نوشته‌ها

بندرلنگه، مرواریدی در خلیج فارس

بندرلنگه یکی از مهمترین بندرهای جنوب کشور است و در دوران قاجاریه به عروس بندرهای ایران معروف بود که با وجود آثار تاریخی و جاذبه های طبیعی به عنوان مروارید خلیج فارس نامیده شده است.

در روایت های گذشته به دلیل وجود مروارید مرغوب و زیاد درآب های این منطقه، نام این شهر را بندر مروارید می شناختند و این نام به ‌مرور زمان، به لنگه تغییر یافت.
از آنجا که بندر لنگه دارای عمق آب فراوان ومناسبی بود، کشتی‌هایی که وارد خلیج فارس می شدند دراین بندر لنگر می‌انداختند و به همین علت، اولین کشتی بخار وارد این بندر شده و آمد و رفت کشتی‌ها، همواره عامل مهم و موثری در رونق‌ بخشی به تجارت و بازرگانی بندر لنگه بوده است.
به دلیل رونق تجارت بندر لنگه، تجار و بازرگانان زیادی برای خرید کالا و داد و ستد مروارید به اینجا رو می آوردند و بندر لنگه مرکز عمده‌ی صید و خرید و فروش مروارید بود.
مهمترین کالای صادراتی این بندر، مروارید بود که نصف حجم صادرات سالیانه را تشکیل می ‌داد و علاوه بر این، بندر لنگه یکی از مراکز اصلی صادر کننده صدف‌های خوراکی در ساحل خلیج فارس به شمار می‌آمد.
ساحل گشه‌ این بندر، به ساحل صدف معروف بود و گفته شده صدف‌های این بندر از نظر طعم و وزن، با بهترین صدف‌های فرانسه رقابت می ‌کرد.
گونه‌های مروارید مرغوب با درخشندگی و رنگ‌های گوناگون، در آب‌های این بندر صید می ‌شد و این مرواریدها از نظر گونه، درشتی، جنس، زیبایی، شفافیت و رنگ در سراسر جهان کم نظیر بود.
این شهرستان محل اتصال سه استان مهم کشور بوده و از ویژگی های آن نزدیک ترین بندر ایران به دبی و کشورهای حاشیه خلیج فارس و صنایع شیلاتی، مجتمع مزارع پرورش میگو، ساختن و تعمیر شناورهای چوبی و فایبر گلاس و نقاط تاریخی، مناطق دیدنی و سواحل زیبا برای جذب گردشگر و رونق اکوتوریسم از ویژگی های دیگر این شهر است.
اغلب زمین های بندرلنگه دارای قابلیت مرتعی است و مناسب‌ ترین زمین ها برای استفاده‌های مرتعی و برداشت علوفه محسوب می ‌شوند.
دراطراف این بندر، درختان بزرگ و تنومندی از قبیل، کُنار، کُور و سمر و سَلَم وجود دارد و در گذشته های دور مردم این سرزمین از هیزم این درختان برای پخت و پز و گرم نگه داشتن خانه هایشان استفاده می کردند.
در کوه های اطراف بندرلنگه حیوانات مختلفی شامل، آهو، روباه، گرگ، شغال، جوجه‌ تیغی، کفتار و پرندگانی مانند، کبک، شاهین، قُمری و بلبل و تیهو وجود دارد.

** صنعت گلابتون دوزی بندرلنگه
از مهم ترین صنایع دستی بندرلنگه، بافتن لباس های محلی به شیوه دستی است و بیشتر زنان این منطقه در اوقات بیکاری به این حرفه اشتغال دارند.
گلابتون دوزی یکی دیگر از صنایع دستی در بندرلنگه به شمارمی رود که در مقایسه با میناب و بندرعباس دارای مزیت و برتری های نسبی است.
این شهرستان در زمینه های صنایع دستی گلابتون دوزی شرابط مطلوبی نسبت به دیگر شهرستان های استان هرمزگان دارد و می تواند به عنوان شهر ملی صنایع دستی معرفی شود. با توجه به پیشینه تاریخی این شهر، اولین مرکز صنایع دستی نیز در سال ۱۳۰۲ در بندرلنگه ساخته شده و دارای قدمت ۹۶ ساله است.
خوس (خوصی) دوزی، کم دوزی، ساختن قفس ماهیگیری دگرگور، از دیگر صنایع‌دستی این منطقه به شمار می‌آید.

** عمارت فکری بندرلنگه الگوی معماری جنوب کشور
عمارت فکری در ساحل بندرلنگه همراه با بادگیرهای زیبا و بلند، یکی از الگوهای اصیل معماری جنوب کشور به شمارمی رود.
این اثر در اواخر دوره قاجاریه به دست “عبدالواحد فکری” از تجار معروف شهر ساخته ‌شده و در گذشته این عمارت به‌ عنوان سکونتگاه، مرکز تجارت و بازرگانی شهرت داشته است.
خانه فکری با سه هزار و ۴۰۰ مترمربع مساحت و زیربنای یک هزار و ۲۰۰ مترمربع در سال ۱۳۷۵ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
وجود پنج بادگیر، دو زیرزمین، ۲۵ اتاق و حیاط مرکزی از جلوه‌های زیبای خانه قدیمی فکری است.
سقف این بنا از تیرهای چوبی جنس چندل آفریقایی، حصیرهای بافته‌ شده از برگ درخت خرما و حصیرهایی از نی با پوشش کاهگل است.
قرارگرفتن خانه فکری درارتفاع پنج‌ متری از سطح زمین، وجود راهروها و بادگیرها با معماری ویژه از دلایل تهویه و خنکی هوای داخل این خانه است.
خانه عمارت فکری بندرلنگه به ‌تازگی مرمت‌ شده تا به موزه مردم‌ شناسی تبدیل شود.

** آثار تاریخی و جاذبه های دیدنی بندرلنگه
دیگر آثار تاریخی و جاذبه های دیدنی شهرستان بندرلنگه، که می تواند مورد توجه بسیاری از گردشگران در سراسر کشور و جهان قرار گیرد شامل، مسجد ملک بن عباس، مسجد شیخی، قلعه مغویه(قلعه شیخ سلطان)، آبشار بدو، منطقه بیابانی سایه خوش، چشمه های آب گرم بادون و آسک و برکه دریا دولت است.

** مکان های اقامتی و غذاهای محلی بندرلنگه
گردشگران می توانند برای اقامت در شهر تاریخی بندرلنگه، خانه و ویلا های ساحلی کرایه کنند و یا این که در هتل دیپلمات این شهر اقامت داشته باشند و از شب های بسیار زیبا در کنار دریا لذت ببرند.
در خصوص غذاهای محلی بندرلنگه به جز قلیه ماهی و غذاهای دریایی بی نظیر در نوع خود، می توان از گبولی غذای معروف در این شهر نام برد که حتی یک باراستفاده ارزش آن را دارد.

** بندر کنگ از قدیمی ترین بندرهای ایران
بندرکنگ از توابع شهرستان بندرلنگه جزو قدیمی ترین بندرهای ایران است که در ۵ کیلومتری بندرلنگه واقع شده که همواره به دلیل تاریخی بودن مورد توجه و اهمیت ویژه ای قرار گرفته است.
این بندر دارای جاذبه های گردشگری بسیاری است و توانسته تا کنون بافت تاریخی خود را بطور کامل حفظ کند.
دراین بندر تاریخی، مساجد و مغازه های زیادی وجود دارد و نکته قابل توجه برای گردشگران این است که مردم این شهر به زبان فارسی صحبت می کنند ولی نوشته هایشان به زبان عربی است.
بندرکنگ یکی از بنادر تاریخی و تفریحی در جنوب ایران است که عده زیادی از مسافران داخلی و خارجی در طول سال به آنجا سفر می کنند.
در گذشته این شهر مکانی برای تجار بود و کشتی‌های بزرگی در آن پهلو می‌ گرفتند که برای تجارت به هند، بصره، ممباسا و کشورهای آفریقایی استفاده می ‌شد.

** جاذبه های گردشگری بندرکنگ
جاذبه های گردشگری این منطقه، قلعه لشتان، موزه مردم شناسی، مجسمه لنج مسی، خانه هنرمندان، خانه صنایع دستی، ‌قلعه پرتغالی‌ها، خانه گلبتان، برج مدور، برکه پنج تا و جنگل‌های حفاظت شده آکاسیاتورتلیس اشاره کرد.
گردشگرانی که قصد سفر به بندرلنگه را دارند می توانند از شهر تاریخی بندرکنگ که از توابع شهرستان بندرلنگه است دیدن کنند تا از نزدیک با جاذبه های منحصر به فرد این بندر بیشتر آشنا شوند.

شهرستان بندرلنگه با شرایط آب و هوایی مرطوب و گرم تابستان، در ۲۴۰ کیلومتری غرب استان هرمزگان واقع شده که دارای شهرهای تاریخی شامل، کنگ، کیش و چارک و دهستان های حومه، دژکان، مغویه، مهران، لاوان و مقام است.
بندرلنگه با بیش از ۱۵۹ هزار نفر جمعیت، درایام نوروز و دیگر روزهای سال پذیرای گردشگران و مسافران بسیاری از داخل و خارج کشوراست.

نوبان، مراسمی به قدمت ۷۰۰ سال در هرمزگان

منشأ شکل‌گیری موسیقی هرمزگان به دوران برده‌فروشی در این منطقه برمی‌گردد، زمانی که کشتی‌های تجاری، کالاهایشان، برده‌های سیاه‌پوست بود و به ‌قصد فروش و تجارت انسان از خلیج‌فارس و دریای عمان می‌گذشتند. کشتی‌ها گاه به‌قصد فروش برده‌ها و گاه در تلاطم شدید دریا و عدم امکان ادامه مسیر، مجبور به پهلوگیری در یکی از بنادر جنوبی ایران می‌شدند.

جزایر و شهرهای ساحلی خلیج‌فارس درگذر تاریخ ارتباطات فرهنگی مختلفی با کشورهای دیگر برقرار کرده‌اند. نخستین مورد را باید حضور غلامان و بردگان آفریقایی دانست که قرن‌ها قبل از سوی تجار ایرانی و خارجی به این نواحی آورده شده‌اند. (ذوالفقاری، ۱۳۶۶)

سیاه‌پوستان برای کاستن از غم‌ها و رنج‌هایشان شب‌ها گرد هم جمع می‌شدند و به سنت دیار و سرزمین خود می‌نواختند و می‌خواندند. کمتر شبی بود که نوای حنجره سوزناک سیاهی که در دل شبی سیاه‌تر از خود و با کلام و نوایی تیره‌تر از روزگار خود، فضای غم‌زده بنادر جنوب را پر نسازد.

به ‌مرور زمان، این موسیقی از محیط جدید الهام گرفت و رنگ و بوی بومی به خود گرفته و موسیقی بومی هرمزگان و در مجموع، موسیقی نوار ساحلی جنوب متولد شد. کم‌کم سیاهان افزوده شدند، چنان‌که در بندرعباس قدیم، محله‌ای به نام محله سیاهان به وجود آمد که این محله امروزه در محله‌ای دیگر به نامه محله شمیل‌های بندرعباس ادغام‌شده است.

سازهای اولیه این سیاهان را سازهای لیوا می‌گفتند که شامل دهل‌های بزرگ و نوعی ساز بادی بوده است. از این سازها ظاهراً در مراسم شادی استفاده می‌کردند و همچنین برای رقص‌های ویژه‌ای از قبیل خنجر سازی و رقص لیوا استفاده می‌شده است.

به ‌مرور زمان به این موسیقی سازهای دیگری از قبیل کلم (قلم نی)، دهل، کسر و سپس پیپه اضافه شد.

اگرچه تفاوت‌هایی در موسیقی بومی استان هرمزگان و موسیقی زار و نوبان وجود دارد اما شباهت‌هایی نیز دارند و می‌توان گفت که زار یکی از روش‌های روان‌درمانی بسیار قدیمی است که بقایای آن در کشورهای مختلفی دیده می‌شود و تنها مختص به ناحیه جنوب کشورمان نیست، بلکه در آسیای شرقی، آفریقا، آمریکا و بسیاری از کشورهای دیگر به اشکال گوناگون دیده می‌شود و نام‌های مختلفی دارد.

به این دلیل که جنوب کشورمان از دیرباز با اقوام گوناگونی روبرو شده است، این آیین کم‌کم وارد کشور شده و ماندگار شده است و رنگ و بوی عربی، اسلامی به خود گرفته‌اند. با این ‌وجود آیین‌های اعتقادی و جادویی نیز در آن‌ها دیده می‌شود که ناشی از اعتقادات کهن است.

از زمان‌های گذشته تا به امروز بسیاری به نیروهای ماوراء الطبیعی، جن و ارواح پلید و تأثیر آن‌ها در زندگی مردم اعتقاد دارند. در جنوب ایران مخصوصاً در هرمزگان، بندرعباس، بندرلنگه و قشم این ارواح پلید را باد می‌نامند.

هر وقت، فردی بیمار می‌شود و علائم عجیبی پیدا می‌کند که پس از مراجعه به پزشک بهبودی حاصل نمی‌شود، او را برای انجام آیین آماده می‌کنند تا از این طریق جن را از بدنش خارج کنند.

برخی از مردم مناطق سواحل جنوبی ایران اعتقاد دارند نوعی باد یا همان جن و ارواح پلید وارد بدن انسان می‌شود. فردی که باد وارد بدنش شده را هوایی یا بادزده می‌نامند. بادها با ارواح پلید جسم فرد را تسخیر می‌کنند و پس ‌از آن او از بیماری‌های روحی و جسمی از جمله سردرد، سوزش چشم، دل‌درد، بی‌تحرکی، افسردگی و … رنج می‌برد.

انواع بادها

باد نوبان، این باد شخص را بی‌تحرک و افسرده حال می‌کند.

باد زار، بادهای زار ۷۲ نوع‌اند که بیشتر آن‌ها کافر هستند.

باد مشایخ، تعداد کمی از این بادها خطرناک و باقی آن‌ها بی‌خطرند.

باد جن، این بادهای زمینی یا زیرزمینی همگی بسیار خطرناک و مضرند.

باد پری، نوع کافر آن بسیار خطرناک است.

باد لیوا، آزار زیادی ندارد و مجلس برگزاری آن شاد است.

باد دیو، این باد بسیار قدبلند است و اگر در جزایر و بیابان با انسان رودررو شود، او را خشک و بی‌حرکت می‌کند.

در این میان بادهای زار، مشایخ و نوبان بیشتر مشاهده می‌شوند و افراد مبتلا به این بادها حتماً نیاز به مراقبت دارند.

باد نوبان یک موسیقی خاص است با آلات خاص خودش، سازهای نوبان با سازهای موسیقی اهل هوا فرق می‌کند. نوبان ۷۰۰ سال پیش از شهری به نام نوبی در مصر به بندرلنگه آمده است.

موسیقی نوبان متن و تشکیلات متفاوتی دارد. این بادها مسلمان‌اند. آرام‌ترند و وخامت بادهای زار را ندارند و با ذکر اسامی خدا و پیغمبر زیر می‌شوند. برخی از آوازها دربرگیرنده اسامی مقدس‌اند، مانند سلام‌علیکم یا رسول‌الله یا نبی‌الله یا بنی.

این موسیقی با خون مردم بندرلنگه عجین شده است. بعضی آن را با زار اشتباه می‌گیرند. زار بخش کوچکی از اهل هواست، بخش هوا شامل هفت دسته است که بانیان به بعد بخش کافر است که زار بخش آخر است.

سادات، مشایخ، نوبان بخش مسلمانان هستند و بادهای نوبان اسمشان سید است، (همان میر که مادرشان سید است) روح‌هایی که سرگردان‌اند میر هستند. در اهل هوا، نوبان بابا و مامای خاص خودش را دارد یعنی کسی که باد نوبان دارد می‌تواند دیگر بادها را کنترل کند. بابای زار غلط است بابای اهل هواست.

چه کسانی دچار باد می‌شوند؟

کسانی که کارها را بدون بسم‌الله انجام دهند مثلاً آب داغ، زدن میخ، آتش زدن و … را بدون بسم‌الله انجام دهند.

اهل هوا از هبوب می‌آید یعنی وزیدن، بادی بوزد، سنگ‌ریزه‌ای بلند کند و در جسم وارد شود و خارج نشود یعنی فرد دچار هبوب شده است و همیشه ارواح می‌گویند که این شخص ما را اذیت کرده است.

در باد نوبان روح‌ها کمتر فرس خود را اذیت می‌کنند. کسی که باد نوبان دارد ممکن است زن باشد اما اگر باد شیخ فرز در او قرار گیرد او بلند می‌شود و لباس مردانه می‌پوشد یعنی زمانی که روح‌های سرگردان وارد بدن می‌شوند جنسیت نیز عوض می‌شود و دینی وجود ندارد. افرادی که دارای باد هستند کارهایی انجام می‌دهند که از نظر اسلام ممنوع است.

ابزار و اشیای وابسته

در مراسم نوبان محور اصلی سازی است که به آن تنبوره می‌گویند. این ساز در قدیم از پوست لاک‌پشت و گاو درست می‌شده است و متشکل از سه چوب است. زه‌هایش هم روده است و کوش آن وحشی است. در هم‌نوازی ساز تنبوره سه دهل یکسر هم هست که به آن دینگو می‌گویند که با چوب‌های خاصی نگهداری شده‌اند.

ساز دیگری که در مراسم نوبان استفاده می‌شود، منیور است که با بدن نواخته می‌شود. این ساز از جنس برزنت است که ۶۰۰ تا ۷۰۰ سم بز به آن دوخته می‌شود که به پشت خود می‌بندند و در حالی ‌که بدن حرکت می‌کند این ساز نواخته می‌شود.

مراحل اجرای مراسم نوبان

اگر فردی حس کند یکی از اعضای خانواده‌اش به بیماری مبتلاست او را نزد بابا زار می‌برد. آن‌ها معتقدند افرادی که دچار این بیماری شده‌اند فقط از طریق مراسم زار بهبود پیدا می‌کنند و اگر باد از بدن شخص خارج نشود بعد از مدتی فرد از بین می‌رود. روز قبل از اجرای مراسم فردی که به‌اصطلاح به او خیزرانی می‌گویند به خانه‌های اهل هوا می‌رود و آن‌ها را از اجرای مجلس مطلع می‌کند. اهل هوا افرادی هستند که خود در گذشته مبتلا به زار شده و درمان شده‌اند.

پیش از شروع مراسم سفره‌ای از گیاهان، میوه‌های جنوبی و گوشت پهن می‌کنند. بابا زار با یک دهل در ابتدای مجلس قرار می‌گیرد و در این مراسم او تشخیص می‌دهد که فرد بیمار به چه نوع بادی مبتلاست آیا زار است یا نوبان؟ اگر تشخیص دهد که باد در بدن فرد بیمار نرفته مراسم تمام می‌شود ولی اگر بفهمد که شخص دچار شده برای درمان او اقدام می‌کند.

فرد بیمار را به مدت ۷ روز از چشم مردم دور نگه می‌دارد و در این مدت از طریق دارو و موسیقی به درمان او می‌پردازند. معجونی از گیاهان دارویی (گشته، زعفران، هل، جوز، زبان جوجه، کندرک و ریحان) تهیه می‌کنند و هر شب و روز بر روی بدن هوازده می‌مالند.

موسیقی، یکی دیگر از عناصر مهم آیین نوبان است که اعتقاد دارند موسیقی روح‌ها را نرم کرده و باد زودتر از بدن بیمار خارج می‌شود.

همان‌طور که نوازندگان در حال نواختن هستند، موسیقی چنان بر بادزده تأثیر می‌گذارد که بدون هیچ اراده‌ای سر و بدنش را تکان داده و فریاد می‌زند.

این مراسم بیش‌تر در جزیره قشم و بندرلنگه، معمولاً در شب‌های چهارشنبه انجام می‌شود.

نمونه‌های مشابه در ایران

این موضوع در حوزه اتنوموزیکولوژی یا قوم مردم‌شناسی ثبت‌شده است. علاوه بر سواحل جنوبی خلیج‌فارس در ایران مراسم اهل هوا در تالش (گیلان)، گرگان و گنبدکاووس (گلستان) هم وجود دارد. در خوزستان و سیستان و بلوچستان نیز نمونه‌های مشابهی از این مراسم برگزار می‌شود اما تفاوت‌های زیادی میان موسیقی و نحوه برگزاری این مراسم وجود دارد.

جن‌بادها و اعتقاد به‌ تسخیر روح‌ یا جن‌زدگی‌ در فرهنگ‌ اقوام‌ مسلمان‌ جهان‌ با نام‌های‌ گوناگون  بوری در نیجریه‌ و طرابلس‌ و در میان‌ اقوام‌ هوسازبان‌ غرب‌ افریقا، آموك‌، در مالایا، فیلیپین‌ و افریقا، سار در سومالی‌ زار (ه‍ م‌) در حبشه‌ (اتیوپی‌) و زار و زیران‌ (صورت‌ جمع‌ زار) در عمان‌ شناخته‌شده و مشهور است.

اهل‌ هوا می‌گویند بیش‌تر بادها، از جمله‌ بادهای‌ زار، از سواحل‌ آفریقای‌ سیاه‌، هند و شمار کمی‌ از آن‌ها از عربستان‌ و جزایر دیگر به‌ ایران‌ آمده‌اند.

منابع:

گفتگو با محمد پرخو از فعالان و نوازندگان ساز تنبوره در بندرلنگه

اهل هوا/ غلامحسین ساعدی

مطالعه تطبیقی آئین زار در ایران و سودان / سعید زاویه و مهدی اصل مرز/ ۱۳۸۹/ نشریه هنرهای زیبا

مراسم زار در حوزه خلیج‌فارس/ ژیلا مشیری

مطالعه ریشه‌های فرهنگی و روان‌شناختی آیین زار/ سعید زاویه/ ۱۳۹۲/ مرکز پژوهش انسان‌شناسی

* گزارش از سعید شادمانی، کارشناس فرهنگی امور کتابخانه‌های عمومی شهرداری بندرلنگه

مرتبط:

چشمه سبز پوشان در هرمزگان

بـرقع؛ میراثی کهـن از هویت زنـان هرمزگان

آبشار بی‌نظیر در هرمزگان

ثبت جهانی بندرلنگه به شهر گلابتون دوزی

مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هرمزگان گفت: پرونده ثبت جهانی بندرلنگه به عنوان شهر گلابتون تهیه می شود.

رضا برومند صبح امروز(پنجم خرداد) در بازدید از مرکز صنایع دستی شهرستان بندرلنگه، با بیان این مطلب گفت: سال گذشته بندرلنگه به عنوان شهر ملی گلابتون انتخاب شد که این انتخاب گام مثبتی برای معرفی جایگاه صنایع دستی و فرهنگ و هنر این استان بود.

وی با اشاره به اینکه اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان به دنبال بالا بردن شاخص ها برای تسهیل در کسب عنوان جهانی است، افزود: بر همین اساس مستندات و پرونده بندرلنگه به عنوان شهر گلابتون دوزی برای ثبت جهانی در یونسکو تهیه شده است.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هرمزگان ادامه داد: طی ماههای آینده، یک اِلمان صنایع دستی برای معرفی هر چه بیشتر این رشته در یکی از میدان های اصلی این شهر جانمایی و نصب می شود.

وی با اشاره به اینکه یکی از اقدامات دیگر اداره کل نصب تابلوهای گردشگری است، افزود: برای شناسایی اماکن و مسیرهای گردشگری تابلوهای راهنمای گردشگری دو زبانه جهت ارائه خدمات مطلوب به مسافران و گردشگران نصب می شود.

برومند ادامه داد:همچنین بروشور و کتابچه دوزبانه (فارسی ـ انگلیسی) برای معرفی بیشتر این شهر و رشته آماده شده که به زودی چاپ و منتشر می شود.

مدیر کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی هرمزگان اضافه کرد: تمام تلاشمان در تحقق این امر است که شهر بندرلنگه به عنوان شهر جهانی گلابتون دوزی انتخاب شود.

به گزارش ایسنا، گلابتون دوزی نوعی رودوزی سنتی است که با نخ «گلابتون» انجام می شود و شهربندرلنگه به واسطه هنرمندان بیشماری که در این رشته دارد از معروفیت بیشتری برخوردار شده است.

منبع:ایسنا

مرتبط:

بندرلنگه به عنوان شهر ملی گلابتون دوزی بررسی می‌شود

بندرلنگه، عروس بندرهای خلیج فارس/جاذبه‌های گردشگری بندرلنگه را بهتر بشناسید

اماکن دیدنی ناشناخته بندرعباس

تصاویر شگرف از جاذبه‌های بندر مروارید

بندرلنگه از شهر‌های استان هرمزگان است. این شهرستان از شرق به  شهر کنگ، از غرب به روستای شناس و مغویه، از جنوب  به خلیج فارس و از سمت شمال به صحرای مهرکان منتهی می‌شود.

بادگیرهای بندرلنگه: بادگیرهایی که در مناطق گرم و خشک و گرم و مرطوب مانند هرمزگان نوعی تهویه طبیعی محسوب می‌شوند. بیشتر بادگیرهای موجود در بندر لنگه و سایر شهرهای هرمزگان، در زمان صفویه ساخته شده‌اند. آنها به منظور تهویه بر بام خانه‌ها و بالای آب انبارها و دهانه معدن‌ها ساخته شده‌اند. این بادگیرها عموما کم‌ارتفاع هستند و بالاتر از ده متر از زمین ساخته شده اند. جنس اغلب بادگیرها با سنگ و ساروج و سقف آن ها با چوب چندل و نخل وحصیر  ساخته می‌شدند.
جاذبه‌های بندر مروارید
جاذبه‌های بندر مروارید

برکه‌های بندر لنگه: این برکه‌ها، جاذبه‌های تاریخی استان هرمزگان و منطقه خلیج فارس هستند. برکه شماره ۱ بشاری، برکه شماره ۲ بشاری، برکه شماره ۴ بشاری و برکه شماره ۵ بشاری همگی مربوط به دوره قاجار هستند که در کنار روستاها و مسیرهای ایاب و ذهاب برکه‌ها بشکل گنبدهایی سفید به چشم می خورند. ساختمان آنها از سنگ و سیمان و ساروج ساخته شده‌اند.

مجسمه‌های بزرگ شنی: یکی از تفریحات مردم بندر لنگه و هنرمندان این شهر ساخت مجسمه های بزرگ شنی در کنار ساحل است. در چند سال اخیر فستیوال هایی نیز به این منظور برگزار شده اند. در این مراسم ابتدا به پاک سازی ساحل از زباله‌ها می‌پردازند و سپس شروع به ساخت مجسمه‌های شنی می کنند. این مجسمه ها در ابعاد مختلف با موضوع‌های متنوع بومی، محلی و غیره ساخته می شوند. این تفریح و هنر یکی از جاذبه های گردشگری بندرلنگه به شمار می‌رود.
جاذبه‌های بندر مروارید
در بندرلنگه و روستاهای اطراف آن فضاهای متنوعی برای گردشگران داخلی و خارجی دارد. بناهای تاریخی بسیاری نیز در این شهر موجود است . خانه فکری، خانه بلوکی، خانه شيخ سلطان العلما ، خانه بستکی، مسجد ملک بن عباس از جمله جذابیت‌های گردشگری شهرستان بندر لنگه است.
منبع:باشگاه خبرنگاران جوان
جاذبه‌های بندر مروارید
 جاذبه‌های بندر مروارید