نوشته‌ها

محدودیت اعتبارات کاوش مسجد جامع ساوه را متوقف کرده است

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ساوه گفت: محدودیت اعتبارات عملیات کاوش باستان شناسی مسجد جامع هزار ساله ساوه را متوقف کرده است.

رضا ایاز در گفت‌وگو با ایسنا، با اشاره به اینکه بدلیل محدودیت اعتبارات عملیات کاوش مسجد جامع ساوه صورت نگرفته است، بیان کرد: در جریان بازدید مقامات وزارت میراث فرهنگی در سال های گذشته به منظور انجام کاوش‌های لازم در محوطه تاریخی مسجد جامع ساوه، قرار شد یک هیات باستان شناسی تشکیل شود تا با انجام عملیات کاوش، این بنا بیشتر معرفی شده و شناسانده و زمینه استقبال گردشگران از آن فراهم شود اما محدودیت منابع مالی تاکنون اجازه این کار را نداده است.

وی با اشاره به مرمت و بازسازی گنبد اصلی و ایوان مسجدجامع ساوه اظهار کرد: بازسازی حدود ۲۰ شبستان این مسجد تاریخی هزارساله ساوه در طول سالهای اخیر انجام شده است و با خارج کردن آجرهای فرسوده کار بندکشی اصولی مطابق با نظرات کارشناسان صورت گرفته است.

ایاز با اشاره به اینکه بام مسجد جامع ساوه حدود ۳۲۰۰ متر وسعت دارد، افزود: خاکبرداری و سبک سازی بام مسجد از جمله اقداماتی بوده که طی سالهای اخیر انجام شده است و نقاطی از فضای مسجد که کف‌فرش آن تخریب شده بود مرمت و با تعویض آجر و کف‌فرش، نمای داخلی مناسب سازی شده است.

وی با اشاره به اینکه امسال حدود ۱۰۰ میلیون تومان اعتبار برای مرمت مسجد جامع ساوه تخصیص یافته است، افزود: متناسب با هر میزان اعتباری که سالانه برای مرمت مسجد جامع در نظر گرفته می‌شود، عملیات مرمت و بازسازی مسجد صورت می‌گیرد.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ساوه تصریح کرد: اجرای عملیات اندود کاهگل حفاظت روی دیوارها و جرزها، بندکشی و تعویض آجرهای فرسوده از جمله اقداماتی است که با تخصیص اعتبارات لازم باید انجام شود.

ایاز در ادامه به اهمیت مسجد جامع ساوه به لحاظ معماری و قدمت تاریخی، اشاره کرد و گفت: مسجد جامع ساوه به عنوان نگین انگشتری تاریخ این دیار، قدمتی هزار ساله دارد و به عقیده کارشناسان امر به نظر می‌رسد که مسجد اولیه بر بنای قدیم‌تری ساخته شده است به این معنی که از مصالح مسجد قدیمی‌تر یا بنای قدیمی‌تری مانند آتشکده، در معماری مسجد شبستانی استفاده شده و در واقع وجود ۱۷ لایه تاریخی در داخل گنبدخانه و فضای همجوار آن دلیلی بر این ادعاست.

وی با بیان اینکه مسجد اولیه در واقع مسجدی شبستان‌دار بوده است و عمده مصالح به کار رفته در آن شامل خشت می‌شود، گفت: شواهد حاکی از آن است که دوره ساخت مسجد شبستانی به سبک خراسانی و رازی مربوط به دوران آل‌بویه یا دیلمان است و پس از دوره آل بویه و استقرار سلجوقیان، عملیات ایوان‌سازی و ساخت مناره در مسجد جامع ساوه نیز آغاز شد و در واقع از قرن ششم هجری این مسجد دارای ایوان، گنبد، گنبدخانه و مناره شده است.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری ساوه در بخش دیگری از این گفتگو به مرمت مسجد سرخ‌ که قسمتی از مسجد بزرگ انقلاب است، اشاره کرد و افزود: مرحله سوم مرمت این بنای تاریخی و مذهبی در سال جاری با اعتباری بالغ بر ۱۲۰ میلیون تومان با مشارکت امام جماعت این مسجد انجام شد، این مبلغ به صورت اوراق توسط میراث فرهنگی بازگردانده خواهد شد.

وی عملیات مرمت و بازسازی این مسجد را شامل تخریب بخش‌های فرسوده بدنه و جایگزینی آن با آجر سنتی(اجرای نما) همراه با بندکشی بدنه‌های خارجی ایوان و حجره‌ها، پاکسازی بدنه‌ها همراه با سفیدکاری، اجرای پلاستر گچ با رنگ اخرا به صورت سنتی در سرتاسر بدنه‌ها و مرمت ازاره، مرمت کامل بدنه و ازاره اخرایی جبهه شرقی مسجد سرخ، مرمت کامل نمای آجری جبهه جنوبی مسجد حاج فرج، همراه با تخریب بخش‌های فرسوده  و اجرای نمای آجری و بندکشی کامل عنوان کرد.

ایاز با اشاره به اینکه این بنای تاریخی و مذهبی با شماره ۲۹۴۰۷ در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است، افزود: این مسجد مربوط به دوره صفویه است و در ضلع جنوبی میدان قدیمی شهر ساوه(میدان انقلاب) واقع شده است. بنا مطابق با اصول شهرسازی قدیمی و سنتی ایرانی که مساجد جامع، مجاور با عناصر اصلی شهری ساخته می‌شده‌اند، مجاور میدان، راسته بازار، گنبد و آب انبار چهارسوق و بازارچه آهنگران بنا شده است.

وی تصریح کرد: با توجه به نم و رطوبتی که متوجه این مسجد شده بود کار مرمت اضطراری آن انجام و زیر نظر کارشناسان میراث فرهنگی با تخصیص اعتبارات لازم، بازسازی کامل بدنه مسجد و ایزوگام سقف انجام خواهد شد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

مسجد سرخ ساوه يادگاری از دوران سلجوقی

معماری چشم‌نواز مسجد جامع ساوه با منار سلجوقی

 نخستین شواهد و لایه­‌های معماری بنا، به قرن‌­های دوم و سوم هـ.قمری مربوط می­‌شود. بنای اولیه مسجد بر اساس طرح شبستان ستوندار اجرا شده که بخش­‌هایی  از این ساختار همراه با باروی اطراف مسجد در سه جهت شرق، غرب و جنوب حیاط بنا باقی مانده است.

احداث اولین گنبدخانه در شبستان ضلع جنوبی، در قرن‌های چهارم و پنجم هـجری قمری انجام شده است  و گنبدخانه دیگری در قرن‌های هشتم و نهم هجری قمری در همان مکان احداث شده که در عصر صفوی به تزئینات منقوش و متنوع معماری آراسته شده است. از جمله آثار مهم این دوره می­‌توان از کتیبه‌ها و محراب بزرگ و گچبری‌های فاخر آن یاد کرد.

ایوان عظیم واقع در ضلع غربی در قرن‌های هفتم و هشتم همراه با آرایه‌های بدیع آن ساخته و مزین شده و دو رشته راه پله در طرفین ایوان، حیاط مسجد را به بام بنا مرتبط کرده است.

مناره در بیرون از باروی مسجد قرار دارد و دارای ۱۴ متر ارتفاع و ۳/۵  متر قطر است که با کتیبه‌های متعدد کوفی تزئین شده است. بدنه این اثر تاریخی دارای سه ردیف کتیبه همراه با سایر تزیینات است و بیانگر اتمام بنای آن بنا در سال ۵۰۴ هـ . قمری است.

قسمتی از محدثات تاریخی مسجد در طرف شمال حیاط قابل رویت است، اما عمده آثار و معماری در بیرون از دیوار فعلی و در زیر خاک‌ها پنهان مانده‌اند.

شبستان غرب و جنوب‌غربی

بنای اوليه مسجد جامع ساوه با طرحی ساده و شبستانی، مجموعه‌­ای از عناصر خشتی و چینه­‌ای است که در بخش‌های مختلف مسجد به صورت پنهان و آشکار پراکنده شده است.

اولین ساخت‌وسازهای مسجد اولیه علاوه بر گوشه جنوب غربی حیاط مسجد، در مجاورت گنبدخانه و در بخش‌­های جنوبی و شرقی حیاط و گنبد خانه بر جای مانده است.

ایوان جنوبی (ایوان استاد) و گنبدخانه جنوبی

نتايج كاوش‌­هايی كه در كف این گنبدخانه انجام شده حکایت از آن دارد که پيش از احداث مسجد اوليه، بنای چينه‌­ای ديگری در این بخش از مسجد وجود داشته كه شالوده و پايه­‌ها مسجد اوليه را تشكيل می‌دهد.

طی قرون چهارم یا پنجم هجری ایوان و گنبدخانه­ مسجد احداث شده که نوع و شیوه اجرای تزئینات گچبری آن، تعلق اساس گنبدخانه را به سده پنجم هجری تقويت می‌كند. قرارگیری این ایوان در جهت قبله بر اهمیت فضایی آن افزوده و بر اساس تأکید ادبی در معماری ایرانی به  ایوان استاد مشهور شده است.

ساخت محراب نماهای متعدد در این بخش در سده‌های ۴ و ۵ هجری صورت گرفته است که برخی از آنها دارای تزئینات گچبری و کتیبه­‌های کوفی نقاشی شده با رنگ­­‌های لاجوردی است.

همچنین در سده هشتم هجری محراب گچبری متعلق به سال ۷۰۵ هجری در ضلع شرقی ایجاد شده است.

پس از آن در سده دهم هجری (دوره صفویه) گنبد­خانه مورد بازسازی قرار گرفته و با استفاده از تعدادی از پايه­‌های گنبد خانه سده چهار هجری گنبدی کلاه‌خودی به قطر ۱۴ متر با کاشی‌­های مزین به نقوش هندسی، ارتفاع ۱۶ و محيط بيرونی ۲۴/۵ متر احداث شده است. ارتفاع گری و یا ساقه این گنبد به  ۴ متر می­‌رسد.

در دوره­‌های بعد به ويژه دوره قاجار، مرمت ازاره كاشی نمای داخلی گنبدخانه با كاشي‌های هشت ضلعی مشابه با ازاره گنبدخانه قرن دهم اجرا شده است.

مناره

در دوره سلجوقی در گوشه شمال شرقی حیاط مسجد مناره آجری استوانه‌­ای شکلی به تاریخ ۵۰۴ هجری ساخته شده است. اين مناره دارای ۱۴متر ارتفاع و ۳/۵ متر قطر است و با كتيبه‌های متعدد كوفی بنايی تزئين شده است. عبارت «لا نبي بعد محمد» در قسمت پايين مناره سه بار تكرار شده است. همچنين تاريخ «سنه اربع و خمسمائه» بر آن نوشته شده است. این مناره تا ارتفاع ۴ متری تو پر بوده و از این ارتفاع دارای پلکان صعودی است.

شبستان شرقی و جنوب شرقی 

عناصر معماری گوشه جنوب شرقی بنا و جنوبی‌ترین دهانه شبستان شرقی بنا به ویژه ابعاد پایه‌ها، اندازه خشت­‌ها، نحوه اجرای دور قوس­‌های باربر (لنگه­‌ طاق­ها)، تداعی کننده معماری دوره ساسانی ­است و با گردشی در شبستان‌­های مسجد نمونه‌های ديگری از اجزای اين معماری را میتوان ديد.

در نمای شرقی و همچنین در گوشه جنوب شرقی حیاط تزئینات فتیله گچی مربوط به آرایش و قاب­‌بندی نمای داخلی به چشم می­‌خورد که دست کم مربوط به اولین تزئینات گچی و نماسازی بدنه­‌های داخلی مسجد است.

شبستان شمالی

جبهه شمالی جديدترين دوره ساخت و ساز مسجد اوليه است. تفاوت‌­هایی که در ابعاد ستون­‌ها و خشت‌­ها، نوع ملاط به كار رفته در چينه­‌های جبهه شمالی با چينه­‌های سایر شبستان‌­های مسجد اوليه دیده می‌­شود و همچنین عدم تطابق راستاهای اين بخش از مسجد با ساير بخش‌­های مسجد اوليه جملگی حكايت از ساخت و ساز متفاوتی در اين بخش از مسجد دارند.

همچنين در طول كاوش‌های انجام شده مشخص شده است كه در این بخش مسجد مانند سایر بخش‌های مسجد اوليه پوشش کف گچی اجرا نشده و کف بخش شمالی نسبت به ساير شبستان‌­ها در ترازی بالاتر قرار داشته است.

ابعاد ستون­‌های شبستان شمالی ۲/۲۰× ۱/۷۰ متر و ارتفاع آن ۱/۵ تا ۲ متر است. اين شبستان بر اثر حفاری و خاكبرداری سال­‌های قبل از انقلاب اسلامی از زير خاك پديدار شده و در همين بين يك كف آجری به طول حدود ۱۰متر و عرض ۳ متر پيدا شده كه احتمالاً راهی بوده كه بخش­‌های شمالی و جنوبی مسجد را به هم متصل می‌کرده است.

ایوان غربی (ایوان شاگرد)

در سده هشتم هجری علاوه بر نماسازی و ساماندهی جلوخان شمالی ساختمان گنبدخانه، ایوانی در ضلع غربی بنا احداث شده است که دارای تزئینات زیبای مقرنس­‌کاری، نقاشی روی گچ و مهر کوبی‌های دوره ایلخانی است. احداث اين ايوان عظيم‌ترين ساخت و ساز در دوره ایلخانی محسوب میشود.

این ایوان نسبت به ایوان جنوبی به لحاظ معماری از درجه اهمیت کمتری برخودار است و در ادبیات معماری ایرانی با نام ایوان شاگرد شناخته می­‌شود.

* گزارش از محسن کریمی دکترای باستان‌شناسی

مرتبط:

معرفی ساوه _ شهر یاقوت‌های سرخ

مسجد جامع ساوه _ قدیمی ترین مسجد ایران

ساوه، شهری با پیشینه چندهزار ساله

معرفی ساوه _ شهر یاقوت‌های سرخ

ساوه یکی از شهرهای کهن تاریخی ایران در استان مرکزی است که قدمتی ۷ هزار ساله دارد. این شهر باستانی به خاطر نعمت داشتن باغ‌های زیاد انار به شهر «یاقوت‌های سرخ» نیز معروف است. ساوه از جاذبه‌ های بکر گردشگری متعدد و متنوعی چون تپه‌های باستانی، زیارتگاه‌ های معروف، مناطق طبیعی دست‌نخورده، روستاهای زیبا، چمنزارهای سبز، چشمه‌سارها و آبشارهای زیادی برخوردار است.

شهر ساوه:

ساوه، از شهرهای استان مرکزی و مرکز شهرستان ساوه، در کشور ایران است. ساوه یکی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوره ساسانی است که در اواخر آن دوره و در اوایل دوره اسلامی یعنی سال ۲۲ هجری، جزو ایالت جبال یا کوهستان بوده‌است.

ساوه، از شمال به شهرستان زرندیه و استان قزوین، از جنوب به شهرستان تفرش و استان قم، از شرق به استان تهران و قم و از غرب و جنوب غربی به استان همدان و شهرستان کمیجان محدود می‌گردد.

نامگذاری:

– ساوه بر وزن کاوه، از نام پهلوانی تورانی به نام «ساوه‌شاه» گرفته شده‌است.

– ساوه تغییریافته واژه سه‌آبه به معنای مکانی با سه رودخانه خوانده شده‌است.

– ساوه در زبان فارسی به معنای خرده‌طلا است، نام بخش‌هایی مانند زرند، گواه کاربرد این معنی برای منطقه ساوه‌است.

– نام شهری است نامدار در عراق عجم، گویند دریاچه‌ای در آن جا بود که هر سال یک کس را در آن غرق می‌کردند تا از سیلاب ایمن بمانند و در شب ولادت پیامبر اسلام آن دریاچه خشک شد.

– گروهی نام آن را مأخوذ از واژه اوستایی «سَوا» Sava یا واژه پهلوی «سَوَکا» Savaka دانسته‌اند.

 

پیشینه تاریخی:

ساوه یکی از شهرها و مناطق باستانی بازمانده از دوره ساسانی است. این شهر در دوران گذشته در برخورد کلان‌ترین راه‌های کاروانی میان ری باستان، همدان، اصفهان، قزوین، زنجان، قم و کاشان قرار داشته و در روزگار پارتیان یکی از خانمانهای مهم میان راهی بوده و در سدهٔ ۷ (پیش از میلاد) یکی از دژها و خانمان‌های سرزمین ماد به‌شمار می‌رفته و زیست همگانی در این بخش از ایران از پیشینه و دیرینگی بسیار برخوردار است و از دید زمین‌شناسی از آن دوران سوم و چهارم زمین‌شناسی می‌باشد.

ساوه نخست از توابع میدان بوده و بعد بخشی از ری بزرگ شده و به سبب نزدیکی با میانه‌های نیرومند برخی دودمان و پادشاهان بر ایران گذشته از این که همواره از ارزش ویژه‌ای برخوردار بوده دارائی و چمنزارهای آن نیز از دیرباز جای توجه دودمان‌ها بوده و روی همین پایه فرمانروایان آن اغلب از میان دولتمردان بنام برگزیده شده‌اند بعد از ساسانیان حکومت سامانیان و آل بویه و سپس سلجوقی بر این سرزمین دست داشتند.

ساوه در جریان حمله مغول در قرن هفتم هجری صدمه و آسیب فراوان دید، مغولان شهر را ویران کردند و ساکنان آن را از دم تیغ گذراندند. کتابخانه‌های بزرگ و موزه‌های ساوه طعمه حریق شد وکتاب‌ها و ابزار دانشی کتابخانه و دانشوران نابود شدند.

ساوه از دیر باز محل برخوردهای نظامی ایران بوده در دوره مغول نیز گذرگاه جهانگردان بیگانه شد مارکوپولو ی و نیزی و بسیاری از پیامبران و مبلغان آئینی، بازرگانان، و ایلچیان در گزارشها و نوشته‌های خود از ساوه یاد کرده‌اند. پی آمد حمله مغول کاهش شدید مردم ساوه بوده که کاهش زیاد ماندگاران روستایی و ویران شدن دستگاه‌های آبیاری موجب افت شدید کشاورزی در سرزمین ساوه شد. در دوره صفویه که آئین شیعه آئین رسمی کشور شد منطقه ساوه در دوره یاد شده جزو زمینگاه علی شکر بود در سال ۹۰۸ با چیرگی صفویه بر پادشاه مراد عثمانی همدان که والی نشین زمینگاه یاد شده بود بدست قزلباشها افتاد. در روزگار صفویه مردم ساوه از تیره‌های گوناگون بودند و زبان و آداب و روسوم آنان نیز طبعاً با هم فرق داشت؛ ولی بیشتر مردم از همان گذشته پارسی‌زبان با گویش محلی بودند تا به امروز هم ادامه دارد.

قحطی بزرگ ساوه در ۱۹۲۵م/ ۱۳۰۴ شامل بی‌آبی، گرانی شدید، و حتی آدمخواری شد.

اقتصاد و صنعت:

شهر صنعتی کاوه در ۱۰ کیلومتری شهر ساوه، بزرگترین شهر صنعتی کشور و یکی از قطب‌های مهم صنعت در ایران به حساب می‌آید. شهر صنعتی کاوه در سال ۱۳۵۲ در شمال شرقی شهر ساوه ایجاد شده‌است که هم‌اکنون در مساحتی بالغ بر ۳۰۰۰ هکتار و با بیش از ۵۰۰ واحد کارخانه تولیدی مشغول به فعالیت است.

 

جاذبه‌های گردشگری:

جاذبه های تاریخی 
نظر به اینکه ساوه یکی از شهرستان‌های باستانی ایران زمین است لذا آثار باستانی آن نسبتاً زیاد می‌بوده تا اینکه در حمله مغول و بعد به دست سپاهیان تیمور لنگ اکثر آن‌ها منهدم گردید.

– بازار ساوه – قدمت تاریخی دوره صفویه
– مسجد جامع  – قدمت تاریخی دوره سلجوقی
– مناره مسجد جامع – قدمت تاریخی ۵۰۴ ه‍.ق
– مناره مسجد میدان – سدهٔ ۵ ه‍.ق
– مسجد سرخ یا انقلاب – قدمت تاریخی ۴۵۳ ه‍.ق
– مسجد بازار  – قدمت تاریخی دوره زندیه
– گنبد چهارسوق – قدمت تاریخی دوره صفویه
– قلعه دختر یا قیزقلعه – قدمت تاریخی دوران ساسانیان
– امامزاده سید اسحاق – (از نوادگان موسی کاظم- با سه واسطه) – قدمت تاریخی ۶۷۶ ه‍.ق

مسجد جامع ساوه

مکان های مذهبی 

– امامزاده سید ابو رضا
– امامزاده عبدالله ابن موسی الکاظم
– امامزاده اسحاق ابن موسی الکاظم
– امامزاده سید حسین ابن موسی الکاظم
– امامزاده سید بشیر ابن موسی الکاظم
– امامزاده سید علی‌اصغر

مکان های مذهبی ساوه

مراکز تفریحی

– مجتمع تفریحی امام خمینی (بلوار تختی)
– بام ساوه (شهرک فجر)
– بوستان خانواده (بلوار مطهری)
– پارک بسیج (بلوار مطهری ساوجی)
– پارک شهر (بلوار طالقانی)
– پارک جنگلی
– بوستان فدک

بام ساوه

سوغاتی ها:

– انار
– طالبی
– پسته

صنایع دستی:

هنر صنایع دستی در شهر ساوه دارای قدمت زیادی است. وجود تکه‌های سفالینه کشف شده در اطراف تپه باستانی آوه شاهدی بر این مدعاست. همچنین گلیم ساوه یکی از آثار مشهور کشور است که از دوره صفوی در این شهر رواج داشته‌است.

سفالگری
در زمان سلجوقیان، ساوه یکی از مراکز مهم سفالگری بود که هر چند نمی‌توانست با ‹‹ری›› در این زمنیه رقابت کند ولی به هر طریق از اهمیت فراوانی برخور دار بود. پس از حملة مغول، ‹‹ری›› از فعالیت بازایستاد لکن ساوه همچنان به خلق آثار گرانبهایی در این زمینه ادامه داد. نمونه‌های زیبایی از سفالینه‌های ساوه‌ای در حفاریهای تپه‌های تاریخی ‹‹ آوه›› به دست آمده که در ‹‹ موزة ایران باستان›› نگاهداری می‌شود.

گلیم بافی
در گلیم ساوه استفاده از رنگ‌های مناسب و طرح‌های زیبا دیده می‌شود و این امر گلیم ساوه را در سطح استان مطرح ساخته‌است. روستای «نورعلی بیگ» در بخش مرکزی شهرستان ساوه از جمله روستاهایی است که بافت گلیم در آن مشهود است. از انواع گلیم‌ها، خورجین، گاله یا به اصطلاح ساوه‌ای‌ها «گووالا» و غیره تهیه می‌شود. گاله اغلب در کودکشی مورد استفاده قرار می‌گیرد. «سفره آرد» یا به قول محلی‌ها «اون سفرا» از دیگر دست‌بافت‌های مردم این دیار است. سفره آرد گلیمی ظریف از نخ پنبه است و معمولاً در نان‌پزی مورد استفاده قرار می‌گیرد.

– قالی بافی
– رودوزیهای سنتی
– منبت
– قلمزنی

blank
غذاها و شیرینی‌ ها:

از جمله شیرینی‌های سنتی شهر ساوه می‌توان به نان ماستی (نون ماستی یا نون قندی) و چوکه اشاره کرد.

زبان مردم:

زبان مردم ساوه فارسی است و به لهجه ساوه‌ای صحبت می‌کنند.

 

مرتبط:

مسجد جامع ساوه _ قدیمی ترین مسجد ایران

ساوه، شهری با پیشینه چندهزار ساله

مسجد جامع ساوه _ قدیمی ترین مسجد ایران

مسجد جامع ساوه از اولین مسجدهایی است که در ایران و در شهر ساوه ساخته شده و طی دوره‌های مختلف توسط هنرمندان ایرانی تزئین و مرمت شده‌است. به‌طوری‌که نوسازی‌های انجام‌شده موجب شده‌است که اثری از بنای اولیه مسجد در روزگار کنونی باقی نماند.

این مسجد تماماً از خشت و گل ساخته‌است و در نوع خود بی‌نظیر می‌باشد. این مسجد مشتمل بر یک صحن و گنبدی در جنوب، دو ایوان، یک مناره، چند شبستان، محراب‌هایی متعدد و قدیمی با خطوط کوفی و دو محراب از دوره صفویه با خط ثلث است.

 

تاریخچه ساخت مسجد جامع ساوه:

مسجد جامع ساوه یکی از بناهای بسیار ارزشمند در ایران و شهرستان ساوه است که از هر نظر تاریخی که فکرش را بکنید، ارزشمند و مهم است.

مسجد جامع ساوه، مسجد تاریخی کاملا از موادی همچون خشت و گل ساخته شده ‌است و در نوع خود بنایی بسیار بی‌ نظیر می‌ باشد.

در دو گوشه ضلع جنوبی مسجد، ساختمانی است خشتی و گلی به شکل علامت بعلاوه،(متقاطع) که از وجود آتشکده در روزگار پیش از اسلام حکایت دارد. تا به حال به‌طور دقیق تاریخ بنای مسجد جامع ساوه تعیین نشده، اما قدیمی‌ترین شیء که در این مجموعه پیدا شده، کتیبه‌هایی است که در سده ۴ هجری قمری نوشته شده‌اند؛ بنابراین این مسجد حداقل ۱۰۰۰ سال قدمت دارد.

مسجد جامع ساوه در طول تاریخ تغییرات زیادی کرده؛ گنبدخانه مسجد که از قدیمی‌ترین بخش‌های آن است، سده‌های چهارم و پنجم در ضلع جنوبی بنا شده، مناره مسجد متعلق به سده ششم است و ایوان غربی در سده هشتم ساخته شده‌است.

قدیمی‌ترین کتیبه‌ی موجود در مسجد جامع ساوه نیز در این بخش قرار دارد که قدمت آن متعلق به سال ۵۰۴ هجری است که روی آن نام «محمد بن ملک شاه»، حک شده است.

مسجد جامع ساوه
معماری مسجد جامع ساوه:

مسجد جامع ساوه دارای دو ایوان وسیع است که در ضلع جنوبی و غربی حیاط قرار دارد. سازندگان این بخش‌ها، نمای بیرونی آن‌ها را با آجر و کاملا هنرمندانه تزئین کرده‌اند.

این بنا دارای شبستان‌ها و دهلیزهای زیبای آجری است که هر چشمه به عرض ۵٫۳ و طول ۲۰ متر می‌باشد و از آثار سده ششم و عصر سلجوقیان به‌شمار می‌رود.

محراب آن دارای کتیبه‌های متعدد عمودی و افقی است که سه جانب آن را فرا گرفته و روی آن سوره‌هایی از قرآن (سوره قدر، اخلاص، جمعه) به خط ثلث و کوفی گچبری شده و در ضلع غربی میان شبستان‌های این بنا، ایوان باشکوه و رفیعی قرار دارد و در هر جانب این ایوان، حجره‌ای با درگاه تنگ و کوتاه نمودار است.

گنبد خانه ی مسجد نیز که از آن به عنوان قدیمی‌ ترین بخش مسجد یاد می ‌شود، در ضلع جنوبی مسجد ساخته شده است و داخل آن محرابی با گچ‌ بری زیبا قرار دارد. گنبد فیروزه‌ ای رنگ مسجد جامع را می ‌توان از تمام نقاط شهر ساوه به خوبی مشاهده نمود. گنبد مسجد به قطر ۱۴ و ارتفاع ۱۷ متر می‌باشد که ساق یا گردنه گنبد ۴ متر ارتفاع دارد و آراسته به کاشی‌های معقر می‌باشد.

در سمت راست ایوان واقع در ضلع غربی مسجد، راه‌پله‌ای کوچک و باریک قرار دارد که درواقع راه ورودی به پشت بام مسجد است. شبستان و راهروها نیز پوشیده از سقفی از گنبدی شکل است که با استفاده از کاهگل، سطح بیرونی آن‌ها پوشیده شده است. حوضی بزرگ نیز در وسط صحن مسجد قرار گرفته است که بسیار دلنشین و دوست ‌داشتنی می باشد.

این مسجد آن قدر در دوران های مختلفی مورد مرمت واقع شده است تا از شکل اولیه اش در آمده و به شکل امروزیش تبدیل شده است.

تا به حال به صورت کاملا دقیق تاریخ بنای مسجد جامع ساوه تعیین نشده است اما با این حال قدیمی ‌ترین وسیله ای که که در این مجموعه پیدا شده، کتیبه‌ هایی است که در سده ی ۴ هجری قمری نوشته شده ‌اند و بر همین اساس حدس زده می شود که این مسجد حداقل دارای هزاران سال قدمت می باشد.

این مجموعه دارای یک کتابخانه ی بزرگ با قفسه های پر از کتاب دست نویس بوده است.
این مجموعه محل نگهداری اشیای با ارزشی از جمله اسطر لاب و گوی و کتابهای خطی بوده اما متاسفانه تمام این مجموعه راسپاهیان مغول به آتش کشیدند.

آدرس مسجد جامع ساوه:

استان مرکزی، شهرستان ساوه. این مسجد در جنوبی‌ترین نقطه شهر ساوه، در انتهای خیابان سلمان ساوجی واقع است.