نوشته‌ها

هامپی شهری از معابد تاریخی

هامپی یکی از شگفت انگیزترین جاذبه های دیدنی هندوستان است که در ایالت کارناتاکا در جنوب هند قرار دارد. این شهر با قدمتی چندین هزار ساله دارای مجموعه ای از معابد و بناهای یادبود است که در فهرست میراث فرهنگی یونسکو به ثبت رسیده است.

” هامپی” نمادی از توانایی انسان در آفرینش شگفتی

هامپی در ایالت کارناتاکا در جنوب هند قرار دارد. این معبد روزگاری قلب امپراتوری «ویجایاناگارا» (Vijayanagara) در قرون ۱۴ تا ۱۶ میلادی بود. معبد «هامپی» (Hampi ) سال ۱۹۸۶ در فهرست میراث فرهنگی یونسکو قرار گرفت. یکی از معابد مورد توجه هندی ها، « هامپی» سالانه بیش از نیم میلیون نفر بازدید کننده و زائر دارد.

سنگ‌، سنگ‌، سنگ‌ و باز هم سنگ‌. این چیزی است که هنگام شنیدن نام «هامپی» (Hampi) در ذهن تداعی می‌شود! اما این سنگ‌ها معنا و مفهومی دارند. برخی از آن‌ها ویران شده‌اند و به قرون‌ وسطی باز می‌گردند. برخی از آن‌ها تپه‌های چشمگیر سنگی را ایجاد کرده‌اند، برخی برای حکاکی و برخی دیگر برای ساخت معابد استفاده می‌شوند. اطراف شهر را تخته سنگ های بزرگ احاطه کرده است که بالا رفتن از آنها ساده است.

هامپی “Hampi” شهریست در ایالت کارناتاکای هند که در قرن ۱۴ پایتخت پرزرق و برق امپراطوری آن دوره – ویجایاناگارا – بود. که در سال ۱۵۶۵ توسط مسلمانان فتح و نابود شد. از آن زمان تا به حال هامپی در همان حال و احوال ویرانی باقی‌مانده ‌است و هیچ‌گونه بازسازی روی آن انجام نشده است،

برخی معتقدند هامپی دومین شهر بزرگ جهان در آن زمان بوده است. شهری که در آن معابد، قلعه ها و بناهای مجلل و چشمگیری وجود داشت که بسیاری از آنها با دقت و ظرافت خاصی حکاکی شده اند.

هامپی شامل بسیاری از مجتمع‌های مختلف معبدی است که در یک منطقه وسیع توسط رودخانه پراکنده شده‌اند. تا چند سال پیش مردم محلی در مجتمع‌های معبد زندگی می‌کردند، اما از زمانی که این مجتمع‌ها در میراث جهانی یونسکو ثبت شد، مردم محلی مجبور به ترک این معابد شدند.

تخمین زده می‌شود که بیش از ۲۵۰۰ معبد و بنای یادبود در بیش از ۴۰۰۰ هکتار زمین از هامپی در میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. که هر کدام با دیگری فرق می کند. زیرا سه نوع معماری مختلف دارند. اول معماری کلی، دوم معماری هندو- اسلامی و سومی معماری نظامی مانند برج ساعت است.

هامپی

نگاهی به تاریخچه هامپی

منطقۀ جغرافیایی بلاری، که هامپی در آن جای گرفته از نظر پیشینۀ تاریخی منطقه ای است باستانی که پیشینه اش به زمان آشوکا پادشاه نیرومند هندوستان در سدۀ سوم پیش از میلاد می رسد چرا که دو فرمان از فرمانهای مشهور او در نزدیکیهای هامپی به دست آمده اند.

درکتیبه های شاهان محلی هند بین سده های ششم تا هشتم میلادی موسوم به چالوکیان بادامی هم به نام هامپی اشاره شده است و از خود محوطۀ هامپی مهرهایی گلی از سدۀ دوم میلادی به دست آمده است.

هامپی در سدۀ دهم میلادی به مرکزی آموزشی و مذهبی در دوران شاهان هندو مذهب کالیانا چالوکیاس تبدیل شد. درکتیبه های شاهان هویسالا، هم به هامپی اشاره شده است.

شاهان مسلمان دهلی چندین بار به جنوب هند حمله کردند و طی هجوم آنها پادشاهی هویسالا و پایتختش دواراسامودرا، که در جنوب کارناتاکا بود نابود گردید و پس از آن حکومت هندو مذهب دیگری به نام کامپالی،Kampali درکارناتاکا شکل گرفت که پایتختش درفاصلۀ ۳۳کیلومتری هامپی بود و پس از آن بود که امپراتوری ویجایاناگارا در سال۱۳۳۶م، از خرابه های پادشاهی کامپالی برخواست.

شهر هامپی بین سالهای ۱۵۶۵-۱۳۳۶میلادی و به وسیلۀ شاهان حکومت ویجایاناگار بنا شده و هر یک از شاهان این دودمان بنایی را به آن افزوده اند و البته مهمترین سازه ها در زمان فرمانروایی کریشنا دوارایا بین سالهای ۱۵۳۰-۱۵۰۹ میلادی ساخته شده اند که بزرگترین فرمانروای دودمان بود.

محوطۀ هامپی۱۶۰۰یادمان تاریخی دارد که بیشتر آنها از  آیین هندوییسم هستند،ضمن این که چند نیایشگاه از آیین جایینیسم هم دارد و البته آرامگاهی از آن مسلمانان. سبک بیشتر سازه ها بر مبنای معماری دراویدی در جنوب هند است که البته دارای عناصری از هنر پیشرفتۀ دوران پادشاهی هویسالا است.

هامپی

بهترین زمان برای بازدید از شهر هامپی

بهترین زمان برای بازدید از هامپی ماه اکتبر تا مارس است (پاییز و زمستان). در ماه‌های فروردین و اردیبهشت فوق‌العاده گرم می‌شود و توصیه می‌شود که در فصول بارندگی نیز به آنجا نروید. فصل باران‌های موسمی در هامپی مانند جاهای دیگر هند است و از ماه خرداد تا شهریور طول می‌کشد. به‌شدت به شما توصیه می‌کنم که در فصل باران‌های موسمی به هند سفر نکنید.

در ابتدای ماه نوامبر یعنی ۱۲، ۱۳ و ۱۴ آبان نیز یکی از مهم ترین فستیوال های شهر به مدت سه روز در هامپی برگزار می شود ، هزاران نفر از کلاه قرمزی‌ها با توریست‌ها، ستاره‌های بالیوود و محلی‌ها قاطی می‌شوند و از اجرای برنامه‌های رقص و آوازخوانی لذت می‌برند.

چگونه میتوان به شهر هامپی رفت؟

هامپی در شرق ایالت کارناتاکا در نزدیکی شهر هاسپت واقع شده ‌است. نزدیک ترین شهر به هامپی شهر هوبلی ( Hubli ) است که در فاصله ۱۶۰ کیلومتری آن واقع شده است. با هواپیما می توانید از شهرهای دیگر هند همانند گوا به هابلی بروید که از این شهر نیز با تاکسی می توانید خیلی سریع به هامپی بروید. اما برای اینکار باید یک توقف در بمبئی داشته باشید که ممکن است سفرتان را پرهزینه تر کند.

اگر به دنبال سفری کم هزینه تر هستید، از هر شهری که خواستید به سفر هوایی بروید مقصد بنگالور را انتخاب کنید که یک مقصد بین المللی تر است. از بنگالور نیز می توانید با قطار به هامپی بروید که ارزانتر است اما مدت زمان بیشتری را در راه خواهید بود. قطارها معمولا چند بار در هفته از شهرهای بنگالور، حیدر آبار و گوا به سمت هامپی می روند که باید در ایستگاه Hopset پیاده شوید که ۱۳ کیلومتر از این منطقه فاصله دارد. پس از رسیدن به هاسپت می توانید با اتوبوس مسیر۱۳کیلومتری را طی کنید و به شهر باستانی و با شکوه هامپی برسید.

هامپی

بازدید از هامپی چه مدت زمان طول می کشد؟

برای دیدن آثار دست کم به ۳ روز زمان نیاز دارید و می توانید در اقامتگاه های موجود در هامپی اتاقی را برای خود کرایه کنید. برای دیدن آثار هم سه گزینه در برابر شماست اگر با کمبود زمان مواجه نیستید برای بازدید از هامپی می توانید پیاده روی کنید و با دقت بیشتری آثار را ببینید که البته در این حالت به زمانی بیش از ۳ روز نیاز دارید و هم می توانید با دوچرخه به دیدن آثار بروید یا با موتورسیکلت اجاره ای محوطه را بگردید.

معرفی مهم ترین مکان های دیدنی در هامپی
۱٫ معبد ویروپاکشا، پرستشگاه هندوها

یکی از معابد معروف تاریخی هند معبد ویروپاکشا نام دارد. معبد ویروپاکشا، پرستشگاهی در آیین هندوها است که ساخت آن به قرن هفتم میلادی برمی گردد.

معبد ویروپاکشا متعلق به مجموعه تاریخی کارناتاکا است. مجموعه ایی متشکل از معابد قدیمی فراوان از آئین هندو و جین. معبد ویروپاکشا از نظر معماری یکی از شاهکارهای پاتاکارال است که در میان ویرانه های اطرافش و با وجود سالها در معرض تاخت و تاز قرار گرفتن، همچنان پا برجاست و در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار دارد.

این معبد دارای گوپورامها (درهای ورودی) بلندی است که به راهروها و تالارهای متعددی می پیوندد. راهروهایی پوشیده از بناهای سنگی، دست نوشته ها و مجسمه های سنگی که هر کدام داستانی از خدایان و الهه های هندو را در خود نگه داشته اند.

سقف درونی یکی از اتاقهای نیایشگاه ویروپاکشا با نقاشیهایی از اسطوره های هندی همانند زناشویی شیوا و پارواتی تزیین شده که البته از نظر زمانی نسبت به خود نیایشگاه جدیدتر است. یکی از جاذبه های درون این نیایشگاه یک فیل است که اگر ده روپیه را در خرطومش بگذارید خرطومش را روی سر شما می گذارد و به نوعی حضور شما را گرامی می دارد!

سبک معماری شگفت انگیز این معبد از متداول ترین سبک های معماری جنوب هند است، ساختمانی چند طبقه که پایین ترین طبقه بزرگترین طبقه آن است و طبقات به ترتیب بالا رفتن کوچک تر می شوند اما از نظر شکل کامل مشابه طبقه زیرین هستند. این طبقات تا رسیدن به بالاترین نقطه برج کوچک و کوچک تر می شوند. دو طبقه پایین برج از سنگ و طبقات بعدی از خشت و ملات است.

blank

۲٫ بازار هامپی

درگذشته در خیابانی که از معبد ویروپاکشا به سمت تپه مانتانژا به طول یک کیلومتر منتهی می‌شد، بازاری پر رونق وجود داشت. در بازار هامپی در گذشته مردم به خرید و فروش الماس و سایر سنگ های با ارزش می پرداختند. در هر دو طرف بازار، بقایای غرفه‌ها وجود دارد و تا همین اواخر، برخی افراد محلی این مکان را به خانه‌های خود تبدیل کرده و دوباره آن را به یک بازار کوچک تبدیل کرده‌ بودند؛ اما وقتی که هامپی رسماً به عنوان یکی از مکان‌های میراث جهانی یونسکو اعلام شد، به ناچار همه آنجا را ترک کردند

۳٫ نیایشگاه کریشنا در هامپی

نیایشگاه دیگر مجموعه نیایشگاه کریشنا، Krishna است که البته از آن با نام بالاکریشنا،Balakrishna هم یاد می شود و در یک کیلومتری ویروپاکشا قرار دارد،در برابر نیایشگاه خیابانی است که بازار بوده، منبع ذخیرۀ آب هم در همین بخش است و نزدیک منبع ذخیرۀ آب تالاری عمومی برای نشستن مردم ساخته اند که از آن با نام مانداپا نام برده می شود.

در جنوب نیایشگاه کریشنا هم مجسمه ای از شیوا لینگا،Shiva Linga دیده می شود که در آب قرار دارد و در اتاقی مکعبی شکل است. شیوا لینگا نمادی خلاصه شده از وجود و حضور شیوا ایزد هندو است. کنار شیوا لینگا پیکره ای بزرگ و ۶ متری از ناراسیمها، به شکل نیمی مرد نیمی شیر به چشم می خوردکه جلوه ای از حضور ویشنو برای از بین بردن اهریمن و پایان بخشیدن به بیچارگی در زمین است.

مرتبط:

قلعه آمبر _از معروف ترین جاذبه های دیدنی هند

طارم زنجان؛ هندوستان ایران

درباره «تاج‌المساجد»؛ بزرگ‌ترین مسجد هندوستان

قلعه آمبر _از معروف ترین جاذبه های دیدنی هند

قلعه آمبر یکی از مشهورترین جاذبه های گردشگری شهر جیپور محسوب می شود و در فهرست آثار تاریخی یونسکو قرار گرفته است.

در زمان های قدیم قصر ها برای مقاصد امنیتی یا محل زندگی پادشاهان ساخته می شدند، ولی امروزه این قصر ها اکثرا مثل نمادي برای داستان های خیالی هستند. هر چند در کشور خودمان هم قصر یا قلعه های زیبا و تاریخی زيادي داریم ولی به دلیل محافظت نکردن از آنها همگی رو به نابودی هستند، در همین حال در کشورهای اروپایی قصر ها بین گردشگران دارای محبوبیت بسیار هستند و بعنوان یک منبع جذب درامد به آنها نگاه می شود. در همین راستا در این مطلب یکی از قلعه های دیدنی جهان را معرفی می کنیم.

قلعه آمبر نه تنها یکی از برترین مقاصد گردشگری در شهر جیپور که در کل راجستان است. قلعه آمبر و جایگار بعنوان یک ساختمان در نظر گرفته میشوند و یک راه زیرزمینی این دو قلعه را به هم وصل می کند، راهی که به نظر می آید در حین جنگ و حمله دشمنان بعنوان راه فرار استفاده می شده است.

قلعه آمبر

قلعه آمبر زمانی محل حکومت شاهزاده جیپور و محل اقامت حاکمان آن سرزمین بود. Maharaja Man Singh I که رهبری ارتش امپراتور مغول را بر عهده داشت، احداث آنرا در سال ۱۵۹۲ بر روی بقاياي بجامانده از یک قلعه قرن یازدهمی شروع کرد. حاکمان بسياري قبل از انتقال پایتخت به جیپور در سال ۱۷۲۷ در قلعه سکونت داشته اند. معماری قلعه آمبر فورت تلفیق چشمگیری از سبک های Rajput( هندو) و Mughal( اسلامی) می باشد.

قلعه آمبر ساخته شده از ماسه سنگ و مرمر میباشد و مجموعه ای از چهار حیاط، کاخ ها، سالن ها و باغها تشکیل یافته است. به داخل قلعه بروید.

یکی از محبوب ترین جاذبه های قلعه آمبر، حکاکی ای مشهور به گل جادویی است که بر روی یک سنگ مرمر روی ستون شیش محل قرار دارد. بر روی این سنگ مرمر ۶ طراحی زیبا شامل گل لوتوس، دم شیر، عقرب، مار کبری، دم ماهی، ذرت و خرطوم فیل کنده کاری شده که برای دیدن این طراحی ها باید بخش های گوناگون این سنگ را با دست بپوشانید تا بتوانید کلیه این طراحی ها را ببینید.

یکی از مهمترین جاذبه های قلعه امبر شیش محل است که در همه بخش های آن موزائیک های آینه ای و شیشه های رنگی وجود دارد به طوریکه در آن حتی درصورتی که یک شمع روشن باشد انعکاس آن در هزاران آینه ای که در داخل شیش محل موجود است شکلی شبیه هزاران ستاره را بوجود می آورد.

قلعه آمبر

از بخش های مختلف موجود در قلعه آمبر میتوان به موارد زیر اشاره کرد:

– تالار عمومی: مهارجه ها در این بخش از قصر به گفت و گو با اشخاص مختلف و حل مشکل آنها می پرداخته اند. تالار عمومی این قصر دارای ستون های بسياري بوده که سبب زیبایی هرچه بیشتر آن شده است.

– معبد Shila Mata: در این معبد بت های بسیار ارزشمندی قرار دارد که از سنگ مرمر سیاه و نقره ساخته شده اند.

– دیوان عام

– دیوان خاص

– کاخ آینه

افراد میتوانند با پرداخت مبلغی مشخص به راهنما های موجود، راهنمای انگلیسی زبان یا هندی زبان را انتخاب کرده تا با قسمت های مختلف قصر بیشتر آشنا شوند.

قلعه آمبر

بهترین زمان برای بازدید از قلعه آمبر چه زمانی است؟

راجستان یک منطقه بیابانی است که در اکثر ایام سال، به ویژه در روز، گرم است. گاهی تابش آفتاب به حدی است که تحمل آن دشوار است. بهترین زمان برای بازديد از جیپور فصل زمستان از نوامبر تا مارس( آذر تا اسفند) است.

ساعات بازدید از قلعه آمبر

ساعت بازدید از قلعه آمبر از ساعت ۸ صبح تا ۵:۳۰ بعدازظهر میباشد و پیشنهاد می شود برای گشت و گذار و بازديد از این قلعه ی زیبا حدود ۲ تا ۳ ساعت زمان بگذارید.

مرتبط:

معبد هندوها در کجای ایران است؟

سفری به قلعه دیدنی سرخ یا لال قلعه هند

درباره «تاج‌المساجد»؛ بزرگ‌ترین مسجد هندوستان

سفری به قلعه دیدنی سرخ یا لال قلعه هند

قلعه سرخ یا لال قلعه یکی از مراکز بزرگ گردشگری در هندوستان می باشد که اقاتگاه محل سکونت خانواده امپراطور سلطنتی بوده است، لال قلعه هندوستان بخش های مختلفی دارد.

هرگاه صحبت از کشور هندوستان می شود ناخودآگاه حس لطیفی به همراه داستان های عاشقانه و موسیقی در یک طبیعت ناب در ذهن ها تداعی می شود طیفهای مختلفی از پوشش گیاهی ، مرداب ها و جنگلها در این سرزمین پهناور دیده می شود که جذب کننده بسیاری از گردشگران هستند. منحصر به فرد ترین آثار و بناهای تاریخی در این کشور وجود دارند که در پس دیوارهای آن ها ماجراهای واقعی آکنده از قدرت و عدالت ، عشق و نفرت جا خوش کرده است و قدمتی هزاران ساله دارند.

لال قلعه هندوستان

یکی از همین مکان هایی که زبانزد عام و خاص است می توان به قلعه سرخ یا همان (لال قلعه یا رد فورد) اشاره کرد. در زبان هندی لال را به معنی سرخ تعریف کردند. به جرأت می توان گفت یکی از زیباترین و جذابترین و در عین حال بزرگ ترین بناهای گردشگری شهر دهلی این قلعه می باشد.

شخصی به نام احمد لاهوری معمار این بنای شگفت انگیز می باشد که به دستور شاه جهان آن را بنا کرده است این قلعه سرخ اقامتگاه محل سکونت خانواده امپراطور سلطنتی بوده و تمامی مراسم های سیاسی و تشریفاتی در آن مکان انجام می شده است تاریخ ثبت این قلعه در لیست میراث جهانی یونسکو سال ۲۰۰۷ برمیگردد. اگر تمایل به آشنایی بیشتر با این عروس زیبای شاه جهان آباد پایتخت محبوب شاه جهان دارید در این قسمت را با ما همراه شوید.

لال قلعه-قلعه سرخ

تاریخچه و پیشینه لال قلعه

زمانی که پنجمین امپراطور مغول شاه جهان پایتخت خود را از آگرا به دهلی تبدیل کرد فرمان بنا کردن این قلعه را نیز صادر کرد. زمان ساخت این قلعه ۹ سال طول کشید محل قرارگیری آن در کنار رود یامونا و به شکل یک هشت ضلعی نامنظم می باشد. دور تا دور قلعه را دیوار قرمز رنگی به طول ۵٫۲ کیلومتر و ارتفاع ۱۶ تا ۳۳ متر احاطه کرده است.

قلعه سرخ در هندوستان

همانطور که پیش از این ذکر شد این قلعه به عنوان بزرگترین مراکز گردشگری در دهلی پایتخت هندوستان معرفی شده است لال در زبان هندی به معنای سرخ است که به علت به کار بردن سنگهای سرخ در ساخت آن به این نام شناسانده شده است.

ساخت این قلعه به دستور شاه جهان پادشاه پنجم گورکانی و در هنگامی که پایتختش را ازاد را به دهلی تغییر داد انجام شد و مدت ساخت آن ۹ سال به طول انجامید. محل قرار گیری در جوانرود یامونا می باشد و شکل ساخت آن شبیه به یک ۸ ضلعی نامرتب می باشد که توسط دیواری از سنگ های سرخ احاطه شده است.

باید بدانید بنای لال قلعه یا قلعه سرخ اجزای مختلفی دارد از جمله مسجد مروارید ساخته شده از مرمر سفید که در ساختن آن از معماری اسلامی الهام گرفته شده و دروازه لاهور که اسم آن از شهر لاهور پاکستان گرفته شده است.در هر جای این قصر سرخ نوشته هایی با زبان فارسی می توانید ببینید که البته ناگفته نماند متاسفانه قسمت اعظم این کتیبه ها تخریب شده است. همه ساله ۱۵ آگوست روز استقلال هند از انگلستان می باشد نخست وزیر هند در این روز پرچم ملی کشور را بالا گرفته و سخنرانی می کند.

دیوار های دفاعی که در این قلعه وجود دارد در قسمت منتهی به رودخانه ۱۸ متر و در قسمتی که به طرف شهر است ارتفاع ۳۳ متر می باشد و نقش بسیار مهمی در دفاع از مجموعه دارند.

ناگفته نماند قلعه سرخ یا ردفورت را نباید با یک قلعه ی دیگر که به همین اسم معروف است و در نزدیکی دهلی در آگرا بنا شده است اشتباه گرفت.

blank

سبک معماری قلعه سرخ

معماری این قلعه شگفت انگیز ترکیبی از سبک مغولی و هندی می باشد به خاطر خلاقیت در این سبک و پیشرو بودن آن دیگر ساختمان ها و باغ ها در دهلی ، کشمیر ، روح الخاند ، راجستان ، پنجاب و براج از آن تاثیر و ایده گرفتند.

موزه های قلعه سرخ

هم اکنون در این بنا دو موزه وجود دارد موزه اول شامل منسوجات کتابها ، اشیا و دست نوشته های تاریخی و هنری می باشد که به دوران گورکانی هند یا ایران ارتباط دارد موزه دوم اکثراً متعلق به نمایش جنگ افزار های تاریخی آن زمان تا دوران اشغال انگلیس است.

دیگر بخش های قلعه لال

بادان و ساوان از عمارت های مخزن دار این بنا می باشند و همچنین حمام شاهی که دارای دو قسمت ممتاز محل و رنگ محل در بخش زنان یا اندرونی می باشد ، دعوت خانه که محل اقامت شاهزاده بوده و در نهایت مسجد مروارید یا موتی که توسط جانشین شاه جهان اورنگ بنا شد.

قسمت های مهم قلعه سرخ

حیاط خارجی بزرگ و مستقلی با سنگ های مرمری سفید دیوان عام یکی از بخش های زیبای این قلعه است شاه برای اینکه با عموم مردم دیداری انجام دهد روی ایوانی در دیوار شرقی می ایستاد.

اما دیوان خاص مختص ملاقات های خصوصی شاه و میهمانان بود و تخت مشهوری به نام تخت طاووس قرار دارد همان تختی که پس از مدتی به وسیله نادر شاه به عنوان یغما به ایران آورده شد. نکته جالبی که وجود دارد این است که در بخش های متنوعی از کاخ روی دیوارها شعرهایی از جمله دیوان خاص اشعار خسرو دهلوی به زبان فارسی حک شده است.

از دیگر اتاق ها می توان از کاخ رنگی یا رنگ محل با زیباترین تزئینات طلایی،حوض مرمرین و سقف نقش دار اقامتگاه همسر اصلی یاد کرد.

و اتاق خصوصی شاه به نام ممتاز محل که شامل عبادتگاه ها و اتاق خواب ها و ایوان ها می باشد.

بخش های مختلف لال قلعه یا قلعه سرخ معروف ترین بخش و اجزای این بنا را می توانید در ادامه بشناسید.

blank

بخش های مختلف لال قلعه هندوستان

– درواز لاهور(Lahore Gate) :اصلی ترین دروازه قلعه سرخ ، دروازه لاهور می باشد که اسمش را از شهر لاهور واقع در پاکستان گرفته است.

– دروازه دهلی (Delhi Gate):این دروازه نام یکی از دروازه های قلعه سرخ می باشد که به سمت دهلی کوه کهنه بوده است.

– دروازه فیل (Elephant Gate):دروازه دیگر لال قلعه ، درباره فیلم نامیده شده است دروازه ای که دو مجسمه سیاه رنگ از فیل مقابلش قرار گرفته و بعد ها توسط اورنگ زیب در سال ۱۸۵۶ تخریب می شود و امروزه بعد از بازسازی در موزه ممتاز محل واقع است.

– چاتاچوک (Chatta Chowk):بازار سرپوشیده یا چاتاچوک معاون رئیس قوه و دروازه اصلی قرار دارد و امروزه محل تجمع دستفروشان برای فروختن اجناس و سوغاتی به گردشگران می باشد.

– نقاره خانه (Naqqar Khana) یا نوبت خانه (Naubat Khana):این نقاره خانه مقابل چاتاچوک و بر فراز دروازه لاهور واقعه است و از آنجا زمان ورود شاهزاده گان یا شاه و خانواده سلطنتی به تعداد ۵ بار نقاره میزدند. طول این بنا بیش از ۳۰ متر و عرض آن ۲۰ متر می باشد و همه گردشگران و بازدیدکنندگان به جز خانواده سلطنتی ، بایستی قبل از ورود خود به محوطه اصلی از اسب پیاده شوند. تنظیمات جی تی ای ایران

باغ حیات بخش (Hayat Baksh Bagh):باغی که در قلعه سرخ وجود دارد باغ حیات وحش نام دارد که به وسیله فواره های فراوان و دونفر زیبا تقسیم شده است اما باید متذکر شویم این نهرها امروز خشکیده و در این محل تنها پوشش گیاهی باقی مانده است.

خاص محل (Khas Mahal):اسم هند محلی بسیار خصوصی برای اقامت شاه بوده که شامل ایوان ، اتاق های خواب ، مکان های عبادت و باروی موسامان برج می باشد.

بُرج مثمن (Mussaman Burj):این برج دارویی است که در فاصله ها و رو به خارج قلعه واقع است که همه روزه شاه صبح زود در انظار ظاهر می شود.

نهر بهشت (Nahr-i-Behisht):نهر بهشت جایی است در قلعه سرخ که محل زندگی شخصی شاه بود که شاه در ایوان آن نشسته و رود یامونا را تماشا می کرده است در قصر نهر بهشت چند نهر از رود یامونا جاری بود.

دیوان عام (Diwan-i-Am):دیوان عام به صورت یک حیاط بیرونی بزرگ و مستقلی می باشد که توسط سنگهای مرمر سفید شده و شاه روی ایوانی در روی دیوار شرقی با ایده ای شبیه به بار عام سلیمان ایستاده و با عموم مردم دیدار کرده و به گفت و گو می پرداخت.

کرسی (Qursi) یا تخت شاهی:کرسی رو به روی دیوار داخلی دیوان عام واقع است سکوی شکوهمند و بزرگ به ابعاد بیش از ۲ در ۱ و ارتفاع ۳ متر از کف ایوان عام می باشد. این تخت با حجاری های ظریف از سنگ مرمر و جواهر نشان درست شده که در سال ۱۸۵۷ جواهرات آنرا خارج کرده اند، از فراز این تخت شاه به درخواست وزرا و صحبت با مردم گوش فرا می داد.

blank

سرگذشت قلعه سرخ

در پی حمله نادرشاه به امپراطوری مغول در سال ۱۷۴۷ جواهرات آثار هنری قلعه به غارت گرفته شد و بعد از آن تعداد بیشتری از سازه های سنگ مرمر قلعه توسط بریتانیا در انقلاب ۱۸۵۷ ویران شد و فقط قسمت هایی از دیوارهای دفاعی قلعه سالم ماند. آخرین امپراطور مغول توسط انگلیسی ها در سال ۱۸۵۸ در قلعه سرخ محاکمه و به رانگون تبعید شد و همان کاخی که زمانی محل زندگی قدرتمندترین مردان مغول بود به پادگان نظامی تغییر کاربری دادند.

بهترین زمان بازدید از قلعه سرخ

بهار و پاییز مناسبترین و بهترین تایم برای بازدید از این قلعه زیبا می باشد چرا که در این ایام هوا بسیار مناسب و با خیال راحت از تمامی بخش های آن می توان به خوبی بازدید کرد.

منبع:نمناک

مرتبط:

کویر نمکی هند، یکی از عجایب دیدنی هند

غارهای اسرارآمیز آجانتا در هند

معبد طلایی کجاست؟

کشور هند دارای مکان های تفریحی، تاریخی و معابد بسیاری می باشد. یکی از مهم ترین معابد هند میتوان به معبد طلایی اشاره کرد که در این مقاله به صورت کامل به معبد طلایی می پردازیم.

معبد طلایی

معبد طلایی کجاست؟

معبد طلایی، زیارتگاه اصلی پیروان آئین سیک است؛ این پرستشگاه در شهر امریتسار در ایالت پنجاب هند واقع شده‌است. این پرستشگاه را چهارمین پیشوای مذهبی سیک‌ها، گورو رام داس بنیان نهاد. معبد طلایی، با نام‌های هارماندیر صاحب و دربار صاحب نیز شناخته می‌شود.

معبد طلایی، جاذبه توریستی اصلی در امریتسار، که به معنای مخزن شهد جاودانگی است. امریتسار مرکز شهرستان امرتسر در ایالت پنجاب هند است که در ۳۷۸ کیلومتری شمال غربی دهلی و ۵۱ کیلومتری شرق لاهور پاکستان واقع شده است.

معبد طلایی، در بین سیک‌های سرتاسر جهان، مکانی زیارتی محسوب می‌شود و این معبد برای سیک‌ها مکانی مقدس به‌شمار می‌رود، زیرا گورو جاودانه این آئین، کتاب گورو گرانت صاحب در آن نگهداری می‌شود؛ این کتاب، کتاب مقدس آئین سیک و یازدهمین گورو به‌شمار می‌رود. معبد طلایی در هند نماد برادری و برابری می باشد.

معبد طلایی

معماری معبد طلایی هند:

معماری معبد طلایی، بسیار زیبا و منحصر به فرد است. رنگ این معبد طلایی رنگ است و در کنار ساختمان سفیدی که در پشت آن قرار گرفته، خودنمایی می کند.  معبد طلایی، دارای ۴ در ورودی می باشد. و همه قسمت های بالای معبد از طلای خالص ساخته شده است. دور تا دور معبد دریاچه مصنوعی احاطه کرده است. همچنین سازه‌های مرمرین بسیار زیبا در این مجموعه و در کنار ترکیب سبک معماری اسلامی و هندو، باعث شده است که فضای این معبد بسیار باشکوه باشد.

معبد طلایی، یکی از مقدس ترین مکان های هند است.  معبد طلایی، یک مرکز روحانی و در عین حال غیرمذهبی برای پیروان این مذهب است  که هر ساله هزاران نفر از این معبد دیدن می کنند.

مرتبط:

کویر نمکی هند، یکی از عجایب دیدنی هند

غارهای اسرارآمیز آجانتا در هند

غارهای اسرارآمیز آجانتا در هند

غارهای آجانتا که ۲ قرن پیش از میلاد ساخته شده اند و درونشان پر است از نقاشی ها و دست نوشته هایی از بودا .تعداد این غار ها به ۳۰ عدد می رسد که هرکدام ویژگی هایی دارند . در تاریخ غرق می شویم و بین غار ها به دنبال زیبایی ها خواهیم گشت .داستان هایی از گذشته می شنویم و متعجب خواهیم شد . حس کنجکاوی همه ی ما به سمت آجانتا جذب می شود و از رسیدن به جواب های سوال هایمان لذت می بریم .

کمی با غار ها آشنا شویم

این غارها در نزدیکی شهر جالگائون واقع شده اند . هنگامی که از شهر خارج می شوید و به سمت غرب حرکت می کنید بعد از طی مسافتی نه چندان طولانی به یکی از شگفت انگیز ترین جاذبه ی تاریخی کشور هندوستان می رسید . با ورود به این غار ها حس می کنید که بودا کنارتان ایستاده است و با انبوهی از نقاشی ها و مجسمه های مربوط به بودا برخورد می کنید که در نهایت زیبایی و با هنری غنی ساخته شده اند . این غارها توسط جنگلی انبوه پنهان شده بودند و بعد از کشف غارها جنگل نابود شد و امروزه دیگر پنهان نیستند . این غار های حیرت آور در ۵۹ کیلومتری ایستگاه راه آهن جالگون قرار گرفته اند . شکل قرار گیری این غار ها U شکل است و در کنار رودخانه ی واقور سال هاست که جای خشک کرده اند .

داستان کشف غارهای آجانتا بسیار جالب است . در سال ۱۸۱۹ میلادی یک مامور انگلیسی به همراه همراهانش به ضیافت شکار آمده بود و بطور اتفاقی با این غارها برخورد کردند . ابتدا در ظاهر این گونه تصور شد که این غار ها متعلق به بودایی هاست و از این جا به عنوان مدرسه ی راهب ها استفاده می شده و این حدس کاملا درست بود . ۱ تا ۳۰ غار وجود دارد که تا به امروز فقط ۲۸ عدد از آن ها کاوش شده است . برخی بزرگ هستند برخی در حد یک آرامگاه کوچک که در آرامشی عمیق میزبان بازدید کنندگان هستند ، آرامشی زیبا و ساکت . برخی از در های ورودی توسط #آبشار های فصلی پنهان بودند و با کم شدن میزان آب آبشار در ها نمایان می شدند . بعد از این کشف ، محققان به سمت غار ها هجوم آوردند و هر روز کشف های تازه ای می کردند . هر غار پر است از نقاشی های زیبایی که متعلق به زمان های مختلف است . هرکدام ویژگی های خاص خودشان را دارند و هنر را به زیبایی هرچه تمام تر نشان می دهند . وقایع تاریخی ، آموزه های دینی ، زندگی بودا و راهبان از موضوع های نقاشی ها است . از رنگ های زیادی استفاده شده ، رنگ هایی طبیعی و مصنوعی که هنوز بسیاری از آن ها سالم هستند . در هر غار مجسمه هایی وجود دارد که تعدادشان زیاد نیست ولی بسیار استادانه ساخته شده اند .

این را باید گفت که از لحاظ فرهنگی و هنری این غار ها با دیگر غار های تاریخی کشور هندوستان در برخی موارد مشترک هستند .

آجانتا

در ادامه به معرفی غار های مهم خواهیم پرداخت .

اولین غار

این غار در شرقی ترین قسمت قرار دارد . ستون های کنده کاری شده و زیبای این غار مورد توجه قرار گرفته است و بسیاری از گردشگران را به خود جذب می کند . نقاشی های بسیار زیبایی در این غار وجود دارند و اسراری به همراه . در برخی از نقاشی های موجود ، لباس هایی ایرانی بر تن ها دیده می شود و این خودش بسیار جالب می باشد .

تحقیقات نشان می دهد این #غار از بقیه ی غارها بیشتر مورد توجه بوده و در ساخت آن ظرافت و حساسیت بیشتری به خرج داده اند .

مجسمه ها و نقاشی های این غار بودا در مرکز قرار گرفته است و مشخص است که در معرض توجه ها بوده و هنرمندان علاقه ی خود به بودا را این گونه در هنر خود و آثارشان نمایان کرده اند . نماهای بیرونی و داخلی بسیار استادانه حکاکی شده اند و گویی زبر دست ترین حکاک خلقشان کرده . با نگاه به این نماها در می یابیم که این مردم چه فرهنگ غنی و قدیمی داشته اند که هنر آن ها این قدر خاص است .

افسانه ای در مورد این غار وجود دارد که می گوید نیرو های نیک در دیواره ها آرامیده اند و در وقت مناسب بیرون خواهند آمد . زمانی که شما وارد غار می شوید انرزی مثبت زیادی شما را در بر می گیرد و این حس بسیار خوبی است . هر دیوار این غار بسیار هنرمندانه تر و زیبا تر از دیگر غار ها ساخته شده است . نقاشی های روی دیوار از زندگی بودا می گویند . از قرن ۱۹ میلادی عکس هایی از این غار وجود دارد که نشان می دهد تا به امروز آسیب های جدی به غار ها وارد نشده است .

سه در برای ورود به این غار ساخته شده است ، درِ مرکزی و دو در که از کنار وارد می شوند .

در بین این درها پنجره هایی وجود دارد که باعث می شوند فضای داخل روشن شود . هر دیوار در این غار ۱۲ متر طول دارد و ۶ متر ارتفاع . بر روی دیوار های اصلی تصاویر بزرگی از بودا نقاشی شده است .

آجانتا-هند

دومین غار

این غار نسبت به غار اول نقاشی های بیشتری را در خود جای داده است و بیشتر آن ها انسان ها و دیگر موجودات را به تصویر کشیده اند . دیوار های این غار جنس مناسب تری برای نقاشی دارند و به همین دلیل به هنگم ورود به غار نقاشی ها را خواهید دید .

یکی از ویژگی های این غار این است که مجموعه داستانی بصورت نقاشی را می توان دید . این داستان جاکاتا نام دارد . دیگر نقاشی ها به موضوعاتی مانند طبیعت ، جامعه و همین طور بودا می پردازند . در دوران قدیم از این اتاق به عنوان زیبا ترین یاد می کردند و دلیلش وجود دیوار های بلند رنگی بوده که نقاشی ها آن ها را احاطه کرده بودند . افسانه هایی که می توان با نگاه به نقاشی ها حسشان کرد ، نگاهشان کرد و فهمیدشان .

بر روی یکی از دیوار ها زندگی بودا به تصویر کشیده شده و این دیوار مورد توجه محققان قرار گرفته است .

این غار بعد از کشف تعمیر و بازسازی شد و بیشتر نقاشی ها را احیا کردند . هر نقاشی بیانگر موضوع خاصی است . طبیعت ، رابطه ی زندگی بودا ، آموزه ها و دیگر ارتباطات می باشد و استفاده از رنگ های روشن بیانگر انرژی مثبت است . از سال های اولیه ی کشف این غارها ، در سال ۱۸۱۹ ، نقاشی ها مورد توجه بودند . با مطالعه ی دیوار ها بسیاری از راز های گذشته روشن می شوند و زیبایی ها را با ما تقسیم می کنند .

دیگر غارها

بقیه غار ها نیز به همین ترتیب هرکدام ویژگی هایی زیبا دارند و هنوز محققان بر روی آنان کار می کنند و هر روز به نتایجی جالب دست پیدا می کنند . اگر سفری به غارهای آجانتا داشتید از همگی آن ها دیدن کنید . به جز دو غار اخر که بسته هستند .

اکثر غارها در دسترس هستند و تمامی مجسمه ها بازسازی شده و نقاشی ها مرمت . یکی از جذابیت های این غارها تاریک بودنشان است که حسی اسرار آمیز را به شما می دهد . غارهای ۹ و ۱۰ بیشتر از بقیه مورد توجه هستند و دلیلش این است که عمر کمتری نسبت به بقیه دارند و به زمان ما بیشتر نزدیک هستند . با نگاه به نقاشی ها این را به خوبی متوجه می شویم که هنرمندان مختلفی این آثار زیبا را بوجود آورده اند .

غار شماره ی ۱۷ نیز جالب است و در آن تصاویری از شاهزاده ای سریلانکایی مانند شاهزاده سیمهالا به چشم می خورد .

غار شماره چهار بسیار بزرگ است ولی نیمه کاره رها شده است . تحقیقات نشان می دهد این غار یک هدیه از سمت ماتورا بوده که در قرن ۶ بعد از میلاد زندگی می کرده است .

آجانتا

مجسمه های غارها

غارها مملو هستند از مجسمه های بودا و دیگر انسان ها . کنده کاری های هنرمندانه بر روی صخره ها و دیوارها نشان دهنده ی هنر مردمان این منطقه بوده و در نهایت مهارت از این هنر استفاده کرده اند و این آثار هنری زیبا را خلق کرده اند .

محققین در تلاش هستند تا دریابند کدام یک از مجسمه ها اولین مجسمه ساخته شده می باشد و به همین دلیل تحقیقات ادامه دارد .

جنس مجسمه ها از سنگ های آذرین است . مشخص است که در گذشته رنگی بوده اند و با گذشت زمان رنگ های خود را از دست داده اند . با نگاه به مجسمه ها می توان هنر را درک کرد که چه زیبا در ساخت این مجسمه ها بکار رفته اند . بیشتر این مجسمه ها بودا را نشان می دهند که در زاویه های مختلف قرار دارد . با نگاه به این مجسمه ها تصور می کنید بودا همه جا حضور دارد و آرامشش فضا را در بر گرفته . برخی رنگ شده اند و برخی به رنگ همان سنگ در جایشان قرار دارند . هر مجسمه ساخته ی هنرمندی در دوره های مختلف است و برخی هدایایی از مردم عادی و ثروتمندان .

معماری غارهای آجانتا

هر غار از قسمت های مختلفی تشکیل شده و دارای اتاق های دعا ، استراحت می باشند . تمامی ۳۰ غار به هم راه دارند نهایت به مجسمه ی بودا که بزرگترین مجسمه در این مجموعه به حساب می آید می رسند . ارتفاع سقف ها متفاوت است و همین طور فاصله ی بین دیواره ها .

در هایی که ابتدا و بین راهرو های غار ها قرار دارند از جنس چوب و سنگ هستند و بر روی آن ها نیز می توان نقاشی و کنده کاری های زیبایی را دید . برای ورود به هر غار باید از دری با ارتفاع زیاد و مجلل عبور کرد و این نشانه ی احترام به کسانی بوده که به این غار ها می آمدند . بیشتر مساحت غار ها را سالن های عبادت پر کرده اند و در گذشته از آن ها بسیار استفاده می شده است . دیگر بخش های غار ها را راهروها بوجود آورده اند که به تمامی غارها راه دارند . در زمان قدیم و دوره های ابتدایی مجسمه ای از بودا در مرکز قرار داشته است و بسیار بزرگ بوده . متاسفانه امروزه یا نابود شده و یا شاید دزدیده شده است .

ارتفاع سقف ها در هر غار متفاوت است و با توجه به میزان نور گیری و نوع استفاده ی آن ساخته شده است . غار های ۱ تا ۱۰ در زمان کوناه تری نسبت به دیگر غارها ساخته شدند و مورد استفاده قرار گرفتند .

آجانتا

نقاشی های غارها و رابطه ی آن ها با دیگر فرهنگ ها

ریشه ی این نقاشی ها را می توان در کشور های همسایه نظیر سری لانکا و منطقه ای از تبت یافت . تکنیک کشیدن این نقاشی ها امروزه نیز در بین مردم هند به چشم می خورد و کلاس هایی به منظور حفظ این هنر برگزار می شود . تلفیق رنگ های گوناگون در کنار فرهنگ غنی این مردمان باعث شده تا نقاشی ها در نهایت زیبایی از ارزش بالایی نیز برخوردار باشند .

با مطالعه و بررسی این نقاشی ها سوال های زیادی در مورد مردمان این منطقه و سبک زندگی آن ها به جواب رسیده است .

بسیاری از نقاشی ها از هر دو دوره نجات پیدا کرده اند و آسیب های کمی متوجه آن ها شده است . نقاشان هندی بوده و هنر زیادی برای خلق این آثار به خرج داده اند . در بیشتر تصاویر انسان های زیادی را می بینید که فعالیت های روزانه ی آن ها به تصویر کشیده شده و جامعه ی آن زمان را نشان می دهند . با تحقیقات بیشتر مشخص شد که ممکن بوده این تصاویر زاده ی تخیل هنرمندان باشد ولی هنوز محققان به جواب قطعی نرسیده اند .

امروزه از این نقاشی ها نمونه هایی کپی شده است تا مبادا از بین بروند و به دست فراموشی سپرده شوند . از سال ۱۸۷۵ کپی کردن آغاز شده و در سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۱ از تمامی این نقاشی ها نسخه ی دومی تهیه شد . سال ۱۸۵۶ عکاسی از این آثار شروع شد و تا به امروز ادامه دارد .

کتاب های زیادی در رابطه با آجانتا به چاپ رسیده است و از آن ها می توان به غلام یزدانی که در سال های ۱۹۳۰ و ۱۹۵۵ آثاری از او در رابطه با آجانتا به چاپ رسید . ژاپنی ها برای تهیه ی نسخه های جدید تر کمک و فعالیت های زیادی انجام دادند و هنرمندانی از کشورشان را به غار ها فرستادند .

تاریخ از غارهای آجانتا می گوید

همانند دیگر سازه های بودایی این غار ها نیز به منظور تحصیل و آموختن ساخته شده بودند و به همین دلیل در مکانی آرام و به دور از جامعه ی بشری درون یک جنگل واقع شده اند . کسانی که دوره های آموزشی را می گذراندند و به درجات بالا می رسیدند و به دیگر کشور ها سفر می کردند و آموزه های خود را به گوش دیگر مردمان می رساندند . در کتیبه های یافت شده آمده که بیشتر دانش آموختگان در طی جشن و فصل مونسون به این غار ها برمی گشته اند و یک جا جمع می شده اند .

محققان می گویند ساخت این غارها بصورت کامل طی یک قرن به طول انجامیده و در حین ساخت از آن استفاده می شده است . این مکان باستانی و غار هایش طی دو دوره ساخته شدند . دوره ی اول ، ساتاواهانا و دوره ی دوم ، واکاتاکا .

غار های ۹ ، ۱۰ ، ۱۲ ، ۱۳ و ۱۵ در دوره ی اول ساخته شدند . در این دوره بسیاری از نقاشی ها کشیده شدند و مجسمه ها را به داخل غار ها آوردند . در این زمان به استناد تاریخ امپراطوری ساتاواهانا در قدرت بوده است و تا آخر دوره ی اول حکومت می کرده . در این زمان در نقاشی ها از قدرت های ماورا الطبیعی توضیح داده شده و این یعنی هر دوره ویژگی های خودش را داشته .

دوره ی دوم یا واکاتاکا مربوط به ۵ می شود و غار های ۱ تا ۸ و ۱۱ ، و ۱۴ تا ۲۹ در این دوره ساخته شده اند . مطالعات نشان می دهد که این غار ها در دوره ی کوتاهی این مکان متروک شده و دوباره بعد از مدتی از آن استفاده شده است . بعد از گذشت مدت زمان طولانی بار دیگر رها شده تا زمانی که در سال ۱۸۱۹ دوباره سر از جنگلی انبوه بیرون اورد و خود را نمایان کرد . بعد از کشف دوباره تا به امروز چند صد سال گذشته و هنوز تحقیقات بر روی این مکان باستانی ادامه دارد .

غارهای آجانتا

از غارهای آجانتا دیدن کنید ، آجانتایی شوید

برای رسیدن به غارها باید به شهر جالگائون برسید و سپس سوار بر اتوبوس و یا ماشین بعد از سپری کردن چندین ساعت به غارهای آجانتا برسید . هنگامی که می رسید می توانید با ثبت نام در تورها از دیدن این بنای تاریخی بیشتر لذت ببرید .

قیمت تورها چه خصوصی و چه معمولی از ۸۰$ شروع می شود و تفاوت فقط مدت زمان تور می باشد .

مدت زمان بازدید بیشتر از سه ساعت نخواهد بود و شما می توانید از ۸ صبح الی ۵ بعد از ظهر از این غار ها لذت ببرید .

امروزه نقش غارهای آجانتا در صنعت گردشگری کشور هند بسیار پر رنگ است و هر سال تعداد زیادی از گردشگران برای دیدن غار ها به هند سفر می کنند . سازمان های جهانی برای حفظ این غار ها کار های زیادی انجام میدهند و همه ی این تلاش ها به ثمر رسیده است . اگر به دیدن این غار ها می روید سعی کنید در زیبایی ها غرق شوید و به تاریخ سفر کنید .

آشنایی با جیسلمیر _شهر طلایی هند

جیسلمیر «شهر طلایی هند» نیز نامیده می‌شود، زیرا شن و سنگ‌های شنی زرد در طراحی و معماری شهر باعث پدید آمدن سایه زردرنگ طلایی در شهر و اطراف آن شده است.

هند کشوری در جنوب آسیا است که بعنوان هفتمین کشور بزرگ دنیا شناخته می شود. هند دومین کشور پرجمعیت دنیا است.کشور هند بیش از ۵۰۰۰ سال قدمت دارد و در زمان های مختلف شاهان و حکومت های مختلفی بر آن فرمانروایی نموده اند. هر سلسله ای ترکیبی از سبک معماری بی همتای خویش را برجای گذاشته و امروز میتوان میراث باشکوه گذشتگان را تماشا کرد. یکی از مکانهای تاریخی و دیدنی هند شهر جیسلمیر می باشد.

شهر جیسلمیر (‏Jaisalmer‎‏) یک شهر در ایالت راجاستان هند است که به آن” شهر طلایی هند” هم می گویند، چون شن و ‏سنگ های شنی زرد در طراحی و معماری شهر سبب پدید آمدن سایه زردرنگ طلایی در شهر و اطراف آن شده است. جیسلمیر ۵٫۱ کیلومتر مربع مساحت و حدوداً  ۶۵٬۴۷۱ نفر جمعیت دارد و ۲۲۵ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
جیسلمیر ‏در ۵۷۵ کیلومتری غرب شهر جیپور قرار گرفته است. این شهر علاوه بر سازه های قدیمی، قلعه های زیبا و معبدهای دیدنی دارد و ‏به دلیل قرار گرفتن در صحرای ‏Thar‏، یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری در هند به شمار می رود.‏

شهر جیسلمیر به وسیله خانواده باهتی راجپوت ها ساخته شده است. هدف از ساخت این شهر ، نشان دادن شکوه و جلال و زیبایی معماری کشور هند به دیگر مردم دنیا بوده است. میتوانید منحنی های زیبا و معماری استراتژیکی را هم درون قلعه جیسلمیر ببینید.

جیسلمیر

قلعه جیسلمیر

شاید نخستین جاذبه ای که در شهر جیسلمیر مشهور است، قلعه جیسلمیر باشد. اسم ديگر این قلعه، قلعه طلایی است که در سونار کویلا (Sonar Quilla) قرار گرفته و نماد شهر جیسلمیر هند است. این قلعه توسط حاکم راجپوت به نام رائو جیسال ساخته شده و در داخل خود دنیای بسیار بزرگی را جای داده است. درصورتی که بخواهیم دقیق تر مکان این قلعه را بگوییم باید به سوی صحرای تار( Thar desert) در تپه تریکوتا( Trikuta Hill) بروید تا بتوانید نماهای طلایی آنرا ببینید. این قلعه شاهد جنگ های زیای بوده است.

درون قلعه میتوانند به دیدن کتابخانه گیان بهاندار( Gyan Bhandar library) راج محل( the Raj Mahal) بنای لاکسمینات (Laxminath temple)، بنای جین( Jain temples)، چهار دروازه قلعه و سرای بازار آن بروند. مجسمه های نقاشی و اشکال عجیب و غریب، به سبک کلاسیک دیلوار، زیبایی این قلعه را در شهر جیسلمیر هند نفس گیر نموده است.

امروزه داخل قلعه جیسلمیر که یکی از پربازدیدترین جاذبه های این منطقه است انواع رستوران ها و کافه ها وجود دارد. هرچند با ‏توجه به جمعیت زيادي که برای بازدید به این قلعه می آیند خطرات زيادي این قلعه تاریخی را تهدید می کند به دلیل آن که مقاومت ‏ساختاری آن نسبت به دیگر قلعه های هند پائین تر است.‏ ‏ ‏‏‏‏

مرتبط:

شهرها، غرق در ترس و سکوتی آزار دهنده!

 

آرامگاه همایون در دهلی نو

آرامگاه همایون که ۶۰ سال پیش از تاج محل ساخته شده، نخستین آرامگاه باشگوه ساخته شده در زمان حکومت مغول ها است.

آرامگاه همایون که مانند لعلی گرانبها در بین باغ های سرسبز و خرم در دهلی نو می درخشد یکی از جاذبه های گردشگری هند به شمار می آید که بازدید از آنرا به شما پیشنهاد می دهیم.

آرامگاه همایون یا « همایون تمب» مقبره همایون است که به نصیر الدین همایون معروف بود، وی دومین پادشاه امپراتوری مغولی هند یا گورکانیان هند بود. این آرامگاه در منطقه نظام الدین و در مرکز شهر دهلی قرار دارد. این بنا مربوط به قرن شانزدهم میلادی است و از جاذبه های گردشگری پایتخت هند به حساب می آید. آرامگاه همایون نخستین باغ ایرانی ساخته شده در شبه قاره هند است. آرامگاه همایون در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

همایون پادشاه گورکانی هند

همایون دومین پادشاه گورکانی هند بعد از پانزده سال که در دربار ایران پناهنده بود به کمک شاه طهماسب اول به کشورش برگشت و بطور غیرمنتظره بعد از چندماه از دنیا رفت. گفته می شود با شنیدن صدای اذان به سرعت از پله های کتابخانه اش پائین آمد که سقوط کرد و جان سپرد. وی به هنر و علوم عشق می ورزید و در کتابخانه اش کتاب شمار زيادي از هنرمندان نقاش، خوش نویس، تذهیب کار و صحاف ایرانی و هندی را گرد آورده بود که به کار تولید و تکثیر آثار علمی و نسخه های باارزش هنری اشتغال داشتند. وی در بازگشت به هند، جمعی از هنرمندان ایرانی را با خود بهمراه برد. بنا بر این شگفت آور نیست که این آرامگاه و بناهایی که بعدها در هندوستان ساخته شد مانند تاج محل از الگوهای ایرانی و میراث معماری هند و ایران بهره گرفته باشد.

همسر او حمیده بانو بیگم که در ایران با معماری ایرانی آشنا شده بود با الهام از مقبره های ایرانی و فضای چهار باغ یا باغ جنت آرامگاه همایون را در سال ۱۵۶۲ یک سال بعد از مرگ همایون شروع و بعد از هشت سال ( نه سال پس از مرگ همایون) به پایان رساند.

بنای آرامگاه همایون

آرامگاه همایون، نخستین آرامگاه با فضای آزاد و باغ گونه در تمام هند است که در منطقه نظام الدین در دهلی قرار گرفته است. همچنين نخستین بنا در هند است که در نمای آن از سنگهای ماسه ای قرمز رنگ استفاده شده است. در محوطه این آرامگاه تاریخی، علاوه بر ساختمان آرامگاه همایون ساختمان های دیگری نیز از جمله آرامگاه عیسی خان نیازی یک نجیب زاده افغانی که در دربار شیرشاه سوری بوده و علیه مغول ها جنگیده بود، وجود دارد. آرامگاه همسر همایون، حمیده بانو بیگم، دارا شیکو و چند تن از دیگر نوادگان همایون هم در این محوطه قرار دارد.

محوطه باغ مانند این آرامگاه از باغ های ایرانی به ویژه« چهار باغ» الهام گرفته است بطوریکه دارای ۴ خیابان اصلی و دو نهر آب اصلی است که به مقبره منتهی می شوند. معماری به کار رفته در احداث این اثر در نوع خود بی بدیل و در تاریخ هند نخستین بوده و به همین علت الهام بخش بسياري از بناهای ديگر شده است.

مرتبط:

موزه دکتر بهاو داجی لاد _گذری بر تاریخ هند

کاخ شناور جال محل یکی از زیباترین کاخ‌های دنیا

یکی از زیباترین و رویایی‌ترین کاخ‌های دنیا کاخ شناور جال محل است که با توجه به زیر آب بودنش بسیار زیبا است. این کاخ در نزدیکی شهر جایپور در کشور هند قرار گرفته است.

کاخ شناور جال محل در نزدیکی شهر جایپور در ایالت راجستان هند واقع شده است که مهاراجه‌های سابق جایپور این کاخ تابستانی را در میان دریاچه مان ساگار بنا کرده بودند. حاکم جایپور، با توجه به خاطراتی که از کودکی خود و از کاخ دریاچه‌ی اوایپور به یاد داشت از معماران جایپور خواست تا کاخی تابستانی برای او و همسرش روی دریاچه‌ی مان ساگار بسازند. حاصل تلاش چندین ساله‌ی معماران هندی، تحقق یک رویای بهشتی بر فراز این دریاچه‌ی آرام بود. این کاخ زیبا از سنگ‌ها و ماسه‌های قرمز رنگ ساخته شده است و روی ‌آب مکانی رویایی را در نظر مخاطبان ایجاد کرده است.

 

کاخ زیبای مرمرین جال محل یا «قصر آب» در آب‌های دریاچه مصنوعی شهر صورتی جایپور در ایالت راجستان در هند غوطه‌ور است. چیز زیادی در مورد تاریخ این کاخ شناخته نشده است به جز این حقیقت که توسط مهاراجه مدهو سینگ در قرن هجدهم به عنوان مکانی برای مهمانی‌های شکار اردک ساخته شده است. بعدها پسر مهاراجه با نام مدهوسینگ دوم با اضافه کردن یک حیاط، کاخ را بزرگ‌تر کرد. ولی به مدت دو قرن تا نوسازی اخیر در سال ۲۰۰۰ متروکه شد و مورد بی توجهی قرار گرفت.

کاخ شناور جال محل یک ساختمان کمیاب است، این دقیقا یک قصر نیست زیرا هیچ اتاق قابل سکونتی برای ماندن ندارد. فقط یک باغ تراس است که مهاراجه در زمان فراغت پیاده‌روی می‌کرده است. جال محل ترکیبی از سبک‌های متفاوت معماری مانند راجپوت و مغول است که در واقع در سراسر راجستان بسیار متداول است. معماری راجپوت عمدتا از معماری سنتی هندو الهام گرفته شده در حالی که معماری مغول به شدت تحت تاثیر معماری دوران پس از اسلام هند است.

شما مقداری از هر دو سبک را در جال محل مشاهده می‌کنید. راهروها و اتاق‌های بزرگ طبقه اول با نقاشی‌های بسیار زیبا تزئین شده‌اند. در تراس قصر یک باغ با راهروی طاقی وجود دارد. در هر گوشه‌ای از این کاخ برج‌های نیم هشت ضلعی با گنبدهای ظریف وجود دارد. در مرکز تراس یک پاویلیون مستطیل شکل به سبک بنگالی با نام «Chhatri» وجود دارد.

مرتبط:

موزه دکتر بهاو داجی لاد _گذری بر تاریخ هند

قصر ماتانچری یکی از دیدنی های زیبای هند

موزه دکتر بهاو داجی لاد _گذری بر تاریخ هند

خانه فرهنگ ایران در بمبئی با ارائه گزارشی از «موزه دکتر بهاو داجی لاد»، ضمن مرور تاریخچه این موزه معروف و قدیمی در هندوستان، وضعیت آن را پس از بازسازی، مرور کرده است.

سالیان متمادی است که شهر بمبئی به مرکزی هنری تبدیل شده است و از آن جمله می‌توان از موزه چاتراپاتی شیواجی ماهاراج (موزه پرنس آف والز سابق) به عنوان یکی از بهترین موزه‌های هند یاد کرد.

در آخرین تغییرات موزه دکتر بهاو داجی لادو بمبئی، سنت‌ها و آداب و رسوم محلی کاملاً مشهود است. هر دو موزه در ساختمان‌هایی خیره کننده به صورت نمایشگاه برای بازدید عموم واقع شده‌اند. در خلال آن چشم‌انداز هنرهای معاصر هند در سال‌های اخیر، گسترش چشمگیری یافته است که بمبئی و دهلی نو در راس آن هستند.

موزه دکتر بهاو داجی لاد در قلب منطقه بایکلا در بمبئی و در کنار باغ گیاه‌شناسی و باغ وحش واقع شده است؛ بنایی سراسر غرق در تاریخ و فرهنگ هندوستان. یک ساختمان پالادیویی با فضای داخلی عالی و ستون‌های ویکتوریا، که طرح اصلی آن توسط جورج برد وود، اولین متصدی موزه در قرن ۱۹ شکل گرفت.

این موزه در سال ۱۸۷۲ با نام ویکتوریا و البرت با حمایت مالی جمعی از ثروتمندان هندی از جمله جمشید جی جی بویو جاگانات شانکارشت گشایش یافت و به سرعت به خزانه‌ای برای ذخیره اطلاعات باستان شناسی صنعتی بمبئی و انجمن‌های گوناگون مبدل شد.

پس از آن در سال ۱۹۷۵ نام موزه به افتخار مرد بزرگی که در جمع‌آوری اعانه پیشگام بود به موزه دکتر بهاو داجی لاد تغییر یافت. امروز ساختمان این موزه دستخوش تغییرات و تعمیرات گسترده‌ای شده است که روایتگر سرگذشت شهر بمبئی است.
موزه دکتر بهاو داجی لاد

«تسنیم مهتا» که نماینده میراث فرهنگی و هنری انجمن ملی هند در شهر بمبئی INTACH و مسئول بازسازی این موزه است، می‌گوید: «زمانی جمعیت این شهر بیش از ۱۰۰ هزار نفر نبود، حال آنکه در حال حاضر بازدید روزانه از موزه ۳۰۰۰ نفر است. در گذشته هیچ سرگرمی وجود نداشت، حتی سینما هم نبود. امروز ما حدود ۲۵۰۰ بازدیدکننده در آخر هفته‌ها داریم که علت آن واقع شدن مکان موزه درست در کنار باغ وحش است. همچنین موزه مکانی برای مطالعات علمی، گیاه شناسی و جانور شناسی شهر است که خصوصاً برای شناخت تاریخچه شهر بسیار حائز اهمیت است.»

در سال ۲۰۰۴ شرکت «بمبئی بزرگتر» وابسته به شهرداری، INTACH و سازمان «بجاج» گرد هم آمدند تا اولین مشارکت خصوصی – دولتی خود را با مدیریت یک انستیو فرهنگی مهم آغاز کنند. رنگ دیوارها و جزئیات ساختمان موزه از بین رفته بود. رنگ درهای چوب ساچ برمه رفته بود، ستون‌های آهنی از دیوارها جدا شده و ویترین اشیاء قیمتی شکسته شده بود.

بازسازی این بناء ۴ سال به طول انجامید. در سال ۲۰۰۵ این موزه توانست جایزه میراث فرهنگی آسیا و اقیانوسیه یونسکو را برای مرمت و حفظ ابنیه تاریخی به خود اختصاص داده و از قصر «بیجینگ» پیشی بگیرد. امروزه این موزه با پوشش تازه‌ای از رنگ سبز مایل به خاکستری که در قرن نوزدهم بسیار چشم‌نواز بوده است، پرابهت و باشکوه جلوه می‌کند.

کفپوش‌هایی با کاشی میلتون که در قسمت عبوری بازدیدکنندگان مفروش شده است، استینلیس و گچ‌کاری‌ها سقف و دیوارها را مزین کرده و ۲۳.۵ قیراط آب طلا جلوه و درخشش بی‌همتایی به ظاهر موزه داده است.

اثر تحسین برانگیز هنرمند نامی نیکیل چوپرا به نام «یاگ راج چیتراکار»، ترسیم حافظه‌ای است که شامل طراحی‌ها، ویدیو و عکس‌های مربوط به سیاحت دو روزه وی از شمال تا جنوب این شهر است که در حال حاضر در موزه به نمایش گذاشته شده است.

مرتبط:موزه هیل پالاس _بزرگ ترین موزه باستان شناسی

قلعه بکال (Bekal Fort) در کرالا هند

هند کشوری بزرگ با ۲۸ ایالت است که سفر به آن شما را با گنجینه های فرهنگی متنوعی آشنا می کند. کرالا در جنوب هند یکی از زیباترین ایالت های این کشور است که همه آن را به تالاب ها و قایق های معروفش می شناسند اما اینجا جاذبه های تاریخی زیادی هم دارد که یکی از آن ها قلعه بکال (Bekal Fort) است قلعه ای که یکی از بزرگ ترین قلعه های به جا مانده در این ایالت است و به غیر از اینکه جاذبه ای تاریخیست طبیعتی زیبا را هم در اطراف خود دارد.

قلعه بکال (Bekal Fort) یکی از بزرگ ترین قلعه های کرالا است که در دهکده بکال در کاساراگود قرار دارد. کاساراگود شهری زیبا در نواحی شمالی کرالاست که در ۱۶ کیلومتری جنوب آن قلعه ای زیبا قرار گرفته، قلعه ای که که بعد از گذران سالیان به خوبی حفظ شده و در احاطه ساحلی باشکوست.

این قلعه در قرن ۱۷ ساخته شده و ازبرج های دیده بانی بلندش چشم انداز زیبایی از دریای عربی وجود دارد.

قله بکال که تقریبا ۳۰۰ سال قبل ساخته شده یکی از بهترین و بزرگ ترین قلعه های کرالاست و داستان های جذابی از گذشته ها را در سینه دارد برای همین هزاران گردشگر هر سال از این قلعه دیدن می کنند.

قلعه بکال در قلب طبیعتی زیبا قرار گرفته و وقتی به آن می رسید چیزی که شاید در نگاه اول نظرتان را بیشتر جلب کند باغی سرسبز و تماشایی است که این قلعه را در خود جای داده است. در گوشه ای از باغ، برج دیده بانی بزرگی را می بینید که برای رسیدن به بالای آن باید از سربالایی عریضی بالا بروید.

با بالا رفتن از سربایی برج، چشم انداز و منظره ای حیرت آور انتظارتان را می کشد. همانطور که به بالای برج نزدیک می شوید کم کم دریای آبی نمایان می شود و چشم اندازی جذاب را برایتان به نمایش در می آورد.

قلعه بکال (Bekal Fort) در کرالا هند

بر روی دیوارهای قلعه بکال برای اهداف دفاعی سوراخ های بزرگ و کوچکی وجود دارد که در قرن های گذشته در آن ها توپخانه های بزرگ قرار می گرفت و خدا می داند که این دیوارها در گذشته شاهد چندین جنگ بوده اند.

قلعه بکال از دیوارها، مسیرهای راه رفتن و سنگر تشکیل شده و خندقی دور آن کشیده شده است. بالای این قلعه شکلی مدور دارد که از سنگ های قهوه ای ساخته شده است. جذاب ترین بخش این قلعه برج دیده بانی آن است که توسط تیپو سلطان ساخته شده و چشم انداز تماشایی از ساحل صخره ای دریای عرب می دهد. سطح برخی از سنگ های قلعه تیره شده و بعضی از قست های آن را خزه و علف های هرز پوشانده اما قلعه و اطراف آن کاملا تمیز و زیباست.

امروز قلعه بکال ونواحی اطراف آن به سرعت در حال تبدیل به شدن به مقصد بین المللی گردشگری است و خیلی از فیلمسازان هندی فیلم های خود را در همین نواحی فیلملبرداری می کنند.

 

این قلعه جایی است که تاریخ را در قلب خود نگه داشته و در برابر گذر سال ها مقاوت کرده است. می توانید در ساحل ماسه ای کنار قلعه راه بروید و در حالی که امواج آرام دریا خودش را به شما می رساند صدف های زیبا جمع کنید.

اگر زمان غروب را برای بازدید از قلعه انتخاب کنید هم غروب خورشید ساحل و هم قلعه را در جادویی ترین حالت ممکنش می بینید. بازدید از این قلعه تجربه عالی برای کشف میراث فرهنگی شمال کرالاست.

مرتبط:

هند و عجیب ترین اسرار این کشور