تابحال به کویر مزینان سفر کرده‌اید؟
کویر مزینان، از جمله جاذبه‌های گردشگری روستای مزینان واقع در در شهرستان داورزن، خراسان رضوی است.
کویر مزینان را یکی از کویرهای فراموش شده ایران می‌دانند، البته اگر کمی با آثار علی شریعتی آشنا باشید حتما نام این کویر زیبا به گوشتان آشنا است، اما با این حال خبرگزاری آنا قصد دارد تا در ادامه شما را با این کویر زیبا آشنا کند.
کویر مزینان و قدمت آن
کویر مزینان یکی از کویرهای فراموش شده و از جاذبه‌های گردشگری روستای مزینان واقع در در شهرستان داورزن، خراسان رضوی است و گفته می‌شود قدمت روستای مزینان به دوران قاجار باز می‌گردد.
این منطقه دارای آب و هوای گرم و خشک است.
جالب است بدانید؛ قدمت روستا به سال‌ها قبل باز می‌گردد و نام آن از دو بخش مزن و مزنا است که در زبان کردی به ترتیب معنی دانشمند و جایگاه دانشمندان را می‌دهند و مزینان را شهر دانشمندان نامیده اند.
اتفاقات مهم سیاسی در زمان قاجاریان در روستای مزینان رخ داد که از جمله آن‌ها می‌توان به کشته شدن نوه نادر شاه افشار با فرمان آقا محمد خان اشاره کرد و در اواخر دوران قاجار ترکمن‌ها حمله کردند و این منطقه دچار آشوب شد و در میان این هرج و مرج‌ها دزد‌ها به این منطقه هجوم آوردند، همچنین عشایری که در خارتوران اقاکت می‌کنند به این روستا رفت و آمد دارند.
موقعیت جغرافیایی روستا و کویر مزینان
روستای قدیمی مزینان تنها ۶ کیلومتر با شهرستان داورزن فاصله دارد و تا شهر مقدس مشهد نیز ۲۹۵ کیلومتر راه در پیش است.
ارتفاع این روستا از سطح دریا ۸۱۰ متر بالاتر است و جزو مناطق نیمه بیابانی دسته بندی می‌شود.
روستای مزینان تابستان‌هایی گرم و شک و زمستان‌هایی بسیار سخت و سرد دارد و بیابان مزینان در جوار آن قرار دارد.
رود کالشور از جنوب روستای مزینان می‌گذرد و در همان قسمت یک قنات پر آب ساخته شده که قسمتی از آب مورد استفاده مردم منطقه را تامین می‌کند. جالب است بدانید که جاده معروف ابریشم راه ارتباطی که شرق و غرب آسیا را به هم متصل می‌کرد از روستای مزینان می‌گذشته است.
جالب است بدانید؛ علی شریعتی درباره قنات و چشمه جاری
آب مزینان در کتاب کویر می‌نویسد:
کویر برقرار؛ به تعبیر حدودالعالم، شهرکی است که شاید با همه روستا‌های ایران فرق دارد. چشمه آبی سرد که در تموزسوزان کویر گویی از دل یخچالی بزرگ بیرون می‌آید، از دامنه کوه‌های شمالی ایران به سینه کویر سرازیر می‌شود و از دل ارگ مزینان سر بر می‌دارد.
کویر مزینان امکان این را دارد که به یکی از مراکز اصلی ستاره شناسی و پایگاه‌های نجوم کشور تبدیل شود و پس از آن هم برای مقاصد گردشگری و هم برای پژوهش‌های علمی و تحقیقاتی در ضمینه‌های نجوم و فیزیک از آن استفاده کرد.
شاید باورد پذیر نباشد که در کنار بیابان بی پایان که خالی از هر نوع گیاهی است بتوان باغی پر از میوه یافت، اما در این منطقه چنین چیزی نمود پیدا کرده است.
در روستای مزینان و دیگر روستا‌های اطراف کویر می‌توانید مزارع فلفل، کنجد، آفتابگردان و … را ببینید. در کنار زمین‌های حاصل خیز و مزارع پر نعمت امردم آن به دامپروری نیز می‌پردازند. متاسفانه اکثر این کار‌ها به شیوه سنتی انجام می‌شود و جوانان منطقه مجبور می‌شوند برای گذران زندگی خود مهاجرت کنند.
روستا‌های اطراف کویر مناطقی ییلاقی و خوش آب و هوا هستند و تنها چند کیلومتر با آن فاصله دارند. به نحوی که کسانی که از گرمای شدید فراری هستند می‌توانند روز را در این روستا‌ها اقامت کنند و برای دیدن شب‌های رویایی کویر به مزینان بیاییند و یک شب خاطره انگیز را به صبح برسانند.
خانه علی شریعتی
اگر علاقه‌مند به آثار علی شریعتی باشید حتما کتاب کویر او را خوانده اید و در غیر این صورت نام آن را شنیده ایدريال هنگامی که در کویر مزینان قدم می‌زنید جمله جمله این کتاب تاثیر گذار در ذهنتان مرور می‌شود.
اگر علاقه‌مند باشید می‌توانید در ساعات خاصی از روز از این خانه خانوادگی ساده و حیاط دار بازدید کنید.
خانه در روستای کاهک قرار دارد، کاهک و مزینان هر دو روستا‌هایی نزدیک به هم هستند، اما درسال‌های تولد، حیات و وفات دکتر شریعتی این روستا‌ها به همراه شهر داورزن از توابع شهرستان سبزوار بوده اند.
از همین رو شریعتی در برخی از کتاب هایش خود را با نام مستعار علی سبزواری یا علی سبزوارزاده معرفی کرده است.
امروزه یکی از اهالی روستا از این خانه نگهداری می‌کند و با توجه به محبوبیت زیاد شریعتی در بین مردم می‌توان خانه را تبدیل به یکی از مقاصد گردشگری روستای مزینان کرد، اما متاسفانه به دلیل بی توجهی این بنا در حال تخریب است.
سردر ایوان خانه از آثار دوره پهلوی اول به حساب می‌آید و به صورت ساده خشت چینی شده است.
اتاق نشیمن خانه که احتمالا اتاق پذیرایی بوده است، پلانی مستطیل شکل دارد و سقف آن طاقی گهواره‌ای است.
سه دری رو به حیاط خانه باز می‌شود.
خانه بعد‌ها به دایی علی شریعتی انتقال پیدا کرده و متاسفانه به شکل متروکه و ویران باقی مانده است.
جالب است بدانید؛ این بنا در سال ۱۳۸۲ به ثبت ملی رسید.
منبع:خبرگزاری آنا