استان اصفهان

ابیانه

همه ابیانه را با رنگ سرخ و خانه های منحصر به فردش می شناسند که به صورت پلکانی روی هم قرار دارند و به شکل مکعب با درب و پنجره مشبک چوبی ساخته شده اند .از دیر باز تاکنون ابیانه با قدمتی قرین ۱۵۰۰ ساله یکی از مهم ترین روستاهای تاریخی ایران به حساب می آید که شهرت جهانی یافته و در تاریخ ۳۰ مرداد ۱۳۵۴ با شماره ثبت ۱۰۸۹ به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. درواقع ابیانه یکی از بلند ترین نقاط مسکونی ایران در ۳۵ کیلومتری نطنز اصفهان در دامنه کوه کرکس قرار دارد که گذر رودخانه برز رود به آن جا جانی تازه بخشیده. این منطقه به نام ویونا معروف است که وی در زبان آن ها به معنای بید و ویانه به معنای بیدستان است که به مرور زمان نام آن به ابیانه تغییر یافته. ابیانه از قرار گرفتن  خانه های روستایی به صورت طبقه مانند که پشت بام خانه های پایین دست، حیاط خانه های بالا دست است بر روی دامنه پر شیبی در شمال رودخانه برز رود با دیوارهای سرخ رنگ به وجود آمده که بیشتر خانه ها  مربوط به سه دوره سلجوقیه، صفویه و قاجاریه می باشند. می توان گفت این  روستا به دلیل سادگی و سنتی بودنش شهرت دارد و شاید جذابیت خاصی برای هر کس نداشته باشد اما اگر شما علاقه مند به مکان های خاص و آداب و رسوم دست نخورده هستید بی شک ابیانه شما را حیرت زده می کند چرا که فرهنگ‌ اصیل شان باعث محبوبیت اینجا شده. وجود مراسم های متعدد در این روستا مثل محرم و نخل گردانی نظر گردشگران داخلی و خارجی زیادی را به خود جلب کرده که به دلیل وجود توریستان زیاد در این منطقه و بر هم خوردن آرامش مردم محلی در سال ۱۳۹۶ ورود گردشگران برای دیدن مراسم عاشورا و تاسوعای این روستا ممنوع شد. آب و هوای معتدل و داشتن موقعیت طبیعی مساعد شرایط را برای شغل هایی چون دامداری، باغداری و کشاورزی فراهم کرده و موجب شهرت میوه هایش نظیر زردآلو، گلابی، سیب و گردو شده است.

در فصل اردیبهشت که فصل گلابگیری‌  شروع می شود شور و پویایی خاصی منطقه را فرا می گیرد. هر عکاسی بادیدن لباس های رنگار نگ و چارقد های سفید زنان ابیانه دوست دارد از آن ها عکس بگیرد اما این را باید بدانید که آن ها تمایلی به عکس گرفتن ندارند و شما باید از آن ها اجازه بگیرید. از سوغاتی ها و صنایع دستی های مرسوم ابیانه می توان به گلیم و قالی، لباس‌های زری دوزی و پارچه‌های قلم کار و نان‌های محلی اشاره کرد. علاوه بر جاذبه های طبیعی مکان های دیدنی پر بازدیدی نظیر خانقاه  زمان شاه عباس صفوی، کاروانسرا ها و اشترخانه ها، آسیاب ها و آب انبارها وجود دارد که می توان از تماشای آن ها لذت برد.

شهررضا

در سفر به استان اصفهان به یکی از زیباترین شهرها بر می خورید که با مساحتی بیش از ۷۴۹ کیلومتر مربع در ۸۰ کیلومتری جنوب اصفهان واقع شده. نام قدیمی شهر رضا قمشه است که به معنی مکان آب خیز و پرقنات است اما در سال ۱۳۰۵ به دلیل وجود مقبره شاهرضا (ع) به شهرضا تغییر یافت. این شهر دارای آب و‌ هوای جلگه‌ای و بخشی دیگر دارای آب و هوای گرم و خشک است که موجب به وجود آمدن این شهر در دوران ایران باستان شده است و در دوران مختلف با ساخت قلعه و دروازه وارد مرحله جدید شهر نشینی شد. شهر رضا در سال ۱۳۱۰ با ساخته شدن اولین خیابان شروع به نوسازی کرد تا اینکه در دهه ۱۳۴۰ شهر به شکل امروزی درآمد. شهر رضا مشاهیر به نامی نظیر آیت‌الله مدرس، دکتر ذبیح الله هدایت، الهی قمشه‌ای و شهید همت را پرورش داده و موجب شهرت آن شده. در شهر رضا به دلیل وجود خاک مرغوب کشاورزی رشد چشم گیری داشته و محصولاتی چون انار و کشمش را وارد بازار کرده و همچنین در زمینه صنایع دستی در ساخت سفال به شهرت ملی رسیده. از سوغاتی های معروف شهر می توان به لبنیات از جمله ماست و موسیر، کشک و همچنین فرش دست باف اشاره کرد. از آثار مهم این شهر می توان به مسجد جامع شهرضا مسجد نو، بازار تاریخی شهررضا، غار شاه قنداب، بقعه شاه رضا، بقعه سیدعلی اکبر، کاروانسرای ملک و دشت لاله‌های واژگون اشاره کرد که نظر گردشگران را به خود جلب کرده.

سی‌وسه‌پل

یکی از جاذبه هایی که با شنیدن نام اصفهان در خاطر ما می آید سی و سه پل است که نظر گردشگران زیادی را به خود جلب کرده. این پل محبوب در زمان شاه عباس صفوی در سال ۱۰۱۱ هجری قمری توسط معمار معروف استاد حسین بنا اصفهانی بر روی زاینده رود زیبا ساخته شد؛ که چهار باغ عباسی را به چهار باغ بالا متصل می کند. اگر جایی شنیدید که به این پل الله وردی خان هم می گویند تعجب نکنید چرا که ساخت پل زیرنظر الله‌وردی‌خان اوندیلادزه  بنا شده. سی و سه پل با ۳۳ دهانه، ۲۹۵ متر طول و ۱۴ متر عرض ساخته شده و همچنین طاق های پل ستون هایی به ارتفاع ۷ تا ۹ متر دارند که بسیار مستحکمند.  به گفته معماران مطرح جهان سی و سه پل نوعی شاهکار هنری به حساب می آید که بسیاری از شاعران را به وجد آورده تا سروده هایی در وصف این پل بسرایند. برای ساخت قسمت های زیر پل از سنگ و برای قسمت های فوقانی از آجر و ملات ساروج و گچ استفاده شده که زیر پایه های پل را به عمق ۳۰ متر شمع کوبی کردند. در شمال شرقی پل ساختمان آجری قرار دارد که به یاد مقبره کمال الدین اسماعیل ساخته شده که خیابان مزبور به نام آن بزرگوار نامیده شده. جالب است بدانید بر روی سی وسه پل ۹۹ طاقچه زیبا وجود دارد که در گذشته نقاشی هائی بر روی آنها نقش بسته بوده است.

از همان آغاز ساخت این پل دارای چهل چشمه بوده که از هر چشمه آن آب خارج می‏ شده اما به مرور زمان هفت دهانه این پل گرفته شد و فقط ۳۳ چشم آن باقی ماند که از این رو به پل ۴۰ و ۳۳ چشمه هم شهرت دارد. علاوه بر سی و سه پل و پل الله وردی خان اين پل به نام هاى دیگری چون پل شاه عباسى و پل جلفا خوانده‏ می شده؛ از آن جهت پل شاه عباسی می نامیدند که شاه عباس اول دستور بناى آن را داده و از لحاظ اينكه محل عبور مردم به جلفا بوده آن را پل جلفا هم می نامیدند. این پل در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شماره ثبت ۱۱۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده.

شاید برایتان جالب باشد بدانید که این پل به گونه‌ای پایه ریزی شده که استحکام آن تنها در رطوبت است و خشکی طولانی مدت رودخانه امکان فرسوده شدن و تخریب سی‌وسه‌پل را فراهم می کند. امروزه به دلیل کم شدن آب زاینده رود و حفر مترو موجب سست شدن زمین و ایجاد ترک بر روی پل شده است.

در دوران صفوی مراسم‌های مختلفی نظیر جشن نوروز ،جشن آب‌پاشان و خاج‌شویان ارامنه بر روی سی‌وسه‌پل برگزار می‌شده جشن نوروز مراسمی هفت روز و هفت شب بوده که به دستور شاه عباس بر روی پل برگزار می شده و جشن آب ریزان در ۱۳ تیر هر سال توسط ارامنه با پاشیدن گلاب و آب روی هم صورت می گرفت و همچنین خاج شویان به مناسبت غسل تعمید حضرت مسیح در روز سیزدهم ماه ژانویه (۲۴ دی) برگزار می شده و مسیحیان در این روز به درون آب های جاری می روند و در آن ها شنا می کنند. چرا که اعتقاد داشتند در این روز آب مقدس شده. اما امروزه که خبری از جشن ها نیست  بی شک قدم زدن بر روی این پل منحصر به فرد و یا نشستن بر یکی از دهانه های آن و تماشای زاینده رود در هوایی دلپذیر تجربه ای بی نظیر خواهد بود.

آدرس: استان اصفهان، شهر اصفهان، میدان انقلاب، خیابان چهارباغ عباسی