وقتی صحبت از زیبایی های طبیعی به میان می آید بدون شک دریاچه ها یکی از از دیدنی ترین جاذبه ها هستند. در شمال شرقی هند ایالتی به اسم مانیپور هست که دریاچه ای تماشایی و در عین حال عجیب دارد. بر روی دریاچه لوکتاک تا چشم کار می کند توده هایی را می بینید که درست مثل جزیره به نظر می آید و از آنجایی که شناور هستند به اینجا لقب دریاچه شناور را داده اند.

تصور کنید بر روی جایی ایستاده اید که بر روی آب شناور است. اگر فکر می کنید داریم درباره سکانسی از یک فیلم حرف می زنیم سخت در اشتباهید چون این چیزی است که در مانیپور هند هر روز به واقعیت تبدیل می شود.

به دریاچه لوکتاک (Loktak Lake) خوش آمدید! بزرگ ترین دریاچه آب شیرین شمال شرقی هند! چیزی که در مورد این دریاچه عجیبه هزاران جزیره شناور بر روی سطح آن است که به آن ها فومدی می گویند. فومدی ها توده های سرسبزی هستند که از گیاهان، خاک و مواد ارگانیک دیگر تشکیل شدند و طوری بر روی این دریاچه قرار گرفته اند که با دیدن آن ها فکر می کنید که هزاران جزیره هستند.

در واقع این فومدی ها شبیه جزیره های مینیاتوری هستند و در شکل های مختلف بر روی آب شناورند. آن ها بخش قابل توجهی از دریاچه را پوشاندند اما تجمع آن ها در بخش جنوب شرقی دریاچه خیلی زیاد است، وسعتی به بزرگی ۴۰ کیلومتر مربع! فومدی ها درست مثل توده های یخ شناور هستند با این تفاوت که به جای یخ از گیاهان درست شدند.

وقتی در فصل زمستان بارندگی کم می شود و سطح آب دریاچه پایین می رود ریشه های این گیاهان به کف دریاچه می رسد و فومدی ها دوباره رشد می کنند. چیزی که این دریاچه را خاص تر کرده پارک ملی Keibul Lamjao است که برای دیدن آن باید به بخش جنوب غربی دریاچه بروید. باورتان می شود که این پارک «تنها» پارک ملی شناور دنیاست؟ در این پارک ملی تعداد زیادی از گوزن های در معرض خطر به اسم سانگای زندگی می کنند که بومی همین محل هستند.

سم های خاص این گوزن ها کاملا با شرایط این جزیره های شناور سازگار شده و حیوان به راحتی می توانند بر روی آن ها راه برود.

این پارک در سال ۱۹۶۶ منطقه محافظت شده بود اما بعدها در سال ۱۹۷۷ فقط به یک دلیل به پارک ملی تبدیل شد: تا گوزن سانگای را از خط انقراض نجات دهد. اما امروز دوباره گوزن سانگای در خطر است. چرا؟ چون فومدی ها در حال از بین رفتن هستند!

در واقع بهره کشی آدم ها از دریاچه آنقدر زیاد شده که فومدی ها را کوچکتر از قبل کرده است.

پروژه هایی که بر روی دریاچه انجام می شود سطح آب را تا حدی بالا آورده که ریشه فومدی ها دیگر نمی توانند به کف دریاچه برسند و در فصل زمستان دوباره رشد کنند برای همین سال به سال کوچکتر و پراکنده تر می شوند.

از طرفی محلی ها برای اینکه جزیره های کوچک مصنوعی درست کنند شکل فومدی ها را هر طوری که دوست دارند تغییر می دهند.

این دریاچه به وسعت ۳۰۰ متر مربع نقش مهمی در اقتصاد ایالت مانیپور دارد و به عنوان منبع آب برای تولید برق، آبیاری و آشامیدن به کار می رود. دریاچه برای ماهیگیران روستایی که در نواحی اطراف و یا بر روی فومدی ها زندگی می کنند هم منبع درآمد به حساب می آید به طوری که حدود ۱۰۰ هزار نفر برای گذراندن زندگی روزمره روی این دریاچه حساب می کنند.

مردم محلی از فومدی ها برای ساخت کلبه و ماهیگیری استفاده می کنند، آن ها از این فومدی ها محفظه های گرد و مصنوعی به وجود می آورند تا در آن ها ماهی پرورش دهند.

این دریاچه با توجه به مقدار فومدی ها و میزان فعالیت های انسانی به بخش های شمالی، مرکزی و جنوبی تقسیم شده است. بخش های شمالی با تعداد زیادی از همین فومدی ها از بخش های مرکزی جدا می شود، فومدی های این محل ضخامتی به اندازه ۰٫۴ تا ۴٫۵ متر دارند و از شمال غربی تا جنوب شرقی کشیده شده اند.

در ماه های ژانویه تا مارس (دی تا اسفند) فومدی های این محل سوزانده می شوند تا جایی مناسب برای پرورش ماهی ها به وجود بیاید. بخش مرکزی دریاچه با اینکه در گذشته فومدی های زیادی نداشت ولی در طول سال ها روستاییان بر روی آن فومدی هایی را به وجود آورند تا در آن ها ماهی گیری کنند.

اینجا جایی عالی برای کسانی است که به حیات وحش علاقه دارند؛ دریاچه لوکتاک تنوع زیستی زیادی دارد و در آن ۲۳۳ گونه از جانوران دریایی، بیش از ۱۰۰ گونه از پرندگان و ۴۲۵ گونه از حیوانات نادر زندگی می کنند.

اگر تماشای پرندگان را دوست داشته باشید این دریاچه بهشت پرنده دوستان است و می توانید با رفتن به آنجا پرندگانی را ببینید که محال است تا به حال آن ها را در نقطه دیگری از کره زمین دیده باشید.

دریاچه لوکتاک در ۳۹ کیلومتری شهر ایمفال، مرکز ایالت منیپور قرار دارد و دسترسی راحتی هم با هواپیما و هم با ماشین دارد. محل این دریاچه مقصدی منحصربفرد برای گردشگران است و فرصت ها زیادی را در اختیار گردشگران می گذارد تا از زیبایی های دریاچه و شکل های متنوع فومدی های آن لذت ببرند.

امروز خطرات زیادی مثل آلودگی این دریاچه و گوزن سانگای را تهدید می کند و حتی مستندی که درباره مشکلات محیطی این دریاچه بود موفق شد در فستیوال بین المللی فیلم بمبئی جایزه بهترین مستند را بگیرد.

منبع: amusingplanet.com

مرتبط:

دریاچه هیلیر ،صورتی ترین دریاچه جهان