جنگل و روستای بلیران در بخش دشت سر شهرستان آمل قرار گرفته و دارای طبیعتی بکر و زیباست که هر سال گردشگران زیادی را به خود می ‌کشاند. روستای بلیران در دل جنگلی بسیار زیبا و چشم نواز با گونه های مختلف گیاهی واقع شده است که در هر فصل زیبایی خاصی دارد. برخی باستان‌ شناسان ایرانی و فرانسوی قدمت زندگی انسان را در این منطقه به بیش از سی هزار سال قبل نسبت داده اند. معماری بومی روستا محنصر به فرد است. ارتفاعات اطراف روستا، تسکاسرا هلیا اردشیر و خشت سی از مناطق گردشگری روستای بلیران هستند. حوضچه های رودخانه گرمارود و چشمه های آبگرم بلیران برای شنای گردشگران بسیار مناسب است.

بلیران در سال  ۱۳۸۷ به عنوان منطقه شماره دو نمونه گردشگری معرفی شده است. در چند سال گذشته چشمه بلیران نیز به خواهر خواندگی چشمه ای در ایتالیا در آمده است.

در جادهٔ قدیم آمل-بابل در ۱۵ کیلومتری آمل جاده‌ای به سمت جنگل و کوه می‌ رود و در پیچ ورودی جاده فیروزکلا زیبایی تازه ‌ای دیده می‌ شود. پس از گذر از چند روستا در انتهای جاده به روستای زیبای بلیران می‌رسیم. در فصل پاییز این مسیر بسیار مسحور کننده است و برگ های زرد و قرمز با ترکیبی از سبز و نارنجی لذت بیاده روی را دوچندان می کنند. در یک طرف این مسیر تابلوی نقاشی از یک جنگل پاییری دارد و در سوی دیگر شالیزار های خوش عطر برنج مشام انسان را نوازش می دهد. چیدن میوه های وحشی جنگلی مثل ازگیل و زالزالک و دیدن چشمه و رودخانه و شنا در چشمه های آبگرم بخشی از تجربه لذت بخش این سفر است.

روستای بلیران، از روستاهای گردشگری آمل است که با بافت سنتی و معماری بسیار غنی، از نمونه‌ های مهم گردشگری بشمار می رود. روستای بلیران از شمال به روستای کمدره، ازجنوب به جنگل ‌های سرفراز شمال و کوه چلاو، از شرق به جنگل ‌های سر سبز و انبوه و رودخانه و از غرب نیز به جنگل و کوه متصل شده است.

گرمارود و چشمه های آبگرم
رودخانه “گرمارود” یا “گرمِرو” که در این منطقه جاری است، حدود ۵۰ کیلومتر طول دارد و از ارتفاعات شمالی رشته کوه البرز بنام “هلی یار” سرچشمه می ‌گیرد. اطراف این رودخانه دو چشمه آب معدنی اصلی به نام های “گرو” و “لاله زار” و دهها چشمه آب معدنی دیگر وجود دارد که به سبب دارا بودن املاح معدنی گوناگون دارای خاصیت درمانی شفا بخش برای بیماری های پوستی و دردهای مفصلی می‌ باشد.
رونق کشاورزی، باغداری، دامداری و زنبورداری در روستای بلیران مرهون همین رودخانه است.

بستر رودخانه از بالا به پایین از تخته سنگ، قلوه سنگ و شن تشکیل شده و جریان آب رودخانه طوری است که با حفر بستر خود در جاهای مختلف حوضچه های مناسبی برای شنا ایجاد کرده است که در تمام مدت تابستان به ویژه روزها بیشتر گردشگران به شنا در این حوضچه ها می پردازند. در چند ساله گذشته چشمه بلیران به خواهر خواندگی یک چشمه در ایتالیا در آمده است.

برای دیدن چشمه های ابگرم باید در طول مسیر رودخانه حرکت کنید. بوی گوگردی که به مشام میرسد بهترین نشانه برای رسیدن به این چشمه ها می باشد. چشمه ها تقریبا روبروی هر دوطرف رودخانه واقع شده اند. چشمه ی گرو در تپه ای با ارتفاع تقریبی ده متر بالاتر از سطح رودخانه قرار گرفته است و آبی سفید رنگ دارد.  وروبروی آن چشمه لاله زار با آبی زلال قرار گرفته که البته بوی ترکیبات گوگردی دارد.

برای برداشتن آب شیرین باید حدود دویست متر بالاتر از چشمه رفت و از چشمه ای که در آنجا قرار دارد آب آشامیدنی برداشت.

پس از آب تنی درآبهای گرم و معدنی چشمه ها باید مسیر پاکوپ کنار رودخانه را در پیش گرفت بعد از حدود دو ساعت پیاده روی و گذشتن از مراتع  “اسپه اش” و “غوزنو” به روستای بلیران رسید.

آثار باستانی
از جاذبه های گردشگری دیگر روستای بلیران می توان به کشف آثار باستانی پیش از اسلام اشاره نمود که در جدید ترین یافته های باستان شناسی توسط پژوهشگران ایرانی و فرانسوی نشان داده شده است. در منطقه بلیران در حدود سی هزار سال پیش انسان های پیش از تاریخ با شیوه جمع آوری غذا از محیط آشنا بودند و از ابزار های ساده سنگی استفاده می کردند.

از مناطق توریستی و گردشگری روستا می توان به قلعه هلیا، تپه قلعه تسکا سرا و قلعه اردشیرون، قلعه خشت سی چشمه و مرتع ییلاقی کال چنگوم و امام زاده ولی اشاره نمود.

صنایع دستی و غذاهای محلی بلیران
از طبیعت و زیبایی های بلیران که بگذریم هنر و صنایع دستی زنان و مردان روستایی منطقه نیز زبانزد است که انواع ظروف چوبی، ترشی و شیرینی جات محلی وسنتی از نشانه های هنر و ذوق زنان و مردان هنرمند این روستا است که بعضا گردشگران به عنوان سوغات با خود می برند. پیشینه اصلی این روستا دامداری، کشاورزی و خصوصا دامپروری می باشد.

توصیه ها
از آنجا که در طول مسیر هیچ آبادی یا روستایی وجود ندارد برای اقامت حتما چادر به همراه داشته باشید.
آب آشامیدینی همراه ببرید چون ممکن است چشمه ها خشک شده باشد.

مسیر دسترسی
این مسیر چندان شناخته شده نیست، از کنار مجتمع نارنجستان در جاده هراز شروع میشود و چند کیلومتر بعد در روستای جنگلی بلیران به انتها میرسد.
اگر از سمت تهران راهی شده اید باید وارد جاده هراز شوید و حدود بیست کیلومتر مانده به آمل منتظر دیدن مجتمع رفاهی نارنجستان هراز شوید، دقت کنید جاده فرعی که باید از آنجا به سمت شرق و روستای بلیران بپیچید پیش از رسیدن به رزکه قرار دارد. نشانی جاده فرعی همان پمپ بنزین نارنجستان است، دقیقا روبروی این پمپ بنزین یک جاده فرعی دیده می شود که شما را وارد راه فرعی و پرپیچ و خم بلیران می کند.
در کنار رودخانه هراز و روبروی مجتمع نارنجستان پل هایی برای عبور خودرو های سنگین معادن شن ماسه وجود دارد، میتوانید با کمک آنها از رودخانه رد شوید. اگر با خودروی شخصی این مسیر را طی کنید بعد از حدود ۲۵ کیلومتر به ابتدای جنگل بلیران خواهد رسید.

این مسیر مناسب دوچرخه سواری کوهستان نیز هست. پنج کیلومتر مانده به انتهای مسیر دوچرخه سواری با  مسیر فرعی میتوانید راه را کوتاه تر کنید و پس از طی بیست کیلومتر در ابتدای روستای بلیران مسیر را به انتها برسانید. مسیر سوم را باید حتما با بلد های محلی طی کنید.

مرتبط:

گردشگران با خاک جنگل چه می کنند؟

سفری به آبشار آق سو در دل جنگل های گلستان

پارک جنگلی عباس میرزا