نوشته‌ها

اولین اقامتگاه بوم‌گردی شهرستان درمیان افتتاح شد

اولین اقامتگاه بوم‌گردی شهرستان درمیان همزمان با هفته گردشگری در منزل تاریخی ملک در روستای گسک افتتاح شد.

مسوول نمایندگی میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان درمیان روز پنجشنبه در آیین افتتاح این طرح گردشگری گفت: گسک یکی از روستاهای تاریخی و گردشگری شهرستان درمیان است که وجود چندین اثر تاریخی و گردشگری و همچنین قرار گرفتن در میان روستاهای پر جمعیت از شاخص‌های مهم این روستا است.

امیر اسماعیل شهسواری افزود: این اقامتگاه بوم‌گردی با اعتبار ۴۰۰ میلیون تومان به بهره‌برداری رسید که ۱۰۰ میلیون تومان توسط میراث فرهنگی برای مرمت این اثر تاریخی هزینه شده و ۱۳۰ میلیون تومان هم تسهیلات چهار درصد به سرمایه‌گذار پروژه بوده است.

وی بیان کرد: خانه تاریخی ملک برای اجرای این طرح با ۵۰۰ متر مربع مساحت و ۴۹۰ متر مربع زیربنا در ۲ طبقه مرمت شده و قدمت آن به اوایل دوره قاجار می‌رسد که با آماده‌سازی این پروژه برای ۲ نفر تاکنون اشتغالزایی شده است.

همچنین امروز با حضور جمعی از مسوولان عملیات اجرایی اکو کمپ گردشگری عشایری در روستای عشایرنشین ماه بانو آغاز شد.

مدیر میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی شهرستان درمیان گفت: این طرح در زمینی به مساحت ۱۸ هزار متر مربع اجرا خواهد شد که برای تکمیل آن ۸۰۰ میلیون تومان اعتبار نیاز است.

شهسواری ادامه داد: همچنین میراث فرهنگی شهرستان با پرداخت تسهیلات از این طرح حمایت خواهد کرد.

در مجموع ۳۰۰ اثر تاریخی در شهرستان درمیان شناسایی و از این تعداد ۸۳ اثر در فهرست آثار ملی ثبت شده است.

شهر اسدیه مرکز شهرستان مرزی درمیان در ۱۰۵ کیلومتری بیرجند قرار دارد و روستا گسک در محور اصلی بیرجند – اسدیه و در فاصله ۳۵ کیلومتری شهر اسدیه و ۶۰ کیلومتری مرکز استان است.

بهره‌برداری از ۲۰ طرح گردشگری همزمان با شروع هفته گردشگری از ششم مهر ماه جاری در شهرستان‌های مختلف استان خراسان جنوبی آغاز شد.

منبع:ایرنا

مرتبط:

حقایقی ناگفته از عمیق‌ترین غارهای خراسان جنوبی

ازمیغان ،زیباترین روستای خراسان جنوبی

مجوز یک اقامتگاه بوم‌گردی چگونه صادر می‌شود؟

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی به تشریح ساز و کارهای موجود در ارائه مجوز راه‌اندازی اقامتگاه بوم‌گردی پرداخت.

یوسف بیدخوری در این‌باره اظهار کرد: سیاست و برنامه اصلی ما در اداره‌کل میراث فرهنگی استان بیشتر متمرکز بر این بوده که این فعالیت‌ها منحصر به شهر مشهد و یا چند شهر بزرگ نباشد؛ به عبارتی نگاه این است که بتوانیم مناطق کم‌تر برخوردار که قابلیت‌ها و ظرفیت‌های خوبی در حوزه گردشگری دارند را نیز فعال کنیم و یکی از مجوزهایی که در آیین‌نامه ما برای اماکن روستایی پیش‌بینی شده که می‌توانند مورد بازدید و اقبال گردشگران قرار گیرند، اقامتگاه‌های بوم‌گردی است که با صدور مجوزها می‌توانند فعالیت‌هایی را در این حوزه آغاز کنند.

وی افزود: بعضا انتقادات بر این است که چرا مجوزهای این حوزه به شکل گسترده صادر می‌شود، باید گفت که خوشبختانه در استان تنها ۱۰۰ اقامتگاه بوم‌گردی مجوز فعالیت دارد. ضمنا سعی بر آن بوده که این تعداد با نهایت توجه و دقت در مورد شاخص‌های تعریف شده در حوزه اقامتگاه‌های بوم‌گردی و اصالت آن‌ها راه‌اندازی شود.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی با بیان این که اصالت فرهنگ و آداب و رسوم مردم محلی، معماری بومی و محلی و استفاده از مصالح بومی مد نظر است، گفت: در ارائه مجوزهای این حوزه سعی شده به فاکتورهای مهمی همچون موارد مطرح شده توجه لازم صورت گیرد.

بیدخوری بیان کرد: به طور مثال شهرستان بجستان، گناباد و شهرهای جنوبی خراسان از نوعی معماری برخوردارند که طبیعتا با شهرهای شمالی متفاوت است و هریک دارای ویژگی‌هایی هستند. در مجموع به ازای هر شهرستان در سطح استان حدود سه اقامتگاه بوم‌گردی مجوز فعالیت دارند. البته ما نمی‌خواهیم به تعداد روستاها این کار را انجام دهیم، اما از جایی که در تعریف گردشگری آمده است «گردشگر به فردی اطلاق می‌شود که حداقل یک شب، کمتر از یک سال خارج از محیط زندگی خود حضور داشته باشد»، پس گردشگری بی‌معنا خواهد بود اگر ما فضایی برای اقامت در مقاصد گردشگری تعریف نکرده باشیم و افرادی که می‌خواهند خدماتی دریافت کنند، طبیعتا نیاز به واحدهایی استاندارد و دارای مجوز احساس خواهد شد که نظارت کافی بر ساخت و ساز و تبدیل آن و نیروی انسانی آموزش‌دیده صورت می‌گیرد.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی با اشاره به این که در حوزه اقامتگاه‌های بوم‌گردی سیاست حاضر تمرکززدایی از مرکز استان است، بیان کرد: در این حوزه سعی کردیم به مدیران شهرستان‌ها اختیاراتی دهیم تا با سرمایه‌گذاران مختلف این بخش وارد مذاکره شده و پس از شناسایی اماکن دارای قابلیت، گفت‌وگو با شورای روستا، بخشداران و فرمانداران، به معرفی این اماکن دارای پتانسیل به اداره کل بپردازند. این تقاضاها از شهرستان‌های مختلف به دست ما رسیده و نهایتا منجر به پروانه بهره‌برداری می‌شود.

به دنبال افزایش تعداد واحدهای بوم‌گردی نسبت به سطح کشور نیستیم

بیدخوری با بیان این که در حال حاضر شهرستان نیشابور با ۱۲ اقامتگاه بوم‌گردی و سپس  گناباد بالاترین تعداد را در این حوزه در سطح استان به خود اختصاص داده‌اند، گفت: در سطح کشوری در استانی مانند اصفهان صحبت بر سر ۴۰۰ اقامتگاه بوم‌گردی است و تقریبا می‌توان گفت در برخی روستاهای کشور تمام خانه‌های روستا به نحوی تقاضای فعالیت به عنوان اقامتگاه داشتند که شاید ویژگی‌ها و قابلیت‌های لازم به لحاظ فنی و ساختاری را ندارند. ضمن این که به لحاظ تعداد واحدهای بوم‌گردی مقام بالایی در سطح کشور نداریم و به دنبال آن نیز نیستیم.

وی در خصوص توجه به اصول صحیح پراکندگی واحدهای بوم‌گردی در سطح استان بیان کرد: تراکم واحدهای بوم‌گردی متناسب با میزان تقاضایی است که برای سفر وجود دارد. به طور مثال شهری مثل نیشابور که در مجاورت مشهد است، طبیعتا متقاضی گردشگری در آن زیاد بوده و از تعداد واحدهای بیشتری برخوردار است. با این وجود، سعی بر این بوده تا مناطق کم‌برخوردار و اماکنی که این امکان به لحاظ تقویت گردشگری در آن‌ها وجود دارد، مد نظر باشند. با این حال باز هم شرط اول صدور مجوز، حتما متقاضیان و سرمایه‌گذرانی هستند که درخواست دارند و این امر اولیت ماست و بر مبنای آن به صدور مجوز اقدام می‌کنیم.

معاون گردشگری اداره‌کل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی خراسان رضوی همچنین در خصوص آموزش‌های لازم برای سرمایه‌گذاران حوزه اقامتگاه‌های بوم‌گردی اظهار کرد: برای افراد سرمایه‌گذار در این حوزه یک دوره کلی با عنوان مدیران ظرفیت گردشگری و نیز دوره‌ای با عنوان کارکنان اقامتگاه‌بوم‌گردی پیش‌بینی شده که دو دوره آموزشی مجزاست و البته با توجه به شرایط اخیر و شیوع کرونا بر طبق دستورالعمل ابلاغ شده، بخشی از این دوره‌ها به شکل مجازی برگزار شد. به علاوه دوره‌ای به شکل ارزیابی تخصصی ویژه واحدهای اقامتی بوم‌گردی نیز اخیرا به ما ابلاغ شده که برای افراد علاقه‌مند و واجد شرایط به عنوان ارزیاب این تاسیسات برگزار می‌شود و تصدیق استاندارد خدمات واحدها صورت خواهد گرفت. بنابراین استانداردسازی واحدها نیز برای ما اجباری شده و پس از دریافت مجوز اولیه، این استانداردها باید تایید شود و متقاضیان این حوزه سپس می‌توانند پروانه خود را دریافت کنند.

وی عنوان کرد: موضوع دیگری که وزارت‌خانه پیگیر آن بوده، «بوتیک هتل‌ها» است که همین نگاه سنتی را دارد و به اقامتگاه‌های بوم‌گردی دارای کیفیت بالاتر و امکانات مناسب‌تر و کامل‌تر اطلاق می‌شود که از سوی وزارت به ما ابلاغ شده و به زودی در آیین‌نامه گنجانده می‌شود.

منبع:ایسنا

مرتبط:

آشنایی با اصطلاح بوم گردی و اقامتگاه بوم گردی

وقتی اقامتگاه بومی هم‌قیمت هتل‌ها می‌شوند

نگاهی به سایت‌های اجاره روزانه اقامتگاه‌ها می‌گوید، گردشگرانی که قصد مهمانی رفتن به یک اقامتگاه بومی در ایام نوروز را دارند، باید حداقل ۳۰ هزار تومان و حداکثر ۷۰۰ هزار تومان برای هر نفر هزینه کنند.

نگاهی به سایت‌های اجاره روزانه اقامتگاه‌ها می‌گوید، گردشگرانی که قصد مهمانی رفتن به یک اقامتگاه بومی در ایام نوروز را دارند، باید حداقل ۳۰ هزار تومان و حداکثر ۷۰۰ هزار تومان برای هر نفر هزینه کنند.

قرار بود اقامت‌های بومی شکل بگیرند تا مردم چند روزی را با هزینه‌ای بسیار کم، مهمان روستاییان باشند. از زندگی شلوغ شهری فاصله بگیرند و به دامان طبیعت و تاریخ برگردند. اما چیزی که حاصل شد، پدید آمدن اقامتگاه‌های مجلل، با امکانات شهری، به دور از فرهنگ محلی و البته با قیمت‌های سر به فلک کشیده بود.

اقامتگاه‌های بومگردی با این هدف شکل گرفتند تا گردشگران بتوانند با پرداخت مبلغی ناچیز، مهمان مردمان بومی آن منطقه شوند، با آنها، زندگی کنند، سبک و سیاق زندگی روستاییان را بشناسند و با فرهنگ آنها آشنا شوند. مهمان‌ها با اقامت در این محیط‌ها، زمینه توسعه گردشگری محلی و افزایش کیفیت زندگی جامعه میزبان را با کمترین هزینه و البته با حفظ فرهنگ، سنت و محیط طبیعی و بومی آن منطقه فراهم می‌کنند.

طبق این تعریف، مکان‌هایی که برای اقامت مهمان‌ها آماده می‌شود، باید با فرهنگ و تاریخ آن منطقه سازگار باشند و از تشریفات و تجملات شهری دور. اما در واقعیت چه شد؟ هرچند بسیاری از بوم‌گردی‌ها همچنان روند اصلی را در پیش گرفته‌اند و به شیوه‌ای کاملا محلی و روستایی با حفظ همان فرهنگ‌ها فعالیت می‌کنند اما بسیاری از اقامتگاه بومی هستند که این نوع سبک زندگی را تبدیل به یک سبک زندگی متفاوت و لاکچری کرده‌اند و در ازایش هزینه‌ای برابر با هتل‌ها می‌گیرند.

تجربه زندگی با بومیان

برخی از اقامتگاه بومی در محیطی اشتراکی با میزبان بومی آماده پذیرایی از مهمان‌ها هستند. مکان‌هایی که با اقامت در آن، زندگی با بومی‌های آن منطقه را تجربه می‌کنید و با سبک زندگی آنها آشنا می‌شوید. از غذاهای آنها می‌خورید و حتی در تهیه و پخت آن شریک هستید. با امکانات آنها زندگی می‌کنید و از شکل شمایل زندگی شهری خود فاصله می‌گیرید. شما می‌توانید با پرداخت حداقل ۳۰ هزار تومان و حداکثر ۵۰ هزار تومان برای هر نفر، یک شب زندگی در میان روستاییان را تجربه کنید. در این مکان‌ها، خبری از تلویزیون، یخچال، سرویس بهداشتی و حمام مجزا، تخت خواب و اینترنت نیست.

اقامتگاهی غیر بومی

این اقامتگاه‌ها نسبت به دسته اول، از امکانات بیشتری برخوردار هستند. اغلب اتاقی دارای تخت خواب، دارای امکانات و با سرویس بهداشتی و حمام مجزا در محیطی بازسازی شده دارند. این اقامتگاه‌ها، صرفا برای گردشگران ساخته یا بازسازی شده‌اند و خبری از زندگی با بومیان منطقه نیست. هزینه هر شب اقامت در این محل‌ها، حداقل ۳۰ هزار تومان و حداکثر ۸۰ هزار تومان برای هر نفر است.

بوم گردی یا هتل گردی؟

دسته سوم اما اقامتگاه‌های بومگردی هستند که از منطقه تنها شکل و شمایل معماری آن را وام گرفته‌اند و هیچ رنگ بویی از صفا و سادگی زندگی روستایی را ندارند. اقامت در این مکان‌ها مانند گذراندن یک شب در یک هتل مجلل با معماری سنتی است. هر چه از یک هتل انتظار دارید در این بوم‌گردی‌ها پیدا می‌شود. از سرویس فرنگی داخل هر اتاق تا سشوار و لوازم بهداشتی داخل حمام. هزینه حدودی هر شب اقامت در این مکان‌ها، حداقل ۷۰ هزار تومان و حداکثر ۷۰۰ هزار تومان برای هر نفر است. اما نکته مهم در خصوص اجاره این اقامتگاه‌ها، تعیین ظرفیت بیش از یک نفر برای هر یک از اتاق‌ها است. در واقع برای اقامتگاهی که مبلغ ۳۰۰ هزار تومان را برای هر یک از اتاق‌ها به ظرفیت ۳ نفر تعیین کرده است، فرقی ندارد که یک نفر در آن ساکن باشند یا ۳ نفر، در نهایت آن اتاق به مبلغ ۳۰۰ هزار تومان به اجاره در آمده است.

با ماندن در این اقامتگاه‌ها نه تنها در زندگی بومیان منطقه، سنت‌ها و فرهنگ‌های آنها سهیم نیستید بلکه، به سبک شهری رفتار می‌کنید و چیزی جز سکونت در یک محیط زیبا و تشریفاتی نصیب‌تان نمی‌شود. صاحبان آنها اغلب سرمایه‌داران شهری هستند که با هدفی صرفا تجاری پا به این مسیر گذاشته‌اند. چیزی که نه تنها با رسالت اقامتگاه‌های بومگردی که همان توسعه پایدار گردشگری بومی است، تضاد دارد، بلکه امکان بهره‌مندی بومیان از فرصت گردشگری پیش آمده برای آنها را سلب می‌کند.

 

مرتبط:

اقامتگاه‌های بوم‌گردی، سفری به زندگی اصیل ایرانی

خوانسار ، شهرستانی با یکصد اثر ناملموس

 رییس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوانسار گفت: در این شهرستان ۱۰۰ اثر ناملموس وجود دارد که تعزیه‌خوانی قوجان، تعزیه‌خوانی کهرت، آبگوشت خوانسار و قاشق‌تراشی معروف‌ترین آثار به شمار می‌آیند.

علی جوزی خمسلو در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا از شهرستان خوانسار با بیان به اینکه این شهرستان دارای ۵۰ اثر تاریخی ارزشمند است که تاکنون ۲۳ اثر از این تعداد به ثبت ملی رسیده است، اظهار کرد: «مسجدجامع قاجاری» و «مسجد رئیسان» و خانه‌های تاریخی «ابهری‌»، «حبیبی»، «ضیایی»، «جعفری»، «سلطانی» متعلق به دوران صفویه و از مهم‌ترین آثار تاریخی خوانسار هستند.

وی گفت: در این شهرستان ۱۰۰ اثر ناملموس وجود دارد که «تعزیه‌خوانی قوجان»، «تعزیه‌خوانی کهرت»، «آبگوشت خوانسار»، «قاشق تراشی»، «آلوپزان»، «سبدبافی» و «مرواریدبافی»، «فرش ویست»، «گویش خوانساری» و «تونل سبز خوانسار» (دالان سبز) معروف‌ترین آثار به شمار می‌آیند.

رییس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوانسار افزود: «فرش ویست» خوانسار با قدمت ۲۵۰ ساله به شماره ۷۶۹ و تعزیه‌خوانی روستای قودجان با ۴۰۰ سال قدمت به شماره ۶۰۱ در فهرست میراث ملی ثبت شده است.

وی خاطرنشان کرد: قاشق‌تراشی، گیوه‌دوزی، قلم زنی، زره‌بافی، پیکرتراشی، معرق‌کاری، منبت‌کاری، مشبک‌کاری، گره‌چینی، چرم‌دوزی و رودوزی سنتی و قلم‌زنی از جمله صنایع دستی شهرستان هستند که هنرمندان زیادی نیز در آن‌ها مشغول به کار شده‌اند.

جوزی خمسلو افزود: ۴۵۰ نفر هنرمند خوانساری در ۱۰ رشته صنایع دستی از جمله سبدبافی، مروارید بافی، معرق، منبت، زره بافی، قاشق‌تراشی، گیوه‌دوزی، قلم‌زنی، ماشته‌بافی (نوعی بافت پارچه) مشغول فعالیت هستند.

وی اظهار کرد: روستای قودجان باوجود آثار تاریخی و فرهنگی متعددی که دارد از روستاهای هدف گردشگری این شهرستان است که به عنوان جاذبه گردشگری در طول سال بازدید کنندگان فراوانی دارد.

صدور مجوز برای اقامتگاه بوم‌گردی مهدی‌قلی‌خان

 رییس میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری خوانسار گفت: مجوز ایجاد اقامتگاه بوم‌گردی در «عمارت تاریخی مهدی‌قلی‌خان» واقع در روستای قودجان صادر شده و از سوی بخش خصوصی و با طرح مصوب اداره کل میراث فرهنگی استان اصفهان در حال مرمت است.

وی افزود: حدود ۵۰ درصد عملیات مرمت و بازسازی این بنا انجام شده است، البته بازسازی و مرمت این بنای تاریخی به یک میلیارد تومان اعتبار نیاز دارد.

این شهر جهانی اقامتگاه بوم‌گردی ندارد!

شهر بیستون که به واسطه کتیبه منحصربفرد جهانی‌اش هرساله میزبان گردشگران داخلی و خارجی بسیاری است، زیرساخت‌های اقامتی چندانی برای اسکان میهمانانش ندارد و درحال حاضر هتل لاله بیستون تنها زیرساخت اقامتی این شهر محسوب می‌شود، آن هم تنها با ۲۰ اتاق که جوابگوی تعداد کمی گردشگر است، گردشگرانی که باید بنیه مالی خوبی برای اسکان در این هتل پنج ستاره داشته باشند.

علی شعبانی رئیس اداره میراث فرهنگی شهرستان هرسین در گفت و گو با ایسنا، در پاسخ به چرایی ضعف زیرساخت‌های اقامتی در شهر جهانی بیستون، اظهارکرد: برنامه داریم در این شهر اقامتگاه بوم‌گردی و یا خانه مسافر راه اندازی کنیم، اما تاکنون سرمایه گذار بخش خصوصی متقاضی و پای کار نداشته‌ایم.

وی تصریح کرد: شهر بیستون در کنار کتیبه باستانی‌اش، ظرفیت‌های گردشگری طبیعی، تاریخی و مذهبی زیاد دیگری نیز دارد که همه این‌ها باعث شده گردشگران زیادی جذب آن شوند، اما متاسفانه در بخش زیرساخت‌های اقامتی این شهر ضعف‌هایی داریم که تقویت این بخش را در دستورکار قرار داده‌ایم.

رئیس میراث فرهنگی شهرستان هرسین تاکید کرد: هرچند در خود شهر بیستون تاکنون اقامتگاه بوم گردی راه اندازی نشده، اما در دو روستای نزدیک به این شهر یعنی روستاهای سرماج حسین خانی و نجوبران اقامتگاه‌های بوم گردی داریم.

وی خاطرنشان کرد: همچنین در ماه‌های گذشته مجوز احداث مجتمع گردشگری را در ورودی و خروجی شهر داده‌ایم که احداث اقامتگاه بوم گردی نیز در برنامه سرمایه گذاران این مجتمع‌ها قرار دارد.

شعبانی به در پیش بودن رویداد بین المللی گردشگری ۲۰۲۰ نیز اشاره کرد و گفت: تا زمان برگزاری این رویداد باید خلاء زیرساخت‌های اقامتی این شهر را برطرف کنیم، برای همین از سرمایه گذاری بخش خصوصی در راه اندازی اقامتگاه بوم گردی و خانه مسافر استقبال می‌کنیم.

منبع:ایسنا