پل‌ دختر در بین راه میانه به زنجان و بر سر رودخانه قزل اوزن در شرق کوه قافلانکوه واقع شده است. این پل دارای سه چشمه بزرگی است که چشمه وسطی هم بلند تر و هم عریض‌ تر است و به این علت از وسط پل بطرفین دارای شیب است. آب برهای طرفین چشمه بزرگ از سنگ و بصورت مثلثی است. دهلیزها و کنودهایی در اطراف چشمه بزرگ به چشم می‌خورد که بوسیله دو نیم ستون چند ضلعی به استقامت پل می‌ افزاید.

از تاریخ ساختمان پل اطلاعات درستی در دسترس نیست. عده‌ ای از باستان‌ شناسان تاریخ پایه‌ های آن را به عهد ساسانی نسبت می‌ دهند ولی با توجه به شیوه معماری تاریخ ساخت آن را قرن هشتم هجری تخمین میزنند.

با توجه به نوشته های باستان شناسان و سیاحان و سیاستمداران و بویژه دکتر فوریه و ((جملی کارری))  که جملی  با صراحت در حین عبور از پل در زمان سلطنت شاه سلیمان صفوی می نویسد، این پل به تازگی بنا گردیده و دکتر فوریه با یقین ضمن اشاره به کتیبه آن، تاریخ پل را زمان شاه صفوی به سال ۱۴۰۲ هجری می نویسد و باعث شده عده ای نیز تاریخ بنای پل را عهد صفویان بدانند.

نظر برخی کارشناسان و سیاحان در مورد پل دختر میانه در زیر آورده شده است:

((جملی کارری)) که در زمان سلطنت شاه سلیمان صفویبه ایران مسافرت کرده، ضمن عبور از قافلانکوه در سفرنامه ای چنین می نویسد: دامنه قافلانکوه بسیار طولانی و به تدریج به رودخانه قیزیل اوزن منتهی می شود که روی آن پل سه چشمه و زیبایی بنا گردیده است.

دکتر فوریه طبیب مخصوص ناصرالدین شاه ضمن توضیح مطالبی درباره میانه در کتاب ((سه سال در دربار ایران)) درباره پل دختر چنین آورده است: پلی که از روی آن گذشتیم عجیب است که بسیار خوب مانده است. این پل خرپشته مانند، از آجرهای محکم ساخته شده و سه دهانه مختلف العرض دارد. دهانه وسطی بلندتر است و کتیبه آن این است ((در عهد شاه صفی به سال ۱۰۴۲ هجری در دو سال تمام شد)).

مادام دیولافوا، سیاح و باستانشناس فرانسوی که از سال ۱۸۸۱ میلادی نقاط مختلف ایران را مورد بازدید قرار داده در سفرنامه خود در مورد پلدختر میانه چنین می‌نویسد: «این پل دارای طاق بزرگ هلالی شکل است به طول ۲۴ متر و در طرفین آن دو طاق مسطح دیگر دیده می‌شود که هر یک ۱۷ متر طول دارد و آب از زیر آنها با عمق زیادی می‌گذرد. عبور از خود رودخانه در مدت شش ماه از سال امکان‌پذیر نیست. طاق بزرگ مرکزی دارای کتیبه‌ای است با حروف طلایی که روی زمینه آبی‌رنگ نوشته شده است. این کتیبه قشنگ با رنگ آجرهای کهنه پل هماهنگی دارد و به مجموع بنا که میان دو کوه واقع شده عظمت مخصوص می‌دهد. نقشه این بنا بسیار منظم و با کمال مهارت ترسیم شده است. خلاصه آن‌که در تمام اوضاع آن هوش خردمندانه و فکر استادانه‌ای دخالت داشته است. مهارت استاد و مهندس آن از اینجا معلوم می‌شود که پایه‌ها را طوری ساخته‌اند که بتواند سنگینی طاق را تحمل کند. این پایه‌ها به ریشه‌ای تکیه دارند که بالای آن قوس مضاعفی است و می‌تواند در تمام نقاط در برابر سنگینی سقف مقاومت نماید و فشار مصالح همه‌جا متناسب باشد. کتیبه‌ای که آن را زینت داده ممکن است تاریخ بنای پل را معین کند.»

پروفسور پوپ در مورد پل میانه گفته : «شاید زیبا ترین پل دختر میانه موجود در ایران همان باشد که بر روی رودخانه قزل اوزن در جنوب میانه بسته اند . نسبت پل به بستر رودخانه چنان با شکوه است که از نظر زیبایی منظره بدیع آن با معماری سنتی ایران برابری می کند .

فضای طاقها از سطح معمول آب کمی بالاتر قرار دارد و اگر چه رفته رفته جمع و جورتر می شوند ولی روزنه های جبرانی برای موارد ضروری پیش بینی شده است. این ها با مساحت آجری در سطح پائین تری از سطح قوس قرار دارند. پایه های پل را با روکاری های زیبائی که شباهت به سبک گوتیک دارد استحکام بخشیده اند گل بندیل ها بارها مرمت شده و شکافهای کهنه حاکی از این است که پل بارها از زلزله صدمه دیده است.»

قارونیه مشاهدات خود را از پل دختر بدینگونه شرح می دهد: «این پل تمام از آجر و سنگ ساخته شده و طاقهای آنرا از داخل کنده اند این پل درنزدیکی کوه بلندی واقع شده است».

این پل بارها توسط افراد و شاهزاده‌های مختلف مورد مرمت قرار گرفته است. سنگ بنایی تاریخ مرمت پل را به وسیله شاه بیلم (باسو) به سال ۱۵۱۷ (۹۹۳ ) نشان می دهد. گویا نوشته دیگری تاریخ مرمت دوباره آن را به سال ۱۶۷۳ قید کرده اند. در اواخر قرن هیجدهم پل مذکور به وسیله آقامحمدخان قاجار تعمیر شده است. آخرین آن به سال ۱۳۱۳ توسط اداره کل باستان‌شناسی و اداره فرهنگ میانه واداره مرمت یافته است.

آخرین و اصلی ترین تخریب و شکست این پل در روز ۲۰ آذر ماه ۱۳۲۵ اتفاق افتاد. زمانی که قوای دمکرات به سرکردگی “سید جعفر پیشه وری ” بر آذربایجان مسلط شده بود، هنگام عقب‌نشینی، چون بدست نیروی دولت مرکزی گرفتار نشوند، اعضای فرقه بتوسط مین قسمت وسطی پل و چشمه بزرگ آن را فرو ریختندکه تا حال مرمت نشده باقی است. بهمین خاطر این پل در اصطلاح محلی “سنیق کورپی” یعنی پل شکسته نیز نامیده می شود.

این یادگار دیرین سرزمین ایران در کنار سایر بناهای تاریخی موجود در این شهرستان مانند قلعه دختر، قلعه نجفقلی‌خان، کاروانسرای جمال آباد و پل شهر چای، روزگاری طولانی شاهد آمد و شد کاروانیان، تجار و مسافران ایرانی و خارجی بسیاری بوده که قرن‌ها مشغول نقل و انتقال فرهنگ و هنر در سایه‌سار داد و ستد به فلات ایران و سایر نواحی جهان بودند. به این طریق پل مزبور در امر بازبینی اعصار گذشته و احیای شاهراه ابریشم نقش شایان توجهی به عهده دارد و از این منظر دارای ارزش فراوانی است و باید با سیاست‌ ها و راهکارهای ویژه‌ای برای حفظ و صیانت از آن کوشید.

نزدیکترین مکان تاریخی به پل دختر میانه:

قلعه دختر میانه نیز در چند کیلومتری پل و بر بالای کوه مشرف به پل دختر و پل راه آهن قرار دارد.

مرتبط:

ماه نشان و ردپای جن و پری در زنجان

زرین غار یکی از زیباترین کشف های زنجان

طارم _ جاذبه ای ناشناخته در زنجان

استان زنجان محل گذر مسافران زیادی است؛ اما کمتر کسی در آن به‌مدت طولانی توقف می‌کند و از رد پای جن و پری در این استان باخبر است.

شهرستان ماه نشان، جایی که افسانه های جن و پری بر دل کوه و دریاچه نشسته اند، در ۱۱۳ کیلومتری شهر زنجان قرار دارد و شاید نامش کمتر به گوش مسافران این استان خورده باشد. می گویند ماه نشان قدمتی چهارهزار ساله دارد و دلیل این ادعا، دژی قدیمی است که در پای «دودکش جن» بنا شده است.

«دودکش جن» دقیقا همان جایی است که ماه نشان را شهری افسانه یی می کند و خیلی ها با وجود آن که از زنجان گذر کرده اند، ولی تا به حال نه آن را دیده و نه درباره اش شنیده اند. معلوم هم نیست پایه ی نام گذاری آن چیست، شاید به اعتقادات کهن مردم این خطه برگردد؛ اما در اصل، «دودکش جن» نوعی سنگ قارچی شکل است که براثر فرسایش پدید آمده و به مناره ای بلند و نازک می ماند که سنگ دیگری روی آن قرار گرفته است و در اصطلاح زمین شناسی «Hoodoo» نامیده می شود.

«هودو»ها بیشتر در آمریکا دیده می شوند، در «برایس کنیون» که تصاویر آن نیز بسیار مشهور است. در غرب رودخانه ی می سی سی پی و شرق کوه های راکی آمریکا و کانادا هم دیده شده اند. در کپه داغ های ترکیه هم هستند و مردم داخل آن ها زندگی می کنند. در بخش فرانسوی کوه های آلپ نیز آن ها را به نام «خانم هایی با موهای درست شده» می شناسند. «هودو»ها در صربستان و تایوان هم وجود دارند. صرب ها حتا این پدیده ها را از سال ۱۹۵۹ میلادی تحت حفاظت قرار داده اند و برای ثبت در فهرست عجایب هفت گانه ی جهان جدید، آن ها را نامزد کرده اند.

ماه نشان دریاچه ای هم دارد که محلی ها آن را «پری» می نامند، شاید در گذشته اهالی این منطقه، در دریاچه ی «خندقلو» پری دیده اند که این نام را برای آن برگزیده اند.

در روستای «وردیج» (نزدیک منطقه ی وردآورد) در استان تهران هم نمونه هایی وجود دارد که به خاطر شکل و نوع فرسایش شان آن ها را «هودو» می نامند؛ اما فقط در زنجان آن ها را «دودکش جن» نام گذاشته اند.

هودوها همیشه پدیده ای جذاب برای ژئوتوریست ها و زمین شناسان بوده اند؛ اما گویا وجود نام جذابی مانند «دودکش جن» هم تا کنون نتوانسته علاقه مندان به این حوزه را به زنجان بکشاند و این پدیده، دور از اقدامات حفاظتی، در معرض تخریب قرار گرفته است، بویژه دژ کهن پای آن با نام قلعه ی «بهستان» که ۶۴ اتاق و دو راه پله دارد و ثبت ملی هم شده، اما آنجا نیز به دلیل نبود حفاظت کافی در حال تخریب شدن است. «دودکش جن» را در ۲۰ کیلومتری شهر ماه نشان و ۱۲۰ کیلومتری زنجان می توان پیدا کرد.

ماه نشان دریاچه ای هم دارد که محلی ها آن را «پری» می نامند، شاید در گذشته اهالی این منطقه، در دریاچه ی «خندقلو» پری دیده اند که این نام را برای آن برگزیده اند.

دریاچه ی «پری» در دهستان «اوریاد» در بخش مرکزی شهرستان ماه نشان و در ۱۵۲ کیلومتری مرکز استان قرار دارد و تنها دریاچه ی زنجان به شمار می آید و میان یک دشت وسیع قرار گرفته است و دقیقا حکم سراب را برای این منطقه دارد. دسترسی به دریاچه ی «پری» از جاده ی ماه نشان به روستای سهند سفلی و علیا، قاضی کندی، حسن آباد و پری امکان پذیر است.

دریاچه ی «پری» درست مانند «دودکش جن» تا به حال چندان مورد توجه قرار نگرفته، هرچند گفته شده است اداره ی میراث فرهنگی و گردشگری زنجان طرحی برای ساخت سایتی تفریحی در کنار آن دارد؛ ولی تا آن زمان، حفظ این دریاچه برعهده ی مسافران و بازدیدکنندگانش است تا مانند نامش به افسانه تبدیل نشود.

مرتبط:زرین غار یکی از زیباترین کشف های زنجان

غار زرین غار که به نام‌هایی همچون غار زرین رود، غار زرین‌آباد و غار دودزا نیز نامیده می‌شود، یکی از زیباترین غارهای کشف شده استان زنجان است که در ضلع غربی جاده ترانزیتی زنجان- همدان و در ۳۵ کیلومتری شهرستان خدابنده مشرف به روستای زرین رود از توابع بخش بزینه رود و میان روستاهای داش بلاغ و آق بلاق و در طول محور غارهای علیصدر و کتله‌خور قرار دارد. غار زرین در اسفند ماه سال ۱۳۸۴ خورشیدی بعد از وقوع یک زلزله که در منطقه روی داد توسط مردم روستا شناسایی و به کارشناسان گزارش گردید.

ورودی غار زرین  در ارتفاع ۱۸۵۰ متری از سطح دریا قرار دارد ولی ارتفاع درونی غار در نقاط مختلف، متفاوت است و در برخی قسمت‌ها باید به حالت سینه‌خیز عبور کرد. در قسمت‌های پایین‌تر  غار زرین چشمه‌هایی وجود دارد که این چشمه‌ها رابط بین طبقه فوقانی و تحتانی غار می‌باشند.

آبی بسیار سرد و قابل شرب با عمق‌های متفاوت ۱ تا ۴۰ متر در غار وجود دارد. غار زرین دارای چندین طبقه است که دو طبقه آن شناسایی شده و دارای تونل‌های فرعی و استالاکتیت‌ها و استالاگمیت‌ها و ستون‌های بسیار در گذرگاه‌های اصلی می‌باشد که بر اثر داشتن ناخالصی، رنگ‌های متنوعی به خود گرفته و آن‌هایی که خالص هستند، به صورت بلورهای شیشه‌ای بسیار شفاف خوشه‌ای و درختی دیده می‌شوند. قندیل‌های غار زرین زنده و در حال رشد می‌باشند و این خود عاملی است در جهت زیباتر شدن غار.

غار زرین یکی از غارهای خشکی و آبی است که در آن دریاچه‌های متعدد وجود دارد. غار زرین بسیار حرفه‌ای و در عین حال خطرناک است و دارای معابر بسیار سخت و صعب‌العبور می‌باشد و پیمایش آن نیاز به در اختیار داشتن تجهیزات کامل و آشنایی به فنون غارنوردی است.

مرتبط:غار کتله خور _اولین غار آهکی جهان

غار کتله خور غاری است آبی-خشکی که در دل کوه ساقیزلو در آهکهای الیگومیوسن مربوط به دوران سوم زمین شناسی بوجود آمده و تقریبا حدود ۳۰ میلیون سال می تواند قدمت داشته باشد ولی بنظر برخی بیش از ۱۲۰ میلیون سال عمر دارد.

دانستنی های غار کتله خور:

غار کتله خور غاری است خشکی- آبی که در استان زنجان، شهرستان خدابنده و در ۸۰ کیلومتری جنوب قیدار و ۱۷۳ کیلومتری شمال همدان و ۴۱۰ کیلومتری تهران و ۵ کیلومتری شهر گرماب واقع است. در برخی مناطق غربی ایران به کوه کم ارتفاع” کَتَله” ميگويند و چه بسا وجه تسمیه این غار هم همین است که در یکی از این کوه ها قرار گرفته است و خورشید از پشت آن طلوع ميکند و به جای کتله خورشید به آن کتله خور ميگويند.

غار کتله خور پیش از سال ۱۳۰۰ خورشیدی کشف شده و در سال ۱۳۳۰ به وسیله شخصی به اسم جمالی زنجانی به ثبت رسیده است.

حدود سال ۱۳۴۳ خورشیدی، به دلیل طولانی بودن دهلیز ورودی، کوتاه بودن سقف آن، مشکلات عبور و مرور و نبود جاذبه ها، غارسنگی بی ارزش جلوه شد، ولی در سال ۱۳۶۵ گروهی از غارنوردان زبده همدان بازديد مفصلی از غار انجام دادند و توانستند شکل گیری این غار را به زمان ژوراسیک ( یعنی بیش از ۱۲۰ ميليون سال پیش) مربوط دارند.

غار کتله خور از نظر قدمت تقریبا همسن غار علیصدر همدان است، اما از دو جهت با هم اختلاف دارند. یکی این که غار علیصدر همدان غاری است کاملاً آبی، ولی غار کتله خور زنجان غاری است تقریبا خشک. دوم این که آهک های غار کتله خور نسبت به آهک های غار علیصدر بسیار خالص تر است که عاملی براي زیباتر شدن غار است، چراکه خالص بودن آهک ها باعث شفافیت آنها و در نتيجه عبور نور از قندیل ها ميشود .

این غار از سه طبقه متشکل و دارای تونل های فرعی و استلاکتیت ها و استلاکمیت ها و ستون های بسیار در گذرگاه های اصلی است وقندیل های مخروطی آویزان از سقف ها در اثر داشتن ناخالصی ها، رنگ های گوناگون بخود گرفته اند و آن ها که ترکیبات بهمراه نداشته و یا کم تر دارند بصورت بلورهای شيشه‌اي بسیار شفاف مشاهده میشوند .

غار کتله خور، غاری است آهکی که در بعضی نقاط آن گل رس و خاک های دارای اکسید آهن قابل رویت است.

دهانه غار در ارتفاع ۱۷۰۰ متری از سطح دریا قرار دارد و تفاوت ارتفاع آن با ارتفاع چشمه ای که آبهای فرورو حاصل از ریزش جوی غار را بیرون ميکند و به رود شور می ریزد، ۵۰ متر است.

ورودی غار یک دهلیز ۴۰۰۰ متری بوده با سقفی کوتاه و فاقد غار سنگ و چند دهلیز فرعی، بعد از دهلیز فرعی یک دالان بزرگ ۹۵۰ متری با بلندی هایی به ارتفاع ۲ متر و گودالهای خشک قرار دارد که با دوشاخه ۵۰ متری ادامه پیدا ميکند و بعد از عبور از یک سربالایی به تالار وسیعی پوشیده از چکنده و چکیده و ستون میرسد . در داخل تالار کوچک بلورین، که به تالار ستونها چسبیده چاهی به عمق ۸ متر قرار دارد که چه بسا محل خارج شدن آبهای فرورو سازنده غار است.

در حال حاضر این غار به سه بخش فرهنگی، تفریحی و ورزشی تقسيم شده است بخش ورزشی آن تنها مورد استفاده غارنوردان و صخره نوردان قرار می گیرد، حدود ۴ کیلومتر است که اما هنوز انتهای آن کشف نشده است. بخش تفریحی غار هم که جهت بازديد عموم مورد استفاده قرار می گیرد حدود ۲ کیلومتر مسیر مستقیم است که گفته ميشود این مسیر تنها یک سوم کل غار است.

بخش فرهنگی غار هم در بخش جنوبی آن قرار دارد قسمت اصلی آن دالانی است طبيعي که جهت برگزاری مراسم گوناگون مورد استفاده قرار می گیرد، اما این دالان هیچگونه راه خروجی به بیرون نداشته و راه خروجی آن بصورت مصنوعي کنده شده ولی خود دالان کاملا طبيعي بوده است.

غارکتله خور از حیث کیفیت بلورها و قندیلها، زيبايي و بسیاری طبقات نخستین غار آهکی دنیا شناخته شده است که به وسیله سرمایه گذاری بخش خصوصی و هزینه شخصی به نام مهندس عالی که مهندس عمران فرمانداری زنجان بودند در زمان پنج سال آماده بهره‌برداري گشت.

زمان سفر به غار کتله خور:

بهترین زمان سفر به این منطقه بهار و فصل تابستان است. در این فصل ها، درصورتی که مجهز سفر کنید، میتوانید سفری راحت داشته باشید و از تنفس هوای تازه و تماشای منظره های بکر لذت ببرید.

وسایل الزامی در موقع سفر به غار کتله خور:

براي سفر یک روزه کوله سبکی بردارید و وسایل شخصی و ضروری تان را در آن بگذارید. کفش راحتی از ملزومات هر سفر است. عینک آفتابی، کرم ضد افتاب و لباس گرم از وسیله ها پیشنهادی ما براي سفر به غار کتله خور است.

آدرس غار کتله خور:

در صورت آغاز سفر از مرکز استان زنجان و با پیمودن مسیر ١٦٥ کیلومتری زنجان – سلطانیه – خدابنده – گرماب، علاوه بر بازديد از غار کتله خور، میتوانید از ديگر جاذبه های گردشگری مسیر هم دیدن بفرمایید.

اما غار کتله خور از مسیر زیبای زنجان – بیجار – گرماب هم قابل دسترسی است. ولی درصورتی که تصمیم آغاز سفر از تهران را دارید، کوتاهترین راه دسترسی، آزادراه قزوین-زنجان میباشد که با رسيدن به خروجی شهرستان ابهر وارد شهرستان شده، بعد به طرف خدابنده ادامه مسیر داده تا به شهرگرماب برسید. فاصله این مسیر ٣٨٥ کیلومتر میباشد .

مرتبط:

غار سلمان _غارنوردی برای مسافران خوزستان

معبد داش کسن بنایی صخره‌ای است که در حاشیه روستای ویر در حدود ۱۵ کیلومتری جنوب شرقی شهر تاریخی سلطانیه (زنجان) واقع شده است.

معبد سنگی داش کسن در ایران بی نظیر است. معبدی است با طرح اژدها که وقتی گردشگران آن را می بینند تصور می کنند با معبدی چینی روبرو هستند (چین ایران)؛ اما این اثر تاریخی یادگاری از دوره ایلخانیان است.

بنای داش کسن به دو نقش برجسته اژدها و چند محراب اسلامی در دو سمت آن و به قرینه یکدیگر مزین است. نمونه‌های مشابه نقش‌های اژدهای آن در جای دیگری از ایران دیده نمی‌شود. طبق نظر برخی باستان شناسان، قدمت این معبد به قبل از اسلام می‌رسد که در زمان ایلخانان نقوشی از جمله اژدها بر آن افزوده شده‌است.

شکل گیری معبد داش کسن  پس از مرگ ارغونشاه، با پشتکار الجای خاتون، خواهر سلطان محمد خدابنده آغاز شد، ولی به پایان نرسید.

داش کسن از نظر نقشه و نقوش تزیینی یکی از باارزش ترین نمونه‌های معماری صخره‌ای در تاریخ معماری ایران به شمار می‌رود. در این معبد نقوشی از هنر چینی به کار رفته‌است. نقش های اژدها به طول ۵ متر و عرض ۱٫۵ متر بزرگ ترین نقوش تزیینی این معبد است. دیگر نقوش تزینی معبد داش کسن، طاقچه‌های فاخری است که در ضلع شرقی و غربی معبد در کنار نقوش اژدها کنده شده‌اند. این طاقچه‌ها مُقَرنَس های زیبایی دارد. همچنین نقوش اسلیمی که ماهرانه تراشیده شده‌اند با طرح‌های متنوع در آن دیده می‌شود. در ساخت این معبد تقارن طولی در نظر بوده و این تقارن در کلیه بخش های معبد به چشم می‌خورد.

معبد تاریخی داش کسن از سمت شمال به دشت سلطانیه و بنای تاریخی آرامگاه سلطان محمد خدابنده اشراف دارد. این معبد در کنار شهر قدیم سلطانیه با گنبد رفیع آن، آرامگاه چلبی اوغلو و آرامگاه ملاحسن کاشی، در مجموع محور فرهنگی تاریخی سلطانیه را تشکیل می‌دهد.

راه رسیدن به معبد داش کسن در سال ۱۳۸۹ زیرسازی شده و تا خود معبد راهی خاکی اما صاف و ماشین رو است. در طی مسیر تابلوها نشان دهنده راه هستند و نیز امکانات رفاهی برای گذراندن شب نیز کم و بیش فراهم شده است. در کنار معبد یک کانکس کوچک و نمازخانه نیز وجود دارد که نگهبان معبد در آن زندگی می‌کند.

معبد داش کسن، در میان گردشگران به «معبد اژدها» هم مشهور است.

در حال حاضر آثار زیادی از شکل نخست معبد داش کسن باقی نمانده و تنها سنگ‌های بزرگ و پراکنده در گوشه کنار معبد دیده می‌شود. محدوده معبد اژدها مستطیلی و به ابعاد تقریبی ۱۰۰ متر در ۵۰ متر است که یک قسمت از آن به واسطه حفاری در تپه ایجاد شده‌است. معبد در دامنه تپه‌ای قرار داشته و مشرف به دشت های وسیع و زیبایی است.

مجموعه تاریخی داش کسن مرکب از ایوان‌ها، نقوش برجسته و محوطه‌های باستانی است که در جهات مختلف به ویژه نقش حجاری شده اژدها، منحصر به فرد و قابل توجه‌ است. آثار به جای مانده در محل این احتمال را قوت می‌بخشد که ایلخان مغول “ارغون” پیش از گرایش به دین اسلام، اقدام به ساخت این معبد نموده‌است. تاثیر متقابل ایران و چین در این مکان مشهود است و تلفیق طرح‌های اسلیمی و نقش اژدها این موضوع را متذکر می‌شود.

مرتبط:

قلعه بهستان زنجان