نوشته‌ها

آشنایی با خانه تاریخی سوزنگر;خانه قدیمی شهر دزفول

خانه ی تاریخی سوزنگر یکی از خانه های قدیمی شهر دزفول در استان خوزستان است که در قسمت جنوبی غربی ایران قرار دارد. این خانه در سال ۱۳۳۸ هجری قمری توسط شخصی به نام سوزنگر در دو طبقه ی مجزا بنا شده است. معماری خانه براساس سبک درونگر طراحی شده است که دارای زیرزمین، شوادان و یک حیاط مرکزی می باشد.

شهر دزفول

دزفول یکی از شهر های استان خوزستان است که در منطقه ی جنوب غربی ایران قرار دارد. این شهر یکی از شهر های قدیمی خوزستان به شمار می رود که قدمتی چند هزار ساله دارد.

در دیار گذشته شهر دزفول، پایتخت معماری و شکوه هنر ایرانی- اسلامی محسوب می شده است. در این شهر حدود ۲۸ محله ی قدیمی وجود دارند که خانه های آن ها عمدتا از جنس آجر های کوچک ساخته می شود.

خانه های آجری دزفول در نزدیکی هم تعبیه می شوند که سبب به وجود آمدن بافتی آجری در منطقه شده است.

یکی از قطب های مهم کشاورزی ایران به شهر دزفول اختصاص دارد. شهر دزفول به موجب برخورداری از آب مناسب و خاک حاصل خیر موفق به کسب عنوان رتبه ی اول در خصوص تولید پرتقال، گل رز و مریم است.

جاذبه های تاریخی بی نظیری اعم از مسجد جامع دزفول، خانه ی تاریخی سوزنگر، تپه های چغامیش، آسیاب های آبی دزفول، آرامگاه یعقوب لیث صفاری و خانه ی قلمبر در شهر دزفول قرار دارند.

مشهور ترین بنای تاریخی دزفول، پل قدیم نام دارد که در دوره ی حکومت دومین شاهنشاه ایران به نام شاپور ساسانی ساخته شده است. شاپور ساسانی پل قدیم را به همراه زندانیان رومی بر روی رود دز بنا کرد. بدین جهت با عنوان پل رومی نیز شناخته می شود.

در ادوار گذشته خانه هایی بر روی تپه با هدف نظارت بر پل قدیم ساخته می شد. یکی از این خانه ها که در محله ی قلعه قرار دارد، خانه ی تاریخی سوزنگر می باشد.

ما در این مقاله سعی داریم  اطلاعاتی را در خصوص نوع کاربری و معماری خانه ی تاریخی سوزنگر شرح دهیم.

خانه سوزنگر

خانه ی تاریخی سوزنگر؛ از گذشته تاکنون

در خصوص تاریخ بنای خانه ی تاریخی سوزنگر اطلاعات جامع و دقیقی در دسترس نیست. طبق برخی از روایات، قدمت تاریخی این خانه به یک قرن قبل باز می گردد که وجود کتیبه ای داخل خانه، این نظریه را نقض می کند.

در واقع بر روی کتیبه، تاریخی معادل ۱۳۳۸ هجری قمری حکاکی شده است که گمان می رود حاکی از تاریخ تشکیل خانه توسط مردی به نام سوزنگر داشته باشد.

در دهه ی هشتاد یعنی در سال ۱۳۸۵ الی ۱۳۸۸ بازسازی هایی در ساختمان اولیه ی خانه ی سوزنگر ایجاد شد که پس از آن  کاربری خانه نیز به کارگاه آموزش صنایع دستی تغییر شکل پیدا کرد.

در این کارگاه آموزشی انواع حرفه های تذهیب، قلم زنی، معرق و گل مرغ به دانش آموختگان آموزش داده می شود.

لازم به ذکر است که خانه ی تاریخی سوزنگر در ۲۵ اسفند ۱۳۷۸ به شماره ی ۲۶۰۶ در لیست فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

خانه سوزنگر

معماری خانه ی تاریخی سوزنگر

به طور کلی معماری این تاریخی جلوه ای از معماری دوران قاجار است. این خانه ی تاریخی  بر اساس معماری درونگر بنا شده است که در دو طبقه ی مجزا، زیر زمین و شوادان تعبیه شده است.

شوادان نوعی معماری مخصوص به جنوب غرب ایران به ویژه دزفول و شوشتر است که بر اساس شرایط آب و هوایی گرم و مرطوب طراحی می شود. در معماری شوادان حفره هایی در دیوار و سقف طراحی می شود که از ورود هوای گرم داخل محیط خانه جلوگیری می کند.

خانه ی سوزنگر در یکی از محله های قدیمی دزفول به نام قلعه، در یک کوچه ی بن بست قرار دارد که با پلکانی منظم و آجری شکل به یک در کوچک ختم می شود.

در قسمت ورودی خانه ی سوزنگر تزئینات آجری متنوعی با نقش های حصیری، گل نوساده، گل زنجبیلی و دندان موشی زیبایی چشم نوازی را به ارمغان آورده است.

داخل حیاط خانه ی سوزنگر، حیاط مرکزی و هشتی خانه  قرار دارد. اطراف حیاط نیز به وسیله ی ایوان و ایوانچه هایی محاصره شده است.

در طبقه ی اول خانه اتاق های گوشوار، ایوان و تراس بی نظیری با سقف تیر پوش چوبی ساخته شده است که مزین به کتیبه ی آجر کاری است.  طبقه ی دوم خانه نیز، در خصوص پذیرایی از میهمانان ویژه در نظر گرفته شده است که به وسیله ی آجر کاری های استادانه و نفیس مزین شده است.

سبک آجر کاری مورد استفاده در طراحی بنای خانه ی سوزنگر به خون چینی شهرت دارد. این نوع آجر کاری که در اکثر موارد در قسمت بالایی طاق ها پوشش دهی می شود، زیبایی چشم نوازی را به وجود می آورد.

لازم به ذکر است که قسمت های مختلف خانه ی سوزنگر اعم از دیواره های اتاق و حیاط از جنس  گچ، چوب و آجر ساخته شده است که در طی ساخت بیش از ده نوع متنوع آجر کاری گران بها به کار برده شده است.

خانه سوزنگر

زمان مناسب برای بازدید از خانه ی تاریخی سوزنگر

همان طور که بیان کردیم خانه ی تاریخی سوزنگر در شهر دزفول واقع در خوزستان قرار دارد. آب و هوای غالب در دزفول گرم و مرطوب است. سرد ترین ماه سال در دزفول با آب و هوایی مدیترانه ای، به ماه دی اختصاص دارد که حداقل دمای هوای آن معادل ۱۵ درجه ی سانتی گراد است.

گرم ترین ماه سال نیز به ماه تیر باز می گردد که دمای هوای آن در ۴۵ درجه ی سانتی گراد قرار دارد.

لذا به موجب شرایط متغیر آب و هوایی، مناسب ترین زمان برای بازدید از خانه ی تاریخی سوزنگر فصل های بهار و زمستان به شمار می رود. زیرا در این فصول آب و هوای منطقه در شرایط معتدل و مدیترانه ای  قرار دارد.

راه دسترسی به خانه ی تاریخی سوزنگر

آدرس: خوزستان – دزفول – محله ی قدیمی قلعه- کوچه ی کلانتریان – خانه ی تاریخی سوزنگر

منبع: بیتوته

مرتبط:

دریاچه شهیون دزفول

معرفی دزفول از تاریخچه تا جاذبه های گردشگری

دریاچه شهیون دزفول

شهیون از توابع شهرستان دزفول است که در ۱۵ کیلومتری شمال شهر دزفول قرار گرفته است. نقاط بسیار زیبای طبیعی شهیون این منطقه را به یکی از مناطق پر جاذبه شهرستان دزفول از نظر گردشگری تبدیل کرده‌ است. دریاچه شهیون، قلعه شاداب و چال کندی نمونه‌ ای از نقاط دیدنی منطقه حفاظت شده شهیون هستند.

دریاچه دز یا شهیون یکی از زیباترین دریاچه های ایران و جهان است که پشت دو کوه شاداب و تنگوان شکل گرفته و جلوه زیبایی به منطقه داده است.

دریاچه شهیون از جاذبه‌ های طبیعی ارزشمند و کم ‌نظیر منطقه حفاظت شده شهیون محسوب می ‌شود. دریاچه شهیون، یکی از زیباترین دریاچه های ایران است که در شمال شرق اندیمشک و پشت دو کوه شاداب و تنگوان شکل گرفته و چهره زیبایی به منطقه بخشیده است. وجود چند جزیره کوچک و بزرگ که روی آن ها انبوهی از درختان کُنار و بادام کوهی به چشم می خورد، جلوه خاصی به دریاچه داده است.

دریاچه شهیون دزفول

وجود منابع سرشار آب و پوشش گیاهی متنوع در منطقه، علاوه بر ایجاد مناظر زیبا و بدیع، زمینه‌ های مناسبی را برای انجام ورزش‌ های تابستانی و تفریحات آبی به وجود آورده است. در فضای این دریاچه و همچنین رودخانه ‌ای که از شهر دزفول می‌ گذرد، امکان انجام ورزش‌ های شنا، قایق رانی، اسکی روی آب و ماهیگیری میسر ‌است.

دریاچه دز یا شهیون در شرایط پرآبی و کم ‌آبی دارای وسعت نسبتاً متفاوت است هر چند به‌طور متوسط در حدود شش هزار هکتار وسعت دارد و عمق آن نیز تا ۵۰ متر متغیر است، دمای آب نیز در نقاط مختلف دریاچه متفاوت است و ماهی غیر بومی قزل آلا رنگین کمان در آن زندگی می کند.

ماهی‌ های این دریاچه معمولا ماهی‌ های رودخانه ای هستند، اما این ماهی ‌ها در دریاچه نیز وجود دارند و به زندگی در آن عادت کرده ‌اند. زندگی در دریاچه سبب شده که ماهی ‌ها از مواد معدنی دریاچه تغذیه کنند و با ماهی های دیگر متفاوت شوند.

دریاچه شهیون و رودخانه دز به دلیل شرایط و عدم آلودگی و ورود فاضلاب یکی از مهمترین منابع تولید آبزیان آب شیرین در استان خوزستان است، بطوری ‌که صید و بهره برداری از ماهیان دریاچه یکی از منابع تأمین معشیت ساکنان منطقه است.

دریاچه شهیون دزفول

آب این دریاچه از ارتفاعات اراک و الیگودرز سرچشمه گرفته و پس از عبور از کوه ‌های زاگرس و دریافت ریز آبه ‌های فراوان وارد این دریاچه می‌ گردد. رودخانه دز از دو شاخه اصلی به نام سزار و بختیاری تشکیل می‌ گردد. رود سزار در شمالی‌ ترین قسمت حوزه جریان دارد و شامل سه شاخه ماربره، تیره و سبزه است. رود بختیاری دومین سرشاخه اصلی رودخانه دز است که در چهل کیلومتری اتصال سرخاب به رود سزار می ‌پیوندد. رودخانه دز پس از سد دز و عبور از دره عمیق حد فاصل قلعه شاداب و کوه تنگوان در غرب وارد دشت خوزستان گردیده و از میان شهر دزفول عبور کرده، پس از عبور از جنگل دز و منطقه تحت حفاظت دز (پناهگاه حیات وحش و منطقه حفاظت شده دز) در محل بند قیر به رودخانه کارون می‌ پیوندد و کارون بزرگ شکل می گیرد.

این درباچه نقش مهمی در منطقه ایفا می ‌کند و زندگی آبزیان و پرندگان منطقه به آن وابسته است.

مسیر دسترسی
این دریاچه در دزفول، ۲۳ کیلومتری شمال شرق اندیمشک واقع شده است.

مرتبط:

معرفی دزفول از تاریخچه تا جاذبه های گردشگری

آشنایی با آبشار شوی دزفول

خانه تیزنو یکی از دیدنی ترین خانه های تاریخی دزفول

تیزنو _دالان سفر به دوره قجر

بیش از یک صد خانه قدیمی با معماری‌های خاص و چشم‌نواز در بافت قدیمی دزفول دیده می‌شود که خانه «تیزنو» نیز یکی از قدیمی‌ترین خانه‌های شهر دزفول و مربوط به دوره قاجار است که بسیاری از ویژگی‌های معماری بومی را در خود جا داده است.

دزفول از شهرهای باستانی ایران است که در بافت قدیم آن مسجدها، خانه‌ها و کوچه‌های قدیمی وجود دارد که برخی از آن‌ها مثل خانه تیزنو ثبت ملی شده‌اند. این خانه تاریخی که دلیل نام‌گذاری آن به اسم تیزنو نام مالک آن بوده‌، در محله قلعه دزفول به یکی از تماشایی‌ترین اماکن گردشگری این شهر تبدل شده زیرا با معماری خاص‌اش آینه تمام‌نمایی از هنر معماری ایرانی است.

خانه تیزنو برگرفته از هویت غنی معماری دزفول با مصالحی از آجر و خشت و به شیوه یک ایوانه (اشکال متنوع در محور تقارن بناها) ساخته شده است. در دو طرف در ورودی، سکوهای کوچکی به نام خواجه‌نشین قرار دارد که برای استفاده رهگذران یا افرادی که برای باز شدن در به انتظار مانده‌اند، مورد استفاده قرار می‌گرفته است.

 

برای ورود به خانه تیزنو پس از عبور از سردری بزرگ و زیبا وارد فضای مسقف به نام هشتی می‌شویم. هشتی فضایی است که کل خانه را از دید غریبه‌ها مخفی نگه می‌داشته و گفته می‌شود در دوران قاجار با توجه به تفکرات مذهبی سنتی مبنی بر این که نباید مهمان وارد حریم شخصی خانواده شود، خانه‌ها به صورت اندرونی و بیرونی ساخته می‌شدند و ساخت هشتی خانه نیز برگرفته از تفکر سنتی مذهبی آن دوره بوده تا وقتی مهمان وارد خانه می‌شد تا زمان رسیدن صاحبخانه، توقف کوتاهی در هشتی داشته باشد.

تیزنو

بعد از گذر از هشتی به فضای بیرونی خانه تیزنو می‌رسیم. حیاطی زیبا که در نگاه اول نیز آجرکاری و معماری زیبای آن چشم هر گردشگری را به خود جلب می‌کند. این بنا دارای ۲ طبقه بوده که طبقه همکف به واسطه وجود چهار پله از سطح حیاط بالاتر است. در مجموع فضای خانه دارای یک ایوان اصلی در طبقه همکف و ۲ ایوان فرعی در طبقه اول است. یکی دیگر از خصوصیات معماری خانه تیزنو این است که اتاق‌های هر ۲ طبقه به صورت قرینه هستند و در کنار اتاق‌ها نیز یک دالان قرار دارد که به آن «غلام گردش» می‌گویند؛ این دالان‌ها مخصوص خدمه‌ها برای رسیدن به اتاق‌های اصلی برای پذیرایی از مهمان‌ها بوده است.

از دیگر فضاهایی که در بیشتر خانه‌های قدیمی دزفول و حتی شوشتر می‌توان مشاهده کرد وجود ۲ نوع زیرزمین به اسم «شبستان» و «شوادان» است. شبستان خانه تیزنو نسبت به سطح خانه حدود ۱۵۰ متر پایین‌تر است و دارای سه ورودی بوده که با چند پله، ارتباط آن با حیاط برقرار می‌شود. گویا از شبستان به عنوان انبار و برای نگهداری گندم استفاده می‌شده است. شوادان خانه تیزنو نسبت به شبستان در سطح بسیار پایین‌تری قرار دارد. شوادان‌ها نیز حفره‌هایی دست‌کن هستند که در قدیم اهل خانه با توجه به آب و هوای گرم خوزستان برای فرار از گرمای هوا در ظهر تابستان برای استراحت از این مکان استفاده می‌کردند. برای رفتن به شوادان این خانه، باید حدود ۲۵ پله را طی کرد.

 

کف حیاط این بنای تاریخی با آجر ساخته شده و این نیز به دلیل آب و هوای گرم خوزستان بوده است. طاق‌های خانه تیزنو از دیگر بخش‌های معماری هنرمندانه این بنا است؛ آجرچینی‌هایی با طرح‌های متنوع و چشم‌نواز. آجرچینی‌های این بنا به نوع «فریز» و «خونچینی» است.

تیزنو

در ایوان طبقه همکف این بنا ۲ شیر سنگی قرار دارد که الحاقی به خانه تیزنو هستند. شیرسنگی نیز تندیس‌هایی از جنس سنگ هستند که در گذشته توسط سنگ‌تراش‌های ایل بختیاری در ایران در استان چهارمحال و بختیاری و شمال استان خوزستان به شکل شیر تراشیده می‌شدند و به نشانه شجاعت، دلاوری و ویژگی‌هایی چون هنرمندی در شکار و تیراندازی در جنگ و مهارت در سوارکاری، بر آرامگاه بزرگان قوم خود قرار می‌دادند.

خانه تیزنو به شماره ثبت ملی ۲۵۷۳ در کاربری کنونی به عنوان دفتر نمایندگی یونسکو در دزفول مورد استفاده است. این بنا که برای اولین بار در سال ۸۴ توسط سازمان نوسازی و بهسازی شهرداری دزفول با اعتبار اداره میراث فرهنگی مرمت شد اکنون محلی برای گلگشت گردشگران در دوره قاجار است.

الهام افتخارزاده، نماینده دفتر یونسکو در دزفول، در خصوص اقداماتی که از نظر فرهنگی در این مکان صورت می‌گیرد به ایسنا گفت: دفتر با هدف جمع‌آوری اطلاعات ثبت جهانی مکان‌های باستانی شهر تاسیس شد که اطلاعات را به صورت شفاهی و مکتوب جمع‌آوری و آرشیو کرده‌ایم. ضمن این ‌که کارهای فرهنگی مثل برگزاری بزرگداشت‌ها و کلاس‌های هنری هم در این خانه برگزار می‌شود.

تیزنو

 

وی ادامه داد: این خانه مربوط به اوایل دوره قاجار است و با توجه به قدمت آن، به طور دایم مرمت می‌شود و اجازه نمی‌دهیم قسمتی از بنا آسیب ببیند. خانه تیزنو حالت گردشگری دارد و پیش از شیوع کرونا آمد و رفت بسیاری به این خانه بود و اردوهای دانش‌آموزی و حضور دانشجویان عکاسی و معماری را نیز برای بازدید از این بنای تاریخی داشتیم.

افتخارزاده گفت: خیلی‌ها به دنبال واگذاری این خانه به بخش خصوصی هستند اما تمام تلاش این است که چنین آثاری حفظ شوند تا به عنوان یک کانون فرهنگی باقی بمانند.

حفظ منابع تاریخی به لحاظ مزایای فرهنگی، اجتماعی و آموزشی دارای اهمیت است و باید حفظ چنین آثاری به صورتی مدیریت شود که با تغییرات نامناسب، خسارت جبران‌ناپذیری به این بناهای تاریخی وارد نشود؛ بناها و آثاری که گواه میراثی گران‌قدراند.

گزارش از: پریسا زنگنه‌منش ـ ایسنا

مرتبط:

آشنایی با آبشار شوی دزفول

سفر به «پامنار» : بهشت پنهان دزفولی‌ها

خانه تیزنو یکی از دیدنی ترین خانه های تاریخی دزفول

معرفی دزفول از تاریخچه تا جاذبه های گردشگری

شاید باورکردنی نباشد که یکی از کهن ترین شهرهای جهان به نام دزفول در استان خوزستان واقع شده باشد. شهر تاریخی دزفول دارای فرهنگی غنی، جاذبه های طبیعی فراوان و آثار تاریخی ارزشمند است.

ایران پر از سرزمین هایی ست که در آن تمدن باستانی پدران ما را به رخ میکشد. سرزمین هایی که علاوه بر گنجینه تاریخی از سخاوت طبیعت هم بهره مند بوده و پدیده های بسیار بکری در آن ها دیده میشود.

هرگوشه از ایران را که بنگریم زیبایی ها و شگفتی های بسیاری را می بینیم که هرکدام از جذابیت ویژه ای برخوردار هستند.

این بار با تیم گردشگری بیتوته همراه باشید تا شما را به سفری جذاب و مهیج به جنوب کشور و شهر زیبای “دزفول” ببریم.

معرفی شهر دزفول:

جاذبه های دیدنی دزفول آنقدر زیاد هستند که هر آدمی با هر سلیقه ای میتواند جایی برای دیدن در آن پیدا کند.

شهر دزفول در کنار رودخانه دز، در بخش های جلگه ای استان خوزستان در ارتفاع ۱۴۰ متری از سطح دریا قرار دارد. دزفول در شمال شهر اهواز و در جنوب اندیمشک جای گرفته و با قدمت طولانی و جاذبه های گردشگری اش به شهرت بسیاری رسیده است.

از میان شهرهای خوزستان بزرگترین و دومین شهر دیدنی بعد از اهواز، دزفول است. شهرستان دزفول دارای چهار بخش “مرکزی”، “سردشت”، “چغامیش” و “شهیون” می باشد.

دزفول به دلیل اینکه بر سر شاهراه ارتباطی تهران – اهواز واقع شده است، اولین مرکز تجاری شمال خوزستان محسوب میشود. اقتصاد این شهر بیشتر بر پایه کشاورزی، دامداری و صنایع کارخانه ای استوار است.

همچنین به سبب وجود رودخانه های بسیاری در شهر دزفول، مقام نخست کشاورزی از جمله تولید سبزیجات و صیفی جات را در ایران دارد.

دزفول شهری با فرهنگ های متفاوت و اقوام مختلف از جمله لر، بختیاری، دزفولی و اقلیت های عرب، ترک و کرد، تشکیل شده است که بیشتر مردم آنجا به زبان فارسی با گویش محلی دزفولی صحبت میکنند.

دزفول

تاریخچه شهر کهن دزفول:

دزفول از شهرهای دامنه رشته کوههای زاگرس است که پیشینه آن به دوران ساسانیان باز میگردد. اما ریشه های سکونت در آن مربوط به ۵ هزار سال پیش است. نام قدیم دزفول، دژپل به معنای پلی که دارای دژ است، می باشد.

بهترین زمان برای سفر به شهر دزفول:

دزفول دارای آب و هوای گرم و نیمه مرطوب است و به همین سبب دارای تابستان های بسیار گرم و زمستان های معتدل است. این شهر به دلیل آب و هوای کوهستانی و جلگه ای طبیعت زیبا و جذابی دارد. پس با توجه به این آب و هوا، نیمه دوم سال زمان مناسبی برای سفر و بازدید از این شهر زیباست.

جاذبه های توریستی دزفول:

دزفول هم از جهت جاذبه های گردشگری طبیعی بسیار غنی ست و هم به سبب تاریخ کهنی که دارد از جاهای دیدنی و جاذبه های تاریخی متعددی برخوردار است.

در ادامه این مقاله شما را با برخی از جاذبه های طبیعی و تاریخی دزفول آشنا میکنیم، پس با ما همراه باشید.

۱٫ دریاچه شهیون:

دریاچه شهیون

 

از جمله زیباترین و دیدنی ترین مناطق شهر دزفول دریاچه شهیون است

 

 

که پشت دوکوه تنگوان و شاداب واقع شده است. انبوهی از درختان کنار و بادام کوهی نیز در این منطقه وجود دارد که طبیعت چشم نوازی را به آن بخشیده است. در کنار این دریاچه زیبا میتوان به ورزش ها و تفریحاتی مثل اسکی، شنا، قایقرانی و … پرداخت.

۲٫ دره کول خرسان یا دره ارواح:

کول خرسان

 

اگر اهل هیجان هستید و دوست دارید به مناطق عجیب و اسرارآمیز سفر کنید حتما سری به دره شگفت انگیز کول خرسان بزنید. با برداشتن هر قدم در دره ارواح جلوه های خارق العاده و متفاوتی جلوی چشمانتان نمایان می شود. این دره در ۲۵ کیلومتری شهرستان دزفول و در جاده این شهر به سمت شهیون نرسیده به بیشه بزان قرار دارد.

صخره های بلند سر به فلک کشیده و مسیرهای تنگ و باریک که گاهی فقط امکان عبور یک نفر از بین آنها وجود دارد، از ویژگی هایی ست که باعث اسرار آمیز شدن این منطقه شده است.

کول خرسان دارای آب دائمی، آبشار، آبچکان، بیشه زار و انواع روییدنی های خاص این من

 

طقه می باشد.

۳٫ آبشار شوی، عروس کوهستانی دزفول:

آبشار‌شوي دزفول

یکی دیگر از جاهای دیدنی شهر دزفول، آبشار دل انگیز شوی است. آبشار شوی مثل نگینی نه تنها در ایران بلکه در خاورمیانه می درخشد و به عنوان یکی از آثار ملی و طبیعی ایران به ثبت رسیده است.

آبشار شوی به آبشار نیاگارای ایران مشهور است چرا که با ۸۵ متر ارتفاع بلندترین آبشار خاورمیانه است که تماشای آن برای دوستداران طبیعت جذاب و مهیج خواهد بود.

۴٫ آسیاب های آبی دزفول:

آسیاب های آبی دزفول

آسیاب های آبی دزفول، سازه هایی آبی در بستر رودخانه دز است که به عنوان بند و آسیاب کاربرد داشته است. قدمت این آسیاب های آبی به دوره تاریخی صفویه و قاجاریه بازمیگردد.

در ساخت این سازه ها از مصالحی نظیر قلوه سنگ رودخانه ای، آجر با ملات ساروج استفاده شده است. بخش زیادی از این آسیاب ها به مرور زمان و به جهت فرسایش آب از بین رفته است و بازمانده آن در سه بخش از رود دز قرار گرفته است. بخش اول در بالادست در پارک ساحلی دز، بخش دوم در کنار پل جدید دزفول و بخش سوم در کنار پل تاریخی دزفول قرار دارند.

۵٫ شهر تاریخی گندی شاپور یا جندی شاپور:

blank

منطقه باستانی گُندی شاپور یا به تعبیری جندی شاپور، یکی از شهرهای دوران ساسانی بوده است که حاصل امپراتوری «شاپور یکم» است. به عقیده بسیاری از تاریخ‌شناسان و پژوهشگران، بازمانده این شهر در بین دزفول و شوشتر، در روستای شاه آباد واقع شده است.

در واقع به باور آن‌ها، طبق شواهد تاریخی، سازه‌های باستانی بازمانده در این منطقه به شهر گُندی شاپور تعلق دارد. این در حالی است که بسیاری از پژوهشگران این فرضیه را رد کرده و ارتباط گُندی شاپور و روستای شاه آباد را نادرست می‌‍‌دانند.

اما آن‌چه مهم است، تاریخچه شهر باستانی گُندی شاپور است. این شهر مرکز علم جهان در تاریخ  بوده است. شهری که اولین دانشگاه در آن تأسیس شد و به علم پزشکی اهمیت ویژه‌ای داد.

۶٫ بقعه متبرکه صوفی احمد

بقعه متبرکه صوفی احمد

صوفی احمد یکی از مناطق دیدنی طبیعی و زیبای شمال شهرستان دزفول می باشد که در بخش شهیون واقع شده است. این منطقه به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص خودش، به صورت بکر و دست نخورده باقی مانده است. در میان این منطقه کوهستانی، بقعه متبرکه حضرت صوفی احمد که سفیر امام رضا علیه السلام بوده، قرار گرفته است. بدون تردید منطقه صوفی احمد یکی از بکر ترین و زیباترین مناطق کوهستانی دزفول است. همچنین مجاورت با رود دز فرصت شنا، قایق‌سواری و ماهیگیری را نیز در این منطقه ممکن کرده است.

۷٫ خانه تاریخی سوزنگر، سازه‌ای آجری از دوران قاجار

خانه تاریخی سوزنگر

دزفول شهر بناهای آجری است و در این منطقه از ایران، خانه‌ها و عمارت‌های قدیمی بسیاری خواهید دید که با ردیف‌های متوالی آجر بالا رفته‌اند و تزئیناتی چشمگیر دارند. نمونه‌ای از این بناها، خانه تاریخی سوزنگر است که از دوران حکومت قاجار به جامانده است. معمار این خانه یک اثر هنری کامل خلق کرده و با ظرافت خاصی آجرها را در اندازه‌های مختلف تراش داده تا حاصل کار، خانه‌ای متفاوت با دیگر بناهای آجری شود.

۸٫ قنات قمش چوقابفون

قنات قمش چوقابفون

دزفول از شهرهایی است که حفر قنات در آن قدمت بالایی دارد. «قمش» نام نوعی قنات در این شهر است که دزفولی‌ها به‌منظور هدایت آب رود به سمت شهر، این قنات‌ها را کنار دز حفر می‌کردند.

قمش (قنات) به معنی کاریز و مجرای آب زیرزمینی است که قدمتی چندهزار ساله در دزفول دارد و در گذشته برای استفاده از آب رودخانه حفاری شده اند.

ماجراجویی در این قنات با سربطاقی سنگی و آجری‌اش و عطر خاک نمزده شروع می‌شود و با پشت سرگذاشتن تقریباً ۷۰ پله، به سرزمینی نورانی و رنگارنگ می‌رسیم. در حال حاضر فقط ۳۰۰ متر از این قنات برای بازدید آماده شده است.

۹٫ آرامگاه یعقوب لیث صفاری

آرامگاه یعقوب لیث صفاری

یکی دیگر از جاذبه های گردشگری دزفول آرامگاهیست که محوطه تاریخی جندی شاپور واقع شده است. مقبره این سردار ایرانی که موسس سلسله صفاریان هم بوده در ده کیلومتری شهر دزفول جای گرفته است.

گنبد مخروطی و دندانه‌دار این آرامگاه، شناسنامه این بنای باستانی شده است و یکی از جاذبه‌های مهم تاریخی در بین دیدنی های دزفول محسوب می‌شود یعقوب لیث صفاری را احیا کننده زبان پارسی هم نامیده اند. وی اولین شهریار ایرانی است که زبان پارسی را برای نخستین بار ۲۰۰ سال پس از ورود اسلام به ایران دوباره به‌عنوان زبان رسمی ایران اعلام کردو پاس نداشتن این زبان در میان درباریان او، با واکنش تند این پادشاه همراه بوده است. این پادشاه کسی بود که خلیفه عباسی را شکست داد و با زنده نگه داشتن زبان فارسی، تحولی مهم در میان مردم و درباریان به‌وجود آورد.

۱۰٫ تپه های باستانی چغامیش

تپه های باستانی چغامیش

قدمت شهر باستانی چغامیش به حدود ۵۰ قرن پیش از میلاد به دوران پیش از اختراع خط بازمی‌گردد. در چغامیش بود که برای اولین بار در ایران خط و کتابت ظهور کرد. تپه‌های ارزشمند و باستانی چغامیش گنجینه تمدن‌های زیادی از جمله ساسانیان، پارتیان، عیلامیان است که در حال حاضر در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

۱۱٫ دره توبیرون

دره توبیرون

دره توبیرون یکی دیگر از جاذبه های گردشگری دزفول است که دارای طبیعتی بسیار بکر و شگفت انگیز می باشد. این دره در بخش سردشت در شمال دزفول و قبل از رسیدن به تنگه سرا قرار گرفته است.

ارتفاع دیوارهای ترسناک این دره در برخی نقاط به بیش از صد متر هم می رسد. درون این دره شگفت انگیز که حاصل هزاران سال فرسایش آبی است، انبوهی از درختان انجیر وحشی، آبشار ها، آبچکان ها و دیگر گیاهان خودرو می باشد که زیبای آن را دو چندان کرده اند.

۱۲٫  بافت قدیم دزفول

بافت قدیم دزفول

بافت قدیم دزفول، بافتی آجری است و در کنار رودخانه دز شکل گرفته و شامل ۲۸ محله قدیمی است. معماری خاص و تزئینات آجری بی نظیر در بافت قدیم دزفول ، این شهر را به شهر آجر معروف نموده است . بافتی که با معماری خاص خود ، هویت و روح معماری دزفول را در خود جای داده است.

از مهمترین دیدنی های بافت تاریخی دزفول می توان به خانه تاریخی تیزنو، خانه تاریخی سوزنگر، خانه تاریخی قلقچی، حمام کرناسیون، حمام شاه رکن الدین، خانه تاریخی سید صدر، خانه تاریخی گلچین، ساباط سیلانی، ساباط زرشناس و … اشاره نمود.

۱۳٫ روستای لیوس

روستای لیوس

اگر به دزفول سفر کردید بازدید از روستای لیوس را از قلم نیندازید. این روستا از جمله روستاهای سنگی کشور است که هنوز با گذشت زمان بافت سنتی، معماری و آداب و رسوم گذشته خود را حفظ کرده است.

روستاى لیوس در ۷۳ کیلومترى شمال شهرستان دزفول در بخش سردشت واقع شده است. این روستا علاوه بر بافت زیباى تاریخى خانه ها ، داراى جاذبه هاى گردشگرى طبیعى و بکر شامل کوهستانها ،مراتع بسیار زیبا ، باغهاى میوه ، رود خانه، آبشار و… می باشد. این روستا داراى یک سبک خاص معمارى می باشد که از تمام بخشهاى موجود در یک ساختمان استفاده بهینه می گردد.

به طور مثال از ستونهاى ساختمان به عنوان انبار گندم استفاده شده است . چنار و چشمه جارى در کنار آن یکى از چشم اندازهاى زیباى این روستا می باشد. این روستا در فصول بهار و پاییز و زمستان به علت آب و هواى مناسب می تواند پذیراى گردشگران زیادى از سراسر جهان باشد.

۱۴٫ کت های دزفول

کت های دزفول

کت‌های دزفول خنک کننده‌های دست‌ساز انسان‌های کهن هستند که به‌صورت حفره‌های غار مانند در کنار رودخانه دزفول حفر شده‌اند. این کت‌ها از جاهای دیدنی دزفول در روزهای گرم سال برای فرار از گرمای خوزستان در جوار رود جاری و زلال دز است

۱۵٫  بقعه شاه رکن الدین

بقعه شاه رکن الدین

این بقعه در دل بافت قدیم شهر دزفول در نزدیکی خیابان طالقانی قرار گرفته است. صاحب این بقعه فرزند «بهاءالدین» معروف به «بابا رکن‌الدین‌ولی» یا «شاه‌رکن‌الدین» است که در قرن هشتم هجری عارف و زاهدی معروف بوده است.

آرامگاه شاه‌رکن‌الدین دارای گنبدی آبی است که با کاشی‌کاری‌های زیبایی تزیین شده است. دو گلدسته آجری مزین به کاشی‌کاری نیز در جلوی درب ورودی قرار دارند. مسجد و حمامی قدیمی، بعلاوه یک مدرسه علمیه قدیمی نیز در جوار این بقعه دیده می‌شوند. فضای سبز ناحیه اطراف آرامگاه آن را به نگین سبز بافت قدیم دزفول تبدیل کرده است.

دزفول شاخص‌های شهر جهانی صنایع دستی را دارد

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان با بیان این‌که دزفول همه شاخص‌های تبدیل شدن به شهر جهانی صنایع دستی را دارا است، گفت: با ایجاد دبیرخانه شهر ملی کپوبافی در دزفول، زمینه تکمیل پرونده ثبت جهانی این شهر در حوزه صنایع صنایع دستی ایجاد خواهد شد.

سیدحکمت‌الله موسوی با اشاره به ثبت دزفول به عنوان شهر ملی کپوبافی گفت: با ثبت ملی دزفول، دبیرخانه‌ شهر ملی کپو به دبیری شهردار باید تشکیل شود که این موضوع زمینه‌ساز تکمیل پرونده ثبت جهانی و تبدیل شدن دزفول به عنوان شهر جهانی در یونسکو است.

او با بیان این‌که به یاری خدا دبیرخانه شهر ملی کپوبافی به همت شهردار، رئیس شورای شهر و حمایت‌های فرماندار، مردم، صنعتگران کپوباف و نماینده دزفول در مجلس شورای اسلامی به زودی در این شهر دارای هنر و صنعت آغاز به کار خواهد کرد افزود: امیدواریم به زودی دزفول ثبت جهانی شود چراکه همه شاخص‌ها و توانمندی‌ها در این شهر و در میان صنعتگران وجود دارد.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان عنوان کرد: صنایع دستی، ظرفیت ویژه‌ای در حوزه تولید و اشتغال خانگی است و ترویج فرهنگ عمومی این مردم قطعاً در جذب گردشگر نیز تأثیرگذار خواهد بود.

او افزود: از جمله اقداماتی که باید در تکمیل پرونده ثبت جهانی دزفول به عنوان شهر جهانی صنایع دستی انجام شود نامگذاری برخی میادین، معابر و خیابان‌ها، محلات و همچنین ایجاد بازارچه‌های صنایع دستی است؛ همچنین نیاز است تا تابلوهایی در سطح دزفول به منظور معرفی این شهر به عنوان شهر ملی صنایع دستی نصب شوند و این شهر به نوعی تبدیل به برند در صنایع دستی شود و مردم و صنعتگران در اقصی نقاط کشور با دزفول و داشته‌های آن در حوزه صنایع دستی آشنا شوند.

موسوی با بیان این‌که ‌بیش از ۱۵۰۰ صنعتگر در رشته کپوبافی در سطح شهرستان دزفول فعالیت می‌کنند، بر حمایت واقعی از این صنعتگران تأکید کرد و گفت: تلاش می‌کنیم در اختصاص تسهیلات مورد نیاز، ایجاد بازارچه‌ها و کارگاه‌های توسعه و ترویج صنایع دستی، آموزش صنعتگران و در تهیه مواد اولیه برای آن‌ها حمایت‌های لازم را انجام دهیم چراکه این موضوع در رونق کسب و کار، تولید ملی و جهش تولید تاثیر بسزایی خواهد داشت.

او درخصوص حفظ بناهای تاریخی شهرستان دزفول نیز اظهار داشت: هر بنای تاریخی و حتی بناهایی که زیر ۵۰ سال قدمت دارند نیازمند رسیدگی هستند و اگر به آن‌ها توجه نشود دچار آسیب، فرسایش و تخریب می‌شوند.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی با اشاره به این‌که بناهای تاریخی با قدمت زیاد در دزفول به وفور یافت می‌شوند تصریح کرد: بیش از ۲۰۰ هکتار در وسعت شهری دزفول، بافت تاریخی مصوب وجود دارد که درون این بافت تاریخی بیش از ۱۶۰ بنا و تک‌بنای ثبت ملی یافت می‌شود؛ این در حالی است که خارج از این بافت هم ابنیه و محوطه‌های ارزشمند زیادی رخ‌نمایی می‌کنند که همگی نیازمند رسیدگی مداوم هستند.

برپایه اعلام اداره‌کل میراث فرهنگی خوزستان، او ادامه داد: ما باتوجه به وظایف ذاتی خود در اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی، مأموریت‌هایی در قالب مرمت‌ها، حفاظت‌های اضطراری، طرح‌های آسیب‌شناسی و رصد و کنترل روزانه و هفتگی درخصوص بناهای تاریخی داریم؛ باوجود این، از آن‌جا که اعتبارات ما جوابگوی حجم وسیع ابنیه‌های تاریخی نیست، نیاز است تا بخش‌های مختلف از جمله شهرداری، شورای شهر، سازمان نوسازی و بهسازی و مالکان ابنیه‌ها و سرمایه‌گذاران پای کار بیایند.

موسوی با دعوت از سرمایه‌گذاران به منظور تملک یا اجاره ابنیه‌های تاریخی تأکید کرد: ما نیز از این سرمایه‌گذاران حمایت می‌کنیم و تسهیلات در اختیار آن‌ها قرار می‌دهیم تا این افراد بتوانند کاربری‌هایی همچون ایجاد سفره‌خانه‌های سنتی، اقامت‌گاه‌های سنتی و مراکز فرهنگی را که متناسب با شأن ابنیه‌ها هستند را گسترش دهند تا به این ترتیب موجب احیاء و نگهداری ابنیه‌ها و توسعه پایدار گردشگری شوند.

او با اشاره به نقش رسانه نیز گفت: رسانه‌ها نقش بسیار تأثیرگذاری در بُعد معرفی دارند و می‌توانند با نمایش جاذبه‌ها باعث ترغیب خیرین و سرمایه‌گذاران شوند تا این داشته‌های ارزشمند تاریخی و معماری حفظ و نگهداری شوند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

ریزش بخشی از خانه تاریخی آرامش دزفول

آشنایی با آبشار شوی دزفول

خانه تیزنو یکی از دیدنی ترین خانه های تاریخی دزفول

مجوز احداث کارخانه قند در محوطه چغازنبیل باطل شد

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوزستان با اشاره به تسطیح حدود پنج هکتار از اراضی محوطه چغازنبیل برای احداث کارخانه قند گفت: مجوز جهاد کشاورزی برای احداث این کارخانه باطل شده است.

سید حکمت اله موسوی روز چهارشنبه در جمع خبرنگاران دزفول درخصوص  واگذاری ۳۳۰ هکتار از حریم درجه یک چغازنبیل از طرف جهاد کشاورزی به یک فرد اظهارداشت: یک کارخانه قند در آنجا در سال ۹۷ استعلام گرفت تا بعد از تعیین محدوده احداث شود ولی میراث فرهنگی جواب منفی داد.

وی افزود: سرمایه گذار این کارخانه با وجود تلاش اداره کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان، حدود پنج هکتار از اراضی را به عنوان تجهیز کارگاه تسطیح کرد و یک دیوار بتنی پیش ساخته موقتی نیز کار شد.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان با اشاره به تنظیم ۲ شکوائیه علیه این شرکت در دستگاه قضایی گفت: این اراضی در حریم درجه یک چغازنبیل واقع شده‌اند و براساس ضوابط قانونی تسطیح آنها، ممنوع و غیرمجاز بود.
وی افزود: دادگستری به استناد کارشناسی‌های صورت گرفته برای سرمایه گذار منع تعقیب صادر کرد که احساس می‌شود نظر دادگستری بر این بوده که این اتفاق و تجهیز کارگاه تزلزلی در بنیان اثر ایجاد نکرده است؛ با این وجود دادگستری مجوز استفاده از ۳۲۰ هکتار را به آنها نداده است.
موسوی با تاکید بر اینکه اجازه ادامه کار به این سرمایه گذار داده نشده است، گفت: مجوز جهاد کشاورزی استفاده از ۱۰۰ هکتار برای کارخانه بود که این مجوز نیز ابطال شد.
وی افزود: چغازنبیل یک اثر تاریخی جهانی است که باید با همکاری دوستداران این حوزه از آن حفاظت کرد.

مرمت پل باستانی دزفول ۷۰ میلیارد ریال اعتبار نیاز دارد 

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان خوزستان درخصوص حفظ پل باستانی دزفول نیز گفت: برای مرمت این پل تاریخی، افزون بر ۷۰ میلیارد ریال اعتبار نیاز است که باید با همکاری دستگاه‌های اجرایی، خیران میراث فرهنگی و دوستداران این حوزه نسبت به تامین آن اقدام شود.
وی به وجود افزون بر ۱۵۰ تک بنای ثبت ملی در بافت قدیم دزفول اشاره کرد و افزود: پل باستانی دزفول با حدود یکهزار و ۷۰۰ سال قدمت به منظور حفاظت بیشتر سال‌ها قبل از سواره رو خارج شد و به صورت پیاده رو درآمد.
موسوی همه بناهای تاریخی استان خوزستان را نیازمند مرمت، رفع خطر، آسیب شناسی و  استحکام بخشی دانست و اظهارداشت: میراث فرهنگی متولی مرمت پل باستانی دزفول است که با توجه به اختصاص اعتبارات نسبت به مرمت آن اقدام خواهد شد.
وی با بیان اینکه پایه‌ها و بخش‌های زیرآب پل باستانی دزفول نیازمند استحکام بخشی، مطالعه و آسیب شناسی است، افزود: حذف الحاقات عرشه و ساماندهی نمای پل نیازمند اقدامات اساسی است که امیدواریم با همکاری دستگاه‌های مختلف نسبت به رفع خطر و استحکام بخشی این اثر که افتخار ملی است اقدام شود.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان از اعلام آمادگی خیران برای مرمت این اثر تاریخی خبر داد و گفت: استفاده از ظرفیت خیران در قالب تفاهم نامه‌ای در میراث فرهنگی محقق می‌شود که اکنون در مرحله نیازسنجی و برآورد هزینه است.
وی افزود: شهردار و فرماندار دزفول نیز اعلام آمادگی کرده‌اند تا در قالب ستاد بازآفرینی و دیگر اعتبارات، کمک‌های لازم را در این زمینه داشته باشند.
موسوی درخصوص واگذاری، حفاظت و نگهداری پل باستانی به شهرداری نیز گفت: با کلیت این امر مشکلی نداریم ولی باید جزئیات کار و مسوولیت‌های طرفین و حد و حدود مداخلات مشخص شود که قرار است کارگروهی در این خصوص تشکیل و این موارد بررسی شوند.
وی همچنین درخصوص ثبت جهانی مجموعه آثار دزفول شامل آسیاب‌ها، پل باستانی و بافت قدیم اظهارداشت: ثبت جهانی این آثار در دست بررسی و مطالعه است ولی با توجه به گستردگی کار همه دستگاه‌های متولی و دوستداران میراث فرهنگی و مردم نیز باید به این موضوع ورود کنند تا دزفول به آنچه شایسته است دست یابد.
مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خوزستان افزود: دبیرخانه ثبت جهانی این آثار برای تسریع در امور با همکاری فرمانداری و شهرداری در دزفول تشکیل خواهد شد.

وی ادامه داد: دزفول با داشتن ۲۰۰ هکتار بافت ارزشمند آجری ظرفیت ویژه‌ای در حوزه میراث فرهنگی دارد که حفاظت از این  آثار تاریخی ضروری است.

منبع:ایرنا

مرتبط:

قندی که به کام چغازنبیل تلخ شد

از سفرهایی که کرونا را دور می‌زند تا تعرض به چغازنبیل

آشنایی با آبشار شوی دزفول

دره زيبای شوی در حاشيه خاوری رودخانه سزار در باختر كوه سالن قرار گرفته و يكی از مناطق تاريخی استان به شمار می رود. آبشار شوی كه زيباترين آبشار ايران محسوب می شود در اين دره جاری است. اين دره غار تاريخی، زيارتگاه محلی، قلعه و ديگر آثار تاريخی را همراه با روستای تاريخی شوی در خود جای داده است.
شوی در گویش لری بختیاری نامی زنانه به معنی لطافت است. آبشار شوی یا تله زنگ در سردشت از توابع دزفول واقع در استان خوزستان و با فاصله اندکی از استان لرستان و در بین کوه های سرتنگ شوی در ۱۰ کیلومتری ایستگاه راه آهن تله زنگ و در مسیر راه آهن سراسری تهران – جنوب واقع شده‌است.
آبشار شوی، پس از بیرون آمدن ازغار، از گردنه‌ای بلند به پایین سرازیر می‌شود. ارتفاع آبشار ۱۰۰ متر و عرض آن ۴۰ متر است. آب آن پس ازعبور از کوه‌ها و دره‌ها، به سد دز در استان خوزستان می‌ریزد.

پوشش گیاهی اطراف این آبشار، تشکیل شده از درختانی مانند بید، انجیر، مو، زبان‌گنجشگ، افرا، کیکم و بلوط است. در زیر آبشار و بر روی دیواره‌های آن گیاه سیاه وشان و سایر گیاهان آب دوست روییده‌است. در نزدیکی این آبشار، آبشار بزرگ دیگری وجود دارد که گاه از آن به آبشار دوم شوی یاد می‌شود.
زلالي آب آبشار به همراه دوزيست‌ها، سمندرهاي منحصربفرد، خرچنگ‌ها، مارمولك‌هاي عجيب و درشت و غيره، گویی شما را به دنيايي ديگر می برد. در سرچشمه آبشار كه مسير دسترسي هم دارد درختان بلندي مانند انجيركوهي و بيد روييده‌اند كه آب پس از سير كردن آنها از ارتفاعي بلند و در مساحتي عريض به پايين پرتاب مي‌شود. از ويژگي‌هاي اين آبشار اتصال آن به سفره‌هاي آب زيرزميني است به اين معني كه سرچشمه آبشار از دل كوه است.

حدود ۳۰ دقيقه بالاتر از آبشار اول، آبشار ديگري قرار دارد كه به آبشار دوم شوي معروف است. ميزان آب اين آبشار نيز بسيار متغير است. نزديك آين آبشار حوضچه هاي متعددي براي آبتني وجود دارد. در كنار آبشار دوم (در مواقع كم آبي ) جا براي اطراق وجود دارد. آبشار شوي بي گمان زيباترين آبشار ايران است.  اين آبشار از نظر موقعيت جغرافيايي از توابع شهرستان دزفول و استان خوزستان است. هرچند مردم لرستان اين آبشار را متعلق به خودشان مي دانند و با توجه به مسيري كه براي رسيدن به آبشار طي مي شود تاحدودي هم حق دارند. حجم آب خروجي آبشار در فصول مختلف سال متفاوت است و در فصل بهار به حداكثر خود مي رسد. در دامنه كوه و خروجي آبشار غاري وجود دارد كه طول آن نامشخص است.

یکی از خصوصیات آبشار شوی این است که تا چند صد متری آبشار هیچ نشان و خبری از آبشار نیست وبعد از عبور از یک پیچ در منطقه ای کوهستانی با شیبهای تند به یکباره از پیچی عبور می کنید و آبشاری فوق العادهآبشار شو زیبا و با شکوه را در برابر خود می بینید و این هم شاید یکی دیگر از چشم بندی های طبیعت است که شکوه خود را به یکباره به نمایش می گذارد . نسیم خنکی که از سمت آبشار می وزد و اولین عکسهایی که به یادگار از این آبشار می گیرید تمامی خستگی راه را از تن شما می گیرد.

بهترین زمان برای رفتن به شوی همان ابتدای بهار و ایام عید تا اواخر اردیبهشت ماه است ضمن اینکه در این موقع از سال این منطقه بسیار سرسبز وزیباست.

آبشار شوی
توصیه های لازم
* نزديكترين روستا به آبشار،  روستاي شوي است كه از آن عبور كرده ايد و حدود يك ساعت و نيم با آبشار فاصله دارد اما متأسفانه اهالي روستا نمي توانند امكانات قابل توجهي به شما ارائه دهند. اهالي روستا مردماني خونگرم و بسيار مهربان هستند.

*  فضاي مناسب، وسيع، بدون شيب، مسطح و سايه براي اطراق كردن كم پيدا مي شود.

*  اگر قصد اقامت شبانه داريد، احتمال وجود جانوران وحشي را مد نظر داشته باشيد. بقاياي خون، خوراكي هاي پخته شده يا سرخ كردني( كه در اطراف چادر خود پخش كرده ايد ) حيوانات را بيشتر به سمت شما هدايت خواهد كرد.

*  هوا در فصل بهار كاملاً غيرقابل پيش بيني است. ممكن است بارندگي تند و سيل آسا شما را غافلگير كند. توصيه مي شود براي محافظت خودتان و چادر پلاستيك سبك و كم حجم همراه داشته باشد.

*  احتمال دارد كه اسباب و وسايل شما را دزد بزند.( خصوصاً شب هنگام كه شما در خواب عميق ناشي از خستگي هستيد ) اشياء با ارزش خود را در كيسه خواب يا زير سرتان قرار دهيد. به خاطر داشته باشيد كه در اين محل دورافتاده، كفش هاي شما يكي از مهمترين وسايلي است كه داريد.

*  اگر وزن و حجم بار اجازه مي دهد، حداقل هر دو نفر يك دمپايي سبك در كوله پشتي خود داشته باشيد. دمپايي براي عبور از رودخانه، رفتن به زير آبشار و جابجايي هاي كوتاه بسيار مفيد است.

*  محلي براي دفع زباله وجود ندارد. زباله ها را همراه خود بازگردانيد يا آن را دفن كنيد. به حقوق آنهايي كه پس از شما به طبيعت مي آيند احترام بگذاريد. هميشه كساني هستند كه به طبيعت احترام نمي گذارند. به عنوان يك طبيعت گرد، اگر زباله اي در اطراف شما مشاهده مي شود، آنها را نيز با زباله هاي خود دفن كنيد.

*  از هنگامي كه ايستگاه تله زنگ را ترك مي كنيد، جايي براي شارژ باطري دوربين عكاسي يا فيلمبرداري وجود ندارد. قبلاً پيش بيني هاي لازم را تدارك ببينيد.

*  اتفاق هيچگاه خبر نمي كند. همراه داشتن داروهاي ضروري و كمك هاي اوليه ممكن است به دردتان بخورد.
اگر تاكنون به شوي نرفته ايد، حتماً از راهنماي باتجربه استفاده كنيد. گروه كمتر از چهارنفر مناسب صعود به شوي نيست. بدون راهنما و در طول هفنه و در ايام غيرفصل ممكن است راه را گم كنيد چرا كه كسي نيست كه از او راه را بپرسيد.

قطار عادي معمولاً شلوغ است. بخصوص اينكه در هنگام بازگشت، شما در ميانه راه سوار مي شويد. ممكن است جاي مناسب موجود نباشد. ممكن است مجبور شويد توي راهرو يا رستوران قطار بايستيد. مراقب اثاثيه و كيف پول خود باشيد.

آبشار شوی

مسیر دسترسی
آبشار شوی یا تله زنگ در سردشت از توابع دزفول واقع در استان خوزستان و با فاصله اندکی از استان لرستان و در بین کوه های سرتنگ شوی در ۱۰ کیلومتری ایستگاه راه آهن تله زنگ و در مسیر راه آهن سراسری تهران – جنوب واقع شده‌است.
بطور کلی سه مسیر برای دسترسی به آبشار وجوددارد:

• مسیر اول از طریق ایستگاه راه‌آهن تله زنگ است.
• مسیر دوم از طریق شهرستان دورود است.
• مسیر سوم از سمت منطقه سردشت دزفول و پیرچل است.

تنها راه منطقي دسترسي به آبشار شوي فعلاً فقط مسير ريلي است. براي رسيدن به آبشار لازم است ابتدا به ايستگاه تله زنگ در مسير دورود – انديمشك برويد. اين مسير همان خط آهني است كه خرمشهر و اهواز را به تهران متصل مي كند و در دهه ۱۳۱۰ ساخته شده است. به خاطر داشته باشيد كه ايستگاه تله زنگ يك ايستگاه فرعي است و فقط قطار محلي و قطار عادي در اين ايستگاه توقف مي كنند. اگر از تهران قصد سفر به آبشار را داريد مي توانيد قطار عادي تهران – اهواز را سوار شويد و حدود سه ساعت پس از عبور از دورود به ايستگاه تله زنگ خواهيد رسيد. يك امكان ديگر اين است كه از شهرستان دورود ( واقع در استان لرستان ) قطار محلي سوار شده و به تله زنگ برويد. اين قطار در نوع خودش ديدني است. در طول مسير هرجا كه مسافر در كنار خط آهن ايستاده باشد توقف مي كند. چرا كه تنها راه ارتباطي يا بهتر است بگويم بهترين راه ارتباطي مردم در بسياري از اين مناطق خط آهني است كه عبور مي كند. قطار محلي كه ساعت دو بعد از ظهر از دورود به سمت انديمشك حركت مي كند پس از طي حدود چهار ساعت به ايستگاه تله زنگ مي رسد. قبل از رسيدن به تله زنگ در ايستگاه هاي متعددي توقف مي كند كه مهمترين آنها ايستگاه هاي بيشه، سپيد دشت، چم سنگر، كشور، تنگ هفت و تنگ پنج است.  اين مسير خصوصاً در فصل بهار فوق العاده زيباست. وقتي به سمت جنوب مي رويد ارتفاعات معروف اشترانكوه را در سمت چپ خود خواهيد ديد.
قطار در كنار رودخانه خروشان سزار به جنوب مي رود و سزار هر چه بيشتر مي رود پرآب تر و سهمگين تر مي شود. چرا كه از هر دره، چشمه، رودخانه يا آبشاري به سزار افزوده  مي شود.
پل هاي متعدد از ديگر خصوصيات اين مسير است.

ايستگاه تله زنگ امكانات قابل توجهي ندارد. اگر ديرهنگام به ايستگاه رسيديد، توصيه مي شود شب را در مسجد ايستگاه اطراق كنيد. ( مراقب اثاثيه خود باشيد. ) اگر زمان براي حركت مناسب است، مي توانيد به سمت آبشار حركت كنيد. براي رسيدن به آبشار لازم است از رودخانه سزار عبور كنيد. براي اينكار مجبور هستيد حدود يك كيلومتر از مسير راه آهن را برگرديد. اكيداً توصيه مي شود از داخل تونل عبور نكنيد، چرا كه هز لحظه ممكن است قطار سر برسد. براي عبور از روي پل معروف تله زنگ نيز مراقب عبور قطار باشيد. بخش معلق پل خطر سقوط دارد. اگر مسير پاخورده را در پيش گيريد، حدود سه ساعت طول خواهد كشيد تا به روستاي سرسبز شوي برسيد. از اينجا دو روش براي رسيدن به آبشار وجود دارد:
۱- قبل از رسيدن به روستا لازم است از عرض رودخانه عبور كنيد. در مواقع كم آبي به راحتي مي شود از رودخانه عبور كرد. در هنگام پر آبي لازم است به آب بزنيد. به خاطر داشته باشيد هرچه به تنگه نزديكتر شويد امكان عبور از رودخانه كمتر و خطرات آن بيشتر خواهد شد.  اگر هوا  رو به تاريكي مي رود، مي توانيد شب را در منزل يكي از روستائيان سپري كنيد. از روستاي شوي امتداد جوي آب را در پيش گيريد تا به تنگه برسيد. بخش خطرناك سفر در اين منطقه است كه جهت تسهيل در عبور و مرور بخشي از كوه را  سيم بكسل بسته اند تا جهت حمايت از آن استفاده كنيد. هرچند تاكنون سقوط در اين ناحيه گزارش نشده است. از اين مكان حدود يك ساعت و نيم تا آبشار فاصله است.
۲- هنگامي كه به محاذات روستاي شوي رسيديد، نيازي به عبور از رودخانه و نهايتاً سيم بكسل نيست. مي توانيد مسير خود را ادامه داده و از كوه سربه فلك كشيده مقابلتان صعود كنيد. اين سربالايي راه شما را از نظر مسافت دور خواهد كرد اما مسيري است كه عشاير براي جابجايي احشام خود از آن استفاده مي كنند. بنابراين خطر آن بسيار كمتر است. يك حسن ديگر هم دارد. در مواقع پرآبي، در حالت اول شما لازم است دو بار از رودخانه عبور كنيد تا به مقابل آبشار برسيد. در روش دوم نيازي به عبور از رودخانه نيست. اين مسير براي آنهايي كه اكيپ ناهمگون با توانايي هاي مختلف دارند و يا افرادي كه ترس از ارتفاع آزارشان مي دهد مناسب تر است.

در مسیر ایستگاه راه آهن تله زنگ، در مسیر آبشار از میان روستای بسیار زیبای دادا و از دل درختان انار وکشتزارهای شوی باید عبور کرد.درنزدیکی آبشار امام‌زاده سیدمحمود قرار دارد که به عنوان یک نگین در این روستای زیبا می‌درخشد.سالیانه صدها نفر از میهمانان ایرانی وجهانگردان خارجی در فصل بهار به دیدن این آبشار می‌روند.

 

مرتبط:

نظام آبی تاریخی شوشتر شاهکاری از نبوغ خلاقانه

آشنایی با دیدنی های باغ ملک خوزستان

زیگورات چغازنبیل در استان خوزستان

کول خرسان _دره مرموز ارواح

کول خرسان دره‌ای خنک و سرسبز در دل گرمای جنوب است که آن را دیواره‌هایی بلند پوشیده از پر سیاوشان و اسرار پنهان در برگرفته است.

دره کول خرسان در ۳۵ کیلومتری شمال شهر دزفول استان خوزستان قرار دارد، جایی در انتهای رشته‌کوه‌های پرشکوه و استوار زاگرس. دره در منطقه‌ایی طبیعی به دور از مناطق شهری قرار دارد و نزدیک‌ترین روستا در همسایگی آن، روستای پاقلعه و بیشه بزان است. دره کول خرسان که محلی‌ها آن را کول خرسون یا دره ارواح می‌خوانند، شکل و شمایلی بسیار عجیب و مرموز دارد. این دره را دیواره‌هایی بلند و برآمده احاطه کرده‌اند که در برخی از قسمت‌ها به قدری به هم نزدیک می‌شوند که نفس کشیدن برای دره را سخت می‌کنند. در این قسمت‌ها مسیر به قدری باریک می‌شود که تنها یک نفر امکان عبور از دره را پیدا می‌کند. شاید به همین دلیل است که از آن به دره ارواح یاد می‌کنند. در تمام مدت عبور از این مسیرهای باریک این احساس در شما ایجاد می‌شود که چندان فاصله‌ای تا به هم پیوستن دو دیواره به یکدیگر نیست. هرچند این اتفاق رخ نخواهد داد اما هیجان آن ممکن است نفس‌های‌تان را به شماره بیندازد.

کول خرسان

خنکی در دل گرما

دره کول خرسان در تمام فصل‌های سال پر آب است و آب و هوایی معتدل و خنک دارد که اختلاف آن با شهر دزفول که در نزدیکی دره قرار دارد گاهی به حدود ۳۰ درجه سانتیگراد می‌رسد. آب باریکه‌های جاری از گوشه گوشه صخره‌ها در فصل‌های پرآب و زمان بارندگی به آبشارهایی روان تبدیل می‌شود. آب‌های جاری در دل دره در انتهای مسیر به رودخانه دز سرازیر می‌شود. بلندی و تنگی دیواره‌ها که در بیشتر مسیر اجازه عبور نور به داخل را نمی‌دهد، آب‌های همیشه جاری در دل دره و نزدیکی آن به کوه‌های زاگرس باعث شده دمای دره کول خرسان بسیار خنک باشد و دمای آب گاهی به منفی ۲۰ درجه سانتیگراد برسد.

 

از سیاوشان تا خرسان

راه رسیدن به دره کمی دشوار است. بعد از چند کیلومتر پیاده‌روی، ورودی دره با نخل‌هایی که در آنجا نخلستانی کوچک به وجود آورده‌اند، نمایان می‌شود. کمی که از ورودی دره دور می‌شویم، پوششی عجیب و رویایی در دره خودنمایی می‌کند. در اینجا دیواره‌های دره را گیاه دارویی پر سیاوشان در آغوش گرفته است. صخره‌های سبز رنگ، که جریان آبی باریک از دل خود عبور می‌دهند، جلوه‌ای بی‌نظیر به دره داده است. در مسیر دره درختان سدر، کنار و بادام کوهی به چشم می‌خورند.

کول خرسان

کول خرسان ظاهری متفاوت از دره‌های دیگر دارد. گویا کسی دیواره‌ها را صیقل داده و بر آنها جامه‌ای سبز به تن کرده است. نکته عجیب دیگر، تنگی مسیر دره است. به نظر می‌رسد دیواره‌ها تمام تلاش خود را کرده‌اند تا به قدری به هم نزدیک شوند که بتوانند دره را پنهان نگهدارند. شاید به همین دلیل است که خرس‌ها تمایل داشته‌اند در اینجا را خانه خود کنند. اگرچه اطلاعات دقیقی در دست نیست اما محلی‌ها معتقدند که دره در گذشته پناهگاه خرسان منطقه بوده و از این رو آن را کول خرسان یا همان دره خرسان می‌نامند.

اینجا دره ارواح است

دیدن این همه شگفتی هر گردشگری را به وجد خواهد آورد. اگر شما هم تمایل سفر به دره کول خرسان را پیدا کرده‌اید این را فراموش نکنید که نباید هرگز بدون راهنما وارد دره شوید. اینجا هر چند زیبا اما بسیار مرموز و خطرناک است و تا به حال جان چند گردشگر را گرفته است، دره‌ای که از آن به ارواح یاد می‌شود. راه دسترسی به دره، از سوی روستای اسلام آباد در منطقه چغامیش است.از طریق دو روستای نزدیک یعنی روستای بیشه بزان و همچنین روستای پاقلعه نیز می‌توان به کول خرسان رسید. اگر قصد سفر به منطقه را دارید، حتما تجهیزات لازم مانند تلفن همراه، نقشه یا جی پی اس، کفش کوهنوردی، کلاه ایمنی، لباس گرم و خوراک، همراه داشته باشید.

منبع:ایرنا

مرتبط:

آبشار‌شوي دزفول

تصاویری منحصر به فرد از بنای آجری دزفول/با «خانه سوزنگر» به زمان قاجار سفر کنید

سفر به «پامنار» : بهشت پنهان دزفولی‌ها

ریزش بخشی از خانه تاریخی آرامش دزفول

براساس خبرهای بدست رسیده، ریزش بخشی از خانه تاریخی آرامش دزفول در پی بارندگی های اخیر دیده شد.

رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان با اعلام این خبر گفت: ضلع جنوبی خانه تاریخی آرامش با شماره ثبت ملی ۷۹۱۹ ریزش کرده است. حجت الله آریایی افزود: فرسودگی لوله های آبیاری قدیم همراه با فرسودگی بنا و بارندگی منجر به ریزش این قسمت از خانه تاریخی شده است.

وی افزود: اسفند ۹۶ نیز بخشی از این خانه تاریخی ریزش کرده بود که مسئولان استانی و کشوری میراث فرهنگی در چندین نوبت اقدام به بازدید از آن کردند و برای حل مشکل و تامین اعتبار برای آن قول مساعد دادند ولی هیچ یک از وعده ها عملی نشد. رئیس اداره میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی دزفول اظهار داشت: مدیر آب و فاضلاب دزفول نیز امروز ضمن بازدید از این خانه برای حل مشکل قول مساعد داد، ولی راهکار آن اتصال فاضلاب به شبکه سراسری فاضلاب است.

وی با اشاره به اینکه آب وارد زیرزمین خانه شده و به خانه های اطراف نشت کرده است، افزود: مشکلات بافت قدیم زیاد بوده و برای رفع آنها به اعتبار زیادی نیاز است. خانه تاریخی فیروزی دزفول در سال ۸۱ با شماره ۷۹۱۹ در فهرست آثار ملی به ثبت رسید و با پیگیری مالک به نام آرامش تغییر نام یافت.

رئیس اداره میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری دزفول گفت: مسجد ملاحاجی نیز از ۲ سال پیش ریزش کرده که با وجود اطلاع رسانی به اداره اوقاف تاکنون هیچ اقدامی در این خصوص صورت نگرفته است. وی افزود: بافت قدیم متعلق به همه است و همه نهادها باید در راستای حل مشکلات و حفظ آن تلاش کنند.

منبع: ایرنا

مرتبط:

خانه تیزنو یکی از دیدنی ترین خانه های تاریخی دزفول

خانه تیزنو یکی از دیدنی ترین خانه های تاریخی دزفول

شاید درباره خانه های تاریخی دزفول کمتر شنیده باشید اما در بافت سنتی این شهر خانه ای وجود دارد که تمام ویژگی های معماری بومی دزفول را در دل خود جمع کرده: خانه تیزنو دزفول.

خانه تیزنو دزفول یکی از قدیمی ترین خانه‌های شهر دزفول است که البته امروز به عنوان اداره میراث فرهنگی دزفول از آن استفاده می شود اما هنوز می توانید با قدم زدن در گوشه گوشه این خانه تاریخی  ، از زیبایی معماری آن لذت ببرید.

خانه تیزنو در دزفول که به شماره ۲۵۷۳ در ردیف آثار ملی ایران به ثبت رسیده، یکی از بزرگترین و زیباترین خانه‌های محله قلعه‌ هم به حساب می آید که شاید بتوان گفت همه ویژگی‌های خانه‌های دزفول را در خود جمع کرده.

تیزنو یکی از دیدنی ترین خانه های تاریخی دزفول است که  در ضلع شرقی میدان اصلی محله قلعه دزفول قرار دارد و بنیان آن در زمان صفویه گذاشته شده اما در طول زمان، به ویژه در زمان قاجار و آغازه پهلوی تغییرات زیادی کرده است.

خانه تیزنوی دزفول هشت دری است یعنی هشت در ورودی دارد و با عبور از این درها، ایوان مرکزی را خواهید دید. ایوان دارای چندین اتاق‌است و غلام گردش، شبستان و شوادون از دیگر بخش های این خانه به حساب می آیند.

خانه تیزنو

فضای اصلی خانه تیزنو، اصطلاحا درونگرا است. یعنی در مرکز فضای خانه قرار گرفته و حیاط های بیرونی آن را احاطه کرده اند. کف حیاط آجر پوش است و طبقه همکف آن به وسیله ۴ پله از حیاط بالاتر قرار دارد.

خانه تیزنو دزفول ، مثل بیشتر خانه های قدیمی ایرانی هشتی دارد. هشتی فضایی چند ضلعی است که کل خانه را از دید غریبه‌ها مخفی نگه می دارد به طوری که اگر در خانه باز بماند داخل خانه از خیابان قابل دیدن نیست. هشتی یک مزیت دیگر هم داشته و در واقع حکم لابی خانه های امروزی را دارد که وقتی غریبه ای به آن وارد می شود، می تواند تا زمان رسیدن میزبان و آماده شدن او، (درباره خانه های قدیمی، مشخصا حجاب کردن خانم ها) توقف کوتاهی داشته باشد.

بعد از هشتی نوبت به حیاط مرکزی خانه تیزنو می رسد که در آن حوض و باغچه و درخت وجود دارد. این حیاط، ایوان هایی در اطراف خود دارد که با بالا رفتن از پله ها باید به آنها برسید.  این ایوان ها در واقع جلوی اتاق هایی هستند که درهای شیشه رنگی و ارسی های زیبایشان به ایوان باز می شود. در کنار این ایوانها هم غلام گردش قرار داشته. یعنی مسیری برای تردد خدمتکاران خانه.

طاق های خانه تیزنو یکی از دیدنی ترین بخش های آن هستند. چون در قسمت بالای طاق‌ها آجرچینی ها طرح‌های متنوعی ایجاد شده و شیشه‌های رنگی ارسی آن نمای زیبایی به وجود آورده اند.

مرتبط:

سفر به «پامنار» : بهشت پنهان دزفولی‌ها