یکی از قدیمیترین نسخ خطی آثار عطار در کتابخانه ملی
سیدمحمدصادق ابراهیمیان با اشاره به نگهداری ۱۸ نسخه خطی از کلیات، منتخبات و دیوان اشعار عطار نیشابوری در کتابخانه ملی گفت: یکی از قدیمیترین نسخ خطی آثار عطار که نزدیک به دوره زندگی این شخصیت بلندنام ادبیات فارسی است، در کتابخانه ملی نگهداری میشود.
به نقل از روابط عمومی سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، این فهرستنویس نسخ خطی کتابخانه ملی ایران در روز بزرگداشت عطار نیشابوری (۲۵ فروردین) درباره نسخ نفیس بهجامانده از عطار نیشابوری در گنجینه کتابخانه ملی گفت: در گنجینه اداره کل کتابهای خطی و نادر سازمان اسناد و کتابخانه ملی ایران، ۱۸ نسخه خطی از آثار عطار از جمله کلیات، منتخبات و دیوان اشعار او نگهداری میشود که ارزش پژوهشی قابل توجهی برای محققین دارد.
فهرستنویس نسخههای خطی کتابخانه ملی تصریح کرد: البته در کنار این آثار مستقل، به سلیقه کاتبان و به فراخور احوال و اقتضا در قالب مجموعههایی چون جُنگ، سفینه و تذکره به آثاری از این شاعر نامی برمیخوریم که در بیش از ۱۷۰ نسخه آمده و در کتابخانه ملی نگهداری میشود.
ابراهیمیان در تشریح برخی از مهمترین نسخ خطی آثار عطار در کتابخانه ملی بیان کرد: یک نسخه خطی از «منطقالطیر»، کتابت به سال ۸۶۷ هجری قمری در کتابخانه ملی نگهداری میشود که دارای تذهیب زیبا بوده و این نسخه خطی با جدولکشی دولایه زر و جوهر آب لاجورد نگاشته شده است.
او ادامه داد: یک نسخه خطی دیگر که شامل کلیات آثار عطار نیشابوری میشود نیز در کتابخانه ملی نگهداری میشود که کتابت آن به سال ۸۴۷ هجری قمری برمیگردد و توسط «محمد ابن حاجی طالب نیشابوری» کتابت شده است. این نسخه به دلیل آرایههای زیبایی که دارد، احتمال میرود به سفارش یک شخصیت مهم حکومتی کتابت شده و به نوعی نسخه خطی سلطانی است.
ابراهیمیان به دیگر نسخه خطی کلیات آثار عطار نیشابوری در کتابخانه ملی که کتابت آن به شیوه «متن و حاشیه» و برای دوره تیموری است، اشاره کرد و گفت: کتابت این نسخه خطی متعلق به سال ۸۶۲ ق. است و شیوه کتابآرایی آن برگرفته از مکتب هرات است.
او به یکی از قدیمیترین نسخ خطی آثار عطار نیشابوری که مربوط به قرن هفتم هجری قمری و نزدیک به تاریخ و زمان زندگی عطار بوده اشاره کرد و گفت: این نسخه بر روی کاغذ اعلای سمرقندی با خط نسخ پختهای کتابت شده که به علت افتادگی در آغاز و انجام تاریخ دقیق کتابت و نام کاتب معلوم نیست. اما از رسمالخط و نوع کاغذ برمیآید که در همان قرن ۷ ق. نگاشته شده است. این نسخه پیش از این در تملک زندهیاد استاد دکتر صادق کیا بوده است.
منبع:ایسنا