همیشه رفتن و دیدن جاهای بکر، آدمی را بر سر ذوق می آورد تا با رویدادهای جدید آشنا شود و از فضاهای تکراری دور باشد.

این بار می خواهیم از دریاچه ای بگوییم که در ۱۲ کیلومتری شهر نوشهر قرار دارد و به خاطر گذشته‌های دور اسم عجیب و غریب و شاید کمی ترسناکی را به خود اختصاص داده است. اگر دلتان برای هیجان و ماجراجویی تنگ شده، بهتر است تا با یک وسیله نقلیه مطمئن بار و بندیل سفرتان را ببندید و به این آدرس حرکت کنید

برای دسترسی به این دریاچه در کیلومتر ۱۲ مسیر نور به نوشهر پس از جاده ونوش، باید وارد جاده فرعی روستای چلندر و ‏صلاح الدین کلای سفلی شد و بعد از عبور از روستا به محیط بانی رسید. بعد از انجام اقدامات اداری لازم در محیط ‏بانی جاده شمالی را به طول ۱۰ کیلومتر ادامه دهید. پس از مشاهده تابلوی دشت و بند ممرز وارد جاده فرعی شوید.

این جاده ‏فرعی شما را به دریاچه بند ممرز یا همان دریاپه ارواح می رساند! شاید اول با دیدن عکس ها و اسمش ترسی بر دلتان بیفتد اما دیدنش از نزدیک خالی از لطف نیست.

مردمی که امروزه اطراف این دریاچه زندگی می کنند، چیزی  از ارواح ندیده اند اما معتقدند ساکنین گذشته حتما اطلاعاتی داشته اند که این نام را برگزیدند. اما با نشستن و جستجو در سایت ها به پاسخ سوال‌هایتان نمی رسید و بهتر است خود دست به کار شوید و پا به این دریاچه مشکوک بگذارید.

طول دریاچه در حدود ۷۰۰ متر و عرض آن ۳۰۰ متر است. در درون دریاچه درختان خشک شده ای قرار دارند که منظره جالبی ایجاد کرده اند. اما به دلیل بکر بودنش باید مواظب حیوانات وحشی باشید تا مبادا خوراک آنها شوید.
علاوه بر دریاچه در چند کیلومتری شهر نوشهر بازاری وجود دارد که می توانید آذوقه خود را خریداری کرده و در جایی امن شب ها استراحت کنید تا در روز زیبایی های جاهای دیدنی اطراف این شهر و دریاچه را بهتر ببینید.

با این اوصاف می بینید که چه هیجانی در پس این سفر انتظار شما را می کشد، پس بی معطلی سفر آخر این هفته را برای رفتن به این دریاچه برنامه ریزی کنید. زیبایی های جنگل اطراف این جای بکر را هم نباید فراموش کنید.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

یکی از مکان‌هایی که امروزه هنوز رنگ و بوی تاریخی گذشته را در خود نگه داشته، خانه لطفعلیان است. خانه‌ای که در شهرستان ملایر استان همدان خودنمایی می‌کند. این سکونتگاه یادگاری به جا مانده از دوران تاریخی قاجار است. مالک و سازنده این بنا، فردی به نام مصدق الممالک بوده که به واسطه خویشاوندی با دربار فتحعلی شاه قاجار، از مهارت معمار‌های آن دوران برای ساخت این اثر استفاده کرده است.

خانه لطفعلیان تنها اثر تاریخی شهرستان ملایر نیست، اما این بنا در میان ۱۲۰ خانه تاریخی این شهرستان، خودنمایی می‌کند و بخش قابل توجهی از معماری اصیل ایرانی را به نمایش گذاشته است.

این بنای آجری ۲ طبقه، از ۳ قسمت حسینیه، اندرونی و اصطبل تشکیل شده که حسینیه مهم‌ترین بخش این بنا محسوب می‌شود. خانه لطفعلیان با ۱۲۰۰ متر زیربنا، دو حیاط بیرونی واندرونی دارد که یک حوض خانه با رشته قنات آب جاری، طاق نما‌های بلند دو طبقه، شیشه‌های رنگی و در‌های چوبی ارسی را در خود جای داده که همگی، مظهری از مهارت و ذوق هنرمندان ۱۵۰ سال قبل است.

از ویژگی‌های منحصر به فردی که می‌توان آن‌ها را مختص به این بنا دانست، قرینه وبرجسته بودن نما و نقوش هندسی برگرفته از هنر آجرکاری ایرانی است. همچنین معماری خاص نمای بیرونی این خانه که با کاهگل پوشیده شده و فاقد پنجره است، بیانگر حفاظت خانه و کاشانه در برابر تهدید اشرار در دوره قاجار است.

یکی از عواملی که بر اهمیت تاریخی این اثر افزوده، وجود اشیایی باستانی بوده که از حفاری‌های انجام شده در محدوده ملایر به دست آمده است. حضور تعدادی مجسمه در این موزه تداعی کننده یکی از جاذبه‌های دیدنی ملایر به نام شیره پزی است که سوغات ویژه این شهرستان به شمار می‌رود.

پوستر‌هایی در یکی از دالان‌های این خانه تاریخی به چشم می‌خورد که نشان از آثار مسعود جعفری جوزانی کارگردان به نام سینما و تلویزیون ایران، ازافتخارات شهرستان ملایراست.

خانه لطفعلیان که در تاریخ ۱۹ اسفند سال ۱۳۸۰ در فهرست آثارملی به ثبت رسیده، اکنون به نام موزه ملایر و محلی برای معرفی آداب و رسوم، فرهنگ و تاریخ مردم این شهرستان شناخته شده است.

پیشنهاد می‌کنیم اگر جایی را برای سفر در نظر نگرفته اید، به این مکان تاریخی شهرستان ملایر بروید و از آنجا به خیابان شهید مصطفی خمینی رفته و از دیدن ترکیبی از تاریخ، معماری، فرهنگ وهنر لذت ببرید.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

ازارچه سیاتل با آن گذرهای زیرزمینی همواره یکی از مهمترین جاذبه‌های گردشگری این شهر محسوب می‌شده ولی نزدیک به ۳۰ سال است که دیواری ۴۶ متری در حال ربودن گوی سبقت از این بازارچه قدیمی است.

«دیوار آدامس» که در محل گذر گردشگران قرار گرفته به لطف تصاویری که در شبکه‌های اجتماعی از آن منتشر شده شهرت جهانی پیدا کرده است.

یک زوج آمریکایی در سال ۱۹۹۰ تلاش ناکامی را برای یافتن راهی به منظور خلاصی از بقایای آدامس‌های جویده شده آغاز کردند ولی در نهایت در سال ۱۹۹۹ مدیریت بازارچه سیاتل تصمیم گرفت با اختصاص یک دیوار برای چسابدن آدامس‌های جویده شده، درعین حال یک جاذبه گردشگری خلق کند.

این روزها «دیوار آدامس» از سوی گردشگران به مثابه یک اثر هنری نگریسته می‌شود، به طوری که آنها سعی می‌کنند آدامس‌های خود را با وسواس خاصی روی آن بچسبانند تا به زیبایی آن افزوده شود.

چهار سال پیش که این دیوار تمیز شد، نزدیک به یک تُن آدامس از روی آن تراشیده شد.

منبع:یورو نیوز

مقامات سنگاپور امیدوار هستند مجموعه ای از مغازه های خرده فروشی به همراه مرتفع ترین آبشار سرپوشیده جهان بتواند مسافران و گردشگران بیشتری را جذب فرودگاه سنگاپور کنند.

ارتفاع آبشار سرپوشیده فرودگاه سنگاپور ۴۰ متر است.

فرودگاه سنگاپور اخیرا برای هفتمین سال متوالی به عنوان بهترین فرودگاه شناخته شد. در سال گذشته میلادی ۶۵ میلیون و ۶۰۰ هزار مسافر از فرودگاه سنگاپور سفر کردند.

منبع:یورو نیوز