در یک سفر طبیعت گردی شاید هیچ چیز به اندازه داشتن یك سرپناه و جای مناسب اهمیت نداشته باشد. سرپناه شما را در برابر خورشید، حشرات، باد، برف هوای سرد و گرم محافظت کرده و به شما حس اعتماد به نفس می دهد. آنقدر که گاهی داشتن یك جای خوب حتی از نیاز به غذا و آب واجب تر است.یكی از اشتباه های رایج در ایجاد سرپناه بزرگ درست كردن آن است؛ یك سرپناه باید به قدری بزرگ باشد كه شما را حفاظت كرده و به خصوص در آب و هوای سرد به قدر كافی كوچك بوده تا گرمای بدن را حفظ كند.

انتخاب محل سرپناه

در تمام موقعیتها زمانی که خواستید جای چادر یا سرپناه را انتخاب كنید باید به موارد زیر دقت كنید:

۱- محیط مورد نظر شما به مواد سازنده سرپناه نزدیك باشد.

۲- باید به قدری در طول و عرض و ارتفاع بزرگ باشد كه به آسانی در حالت درازكش بخوابید.

۳- سعی كنید محل انتخابی به محل حیوانات وحشی، حشرات، خزندگان، گیاهان سمی و درختان خشك شده و قدیمی نزدیك نباشد.

۴- از دامنه های سیل گیر دوری كنید.

۵- از عوارض بهمن گیر و احتمال ریزش سنگ دوری كنید.

۶- از برپایی چادر در نزدیکی ریزش آبشارها دوری کنید.

در بعضی از مكان ها فصول تاثیر زیادی در انتخاب محل دارد. مثلا در طول زمستان شما به جایی نیاز دارید که در برابر سرما و باد محافظتتان کند و نیز به منابع آب و سوخت نزدیك باشد. در فصل تابستان مكانی مشابه با نزدیكی منبع آب مناسب و دوری از حشرات مناسب به نظر می رسد و به همین دلیل موقعیت هایی که بادی ملایم به آن می وزد یا نسیم ساحل به آن می رسد در اولویت قرار دارد.

انواع سرپناه

وقتی دنبال مكان مناسب می گردید به نوع سرپناه و حفاظت آن هم فكر كنید. و مواردی مثل این ها را هم در نظر بگیرید:

چقدر زمان و انرژی باید صرف كنید تا یك سرپناه مناسب ایجاد كنید؟ چه میزان حفاظت در برابر خورشید، باد، باران و برف نیاز است؟ چه ابزاری در دست دارید یا چه ابزارهایی می توانید درست كنید؟ چه مقدار مصالح جهت ساخت آن احتیاج دارید؟ و…

البته برای پاسخ به این سوالات شما باید با انواع سرپناه ها، مصالح آنها و نحوه ساختشان آشنا شوید.

 

تکیه گاه پانچویی

در این روش با کمترین زمان و تجهیزات می توانید یک پناهگاه ایجاد کنید. شما به یک پانچو (پارچه ضخیم)، ۲ الی ۳ متر طناب، ۲ میخ چوبی با ۳۰ سانتی متر طول و دو درخت یا تیرک به فاصله ۲ تا ۳ متر احتیاج دارید. قبل از شروع انتخاب دو درخت مورد نظر جهت باد را چک کنید تا به پشت تکیه گاه سرپناه شما باشد.

چادر پانچویی

این چادر یک سایبان برای شما ایجاد کرده و شما را از دو طرف محافظت می کند. البته فضای کمتر و محدود کردن دید از معایب این سرپناه است. برای ایجاد این سرپناه شما به پانچو، دو طناب به طول های ۱٫۵ الی ۲ متر، ۶ میخ چوبی به طول حدودی ۳۰ سانتی متر، و دو درخت به فاصله ۲ الی ۳ متر نیاز دارید.

در شکل زیر استفاده از دو تیرک در وسط چادر به عنوان تکیه گاه دیده می شود.

خیمه مخروطی چتر بازی (۳ تیرک)

شما یک چتر دارید و به طبع آن یک سرپناه، نگرانی به خود راه ندهید. شما به ۳ تیرک به عنوان عمود احتیاج دارید. از مزایای این خیمه زمان کوتاه ایجاد آن، وسعت فضا جهت خواب، پخت غذا و ذخیره سوخت است.

شما از چتر اصلی یا کمکی برای ساخت این خیمه می توانید استفاده کنید. اگر یک چتر یک نفره استاندارد داشته باشید به ۳ دیرک به طول ۳٫۵ الی ۴٫۵ متر طول و قطر ۵ سانتی متر نیاز دارید. به مراحل نشان داده در شکل توجه کنید.

در ساخت این خیمه به جهت بازشو در و جهت باد و باز گذاشتن بالای سقف به جهت روشن کردن آتش در داخل دقت کنید.

سرپناه صحرایی یك نفره

در مكانهای جنگلی و كوهستانی دارای درخت شما از این روش ساده می توانید یك سرپناه درست كنید. از مزایای این روش احتیاج نداشتن به ابزار است. یك درخت به عنوان عمود چادر و چوب دیگری به طول ۲٫۵ الی ۳ متر و قطر ۳ سانتی متر جهت تكیه دادن به آن پیدا كنید. سپس چوب را به درخت با طناب یا شاخه های درختان ببندید. با یك روكش برزنتی یا مشابه شما یك سرپناه دارید. فقط فراموش نكنید دو گوش آویزان پارچه را با میخ چوبی در زمین فرو یا به صورت سنگچین از داخل یا بیرون شكل دهید. سعی كنید شیب چادر به نحوی باشد كه باد مستقیما از سوراخ ورودی به داخل چادر نوزد . اگر درخت در محل مورد نظر شما نبود از یك چوب Y شكل جهت عمود چادر استفاده كنید.

بستر باتلاقی

چنانچه مجبور به ماندن در باتلاق یا جایی كه سطح آب آن بالاست شدید نگرانی به خود راه ندهید. با این روش از شر آب و رطوبت كمی راحت می شوید. در موقعیت یابی به سطح آب، جزر و مد، باد و مصالح در دسترس دقت كنید.

چهار چوب را به درستی و استواری در زمین فرو كنید. سعی كنید با در نظر گرفتن وزنتان نوع و قطرچوبها را درست انتخاب كنید. دو چوب افقی را به مانند چوبهای برانكارد به این چوبها ببندید و بین آنها را با چوبهای دیگر شاسی كشی كنید. اگر خواستید بستر را تقویت كنید از دو چوب دیگر در وسط به عنوان ستون بهره بگیرید. با شاخ و بال درختان بستر كار را جهت یك خواب راحت مهیا كنید.

سرپناه خاشاكی

این سرپناه مشابه سرپناه صحرایی است با این تفاوت كه از چوبها و برگ درختها برای پوشش چوب تكیه استفاده می كنیم. این روش در محلهای برفی هم مناسب است. فقط فراموش نكنید اندازه این لانه مناسب شما باشد نه بزرگ و نه كوچك.

سرپناه های بیابانی

در این بخش به چند نوع از آنها اشاره می كنیم.

 

البته انواع سرپناه ها به ین انواع محدود نمی شوند. در یك تقسیم بندی به انواع كوهستانی، جنگلی، برفی و بیابانی نیز دسته بندی می شوند. آنچه اشاره شد جزء انواع مرسوم سرپناههاست و سایر انواع مربوط به مناطق خاص و ابتكارهای موقعیتی و بومی است.

مرتبط:

لوازم مورد نیاز برای کمپینگ یک شبه

موزه جواهرات ملی ایران خزانه بانک مرکزی ایران قرار دارد و به صورت موزه نیز استفاده می‌شود. این خزانه-موزه در ساختمان بانک مرکزی ایران در خیابان فردوسی تهران قرار دارد.

تاریخچه جمع‌آوری و نگهداری جواهرات در ایران، از دوره حکومت صفویه آغاز می‌شود.تا قبل از صفویه‌، جواهرات گران‌بهایی در خزانه دولتی وجود نداشته و پادشاهان صفوی بیش‌از دو قرن به جمع‌آوری جواهرات پرداختند.

حتی کارشناسان دولت صفوی، جواهرات را از بازارهای هند و عثمانی و کشورهایی مانند فرانسه و ایتالیا خریداری می‌کردند و به اصفهان‌، پایتخت حکومت‌، می‌آوردند.در پایان سلطنت شاه سلطان حسین و با ورود محمود افغان به ایران‌، خزاین دولت با حمله افغان‌ها غارت شد و مقداری از آن‌ها که به وسیله محمود افغان به اشرف افغان منتقل شده بود، پس از ورود شاه تهماسب دوم به اصفهان‌، به چنگ نادر افتاد و از خروج آن‌ها از ایران جلوگیری شد.

بعداً نادر برای پس گرفتن آن قسمت از جواهرات که به هندوستان منتقل شده بود، نامه‌هایی به دربار هند نوشت‌، اما جواب نامساعد شنید. پس از لشکرکشی نادر به هند، محمدشاه گورکانی مبالغی نقدینه‌، جواهر و اسلحه تسلیم نادر کرد.

اما بخشی از اموال و خزاینی که نادر از هندوستان به دست آورده بود به ایران نرسید و در راه بازگشت به ایران از میان رفت‌.نادر پس از بازگشت به ایران‌، مقدار قابل ملاحظه‌ای از جواهرات را به رسم ارمغان برای امرا و حکام و شاهان کشورهای همسایه فرستاد.هم‌چنین مقداری از اشیای نفیس و مرصع را به آستان حضرت امام‌رضا (ع‌) تقدیم کرد و مقداری را نیز به سپاه خود بخشید.

در سال ۱۱۶۰ پس از قتل نادر، احمد بیگ افغان ابدالی‌، از سرداران نادر، دست به غارت جواهرات خزانه نادر زد. از جمله گوهرهایی که از ایران خارج شد و هرگز بازنگشت‌، الماس معروف کوه نور بود. این الماس در سال ۱۲۶۶ به ملکه ویکتوریا اهدا شد.

در دوران قاجار مجموعه جواهرات جمع‌آوری و ضبط شد و تعدادی از جواهرات بر تاج کیانی‌، تخت نادری‌، کره جواهرنشان و تخت‌طاووس نصب گردید.در سال ۱۳۱۶ ، قسمت عمده جواهرات به بانک ملی ایران منتقل شد و پشتوانه اسکناس و بعداً وثیقه اسناد بدهی دولت به بانک بابت پشتوانه اسکناس قرار گرفت‌.

خزانه فعلی در سال ۱۳۳۴ ساخته و در سال ۱۳۳۹ با تأسیس بانک مرکزی ایران افتتاح و به این بانک سپرده شد.این موزه تا قبل از انقلاب فعالیت داشته و بعد از آن تعطیل و دوباره در سال ۱۳۶۹ برای عموم بازگشایی شد.جواهرات مهم این موزه جواهرات ملی الماس دریای نور، تخت طاووس یا تخت خورشید، تخت نادری و کره جواهر نشان است‌.موزه جواهرات ملی با مساحتی حدود ۱۰۰۰ مترمربع مجهز به سیستم ایمنی است که توسط آلمانی‌ها ساخته شده است‌.

برخی از جواهرات شاخص موزه جواهرات ملی:

* دریای نور

دریای نور، درشت‌ترین و زیباترین الماس برلیان در میان گوهرهای سلطنتی ایران و یکی از گوهرهای معروف جهان است‌. گفته می‌شود این الماس هزار سال پیش کشف و استخراج شده است‌. وزن آن ۷ مثقال و ۲۰ نخود، یعنی در حدود ۱۸۲ قیراط‌، و صورتی است‌، ولی پیش از تراش‌، زیادتر از این بوده است‌.

این الماس توسط نادرشاه افشار، جزو هدایای محمد شاه گورکانی و غنایم جنگی از هند به ایران آورده شده و بعد از طی دوران‌های مختلف به دست شاهان قاجاریه رسیده است‌.

* کره جغرافیایی

کره جغرافیایی که وزن آن با پایه‌های طلایی آن حدود ۳۷/۵ کیلوگرم و روی آن ۵۱۳۶۶ قطعه جواهر گوناگون به وزن ۳۶۵۶/۴ گرم نشانده شده است‌.

اقیانوس‌ها و دریاهای زمردنشان و آسیا مرصع به یاقوت و لعل‌، ایران مرصع به الماس‌، اروپا مرصع به یاقوت‌، آفریقا مرصع به یاقوت سرخ و کبود و آمریکای شمالی و جنوبی و استرالیا مرصع به یاقوت و لعل است و خط استوا به وسیله الماس نشان داده شده و دو حلقه زرین ساده که در روی آن‌ها گل‌های الماس نشان نصب شده‌، به طور متقاطع کره را در میان گرفته است‌.روی کره القاب ناصرالدین شاه منبت و الماس نشان شده است‌. در این کره‌، کوه دماوند با یاقوت درشتی مشخص و شهر تهران با یاقوت معروفی به نام اورنگ زیب نمایان است‌.

 

* تاج‌ماه

تاج‌ماه که بعد از دریای نور، در میان جواهرات سلطنتی خودنمایی می‌کند. این سنگ سفید و خوش آب و رنگ بادامی شکل ۱۱۲ قیراط وزن دارد و در وسط بازوبند سلطنتی بازوی چپ قرار داشت‌. اما بعدها به صورت دگمه یا بر روی سینه یا پیش کلاه نصب می‌کردند و اینک به صورت پیاده در خزانه جواهرات سلطنتی ایران نگه‌داری می‌شود.

* تاج‌کیانی

تاج‌کیانی، تاجی است که پادشاهان در مراسم تاج‌گذاری از آن استفاده می‌کردند.

مرتبط:مجموعه باغ ‌موزه هرندي

سال ۱۰۱۲ هجری قمری (۶۳۲ هجری خورشیدی) بود که کلنگ کاروانسرای مرنجاب در کویر مرنجاب زده شد. شاه عباس در راستای سلسله کاروانسراسازی‌هایی که در مسیرهای اصلی و پر رفت و آمد می‌ساخت، دستور ساخت کاروانسرای مرنجاب را بر روی تپه‌ای، کنار چشمه و قنات آب شیرین و جنوب دریاچه‌ی نمک صادر کرد. بنابراین آقاخضر نهاوندی، که در آن زمان حاکم کاشان بود، همت کرد و کاروانسرای آجری مرنجاب را برپا کرد. کاروانسرا هم نقش استراحتگاه را داشت و هم نقش پاسداری از راه پر رفت و آمدی که اصفهان پایتخت را به مشهد مقدس وصل می‌کرد.اسکندر بیک منشی نیز در کتاب عالم‌آرای عباسی از کاروانسرای مرنجاب به عنوان کاروانسرایی معتبر در کنار جاده‌ای که شاه‌ عباس در وسط کویر نمک احداث کرده نام برده است.

پایه‌های ساختمان از سنگ و ملاط و در داخل آن حیاطی به ابعاد ۳۰ در ۲۰ متر است که دورادور آن ۲۹ اتاق در آورده‌اند که با چند پله از کف حیاط به آن می‌رسند. در پشت اتاق‌ها هم سرسرای بزرگی برای اصطبل پیش‌بینی شده بود.

کاروانسرا به شکل قلعه‌ای مربع‌شکل به مساحت ۳۵۰۰ متر مربع است که شش برج در دیوارهای آن تعبیه شده است.

نقشه‌ی بنا از بسیاری جهات شبیه به ساختمان‌های قصر بهرام و عین‌الرشید سیاه‌کوه است و پیدا است که اقامتگاهی برای قوافل بوده. ولی بنای مرنجاب جدیدتر از بناهای ذکر شده است و پیشینه‌ی پیشاصفوی ندارد.

کاروانسرای مرنجاب در بند ریگ، یکی از معروف‌ترین و بزرگ‌ترین ریگزارهای ایران، واقع شده است. این منطقه در گذشته گذرگاه رودخانه‌ها و آبراهه‌های دائمی و فصلی پرآبی بوده و حتی در بهار به دلیل عبور جریان‌های سیلابی پرآب بسیار خطرناک بوده است.

اکنون دیگر خبری از آن سیلاب‌ها نیست و بند ریگ در بهار با پوشش گیاهی زیبا می‌شود و زمانی که بر اثر وزش باد تپه‌های ماسه‌ای به حرکت درمی‌آید منظره‌ی بدیعی ایجاد می‌کند.

خود ساختمان کاروانسرای مرنجاب هم از روی تپه‌های ماسه‌ای، همچون تابلوی نقاشی‌شده‌ی بسیار زیبایی، بین دریاچه و رشته تپه‌های ماسه‌ای جلب توجه می‌کند.

از این رو عجیب نیست که عکاسان طبیعت حسابی در اینجا سیر می‌کنند یا فیلمسازان برای فضاسازی حوادث تاریخی و بیابان‌های کشورهای عربی و صحرای آفریقا سر از اینجا در می‌آورند.

مسیری که از آران و بیدگل به مرنجاب می‌رود یکی از مسیرهای قدیمی اصفهان به کاشان، یزد، مشهد و تهران و مسیر گذر بسیاری از جهانگردان کویر بوده است. این مسیر با مسیر اصلی ورامین-اردستان تلاقی می‌کرد و در شمال به سیر اصلی جاده‌ی سنگفرش صفوی متصل می‌شد.

روشن نیست که کاروانسرا تا چه زمانی کاربری خود را حفظ کرده اما می‌توان حدس زد که در زمان حکومت پهلوی‌ها، که جاده‌ی تهران-قم کشیده شد، دیگر از رونق افتاده باشد؛ شاهدش خاطرات آلفونس گابریل (۱۸۹۴ – ۱۹۷۵) اتریشی است که به اینجا آمده است. او پس از توصیف شنزارها و طوفان‌های شن می‌نویسد: «… قبل از تاریک شدن هوا، پس از راهپیمایی طولانی و مرارت‌بار به بقایای کاروانسرای قدیمی مرنجاب رسیدیم. جایی که در برابر فشارهای شدید باد در امان بودیم… ویرانه‌های کاروانسرای مرنجاب روی تپه‌ای قرار گرفته بود …».

در سال‌های قبل از انقلاب، دانشگاه تهران با همکاری سازمان میراث فرهنگی کاشان یک بار در مرنجاب به منظور ایجاد و راه‌اندازی یک ایستگاه تحقیقات مناطق کویری و بیابانی تعمیرات اساسی انجام دادند. اما با اوج‌گیری انقلاب اسلامی کار رها شد و دیگر ادامه نیافت.

پس از پیروزی انقلاب، منطقه تا مدتی تقریباً به لحاظ گردشگری راکد بود. تا سال ۱۳۷۸، که این کاروانسرا را میراث فرهنگی خرید و در قالب طرح پردیسان مرمت کرد، به شخصی به نام عباس شیبانی تعلق داشت که از آن برای آغل گوسفندان استفاده می‌کرد. مرمت تا سال ۱۳۸۲ طول کشید و خیلی از اتاق‌هایش به کلی تعمیر شد. بنا در سال ۱۳۸۴ هم با شماره‌ی ۱۲۱۲۶ ثبت ملی شد و از آن به بعد برو و بیایی پیدا کرد.

حالا حدود ده سالی هست که هرساله گردشگران بیشتری را به خود می‌بیند. خود کاروانسرا نقش مهمانسرا به خود گرفته و اتاق‌هایش برای اقامت اجاره داده می‌شود. کویر و کاروانسرای مرنجاب در بیشتر مواقع سال، به ویژه چهارشنبه‌سوری و تعطیلات نوروز پذیرای تورهای گردشگری از سراسر ایران است.

اقلیم منطقه گرم و خشک است و میانگین دمای روزانه روی ۱۹ درجه می‌چرخد. متوسط گرم‌ترین ماه سال ۳۲ درجه و میانگین سردترین ماه سال ۵ درجه است. از اواسط مهر تا اوایل بهار شب‌ها سرد و از اواسط خرداد تا اوایل شهریور گرم است. شب‌های اواخر فروردین تا اوایل خرداد مطبوع است. در روزها هم از اواسط آبان تا اوایل اردیبهشت سرد و از دهه‌ی اول خرداد تا دهه‌ی اول مهر گرم و در سایر ماه‌ها عالی است.

برای دسترسی به منطقه سه مسیر اصلی وجود دارد: نخست مسیر شهر آران و بیدگل به جاده‌ی خاکی مرنجاب است. کنار امامزاده هلال بن علی در واقع سرآغاز جاده‌ی کویر مرنجاب است. مسافت ۵۰ کیلومتر است اما نمی‌شود سواری‌ها خیلی سرعت گرفت از این رو روی دو-سه ساعت حساب کنید تا مسیر را بپیمایید. ورودی کویر از پنج هزار تا پانزده هزار تومان متغیر است. از آران و بیدگل تا کاروانسرای مرنجاب هیچ روستایی نیست، فقط چند کشتزار کوچک آن هم در آغاز راه هست. در طول مسیر تنها یک چاه آب قرار دارد که در نزدیکی جاده خاکی کاروانسرا است.

مسیر دیگر پارک ملی کویر به قصر بهرام و کاروانسرای سفیدآب و مرنجاب منتهی می‌شود. مسیر سوم هم از کاشان به ابوزید و از آنجا به مرنجاب ختم می‌شود.

طوفان‌های سهمناک شن پدیده‌ای معمول در منطقه است؛ از این رو حتماً با راهنمایی خبره، کارآزموده و باتجربه به کویر بزنید. راهنما را می‌توان از همان آران و بیدگل پیدا کرد.

منطقه‌ی بیابانی آران و بیدگل چون موزه‌ای از گیاهان کویری است که انواع و اقسام گیاهان کویری از جمله گز وحشی، ارته، کف‌بو، نازی، تاق، قیچ، خارشتر، کربون و … را در بر گرفته است. از جمله حیوانات موجود می‌توان به گرگ، کفتار، روباه شنی، گربه شنی، بزمجه، آفتاب‌پرست، انواع مارمولک، مار، عقرب، تیهو، عقاب، شاهین و … اشاره کرد. از پرندگان بیش از همه باقرقره به چشم می‌خورد؛ پرنده‌ای که زمانی غذای خوشمزه‌ی اهالی کویر بوده و هنوز هر از گاهی برای تجدید خاطره خورده می‌شود. اگر هم در آنجا به گله‌ای شتر برخوردید که مشغول آب خوردن از چشمه‌ای بودند تعجب نکنید، پاتوقشان است!

در درون کاروانسرا سفره‌خانه‌ی سنتی تعبیه شده، علاوه بر آنکه سرویس بهداشتی عمومی هست، هر اتاق هم توالت و حمام اختصاصی دارد. دو نوع اتاق موجود است: یکی اتاق‌های کوچک که ده نفر ظرفیت دارند و به قیمت ۱۰۰ هزار تومان کرایه داده می‌شوند و دیگری اتاق‌های بزرگ با ظرفیت ۱۵ نفر و قیمت ۱۵۰ هزار تومان. بهتر است برای اطمینان از قبل اتاق را رزرو کنید.

اگر فصل سرد بود، با آنکه پتو دارند، اما بهتر است کیسه خواب داشته باشید. اگر هم هوا خوب بود و خواستید ستاره‌ها را رصد کنید، محوطه‌ی فنس‌کشی‌شده‌ای کنار کاروانسرا هست که می‌توانید آنجا اقامت کنید. در اطراف کاروانسرا حوضچه‌ی آبی به طول ۵۰ متر و عرض ۱۵ متر قرار دارد که درختان بید و گز آن را محصور کرده‌اند. محوطه‌ی این آبگیر در سال‌های اخیر برای رفاه حال مسافران برای برپایی چادر آجرفش شده است. منقل‌هایشان هم برای استفاده‌ی عموم به راه است. این هم شماره‌اش: ۰۳۱۵۴۷۳۲۲۸۲ لذتش را ببرید.

مرتبط:

کویر مرنجاب یکی از زیباترین نقاط کویری ایران

جزیره خارک از جزیره های خلیج فارس می باشد که آب شیرین فراوانی دارد در این جزیره قلعه ای وجود دارد که بسیار معروف است قلعه هلندی ها در جزیره خارک واقع شده است که این قلعه به وسیله کینپ هاوزن در سال ۱۷۴۷ بنا شده است این قلعه برج و بارویی داشته که از بین رفته است در ادامه با قلعه هلندی ها در جزیره خارک آشنا شوید و تصاویری از قلعه هلندی ها در جزیره خارک را در پرشین وی مشاهده کنید

قلعه هلندی ها در جزیره خارک

قلعه هلندی ها در شمال خاوری جزیره خارک قرار دارد. این قلعه سابقا برج و بارویی داشته که از بین رفته است. در سال ۱۷۴۸ میلادی مقارن با حکومت دوره صفوی که ایران مورد حمله افاغنه قرار گرفت، هلندی ها پس از تعطیلی دارالتجاره بندرعباس، جزیره خارک را مرکز خود قرار داده و این قلعه را احداث کردند.

این قلعه به وسیله کینپ هاوزن در سال ۱۷۴۷ بنا گردیده و به « قلعه هلندی ها » معروف است.

بیشتر بدانید: ویژگی‌های طبیعی جزیره خارک

این جزیره از فسیل‌ها و اندام‌های مرجان‌ها، دوکفه‌ای‌ها و دیگر جانداران دریایی که آمیخته با ذرات ماسه هستند، تشکیل شده و تنها لایه‌ای نازک از سطح جزیره که ضخامتی در حدود بیست سانتیمتر تا پنج متر و چگالی‌ در حدود ۱٫۵ دارد، دارای سختی بیشتر است. لایه‌های زیرین (که در برش‌های عمودی دیده می‌شوند) از بافتی نرم و رسوبی ساخته شده است که در برابر جریان آب کم دوام هستند. در بسیاری از نواحی خارک، فرسایش آب و باد موجب از بین رفتن لایه‌های زیرین و سقوط و تلاشی لایه‌های مقاوم فوقانی شده است که حامل آثار و نقوش باستانی هستند. این روند فرسایش هم اکنون هم در حال تغییر مختصات ناهمواری‌های جزیره است.

ویژگی های جزیره خارک

جزیره خارک از معدود جزیره‌های خلیج فارس است که آب شیرین فراوان داشته است. آب شیرین جزیره خارک در طول تاریخ علاوه بر گودال‌های طبیعی از طریق حفر ده‌ها چاه آب و رشته‌های قنات و نیز هدایت مصنوعی آب‌های سطحی فراهم‌ شده از بارندگی‌ها به سدهای کوچک و گودال‌های طبیعی جزیره فراهم می‌شده است.

در سراسر جزیره بازمانده‌های دایر یا بایر سامانه‌های گردآوری و استحصال آب شیرین به چشم می‌خورد که عبارت‌اند از راه‌آبه‌های کوچک و بزرگ هدایت آب به چاله‌های طبیعی یا دست‌ساخته تا چاه‌هایی که ده‌ها متر در دل سنگ کنده شده و گاه دارای چرخ‌های آبکشی با نیروی گاو و دیگر چارپایان بوده‌اند و نیز کاریزهای کهنسالی که در جابه‌جای جزیره دیده می‌شوند و به دلیل بی‌توجهی در حال تخریب و نابودی هستند.

برخی از این چاه‌ها همچنان دارای آبی بسیار شیرین هستند که بهره‌برداری چندانی از آنها نمی‌شود. همچنین چاه‌های دیگری نیز در جزیره وجود دارند که مردمان خارک، به مانند دیگر نواحی جنوبی ایران، در انتهای آنها درختان مو را می‌کارند. این درختان بدون نیاز به آبیاری و با استفاده از رطوبت اعماق چاه، هر کدام سالانه تا چند صد کیلو انگور بار می‌دهند.

مرتبط:سوغاتی های بوشهر