نوشته‌ها

کلیسای لیلیان در آستانه تصلیب

اخیرا تصاویری در فضای مجازی منتشر شد که حاکی از وضعیت اسفبار یک اثر تاریخی در استان مرکزی بود که اتفاقا در فهرست آثار ملی هم ثبت شده و اگر اوضاعش همینگونه پیش برود، کم کم به صلیب بی مهری کشیده می شود!

تصاویر منتشر شده نشان می داد کلیسای ارامنه روستای لیلیان که در بخش کمره شهرستان خمین واقع شده است به پارکینگ ماشین های شخصی و کشاورزی و محلی برای آونگ سنتی انگور و تولید کشمش تبدیل شده است و حتی بخشی از این اثر ثبت شده نیز تخریب شده است.

روستای لیلیان منطقه قدیمی و ارامنه نشین مربوط به دوره قاجار است و وجود کلیسای ارامنه با قدمتی مربوط به دوره قاجار نیز گواهی بر ایجاد این روستا توسط ارامنی‌هاست.

کلیسای لیلیان در ۲۰ اردیبهشت ماه ۱۳۸۶ با شماره ۱۹۰۶۴ در فهرست آثار ملی قرار گرفت و قبرستان ارامنه لیلیان نیز که مربوط به دوره قاجار و دوره پهلوی است در تاریخ ۲۳ بهمن ۱۳۸۵ با شماره ثبت ۱۷۳۵۰ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است.

ارامنه این روستا پیروان شاخه گریگوری دین مسیحیت هستند که توسط شاه عباس صفوی از کشور ارمنستان به این منطقه آورده شدند و در واقع روستایی ارمنی نشین در این منطقه شکل گرفت، اما وضعیت ابنیه تاریخی این روستا به هیچ عنوان خوب نیست.

در شهریورماه ۱۳۹۳، مدیرکل وقت میراث فرهنگی استان مرکزی از مرمت قبرستان ارامنه این روستا خبر داد، اما امروز پس از گذشت ۷ سال، خبر از ویرانی کلیسای این روستا می‌رسد.

تصاویر منتشر شده از این کلیسا، گویای آن است که این اثر به هر چیزی شباهت دارد جز کلیسایی که در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است و در نگاه اول اینگونه به نظر می رسد که قطعا کم کاری از جانب میراث فرهنگی صورت گرفته است.

میراث فرهنگی نیازمند مشارکت های مردمی

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی در خصوص وضعیت این کلیسا گفت: تعداد بناهای تاریخی استان مرکزی و تراکم و پراکندگی آنها بسیار زیاد است. در واقع بیش از ۲ هزار اثر واجد شرایط ثبت ملی در استان شناسایی شده است که ۹۰۰ مورد در فهرست آثار ملی کشور قرار گرفته است.

مصطفی مرزبان بازوی اصلی میراث فرهنگی در کشور را مشارکت مردمی، مشارکت صاحبان بناهای تاریخی یا اعتبارات اختصاص یافته از سوی کمیته برنامه‌ریزی شهرستان‌ها دانست و افزود: مسلما با تخصیص اعتبار میراث فرهنگی، به مسئله مرمت اثار و ابنیه های تاریخی که در مالکیت میراث فرهنگی است، رسیدگی می‌شود.

عکس‌ها متعلق به سه سال پیش است/​کلیسا یا انبار علوفه؟/بنا مالک خصوصی دارد

وی در خصوص کلیسای لیلیان خمین و تصاویر منتشر شده در فضای مجازی از این کلیسا تصریح کرد: کلیسا و درمانگاه لیلیان در سال ۱۳۸۶ در فهرست اثار ملی ثبت شده، بنا بر گزارشات و تصاویر منتشر شده که در واقع به سه سال پیش مربوط می‌شود، مالک این کلیسا، این محل را به انبار علوفه و پارکینگ تبدیل کرده بود.

مرزبان گفت: دو سال پیش اداره کل میراث فرهنگی استان مرکزی، به دلیل شرایط ایجاد شده در کلیسا و تصمیم به تغییر کاربری، اقدام به شکایت از مالک بنا کرد و خوشبختانه دادگاه علیه مالک رای داد و اقدامات او محکوم شد، در دادگاه تجدید نظر نیز مجددا، حکم قبلی تکرار و مالک محکوم شد.

مالک به دنبال خروج بنا از فهرست آثار ملی/دیوان شکایت را رد کرد

وی با اشاره به پیگیری های مالک برای خروج بنا از فهرست آثار ملی و ارسال پرونده به دیوان عدالت اداری، بیان کرد: مالک به دنبال خارج کردن این بنا از فهرست آثار ملی است و در شعبه ۱۰ و ۳ دیوان عدالت اداری اعلام شکایت کرد که خوشبختانه در ۱۷ فروردین ماه ۱۴۰۰ این شکایت از سوی دیوان رد شد.

مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان مرکزی اظهار کرد: یکی از ورثه این بنای تاریخی مانع کار مرمت می شود و میراث فرهنگی هم به دلیل عدم مالکیت بنا امکان مداخله جدی ندارد، اما اگر اعتبارات لازم از محل مرمت ابنیه تاریخی خمین اختصاص یابد، سعی می کنیم براساس اولویت پارامترهای مرمتی در این بنا به سرعت انجام گیرد.

blank

مرمت کلیسا ۵۰۰ میلیون تومان پول می خواهد

وی با بیان اینکه مرمت کلیسا در گام نخست چیزی در حدود ۵۰۰ میلیون تومان اعتبار نیاز دارد، گفت: قطعا برای حفظ بنا آواربرداری، مرمت سقف و دیوار لازم است که قطعا زمانبر و هزینه بر است، اما برای جلوگیری تخریب بیشتر بنا به نظر می رسد ظرف دو سال و با مبلغ ۵۰۰ میلیون تومان بتوان اثر را حفظ کرد.

مرزبان اضافه کرد: بنا دارای مالک خصوصی است و ما در صورت مرمت آن خواهان حفظ کاربری اصلی کلیسا هستیم، اما باید حتما توافق مالک را برای کاربری داشته باشیم.

متاسفانه بارها در استان مرکزی شاهد بودیم که بناهای تاریخی ثبت ملی شده که دارای مالک شخصی هستند بیش از دیگر بناها در معرض خطر قرار می گیرند که به نمونه شاخص و عینی آن می‌توان به خانه حاج باشی اراک اشاره کرد که سال ها به حال خود رها شد و پس از تخریب های پی در پی، در نهایت مالک موفق به خروج این بنای بسیار ارزشمند از فهرست آثار ملی شد و امروز مالک کلیسای لیلیان نیز در تلاش برای خروج این اثر از فهرست آثار ملی است، به نظر می رسد پیش از اینکه همه مالکان برای خروج ابنیه تاریخی استان از لیست اثار ملی همراه شوند باید فکری برای میراث فرهنگی کرد.

درست است که حفظ و مرمت بناهای تاریخی نیازمند منابع مالی و اعتبار است، اما قطعا با وزارتخانه شدن سازمان میراث فرهنگی، انتظارها برای حفظ اثار تاریخی کشور بیشتر می‌شود و قطعا باید اعتبارات مرمتی بیشتری نسبت به گذشته اختصاص یابد تا تاریخ کهن این سرزمین دستخوش تخریب ها و طمع برخی مالکین نشود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

واگذاری حمام تاریخی روستای لکان خمین

خانه سرتیپ امینی سدهی،یادگار قجری در سده

خانه سرتیپ امینی سدهی در محله فروشان خمینی‌شهر با معماری منحصر به فرد خود یادگاری از دوران قاجار برای مردمان سده است.

به گزارش خبرنگار ایمنا،‌ خمینی‌شهر در هشت کیلومتری اصفهان شهری است که قدمت آن به دوران ساسانی بازمی‌گردد، نام اصلی این شهر “سِدِه” است که در زمان پهلوی همایون‌شهر و پس از انقلاب به آن خمینی‌شهر گفتند. این شهر را شاید بسیاری به دلیل تراکم بالای جمعیت آن که در کشور رتبه دوم را داراست بشناسند، اما سده از منظر تاریخی و فرهنگی نیز غنی است.

دوران قاجاریه در سده یک نماد و یک بنا بسیار مهم دارد؛ خانه سرتیپ امینی سدهی. این خانه در قلب محله فروشان خمینی‌شهر و در خیابان توحید واقع شده است. سرتیپ محمد حسین خان امینی از معدود فرماندهان قشون ظل‌السلطان بود که از او به نیکی یاد کرده‌اند. وی در سال‌های جنگ جهانی اول و در دوران قحطی و بیماری، با اقتدار تمام امنیت بخش وسیعی از اصفهان را حفظ کرد.

blank

داستان ساخت خانه سرتیپ از آنجایی آغاز شد که در سال ۱۳۱۵ قمری ظل‌السلطان حاکم وقت اصفهان قصد بازدید از سده را می‌کند ولی به دلیل نبود مکان مناسبی جهت پذیرایی سرتیپ امینی از سلطان مهلت دوساله‌ای خواست. با استناد به کتیبه ورودی، این بنا نهایتا بین سال‌های ۱۳۱۵ و ۱۳۱۶ قمری و در طی یکسال ساخته شد تا پذیرای ظل‌السلطان باشد؛ زمان ساخت کوتاه این خانه که در نوع خود بی‌نظیر است نشان از وجود یک تیم پرتعداد و منسجم در این پروژه دارد.

خانه سرتیپ امینی سدهی درخیابان توحید و در کوچه‌ای مقابل مسجد لادره واقع شده است. سردر این خانه به میدان کوچک میان کوچه، شکوه و جلال بخشیده است، این سردر با کچ‌بری‌ نقش زده شده است. سردر دارای دو سکو بزرگ و دو طاقچه است که پس از ورود به خانه با سقفی بلند مواجه می‌شوید و راهروها و دالان که هرکدام به بخش‌های مختلف خانه می‌روند.

در بدو ورود به خانه کاشی‌هایی وجود دارد که بر روی آن‌ها عبارت “دیوان‌خانه سرتیپ حاج محمدحسین خان امینی سدهی، فرمانده فوج جلالی قشون تحت امر ناصرالدین شاه قاجار” هک شده است. پس از گذر از این بخش به حیات اصلی خانه می‌رسیم که در وسط آن یک حوض بزرگ و دور تا دور آن با سه ایوان احاطه شده است. شاه‌نشین این خانه در ایوان شمالی چشم‌نوازترین بخش این خانه است.

blank

ایوان این خانه پر است از نقاشی‌ها و نقش‌های مختلف و زیبا. ایوان با ۱۱ در بالایی به اتاق‌های گوشواره و تالار متصل می‌شود، تالار با دو اتاق سقفی مسطح دارد و با کچ‌بری و آینه‌کاری تزئین شده است. گوشواره نیز در کنار یک ایوان باشکوه با چهار ستون شش متری در بخش شمالی خانه است.

شاه‌نشین با چند پله از دیگر بخش‌ها جدا شده، در سمت راست شاه‌نشین اتاق اصلی آن قرار دارد که با کچ‌بری‌های چشم نواز و معماری اعجاب‌آور ساخته شده است. شاه‌نشین با پنج در به حیاط اصلی راه دارد، در این درها شیشه‌های رنگی مکمل کچ‌بری‌های زیبا این بنا شده‌اند تا در کنار سقف چوبی آن یک نمونه اعلا از معماری و خانه‌های قجری را نمایان کنند.

در بالای شاه‌نشین شومینه قرار دارد و در اطراف آن آینه‌کاری‌ها و کچ‌بری‌ها خودنمایی می‌کند. شاه‌نشین از طریق چهار در، در اطراف به دو اتاق سه دری راه دارد، طراحی اتاق‌ها در زمان قاجار بدون عنوان بوده‌ است و اصولا هر فضا خالی را می‌توان به عنوان اتاق استفاده کرد؛ اما به گواه شواهد یکی از این دو اتاق، اتاق خواب سرهنگ سدهی بوده‌ است.

جالب توجه‌ترین بخش خانه، بخش‌های مربوط به فعالیت‌های خدماتی آن مانند ظرف‌شور خانه است. در آن زمان ظرف شستن معمولا به مکان اختصاصی نیاز نداشته و ظرف‌ها در حوض وسط حیاط شسته می‌شدند، ساخت این بخش‌ها گواه این است که این خانه بسیار مدرن طراحی شده  و پذیرای مهمانان مهم و بزرگی بوده در نتیجه حوض تبدیل به یکی مولفه‌های زیبایی شناختی در خانه می‌شده است.

در جنوب خانه، میدان اسب‌دوانی قرار داشته که برای تفریح و آموزش‌های نظامی از آن استفاده می‌شده است، این میدان هم‌اکنون باغ‌موزه میوه‌های خمینی‌شهر است. در دور تا دور این میدان طاق‌نماهایی وجود دارد که آبشخور اسب‌ها بوده ضمن اینکه در پشت بام خانه اسطبل اسب‌ها بوده است.

همچنین هر کدام از اتاق‌های این خانه اکنون به موزه‌ای برای به نمایش درآوردن وسائل سرهنگ و همچنین ابزار آلات و سبک زندگی مردمان سده تبدیل شده است. در هر اتاقی از این خانه یکی از اسباب یا سکه و یا ابزارالات و حتی لباس‌های مرسوم عروس و داماد در قدیم به معرض نمایش درآمده است.

blank

خانه تاریخی سرتیپ امینی سدهی در خمینی‌شهر (سده) یادگاری از دوران قاجار منطقه است. فرم معماری این خانه‌ و رنگ‌های مورداستفاده در تزیین ساختمان به خوبی معماری سبک قاجاری را نشان می‌دهد؛ در این سبک روشنایی، گرمای زمستان و خنکی تابستان بیشتر از طریق عوامل طبیعی همچون نور خورشید و جریان تامین می‌شود. خانه از خشت خام و آجر ساخته ‌شده و دارای تزیینات بسیار چشم‌نوازی همچون گچ‌بری، منبت‌کاری آیینه‌کاری، پارچه‌های سقفی و پنجره‌های گره چینی است که آن را بسیار شبیه به عمارت باغ ارم شیراز کرده است.

منبع:ایمنا