سفر به کالینینگراد، شهر کهربا
کالینینگراد منطقه ای است در سواحل دریای بالتیک، جزئی از خاک روسیه اما جدا از آن. پس از جنگ جهانی دوم بود که شوروی سابق بر این منطقه مسلط شد و در طول جنگ سرد هم از آن بعنوان پایگاه اصلی دریایی خود درمنطقه بالتیک بهره جست.
امروز کالینینگراد جزئی از فدراسیون روسیه است، جایی درسواحل دریای بالتیک بین لهستان و لیتوانی.
منطقه جدا افتاده کالینینگراد را باید کوچکترین قسمت روسیه و درعین حال سبزترین و جوانترین بخش آن دانست. آب و هوایی عالی و موقعیت جغرافیایی مناسب، دست به دست هم داده تا ساکنان کالینینگراد بیشتر از دوچرخه بعنوان وسیله نقلیه شهری استفاده کنند.
گنادی میخاییلوف رییس فدراسیون دوچرخه سواری کالینینگراد می گوید:“ما با دریا تنها سی دقیقه فاصله داریم. هواپاکیزه است …یک جو دوست داشتنی پر از درختان سبز و زمینهای زیبا… فاصله ها در کالینینگراد کوتاهند.. شما می توانید با پای پیاده درعرض یک ساعت و نیم تمام شهر را بگردید.”
ازمعماری دوره پروس زمانی که این منطقه کونیتزبرگ نامیده می شد تقریبا چیزی باقی نمانده است. درجریان جنگ جهانی دوم بمب افکنهای بریتانیا کالینینگراد را تقریبا نابود کردند و پس از آن با ضمیمه شدن به خاک شوروی سابق، کالینینگراد در طول دوران جنگ سرد به پایگاه ناوگان دریایی بالتیک تبدیل شد. دوره ای که ورود خارجیان به این منطقه تقریبا غیرممکن بود.
کالینینگراد
- منطقه کالینینگراد را کشورهای عضو اتحادیه اروپا احاطه کرده اند. کالینینگراد مرز خاکی با بخش اصلی فدراسیون روسیه ندارد
- مساحت آن ۱۵۱۰۰ کیلومتر مربع و جمعیت آن طبق آخرین سرشماری ۹۴۱۸۷۳ نفر است
- فاصله کالینینگراد با لهستان ۳۵ کیلومتر، با لیتوانی ۷۰ کیلومتر و با مسکو ۱۲۸۹ کیلومتر می باشد
- تنها راه دسترسی روسیه به دریای بالتیک، کالینینگراد است
- لک لک، مارماهی دریای بالتیک و کهربا نمادهای غیررسمی این منطقه بشمار می روند
یکی از نادر بناهای باقی مانده کلیسای جامع قرون وسطی است. بتازگی گروه کر و موسیقی کلسیا فعالیتهای روزانه خود را از سر گرفته و بازدیدکنندگان زیادی را از چه از روسیه و چه از سایر کشورها بخود جلب می کند.
آرتوم خاچاتوروف نوازنده ارگ این کلیسای می گوید :“کالینینگراد در مقایسه با شهرهای دیگر روسیه، یک جای ویژه است… شاید به این خاطر که به اروپا خیلی نزدیک است. تاثیرات فرهنگی ای که جهانگردان اروپایی روی زندگی روزمره شهروندان کالینینگراد می گذارند، واقعا ملموس است.”
کهربا که از آن در ساخت وسایل تزئینی و جواهرات استفاده می شود عمده ترین منبع طبیعی کالینینگراد بشمار می رود و امروز به یکی از صنایع مهم شهر تبدیل شده است.
این سنگ قیمتی در واقع شیره فسیل شده درختان است و از نظر رنگ، اندازه و شفافیت، انواع گوناگونی دارد. جواهرسازان دربین سنگهای قیمتی جایگاه ویژه ای برای کهربا قائل هستند، مخلوطی از زرد و نارنجی با قدمتی بین سی تا نود میلیون سال.
الکساندر یوریتسین یک جواهر ساز می گوید :” کهربا برای سلامتی مفید است. البته فقط درزمانیکه در حال برش دادن گرانیت هستید باید صورت خود را بپوشانید ولی بعد دیگر نیازی به ماسک نیست و در واقع تماس با کهربا شما را شاداب تر و جوانتر می کند…. درست مثل من.”
برخوردن به حشرات و موجودات کوچکی که در دوران پیش از تاریخ می زیسته اند در داخل کهربا، بر جذابیت استفاده از آن در جواهرات و زیورآلات می افزاید.
اعماق دریای بالتیک یکی دیگر ازمنابع کهربای کالینینگراد بشمار می رود. گاهی اوقات تکه های کهربا سوار بر امواج راه ساحل در پیش می گیرند و ساحل نشینان خوش شانس را به نوایی می رسانند. اما بیشترین میزان کهربای خام از معدن اطرف شهر یانتارنی استخراج می شود.
النا پلاتونوا یک راهنمای محلی می گوید :“بزرگترین معدن طبیعی کهربای دنیا درست پشت سرمن واقع شده است. این سنگها درعمق پنجاه متری زمین قرار دارند و اینجا در شبه جزیره سامبیا در دریای بالتیک استخراج می شوند. نود درصد تقاضای جهانی کهربای خام از این منطقه تامین می شود.”
یکی از معادن قدیمی کهربا در این منطقه قرار گرفته است که در دهه ۱۹۷۰ زیر آب رفت و از آن پس به دریاچه کهربا معروف شد. دریاچه ای با عمق سی متر که علاوه بر استخراج کهربا جاذبه های دیگری هم دارد. بقایای هواپیما، مهمات و فضایی ازروزهای جنگ جهانی دوم که فیلمسازان و غواصان زیادی را به این منطقه می کشاند.
منبع:یورو نیوز