تا به حال رفتن به جایی را تجربه کرده‌ای که اگر هوایش ابری باشد، بتوانی ابرها را با دست، پس بزنی و احساس کنی در رویاهایت قدم گذاشته‌ای؟همین الان تا چه اندازه آماده‌ای به جایی قدم بگذاری که نه‌تنها تکنولوژی، که از هیچ نانوایی یا بقالی هم خبری نباشد؟اگر از اواسط بهار تا پایان تابستان در این نقطه حاضر شوی، بهترین روزهای زندگی‌ات را رقم زده‌ای، اما اصلا به فکر رفتن در پاییز و زمستانش نباش! چون در این دو فصل آنجا دوام نمی‌آوری.نام «مازیچال» را شنیده‌ای؟ یک منطقه ییلاقی که تا به خودت بیایی زمان رفتن است و کوچیدن. گرمای مازیچال، زودتر از تصور به پایان می‌رسد و سرما که بیاید، برف تا اندازه‌ای می‌بارد که سقف کلبه‌ها هم گُم می‌شود.

برای رفتن به این منطقه وصف ناشدنی، باید به کلاردشت بروی. جایی که به آن «همیشه بهار» هم می‌گویند.

مازیچال از دو مسیر مرزن‌آباد و عباس‌آباد مازندران دسترسی دارد. ابتدای جاده کلاردشت به عباس‌آباد، سمت چپ جاده، یک فرعی منشعب می‌شود که بعد از ۲۳ کیلومتر، به دامنه‌ای جنگلی هدایتت می‌کند. از این به بعدِ مسیر، یک جاده خاکی و پرشیب است که باید ۱۷ کیلومتر از آن را طی کنی تا در ارتفاع ۲۶۰۰ متر از سطح دریا به دهکده ییلاقی مازیچال برسی. آن وقت پیدا شدن منظره مازیچال به اندازه‌ای جذاب و لذت بخش است که احساس تولدی دوباره خواهی کرد.

چرا این نام؟

مازیچال از دو کلمه مازی و چال تشکیل شده که مازی یا مازو، در گویش محلی به معنای بلوط و چال هم به معنای گودال است. پوشش گیاهی این منطقه بسیار متنوع و شامل گیاهان جنگلی، گیاهان بینابینی و گیاهان کوهستانی ازجمله بلوط می‌شود که بیشتر به همین دلیل نام مازیچال را بر آن گذاشته‌اند. لازم به یادآوری است که علاوه بر انواع گل‌های وحشی و خودرو، گل زیبا و ممنوعه سوسن چلچراغ نیز، هر بهار دامنه‌های پایینی این منطقه را آرایش می‌کند.

از آب و هوا چه خبر؟

هوای بسیار خنک مازیچال حتی در شب‌های تابستان، مسافران را مجبور می‌کند لباس زمستانی‌شان را بپوشند.

افرادی که یک بار به این منطقه آمده باشند، خوب می‌دانند که پیش از سفر به این منطقه کوهستانی زیبا باید از طریق اینترنت، وضعیت آب و هوا را رصد کنند تا با بارندگی مواجه نشوند زیرا در صورت بارندگی شدید، حتی ماشین‌های شاسی بلند هم در جاده مازیچال دچار مشکل می‌شوند.

گم کردن راه در تپه‌های بالای منطقه، یکی دیگر از مشکلاتی است که مسافران با آن روبه‌رو می‌شوند؛ چون یکی از ویژگی‌های این تپه‌های زیبا، گم کردن آدم‌ها بویژه در هوای مه‌آلود است. پس به خاطر داشته باشید که در صورت بروز این اتفاق، تو می‌مانی و موبایلی که گاهی در برخی نقاط، آنتن دارد!

چه چیز همراه داشته باشیم؟

باز هم تأکید می‌کنیم که این منطقه هیچ امکانات خاصی ندارد و باید از چادر کوهستانی مناسب و ضدباران، برای اقامت چندروزه استفاده شود. کیسه خواب هم وسیله‌ای ضروری و فراموش نشدنی است چون هیچ شبی ـ حتی در شب‌های تابستان ـ بدون سرما و مه و رطوبت بسیار زیاد، صبح نمی‌شود.

به جز برداشتن وسایل کمپینگ مانند چراغ روشنایی، زیرانداز و سایر وسایلی که به نظرتان لازم می‌رسد، داشتن موادخوراکی هم یکی از ضرورت هاست چون در غیر این صورت، تنها کسانی که خروس خوان از خواب بیدار می‌شوند، می‌توانند سری به کلبه‌های ییلاق نشینانی بزنند که دود تنورشان بر هواست تا شاید از ساکنان موقت و خونگرم و مهمان‌نواز این دهکده، نان و پنیر محلی تهیه کنند.

سرکشی به گوسفندسراها هم ممکن است شانس تهیه ماست و دوغ محلی را بالا ببرد!

حیات وحش زیبا

حیات وحش مازیچال آن‌قدر غنی است که از خرس و سمور گرفته تا گرک، مرال، شوکا، گوزن، گراز و شغال در آن پیدا می‌شود. به همین دلیل به مسافران توصیه می‌شود با دقت کامل در منطقه گردش کنند تا گم نشوند. وجود انواع پرنده، از پرندگان شکاری گرفته تا پرندگان زینتی نیز زیبایی مازیچال را چند برابر کرده است.

پرواز عقاب‌ها، خرامیدن قرقاول‌ها و نوای دل‌انگیز پرندگان کوچک و زیبای زینتی آنقدر زیباست که دلت می‌خواهد برای شنیدن طبیعت، ساعت‌ها چشمانت را ببندی و با جان و دل به صدایشان گوش کنی. به مازیچال که آمدی، آوردن کیسه‌های خالی برای زباله را فراموش نکن. حیف است وقتی بالای ابرهای ارتفاعات البرز می‌ایستی، طبیعت زیبای وحشی را بیازاری.

مرتبط:

سفر به مازندران