نوشته‌ها

رمز و راز «دره سیمره» منتشر شد

کتاب «مالگه باستان‌شناسی دره سیمره»، مجموعه پژوهش‌هایی درباره آغاز حضور انسان در دوره پارینه‌سنگی میانی تا افول و متروک شدن شدن شهر تاریخی سیمره در قرن ۱۴ قمری، منتشر شد.

به نقل از روابط‌عمومی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری،   این کتاب که مجموعه‌ای از ۱۳ مقاله است، به کوشش محسن زینی‌وند توسط مرکز معرفی فرهنگی پژوهشگاه میراث‌فرهنگی و گردشگری به چاپ رسیده است.

محسن زینی‌وند در پیشگفتار این کتاب که به روانشاد استاد علی‌محمد خلیلیان، پیشکش شده، آورده است: در یک دهه گذشته در راستای ساخت سد سیمره و پیش از آبگیری آن فرصتی دست داد تا محوطه‌های ارزشمند باستانی که برای همیشه زیرآب دریاچه سد پنهان می‌شدند مورد پژوهش قرار گیرند. این تنها پژوهش بلندمدتی بود که پس از انقلاب در دره‌های عرضی پیشکوه انجام گرفت. هر چند شاید نتایج آن در برخی دوره‌های باستانی به گونه‌ای منتشر نشده که گره‌ای از پیچیدگی‌های فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی نیاکان ما در این منطقه پررمز و راز بگشاید.

عباس مقدم ـ عضو هیأت‌علمی پژوهشکده باستان‌شناسی ـ نیز در مقدمه‌ای بر این کتاب نوشته است: مجموعه حاضر نتیجه پژوهش‌هایی است که به همت نسلی مسئولیت‌پذیر از باستان‌شناسان جوان ایرانی به نگارش درآمده و تمرکز اصلی این کتاب بر مطالعات باستان‌شناسی دره سیمره است. در سال‌های اخیر به واسطه عملیات باستان‌شناسی اضطراری، بررسی‌ها و کاوش‌های گسترده‌ای در بخش‌هایی از دره سیمره که در حوضچه سد سیمره واقع شده صورت گرفته و بخشی از نتایج آن فعالیت‌ها چاپ و منتشر شده که امید است در آینده نزدیک، روند آماده‌سازی مقالات مربوط به آن بررسی‌ها و کاوش‌ها به چاپ و نشر آن منجر شود.

جبرئیل نوکنده ـ رییس موزه ملی ایران ـ نیز در یادداشتی با عنوان «باستان‌شناس خلیل: از استاد علی‌محمد خلیلیان» در سرآغاز این کتاب آورده است: استاد علی‌محمد خلیلیان علاوه بر بررسی فصل اول مهران، کاوش در محوطه ارجان با همراهی استاد فائق توحیدی در سال ۱۳۶۱، بررسی و گمانه‌زنی و ساماندهی دره‌شهر در اوایل دهه ۶۰، گمانه‌زنی در سراب قره کوزران کرمانشاه، بررسی و گمانه‌زنی در کان گنبد ایلام ۱۳۶۵، حفاظت و مرمت قلعه والی ایلام که در زمان جنگ تحمیلی بیش از نیمی از آن ویران شده بود در حفاظت و مرمت قلعه کنجانچم در صالح‌آباد تلاش ارزنده‌ای کرد.

مکان‌های نویافته پارینه‌سنگی در دره سیمره، گزارش کوتاه درباره کلک اسد مراد؛ محوطه‌ای از دوره نوسنگیِ بی‌سفال در حوضه رودخانه سیمره، زیستگاه‌های دوره مس و سنگ دره سیمره، سرحدات شوش در زاگرس در اواخر هزاره پنجم پیش از میلاد، دره سیمره در دوران مفرغ، نگاهی به استقرارهای هخامنشی و فراهخامنشی دره سیمره، نویافته‌ای از سامانه آبرسانی دوره ساسانی بر اساس کاوش‌های باستان‌شناختی محوطه برزقاواله، حوضه سد سیمره، معماری‌های دستکند تنگه بهرام چوبین (چوبینه)، مهرجان قذق و صیمره در قرون نخستین اسلامی، دره شهر (سیمره)، در امتداد رودخانه سیمره؛ اشاره به پروکسی چندگانه دریاچه میرآباد در زمان بارش‌های جوی زاگرس مرکزی ایران و پیامدهای سدسازی در میراث‌فرهنگی؛ نمونه موردی حوضه سد سیمره، عناوین مقالاتی است که در این کتاب به چاپ رسیده است.

سیمره شهری باستانی در ضلع غربی و جنوب غربی دره شهر است، در واقع شهر قدیمی‌تر دره‌شهر، سیمره نام دارد. این شهر مربوط به اواخر دوره ساسانی و قرون اولیه اسلامی است و احتمالا مرکز ولایت مهرگان‌ کَذَک (مهرجانقَذَق) بوده و به عبارتی پایتخت تابستانی آن دوره بوده‌ است. این شهر باستانی بزرگترین محوطه تاریخی در سطح استان ایلام است.

منبع: ایسنا

سیمره _رودی به قدمت یک تمدن

سیمره بزرگ‌ترین رود لرستان، صحنه یکی از زیباترین رخدادهای طبیعی است. می‌گویند: زال آمد و سیمره را برید، داستانی که از پیروزی پاکی بر تیرگی حکایت می‌کند.

جایی در نزدیکی جنوب شرقی کرمانشاه و غرب بروجرد، بزرگ‌ترین رودخانه‌ استان لرستان به نام سیمره جاری است. رودخانه‌ای خروشان که از به هم پیوستن دو رود گاماسیاب و قره‌سو  پدید آمده است. رود قره‌سو از سراب روانسر در شمال غرب کرمانشاه سرچشمه می‌گیرد و پس از عبور از شهر کرمانشاه و همراه شدن با رودهای کوچک‌تر هلیلان و کرند، به رود گاماسیاب در جنوب شهر نهاوند که از کوه گرین در استان لرستان جان گرفته می‌ریزد و پیوستن این دو در محل پل گاومیشان، سمیره را شکل می‌دهد.

برکت در سیمره جاری است

اگرچه سیمره در فصل مختلف سال، با افزایش یا کاهش حجم آب روبه‌رو می‌شود اما این رود در تمام این سال‌ها زنده و جاری بوده و به همین علت، یکی از منابع آبی مهم برای کشاورزی منطقه محسوب می‌شود و بسیاری از کشاورزان حاشیه سمیره، آبادانی و برکت زمین خود را از این رود می‌دانند. خروش رود به قدری است که آب در اکثر قسمت‌ها گل‌آلود و تیره به نظر می‌رسد. از همین رو است که آن را سمیره یعنی غار سیاه می‌خوانند. البته این رود در دوران کهن به اوکنی، خواسپ و گاماسب (به معنی رود بزرگ) نیز معروف بوده است. ایرانیان بسیاری از دوران باستان، این منطقه پرآب و برکت را برای زندگی برگزیده‌ بودند. تحقیقات باستان‌شناسی نشان می‌دهد، اینجا محل شکل‌گیری نخستین دولت در ایران از سوی دیاکو در قوم ماد بوده است.

سیمره

تنگه کافرین، قطعه‌ای از بهشت ایلام

رود سیمره در ابتدای مسیر خود از شهر بدره ایلام می‌گذرد. در گذر از این شهر، تنگه‌ای پدیدار می‌شود که منظره‌ای از بهشت را مقابل چشمان بینندگان تداعی می‌کند. هر ساله گردشگران و طبیعت دوستان بسیاری برای بازدید از این جاذبه طبیعتی بی‌مانند به ایلام سفر می‌کنند. طول تنگه در حدود ۲ کیلومتر و ارتفاع آن از سطح دریا ۷۰۰ متر است و در پشت سد سمیره قرار دارد.  اهالی منطقه آن را تنگه کافرین یا شداد می‌خوانند. محلی‌ها، علت نام‌گذاری تنگه به کافرین را به زمان جنگ‌های میان ایران و اعراب نسبت می‌دهند. گفته شده سپاهیان عرب زمانی که نمی‌توانند بر این منطقه فاتح شوند، نام تنگه کافرین را بر آن می‌گذارند.

سیمره

 

زال آمد و سیمره را برید

سیمره را یکی از سرشاخه‌های اصلی رود کرخه می‌دانند. این رودخانه به طول حدود ۷۷۵ کیلومتر، با گذر از شهرستان‌های بدره، دره شهر و شیروان چرداول در ایلام و عبور از گاومیشان، با رودخانه کشگان همراه می‌شود و  در نهایت به رود کرخه می‌ریزد. رود سیمره پیش از پیوستن به کرخه، میزبان رود زال در منطقه پاعلم و پل زال در مرز استان‌های لرستان، ایلام و خوزستان می‌شود تا یکی از زیباترین صحنه‌های طبیعت لرستان پدید آید. اتفاقی بسیار عجیب که از سوی مردم لر به ضرب‌المثل درآمده است. زمانی که رود کوچک زال با آب زلال و شیشه‌ای خود وارد مسیر رود سیمره با همان آب گل‌آلود می‌شود، گویا زال پاکیزه، سیاهی‌های سیمره را می‌شوید و محو می‌کند. به همین علت، اهالی منطقه از دوران قدیم از این اتفاق با حکایت پیروزی پاکی بر تیرگی صحبت می‌کنند و می‌گویند: زال آمد و سیمره را برید.

سیمره

سمیره بر بستر تاریخ

در گذر سال‌ها تحقیقات و اکتشافات باستان‌شناسی، آثار بسیاری از منطقه سمیره به دست آمده است. آثاری که قدمت برخی از آنها به دوران انسان‌های نخستین و انسان‌های ماقبل تاریخ بازمی‌گردد. البته نشانه‌هایی نیز از زیست در دوران کاسیان، اشکانیان، هخامنشیان، ساسانیان و همچنین دوره اسلامی در دره باستانی سیمره  یافت شده است. همه این آثار و نشانه‌ها، از وجود همیشگی آب به عنوان مهم‌ترین عنصر طبیعی برای برپایی یک زیستگاه در این منطقه حکایت می‌کند. حتی اگر سن سمیره به این تاریخ بلندبالا قد نداده باشد.

منبع:ایرنا

مرتبط:

کاخ فلاحتی _موزه کشاورزی ایلام

آبشار گچان _آبشاری زیبا در ایلام

دره ارغوان ایلام ، بهشت رنگ‌ها