مانند چهار برج کناری و همچنین برج جادوگران در ساختار قلعه کوکهم جدید گنجانده شد. برج جادوگر لقب خود را زمانی دریافت کرد که بر اساس افسانه ها زنان جادوگر را از پنجره آن برج به پایین پرتاب می کرده اند.

تاریخچه قلعه کوکهم

قلعه اصلی کوکهم بر روی برجستگی های بالای رودخانه موزل به ارتفاع ۹۰ متر واقع شده بود و وظیفه اصلی ان جمع آوری عوارض از کشتی هایی بود که از این رودخانه می گذشتند. تحقیقات مدرن زمان ساخت این قلعه را به سال ۱۱۰۰ میلادی نسبت می دهند. قبل از اینکه قلعه کوکهم در سال ۱۶۸۹ توسط فرانسوی ها تخریب شود و سرنوشتی همانند بسیاری از قلعه ها و شهرهای دیگر پیدا کند این مکان دارای تاریخچه ای طولانی و جذاب بوده است.

صاحبان این قلعه دفعات متعدد تغییر کرده و مانند بسیاری از قلعه های دیگر در طول قرن ها تغییر شکل داده است. حتی در دو مورد قلعه کوکهم به جای پرداخت مالیات سلطنتی مصادره شد. در سال ۱۱۵۱ پادشاه کنراد سوم نزاع در مورد اینکه چه کسی می بایست قلعه کوکهم را با محاصره کردن و تصاحب مالکیت آن به دست آورد را پایان داد. در همان سال قلعه رسمی امپراتوری به نام Reichsburg به اقتدار امپراتوری تبدیل شد.

در سال ۱۲۸۲ Habsburg King Rudolf این قلعه را فتح کرده و این مسیر را ادامه داد. اما تنها ۱۲ سال بعد در سال ۱۲۹۴ جدیدترین صاحب ان یعنی پادشاه Adolf of Nassau قلعه و شهر کوکهم و همچنین مناطق اطراف ان را برای تهیه پول تاج گذاری خود گرو گذاشت. جانشین آدولف که البرشت اول بود تلاش کرد تا بتواند قلعه را پس گرفته و آن را از گرو خارج نماید اما او نتوانست و در نهایت مجبور شد تا آن را به اسقف اعظم در نزدیکی تریر اعطا نماید. پس از ان Reichsburg به طور مداوم در اختیار اقف اعظم تریر قرار داشت به جز یک فاصله زمانی کوتاه که اسقف لوکزامبورگ مجبور شد آن را گرو بگذارد اما یکسال بعد آن را مجددا پس از گرفت.

سلطنت تریر به دلیل درامدهای حاصل از قلمرو کوکهم و همچنین عوارضی که از کشتی های عبوری دریافت می کرد هم قدرتمند و هم ثروتمند بود. تا سال ۱۴۱۹ قلعه و عوارض آن تحت مدیریت و نظارت ضابطان حکومتی قرار نگرفته بود. در حالی که زمانی که قلعه در بین قرن های چهاردهم و شانزدهم در اختیار اسقف اعظم و نمایندگان سنا قرار گرفت چندین مرتبه گسترش یافت.

در سال ۱۶۸۸ فرانسه به مناطق راین و موزل حمله کرد که شامل قلعه کوکهم و منطقه آن بود. نیروهای فرانسوی Reichsburg را فتح کرده و پس از ان نه تنها فقط وکوکهم بلکه بیشتر شهرهای دیگری که فتح کرده بودند را نیز به اتش کشیدند. در بین آن زمان و کنگره وین، Palatinate و کوکهم در میان فرانسه و پروس تقسیم گردید و در نهایت در سال ۱۸۱۵ Palatinate و کوکهم در نهایت به بخشی از پروس تبدیل شده و برای همیشه قسمتی از آن باقی ماندند.

Louis Jacques Ravené فردی بود که این قلعه را خریداری کرده و شروع به بازسازی آن نمود اما آنقدر زنده نمایند تا قلعه کامل خود را ببیند و در نهایت پسر او به نام Louis Auguste Ravené کار ساخت قلعه را به پایان رساند. زمانی که کار ساخت و ساز در خرابه های قدیمی قلعه در سال ۱۸۶۸ آغاز شد لوییس تنها ۲ سال داشت اما بیشتر قلعه جدید از سال ۱۸۷۴ تا ۱۸۷۷ شکل گرفته و بر اساس طرح های معماران برلین ساخته شد. لوییس آگوست پس از مرگ پدرش در سال ۱۸۷۹ مراحل نهایی ساخت و ساز را تحت نظارت خود ادامه داد که اغلب مربوط به بخش های داخلی قلعه بودندو در نهایت ان را در سال ۱۸۹۰ به پایان رساند.

لوییس همانند پدرش عاشق هنر بود و سراسر قلعه با مجموعه های هنری گسترده پر شده بود که البته بیشتر ان ها در طول جنگ جهانی دوم از بین رفت. در سال ۱۹۴۲ و در زمان حکومت نازی ها، Ravené مجبور شد تا قلعه خانوادگی خود را به وزارت دادگستری پروس تبدیل کند و در نهایت آنجا تبدیل به یک مدرسه قانون برای دولت نازی گردید. پس از پایان جنگ قلعه به اموال دولت جدید به نام راینلند فایتز تبدیل شد. در سال ۱۹۷۸ شهر کوکهم این قلعه را به مبلغ ۶۶۴ هزار مارک خریداری کرده و اکنون توسط یک شرکت خصوصی به نام Reichsburg GmbH اداره می شود.

قلعه کوکهم یکی دیگر از قلعه های قرون وسطایی در اروپا می باشد که به اندازه ای خیره کننده و مورد توجه خواهد بود که می توان گفت نمی توانید از ان چشم بردارید. با توجه به موقعیت قرارگیری قلعه کوکهم در بالای تپه، ساختار قدرتمند و جلوه خاص آن برای هر بیننده ای شگفت آور است.

مرتبط:

آلمان

روستای کابو پولونیو (Cabo Polonio) در اروگوئه

در آمریکای جنوبی و در کنار اقیانوس اطلس کابو پولونیو روستای دور افتاده و جذاب وجود دارد که با اینکه ابتدایی ترین امکانات زندگی را هم ندارد اما گردشگران زیادی از آن بازدید می کنند. این روستا به خاطر داشتن شیرهای دریایی طرفدران زیادی دارد اما در آن حتی خبری از برق و آب لوله کشی هم نیست! گردشگرانی که به این روستا می روند باید عاشق تماشای حیات وحش باشند چون با رفتن به روستا باید چند روزی از همه ی امکانات زندگی دل بکنند!

در سواحل شرقی کشور اروگوئه، روستای ساحلی کوچکی به اسم کابو پولونیو (Cabo Polonio) جای گرفته است که در گوشه ای از آن یک فانوس دریایی بزرگ مشرف به دو جزیره ی سنگی قرار گرفته است، جزایری که زیستگاه شیرهای ردیایی اند. نکته عجیب درباره ی این روستا این است که فانوس دریایی تنها بنای کل این روستاست که به شبکه برق وصل است. هیچ کدام از صدها خانه ای که در این روستا هستند برق، آب لوله کشی و یا سیستم فاضلاب ندارند. فقط چند تا از خانه ها و شرکت ها ژنراتور و پانل های خورشیدی دارند و یا برای روشنایی خانه هایشان از نیروی باد استفاده می کنند اما بیشتر مردم روستا بدون برق هستند. اما مشکل فقط برق نیست، روستا آب لوله کشی هم ندارد و آب شیرین از چاه یا جمع آوری آب باران به دست می آید.

کابو پولونیو در احاطه تپه های شنی است و به خاطر موقعیت جغرافیایی خاصش از دیگر نقاط کشور ایزوله شده و دور افتاده است. این روستا در ۷ کیلومتری بزرگراه اصلی قرار گرفته اما هیچ جاده ای به سمت روستای کابو پولونیو وجود ندارد و تنها راه رسیدن به آن پیاده روی در امتداد مسیر شنی و یا استفاده از اتومبیل های بزرگ است با این حال روستای کابو پولونیو گردشگران زیادی دارد، کسانی که رنج راه و نبود امکانات را به جان می خرند تا شیرهای دریایی این روستا را از نزدیک ببینند.

مهمترین جاذبه ی این روستا ساحل اقیانوس اطلس، حفاظتگاه طبیعی شیرهای دریایی و تعدادی تپه ی شنی متحرک است. دلیل اصلی متحرک بودن این تپه های شنی وزش بادهایی است که این ماسه ها را به سمت تپه های شنی می آورند. این روستا یکی از بزرگ ترین کلونی های شیرهای دریایی در جنوب آمریکا را دارد، حیواناتی که در نواحی شرقی و شمالی روستا هستند و می توان از بالای فانوس دریایی به راحتی آن ها را تماشا کرد.

البته روستا زیستگاه حیوانات متنوع دیگری هم هست؛ در ماه های مهر و آبان نهنگ های زیادی در آب های آرام به دنبال پناهگاه می گردند و گردشگران زیادی را  برای تماشا به این روستا می کشانند. این روستا در ماه های سرد اردیبهشت تا شهریور (روستا در نیمکره جنوبی قرار دارد) نسبتا خلوت است و در طول این مدت فقط تعداد کمی از حیات وحش دوستان، دانشمندان در جست و جوی نهنگ و شیر دریایی و تعدادی ماهیگیر در این روستا پیدا می شوند.

اما در اوج گرمای تابستان و در ماه ژانویه، این روستای ساحلی آرام تبدیل به یکی از محبوب ترین مکان های گردشگری اروگوئه می شود. به خاطر موقعیت عالی، این روستا تبدیل به یکی از مقاصد محبوب تابستانی در میان ماجراجویان آرژانتین و برزیل شده است. با هجوم گردشگران، هاستل ها و رستوران های زیادی در روستا ساخته شده اما خیلی از گردشگران ترجیح می دهند که در خانه های روستایی اقامت کنند و در چند روزی که در روستا هستند از خانه های روستایی استفاده می کنند.

امروز یک سرویس موبایل و سرویس اینترنت در روستا برپا شده اما روستای کابو پولونیو همچنان خارج از شبکه هستند. اگر پاور بانک نداشته باشید تنها جایی که می توانید گوشی موبایل خود را در آن شارژ کنید فروشگاه اصلی شهر است که آن هم تنها در زمانی امکان پذیر است که ژنراتور فعال باشد. در هنگام شب برای روشنایی از نور شمع استفاده می شود و اگر در هنگام رفتن به این روستا یادتان برود که با خود شمع ببرید باید کل شب را در تاریکی سر کنید! ساکنان این روستا همیشه به نبود برق در روستا معترض هستند.

اما کابو پولونبو (Cabo Polonio) فرصتی منحصربفرد برای گردشگران است تا از زندگی مدرن فرار کنند. ابن روستا یکی از مکان های جذاب دنیاست که هر گردشگری را راضی می کند. در پشت فانوس دریایی نمادین، دومین کلونی بزرگ شیرهای دریایی زندگی می کنند که در آنجا گردشگران زیادی ساعت ها مشغول تماشای این حیوانات می شوند. با وجود اینکه این روستا هیچ امکاناتی ندارد اما چشم اندازهایش نفسگیر است.

اینجا زیستگاه حیات وحشی است که باور نمی کنید در این نقطه از آمریکای جنوبی یک چنین حیواناتی وجود داشته باشند. دور افتاده بودن  این روستا یکی از مهمترین دلایل بکر بودنش است و باعث شده تا این روستا تبدیل به بهشت ماجراجویان شود.

مرتبط:

کاخ مروارید _ بازمانده ی معماری آمریکایی