سفر به موزه زیر آب اسکندریه
تعلق خاطر داشتن به گذشته یکی از ویژگی‌های انسان بودن است، هیچ انسانی وجود ندارد که به تاریخ خود علاقه نداشته باشد. موزه‌ها یکی از مکان‌هایی هستند که می‌توان سیر تحول تاریخی را در آن‌ها مشاهده کرد و به دلیل اهمیت حفظ آثار به جا مانده تاریخی، اشکال مختلف راه‌اندازی موزه در دنیا مورد توجه قرار می‌گیرد.«موزه زیر آب اسکندریه» یک پروژه به منظور حفظ اشیای تاریخی است که به دلیل شکل جدیدی از ارائه آثار کهن و تاریخی قطعا گردشگران بسیاری را به مصر جذب می‌کند. محل قرارگیری موزه زیر آب اسکندریه در ساحل کتابخانه اسکندریه است که به دلیل وقوع زلزله سال‌ها پیش دچار فرورفتگی شد و در حین این زلزله کاخ یکی از فراعنه مصر با تمام وسایلش به زیر آب رفته است.
کاوش‌هایی که در دهه ۹۰ میلادی در آن منطقه انجام شد، منجر به کشف هزاران شیء باستانی از جمله مجسمه ابوالهول، کشتی‌های غرق شده یونانی و رمی، نیم‌تنه بزرگی از خدای رودخانه نیل، مجسمه‌های تقدیمی به خدایان کهن، زیورآلات، ستون‌ها و همچنین قطعات بزرگ سنگی شد.
از دیگر آثار مدفون شده در زیر آب می‌توان به سکه‌های برنزی و ظروف سفالی اشاره کرد که سکه‌های کشف شده مربوط به دوره شاه پتولمی دوم و ظروف سفالی مربوط به سه یا چهار قرن پیش از میلاد مسیح هستند.
کشف این تعداد از آثار در زیر آب باعث شد ایده ایجاد موزه در زیر آب مطرح شود. بنابراین سازمان ملل متحد برای حفظ آثار باستانی زیر آب این منطقه به دولت مصر پیشنهاد ساخت این مدل موزه را داد.
از طرفی از آنجا که خروج ناگهانی آثار باستانی که چند صد سال در زیر آب مدفون بوده و با محیط خود به تعادل رسیده‌اند، باعث ایجاد آسیب به آثار شده و اثرات نامطلوبی بر روی آن‌ها می‌گذارد، ایده ساخت موزه در زیر آب توسط دولت مصر و با همکاری سازمان ملل متحد عملی شده و در نهایت ساختمان موزه در سال ۲۰۰۲ افتتاح شد.
در حال حاضر «موزه زیر آب اسکندریه» به عنوان بزرگترین بنای خدمات گردشگری زیر آب شناخته می‌شود که توسط «ژاک روگری» معمار فرانسوی که تجربیات زیادی در این زمینه دارد، طراحی شده است.
«روگری» در طراحی خود برای این موزه منحصر به فرد در نوع خود، از چهار سازه مرتفع به شکل بادبان قایق‌هایی که در گذشته بر روی رودخانه نیل سفر می‌کردند، استفاده کرده است.
فضای داخل موزه نیز به وسیله تونل‌های شفاف از فایبرگلاس ساخته شده است تا بازدیدکنندگان بتوانند آثار باستانی زیر آب را به راحتی مشاهده کنند. با توجه به عمق ۵ تا ۶ متری آن منطقه تونل‌ها نیز در همین عمق ساخته شده‌اند و چون عمق زیاد نیست، فشاری به دیواره‌های تونل وارد نمی‌شود.
ایجاد این موزه جدا از مساله جذب گردشگر به دلیل رعایت معاهده «حفاظت از میراث زیر آب» سازمان جهانی یونسکو که در سال ۲۰۰۱ به تصویب رسید، عملی شد؛ چراکه در این معاهده قید شده که باید از میراث فرهنگی زیر آب در همان محلی که قرار دارند نگهداری و حفاظت شود و تا حد ممکن آثار از محل خود جابه‌جا نشوند.
می‌توان گفت ایجاد و ساخت «موزه زیر آب اسکندریه» برای کشورهایی که می‌خواهند از جذابیت‌های باستانی آب‌های مناطق خود استفاده کنند، نیز تبدیل به الگو شده است.
منابع:
unesco.org
travelandleisure.com
مرتبط: