نوشته‌ها

رتبه‌بندی جهانی پاسپورت ‌ها و رتبه ایران

در تازه‌ترین رتبه‌بندی جهانی پاسپورت، ژاپن همچنان قوی‌ترین و افغانستان ضعیف‌ترین گذرنامه را دارند. گذرنامه ایران نیز امسال با امکان دریافت ویزای فرودگاهی به عمان، دو رتبه صعود کرده است.

۲۲۷ مقصد سفر در جهان وجود دارد که برای ورود به خاک آن‌ها باید گذرنامه داشت. ورود به هیچ کشوری تضمین‌شده نیست، اما افزایش جابه‌جایی‌های جهانی باعث می‌شود کشورهایی که معتبرترین گذرنامه را دارند تضمین و شانس بیشتری برای سفر داشته باشند. از همین‌رو، در سال‌های اخیر درخواست برای گذرنامه دوملیتی بیشتر شده است.

اطلاعات تازه‌ای که شرکت «هنلی پاسپورت ایندکس» منتشر کرده نشان می‌دهد کدام کشورها با پایان یافتن پاندمی کرونا شانس بیشتری برای سفر دارند. این اطلاعات از طریق انجمن بین‌المللی حمل و نقل جهانی (یاتا) جمع‌آوری شده است که مشخص می‌کند چه تعداد از مقاصد سفر برای ۱۹۹ پاسپورت در دسترس قرار گرفته‌اند. جایگاه گذرنامه‌ها نیز براساس شاخص‌هایی چون نیاز نداشتن به ویزا هنگام سفر، امکان دریافت ویزا در فرودگاه و مرز و فرایند و مدت زمان انتظار برای دریافت ویزا تعیین شده است.

با توزیع سریع‌تر واکسن این احتمال وجود دارد که بعضی از کشورها از پاسپورت‌شان امسال استفاده کنند، اما سوال این است کدام کشور کلید ورود به بیشترین کشورها را به خود اختصاص داده است‌.

دانمارک و استرالیا رتبه پنجم این فهرست را به دست آورده‌اند؛ شهروندان این دو کشور امکان سفر آسان و بدون ویزا به ۱۸۹ کشور را دارند.

ایتالیا، فنلاند و اسپانیا با امکان سفر به ۱۹۰ کشور، در رتبه چهارم این فهرست ایستاده‌اند.

کره‌ جنوبی و آلمان که در رتبه سوم قرار گرفته‌اند، می‌توانند آسان و یا بدون ویزا به ۱۹۱ کشور سفر کنند.

گذرنامه سنگاپور با رتبه دوم این جدول، به ۱۹۲ کشور امکان سفر آسان را دارد.

ژاپن با امکان سفر به ۱۹۳ کشور، همانند سال گذشته دارای قوی‌ترین پاسپورت جهان است.

نکته مهم این رتبه‌بندی، خروج انگلیس و آمریکا از فهرست معتبرترین پاسپورت‌های جهان است؛ قدرت گذرنامه این دو کشور برخلاف آن‌چه تصور می‌شود کاهش یافته است، به‌طوری که اکنون در رتبه هفتم این جدول قرار گرفته‌اند. شهروندان این دو کشور امکان دسترسی به ۱۸۷ را دارند. انگلیس و آمریکا آخرین‌بار در سال ۲۰۱۴ بالاترین رتبه را داشتند. البته دلیل افت جایگاه گذرنامه این دو کشور دقیق مشخص نیست، اما این گمان می‌رود افزایش احساسات ضدمهاجرتی دولت‌های این دو کشور و البته مدیریت ضعیف و مورد انتقاد آن‌ها در ویروس کرونا، از اصلی‌ترین دلایل باشد.

این اطلاعات همچنین نشان می‌دهد مقاصد مختلف سفر در اروپا رتبه خود را تثبیت کرده‌ و بالاتر از آمریکا و انگلیس قرار گرفته‌اند.

بسیاری از کشورهای آسیایی از سال ۲۰۰۶ به خاطر ضعیف بودن پاسپورت‌شان رنج می‌برند، اما ژاپن برای چند سال متوالی موفق شده قوی‌ترین گذرنامه را در جهان داشته باشد.

در ۱۰ سال گذشته، امارات متحده عربی نیز سعی کرده به کشورهای بیشتری امکان دسترسی بدهد و متعاقبا شهروندانش امکان سفر آسان به ۱۷۴ کشور را به دست آورده‌اند، درحالی که قبلا به ۶۷ کشور دسترسی داشتند.

تلاش‌های چین در سال‌های اخیر باعث جهش رتبه‌ای از ۹۰ به ۶۸ شده است که به سیاست درهای باز این کشور به روی شهروندان بیشتری از جهان برمی‌گردد. چینی‌ها اینک می‌توانند بدون ویزا و یا با ویزای فرودگاهی به ۷۷ کشور سفر کنند.

اما وضعیت در انتهای جدول تغییر چندانی نداشته است؛ سوریه، عراق و افغانستان همچنان ضعیف‌ترین گذرنامه را دارند، شهروندان این کشورها امکان سفر به کمتر از ۳۰ کشور را دارند. هرچند، عراق که رتبه ۱۰۹ این جدول را دارد، تلاش می‌کند با آسان‌تر کردن شرایط مهاجرت و پذیرش اتباع خارجی، با این مساله مقابله کند.

گذرنامه ایران نیز با دو رتبه جهش در جایگاه ۹۹ ایستاده است. در سال ۲۰۲۰ ایران رتبه ۱۰۱ را داشت. درحال حاضر با گذرنامه ایرانی می‌توان به ۴۲ کشور بدون ویزا یا با ویزای فرودگاهی (On arrival) سفر کرد. این مقاصد شامل آذربایجان، قطر، لبنان، ترکیه، ارمنستان، گرجستان، عمان، سوریه (خاورمیانه)، سریلانکا، مالدیو و ماکائو (چین)، کامبوج، مالزی، نپال، تیمور شرقی یا لسته از مستعمره‌های اندونزی (آسیا)، اکوادور، بولیوی، ونزوئلا (آمریکا)، جزایر کوک، میکرونزی، نیووی، جزایر پالائو، ساموآ و تووالو (اقیانوسیه)، دومینیکا و هاییتی (کارائیب)، جزایر کیپ‌ورد، جزایر کومورس، گینه بیسائو، کنیا، ماداگاسکار، موریتانی، موزامبیک، روآندا، سنگال، سیشل، سیرا لئون، سومالی، تانزانیا، توگو، اوگاندا و زیمبابوه (افریقا) است. در بیشتر این مقاصد ویزای فرودگاهی صادر می‌شود. البته تعداد زیادی از آن‌ها نیز جزو مقاصد سفر ایرانی‌ها محسوب نمی‌شوند و پرواز مستقیمی برای آن‌ها وجود ندارد.

بررسی رتبه‌بندی گذرنامه‌ها نشان می‌دهد امسال اختلاف اعتبار گذرنامه‌ها بیشتر شده است؛ مثلا ژاپنی‌ها در مقایسه با شهروندان افغانستانی (که ضعیف‌ترین پاسپورت را دارند) به ۱۱۵ کشور بیشتر می‌توانند سفر کنند.

از جمله عواملی که باعث اختلاف فاصله در اعتبار گذرنامه‌ها شده، ویروس کرونا و مدیریت آن بوده است. پیش‌بینی می‌شود با تزریق گسترده واکسن در کشورهای پیشرفته که اقتصاد ثروتمندتری دارند، مثل اتحادیه اروپا، امارات، انگلیس و آمریکا جابه‌جایی جهانی برای برخی کشورها آسان‌تر شود و شهروندان کشورهای درحال توسعه، چون توزیع واکسن در آن‌ها کندتر است امکان کمتری برای گرفتن ویزا در آینده داشته باشند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

چرا رنگ پاسپورت ها با هم متفاوت است؟

همه موارد درباره فرق ویزا و پاسپورت

۴۷ پاسپورت قدرتمند جهان

چرا رنگ پاسپورت ها با هم متفاوت است؟

اگر در صف انتظار خطوط هواپیمایی ایستاده باشید و ده ها نفر را پاسپورت به دست، جلوی خود دیده باشید، کافی است تا به دستان شان نگاه کنید تا متوجه یک تفاوت جالب در میان دفترچه هایی شوید که به اسم پاسپورت و یا گذرنامه مانند صاحبان شان منتظر تاییده مامور مربوطه فرودگاه هستند. اولین تفاوتی که می توانید آن را به وضوح ببینید، رنگ پاسپورت ها است که هر کدام به چند رنگ مشخص تقسیم شده اند. وجود رنگ جلدهای پاسپورت ها و تفاوت آن ها بی دلیل نیست و هر کدام بر اساس ویژگی های مشخص تعیین شده اند. در این فرصت قصد داریم تا در مجله الی گشت به بررسی تفاوت رنگ پاسپورت بپردازیم.

ویژگی های انتخاب رنگ در گذرنامه ها

تمام کشورهای جهان از اقلیم، فرهنگ، رسوم و زبان های مختلفی برخوردارند و همین تفاوت ها است که جهان را این گونه رنگارنگ و زیبا ساخته است. هر کدام از کشورها با گرته برداری از طبیعت و هویت شان دست به انتخاب تعدادی رنگ در پرچم ها و نمادهای تاریخی و معماری شان زدند تا بتوانند خود را به دیگر کشورها بهتر معرفی کنند. با این شناخت ذاتی، چند شاخصه ای که باعث می شود رنگ پاسپورت ها انتخاب و در هر کشور به اجرا برسد را با هم مرور می کنیم و تاثیر آن ها را در انتخاب رنگ پاسپورت مورد  سنجش قرار می دهیم. عقاید مذهبی، تجربیات تاریخی و فرهنگی، همگی در انتخاب این رنگ ها موثر هستند. تنها تعداد کمی از کمپانی ها در جهان هستند که به تعیین رنگ، چاپ و تهیه محتوا پاسپورت ها می پردازند و یکی از آن ها سازمان بین المللی فرهنگ هوایی International Civil Aviation Organization (ICAO) است؛ این سازمان بین المللی به انتخاب اندازه هر پاسپورت، برای کشوری مشخص اقدام می کند و رنگی را برای جله پاسپورت آن کشور انتخاب می کند. انتخاب رنگ پارسپورت از طرف این سازمان از میان چهار رنگ سبز، سیاه، آبی و قرمز انجام می شود و بستگی به شاخصه های آن کشور تلاش می شود تا نزدیک ترین رنگ از نظر روانشناختی و فرهنگی با آن کشور انتخاب شود.

پاسپورت

رنگ پاسپورت به چه معناست؟

تا این قسمت به بررسی نشانه های مشخص کننده رنگ پاسپورت ها پرداختیم و متوجه شدیم که تنها چهار رنگ سبز، سیاه، آبی و قرمز می توانند برای رنگ روی جلد پاسپورت ها انتخاب شوند. اما این که چه می شود تا یک پاسپورت، رنگی به خود بگیرد و بر چه معنا و مفهومی یکی از این چهار رنگ برای نشانه ماهوی اش انتخاب می شود نیاز به بررسی معنای این چهار رنگ دارد که در ادامه به آن می پردازیم.

پاسپورت مشکی، کم ترین رنگ استفاده شده

رنگ پاسپورت، بعضی از کشورهای آفریقایی به رنگ مشکی است. دلیل انتخاب این رنگ به هیچ وجه معنای نژاد پرستی ندارد. رنگ مشکی به طور ذاتی برای کشورهای آفریقایی مورد احترام است و جایگاه ویژه ای در فرهنگ آفریقایی دارد. البته رنگ مشکی برای جلد پاسپورت بعضی از کشورهای اروپایی مانند نیوزلند و انگلستان هم استفاده شده است. جالب است بدانید که در فرهنگ کشورهای اروپایی، رنگ مشکی نشانه مهارت و یکدستی است و معنای آن بار مثبت دارد.

پاسپورت قرمز، پر استفاده ترین رنگ

در میان رنگ پاسپورت، رنگ قرمز، پر استفاده ترین رنگ است. تا جایی که اگر بخواهید در ذهن تان یک پاسپورت را تصور کنید، به احتمال زیاد، رنگ پاسپورتی که تصور کردید قرمز است. رنگ قرمز در پاسپورت ها نه تنها یک شاخصه دینی محسوب می شود بلکه به عنوان یک نشانه سیاسی و جمعیتی در بسیاری از کشورها استفاده می شود. گفتنی است که رنگ قرمز نماد کشورهایی است که اصلا به وایکینگ ها بر می گردد. از این رو، کشور ترکیه نیز رنگ پاسپورت خود را به قرمز تغییر داد.

پاسپورت

پاسپورت آبی، دومین رنگ پرطرفدار

رنگ آبی که دومین رنگ پرطرفدار در میان پاسپورت های کشورهای مختلف است از معنایی متفاوت و جهانی تری برخوردار است. رنگ آبی که بر روی پاسپورت ها به معنای «جهان جدید» است. رنگ آبی بعد از جنگ جهانی دوم در میان بسیاری از ملل به عنوان رنگی صلح طلب و جهانی شناخته شد و بسیاری از کشورهای آمریکای جنوبی با انتخاب این رنگ به عنوان رنگ پاسپورت خود انتخاب کردند.

پاسپورت سبز با پشتوانه فرهنگی-مذهبی

رنگ سبز در میان دیگر رنگ پاسپورت نشانه ای از پیش زمینه مذهبی قوی و تاثیرگذار بعضی از کشورهایی است که گذرنامه شان منقش به سبز است. برای مثال می توان به کشورهای اسلامی مانند عربستان اشاره کرد. از آن جایی که در بسیاری از روایات و احادیث موجود به این نکته اشاره شده که رنگ سبز، رنگ مورد علاقه پیامبر اسلام، حضرت محمد مصطفی (ص) بوده است و به این خاطر، رنگ سبز را برای پاسپورت، این کشورها مورد استفاده قرار داده اند. اگر به پرچم کشورهای اسلامی مانند عربستان دقت کنید، می بینید که رنگ زمینه و غالب در آن سبز است. البته به غیر از کشورهای عربی-اسلامی، کشورهایی مانند نیجریه و بورکینو فاسو و سنگال و بسیاری از کشورهای آفریقایی تبار نیز به دلیل وجود فرهنگ اسلامی از این رنگ در رنگ پاسپورت خود استفاده کرده اند. گفتنی است که از طرف سازمان اقتصادی کشورهای آفریقای غربی (Economic Community of West African States ((ECOWAS)) )، رنگ سبز به معنای یکپارچگی و اتحاد اقتصادی و فرهنگی در میان این ملل انتخاب و استعمال شده است. رنگ ها می توانند در میان فرهنگ ها و اقوام و ملل مختلف برای شناسایی هویتی این کشورها نقش موثری ایفا کنند و تمایز میان آن ها در رنگ پاسپورت، یکی از شاخص ترین نشانه های بارز موجود در جهان امروز است.

مرتبط:همه موارد درباره فرق ویزا و پاسپورت

همه موارد درباره فرق ویزا و پاسپورت

فرق ویزا و پاسپورت در چیست؟

ویزا و پاسپورت، دو مقوله جدا از هم و دو سند جداگانه اند. فرق ویزا و پاسپورت در ماهیت آنهاست هر چند که هر دو برای سفر به کشورهای مختلف مورد نیاز می باشند. ویزا یک سند رسمی ست که به شخصی برای اقامت در یک کشور خارجی اعطا می شود. در حالی که پاسپورت یک سند شخصی ست و در پاسپورت قید می شود که شما شهروند قانونی کشور خود هستید، به عنوان مثال ایرانی هستید مثلا زمانی می خواهید به انگلیس وارد شوید باید پاسپورت خود را در انگلستان به گمرک نشان دهید تا به شما اجازه ورود به خاک کشور بدهد.

پاسپورت توسط کشور خود شما صادر می شود تا هنگام مراجعه به کشورهای دیگر سند هویتی داشته باشید و سندی دال بر اثبات هویت و شهروندی شماست اما ویزا مهری است که توسط کشور مورد نظر (یا به محض ورود و یا قبل از ورود ) در کشور روی پاسپورت زده می شود  این عمده ترین فرق ویزا و پاسپورت است و بر همین مبناست که به شما اجازه حضور در آن کشور را به عنوان گردشگر یا نیروی کار و…داده می شود.

پاسپورت چیست؟

پاسپورت سندی است که در هر کشور دیگری، هویت شما را تایید می کند. پاسپورت، دفترچه ای دولتی ست. پاسپورت یک سند رسمی دولتی که هویت و شهروندی فرد را تایید می کند و برای (امکان) مجدد ورود به کشور به عنوان شهروند الزامی است در واقع شناسنامه، تابعیت و مالکیت اجازه سفر به کشورهای خارجی است. سند مسافرتی که توسط یک دولت ملی صادر می شود و معمولا دارنده آن را به عنوان تبعه کشور صادر کننده، معرفی می کند و درخواست می کند که فرد اجازه ورود و عبور از کشور های دیگر را دارد.

فرق ویزا و پاسپورت در این است که پاسپورت حق حمایت قانونی در خارج از کشور و حق ورود به کشور تابعه مرتبط است. پاسپورت حاوی عکس دارنده، امضا و تاریخ تولد، ملیت و بعضی اوقات سایر موارد که جهت شناسایی فرد است، می باشد.

ویزا چیست؟

ویزا سندی است برای سفر به کشوری غیر از کشور خودتان و برای بازدید های یک یا چند منظوره کشورهای دیگر معتبر می باشد. در واقع ویزا تایید می کند کشور مقصد قانونا اجازه ورود به تبعه کشورش را به شما داده است. ویزا یک مهر در صفحه ی پاسپورت می باشد، یک سند رسمی دولتی است که به طور موقت اجازه می دهد در کشوری که از آنجا بازدید می کنید حضور داشته باشید.

بسیاری از کشورها برای ورود به کشورهایی غیر از کشور خود به ویزا نیاز دارند و ویزا تمبری در پاسپورت است و از کشور مقصد(کشوری که از آن بازدید می کنید) اخذ می شود. ویزا اعلام موافقت با ورود، رسمی از سمت یک کشور است که در پاسپورت شخص درج می شود و اجازه ورود هر فرد را به کشور مقصد تایید می کند و چگونگی این (زمان ورود و مدت اقامت و موارد این چنینی)موضوع مشخص می شود در واقع چه مدت و چگونه اجازه اقامت در کشور مقصد را خواهید داشت. ویزا تاییدیه ای است که به دارنده پاسپورت اعطا می شود و به صاحب پاسپورت اجازه ورود رسمی یا ترک و اقامت در یک کشور را برای مدت زمانی معین می دهد.

پیکاپ ویزا

فرق ویزا و پاسپورت؟

از تعاریف فوق فرق ویزا و پاسپورت، کاملا مشخص شد، بسیاری از کشورها در تلاشند تا خصوصیات بیومتریک را برای پاسپورت های خود بدست آورند تا بیشتر مورد تایید مجامع بین المللی باشد. این باعث می شود فرد ارائه دهنده پاسپورت دارای وجه قانونی بیشتری باشد. مهری که بر روی پاسپورت به عنوان اجازه ورود می خورد، سندی است که توسط یک کشور صادر می شود و به یک فرد خاص اجازه می دهد تا به طور رسمی درخواست ورود به کشور را در طی یک دوره زمانی خاص و برای مقاصد خاص صادر نماید.

اکثر کشورها نیاز به داشتن ویزای معتبر به عنوان شرط ورود افراد اخراجی را دارند اگر چه برنامه ای برای معافیت از این شرط وجود دارد به طور معمول مهر و امضا ضمیمه پاسپورت می شود و فرق ویزا و پاسپورت دقیقا همین است .بعضی اوقات به صورت جدا گانه ایی این مجوز ها(پاسپورت و ویزا)  صادر می شود. ویزاها با در خواست و اجازه ورود یا خروج از یک کشور صادر می شود، برای برخی از کشورها از مجوز رسمی برای ورود و خروج بیگانه در کشور متمایز است. عمده ترین فرق گذرنامه و پاسپورت در این است که پاسپورت یک سند هویتی برای کشورهای دیگر است و ویزا مهری است که از کشور مبدا بر روی این پاسپورت جهت اجازه ورود به کشور زده می شود. فرق ویزا و پاسپورت در این است که ویزا انواع مختلفی دارد و مقاصد فرد از سفر ، نوع ویزا را مشخص می کند.

تایید هویت ویزا و پاسپورت چگونه است؟

یکی دیگر از تفاوت های ویزا و پاسپورت، در نوع تایید هویت در کشورهای دیگر  است، پاسپورت سندی معتبر  دفترچه ای مانند شامل عکس و چندین صفحه خالی برای مستندات رسمی که هنگام ورود به کشوری دیگر مورد نیاز است، می باشد. اما ویزا یک سند رسمی از سوی کشوریست که تمایل به بازدید از آن دارید و به شما اجازه ورود موقت را برای مدت معینی اعطا می کند. ویزاها بسته به طول مدت اقامت و هدف بازدید شما متفاوت هستند. بسته به کشور، ویزا مهری بر روی کاغذ و سندی کاغذی و یا یک تمبر در پاسپورت است.

فرق ویزا و پاسپورت در زمان استفاده:

تا اینجا متوجه فرق ویزا و پاسپورت شدید، یکی دیگر از تفاوت های عمده این دو سند زمان استفاده از آن هاست. زمانی به خارج از قلمرو کشور خود سفر می کنید باید برای ورود به کشوری دیگر پاسپورت تهیه نمایید.

پاسپورت شما قبل از هر پرواز بین المللی بررسی می شود همچنین هنگام ورود به یک کشور خارجی چه در فرودگاه و چه در گذرگاه مرزی، باید پاسپورت خود را به افسر مهاجرت نشان دهید، در برخی کشورها ویزای رسمی چه تمبر است و چه سند  باید نشان دهید (اما نه در همه ی کشورها) بسیاری از کشورها از جمله اکثر کشورهای اروپای غربی و کارائیب و کانادا و مکزیک برای شهروندان ایالات متحده (برای ویزای در مدت محدود مثلا کمتر از سه ماه ) ویزا صادر نمی کنند. پاسپورت ها به طور معمول با تاریخی که در آن درج شده یا تاریخی که افسر مهاجرت از شما می خواهد آنجا را ترک کنید، مشخص می شوند.

فرق ویزا و پاسپورت و چگونگی صدور آن

هر کشور برای صدور پاسپورت و ویزا برنامه ای توسط وزارت امور خارجه مشخص می کند و در سایت می گذارد و شما برای دریافت پاسپورت باید به صورت آنلاین فرم مشخص شده را چاپ نموده و پر کنید و همچنین گواهی هویت مانند گواهینامه رانندگی و اثبات تابعیت مانند شناسنامه و یا کارت ملی و عکس و هزینه درخواست را تهیه نمایید.

شرایط صدور ویزا برای هر کشور با توجه به کشور و هدف از بازدید شما متفاوت است. حداقل برای ویزای توریستی برای اکثر کشورها باید در خواست ویزا را تکمیل کنیم. یک گذرنامه معتبر و یک نسخه از برنامه سفر و هزینه ویزا از مراحلی است که باید طی کنید. بسته به کشور باید در کنسولگری و یا خود سفارت و یا سایت در خواست ویزای خود را اعلام نمایید. پاسپورت و گذرنامه به یک معناست اما ویزا مقوله مجزایی است. برای بازگشت به کشورتان به پاسپورت تان نیاز دارید اما ویزا هنگام بازگشت به کشور نیازی نیست.

ویزا

ویزا

فرق ویزا و پاسپورت در مدت اعتبار:

فرق ویزا و پاسپورت در مدت زمان اعتبار آن ها نیز هست، پاسپورت ها مدت ۵ سال اعتبار دارند اما مدت زمان اعتبار ویزا را کشور مقصد مشخص می کند. مدت اعتبار را می توان عمده ترین فرق ویزا و پاسپورت دانست. اعتبار ویزا ها یک ماهه، سه ماهه و بیشتر است و این مدت متفاوتی که برای ویزا ها در نظر گرفته می شود به دلیل همان هدف از بازدید شما از کشور مقصد تعیین می شود البته پاسپورت ها هم انواع مختلفی دارند که در ادامه به آن می پردازیم، پاسپورت ها با عنوان اسنادی مبنی بر اجازه خروج یا ورود به خاک کشور مبدا که بر مبنای سیاست های داخلی هر کشور زمان و اعتبار آن مشخص می شود.

انواع پاسپورت:

ویزا ها هم مدت زمان مشخصی دارد اما فرق ویزا و پاسپورت در انواع آن است مثل این که شما دو مجوز ورود داشته باشید که هر دو لازم و ملزوم سفر های خارجی است، پاسپورت ها انواع مختلفی از قبیل پاسپورت سیاسی، پاسپورت توریستی و پاسپورت خدمت و فرمال پاسپورت، اینیشیال پاسپورت و پرسنال پاسپورت دارند، فرمال پاسپورت که داشتن آن باعث افزایش سقف تراکنش ها ی مجاز که البته مقدار آن محدود است می شود، برای افرادی که پرداخت هایشان کم است.

اینیشیال پاسپورت سطح بالاتری از فرمال پاسپورت ها هستند که رایگان نیست و هزینه صدور دارند برای دریافت این پاسپورت لازم است مصاحبه حضوری داشته باشید. پرسنال پاسپورت، این نوع پاسپورت هزینه ی بیشتری نسبت به سایر پاسپورتها دارد و مزایای زیادی برای دارنده خواهد داشت. با تعریف فوق بهتر درک می کنید فرق ویزا و پاسپورت در چیست.

انواع ویزا و تعاریف اولیه آن:

کشورها از نظر نحوه صدور ویزا و از نظر هدف سفر و دفعات اجازه ورود به کشور و نحوه اقدام کردن و اعتبار ویزا برای سفر به بیش از یک کشور متفاوت هستند در حالی که پاسپورتها فرق چندانی ندارد، البته مدارک تقریبا مشترکی برای در خواست همه ویزا ها وجود دارد. ویزا ها را می توان به انواع توریستی، کار، تحصیلی و… به ویزای بلند مدت و کوتاه مدت تقسیم کرد. هر کدام از این ویزا ها با توجه به هدف شما از مسافرت صادر می شود و برای هر کدام هم محدودیت زمانی وجود دارد در صورتی که برای پاسپورت این موضوع صدق نمی کند، شاید این مورد را هم بتوان فرق ویزا و پاسپورت دانست.

فرق ویزا و پاسپورت در شرایط دریافت آن:

برخی افراد مجوز ورود به کشور مقصد را نخواهند داشت در صورتی که پاسپورت دارند این مورد را می توان فرق ویزا و پاسپورت دانست. اغلب افرادی که بدهکاری مالی دارند و یا پرونده های سو‌ پیشینه و کلاهبرداری دارند ممنوع الخروج می شوند. اما برخی افراد هم هستند که پاسپورت دارند اما ویزا برایشان صادر نخواهد شد و این بسته به کشور مقصد دارد. فرق ویزا با پاسپورت در تعدد آن است، شما برای ورود و خروج از کشور تنها به یک پاسپورت نیاز دارید اما ویزاهای با اعتبار سفر برای بیش از یک کشور وجود دارد. ویزای شنگن یکی از ویزاهایی است که به دارندگان این اجازه را می دهد که به بیش از ۲۶ کشور اروپایی عضو شنگن سفر کنند.

تفاوت ویزا و پاسپورت در زمان تمدید:

اگر در زمان سفر مدت ویزایتان تمام شد این امکان را دارید که در کشور مقصد مدت زمان ویزای تان را در کشوری که هستید، تمدید کنید. البته این موضوع هم بر می گردد به کشور مورد نظر. در بعضی از این کشورها این موضوع ساده است و در برخی سخت گیری های زیادی وجود دارد و قانع کردن ماموران پلیس و مرزبانان در دفعات بعدی در خواست برای صدور ویزا سختگیرانه تر خواهد بود و در صورتی که با پایان مدت ویزا همچنان در کشور مقصد بمانید باید جریمه پرداخت نمایید، همچنین تا مدتی اجازه سفر به کشور مذکور به شما داده نمی شود و ویزای آن برایتان صادر نخواهد شد. در صورتی که پاسپورت از کشور خودتان صادر شده و با مراجعه به کنسولگری در زمان سفر می توانید مدت آن را  تمدید نمایید.

ویزا-شینگن

مدارک مورد نیاز برای دریافت ویزا و پاسپورت:

اغلب مدارک مورد نیاز برای ویزا مشترک هستند پاسپورت با تاریخ انقضا بعد از سه ماه سفرتان باشد این مورد در بعضی موارد ۶ ماه است. در تمام موارد داشتن شناسنامه و پر کردن فرم ویزا به صورت کاغذی یا آنلاین یا هر دوی این فرم ها ضروری است. عکس و عدم سو پیشینه از مواردی است که در هر دو باید مشخص شود به طور کلی کلیه مشخصات شخصی فرد مورد نیاز است. در ویزا شما باید گواهی تمکن مالی و بیمه مسافرتی داشته باشید. کپی کلیه مدارک مورد نیاز است. باید توجه داشته باشید امکان تمدید ویزای توریستی و ویزاهای کمتر از ۶ ماه که با عنوان مثال برای مشکلات پزشکی صادر می شود، نیست.

پاسپورت هویت ملی شما در کشوری خارجی است این کارت شناسایی شما و مدرک ورود شما به صورت قانونی به کشور مقصد است لازم است در حفظ و نگهداری این مدارک نهایت سعی خود را نمایید برای احتیاط بیشتر  بهتر است از تمام صفحات پاسپورت و ویزا کپی تهیه نمایید بهتر است این کپی ها در محل اقامت شما در کشور مقصد نگهداری شود و سری دوم را همراه خود داشته باشید تا در صورت مفقود شدن و یا به سرقت رفتن پاسپورت مدارک لازم برای صدور المثنی و اثبات ورود قانونی خود به کشور مقصد داشته باشید.

پاسپورت و ویزا:

سفر به کشورهای مختلف لزوما به هر دوی اینها نیاز دارد و این دو را می توان مکمل یکدیگر دانست و اغلب به ویزای مسافرت نیاز دارید. پاسپورت را اغلب افراد به عنوان یک شناسنامه پذیرفته شده بین المللی می شناسند و این تابعیت را تایید می کنند.

پاسپورت نه تنها برای ورود به سایر کشورها نیاز است بلکه برای ورود مجدد به کشور خودتان هم مورد نیاز است. برای سفر به کشورهای دیگر پاسپورت شما باید حداقل دو صفحه خالی داشته باشد. برای دریافت هر ویزای مسافرتی لازم است یک گذرنامه معتبر داشته باشید برای اکثر کشورها دریافت ویزا لازم است که حداقل مدت اعتبار آن شش ماه باقی مانده باشد. صفحات اصلاحیه در پاسپورت برای تمبر ویزا مود استفاده قرار نمی گیرد.

فاکتور های دیگری هنگام در خواست ویزا از قبیل مکانی که در آن زندگی می کنید و چه نوع ویزایی نیاز دارید به کار می رود. هر کشور دارای کنسولگری های متعددی است منطقه به منطقه تفاوت هایی دارد. مدت زمان صدور پاسپورت و ویزا می تواند از چند روز تا چند هفته به طول بیانجامد.

شرکت های متعددی هستند که به افراد برای دریافت ویزا کمک می کنند این شرکت ها نه تنها روند درخواست را کوتاه می کنند بلکه به تسریع دریافت ویزا کمک می کنند. مسائلی از قبیل وقت سفارت و مواردی از قبیل رد ویزا را انجام می‌دهند  بهترین وکوتاه ترین راه دریافت ویزا مراجعه به همین شرکت هاست اما برای پاسپورت باید به شخصه وارد عمل شوید و شاید بتوان این موضوع را نیز فرق ویزا و پاسپورت دانست.

مرتبط:

پیکاپ ویزا چیست؟

۴۷ پاسپورت قدرتمند جهان

به همه بگویید ایران “امن” است/ ایرانی‌ها برای کاهش کج فهمی مردم دنیا باید به گردشگری خیلی بیشتر اهمیت بدهند/ ترافیک، هوای آلوده و اینترنتِ کند در ایران گردشگران را آزرده می‌کند

استاد دانشگاه چین در رشته سرمایه‌گذاری و اقتصاد معتقد است: ایران خیلی بهتر از آن چیزی است که ما تصور می‌کردیم. برای گردشگران بسیار امن است اما دولت ایران باید این مهم را بیشتر درک کند که گردشگری مهم‌تر از آن چیزی است که تاکنون به آن پرداخته. این امر به کاهش کج فهمی مردم دنیا نسبت به ایران کمک خواهد کرد.

به گزارش خبرنگار ایلنا، جیان چانگ (Ai-Jian Chang) استاد دانشگاه در رشته سرمایه‌گذاری و اقتصاد است و در چین یک شرکت سرمایه‌گذاری دارد که علاوه بر سرمایه‌گذاری در شغل‌های مختلف، به سایر سرمایه‌گذاران و البته دولت چین در زمینه سرمایه‌گذاری در خارج از کشور نیز مشاوره می‌دهد.

او چندی پیش به همراه همسر خود به ایران سفر کرد تا با بررسی وضعیت موجود، شرایط برای حضور سرمایه‌گذاران چینی را بررسی کند. همسر او نیز یکی از شرکای شرکت سرمایه‌گذاری به حساب می‌آید و هر دو مسلمان هستند.

در ادامه گفتگوی خبرنگار ایلنا را با Ai-Jian Chang می‌خوانید:

در تاریخ اساطیرى دو کشور ایران و چین داستان‌هایى در مورد یکدیگر دارند. مثلا نقل شده است که فریدون پادشاه ایران سرزمین تبت، چین و بلاد مشرق را به یکى از سه پسر خود به نام توریا طوج سپرد. چینى‌ها هم مانند ایرانی‌ها داستان‌هاى حماسى و حتی شاهنامه چینی دارند که به صورت گروهی نوشته شده. همینطور ما داریم که ایران و چین از زمان اشکانیان از مسیر جاده ابریشم ارتباط خود را با یکدیگر برقرار کردند که بعدها تبدیل به راه کاروان‌رو شد که از قارهٔ آسیا عبور مى‌کرد. این بدان معناست که دو کشور همواره در طول تاریخ با یکدیگر همراه بوده‌اند. این گذشته تاریخی یعنی امروز نباید سهم ایران از گردشگری چین ۷۰ هزار نفر از ۱۵۰ میلیون نفر باشد اما چرا چینی‌ها کمتر به ایران سفر می‌کنند؟ آیا رویدادهای سیاسی موجب این اتفاق شده یا چینی‌ها رابطه تاریخی ۲ هزار و ۶۰۰ ساله خود با ایران را فراموش کرده‌اند؟

زمانی که رشد اقتصادی در چین اتفاق افتاد مردم چین ثروتمندتر از قبل شدند و مشتاق‌تر شدند تا کشورهای دیگر و دنیای دیگر را ببینند؛ ایران نیز از جمله آن کشورهایی است که چینی‌ها دوست دارند به آن سفر کنند و آن را از نزدیک ببینند. چینی‌ها، مقاصد گردشگری زیادی پیش روی خود دارند و به کشورهای مختلفی از کشورهای آفریقایی گرفته تا اروپا و… سفر می‌کنند اما ایران برای آنها مقصدی جالب و در عین حال جدید خواهد بود.

در سه سال اخیر نیز شاهد بهبود روابط سیاسی ایران و چین نسبت به سال‌های گذشته بوده‌ایم اما زمانی که مهر سفر به ایران در ویزای چینی‌ها زده می‌شد برخی از گردشگران چینی برای سفر به برخی دیگر از کشورها با مشکل روبرو می‌شدند چراکه قوانین آمریکا محدودیت‌هایی برای سفر به ایران ایجاد کرده است. گرچه اکنون شاهد هستیم که ایران این امکان را ایجاد کرد تا در پاسپورت گردشگران چینی و سایر گردشگران مهر نزند؛ بنابراین شرایط برای سفر گردشگران به ایران راحت‌تر شده است تا بیایند و ایران را از نزدیک ببینند و نگرانی بابت ثبت مهر سفر به ایران در پاسپورتشان نداشته باشند. ضمن آنکه ایران طی چند ماه گذشته تسهیلات دیگری برای گردشگران چینی در نظر گرفته و لغو روادید را عملیاتی کرده است. چینی‌ها معتقد هستند که ایران کشوری است که روابط خوبی با چین دارد و مورد تایید آنها خواهد بود.

در این‌صورت باید گفت قوانینی که آمریکا برای محدود کردن سفر گردشگران به ایران وضع کرده، مانع اصلی برای توسعه گردشگری ایران و سفر گردشگران بین‌المللی مانند چینی‌ها به کشور ما است؟

بله دقیقاً این قوانین محدودیت‌هایی برای سفر به ایران ایجاد کرده بود که اکنون با عدم ثبت مهر در پاسپورت گردشگران، توسط ایران این مانع رفع شده است.

به‌نظر می‌رسد امروز بیشترین تمرکز دو کشور ایران و چین در حوزه سیاست و اقتصاد است، این درحالی است که می‌توان با توسعه گردشگری بین دو کشور به برنامه‌های دقیق‌تری جز برگزاری چند نمایشگاه و… برسیم که یادآور اشتراکات فرهنگی و تاریخی دو کشور باشد. اگر از شما بپرسند چه بسته‌های پیشنهادی را برای گسترش این همکاری و تعامل درنظر دارید، چه می‌گویید؟ نظرتان درخصوص زیرساخت‌های گردشگری ایران برای پذیرش گردشگران خارجی چیست؟

در مورد زیرساخت‌های گردشگری در ایران و در مورد شرایطی که می‌تواند توسعه را در ایران به همراه داشته باشد چند پیشنهاد دارم: نخست آنکه باید در حوزه حمل و نقل به خصوص در تهران که پایتخت ایران است و معمولا گردشگران یا در ابتدای سفر خود یا در روزهای پایانی به آن سفر می‌کنند، فکر اساسی شود. آنچه که در سفر به تهران شاهد بودیم ترافیک بسیار زیاد است که زمان زیادی را تلف می‌کند. باید شرایط حمل و نقل عمومی بهبود پیدا کند. همچنین آلودگی هوای تهران و کلانشهرهای ایران معضل دیگری برای گردشگران خواهد بود چراکه گردشگران نسبت به این موضوع حساس هستند.

مورد دوم در خصوص عدم ساماندهی و آماده‌سازی خیابان‌ها و مکان‌های گردشگری برای حضور گردشگران میانسال و سالمند است. در حال حاضر بیشترین تعداد گردشگران ایران را افراد میانسال تشکیل می‌دهند این درحالی‌ست که به جرأت می‌توان گفت هیچیک از بخش‌های گردشگرپذیر ایران برای پذیرش گردشگران سالمند آماده‌سازی نشده است. هیچگونه تسهیلات رفاهی حتی صندلی برای استراحت چند دقیقه‌ای برای بازدید راحت‌تر در سایت‌های گردشگری و میراثی ایران درنظر گرفته نشده. اگر در برخی از سایت‌های میراثی و گردشگری که پربازدیدترهستند این امکان وجود داشته باشد تا مکانی برای استراحت و سپس ادامه بازدید طراحی شود، قطعا بهتر خواهد بود. ضمن آنکه الزام برای نحوه پوشش بانوان در ایران هم چالش دیگری است. هرچند این نوع پوشش در ایران یک قانون است اما می‌تواند مانعی برای سفر بسیاری از خانم‌های گردشگر به ایران باشد.

یکی دیگر از مشکلاتی که در حوزه گردشگری ایران با آن روبرو هستیم، اینترنت و زیرساخت‌های مرتبط با آن است. اینترنت هتل‌ها در بیشتر مواقع سرعت بسیار کندی دارد و دائم قطع می‌شود. همچنین حجم اینترنتی که اختصاص پیدا می‌کند، بسیار کم است. باید شرایطی فراهم شود تا رابطه‌ای بین تور اپراتورهای ایران و چین به وجود بیاید و توراپراتورهای ایران باید به صورت دقیق بدانند که مردم چین از سفر به ایران چه چیزهایی می‌خواهند و چگونه می‌توانند بر اساس این خواسته‌ها، مسیرهای گردشگری را تعریف و بسته‌های سفر را در اختیار گردشگران چینی قرار دهند. با این وجود باید بگویم ایران خیلی بهتر از آن چیزی است که ما تصور می‌کردیم. در واقع ایران کشوری بسیار امن برای گردشگران است.

IMG-20191201-WA0010

نظر و شناخت گردشگران چینی درباره فرهنگ، جغرافیای ایران چیست و این شناخت تا چه اندازه تحت تأثیر سیاست ایران‌هراسی است که رسانه‌های بین المللی در پیش گرفته‌اند؟

بسیاری از مردم چین این تصور را نسبت به ایران دارند که اکنون در ایران جنگ است. این تصویر از آن جهت در ذهن چینی‌ها شکل گرفته که شبکه‌های خبری هر روز خبرهایی درباره این موضوعات منتشر می‌کنند و همواره تصاویری از نظامی‌ها و جنگ مخابره می‌کنند؛ به خصوص رسانه‌هایی که تحت تاثیر سیاست‌های آمریکا هستند. در عین حال از سوی بسیاری از نهادها و ارگان‌ها اخطارهایی برای سفر به ایران داده شده و گفته شده که به ایران سفر نکنید.

گردشگران خارجی معمولا درباره ما ایرانی‌ها می‌گویند که نسبت به گردشگران خارجی کنجکاویم و مثلا برایمان مهم است گردشگران خارجی از کدام کشورها می‌آیند، درباره کشور ما چه نظری دارند و… در واقع می‌توان گفت این رفتار مردم ایران برای گردشگران خارجی عجیب و جالب است. حتی گفته می‌شود آشنایی با مردم و فرهنگ ایران مهم‌ترین بخش سفر گردشگران خارجی است. نظر شما درباره مردم ایران چیست؟

از آنجا که من یک مسلمان هستم حس بسیار نزدیکی نسبت به مردم ایران که آنها نیز مسلمان هستند، دارم و احساس می‌کنم مردم ایران مانند خواهرها و برادرهای من هستند. من زبان عربی را در دانشگاه آموختم و از زمان‌های دور رابطه تنگاتنگی با فرهنگ و مردم ایران داشته‌ام. معتقد هستم رابطه مردم ایران و مردم چین یک رابطه واقعا دوستانه است. البته باتوجه به شرایط موجود فکر می‌کنم تحریم‌ها، مردم ایران را تحت تأثیر قرار داده و آنها را در فشار گذاشته و گویا مردم در حال فقیر شدن هستند. یکی از راهکارهای برون‌رفت از این شرایط آن است که دولت ایران تسهیلاتی ایجاد کند تا بتواند سرمایه‌گذاران خارجی را جذب کند و شرایط موجود را بهبود بخشد.

ایران باید درهای خود را بیشتر و بیشتر باز کند تا بتواند سرمایه‌گذاران خارجی را به سمت خود بکشاند. بخصوص در حوزه سرمایه‌گذاری باید امور را راحت‌تر کند. هزینه‌های جانبی سرمایه‌گذاری را جهت بهبود صنعت و زندگی عموم مردم جامعه کمتر کند. دولت ایران باید این مهم را بیشتر درک کند که گردشگری مهم‌تر از آن چیزی است که تاکنون به آن پرداخته. اگر چنین درکی در میان دولتمردان ایران حاصل شود به کاهش کج فهمی مردم دنیا نسبت به ایران کمک خواهد کرد.

بخشی از ظرفیت کشور چین و ایران را جوانان به عنوان نیروی انسانی کشورها تشکیل می‌دهند. با توجه به اشاره‌ای که به لزوم تسهیل شرایط برای حضور سرمایه‌گذاران خارجی در ایران داشتید، پیشنهادات شما برای ایجاد چنین شرایطی چیست؟ چینی‌ها بیشتر تمایل دارند در کدام بخش از صنایع ایران از خودروسازی و معدن گرفته تا گردشگری سرمایه‌گذاری کنند؟

فکر می‌کنم، بزرگترین عامل بازدارنده برای حضور سرمایه‌گذاران خارجی در ایران و سخت‌ترین بخش این مهم، کج فهمی است که عموم جامعه بین‌الملل نسبت به وضعیت داخلی ایران دارند. بسیاری از افراد از جمله سرمایه‌گذاران فکر می‌کند درحالی‌که در خیابان‌های ایران قدم می‌زنید، دزدیده خواهد شد. علاوه بر این، سرمایه‌گذاران خارجی دائم به این مهم فکر می‌کنند که در چنین شرایطی که تصویر ذهنی جهانیان نسبت به ایران تا این اندازه منفی است اگر بخواهند پول و سرمایه خود را وارد ایران کنند آیا امنیت خواهد داشت یا خیر؟ آیا چنین سرمایه‌گذاری امن خواهد بود؟ از دیگر مسائلی که ایران باید به آن توجه کند ساده‌سازی پروسه سرمایه‌گذاری است. باید هزینه‌های جانبی سرمایه‌گذاران را کاهش داد و به سرمایه‌گذاران اطمینان داد که پول و سرمایه‌ای که وارد ایران می‌کنند در امنیت خواهد بود و برای آنها ذخیره خواهد شد. همچنین باید به سرمایه‌گذاران این اطمینان داده شود که سرمایه‌گذاری در ایران سودآور خواهد بود. تحقق تمام این امور نیازمند سیاست‌گذاری کاملا شفاف است تا سرمایه‌گذاران بتوانند اطمینان کند.

شاید بهتر باشد ایران همانطور که برای گردشگران چینی تسهیلاتی مانند لغو روادید را ایجاد کرده برای سرمایه‌گذاران چینی نیز شرایط خاصی را در نظر بگیرد و حضور آنها را تسهیل کند.در عین حال اگر بتوان آن زمان ماندگاری گردشگران چینی را در ایران افزایش داد و لغو روادید را از ۲۱ روز بیشتر کرد، بهتر خواهد بود. قطعاً بهبود شرایط گردشگری ایران سبب خواهد شد و وضعیت اقتصادی ایران نیز بهتر شود.

منبع:ایلنا