در دره تنگ زندان در منطقه حفاظت شده سبزه کوه روبری قله کلار این آبشار قرار دارد. کرودی کن در زبان محلی مرکب از کلمه های کر به معنای مه و دی به معنای دود است نامی زیبا برای این آبشار ریزش آب از ارتفاع بالا و باد باعث معلق شدن ذرات ریز آب در آسمان می شود. این آبشار در بین دیواره های سنگی بلندی از دو طرف در میان دره ای عمیق واقع شده.

به دلیل سختی دسترسی به این مسیر نام این دره تنگ زندان گذاشته شده که مجموعه ای زیبا از کوهستان، آبشار، جریان آب، گیاهان خودرو و حیات وحش است. چند صباحی بیش نیست که به شکل اتفاقی طی یک گشت هوایی نقاب از رخ زیبای بی مثال خود باز کرد و الان تنها گردشگران و کوهنوردانی که خستگی سفری چند روزه از میان صخره ها و ناهمواریهای کوهستان را به جان می خرند، می توانند حظ بصراز این قطعه گمشده بهشت زمینی را در ضمیر خاطره یا چشم تنگ دوربینهای تصویربردار خود جاودانه کنند.

مسير این آبشار از طريق کره بست و پل خدا آفرين است. ارتفاع آن بسيار بلند و منظرۀ آن بسيار ديدني و جالب است. طول كلي آبشار ۱۲۰ متر است و طي دو مرحله ۵۰ و ۷۰ متري سرازير مي شود. حجم آب فروريخته از بالاي آبشار باعث پخش شدن قطرات و ذرات بسيار ريزي در فضا مي شود همچون مه يا دود سفيد رنگي كه تمام فضاي اطراف آن را مي پوشاند و باعث عدم دسترسي نزديك به آبشار مي شود.

بطوريكه از فاصله حدود ۱۰۰ متري آبشار بايد به آن نگريست يا عكسبرداري نمود. و براي كمي نزديك شدن بايد پوشش كامل ضد آب، پانچو يا باراني بر تن داشت. سبزه ها و خزه هاي نزديك آبشار كه همان ذرات پاشنده معلق در فضا عامل رويش آنها هستند باعث لغزنده بودن محيط گشته و بايد بسيار مراقب بود تا حادثه اي براي افراد پيش نيايد. ۱۰ آبشار مرتفع در دره تنگ زندان سبزكوه واقع گرديده كه بدليل شيب زياد و نبود راه مالرو مشخص، حتی عشایر نیز قادر به گذر از آن نیستند.

تنگ زندان مجموعه اي زيبا از كوهستان ،‌آبشار ، جريان آب ،گياهان خودرو و حيات وحش است .آبشار ۱۰۰ متري تنگ زندان با هشت آبشار كوچك در شمال منطقه حفاظت شده سبزكوه قراردارد که بزرگترین آبشار ایران بوده و در بين بومي هاي منطقه به آبشار دودي يا ‘كروديكن’ معروف است که پس از سرازير شدن از دل صخره در نهايت به رودخانه سبزكوه مي ريزد و در ادامه به رودخانه کره بس می پیوندد.

بهترين فصل سفر به اين منطقه از ارديبهشت تا مرداد ماه مي باشد و در اين زمان خصوصا در بهار ، طبيعت آن بسيار زيباتر و خطرات آن بسیار کمتر است.  در ماههای دیگر سال سرما یا گرمای شدید ، کمبود آب در منطقه، کوتاه بودن طول روز خصوصا در زمستان ، احتمال گم کردن راه و نشانه ها ، خطر ریزش سنگ و سنگریزه هنگام نا آرامی آسمان ، همگی دلیل بر نامناسب بودن زمان اجراست.