جاذبه های دیدنی روستای زرگر

این روستا در ۱۰۰ کیلومتری غرب تهران واقع شده، با مردمی که عاشق ایرانند . مردم این روستا هم ایرانی اند هم اروپایی، هم فارسی می دانند هم ترکی؛ صورتشان هم شبیه آریایی هاست، هم شبیه گلادیاتورها و وایکینگ ها، قدشان بلند است و مهربانی شان همچون محبت مردم ایل به مهمان ها . مسلمان شیعه اند، کارشان دامداری و کشاورزی؛ به سبک همه روستاییان، مرغ و خروس و غاز هم نگه می دارند؛ بعضی زن ها که هنرمندتر از دیگرانند نیز خودشان نان می پزند و در مشک، دوغ و کره می گیرند و پنیر و ماست می بندند. این مردم اما یک راز دارند، یک نکته مبهم تاریخی که مرموزشان می کند. مردم روستای «زرگر» زبان مادری شان «رومانو» است؛ به زبانشان زرگری هم می گویند، اما نه از آن زرگری هایی که بعد از هر حرف، «ز» می گذارند و زبانشان می شود «دزرزوز». داستان زبان رومانو بیشتر شبیه افسانه است. زرگری ها خودشان هم دقیقا نمی دانند متعلق به کجای جهان هستند و چه شد که به ایران آمدند و شدند رومانوی شیعه کشاورز ایرانی که به زبان ترکی هم مسلط است.

آوای آواره

رومانوها حتی آنها که تشکیلات منظمی دارند، آواره اند. این مردم معلوم نیست که از چه سرزمینی آمده اند و چه اتفاقی افتاد که در جهان پراکنده شدند. «سرهنگ» از بقیه مردم آبادی به تاریخچه رومانوها مسلط تر است.هیچ کس غیر از زرگرها از زبان رومانو سردر نمی آورد و هیچ کس مطمئن نیست این مردم از چه آب و خاکی ریشه گرفته اند؛ اما روایتی هست که می گوید رومانوها طایفه ای هستند که قرن ها پیش از مرزهای شمال ایران وارد شده اند و چون زندگی عشایری داشته اند در بخش های مختلف ایران پخش شده اند و بتدریج یک جا نشین شده اند و کشاورزی و دامداری را پیشه خود کرده اند.
روایتی دیگر اما می گوید رومانوها اصالتا ایرانی اند و به خاطر شجاعتشان، جزو سربازان قزلباش شاه عباس صفوی بوده اند. عده ای نیز معتقدند چون زرگرها جنگجو و دلیرند هیچ وقت با حکومت های وقت، سرسازش نداشته اند و برای این که حکومت ها از خطرشان مصون باشند آنها را در دنیا پخش کرده اند؛ هر چند این عده نمی گویند که چه حکومتی، در چه زمانی و از کدام سرزمین چنین تصمیمی گرفته است. برای همین زرگرها همیشه دو به شک زندگی می کنند؛ آنها گاه خودشان را مردمانی از کشور رومانی می دانند و گاه از یونان و گاه زبان رومانو را ملاک قرار می دهند تا بگویند ریشه در کشور ایتالیا دارند. معتقدان به این روایت می گویند که در جنگ ایران و روم، ۲۰۰ نفر از رومانوها به دست پادشاه ایران اسیر شدند، اما چون اندام های ورزیده و قوی داشتند مورد عفو پادشاه قرار گرفتند و در نزدیکی قزوین ساکن شدند.

مسافران خارجی

میهمانانی از فرانسه و انگلیس
بچه های تحصیلکرده زرگر چند سال پیش چند لغت به زبان رومانو در اینترنت منتشر کردند و از تمام مردم دنیا خواستند که اگر این لغات را می شناسند به ایران بیایند. چند ماه بعد سه مسافر از فرانسه و انگلیس به روستای زرگر آمدند و در حالی که شادی کنان، ساز و دهل می زدند از این که همزبان هایشان را در ایران پیدا کرده اند دست از پا نمی شناختند. زرگری ها می گویند این سه مرد از تجار بزرگ کشورشان بودند که ایتام زیادی را حمایت می کردند و اهل کار خیر بودند؛ اما تعجب می کردند از این که زرگرهای ایران، زبان رومانو را با زبان فارسی و ترکی آنچنان آمیخته اند که اصالت زبان به آن شکل که در اروپا تلفظ می شود از بین رفته است.

آیرانه سی، قمیل و فاملا
اگر مهمان عزیز کرده باشی، زرگرها در بدو ورود برایت «آیرانه سی» می آورند. آیرانه سی یعنی دوغ آن هم دوغی خنک شده با تکه های یخ که یک قاشق غذاخوری پُر رویش کره است و هر مهمانی نصیبش نمی شود. وقتی زرگرها به زبان رومانو با هم حرف می زنند فردی که شنونده است، حتی کلمات را هم تشخیص نمی دهد چه رسد به معنی شان؛ اما اینها که مردمی با محبت مردمان ایل اند سرعت حرف زدنشان را کم می کنند و شمرده شمرده کلمات را ادا می کنند تا غیر رومانو ها هم چیزی بفهمند. «قمیل» همان «کمل» انگلیسی ها و شتر ما فارسی زبان هاست که زرگرها «ک» آن را «ق» تلفظ می کنند. «فاملا» هم همان «فمیلی» انگلیسی زبان ها ست که ما به آن خانواده می گوییم. «پپری» و «سمنتی» هم می شود ادویه و فلفل و سیمان که دیکته و تلفظش شباهت زیادی به کلمات انگلیسی دارد. زرگرها زبانشان را هم به حروف لاتین می نویسند؛ شاید برای همین است که اصرار دارند بگویند اجدادشان مردمی از مردمان رم بوده اند.

وفاداری به خانواده، عشق به وطن
زنی که شوهرش می میرد هرگز ازدواج نمی کند، مردی نیز که همسر دارد هرگز به سراغ زنی دیگر نمی رود و اگر کسی خلاف کند، از روستا طرد می شود یعنی اگر چه جسمش در روستاست، اما کسی اعتنایی به او نمی کند.این رسم زرگرهاست که مردمش خیلی روی آن تعصب دارند. آنها نه اهل طلاق اند و نه اهل بی وفایی و خیانت؛ این هم یک رسم برآمده از ایل است. در زرگر زیاد اتفاق افتاده که زنی شوهرش را در جوانی از دست بدهد و چند بچه قد و نیم قد یتیم برایش بماند، اما این زن ها هیچ وقت به فکر ازدواج دوباره نمی افتند و به پای بچه هایی می نشینند که از شوهر به جا مانده اند؛ شاید برای این که می دانند تعصبات زندگی ایلی نمی گذارد آنها تنها و بی کس بمانند. مردهای زرگر هم برای ازدواج مجدد و چند همسری، مثل مردهای دیگر دنیا، توجیه نمی آورند و زیرکی نمی کنند چون زرگر بودن به آنها، وفاداری را دیکته می کند.

عاشق کتاب و چوگور
مضراب بر تارهای «چوگور» زخم می زند و «عاشق کتاب»، داستان «کَرَم و اصلی» را می خواند. کَرَم، عاشق اصلی ارمنی است، اما پدر اصلی به وصلت با مسلمان رضایت نمی دهد. اما کَرم و اصلی، واله و شیدایند پس راهی نیست جز این که سوزانده شوند. حاکم شهر اینها ولی مسلمان است پس دلش با سوزاندن عشاق نیست برای همین دو مجسمه به شکل عاشق و معشوق درست می کنند و مقابل چشم همه مردم شهر، آن دو را می سوزانند، در حالی که کَرم و اصلی با هم در شهری دیگر پیمان زناشویی می بندند.
وقتی مراسم عروسی در روستا به پاست، بازار عاشق کتاب، داغ است. زرگرها با این که آداب ازدواج و زندگی و لباس پوشیدنشان شباهت زیادی به تهران پیدا کرده، اما با این حال، عاشق کتاب و ضربه های مضرابش بر چوگور و داستان های عاشقانه اش را به همه برنامه های سرگرم کننده مرسوم در مراسم ازدواج ترجیح می دهند.وقتی او می خواند و می نوازد همه روی زمین می نشینند و زانوها را در بغل می گیرند و محو داستان های عاشقانه ترکی اش می شوند چون زرگرها باور دارند که این عشق است که موجودات را به حرکت وا می دارد.

منبع:نمناک

مرتبط:

چهلستون قزوین

پلی رویایی در شمال قزوین

قزوین گردشگاهی چهار فصل

پارک ملی گلستان بهشت گمشده ایران

پارک گلستان، قدیمی ترین پارک ملی ثبت شده در کشور ایران و پناهگاهی کم نظیر برای حیات وحش است که در شرق استان گلستان و غرب استان خراسان شمالی قرار دارد. وجود آبشارهای زیبا و دیدنی در حوالی پارک ملی گلستان منجر شده مسافران و گردشگران فراوانی از این آبشارها دیدن کنند و در کنار آنها لحظاتی به تفریح و استراحت بپردازند.

 

پارک ملی گلستان در کجا قرار دارد؟

در ۱۱۵ کیلومتری غرب بجنورد و ۳۰ کیلومتری شرق شهر گالکیش از توابع مینودشت این پارک به عنوان گلوگاه استان گلستان محسوب می شود. در واقع شما تکه ای از بهشت روی زمین را در پارک ملی گلستان با چهار فصل می توانید نظاره گر باشید که در تمامی روزها میزبان میهمانان و طبیعت گردان خوش دوق می باشد.

این بهشت گمشده به دلیل این که دارای تنوع بیشتری از درختان در حاشیه جاده بین المللی تهران-مشهد می باشد که یکی از تفرجگاه های مناسب برای گردشگران نوروزی محسوب می شود.

تاریخچه پارک ملی گلستان

۱۹ مرداد ۱۳۳۶ این پارک ملی به اسم منطقه حفاظت شده “آلمه وایشکی” مورد حفاظت کانون شکار واقع شده و در ۲۲ فروردین ماه ۱۳۴۳ به اسم پارک وحش معرفی و نامگذاری شد.

اما باز هم به همین منوال ادامه پیدا نکرد و پس از اصلاح قانون شکار و صید ارسال ۱۳۵۳ عنوان آن از پارک وحشت پارک ملی تغییر کرد و به علت جاذبه های فراوان زیستی و موقعیت ممتازی که دارا بود در سال ۱۹۷۷ از طرف سازمان یونسکو عنوان ” ذخیره گاه کره مسکون” را کسب کرد.

در میان جاذبه های توریستی و طبیعی استان گلستان این پارک یکی از منحصر به فردترین مکان هایی برای لذت بردن مسافران نوروزی و زائران حرم امام رضا علیه السلام می باشد که بعد از عبور از منطقه کویری استان خراسان شمالی گردشگران دیدن این منطقه را به هر چیزی ترجیح می دهند.

محل قرار گیری و جغرافیای جنگل گلستان

مساحت جنگل در برخی منابع بیش از ۹۱ هزار هکتار و در برخی منابع ۸۷۴۰۲ هکتار ذکر شده است. محیط پارک حدود ۱۹۸ کیلومتر است. حد غربی پارک ملی گلستان از روستای تنگراه در استان گلستان شروع می شود و حد شرقی آن در روستای رباط قره بیل واقع در استان خراسان شمالی پایان می یابد.

بیشتر پارک در استان گلستان، حدود ۳۴ درصد آن در استان خراسان شمالی و بخش کمی از آن در استان سمنان قرار دارد.اختلاف ارتفاع در پارک حدود ۲۰۰۰ متر است (از ۲۴۱۱ متر تا ۴۰۰ متر از سطح دریا) که همین طیف ارتفاعی تنوع زیستگاه ها و ریزبوم های متعددی را ایجاد کرده است.

از نظر اقلیمی

این پارک تفریحی در بخش های شرقی و جنوبی دارای آب و هوای سرد و خشک و سرد و نیمه خشک ودر قسمت های غربی دارای آب و هوای نیمه مرطوب و معتدل می باشد.میانگین بارندگی در مناطق مختلف این جنگل هم از حدود ۷۰۰ میلیمتر تا ۱۵۰ میلیمتر در سال متغیر است.

گونه های جانوری پارک ملی گلستان

خزندگان و دوزیستان بسیار فراوانی در این زیست کره که پیشینه زیستی بالایی دارند وجود دارد که تا به حال آن طور که باید به آنها پرداخت نشده است.

طبق مطالعات میدانی که در این منطقه صورت گرفته است ثابت کرده ۲۴ گونه از خزندگان و سه گونه دوزیست از جمله مارمولک بی پا ، وزغ سبز ، لاک پشت چهار چنگالی ، جکوی کاسپی ، مار آبی و قورباغه جنگی در پارک ملی گلستان شناسایی شده است.

به غیر از وجود یک سوم پرندگان و یک هشتم گونه های گیاهی این پارک محل زندگی بیش از ۵۰ درصد پستانداران کشور نیز به خاطر برخورداری از منابع آبی مختلف همچون رودخانه ها ، چشمه ها ،نهرها و آبشارهای متعدد می باشد.

تا به این حال در این پارک ۶۸ گونه پستاندار ، ۳۰۴ گونه پرنده ، نه گونه دوزیست و ۱۷۰۴ گونه گیاهی در استان گلستان شناسایی شده که درصد بالایی از آنها به پارک ملی اختصاص داشته وزارت داوری می شود.

متاسفانه یکی از پدیده هایی که زیاد در این پارک دیده شده شکار غیر مجاز این حیوانات است که همین باعث شده تا بسیاری از آن ها مثل هما و یا قوچ ها در خطر انقراض کامل قرار بگیرند.

پرندگان پارک ملی گلستان

در این پارک ملی ۶۷ گونه پرنده بومی وجود دارد که در مجموع می توان گفت صد و ده گونه پرنده در این منطقه به زاد و ولد می پردازند.

در زمستان ۲۱ نوع پرنده دیده شده و ۱۹ گونه نیز از جمله شاهین ، سار صورتی و بحری در مسیر مهاجرت خود در این پارک متوقف می شوند. قرقی ، عقاب ، قرقاول ، دال سیاه ، بالابان ، سارگپه ، تیهو ، زنگوله بال ، کبک ، دلیجه ، کولر سفید و سیاه ، دو برادر ، آبی وبلدرچین و طرلان از دیگر گونه های حاضر در این پارک می باشند.

زیستگاه گنجشکان و پرندگان زیبا و پرتحرک آوازه خوان همچون زرد پره ها ، بلبل ، زنبور خورک ها ، انواع سهره ها ، مگس گیر ها توکای باغی ، دارکوب سیاه و دم سرخ ها در این پارک می باشد.

تنوع گیاهی پارک ملی گلستان

این پارک ملی جدا از برخورداری از زیستگاه های حیات وحش به علت حفظ بخش تنوع زیستی کشور جایگاه ویژه ای به خود اختصاص داده و همه ساله میزبان گردشگران نوروزی و خارجی می باشد.

گونه های جنگلی از مهمترین گونه های جنگلی در این منطقه می توان از درختان سوزنی برگ ، افرا ، بلند مازو ، شیردار ، بارانگ ، توسکا ، ملچ و ممرز نام برد.

دیدنی های پارک ملی گلستان

آبشار های زیبا ، وجود مناطق جنگلی و استپی ، طبیعت بکر در این منطقه خیلی وقته بی بدیل خداوند را به رخ تمام جهانیان می کشد.

آبشار های زیبای پارک ملی گلستان

آبشارهای زیبایی همچون آبشار جنگل گلستان با ارتفاع ۷۰ متر و آبدهی ۳۰ لیتر در ثانیه در ۴۰ کیلومتری شهر گالکیش و آبشار زیبای آق سو در این پارک وجود دارد که مسافران را ترغیب به دست کم یک شب استراحت و ماندن در آنجا می کند.

رودخانه های مختلفی در این پارک می باشد که از مهمترین آن ها می توان به جانو ،دوشان ، قرتو ، زاو ، چشمه های گلشن ، مادرسو ، گلستان و کرکولی اشاره کرد.

آبشار اوچر از دیگر دیدنی های این پارک است که آبشاری مرتفع به ارتفاع ۱۱۰ متر است.

وجود دره ها و کوه های متنوع در این پارک زیبایی آن را دو چندان کرده است که در اینجا به چند مورد از آنها اشاره می کنیم(شاخا ، آدنس ، قره قاشلی ، یکه قدم ، آلو باغ ، قره قون ، آلی دالی ، جمشید آباد ،المه ، آق سو)

جنگل های انبوه و به هم فشرده واقع در دامنه کوه ها وبستر دره ها به عنوان پدیده های طبیعی موجود در این منطقه معروف هستند و همچنین حلقه جلوه های بی نظیر آفرینش با وجود چشمه های فصلی و دائمی هیجان مشتاقان طبیعت را بر می انگیزاند.

در کدام فصل به پارک ملی گلستان برویم ؟

در هر فصلی که بخواهید از این پارک دیدن کنید به زیبایی وصف ناپذیری از طبیعت روبرو خواهید شد . اگر در فصل بهار به آن جا بروید می توانید طبیعت تازه و گل های خوش رنگ را تماشا کنید.

اگر در فصل تابستان به آنجا سفر کنید ، حیات مختلفی مثل مرال ها را خواهید دید و در فصل پاییز هم قارچ ها در این منطقه رشد می کنند و فصل زمستان هم زیبایی های خود را دارد.

عوامل طبیعی و غیر طبیعی زیادی این منطقه را تهدید می کند که عبارتند از :

وجود شکارچیان غیر مجازی که حیوانات پارک را شکار می کنند که خطری جدی برای گونه های کمیاب محسوب می شوند.

رفت و آمد های زیاد که سبب تصادف های زیاد و کشته شدن حیوانات به خصوص گرازها در جاده می شود.

آتش سوزی و سیل که باعث از بین رفتن گونه های گیاهی و جانوری زیادی می شود.

مرتبط:

دشت لاله‌های واژگون گلستان کوه _خوانسار

سفر به استان گلستان

روستای خان زنیان تا دریاچه پریشان

تاریخ:     ۹/۱/۱۳۷۰

ساعت ۶:۰۰ ۰  بودکه اعضا با تجهیزات کامل و کوله پشتی های سنگین در فلکه فرودگاه قدیم یکی یکی جمع شدند. در ساعت  ۰۶:۳۰  بود که اعضا به ۹ نفر رسیدند، همه ی آن هایی که قول آمدن داده بودند جمع شدند و آماده حرکت شدیم.  پس از سوار شدن در مینی بوس های کازرون حرکت خود را شروع کردیم، ۴ الی ۵  روز در کوه همه بایک اشتیاق خاصی برنامه را شروع می کردند. ساعت ۰۷:۳۰  بود که به خان زنیان رسیدیم در کنار گروهان ژاندارمری پیاده شدیم و از جاده پیراشکفت . که در آن طرف رودخانه قره قاج شروع می شد و به طرف روستای پیراشکفت می رفت برنامه آغاز شد.

رودخانه بسیارآب سردی داشت و باید حتما” از رودخانه عبور می کردیم؛ بچه ها کفش و جوراب های خود را در آوردند و سپس به آب زدند، پاها بی حس شده بود. پس از رسیدن به وسط رودخانه پاها شروع به درد گرفتن کرد، پس از رسیدن به آن طرف واقعا” احساس خوبی به همگی دست داد زیرا پس از گذشتن از چنین آب سردی زمین برای ما خیلی لذت بخش شد.

بساط صبحانه را پهن کرده و مشغول خوردن اولین صبحانه در کوه شدیم. در کنار رودخانه و هوای بسیار خوب منطقه صبحانه بسیار دلچسب بود. ساعت ۸:۴۵ ۰ حرکت خود را به سمت روستای پیراشکفت شروع کردیم. جاده بسیار خراب شده بود و امکان رفت و آمد به وسیله ماشین امکان نداشت. پس از گذشتن از یک سربالایی که سردی آب رودخانه را از یادمان برد یک استراحت کوچکی را انجام دادیم( ۹:۳۵ ۰ ) و سپس جاده را ادامه دادیم. مسیر کاملا” سربالایی است ( ۱۰:۱۵ استراحت ) پس از رسیدن به یک سربالیی روستای پیراشکفت با باغ ها و خانه های گلی پدیدار شد. در انتهای سرازیری رودخانه از داخل یک دره بیرون می آمدکه پس از استراحت و برداشتن آب مسیر را از طرف داخل دره و رودخانه ادامه دادیم. پس از طی کردن سربالایی به روی یال رسیدیم و یال را ادامه دادیم ( ۱۱:۰۰ ). پس از ادامه یال که روستای پیراشکفت هم در حوزه دیدمان بود به انتهای سربالایی رسیدیم که جاده ای مالرو در مسیر سمت راست دیدیم که به نظر من راه اصلی بود که به علت اسرار بقیه از سمت چپ به سمت بالا حرکت را ادامه دادیم. مسیر به سمت دکل مخابراتی کمی مایل به راست آن بود. در ساعت ۱۳:۱۵ به چشمه ای سرسبز رسسیدیم که مکان مناسبی بود برای زدن کمپ، بچه ها به علت داشتن کوله های سنگین بلافاصله موافقت خود را با خوابیدن شب در این مکان اعلام کردند و بلافاصله ظرف های غذا به روی چراغ ها گذاشته شد و نهار را حاضر کردیم پس از صرف نهار، روش زدن چادر را به بچه ها یاد داده و دو چادر که یکی دوپوش و دیگری یک پوش دونفره برپا کردیم  در کنار چادرها نیز به علت امکان باران کانال هایی کندیم پس از مرتب کردن چادرها به جمع آوری هیزم پرداختیم هیزم به اندازه کافی در اطراف بود و جمع کردن آن ها راحت بود. پس از برپایی آتش که در کنار آن به علت هوای سرد لذت زیادی داشت دونفر نیز با تلاش زیاد سعی داشتند که برنج خوبی را برای شام حاضر کنند.

برنج خوبی در آن مکان با آن امکانات کم طبخ کردند و شام را صرف کردیم پس از شام تعدادی از بچه ها به خواب رفتند و دو نفر دیگر با من در کنار آتش تا ساعت ۲۲:۰۰ مشغول صحبت بودیم در اطراف صدای حیوان می آمد و یکی از بچه ها هم گفت که حیوان بزرگی را دیده که احتمالا” گراز بوده است.  من در بیرون خوابیدم زیرا کیسه خواب خوبی داشتم ولی شب چندان به من نچسبید و خواب خوبی نداشتم پس از آفتاب زدن بچه ها بیدار شدند صبحانه را خوردیم (۰۷:۰۰ ) و پس از خشک کردن وسایل که ناشی از شبنم شب گذشته بود وسایل را جمع کرده و به سمت  دکل مخابراتی و به سمت مغرب حرکت خود را ادامه دادیم (۰۷:۴۵ ) پس از رسیدن به روی یال سمت راست دشت ارژن از دور پدیدار شد و مسیر را به سمت دشت ارژن و به طرف پائین ادامه دادیم  پس از یک دور اضافی متوجه شدیم که ما به پشت دکل مخابراتی رسیدیم و باید از سمت چپ دکل مخابراتی به طرف دشت ارژن می رفتیم به هر حال در جاده ای در بالای دریاچه به سمت کوه بیل در حرکت بودیم که استراحتی در حدود روبروی دشت ارژن کردیم پس از  راه پیمایی در ادامه جاده بالایی دریاچه و گذشتن از یک رودخانه  که آبشار کوچک را درست می کرد به رودخانه آبشار بزرگ رسیدیم و در کنار سرچشمه آبشار نهار را صرف کردیم (۱۲:۳۰ ) پس از نهار استراحت کمی کرده و ساعت ۱۴:۰۰ به سمت پائین حرکت کردیم مسیر همیشگی را پیدا نکردیم و از کنار مکانی که دریاچه عمیق می شود به پائین رسیدیم. پس از رسیدن به دریاچه به طرف آخر دریاچه و جنوب حرکت کردیم؛ دریاچه بسیار بزرگ شده بود و یکی  دو چشمه اطراف دریاچه را به زیر آب برده بود ولی یکی دوچشمه پیدا کردیم و بهتر دیدیم که شب را در جزیره ی دریاچه بسر بریم چون چشمه خوبی هم در کنار دریاچه بود (۱۶:۰۰ ).

به دنبال هیزم و برپا کردن چادر به صورت دو گروه اقدام کردیم پس از جمع کردن هیزم و برپایی چادر آشپزها  به سراغ پختن غذا رفتند و در ساعت ۲۰:۰۰ برنج گرم و پخته را صرف کرده و پس از مدتی در کنار آتش ماندن و خواندن شعرهای خوب  به کیسه خواب ها خزیدیم ( ۲۳:۰۰ ) . هوا خوب و خنک بود. من سنگ داغی را در داخل ظرف غذا گذاشته و پارچه ای را بدور آن بستم و به داخل کیسه خواب خود بردم و شب را با یکی دیگر از بچه ها بیرون خوابیدم. به علت گرمای مطبوع و نخوابیدن در شب قبل، خواب نسبتا” خوبی داشتم. ساعت ۰۶:۰۰ بود که بچه ها بیدار شدند و بساط صبحانه را حاضر کردند. پس از جمع کردن وسایل مسیر خود را به سمت جنوب و از روی یال روبروی جزیره به طرف بالا شروع کردیم ( ۰۸:۰۰ ).

پس از طی مسافتی در داخل جنگل انبوهی و دشت گل اشک که مناظر طبیعی و زیبایی را بوجود آورده بودند به سمت بالا راه خود را ادامه دادیم تا به جاده ای رسیدیم که خط لوله شرکت نفت از این مسیر حرکت کرده بود و پس از رسیدن به گردنه نهایی آن به سمت بهار در منطقه دشت برم حرکت کردیم.  جاده ، مسیر را مشخص و راحت کرده بود. جاده ای از این جاده جدا می شد که به دکل مخابراتی می رفت ( ۱۱:۰۰ )، مسیر سرسبز بود.  در منطقه دشت ارژن بهار هنوز نبودو درختان شکوفه ی چندانی نداشتند، حال آنکه در این مکان درختان کامل شکوفه کرده بودند. مسیر سرازیری بود و تا روستای ورک ( خرک ) ساعت ۱۲:۳۰ به روستا رسیدیم. پس از کمی نشستن و گرفتن کمی نان و تخم مرغ از روستا از طریق جاده نسبتا” ماشین رو به طرف دشت برم حرکت کردیم. اسم تنگی که لوله شرکت نفت از داخل آن حرکت کرده بود و مسیر ما از جاده کنار آن تا روستای  ورک را تامین می کرد تنگ روئین بود، در ادامه مسیر به دشت برم و روستای کوچکی را رد کردیم به نام روستای تنگ زرد، در ادامه جاده ماشین رو به کنار چشمه ای رسیدیم با آب بسیار خوب که حد فاصل بین روستای تنگ زرد و دشت برم بود مکانی مناسبی بود جهت صرف نهار ( ۱۴:۰۰ ). پس از صرف نهار به سمت روستای بعدی حرکت کردیم. دریاچه در سمت چپ ما بود و دو مسیر داشت یکی از طرف جاده و دیگری از طرف کوه ( ۱۶:۰۰ ). در ادامه مسیر به سمت دشت برم هوا به علت بودن جنگل انبوه و پوشش گیاهی زیاد خیلی خوب و دلپذیر بود. پس از نیم ساعت راهپیمایی به دشت برم رسیدیم و پس از گرفتن آب از پاسگاه دشت برم ساعت ۱۶:۳۰ به طرف جاده حرکت کردیم.

عده ای از بچه ها دوست داشتند که در کنار روستا بمانیم و فردا صبح به حرکت ادامه دهیم و عده ای دیگر نیز علاقه داشتند که به طرف دریاچه حرکت کنیم. به هرحال توافق کردیم که در کنار جاده حرکت کنیم  و به دره ای که مسیر از داخل آن می باشد برسیم و شب را در داخل آن بمانیم. به علت کمبود آب، در پاسگاه دشت برم تمام قمقمه هارا آب کردیم و دو ظرف غذا نیز آب برداشتیم و حرکت کردیم. در ساعت ۱۸:۰۰ به دره ای رسیدیم که یک جاده فرعی به داخل تنگ می رفت، به نظر همه همین دره باید باشد. پس از داخل شدن در درون دره که آب و هوای شمال را بیاد می آورد مکانی مناسب پیدا کرده و چادرها را برپا کردیم. پس از آمادگی کامل به سراغ غذا رفته و پس از آماده کردن غذا به وسیله آشپزها که دستشان واقعا” درد نکند در آن مکان دور از هرگونه امکاناتی غذا ی گرم ( پلو ) بسیار دلچسب بود. بعد از شام هم طبق روال همیشگی دور آتش به پایکوبی و خواندن آواز مشغول شدیم که در ساعت ۲۲:۰۰ بود که همگی به خواب رفتند تنها من در کنار آتش تا حدود ساعت ۲۳:۰۰ بیدار ماندم، واقعا” حیف بود که شببه پایان برسد با آن هوای خوب ولی خوب ناچار بودم که من هم بروم  و بخوابم چون تنهایی برایم دلگیر بود.

صبح روز بعد از کیسه خواب بیرون آمدیم و هوا بسیار خوب بود اما حال من جالب نبود زیرا شب چندان راحت نخوابیدم. پس از آماده کردن صبحانه مثل همیشه و جمع کردن وسایل ساعت ۰۸:۳۰ از روی یال سمت راست رفته و به طرف قله حرکت کردیم به احتمال قوی تمام دره ها راه دارند ولی راه خوب و مالرو از درون چند دره قبل بود که ما اشتباها” از آن گذشته بودیم. این دره تقریبا” روبروی روستای کلانی بود. ساعت ۰۹:۴۰ به روی قله رسیدیم، ناگهان جنگل انبوه تمام شد و درختان بلوط درهم به درختان بادام کوهی و تنک تبدیل شدند ولی به جای آن دریاچه فامور ( پریشان ) پدیدار شد. دریاچه بسیار بزرگ بود و ما باید برای رسیدن به آن از یک سرازیری که شباهت زیادی به سرازیری غار شاهپور داشت پائین برویم مسیر باید از طرف دست چپ باشد چون که از راه آن دو سه دره دور شده بودیم. پس از مقداری راهپیمایی به طرف چپ به بالای دره ای رسیدیم ( ۱۰:۲۰ ) که مسیر اصلی دشت برم از داخل آن بود.

پس از استراحت به طرف پائین حرکت کردیم؛ سرازیری زشتی از نظر بچه ها بود چرا که آب کم داشتیم هوا گرم شده بود کوله ها سنگین و خستگی مسافت راه تا اینجا. پس از کمی پائین رفتن به داخل جاده مالرویی افتادیم که مستقیم ما را به پائین هدایت می کرد. ساعت حدود ۱۳:۰۰ بود که به روستای مکت رسیدیم این روستا آخر جاده آسفالت است و مردم آن به وسیه ماهیگیری و کشاورزی روزگار را می گذراندند. مردم بسیار خوب و بیچاره ای داشت. یکی از اهالی روستا به نام آقای جعفری که تلمبه ای داشت ما را به کنار تلمبه برد و برای ما مقداری نان و چای آورد. ساعت ۱۴:۰۰ نهار را خوردیم و پس از استراحت کمی برای ساختن مکان مناسب به کنار دریاچه رفتیم. در کنار دریاچه چشمه ای بود که به علت عدم رسیدگی اقراد روستا بوی خیلی بدی گرفته بود، البته مزه آن تغییری نکرده بود ولی بوی بسیار بدی می داد.

جهت شنا و تمیز کردن خود به طرف صخره های سمت چپ دریاچه حرکت کردیم که مکانی مناسب و استخر مانندی را برای شنا پیدا کردیم. پس از ۴ روز راهپیمایی یک آب تنی بسیار جالب بود و تمام بچه ها را چه از لحاظ روحی و چه از لحاظ جسمی آماده کرد.

پس از آب تنی و شنا و تمیز کردن خودمان در کنار چشمه کنار دریاچه شب را ماندیم و با هماهنگی که با افراد روستا کردیم قرار بر این شد که یکی از صاحبان قایق ها ما را تا ایستگاه شکاربانی ببرد، مبلغ گذرانده شده نیز ۴۰۰ تومان بود. صبح پس از بلند شدن و جمع کردن وسایل و خشک کردن چادرها  بخاطر شبنم ساعت ۰۸:۰۰ سوار قایق شدیم و به طرف پاسگاه حرکت کردیم، البته بک راه دیگر هم بود که می شد از آن جاده اسفالتی رفت ولی به علت بودن روز سیزده  احتمال کمی می رفت که وسیله نقلیه گیر بیاوریم و همین طور با قایق بر روی دریاچه لذت زیادی را در بر داشت.

پس از حدود یک ساعت قایق سواری به پاسگاه رسیدیم ( این دریاچه ماهی بسیار خوبی دارد که یک نمونه آن به نام پریشان است. فصل ماهیگیری در اینجا مهر و آبان می باشد. آب آن تقریبا کمی مزه تلخ و شور دارد ولی مشروب است.) اعضای پاسگاه یکی دونفر از بچه ها را شناختند و ما را بسیار تحویل  گرفتند یکی از اعضا به نام آقای زحمتکش بود که واقعا” زحمت می کشید. در حالی که بچه ها داشتند شنا می کردند رئیس سازمان محیط زیست کازرون ( آقای دهقان ) نیز از راه رسید و پس از کمی صحبت با ایشان که به نظر من ما را بسیار افراد حوبی جهت تبلیغات محیط زیست می دانست. یکی از افراد پاسگاه برای ما ماشینی گرفت که ما را به کازرون برساند. پس از سوار شدن با وانت به سمت کازرون حرکت کردیم در راه همه برای در کردن سیزده به بیرون می آمدند حال که ما پنج روز سیزده را در کرده بودیم.

پس از طی مسافت حاکی جاده به کازرون رسیدیم و پس از پیاده کردن وسایل به طرف یک ساندویجی رفته و مقداری غذا و نوشابه را صرف کردیم. حدود ساعت ۱۲:۰۰ توسط یک اتوبوس به سمت شیراز حرکت کردیم.

اعضای شرکت کننده در این برنامه ۹ مفر بودند.

مرتبط:

موج سرسبزی و پرواز میان درختان در دشت برم کازرون

تاریخچه شهر تاریخی بیشابور کازرون