به گزارش ایمنا، بعلبک، شهری که امروزه بیشتر به سبب ویرانه‌های آثار باستانی‌اش شناخته می‌شود، در عقاید مذهبی جایگاه دیر الیاس نبی (ع)، مقام حضرت ابراهیم (ع) و قصر سلیمان بن داود(ع) بوده است و از آنجایی که شهری باشکوه با باغات میوه فراوان و آب و هوایی خوش بوده است، سلیمان (ع) آن را به عنوان مهریه برای بلقیس تعیین می‌کند.

به لحاظ تاریخی نیز شکوفایی این شهر به دوران هلیوپولیس یونانی و پرستش خدایان سه گانه هلیوپولیت برمی‌گردد که به همین مناسبت در آن پرستشگاه‌های باشکوه و معابد عظیمی بنا شده است که حتی ویرانه‌های امروزی آن‌ها نیز همچنان اعجاب‌انگیز به نظر می‌رسند. ستون‌های سنگی عظیم این معابد را که گفته می‌شود طی ۲۵۰ سال و با به کارگیری ۱۰۰ هزار برده در راه انتقال سنگهای عظیم روی هم بنا شده‌اند را تنها می‌توان با تخت جمشید ایران مقایسه کرد.

این معابد که پس از ورود مسیحیت صدمات جدی دیده بودند، پس از ورود اسلام تبدیل به قلعه حاکمان محلی شدند و پس از آن ساخت و سازهایی در شهر انجام گرفت که همگی به منظور بهبود بخشیدن به نظام دفاعی شهر بنا شدند ولی امروزه از دیدنی‌های گردشگری بعلبک به حساب می‌آیند و بعضی از آن‌ها جالب‌ترین بقایای معماری نظام اسلامی آن دوره را به نمایش می‌گذارند.

از سویی خاک این شهر که محل عبور کاروان اسرای کربلا بوده است، میزبان پیکر خوله، یکی از دختران امام حسین (ع) است که از شدت تشنگی و گرسنگی جان می‌دهد و پیکرش در این شهر به خاک سپرده می‌شود. نکته حائز اهمیت آن کاشتن درختی در بالای این مقبره به دست زینب (س) است که برای شناسایی محل دفن صورت گرفته و نقاشی آن در سال ۱۱۷۰ هجری توسط “رابرت وود” کشیده شده است. این مرقد که در سال گذشته به کمک حکومت جمهوری اسلامی ایران بازسازی شد، هم اکنون یکی از جاذبه‌های گردشگری بعلبک خصوصا در میان شیعیان به حساب می‌آید.

در میان تمامی این آثار، آنچه بسیار به چشم می‌آید معبد زیبای ژوپیتر در شرق  این شهر که بین دو سلسله کوه دره بقاع قرار دارد و نیز معابد ونوس و باخوس که در دوره حاکمیت رومیان محلی برای عبادت خدایان بوده‌اند.

منبع:ایمنا