چشم‌اندازهای زیبای “سوئيس زاکسن” در شرق آلمان
صخره‌هایی عجیب و غریب، دره‌هایی عمیق و پرشیب و چشم‌اندازی بی‌نظیر. کوهستان الب‌زانداشتاین، که کوهستانی است از ماسه‌سنگ، به “سوئیس زاکسن” شهرت دارد.
خواهر کوچک کشور سوئیس
ماجرا چنین آغاز شد: حدود ۲۰۰ سال پیش دو نقاش سوئیسی که در آکادمی هنر شهر درسدن تدریس می‌کردند، روزی تصمیم گرفتند از دروازه شهر بیرون بروند و در طبیعت اطراف آن گشتی بزنند. در این گشت و گذار با صخره‌های باعظمتی روبرو شدند که برای آنان تداعی‌کننده سرزمین‌شان بود. از این‌رو آن را “سوئیس زاکسن” خواندند.
عزیمت!
حتی امروز هم درسدن بهترین نقطه آغاز سیر و سیاحت سوئيس زاکسن است. کشتی‌های بخار در برابر بناهای بزرگ و سنگی دوران باروک از بندر حرکت می‌کنند تا در مسیر رود البه، به سوی جهان صخره‌ها برانند.
چشم‌اندازی از کوه
با یک سفر کوتاه دوساعته با کشتی و با عبور از رود البه به سوی مرز آلمان و جمهوری چک، می‌توان به راحتی به مقصد رسید. اینکه مسافران راهی کدامیک از شهرهای وِلِن، رآتن، کونیگشتاین یا باد شاندآو هستند، چندان اهمیتی ندارد. جهان صخره‌ها همه‌جا در یک‌قدمی‌شان است.
مجسمه‌هایی از دل طبیعت
باد و باران برای دگرگون کردن ماسه‌های نرم به شکل این مجسمه‌های حیرت‌آور میلیون‌ها سال وقت صرف کرده‌اند؛ مجسمه‌هایی که مردم اهالی این منطقه نام‌هایی تخیلی به آنها داده‌اند. مانند: سگ اهریمنی، لوکوموتیو یا نگهبان دره. و نیز در اینجا: ستون هرکول در دره بیلا.
مسیری آسان برای کوه‌پیمایان
راه‌های خوب و مناسب مسیر را به کوه‌پیمایان نشان می‌دهند. کوه‌پیمایان تازه‌کار یا حرفه‌ای به راحتی می‌توانند حتی در فضایی تنگ و محصور از میان راه‌های گوناگون مسیر مناسب خود را انتخاب کنند: در صخره‌ها، تخت‌تپه‌ها، زمین‌های هموار و دره‌های عمیق. وانگهی کسی که برای صعود از کوه دست از تلاش برنمی‌دارد، در ازای تلاشش در پایان پاداش خود را می‌گیرد: دیدن دورنمایی یکتا.
بنای یادبود سنگی
اکثر مسیرهای کوه‌پیمایی به صخره‌های باستای می‌انجامند که به‌راستی از برجسته‌ترین صخره‌های سنگی سوئيس زاکسن است. در گذشته‌های دور اینجا مأمن سواران راهزن بود، بعدها پای رومانتیک‌ها به اینجا باز شد و امروزه نیز محل تردد گردشگران است. در این ارتفاع ۲۰۰ متری بر فراز رودخانه البه، به ندرت آدم خلوت خودش را دارد، اما به جای آن چشم‌اندازی در برابر اوست که تنها در یک کلام می‌توان گفت: زیباست!
مهد ورزش صخره‌نوردی
سوئيس زاکسن با داشتن ۱۱۰۰ قله یکی از بزرگترین مناطق صخره‌نوردی آلمان محسوب می‌شود. در سال ۱۸۷۴ سرانجام برای نخستین بار صعود به یکی از قله‌های آن، بدون هیچ کمک فنی، ممکن گشت. استفاده از قلاب و میخ برای صعود از دیواره‌های کوه تا به امروز نیز مجاز نیست و صخره‌نوردان برای ایمنی خود می‌توانند از حلقه‌های فلزی با گره‌های طناب و یا اسلینگ استفاده کنند.
قلعه تسخیرنشدنی کونیگ‌اشتاین
این قلعه یکی از بزرگترین قلعه‌های اروپایی است که در طول تاریخ ۸۰۰ ساله خود، به یُمن دیوارهای قطور و توپ‌ها و خمپاره‌اندازهایش، هر تهاجمی را تاب آورده بود. آگوست نیرومند، پادشاه زاکسن، از این قلعه هم به‌عنوان زندان دولتی زاکسن استفاده می‌کرد، و هم برای ضیافت‌ها و مجالس با شکوهش. از انبار شراب او در این قلعه هنوز هم می‌توان دیدن کرد.
از کوهی به کوهی دیگر
برای دیدن کوه لیلین‌اشتاین، که یکی از برجسته‌ترین تخت‌تپه‌های سوئيس زاکسن است، کافی است از کونیگ‌اشتاین نگاهی به روبه‌رو انداخت. سوژه آماده دیگری برای عکس یک کارت پستال.
وداع با کوه‌ها روی رکاب دوچرخه
کسی که هنوز پس از راهپیمایی و کوهنوردی سرحال و قبراق است، در مسیر دوچرخه سواری کرانه رود البه دوباره به سوی درسدن رکاب می‌زند. البته کسی اشتیاقی به رکاب زدن در مسیر سربالایی ندارد، اما برای واپسین نگاه به جهان صخره‌ها!
منبع:دویچه وله