نوشته‌ها

تخریب تزئینات غیراصیل بادگیرهای یزد

این روزها پرونده ثبت جهانی بادگیر باز شده و جزئیات توجه به این بنا مهم است لذا نباید استادکاران به ایجاد تزئینات در حین مرمت بادگیرهای یزد متمایل شوند و معماری خانه‌ها را از اصالت خارج کنند.

این روزها برخی از معماران به بادگیرهای پر نقش و نگاری که در مرمت‌های اخیر شکل گرفته‌اند، خرده می‌گیرند و آن را متناسب با هویت اصلی یزد نمی‌دانند این در حالی است که برخی معتقد هستند مرمت به هر شیوه‌ای که منجر به حفظ سازه شود در این زمینه از اهمیت بیشتری برخوردار است.

در جدال این دو تفکر، برخی از استادکاران در شهر جهانی یزد تزئینات زیبایی را به بادگیرها الحق می‌کنند که متعلق به این سازه‌ها نیستند و در حقیقت همین مسئله منجر شد تا دوباره به یاد پرونده ثبت جهانی بادگیر بیفتیم، مسئله مهمی که سال‌هاست به تعویق افتاده و امروز از اولویت‌های کشورمان محسوب می‎شود چرا که برخی از کشورها درصدد غارت این غنیمت اصیل ایرانی و خصوصا پرکاربرد در یزد هستند.

یزد شهر بادگیرهای ایران است و تنوع بادگیرها و آیین‌های مربوط به آن زیاد است، حضور بادگیر در زندگی فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی مردم یزد جزو مواردی است که نمی‌توان به سادگی از آن گذشت و در خصوص ثبت جهانی شدن نمادی که شاید روزی قریب به اکثر خانه‌های یزد داشتند، چشم پوشید.

پس شاید کوچکترین جزئیاتی که امروز در مورد این سازه مطرح می‏‌شود اهمیت دارد چرا که دوباره پرونده ثبت جهانی بادگیر به اهتمام متولیان به جریان افتاده و نباید در این مسیر هیچ خدشه‌ای وارد شود.

«ساشا ریاحی‌مقدم» معاون سابق میراث فرهنگی اداره کل میراث استان یزد ضمن اشاره به این که بادگیر از عناصر و اجزای اصلی بناهای قدیمی است، اظهار می‌کند: ارتفاع و سردر و بادگیر و تزئیناتش همگی جزو اجزایی است که گویای وضعیت اجتماعی و اقتصادی فرد است.

وی با بیان این که معماری یزد با سایر نقاط مانند شیراز و اصفهان متفاوت است، می‌گوید: در معماری یزدی‌ها تا زمانی که لزومی نداشته، تزئینات زیادی هم استفاده نمی‌شده و خانه‌های دارای تزئینات زیاد هم متعلق به تجار و بازرگانان غیریزدی بوده است که مصداق آن را می‌توان خانه شیرازی‌ها دانست.

این کارشناس میراث فرهنگی با بیان این که خانه‌های مربوط به افراد بومی و ساکنان یزد تزئینات نداشته است، می‌گوید: تزئینات زیاد متعلق به منطقه کویری نیست حتی برخی از تزئینات که امروز در بر روی بادگیرهایی ساخته شده در برخی کشورها استفاده شده، امروز در بادگیرها مشاهده می‎شود.

وی با انتقاد به مرمت بادگیرها و ایجاد تزئینات بر بادگیرها اظهار می‌کند: ایجاد چنین تزئینات و گچ‌بری‌هایی که متعلق به یزد نیست در واقع آدرس غلط دادن است چرا که نهایتا تزئینات بادگیرهای اصیل یزد هم دمگیری‌های گچی ساده‌ای بیش نیست.

وی با اشاره به اشتباه تشبیه کردن بادگیرهای یزد به بادگیرهای تازه‌ساز تصریح می‌کند: بعضا تصاویری را می‌بینیم که برخی بادگیرهای یزد را با تزئینات مانند بادگیرهای غیربومی و تازه ساز، با گچ مشبک کرده‌اند و این بادگیرها از اصالت خارج شده‌اند.

تکامل نظارت از دغدغه تخریب تا جزئیات مرمت 

در این خصوص «سیدمصطفی فاطمی» مدیر کل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری یزد نیز در گفت‌وگویی ضمن بیان این که  نظارت بر حوزه مرمت بادگیرها به اندازه نظارت بر سایر بخش‌ها مانند ساختمان‌ها محدود است، می‌گوید: ما برای مرمت بادگیر هم ناگزیر به استفاده از همان نیروی محدود یگان حفاظت هستیم که پایش تمام افت تاریخی را نیز در دست دارند لذا کمتر به مبحث مرمت ورود کردیم.

این مسئول با بیان این که در گذشته تمرکز ما بر نظارت بر تخریب بافت تاریخی بوده است، می‌گوید: یکی از مسائلی که وجود دارد مربوط به مجوزهای مرمت اضطراری است که منجر به توجه نکردن به تزئینات بنا خصوصا بادگیر می‎شود و ما در تلاشیم که از این موضوع جلوگیری کنیم.

وی تصریح می‌کند: بعضا مرمتکاران بر بادگیرها تزئیناتی را استفاده می‌کنند که وجود ندارد و این مسئله تاثیری منفی به اصول مرمت اصولی همراه خواهد داشت اما بر پرونده ثبت جهانی بادگیر اثری ندارد زیرا در بحث بادگیر بیشتر به دنبال پرونده ثبت آیین‌ها و مراسم‌های مربوط به باد هستیم و خیلی به فیزیک بادگیر کار نداریم.

فاطمی در خصوص مرمت بادگیرها تصریح می‌کند: اصالت بادگیر باید حفظ شود و ما موظف هستیم که به این مسئله توجه کنیم خصوصا در حال حاضر که پرونده ثبت جهانی بادگیر در حال پیگیری است؛ این مسئله اهمیت بسیار زیادی دارد.

وی با اشاره به این که بادگیرهای یزد بسیار تنوع دارند می‌گوید: تنوع و تعدد بسیار زیاد بادگیرهای یزد مسلما نیازمند تعداد زیادی نیرو و تنوع زیادی در کار است اما بادگیرهایی که دارای این تزئینات نبوده و امروز به طور اشتباه بر روی آن‌ها تزئینات ایجاد شده است و تعداد محدودی هم هستند را حذف می‌کنیم که البته دستور تخریب یکی از آن‌ها را دادیم.

این مسئول با اشاره به در نظر گرفتن سبقه تاریخی در موضوع مرمت بادگیرها تصریح می‌کند: سابقه تاریخی واصالت در مرمت بادگیر باید رعایت شود چرا که بادگیرها توسط قومیت‌ها و افراد ساخته می‎شدند و همین مسئله در تنوع آنها موثر بوده است.

وی به روند تکامل بادگیر در استان یزد اشاره می‌کند و می‌گوید: مردمانی که در یزد زندگی می کرند ابتدا برای تحمل گرما مجبور شدند یک دیوار را حذف کنند و حذف این دیوار برای جریان باد، تالار را ایجاد کرده است ولی در دوره‌های بعد که معمولا مربوط به قرن پنجم، ششم و هفتم می‎شود  تالارها جمع‌تر و بلندتر شکل گرفتند و طاق بلندها ایجاد شدند تا باد بیشتری را جذب کنند و بخش‌هایی برای جذب بهتر باد به وجود آمدند.

این مسئول با بیان این که در اواخر قرن پنجم بادگیرهای یک طرفه ابداع شدند، تصریح می‌کند: بادگیرهایی که به سبک میبد و اردکان ساخته شده یعنی آن تالارهای باریک و بلندی که در دوره‌های قبلی ارتقا یافتند تبدیل به بادگیرهای یک طرفه می‎شود که این مسئله نشان می‌دهد دانش یزدی‌ها برای ساخت باددگیر و دست یابی به فن آوری ساخت بادگیر ارتقا یافته است.

وی خاطرنشان می‌کند: در دوره‌های بعد، بادگیرهای دو طرفه، چهار طرفه، دایره‌ای، چند ضلعی و نظایر آن در استان یزد ایجاد می‎شود.

وی با بیان این که این روند تکامل بادگیر کاملا مشخص است، می‌گوید: تزئینات بادگیر در دوره‌های بعد از آن به وجود می‌آید، یعنی بعد از اینکه به تکامل بادگیر دست یافته شد درصدد ایجاد تزئینات هستند.

فاطمی ادامه می‌دهد: البته فناوری بادگیر هم متفاوت است و برخی از هوای زیرزمین و برخی از قنات و پایاب و همچنین حوض‌های زیرین بادگیر استفاده می‌کنند تا بتوانند خنکای بادگیر را داشته باشند.

وی در مورد تزئینات یادآور می‎شود: در تزئینات بحث متفاوت است، تمام خانه‌های یزد از نمای بیرونی یکسان هستند چون معماران یزدی آن‌ها را می‌ساختند اما وقتی وارد خانه می‎شوند و به تزئینات دقت می‌کنند، متوجه اعمال سلیقه مالک خانه بر نوع و تنوع تزئینات بادگیرها می‎شوند.

این مسئول با بیان این که بادگیرهایی خانه شیرازی‌ها و عرب‌ها کاملا متفاوت است، می‌گوید: مثلا فردی که ثروتمند بوده مانند زرگرها تزئینات بیشتری در خانه‌هایشان داشتند که عمدتا تزئینات گچبری، آجرکاری و گل کاری بوده‌اند که به مقادیر متفاوتی در بادگیرها استفاده شده‌اند.

وی با اشاره به این که جایگاه افراد در ساخت بادگیرهای باعظمت و متنوع موثر بوده است، می‌گوید: تعداد بادگیر نیز بعضا متناسب با شخصیت فرد افزایش می‌یافته به گونه‌ای که در برخی اتاق‌ها نیز بادگیر ایجاد شده است.

مدیرکل میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری یزد مطالعه تاریخچه و پیشینه بنا در بادگیرها را لازم می‌داند و می‌گوید: مرمتکار باید بداند که بادگیر در چه دوره‌ای ساخته شده است، موقعیت منطقه و محله چیست؟ مالک خانه در گذشته چه کسی بوده و تمایل آن به نوع تزئینات چه بوده است.

وی به تمکن مالی افراد اشاره می‌کند و می‌گوید: شغل و تمکن مالی فرد در شکل‌گیری آن و ابعاد خانه اثرگذار بوده و بادگیرها نمادهایی از این مسئله نیز بوده‌اند در عین حال، در برخی از خانه‎ها بادگیرها نیمه کاره می‌ماندند که دلایلی مانند دین و مذهب در این کارکرد نقش داشتند.

فاطمی تاکید می‌کند: به دلیل قوانین منطقه و دین مربوطه ادیان دیگر در برخی از خانه‌های زرتشتی نیز سبک معماری قدیم منجر شده که بعضا امکان ساخت بادگیر نداشته باشند.

بادگیرهای بیجان ناجی یزد جهانی از نماهای رومی! 

امروزه در مناطق مدرن یزد خانه‌هایی با معماری جدیدتر خودنمایی می‌کنند خانه‌هایی که بعضا معماری‌هایشان تهدید برای شهر پایدارو  اصالت و هویت یزد هستند خانه‌هایی با نماهای رومی که در خیابان‌های یزد ساخته می‎شوند.

اما بعضا برخی از خانه‌ها نمادهای بادگیر را به جای نماهای رومی به کار برده‌اند تا اصالت یزد در این خانه‌ها پررنگ‌تر باشد یکی از این خانه‌ها برج معروف دوقلوی یزد است که با چهار تاج بادگیر خودنمایی می‌کند اما بعضا برخی از معماران به استفاده از نماد بادگیر خرده می‌گیرند و این سبک معماری را هم نمی‌پسندند این در حالی است که بعضا افراد دیگری معتقدند که بادگیر به هر شیوه‌ای در معماری وجود داشته باشد اصالت و هویت یزد را نمایان می‌کند و همین مسئله غنیمتی است که امروز بسیاری از افراد با رغبت به وجود آن در نمای خانه در مناطق مدرن یزد به ارمغان آورده‌اند.

«ساشا ریاحی مقدم» در این باره به عنوان یک کارشناس و دانشجوی دکترای مرمت و پژوهشگر کشوری در حوزه میراث فرهنگی می‌گوید: در معماری قدیمی یزد بادگیر عنصری کاربردی بوده است و حتی بادگیرهایی که در ۵۰ سال اخیر در معماری‌های مدرن هم ایجاد شده‌اند کاربردی بوده‌اند که بعضا کاربرد نورگیر دارند و در خصوص توزیع باد کاربردی ندارند.

وی با بیان این که توسعه تکنولوژی منجر به حذف کارایی بادگیر در خصصو توزیع باد شده است، می‌گوید: باید با تکنولوژی جدید مجددا بادگیر استفاده شود، در این جهت استفاده از بادگیر در معماری مدرن بسیار مطلوب است اما نباید بادگیر صرفا در نماسازی استفاده شود.

ریاحی مقدم با بیان این که بادگیر به عنوان نماد یزد باید المانی کاربردی در خانه‌های مدرن شود، اظهار می‌کند: اگر شکل آن را در نما استفاده کنیم بی‌سلیقگی است اما اگر المانی کاربردی شود یعنی در معماری معاصر هم این نماد به کار برده شده و به عنوان نماد یزد زنده است.

وی به کاربردهایی مانند نورگیر، تهویه هوا و شکل جان‌پناه(محلی ایمن در خانه‌های قدیمی) در معماری یزد اشاره می‌کند و می‌گوید: المان بادگیر باید از حالت فرم و نمادی خارج شود که این مسئله اهمیت زیاد دارد و در پرونده ثبت جهانی بادگیر هم بسیار موثر است.

وی به نقش شهرداری در این باره اشاره می‌کند و می‌گوید: شهرداری نه تنها باید مانع ایجاد خانه‌هایی با نمای رومی شود بلکه باید کاربرد بادگیر در خانه‌ها را نیز حفظ و متناسب با تکنولوژی کند تا این نماد در معماری معاصر نیز کاربردی شود.

وی با تاکید بر این که در ثبت جهانی بادگیرباید تزئینات هم مورد توجه باشد، می‌گوید: هیچ اضافه کردنی مجاز نیست و به اصالت آن خدشه وارد می‌کند ولی در معماری مدرن باید عنصری کاربردی شود تا در پرونده ثبت جهانی هم موثر باشد چرا که یکی از نقوص پرونده در گذشته، تداوم استفاده از عنصر بادگیر در معماری معاصر یزد است که این مسئله می‌تواند موثر واقع شود.

این فعال میراث فرهنگی با بیان این که امروزه در معماری معاصر هم نماد بادگیر وجود دارد، می‌گوید: موزه هنرهای معاصر و راه آهن یزد المان کاربردی بادگیر را آمیخته با معماری معاصر دارند و این مسئله نشان میدهد همواره می‌توانیم از این نماد کاربردی استفاده کنیم.

ریاحی‌مقدم خاطرنشان می‌کند: از دوره صفویه بادگیر به خانه‌های یزد اضافه شده و خود بادگیر یک عنصر الحاقی است که وارد معماری یزد شده است پس باید کاربردهای جدیدی منجر به حفظ آن در معماری یزد شود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

ماجرای راهروهایی زیرزمینی خانه‌های تاریخی یزد چیست؟

خانه ای تاریخی در دل شهر بادگیر‌ها

تهویّه و تبرید در بادگیر و آب انبارهای یزد

کانون تمامی تمدن‌های بزرگ جهان در کنار رودخانه‌های بزرگ شکل گرفته است و آبادانی همواره در کنار آب معنا پیدا می‌کند، در مناطق کویری که مایع حیات حکم کیمیا را دارد، مهمترین دغدغه ساکنان این مناطق، برنامه‌ریزی دقیق برای حفظ و بهره‌وری هرچه بیشتر از منابع محدود آب بوده است.

به همین منظور ساکنان مناطق کویری مرکز ایران، سازه‌هایی به نام آب انبار را با مهندسی خاصی برای نگهداری بلندمدت و با کیفیت آب ایجاد کرده‌اند که در این سازه ها ایجاد تهویه مناسب و برودت کافی برای حفظ کیفیت آب مد نظر قرار گرفته است.

الف: تهویه

«با توجّه به کاربرد پیشینه‌دار بادگیر که تنها در ایران دیده می‌شود، می‌توان اختراع بادگیر را از ایرانیان دانست. کاملاً روشن نیست که نخستین بادگیر در چه دوره‌ای و در کدام مرز از ایران ساخته شده است. امّا با در نظر گرفتن نیاز به خنک کردن هوا در مناطق گرم ایران که از دیر زمان وجود داشته و نیز با توجّه به دستگاه تکامل یافتۀ آن گمان می‌شود که پیدایی بادگیر در دوران باستان رخ داده باشد.» (فرشاد: ۱۰۵)

در کتاب تاریخ یزد، اثر جعفری و تاریخ جدید یزد اثر احمد کاتب یزدی، ضمن شرح بناهای شاهان آل مظفّر و تیموری در سده‌های هشتم و نهم هجری، اشاره به ساخت بادگیرهای بلند توسط حاکمان و فرمانروایان یزد شده و در توصیف آن اشعاری نیز از شاعران نامی، مانند شرف‌الدّین علی یزدی و غیره آمده است.

بادگیر، این عنصر زیبای معماری مناطق کویری ایران، در آب‌انبار، دو وظیفۀ عمده دارد: یکی سالم‌سازی و تعویض هوای راکد و ساکن درون مخزن و دیگری خنک کردن آب. در مورد اوّل، حبس بودن فضای داخل مخزن به ویژه در روزهای آفتابی، آب را بسیار گرم می‌کند. افزون بر آن گرما و رطوبت بسیار زیاد داخل مخزن به مصالح و بدنۀ آب انبار نیز آسیب می‌رساند. بدین روی کلیّۀ آب‌انبارها دارای دریچه‌های تهویّه بر روی بام مخزن و یا بادگیر هستند. (قبادیان ۳۰۵) در این‌باره بادگیر کمک به تجزیۀ مواد اورگانیکی می‌کند که بر اثر وجود میکروارگانیسم‌ها پدید آمده‌اند، عمل تجزیه به نابودی این مواد منجر می‌شود. (سیرو: ۲۲۸) در مورد دوم، باعث خنکی آب می‌شود زیرا اندازۀ تبخیر آب در درون مخزن به دلیل گردش هوا افزایش می‌یابد و از این رو فضای مخزن و در نتیجه، آب موجود در آن خنک می‌شود.

شکل کار بادگیر به این صورت است که قسمت بالای بادگیر، شامل دهانه‌هایی (چشمه‌هایی) است که به صورت‌های گوناگون ساخته شده است. «در قسمت داخلی و درتمام بلندی بادگیر، تیغۀ نازکی فضای داخل را به چهار یا شش قسمت تقسیم می‌کند که در کنار هم در جهت عمودی قرار گرفته اند. به این طریق کوچک‌ترین نسیمی از هر طرف که بیاید، به وسیلۀ این بادگیر ضبط می‌شود. در نقاطی که باد همواره از یک سو می‌وزد، تیغه‌های داخل بادگیر حذف می‌شوند و پنجره‌ای که باید هوای خنک از آن وارد اتاق می‌شود، فقط در طرف باد قرار داده می‌شود… کمی بالاتر از سطح آب مخزن، تیغه‌ها متوقف می‌شوند. ولی مجموع لولۀ بادگیر تا سطح پایین‌تری ادامه می‌یابد. نتیجه این می‌شود که حتّی اگر سطح آب در نتیجۀ مصرف پایین برود، باز نسیم خنک در روی آن جریان می‌یابد. (سیرو: ۲۲۹-۲۲۸) از این رو باد پس از گذر از داخل بادگیر و برخورد با سطح آب از روزن یا فخر مدین ساخته شده در بین مخزن و اتاق، عبور و فضای داخل آن را خنک می‌کند و سپس خارج می‌شود. در بعضی از آب‌انبارهای بزرگ پاشیردار که مخزن مجزّا از قسمت‌های جانبی ساخته می‌شود، فضای ساخته شده نیز دارای بادگیر است. نمونۀ بسیار خوب آن را می‌توان در آب‌انبار رباط عقدا مشاهده کرد.» (معماریان: ۵۳)

جهت قفسۀ بادگیرها در هر منطقه با توجّه به جهت باد مطبوع است که استاد پیرنیا در بحث رون‌های گوناگون آن را طبقه‌بندی می‌کنند، مانند رون کرمان، رون اصفهان و غیره. در شهرهای اردکان، میبد، عقدا و… جهت قفسۀ بادها رو به غرب است، امّا در یزد و کرمان و کاشان در دو، چهار و شش جهت هم دیده شده، حتّی برخی آب‌انبارها هشت وجهی هستند. به هر صورت جریان هوا به طور دائم به گونۀ بده بستان، توسّط بادگیرها از منبع برقرار است. (ورجاوند: ۱۵۶)

جهت چیرۀ باد در یزد، در شش ماه اوّل سال یعنی در فصل‌های بهار و تابستان از جانب شمال غرب و در چهار ماه از آبان تا بهمن از جانب جنوب شرقی و در دو ماه مهر و اسفند از جانب غرب است. وزش باد در استان به علّت لخت بودن دشت‌ها و کوهستان‌ها شدّت دارد. سرعت باد به صورت طوفان‌های سهمگین شنی می‌تواند تا ۹۰ کیلومتر در ساعت برسد و حتّی این سرعت در یزد تا ۱۲۰ کیلومتر در ساعت نیز ثبت شده است. (سالنامۀ آماری ۱۳۸۳: ۴)

بادگیرها را در کنار گنبد یا طاق آب‌انبار و روی دیوار جداگانه‌ای می‌سازند که بهترین جایگاه برای اتّصال به مخزن زیرین و تبادل هوای گرم و سرد است. این بادگیرها جدای از وظیفۀ اصلی، عنصری تزیینی در معماری آب‌انبار هم به شمار می‌رود. زیرا در نواحی کویری و جنوب ایران، بادگیرهایی بسیار بلند، بزرگ و باشکوه به شکل استوانۀ مکعّب و منشورهای هشت ضلعی یا خرطومی دیده می‌شود. (عابدینی ۱: ۳۵)

در آب‌انبارهایی که فاقد بادگیر است، در رأس گنبد یا در زوایای دیگر، روزنه‌ها یا دریچه و یا هواکش‌هایی وجود دارد و یا درگاه‌هایی در اطراف آن کار گذاشته شده که کار تهویۀ مخزن را برعهده دارد. به این روزنه‌ها اصطلاحاً خیش‌خان می‌گویند و خیش‌خان، کلبه یا دارآفرین بوده که دور تا دور آن را با حصیر یا سفال یا بوته‌های خار آدور می‌پوشاندند و بر آن آب می‌پاشیدند تا براثر وزش باد، هوای خنک را به درون مخزن بکشاند. (پیرنیا، بادگیر و خیش‌خان) آب‌انباری در راه قدیم بافق- یزد وجود دارد که از خیش‌خان بهره می‌برده است. (معماریان: ۵۶)

از آنجا که بادگیر در آب‌انبار نقش دفاعی را در پیشگیری از گندیدگی آب‌انبار بر عهده دارد، به این دلیل باید طوری ساخته شود که مسلّط بر آب باشد و الّا آب بدبو و بدمزه خواهد شد و صد البتّه نحوۀ محاسبۀ چگونگی قرار گرفتن بادگیر نسبت به مخزن به تجربه و مهارت استادان بنّا بستگی دارد. (شریعت‌زاده: ۶۵)

بادگیرهای چپقی

ب- تبرید

استادکاران معماری ایران برای خنک‌سازی آب در آب‌انبارها به چندین شیوه متوسّل می‌شدند:

۱- بهره‌وری از دانش ساخت بادگیر و چرخش و تعویض هوای گرم درون مخزن با باد و هوای خنک بیرون به ویژه در شب هنگام، که در بحث تهویّه آمد.

۲- آبگیری آب‌انبار در ماه‌های سرد سال (به ویژه دی و بهمن) که برای این کار معمولاً «شب هنگام پس از ساعت ۵ صبح آن هم شب‌هایی که یخبندان است، آب‌انبارها را آب می‌بندند و به اصطلاح با یخ آب پر می‌کنند، به همین دلیل و به ملاحظۀ شکل و ساختمان آن بیشتر آب‌انبارهای عمومی قم و کاشان و یزد در تابستان به قدری خنک است که نیازی به یخ ندارند.» (گلزاری: ۳۱۱/ فرزاد: ۹۴)

۳- بهره‌گیری از دانش ساخت مخازن آب‌انبار در زیر زمین و استفاده از خنکی درون زمین در تابستان است. از این رو معماران سنّتی ایران «برای ایجاد محیط آسایش مطلوب فیزیکی کالبدی انسان، از انرژی‌های ماندگار طبیعی نهفته در اعماق زمین نیز غافل نمانده و با ترفند ایجاد زیرزمین، سرداب، آب‌انبار، یخچال و شوادان با توجّه به تقابل سایه و آفتاب و نیرویی که در سایه نهفته است، به کانال، این منبع انرژی برودتی رایگان غیرفسیلی در طبیعت نقبی زده و از این طریق به تبادل انرژی سرمایش زمین پرداخته است.» (رأفتی: ۱۳۰-۱۲۹)

۴- عامل دیگر خنک سازی آب، ساخت دیوار قطور است. (عابدینی ۱: ۳۵) این دیوارها بهترین عامل پیشگیری از تبادل سریع دما در ماه‌های گرم سال است. به کار رفتن برخی مصالح خنک‌ساز مانند آجر یا خشت و استفاده از دیمه و ساروج که ترکیب آهک و خاکستر است، مانع از نفوذ سرمای داخل مخزن به بیرون می‌شود. این مصالح همچنین عایق بسیار خوبی برای نگهداری سرمایش یخ آب‌های زمستانی انبار شده در آب‌انبارهاست.

۵-  فنّ ساخت گنبد که آن را به ایرانی‌ها نسبت می‌دهند، از عوامل بسیار مهّم خنک‌سازی مخزن است. زیرا بام‌های گنبدی به دلیل برجستگی که دارند، همواره در معرض وزش نسیم قرار می‌گیرند و این، در کم کردن گرمایی که بام در اثر تابش شدید آفتاب می‌گیرد، مؤثّر است. هنگام شب نیز گرمایی که بام پس می‌دهد، به ترتیبی که گفته شد سریع‌تر برطرف می‌گردد.

در معماری ایران با اختراع گنبد دو پوسته‌ای، مسألۀ بالا را به طریق جالب‌تری حل کرده‌اند. بدین معنی که عمل عایق‌سازی فضای بین دو پوسته، باعث می‌شود که پوستۀ داخل نسبت به پوستۀ خارجی سرد باشد… (توسّلی: ۷۷)

۶-  وجود سرب در کف برخی آب‌انبارها به غیر از جنبۀ مقاوم‌سازی کف، به دلیل خاصیّت فیزیکی خود، نقش تعیین‌کننده در سرد شدن آب داشت. (استاد محمّد قادری) کف آب‌انبارهای ریگ و خواجه در یزد و گنجعلی‌خان در کرمان از سرب است.  (جعفری: ۱۸۵)

منبع: ایرنا

مرتبط:

«بادگیر»، جرقه‌ی پایداری یزد در جهان