مقبره برج

در سرداب مقبره، اثری از قبر وجود ندارد. روایت‌های محلی، این مقبره را بنای یادبود او می‌دانند. این برج در میان مردم به «پاگنبذ»، «برج شبلی» یا «شیخ شبلی» شهرت دارد.

شبلی همان عارف مشهور قرن سوم هجری است. در نام و نسب او اختلاف زیادی وجود دارد و در منابع فارسی و عربی او را به نام‌های دلف بن حجدر، حجدر بن خلف، دلف بن جفره، جعفر بن یونس و محمد بن خلف خوانده‌اند.

جیمز موریه در سال ۱۸۱۵ هنگام عبور از دماوندمی نویسد: «شهر در اولین دید به‌وسیله برج‌های قدیمی و بلند به‌طور مشخص نمایان می‌گردد». سپس طرحی از نمای دهکده ترسیم می‌کند که برج شبلی را در قسمت شرقی دهکده بر فراز تپه‌ای که اطراف آن سنگ قبر ریخته شده، دیده می‌شود.

چارلز استوارت نیز چنین گزارش می‌کند که به‌اتفاق همراهانش از رودخانه اصلی دماوند بر دامنه تپه‌ای بالا می‌روند و به یک برج آجری می‌رسند که نه تاریخ ساخت آن معلوم است و نه مورد استفاده آن. فقط از محل این برج، منظره زیبای آبادی و دره به چشم می‌خورد. عکسی که در ضمن سفر ناصرالدین شاه به خراسان در سال ۱۳۰۱ هجری، از برج شبلی (نگاه کنید به عکس) گرفته شده وضعیت بنا را قبل از مرمت‌های دوره اخیر نشان می‌دهد. دونالد ویلبر در کتاب خود در معرفی امامزاده عبدالله دماوند، اشاره کوتاهی به برج شبلی کرده و نوشته است: «در سمت شرقی قریه، برجی وجود دارد که سالم مانده و متعلق به دوره سلجوقی است.» در سال ۱۹۹۶ دیوید استروناخ و کایلر یانگ در مقاله خود تحت عنوان «سه آرامگاه برجی از دوران سلجوقی» ضمن بررسی برج‌های خرقان، برج شبلی را نیز مورد بررسی قرار می‌دهد که توسط مجید ورهرام ترجمه شده و در مجله بررسی‌های تاریخی به چاپ رسیده است. سپس خانم شیبانی مقاله‌ای تحت عنوان «برج شبلی دماوند» با استفاده از نوشته استروناخ و یانگ، به بررسی برج پرداخته است. آخرین مقاله نیز متعلق به خانم شیبانی که تحت عنوان «گزارش تفصیلی تعمیرات استحفاظی سال ۱۳۶۹ برج شبلی دماوند» در مجله اثر به چاپ رسیده است.

نقشه برج

برج شبلی از بیرون هشت‌ضلعی و از داخل دایره است. پی و پایه از لاشه‌سنگ و ملاط گچ است. ابتدا پلان چهارگوش به وجود آورده سپس پایه هشت‌ضلعی را روی پلان ایجاد کرده، آنگاه ساختمان اجری روی این پایه ساخته و پرداخته شد.

یکی از ویژگی‌های ساختمانی برج «سردابه» است. که به شکل چهارگوش است.

نمای بیرونی برج طرح هشت‌ضلعی دارد که گوشه‌های آن در هر ضلع، ستون‌های نیم دایره‌ای تزئینی دیده می‌شود. این ستون‌های نیم دایره‌ای با آجر پخ ساخته شده و در ساختمان برج هیچ‌گونه عملکردی نداشته و صرفاً جنبه تزئیناتی دارد. بعضی از ستون‌ها در قسمت پایه آسیب دیده‌اند.

برج ابتدا به‌صورت هشت‌ضلعی ساده ساخته شده، سپس تزئینات روکاری آن انجام شده است. به غیر از ورودی که به علت ایجاد درگاه که دو اسپر تزئینی دارد، تمام سطوح جانبی برج سه اسپر عمودی چهارگوش دارد که هرکدام با نقشی مخصوص با آجر تزئین شده‌اند. این تزئینات در روی پایه در بعضی قسمت‌ها آسیب دیده‌اند. ارتفاع کل بنا از پایه اجری تا نوک گنبد ۸۹/۹ متر است.

 گنبد بیرونی به‌صورت هشت ترک است که زوایای تند آن با یک شکستگی (شیب‌دار) به‌طرف رأس متمایل است. عکسی از برج شبلی از آلبوم خانه سلطنتی، گنبد برج را قبل از مرمت‌های دوره اخیر نشان می‌دهد.

ساختمان برج ابتدا به‌صورت هشت‌ضلعی ساده ساخته شده، سپس تزیینات روکاری آن به‌طور جداگانه انجام گرفته است. تزیینات را با سبک خاصی و متفاوت از یکدیگر تزئین کرده‌اند. در کل ۳۰ قاب در اسپر بنا به کار برده‌اند که ۲۲ قاب تزیینات اسپر بنا را تشکیل می‌دهد. ۸ قاب دیگر که در زیر گنبد به‌کاررفته، همگی به‌صورت مستطیل شکل افقی ساده می‌باشند که در هر ضلع تکرار شده است. احتمال می‌رود جای تزیینات کاشی بوده که ریخته است.

اتاق اصلی آرامگاه، دایره‌ای و قطر کف این اتاق ۴/۸۵ متر است مثبت سطوح جانبی این دیدارها تا زیر گنبد، با گچ پوشانده شده است. این دیوارها به‌صورت یکپارچه بود و از کف تا شروع حلقه گنبد تقریباً ۷/۲۷ متر است. این دیوارها از نیمه آن به‌طرف بالا، یک شیب محسوسی به چشم می‌خورد به همین جهت زیر حلقه گنبد از قطر کف آرامگاه ۳۰ سانتی‌متر کمتر است.

 گنبد داخلی به‌صورت کروی و عرقچین است که سطح زیرین آن به شیوه معماری خاص آجرکاری طرح جناغی متحدالمرکز است که شاهکاری از فن معماری است و قابل مقایسه با گنبد ارسلان جاذب است.

*گزارش از شهرام شریفی رئیس اداره میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی دماوند

مرتبط:

برج گری‌کوه بستک، اثری از دوره صفویه

برج آزادی ، قدیمی ترین برج تهران

چند کیلومتر دور از شهر پرهیاهوی تهرانی، می‌توان سکوت و آرامشی یافت که مثال زدنی است. دریاچه افسانه‌ای تار که گفته می‌شود گنجینه‌ای ارزشمند در دل خود دارد، کجاست؟

اگر اهل کوه رفتن هستید باید غار‌ها برایتان جالب و جذاب باشند. در نزدیکی تهران، در مسیر جاده فیروزکوه و در دل کوهستان البرز مرکزی؛ یکی از مرموزترین غارهای ایران خود را در پناه کوه از دید مخفی کرده است. با ما همراه باشید تا راز غار رودافشان را برایتان برملا کنیم.

ویژگی‌ها و جذابیت‌های سفر به غار رودافشان

غار رودافشان به فاصله ۱۲۰ کیلومتری شرق تهران در نزدیکی روستایی به همین نام از توابع شهرستان دماوند واقع شده است. رودافشان روستایی‌ست سرسبز، با باغ‌های وسیع، چشمه‌سار‌های فراوان و رودی پر آب به نام دَلی‌چای. سرچشمه دلی‌چای از آب دریاچه‌های تار و هویر است که از ذوب یخچال‌های قره داغ ایجاد شده‌اند. این غار در جنوب روستا و در دامنه جنوبی دره‌ای که رودخانه دلی‌چای در آن جاری‌ست قرار دارد.

یکی از شاخصه‌های اصلی غار رودافشان دهانه ورودی آن است که در میان غارهای ایران جزو بزرگترین دهانه‌هاست. از دیگر ویژگی‌های غار، تالار‌های وسیع آن را می‌توان نام برد.

دهانه غار رودافشان

برای رسیدن به دهانه غار که در ارتفاع ۱۹۱۵ متری از سطح دریا قرار دارد باید مسیری حدود یک کیلومتر را در یک سراشیبی تند، پیاده  طی کنید. اختلاف ارتفاع رود و دهانه غار حدود ۱۳۰ متر است.

دهانه درون گودی بزرگی به قطر حدود ۱۰۰ متر قرار دارد و تا قبل از رسیدن به نزدیکی آن به علت قرار داشتن در گود اصلا قابل مشاهده نیست. تنها وقتی به لبه گود برسید می توانید دهانه عظیم غار را ببینید.

این دهانه بسیار وسیع و قوسی شکل است. دهانه غار رودافشان عرضی ۴۰ متری و ارتفاعی ۱۲ متری دارد.

تالار اول غار رودافشان

این تالار ابعاد ۸۰ در ۱۰۰ متری دارد و ارتفاع آن ۲۵ متر است که عظمت خود را به رختان می‌کشد. در سقف این تاقدیس عظیم به علت استحکام لایه‌ها اثری از شکستگی یا افتادن سنگ‌ها دیده نمی‌شود. در انتهای تالار اول به تعدادی ایوان ساخته شده با سنگ‌چین و مقادیری خرده سفال برمی‌خورید که نشان از مسکونی بودن غار در گذشته دارد.

این تالار آخرین جایی است که با نور خورشید روشن است و با عبور از آن و ورود به دالان غار به فاصله اندکی در تاریکی مطلق فرو خواهید رفت.

تالار دوم غار رودافشان

با گذر از دیواره سنگ‌چین به تالار دوم می‌رسید. طول این دیواره ۸ و پهنای آن ۱.۵ متر است. در حال حاضر قسمتی از این دیواره تخریب شده و درگاهی به عرض ۲ متر به وجود آمده که مدخل تالار دوم را تشکیل داده است.

در ابتدای این تالار تاقدیس کوچکی با ارتفاع ۸ متر قرار دارد سپس به تاقدیس بزرگتر می‌رسیم. ابعاد این تالار درحدود ۵۰ در ۶۰ متر و ارتفاع آن ۲۰ متر است. این تالار فاقد هرگونه غارسنگ است. غارسنگ‌ به ساختارهایی می‌گویند كه در اثر انحلال و رسوب‌گذاری كانی‌ها در خلال جریان آب درون غار‌ها ایجاد می‌شود؛ مانند چكنده‌سنگ (استالاکتیت) و چكیده‌سنگ (استالاگمیت).

تالار سوم غار رودافشان

تالار سوم ابعادی در حدود ۴۰ در ۵۰ متر و ارتفاع ۱۵ متر دارد. سرتاسر این تالار از چکیده‌‌سنگ‌ها و چکنده‌سنگ‌های زیبا و ستون‌ها و آبشارسنگ‌های خارق‌العاده پوشیده شده است. چکنده‌های نیزه‌ای، گل کلمی و نخودی در سقف و دیواره، چکیده‌های مخروطی و خوشه انگوری در کف غار و همچنین سنگ‌های بلورین در این تالار وجود دارند که هر کدام زیبایی خاصی به غار بخشیده‌اند. این اتاق دارای دهانه دیگری است که از آن به انتهای تالار سوم می‌رسید.

انتهای تالار سوم راهرویی به عرض ۲ و ارتفاع ۶ متر است. پس از طی ۵۰ متر، چکیده‌سنگ بزرگی می‌بینید. پس از حدود ۲۰ متر بلندترین چکیده غار به بلندی ۱۲ متر ظاهر می‌شود. در اینجا چکنده‌های نیزه‌ای نیز دیده می‌شوند.

معبد آناهیتا

در ادامه مسیر اصلی دهلیزی قرار دارد. یک پلکان آهنی راه این دهلیز را باز کرده است. انتهای دهلیز دخمه‌ای بزرگ به ابعاد ۴ در ۶ متر و ارتفاع ۳ متر واقع شده. یک حوض آب و ستونی در وسط دخمه دیده می‌شود. این دخمه را آناهیتا (الهه آبیاری و باروری) نام داده‌اند و پس از آن تاقدیسی به پهنای ۱۵ تا ۲۰ متر وجود دارد.

دالان انتهایی

با ادامه دادن مسیر اصلی پس از پیمودن حدود ۱۶۰ متر به دالان انتهایی می‌رسید. این دالان که طولش ۱۰ متر است، در واقع ۵۰ متر پایین‌تر از سطح دهانه غار قرار گرفته.

طول مسیر اصلی غار ۸۰۰ متر و مجموع مسیرهای اندازه‌گیری شده در نقشه​ مسیر غار رودافشان برابر ۱۶۳۷ متر است. بدون تجربه و تجهیزات ۳۰۰ تا ۴۰۰ متر از غار را بیشتر طی نکنید. راه‌های فرعی مسیر همه بن‌بست اند؛ اما دیدن آنها نیز خالی از لطف نیست.

در تالار اصلی و مسیر غار همواره قطرات آب از سقف به زمین می‌ریزد. تنها صدای قطرات آبی که از سقف غار به درون چاله‌های پر آب می‌چکد سکوت را می‌شکند. این قطرات منشا ایجاد چکیده‌ها، چکنده‌ها و ستون‌های عظیم غار هستند. همچنین  در داخل غار چاله‌هایی وجود دارد که آبی زلال از دل صخره‌های سنگی آن بیرون می‌آید.

درون غار تاریک است. هیچ نور و موجود زنده‌ای در غار نیست جز خفاش‌هایی که روی سقف غار نشسته‌اند. قبلا با برق‌کشی و نورپردازی در گوشه و کنار غار؛ مسیر اصلی روشن و مشخص بود. اما حالا به دلیل عدم رسیدگی نورافکن‌ها خاموش‌اند و با توجه با کابل‌کشی‌ها می‌توان مسیر اصلی را یافت.

در برخی قسمت‌های مسیر برای سهولت رفت‌وآمد نردبان‌های فلزی قرار داده‌اند. در برخی از مسیرها، سنگ‌ها به واسطه رطوبت موجود، لیز و صاف‌اند. کف برخی جاهای غار چنان سخت است که جای مناسبی برای ایستادن یا نشستن روی سنگ‌ها و دیدن سقف سنگی و دهلیزهای متعدد آن فراهم می‌کند.

غار رودافشان حدود ۵۰ سال پیش توسط مردم محلی با همکاری غارنوردان کشف شد. بعد از آن، از آنجا که گردشگران زیادی به این مکان می‌آمدند، مردم روستا با همراهی برگزارکننده‌های تور تعدادی پله سنگی برای رفت‌وآمد بهتر مردم ساختند که به مرور فرسوده شده‌اند، اما همچنان نردبان‌های فلزی وجود دارند. این اثر طبیعی در سال ۱۳۸۴ به فهرست آثار ملی ایران اضافه شد.

علت کمیاب بودن غار در این نقطه از کشور این است که رشته کوه البرز از سنگ‌های گرانیتی تشکیل شده است. در این نوع کوه‌ها تونل‌های طبیعی ایجاد نمی‌شود مگر این که رگه‌های آهک در دل کوه وجود داشته باشد. به نظر می‌رسد هزاران سال قبل رودخانه دلی‌چای هم سطح دهانه غار بوده و نفوذ آب به داخل دالان‌های غار به مرور موجب خوردگی رگه‌های آهکی و گسترش غار شده است.

غار رودافشان از نوع غارهای مرطوب با پوشش گیاهی خزه است که پیشروی تا عمق ۳۰۰ یا ۴۰۰ متری آن با تجهیزات کم غار‌نوردی امکان‌پذیر است.

غارنوردی در رودافشان جذاب است. دلایل این جذابیت مواردی‌ست از این قبیل:

• عظمت دهانه ورودی و تالارها
• چکیده‌ها و چکنده‌ها و ستون‌های آهکی متنوع
• هوای مطبوع
• سادگی پیمایش

چگونه مراقب فضای طبیعی غار رودافشان باشیم

غارنوردان و طبیعت‌دوستان حرفه‌ای بر این باور هستند که سفر به غار آداب دارد. مهم‌تر از آن باید با افراد آشنا به این رشته ورزشی و گردشگری پرداخت و سفر به تاریکی غار را تجربه کرد. از سوی دیگر باید هر گردشگر طوری غار را ترک کند و محیط زیستش را دست نخورده باقی بگذارد که انگار هیچ بشری تا کنون پا به آنجا نگذاشته است.

متاسفانه در نزدیکی این غار تابلوهایی برای آگاهی دادن به گردشگران و جلوگیری از آسیب وجود ندارد. ممکن است برای افراد غیرمتخصص در حوزه غارنوردی آسیب‌هایی به وجود بیاید یا گردشگران ممکن است به غار آسیب‌هایی بزنند؛ مانند دیوارنویسی که موجب آلودگی تصویری غار می‌شود یا تخریب سازه‌های سنگی داخل آن.

برخی از گردشگران به دلیل ناآگاهی و بی‌توجهی سازه‌های سنگی را تخریب می‌کنند؛ غافل از این که تشکیل هر دو سانت از سنگ صد هزار سال طول می‌کشد. آنها حتی آلودگی‌هایی را به دلیل حضورشان در غار ایجاد می‌کنند که موجودات زنده مانند خفاش‌های درون غار را فراری می‌دهد. باید گردشگران روی این مسائل حساس شوند. مثلا در زمستان‌ که فصل خواب خفاش‌هاست کمتر به غار بروند و آنها را بیدار کنند. چون آنها اگر در زمستان به خواب نروند تا بهار زنده نمی‌مانند.

چگونه به غار رودافشان برویم

فاصله تهران تا روستای رودافشان ۱۲۰ کیلومتر است که طی کردن آن  حدود ۲ ساعت طول می‌کشد. تمام این مسیر آسفالته است.

غار رودافشان کجاست؟

استان تهران، شهرستان دماوند، روستای رودافشان

مسیر دسترسی به غار رودافشان دماوند

برای رسیدن به این غار باید مسیر تهران به سمت فیروزکوه را دنبال کرد پس از طی مسافت ۴۵ کیلومتر ازبومهن و گذر از سربندان به روستای سیدآباد می رسید (این روستا حدود ۲۵ کیلومتر قبل از فیروزکوه قرار دارد) در این روستا مسیر آسفالت سمت راست جاده را باید ادامه داد. مسیر روستای رود افشان با تابلوی سبز رنگی بعد از پمپ بنزین مشخص شده است. بعد از طی ۱۰ کیلومتر و گذر از روستای کلاک، به دوراهی روستای مشهد – رودافشان خواهید رسید،راه سمت راست به روستای مشهد و راه سمت چپ پس از ۵ کیلومتر به روستای رودافشان می رسد. برای رسیدن به غار باید روستا را تا انتها طی کرد.

در این محل پارکینگ سمت چپ و مسیر دسترسی غار در سمت راست قرار دارد.برای رسیدن به غار باید مسیر کوتاهی را کوهپیمایی کرد.مسیر کوهپیمایی شیب تندی دارد و برای بالا رفتن از این کوه بهتر است از مسیر مارپیچ استفاده کرد.

مرتبط:

همه چیز درباره کوه دماوند

آبشار جنگلک _دیدنی های دماوند

دریاچه تار یکی از جاذبه‌های توریستی منطقه دماوند بوده که در شمال شهر دماوند در اثر یک زمین لغزش باستانی ایجاد شده و مسیرهای دسترسی به دریاچه از روستای چنار شرق و از منطقه دلیچایی به سمت روستای هویر است.

افسانه‌های زیادی درباره خصوصیات جادویی دریاچه تار به‌خصوص برای کسانی که شب را در دیاچه سپری می‌کنند گفته می‌شود.

ماهی‌گیران معمولاً شب را در کنار دریاچه سپری می‌کنند و صبح به دریاچه هویر برای صید قزل آلا می‌روند. سطح دریاچه در فصول سرد سال یخ می‌زند. داستان‌های زیادی از گنج‌های پنهان در دل دریاچه و اطراف آن حکایت دارد

موقعیت جغرافیایی منطقه ای که دریاچه “تار” در آن واقع شده به گونه ای است که گرداگرد آن را با فواصل متفاوت، کوههایی دربرگرفته که از سطح دریاچه بین ۵۰  تا ۵۰۰ متر ارتفاع دارد. وجود این ارتفاعات در کنار یکدیگر بدون آنکه دره ای آن را شکافته باشد موجب پیدایش گودالی شده است که دریاچه تار در آن تشکیل شده است.

دریاچه‌های تار روی محور چین دار میان دو رشته کوه قره داغ (کوه دوبرار) در شمال و کوه زرین در جنوب واقع شده‌. سطح آب آن در فصل های گوناگون سال متغییر است. این منطقه دارای آب و هوایی کوهستانی است و برای تفریحات آبی از جمله شنا و قایقرانی و ماهیگیری مناسب است.

این دریاچه که در میان خط الرأس “دو برار” و “زرین کوه” محصور شده، یکی از دریاچه های آب شیرین ایران است که طول آن بیش از یک کیلومتر و عرض آن در حدود ۲۵۰متر است. حوزه آبخیز دریاچه تار از شمال  به خط الرأس ارتفاعات کوه چنگیز چال و قره داغ و از جنوب به خط الراأس زرین کوه منتهی می شود.

جاده های ارتباطی دریاچه تار

تقریباً ۷۰ درصد آبهای دریاچه تار و هویر از بخش شمالی و آبریزهای ارتفاعات مذکور تأمین می شود که جاده های ارتباطی آن جاده شوسه شرقی و غربی که از روستای هویر به سمت دماوند و بالعکس از شهرستان دماوند به طرف روستای هویر کشیده شده است که از جنوب دریاچه می گذرد.

بر اساس مطالعات انجام شده در حوزه آبخیز از لحاظ تنوع پوشش گیاهی تقریباً غنی ولی از  نظر تراکم پوشش گیاهی ضعیف است. تراکم پوشش گیاهی رابطه مستقیمی با فرسایش خاک دارد که در ارتفاعات شمالی و در قسمتهای تپه ماهوری به علت فرسایش و فعالیت دامداران سیر نزولی را طی می کند.

این دریاچه از نظر حیات وحش جانوری شامل قوچ، میش البرزی و کل بز است و آبزیان موجود در دریاچه تار و هویر را ماهی قزل آلای رنگین کمان زرد پر شامل می شود. گفتنی است که سالانه از این منطقه گردشگری ۱۲۰هزار نفر بازدید می کنند که از سوی بخش خصوصی امکاناتی از قبیل چادرهای موقت و سرویس بهداشتی برای آنها فراهم شده است.

گردشگران این منطقه شبها نیز می توانند کنار دریاچه “تار” اسکان کنند زیرا امنیت منطقه تار به صورت شبانه روزی با یگان حفاظت محیط زیست دماوند تأمین است. شهرستان دماوند به دلیل وجود آثار تاریخی متعدد، شرایط آب و هوایی مناسب در تابستانها و وجود جاذبه های طبیعی؛ از جایگاه ویژه ای در حوزه گردشگری استان تهران برخوردار است.

آنچه در این میان نقش آفرینی مهمی می کند، حافظت از مناطق گردشگری است که باید از سوی مسئولان امر و گردشگران مورد توجه قرار بگیرد زیرا این مناطق بکر، کمیاب هستند و در صورت نابودی، دیگر به شکل اولیه خود باز نمی گردند.

تیپ شیمیایی آب دریاچه تار، بر اساس مطالعات از نوع کلسیم، منیزیم، کربنات است. در اطراف دریاچه هیچ گونه پوشش جنگلی و درخت وجود ندارد و بادهای غربی سرد همیشه در تار می‌وزند. در ایامی نه چندان دور آویشن‌های فراوانی در منطقه وجود داشته که به خاطر فرسایش شدید دیگر اثری از آنها باقی نمانده است. این دریاچه برای ورزش‌های آبی همچون شنا، قایقرانی و ماهیگیری مناسب است.

آب هوای دریاچه تار:

سطح آب این  دریاچه در فصل‌های گوناگون متغیر است. در زمستان به علت سردی هوا سطح آنها یخ می‌زند. البته آب دریاچه در تمام فصول سال سرد است.

سرچشمه دو دریاچه تار و هویر چشمه‌های متعدد در کف دریاچه‌هاست. دریاچه‌ها بیشتر از حوضه آبریز شمالی پر می‌شوند. ذوب برف کوه‌های قره‌داغ، سیاه‌چال و شاه‌نشین این آب را تامین می‌کند. آبراهه‌های فصلی از زرین‌کوه در جنوب آن نیز  محل تامین بقیه آب دریاچه است. قسمتی از آبراهه‌های فصلی وارد دریاچه‌ها می‌شود. سرریز این دریاچه‌ها مقداری از سرچشمه رودخانه تار را تامین می‌کند که با تغذیه از رودخانه‌های فرعی دیگر تشکیل تار رود را می‌دهد و به سوی شهر دماوند جاری می‌شود.

چند مسیر برای رسیدن به دریاچه داریم:

۱- شهر دماوند، آبادی چنار عربها، جاده معدن، آخر جاده خاکی، دریاچه تار.

۲- از طریق جاده ای که از راه تهران – فیروزکوه و نقطه ۹۸ کیلومتری آن یعنی دلیچای منشعب شده و از روستاهای یهر، لی پشت، مومج، دهنار و هویر عبور کرده و در ۲۸ کیلومتری به دریاچه تار رسیده و از ضلع جنوبی آن عبور کرده به جاده ای که از طریق دماوند به دریاچه منتهی می شود متصل می گردد.

۳- شهر دماوند، جاده فیروزکوه، جاده آسفالته آبادی آرو ادامه جاده خاکی، از آبادی آرو که رد شدید و پل دلیچای و دهنار را رد کردید به دریاچه هویر می رسید.

لوازم ضروری سفر

کوله‌پشتی کوچک یک روزه، کفش کوه‌پیمایی سبک، لباس مناسب طبیعت‌گردی، کاپشن بادگیر و لباس گرم اضافه، زیر انداز انفرادی، قمقمه آب پرشده، لیوان شخصی، یک وعده ناهار قابل حمل، داروی مصرفی شخصی، کارت شناسایی.

لوازمی چون پشت گردنی بادی برای استراحت داخل ماشین، پانچو، باتوم کوه‌پیمایی. فلاسک کوچک چای (پرشده)، کلاه و عینک آفتابی، جوراب اضافه، کرم ضدآفتاب، دوربین عکاسی، کتاب اطلس راه‌های ایران، هد لمپ سفر بهتری را برای شما رقم می‌زند.

مرتبط:همه چیز درباره کوه دماوند