نوشته‌ها

اماکن تاریخی و گردشگری کازرون بازگشایی شد

مسوول اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان کازرون گفت: با توجه به اینکه وضعیت این شهرستان به لحاظ ابتلای به بیماری کرونا سفید اعلام شده و همچنین بر اساس دستورالعمل مقام‌های ارشد، اماکن تاریخی و گردشگری این منطقه از نو بازگشایی شد.

محمد جواد جوکار، شنبه در گفت و گو با ایرنا اظهار داشت: مجموعه تاریخی بیشاپور، نقوش برجسته تنگ چوگان از جمله اماکن تاریخی و گردشگری شهرستان کازرون است که به دلیل شیوع بیماری کرونا از اسفندماه ۹۸ تعطیل شد.
وی افزود: از امروز (دهم خرداد ۹۹) که این اماکن تاریخی و گردشگری در این شهرستان بازگشایی شده، تمهیدات لازم نیز برای حضور گردشگران در این مکان‌ها در نظر گرفته شده است.
جوکار ادامه داد: گردشگران نیز برای حفظ سلامت خود و دیگران باید در بازدید از این اماکن از دست زدن به سطوح و نقاطی که امکان انتقال ویروس کرونا وجود دارد، جدا پرهیز کنند.

او بیان کرد: شهرستان کازرون با ثبت بیش از ۲۵۰ یادمان تاریخی و گردشگری در فهرست آثار ملی کشورمان و همچنین جهان، جایگاه ویژه ای در ایران دارد و آثار تاریخی همچون مجموعه تاریخی  بیشاپور متعلق به دوره ساسانیان، نقوش برجسته تنگ چوگان و غارشاپور از جمله یادمان‌های تاریخی است که همه ساله گرشگران بسیاری از داخل و خارج کشور از آنها دیدن می‌کنند.

یکی از کارشناسان اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستیشهرستان کازرون هم گفت: موزه مجموعه تاریخی بیشابور این شهرستان از مکان‌هایی است که مورد توجه گردشگران است.
محمد خلیل محمودی بیان داشت: در این موزه تاریخی، تمام اشیایی که در کاووش‌های گذشته در مجموعه جهانی بیشاپور کشف شده و از قدمت بالایی برخورداراست، نگهداری می‌شود.

بسیاری از یادمان‌های تاریخی که در شهرستان کازرون وجود دارد متعلق به سلسله ساسانیان است که آخرین حکومت پادشاهی ایران قبل از ظهور اسلام است که از سال ۲۲۴ تا ۶۵۱ میلادی به مدت ۴۲۷ سال بر ایران حکومت کردند.
یکی از آثار مهم برجا مانده از دوره ساسانیان در این شهرستان، شهر بیشابور است که پیشینه آن به یک هزار و ۷۰۰ سال قبل باز می‌گردد.
همچنین مجموعه تاریخی بیشاپور با ۱۵۰ هکتار وسعت از دیگر آثار متعلق به عصر ساسانیان است. در غاری که با همین نام در این مجموعه واقع شده، تندیس شاپور اول دومین پادشاه سلسله ساسانیان تعبیه شده که یکی از شاهکارهای هنری عهد ساسانی و تنها مجسمه سنگی است که از آثار این دوره به یادگار مانده است.

غار شاپور در کوهی مشرف به منطقه تنگ چوگان، در فاصله ۲۸۰۰ متری از روستای تنگ چوگان علیا و در ارتفاع ۸۰۰ متری زمین قرار گرفته است.

شهرستان کازرون در فاصله ۱۲۰ کیلومتری غرب شیراز قرار دارد.

منبع:ایرنا

مرتبط:تاریخچه شهر تاریخی بیشابور کازرون

غار شاپور از غارهای تاریخی ایران

غار شاپور بر روی دیواره کوهی که دشت تنگ چوگان را به شکل نیم دایره در بر گرفته، زایش یافته است. دیواره​های ورودی تنگه پوشیده از نقش برجسته​هایی تراشیده شده بر روی سنگ هستند که هر یک بخشی از تاریخ دوره ساسانیان را به نمایش گذاشته​اند. در سمت راست ورودی تنگه آثار قلعه​ای، که گویا محل نگهبانی از شهر بیشابور بوده است، به چشم می​خورد. کف دره بستر رود شاپور است که آب آن از طریق کانال​هایی متعدد به داخل شهر منتقل می​شده است.

موقعیت غار شاپور

به فاصله ۱۲ کیلومتر از شهر کازرون به سوی شیراز در استان فارس، شهر باستانی بیشاپور قرار دارد. در مقابل بیشاپور دره زیبایی است که به آن تنگ چوگان گفته می​شود. جاده آسفالته به طول ۶ کیلومتر دره را به روستای تنگ چوگان متصل می​کند، از این روستا با ۵/۱ ساعت کوه​پیمایی می​توانیم به دهانه غار برسیم.

ساختمان غار شاپور

غار، درون کوهی با کانی​های زایش یافته است. دهانه غار طولی برابر با ۳۰ متر و ارتفاعی برابر با ۱۵ متر دارد. قبل از ورود به درون غار در سمت چپ دخمه​ای قرار دارد که بخشی از آن دست ساخته است. حدود ۱۰ متر بعد از ورودی غار مجسمه ۷ متری شاپور اول ساسانی جلوه گری می​کند. غار از چند بخش تشکیل شده است: بخش اول نسبتاً هموار است و با طولی حدود ۸۰ متر به لبه پرتگاهی منتهی می​شود. دو طرف دیوارهای این بخش را حجاری و صاف، و گویا برای کندن نقش​های برجسته و یا نوشتن آماده کرده بودند که نیمه تمام مانده​اند و بر روی تاقچه​های بزرگ آن​ها چیزی به چشم نمی خورد. در سمت چپ انتهای این بخش دو آب انبار به فاصله ۵/۰ متر از هم در داخل سنگ کنده​اند که هر یک حدود یک متر عمق دارد.

ابعاد یکی ۴×۳ متر و دیگری ۵/۱×۲ متر است و هر دو پله​ای برای دسترسی به آب دارند. آبی که از سقف به کف غار می​چکیده در این حوض​ها جمع می​شده و نیاز ساکنان را تأمین می​کرده است. در سمت چپ آب انبارها یک آبشار سنگ زیبا و در پشت آن زیباترین چکنده و چکیده​های بزرگ به چشم می​خورند. سپس گودالی بسیار بزرگ به قطر تقریبی ۱۰۰ متر، که نسبت به کف تالار اول حدود ۳۰ متر عمق دارد، قرار دارد که بیننده را به یاد دریاچه​ای خشک شده می​اندازد. برای ورود به انتهای غار باید از پرتگاه بگذریم و با صعود از سربالایی گودال وارد دالان نسبتاً وسیع دیگری شویم.

در انتهای سمت چپ گودال، محلی مسطح قرار گرفته که بخشی از آن دست ساخته است و گویا محل ذبح قربانی و اجرای مراسم بوده. سقف غار در این تالار حدود ۴۰ متر و بلندترین فضای آن است. با گذر از این تالار وارد دالانی وسیع می​شویم که تا انتهای غار ادامه دارد. طول غار از دهانه تا انتها حدود ۴۵۰ متر است. غار دو شعبه دیگر دارد که از چندان وسعیت برخوردار نیستند.