بردگوری یا سنگ گبری‌ها
بردگوری یا سنگ گبری‌ها به گورهای باستانی در دوران مادها تا پایان ساسانیان گفته می‌شود که به دلیل اعتقاد زرتشتیان بر مقدس بودن خاک، مردگان را در محفظه‌های سنگی دفن می‌کردند.
منطقه چهارمحال و بختیاری – بردگوری‌ها (سنگ گبری‌ها) قدیمی‌ترین آثار سنگی استان چهارمحال و بختیاری می‌باشند که به دوره ماد تا پایان حکومت ساسانیان تعلق دارند.
در دین زرتشت به علت اعتقاد به مقدس بودن خاک، از دفن کردن اجساد خودداری کرده و آن‌ها را در محفظه‌هایی از سنگ که استودان (استخوان دان) نامیده می‌شد و در اصطلاح بختیاری به آن‌ها بردگوری می‌گویند قرار می‌دادند. در گویش بختیاری بردگوری به معنای سنگ گبری است و به پیروان زرتشت گبر گفته می‌شود.
در خطه بختیاری در دل صخره‌ها و یا سنگ‌های عظیم، فضاهایی با متوسط طول ۳٫۳۰ و عرض ۲ و ارتفاع ۱٫۲۰ متر ایجاد می‌کردند که دارای دریچه‌های مربع شکل با در سنگی بوده‌اند، بردگوری‌ها به گونه‌ای انفرادی و یا چندتایی حفر گردیده و بیانگر فرهنگ تدفین در طول بیش از ۱۵۰۰ سال در منطقه و نفوذ مذهب زرتشت و پیروان آن در این خطه هستند.
بردِگوری‌ها به گونه‌ای انفرادی و یا چند تایی در روی صخره‌هایی در اطراف شهرستان کوهرنگ حفر شده و بیانگر فرهنگ تدفین در طول دوران تاریخی در منطقه است، مکان دقیق برد گوری‌ها در بخش‌های دیناران و بازفت شهرستان کوهرنگ است.
بیش از ۵۰ بردگوری در چهارمحال و بختیاری وجود دارد که از این تعداد، ۳۸ بردگوری به ثبت ملی رسیده تا با حمایت قانون با پشتوانه حفاظت از میراث ملی از گزند تیشه نابخردان در امان باشند.
مرتبط: