نوشته‌ها

جاذبه های گردشگری آبادان به روایت نفت

می خواهیم شما را با نوع دیگری از جاذبه های گردشگری آبادان آشنا کنیم که حاصل شروع استخراج نفت، ساخت تاسیسات مربوط به آن و امکانات شهری برای زندگی کارکنان بوده است. این شهر نفتی کشورمان دارای قدیمی ترین آثار صنعتی است که برای گردشگران، جدید و پر از داستان است.

پارک موزه اسکله

پارک موزه اسکله

ایران از اولین کشورهای خاورمیانه است که استخراج نفت را در قرن ۱۹ آغاز کرد. بعد از رها شدن چاه های نفت مسجد سلیمان، آبادان اولین شهر نفتی شد که تاسیسات روز پالایش و اکتشاف در آن مستقر شد. به همین دلیل اسکله ‎های تاریخی آبادان از نخستین اسکله‎ های خاورمیانه بود که به منظور ارسال محصولات نفتی مورد بهره برداری قرار گرفت.

یکی از نمادهای مهم این اسکله، جرثقیل‎ اکوان است. جالب است بدانید که این جرثقیل تاریخی در زمان جنگ جهانی به کار انگلیسی ها آمد و جابجایی تسلیحات و هواپیما به سرعت در این اسکله انجام می گرفت. موضوعی که در شکست آلمانها تاثیرگذار شد.

در حال حاضر شرکت نفت در تلاش است با ایجاد پارک موزه در این محدوده، یکی از وسیع ترین اسکله های دریایی را به نماد آبادان تبدیل کند. اگر قصد سفر به خوزستان را دارید، بلیط هواپیما تهران آبادان را از یک ماه قبل رزرو کنید. خرید و رزرو آنلاین بلیط هواپیما تهران به آبادان بهترین روش تهیه بلیط است.

 

موزه خانه های تشریفاتی

موزه خانه های تشریفاتی

عمارت قدیمی در محله بریم آبادان، زمانی از مهمترین ساختمان های شرکت نفت بود. این عمارت که با نام خانه های تشریفاتی یا عمارت شاه نشین شناخته می شود، محل انجام مذاکرات مهم نفتی ایران با کشورهای دیگر بود.

شاید امروز باورش سخت باشد که در این عمارت بسیاری قراردادهای نفتی بسته شده است. معماری ساختمان با تلفیقی از معماری بومی جنوب و تاثیر معماری فرنگی در دو طبقه و به صورت ویلایی ساخته شده است. ورودی طاق و ستون و ایوان باز آن، به با شکوه بودن عمارت کمک کرده است.

متاسفانه در طول جنگ به این عمارت زیبا آسیب هایی وارد شد که هنوز ردپای آن را می توان دید. همجواری عمارت شاه نشین در کرانه رود اروند بر چشم انداز و منظر آن افزوده است.

در حال حاضر این ساختمان در حال مرمت و تغییر کاربری به موزه نفت آبادان است. شما در سایت تریپ می توانید به راحتی بلیط هواپیما آبادان را تهیه کنید.

آبادان مهمترین شهر نفتی ایران است. جزیره ای که در فاصله کمی از خرمشهر روزگاری آبادترین شهر جنوب بوده است. تاریخ این شهر طبق اسناد تاریخی به دوران ساسانیان می رسد که با نام بهمن شیر شناخته می شد. این شهر تاریخ پر فراز و فرودی از حضور بیگانگان همچون عثمانیها و انگلیسیها داشته است.

ابن حوقل جغرافیدان بزرگ از آبادان تحت عنوان قلعه ای کوچک کنار دریا نام برده است. در دوران قدیم به آبادان جزیره الخضر هم می گفتند که بواسطه آرامگاه خضر نبی در این دیار بوده است.

موزه کارآموزان آبادان

موزه کارآموزان آبادان

اولین مرکز آموزش فنی و حرفه ای در اوایل قرن ۲۰ در آبادان تاسیس شد. این مرکز که با هدف تربیت متخصصین صنعت نفت در آبادان پایه گذاری شد، توانست به سرعت نیروهای حرفه ای را جهت فعالیت در پالایشگاه و تاسیسات نفتی وارد بازار کار کند. در این مرکز انواع رشته های فنی از برق تا لوله کشی تدریس می شد.

این مدرسه فنی که با نام «آرتیزان اسکول» معروف بود، فرصت لازم را در اختیار جوانان قرار می داد تا جذب شرکت نفت شوند. با افزایش تعداد کارآموزان، این آموزشکده وسعت بیشتری یافت. جالب است بدانید که اولین آموزش راهنمایی و رانندگی ایران از این مدرسه آغاز شد.

با توجه به پیشینه تاریخی این ساختمان و امکانات آموزشی قدیمی آن، به موزه کارآموزان آبادان تبدیل شده است.

موزه پمپ بنزین

موزه پمپ بنزین

اولین پمپ بنزین ایران در آبادان احداث شد. این پمپ بنزین اوایل قرن بیستم زیر نظر شرکت بریتیش پترلیوم مورد بهره برداری قرار گرفت. امروز این مکان به موزه تبدیل شده و شما در مرکز شهر آبادان می توانید از این موزه نفتی دیدن کنید.

نمونه پلاک های قدیمی موزه پمپ بنزین آبادان

سفینه ‎های دریایی آبادان

زمانی در اسکله قدیمی آبادان، انواع تجهیزات روز دنیا جهت پشتیبانی سکوهای نفتی استفاده می شد. یکی از جالب ترین آنها سفینه های دریایی است. این سفینه ها به منظور وارسی تجهیزات زیر آب، قابلیت حمل بیش از ۲۰ نفر را داشتند.

در دنیا فقط چند نمونه از این سفینه ها دریایی موجود است که در موزه نگه داری می شود.

منبع:ایسنا

مرتبط:

شکرگزاری در کنار چشمه آب هیزج

 

جزیره مینو _تجربه بودن در میان نیزار

جزیره مینو شهر کوچکی‌ست که رود اروند محاصره‌اش کرده. در کل جزیره،­­ نیزارهای زیبا با نخلستان‌های قدبلندی وجود دارد که با جزر و مد آب، آبیاری می‌شوند.

این جزیره فاصله زیادی تا عراق ندارد و بیشتر مردمش هم به زبان عربی حرف می‌زنند و غذاهای عربی می‌خورند. دور بودن جزیره از مرکز باعث شده که مکان بکری برای سفر و کشف کردن باشد و اگر کسی شیفته فرهنگ جنوب باشد، نمی‌تواند بی‌تفاوت از کنار مینو بگذرد.

جزیره مینو کجاست؟

جزیره مینو بین آبادان و خرمشهر است. این شهر در تقسیمات شهری جزئی از خوزستان بوده که کل مساحتش به ۹ کیلومتر هم نمی‌رسد. در جنوب ایران و جایی که اروند دوشاخه می‌شود، این شهر با حدود ۱۲ هزار نفر جمعیت قرار دارد. فاصله جزیره تا مرکز آبادان ۱۱ کیلومتر و  تا خرمشهر ۱۲ کیلومتر است. سال ۱۳۴۹ جزیره مینو از طریق یک پل فلزی به آبادان و خرمشهر وصل شد و امروز دسترسی به این جزیره از طریق همین پل ممکن است.

 چرا باید اینجا را ببینیم؟

در جزیره مینو نه خبری از هتل و کافه و رستوران‌های شیک هست، نه موزه و آثار باستانی پیدا می‌شود. برای همین اگر کسی اهل سفرهای مردم‌شناسی نیست نباید راه خودش را به سمت مینو کج کند.

در عوض آنهایی که دنبال کشف کردن رمز و راز زندگی مرزی این مردم هستند انگشت اشاره‌شان را در حاشیه سبزرنگ مرز ایران و عراق می‌گذارند و با مردم مینو همراه می‌شوند. شکل آبیاری مزارع، آداب‌ و رسوم، آداب غذایی و معاشرت مردم عرب این منطقه می‌تواند دلیل محکمی برای سفر به اینجا باشد.

علاوه بر همه این‌ها، جزیره مینو طبیعت زیبایی هم دارد، چراکه در بین نیزارهای اروند ساخته شده و پنج نهر در آن جریان دارد که از دو رود جرف و اروند منشعب شده‌اند.

نخلستان‌های بزرگ این منطقه باعث شده که پرنده‌های مهاجر در فصل سرما به این منطقه پناه بیاورند. این طبیعت در روزهای تعطیل خرمشهری‌ها و آبادانی‌ها را برای تفریح به جزیره مینو می‌کشاند. از سوی دیگر نخل‌های بی‌سر دیگری در زمین‌های اینجا باقی مانده‌اند که دیگر خرما نمی‌دهند و جراحت جنگ را به دل‌مان تازه می‌کنند.

جزیره مینو

چی بخوریم؟

بستنی با شیر گاومیش اولین چیزی است که باید در گرمای جزیره مینو امتحان کنیم. این بستنی طعم متفاوتی دارد و ممکن است مناسب ذائقه همه نباشد. مچبوس، مطبق، مفطح، مدفونه، کبه، قلیه میگو و ماهی هم از غذاهای جنوبی دیگری هستند که نباید نخورده از این جزیره پایمان را بیرون بگذاریم. مضیف حاج عبدالله، مشهورترین رستوران شهر است که منوی آن از پیتزا شروع می‌شود و به غذاهای جنوبی می‌رسد.

آنچه قبل از سفر باید بدانیم

آب آشامیدنی، یکی از مشکلات عمده مردم جزیره مینو است. آنها آب مورد نیازشان را بیشتر از تانکر تامین می‌کنند. برای همین آنهایی که با خودروی شخصی سفر می‌کنند برای راحتی بیشتر می‌توانند با خود آب معدنی ببرند.

قبل از سفر باید حتما آب و هوا را چک کنیم تا نه دچار گرمازدگی شویم و نه به دام سیل بیافتیم. چراکه  در بهار امسال(۱۳۹۸) به دلیل سیل، راه دسترسی محلی به این جزیره بسته شد و مشکلاتی با بالا آمدن آب اروند به وجود آمد.

به علت گرمسیری بودن منطقه آذر تا فروردین بهترین زمان سفر به جزیره است. اما حتی در این بازه زمانی هم باید با خودمان لباس خنک و نخی ببریم.

جزیره مینو

جاذبه‌های نزدیک

تالاب شادگان: به غیر از دو شهر خرمشهر و آبادان که دیدنی‌های خاص خودشان را دارند، تالاب شادگان هم جاذبه توریستی دیگری در نزدیکی جزیره مینو است. این تالاب حدود ۷۰ کیلومتر از جزیره دور است و راه دسترسی به آن از بزرگراه اهواز-آبادان می‌گذرد.

برای رسیدن به آن باید سه‌راهی دارخوین را دور بزنیم و به سمت تابلوهای شادگان حرکت کنیم. روستای صراخیه در مسیر است و زنان ماهی‌فروشی را می‌بینیم که زیر سایبان‌های حصیری منتظر رسیدن مشتری هستند.

برای دیدن تالاب باید قایق کرایه کنیم و دل به آب بزنیم. خانه‌های روستای صراخیه کاملا کنار آب درست شده و مردم برای ارتباط با هم از قایق استفاده می‌کنند.

جزیره مینو

کجا اقامت کنیم؟

وقتی به جزیره مینو می‌رویم نباید نگران شب و جای خواب باشیم. اقامتگاه حاج عبدالله نورانی و همچنین دیراوی از معدود جاهایی هستند که برای پذیرایی از مهمانان ساخته شده‌اند.

مضیف حاج عبدالله، اتاق‌های کوچکی دارد که با نی ساخته شده‌. این سازه‌ها مناسب آب‌وهوای گرم این منطقه بوده و در بین اعراب بسیار رایج است. هر کدام از مضیف‌های گروهی و کوچک حاج عبدالله را هم انتخاب کنیم به خاطر معماری منحصر به فردش باز هم هوا اینجا خنک می‌ماند.

مضیف حاج عبدالله در نهر سادات و انتهای خیابان ولایت قرار دارد. معماری و چیدمان این مهمانخانه دائم به ما یادآوری می‌کند که در جنوب کشور هستیم و قرار است تا می‌توانیم غذاهای تند جنوبی و بعد از آن چای و قهوه عربی بخوریم. اقامتگاه دیراوی هم در روستای روئس طعمه در اطراف جزیره مینو، با چهار اتاق از نی ساخته شده و در ۷۰ کیلومتری اهواز است.

آشنایی با مسجد جامع رانگونی‌ها

مسجد جامع رانگونی‌ها در حدود سال ۱۳۰۰ در جنوب غربی پالایشگاه آبادان و درکنار اروند رود و نقطه صفر مرزی همجوار با کشور عراق ساخته شده است.

مسجد جامع رانگونی‌ها

مسجد جامع رانگونی‌ها با موافقت شرکت نفت، توسط کارگران پاکستانی پالایشگاه آبادان ساخته شده است.

این مسجد با تقاضای عده‌ای از مسلمانان سنی مذهب شبه قاره هند که عمدتا مهاجرانی از اهالی رانگون پایتخت میانمار بوده و در پالایشگاه نفت آبادان مشغول به کار بوده‌اند احداث شده و به همین دلیل نام مسجد رانگونی‌ها گذاشته شده است.

مسجد رانگونی‌ها، به سبک معماری شبه قاره هند با گچبری‌هایی زیبا و برجسته و آرایه‌هایی سیمانی و منحصربفرد دارای شبستان، حیاط اصلی و مأذنه و در پیشانی بنا نقشینه‌ای منقش به آیه بسم الله الرحمن الرحیم می‌باشد.

تزئینات مسجد رانگونی‌ها شباهت زیادی به گچ‌بری برهشته دارند با این تفاوت که با سیمان انجام گرفته و در واقع سیمان‌بری می‌باشد.

گفته می‌شود بعضی از مصالح ساختمانی، خاصه رنگ‌های به کار رفته اولیه در نقش و نگاره‌ها از هندوستان تامین شده است.

یکی از ویژگی‌های بارز مسجد محراب گلگونه‌ای است که به شیوه خاصی ایجاد شده است. محراب در میان انبوهی از اشکال هندسی و نقوش اسلیمی تزئین شده، رنگ‌های گوناگون و طرحهای نقش بسته بر دیوارهای محراب نمادی از بهشت برین است.

مسجد جامع رانگونی‌ها

متولی مسجد شیخ عبدالرشید مندل بود و امامین جماعت آن، شیخ قادری هندی، حاج آقا رنگونی و سپس محمد اسلم راجا بودند.

مسجد رانگونی‌های آبادان در جنگ تحمیلی ایران و عراق صدمات زیادی دید. پس از جنگ مرمت شد و در سقف مسجد ترکیبی از لوله‌های نفت، ریل راه آهن و آرماتور به کار رفته است.

مسجد رانگونی‌ها در ۲۳ دی ۱۳۸۸ و همزمان با سومین سفر هیات دولت دهم به عنوان موزه اسناد تاریخی و خطی مورد بازگشاسی قرار گرفت.

در این موزه نسخه‌هایی از قرآن‌های خطی و همچنین اسناد تاریخی مربوط به اواسط دوره قاجار تا پهلوی اول شامل مکاتبات مالی و تجاری تجار ایرانی مقیم هندوستان و انگلستان با ایران و همچنین انواع سفته، برات، صورت ریز معاملات و نامه‌های تجاری نگه‌داری و نمایش داده می‌شود.

مسجد جامع رانگونی‌ها

مسجد رانگونی‌ها در شهرستان آبادان، خیابان امام خمینی(ره)، روبه‌روی انبار دارویی پالایشگاه و در جوار اروند رود قرار دارد.

مسجد رانگونی‌ها ۹ فروردین سال ۱۳۷۸ توسط سازمان میراث فرهنگی با شماره ۲۲۸۹ در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید.

کلیسای سورپ گاراپت

کلیسای ارامنه آبادان، کلیسای گاراپت مقدس یا کلیسای سورت گاراپت آبادان شهرتی جهانی دارد.

چرا که کلیسایی است در همسایگی مسجدی به نام مسجد امام موسی بن جعفر (ع) (مسجد بهبهانی ها) که  نشان دهنده ی جلوه ای از احترام متقابل پیروان الهی و گفت و گوی بین ادیان و صلح و دوستی میان یکدیگر است.

از سه کلیسای ارامنه در شهرستان آبادان تنها کلیسای سورپ گاراپت همچنان پابرجاست.

در گذشته دو کلیسای دیگر به نام کلیسای کریستوفر (واقع در منطقه بریم، ساخته شده در سال ۱۳۰۶ شمسی و متعلق به پروتستان‌ها) و کلیسای آشوری (واقع در فلکه الفی ساخته شده در سال ۱۳۲۹ خورشیدی متعلق به آشوریان) در آبادان وجود داشت که امروزه وجود ندارند..

کلیسایی با بنایی سفید که معماری زیبایی دارد .

کلیسای ارامنه گاراپت مقدس یکی از آثار ملی و جاذبه های دیدنی آبادان محسوب می شود که همواره میزبان شمار زیادی جهانگرد و گردشگر داخلی و خارجی است.

کلیسای گاراپت مقدس در سال ۱۳۳۶ خورشیدی در دوران پهلوی بنا شدو بزرگترین تالار اجتماعات ارمنی های مقیم آبادان محسوب می شده است.

کلیسای گاراپت مقدس یا کلیسای ارامنه آبادان در ابتدای خیابان زند جنب مسجد بهبهانی ها واقع شده است.

این اثر در تاریخ ۹ اردیبهشت ۱۳۸۲ با شماره ثبت ۸۳۵۲ به‌ عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.

کلیسای سورت گارپت ابادان چهار در دو لنگه قهوه‌ای رنگ دارد که با چوب ساخته شده‌اند و دو گنبد مخروطی‌اش جنس الومینیوم دارند.

گنبد کوچکتر در قسمت انتهای کلیسا قرار گرفته که مخصوص ناقوس بوده است و دیگری بر ساختمان اصلی آن قرار دارد..

این کلیسای کاراپت مقدس در گوشه ای از ساختمان مدرسه ملی ادب که ویژه دانش آموزان ارامنی مقیم آبادان ساخته شد، بنا شده است

همچنین ای مکان در دوران هشت سال دفاع مقدس به عنوان یکی از سنگرهای دفاع رزمندگان نیز به شمار می رفت.