سفر پائیزی و گشت و گذار در استان گلستان جذابیت ها و دلپذیری های خاص خودش را دارد.

منطقه زیبای ناهار خوران در گرگان از دیرباز نام و نشان خاصی برای هر مسافر و گردشگر داشته و دارد.

شهرهای گرگان مرکز این استان و گنبد کاووس ریشه در تاریخ دارند. روستاهای استان گلستان به صورت متمرکز و نزدیک به هم هستند. این روستاها در راستای جاده ها و رودها به صورت طولی و در بخش های کوهستانی به صورت پله ای هستند. گلستان نام جدید سرزمین تاریخی است که در طول تاریخ و تا سده هفتم هجری به نام ایالت گرگان و از آن پس تا آغاز سده هفتم به نام استرآباد و در نوشته های.دوران اولیه اسلامی به نام ( جرجان ) و از اسفند ماه ۱۳۱۶ گرگان نامیده شده است.

این استان تا سال ۱۳۷۶ بخشی از استان مازندران بوده، اما در آن سال به صورت استانی مستقل بنام گلستان در آمد و شهرستان گرگان به عنوان مرکز آن بر گزیده شد. البته بغیر از گرگان و گنبد کاووس که قدمتی دیرینه دارند بیشتر شهرهای کنونی استان از قدمت چندانی برخوردار نیستند.

پیشینه تاریخی این سرزمین به ۷ هزار سال پیش و در غار کیارام واقع در روستای (فرنگ) بخش

گالیکش به دوران پارینه سنگی بر می گردد. پژوهش های تازه نشان داده است که منطقه گرگان از ۶ هزار پیش تمدن پیش از آریایی ها را در خود جای داده بوده است. کهن ترین آثار دوره نوسنگی ایران از غار کمربند و غار هیتو در نزدیکی بهشهر پیدا شده است .

این آثار از آشنایی مردمان آن زمان به سفالگری ، هنر بافتن، اهلی کردن جانورانی مانند بز کوهی و ساخت ابزارهای سنگی صیقلی حکایت دارد. کاوش های تو رنگ تپه ، در نزدیکی گرگان،نیز نشان داده است که این منطقه دارای روستاهای پر جمعیت ، سفالگری انبوه و شبکه آبیاری کشاورزی و دیرینگی آن دست کم به اندازه شهر سوختهردر سیستان است. نام این سرزمین در سنگ نوشته های.هخامنشی، از جملهرسنگ نوشته داریوش در بیستون به صورت ورگانه و در نوشته های پهلوی به صورت گورکان آمده است.

منبع:توریسم پرس