نوشته‌ها

آبشار طوف کما اندیکا

شهرستان اندیکا که در شمال استان خوزستان و همجوار با استان چهارمحال و بختیاری واقع شده است، از روستاهایی زیبا و طبیعت بکر برخوردار است و زندگی مردم این منطقه  براساس شیوه سنتی است. این منطقه یکی از متنوع ترین مناطق کشور است. در میان روستاها و دهستان های متعدد این شهرستان  می توان به روستای زیبای موری که در دامنه کوه بزرگ تاراز و همجوار با استان چهارمحال و بختیاری قرار دارد اشاره کرد. معماری و شیوه ساخت روستا و باغستان های این روستا  سنتی و با قدمتی چند صد ساله است.

روستای موری دارای چندین جاذبه گردشگری است که آبشار “طوف کما ” از معدود آبشارهای مرتفع استان خوزستان در آن واقع شده است. این آبشار زیبا در دامنه ارتفاعات تاراز و از کوهی به نام “کما” سرچشمه می گیرد و از به هم پیوستن سه چشمه تشکیل می شود. این آبشار با حدود  ۶۰ الی ۷۰ متر پس از سرازیر شدن از کوه به دره موری و نهایتا به روستای زیبای سوسن جاری می گردد.

در بالای این آبشار زیبا باغی نسبتا بزرگ وجود دارد که به باغ ملکان شهرت دارد و در اعتقاد مردم این منطقه این باغ باستانی بوده و دارای قدمتی طولانی است. البته وجود برد گوری ها یا غارهای ساخته شده بدست انسان به این اعتقاد صحه می گذارند. روستای موری از دیر باز یکی از مناطقی است که در مسیر کوچ بختیاری ها قرار گرفته و بسیاری از طوایف بختیاری برای کوچ ییلاق و قشلاق از این منطقه عبور می کنند.

آبشار طوف کما اندیکا

پوشش گیاهی

گیاهان منطقه را عموما درختان بلوط و بادام  کوهی تشکیل میدهد و درختان و گیاهان دیگری مانند  ارزن, زالزالک, چنار, انجیر وحشی  و انواع قارچ و کرفس محلی و باغ های انگور, گردو, توت و انار  در این منطقه وجود دارد. در فصل بهار انواع گلهای وحشی مانند شقایق, نرگس, سنبل و بابونه زیبایی و طراوت خاصی را به این منطقه می بخشد .

زیست جانوری

در گذشته نه چندان دور حیواناتی مانند خرس قهوه ای, پلنگ, گرگ, گراز, بز کوهی و انواع پرندگان مانند کبک, عقاب, پرستو  و بلدرچین به وفور در این منطقه زندگی میکردند اما امروزه در نتیجه شکار بی رویه این حیوانات بسیار کم و رو به انقراض هستنند.

آبشار طوف کما اندیکا

شرایط آب و هوا

شهرستان اندیکا از لحاظ اقلیمی دارای آب و هوایی معتدل و کوهستانی است. بهاری زودرس اما سرسبز و پر طراوت دارد که از اوایل اسفند ماه آغاز شده و از اوایل خرداد ماه هوای بهاری به تدریج جای خود را به گرما می بخشد. به عبارت دیگر تمام نواحی جنوبی این منطقه دارای بهاری دل‌ انگیز و تابستانی گرم و پاییزی کوتاه و مطبوع و زمستانی معتدل است. مناطق شمالی آن دارای زمستان‌ های سرد همراه با برف و تابستان‌ های معتدل می‌ باشد.

موقعیت مکانی

آبشار طوف کما در شمال روستای موری در بخش چلو شهرستان اندیکا واقع شده و از سمت شمال به منطقه بازفت و روستای شرمک و از جنوب به دره موری و روستای سوسن منتهی می شود. از کنار آبشار جاده مالرو یی به سمت ارتفاعات زاگرس و از آنجا به بازفت وصل می شود.
روستای موری با توجه به ویژگی های یاد شده و آب و هوای بسیار مطبوع و طبیعت بکر فاقد راه دسترسی مناسب است.

مرتبط:

به دنبال آرامش در آبشار لوه

آبشار تنگ تامرادی _تابلوی نقاشی از طبیعت

غار سلمان _غارنوردی برای مسافران خوزستان

خوزستان به عنوان یک منطقه تاریخی برای گردشگران شناخته می شود اما جاذبه های طبیعی این استان هم کم نیستند. غارهای خوزستان اگرچه تعدادشان زیاد نیست اما برای غارنوردانی که به دنبال نوردیدن طبیعت زیر سنگ ها هستند، تجربه خوبی به حساب می آید.اگر علاقمندید غارهای خوزستان را با پای خود بپیمایید، پیشنهاد می کنیم نگاهی به غار سلمان بیندازید.

غاری در انتهای دره

غار سلمان در فاصله ۳ ‏کیلومتری جنوب غربی شهر ایذه و در انتهای دره ای واقع شده است. اشکفت سلمان محوطه ای وسیع است که در درون صخره طبیعی کوه به صورت سرپناهی با آثار آبرفتی و یک چشمه آب شیرین گوارا (که از درون غاری کوچک و باریک بیرون می آید) تشکیل می شود.

 روبروی مجموعه اشکفت سلیمان در سمت راست و در منتهی الیه کوهی که روبروی آن است، دو نقش نیم رخ برجسته که در درون دو چهار گوش معقر حجاری شده اند، وجود دارد. نقش اول مرکب از تصویر سه شخص است که پشت سر هم در یک ردیف ایستانده اند. آتشدانی فروزان در جلوی آنهاست که بلندی آن تا زانوان آنها می رسد.

در لوحه دوم که با فاصله، چند متر از لوحه اول و برسطح قلعه سنگی دیگر حجاری شده، دو نقش وجود دارد که یکی از آنها نقش مردی و دیگری نقش زنی است. اما در شرق این دو لوحه اشکفت بزرگ یعنی سایه بان خمیده کوه قرار دارد که در زیر آن بر روی بدنه کوه یک کتیبه مستطیل شکل میخی و چند نقش حجاری شده و در زیر این کتیبه که در ارتفاع قرار دارد، محل نشستن و تختگاه و یا انجام مراسمی دیده می شود.

مهم ترین غار خوزستان

غار پبده (PEBDEH) مهمترین غار استان خوزستان است که در شمال شهرستان لالی قرار گرفته و در آن آثار زندگی از ۱۷ هزار سال پیش به چشم می خورد. غار تاریخی- طبیعی پبده به عنوان یك زیستگاه انسان پارینه سنگی به حساب می آید. گریشمن، باستان‌شناس فرانسوی در سفر خود در دهه‌ ۱۹۴۰ میلادی، بازدیدی از این غار داشته و نزدیك به ۷۵سال پیش، بخش‌هایی از این غار را بررسی می‌كند اما به دلیل وجود صخره‌های نمناك و لغزنده، تونل‌های باریك، رطوبت بالای ۳۰ درصد و وجود گازهای شیمیایی در درون غار و نبود امكانات فنی لازم نتوانسته‌ این غار را كاملا بررسی كند.
تحقیقات تیم های بعدی نشان داد درحالی كه در بیشتر غارهای منطقه بلندای تالارها بیش از سه متر نیست، در پبده با تالارهایی به بلندای ۲۷ متر روبه‌رو هستیم و این از شگفتی‌های غار پبده ‌است.
سنگ‌چین‌هایی درون غار وجود دارد كه به نظر دست‌ساز می‌رسند. حفره‌ای بزرگ هم در كف میانه‌ غار وجود دارد كه حوضچه‌ای را به وجود آورده و احتمالا كاربرد آن آب‌انبار بوده است.

غار سلمان

پس از گذشتن از دهانه كوچك غار، به تالار بزرگی می‌رسید كه سقف گنبدی بسیار زیبایی دارد. دیوارهای این گنبد، سفیدرنگ است كه خال‌های منظم مشكی‌رنگ، رویش نقش بسته‌اند، درست همانند پارچه سفیدی كه رویش پولك ریخته باشند.

غار پبده حدود ۱۰۳ متر طول دارد. طول‌ نخستین دهانه ورودی غار ۴۰/۵ متر و ارتفاع آن ۳ متر است. ارتفاع دهانه‌ دوم، ۱۰/۱ متر و ارتفاع آن ۱۰/۳ متر ‌است. از در غار ۹۰ متر كه به درون بیایید، به یك حفره‌ هوایی با درازایی نزدیك به ۲۸ متر می‌رسید. در ضمن دهانه‌ نخست تا دهانه‌ دوم غار شش متر از یكدیگر فاصله دارند.

در یكی از بخش‌های این غار كودهای حیوانی بر روی هم فشرده شده كه ضخامت آن حدود ۴۰ سانتی‌متر بوده وممكن است با پاكسازی این كودها، بتوان به یافته‌های باستان‌شناسی بیشتری دست پیدا كرد. این غار در استان خوزستان، ۳۵ کیلومتری شهرستان لالی، مسیر راه آبشارهای آرپناه، کوه انبار سفید

غار کمتر شناخته شده لالی

غار کُهناب هم یکی دیگر از غارهای استان خوزستان است که باز هم در حوالی لالی قرار دارد. در واقع این غار از تنگ انبار سفید لالی بخش لالی در مسجد سلیمان شروع و به منطقه بلوار ختم می شود. این منطقه ‏بسیار دیدنی و سیاحتی است که برای باستان شناسان و جهانگردان جالب توجه است.

مرتبط:

تالاب میانگران ایذه

آبشارهای زیبای آرپناه

مجموعه آبشارهای زیبای آرپناه درروستای آرپناه و در ۴۹ کیلومتری شهرستان لالی استان خوزستان قرار دارد. در مسیرتان تا رسیدن به آبشار طبیعتی بهشت گونه را می توانید مشاهده کنید، مخصوصا اگر فروردین ماه را برای سفرتان انتخاب کرده باشید ، طبیعت مسیر راه هرچه در توان دارد ، تقدیمتان می کند.

در مسیر پرپیچ وخم کوهستانی روستای آرپناه که مانند ماری در دل کوهها می پیچد و بالا  می رود ، می توانید جنگل های بلوط و زمین یکدست سبز را مشاهده کنید و آنقدر غرق زیبایی ها شوید که متوجه نشوید کی این همه پیچ و خم را پشت سر گذاشته اید. در میانه مسیر شیرهای سنگی که در یکی از روستای بین راهی بر روی آرامگاه های روستا قرار دارد، توجهتان راجلب می کند. می توانید از ماشین پیاده شوید و با شیرها هم عکس یادگاری بگیرید.

بالاخره پس از طی ۴۹ کیلومتر به آبشار می رسید. منظره ای که می بینید شما را به شدت بر سر وجد می آورد. مجموعه آرپناه شامل سه گروه آبشار خروشان است که با فاصله کمی از هم قرار گرفته اند و آب آنها در نهایت در یک رودخانه ریخته می شود و مسیر می پیماید.

اگر اهل شنا و آب بازی هم هستید که باید بگویم حسابی اسباب پذیرایی تان مهیاست. در محل آبشارها امکاناتی مانند سکوهای نشستن، سرویس بهداشتی، بوفه خرید هم وجود دارد و خانواده های زیادی را می بینید که برای پشت سر گذاشتن یک روز مفرح به آرپناه آمده اند.

پس چرا نشسته اید؟! برخیزید و کوله بار سفرتان را ببینید و یکی از طبیعت های بهشتی ایران را از نزدیک ببینید ، چون این حس و حال خوب را باید از نزدیک دریافت کنید. مخصوصا حالا که هوا در مناطق شمالی کشور رو به سردی است ، جنوب کشور می تواند یک گزینه انتخاب عالی برای شما باشد.

مرتبط:

قلعه شوش؛ اثری منحصر به‌فرد در خوزستان

دره کول خرسان _ دره ارواح ایران

امروز می خواهیم در مورد یکی از اسرارآمیزترین نقاط ایران صحبت کنیم. دره کول خرسان مخوف و مسحورکننده خوزستان که به «دره ارواح» شهرت پیدا کرده است.

این دره تا به حال جان خیلی ها را گرفته و هرکسی جرات نزدیک شدن به آن را ندارد. اما دره ارواح کجاست و چرا به این اسم نامیده می شود؟ آیا واقعا ارواح در این دره تنگاتنگ و پیچ در پیچ زندگی می کنند؟

دره کول خرسان

دره «کول خِرسان»، «کول خِرسون» یا «اشکفت زرده» در ۲۵ کیلومتری شهرستان دزفول و در نزدیکی روستای بیشه بزان قرار دارد و به دره ارواح شهرت پیدا کرده است.

دره ارواح با این که فاصله کمی از شهر دزفول دارد اما اختلاف دمایی زیادی با آن دارد و در فصل تابستان بسیار خنک است و دمای هوا اغلب بین ۲۰ تا ۳۰ درجه سانتیگراد متغیر است.

آب و هوای خنک و مطبوع در تابستان و شهرت این دره به نام دره ارواح ، گردشگران ماجراجو را از سرتاسر ایران به سمت خود جذب کرده است.

همین موضوع باعث وقوع حوادث مرگباری در سال های اخیر شده است. بنابراین قبل از هرچیز باید بگوییم که سفر به دره ارواح خوزستان کار هرکسی نیست و هرگز بدون راهنما و تجهیزات مناسب به این دره نروید!

در مورد نامگذاری این دره به نام خرسان اطلاعات موثقی در دست نیست اما گفته می شود که در قدیم این دره محل زندگی خرس ها بوده است و به همین دلیل به آن کول خرسان می گویند. کول در زبان محلی به معنای دره است.

دره کول خرسان یا همان دره ارواح مسیری پرپیچ و خم بین صخره های سنگی است و در اکثر روزهای سال نور خورشید به آن نفوذ نمی کند و اغلب سایه است.

به همین دلیل در تابستان ها خنک و در زمستان ها گرم است و تفاوت دمایی زیادی با مناطق اطراف دارد.

عمق دره ارواح حدود ۲۰۰ متر است و دیواره های مسیر با گیاه دارویی پرسیاوشان و آبشارهای کوچک و بزرگ پوشیده شده است و بر زیبایی این دره اضافه کرده است.

مسیر پرپیچ و خم این دره گاهی بسیار عریض می شود و گاهی آنقدر باریک است که تنها یک نفر به سختی می تواند از بین صخره ها عبور کند.

اگر در دره ارواح به بالای سرتان نگاه کنید سنگ های کوچک و بزرگی را می بینید که از بالا داخل دیواره تنگ بین دره افتاده اند و همان جا گیر کرده اند.

تصور سنگی بزرگ که بالای سرتان معلق مانده است عبور از این مسیر را خوفناک و هیجان انگیز می کند.

رودی دایمی در بستری از شن و ماسه در مسیر دره ارواح جاری است که از چشمه های درون دره سرچشمه می گیرد.

مسیر پیاده روی دره ارواح حدود ۴-۵ ساعت طول می کشد و در انتهای دره به رودخانه دز خواهید رسید.

با نزدیک شدن به انتهای دره سطح آب افزایش پیدا می کند و ممکن است مجبور باشید مسافتی را شنا کنید. به همین دلیل بسیاری از افراد نمی توانند تا انتهای دره ارواح را بپیمایند و از اواسط مسیر برمی گردند.

اگر آنقدر جسور و ماجراجو باشید که مسیر دره ارواح را تا آخر بروید به غاری قوسی شکل می رسید که در نهایت شما را به حوضچه گهر می رساند.

عمق این حوضچه حدود ۳ متر است و اکثر گردشگران پس از طی مسیر طولانی و دشوار دره ارواح در نزدیکی این حوضچه توقف می کنند و به آب تنی و استراحت می پردازند.

دره کول خرسان
چرا به این مکان دره ارواح گفته می شود؟

همان طور که گفتیم دره کول خرسان مسیری باریک و پرپیچ و خم بین دو دیوار سنگی است و حتی سر ظهر هم این مسیر نسبتا تاریک و کم نور است.

همین موضوع می تواند دلیل خوبی برای وهم انگیزبودن و ترسناک بودن آن باشد.

اما علاوه بر این، در این دره نیزارها و درختان انگور و انجیر وحشی زیادی وجود دارند و شاخ و برگ های پیچاپیچ این گیاهان تصویری ترسناک به وجود آورده است.

مسیر ورودی دره ارواح هم پوشیده از درختان تنک سدر و نخل است و همینطور که جلوتر می روید دیوارها بلندتر می شوند و نور خورشید کمتر و کمتر می شود و انگار در فضایی وهم انگیز و خیالی فرو می روید.

در برخی نقاط این دره دیوارها آنقدر بلند شده اند که به سختی می توان روزنه هایی از آسمان را از لابلای صخره ها دید!

در سال های اخیر چندین حادثه ناگوار در دره ارواح اتفاق افتاده و باعث مرگ چند تن از هموطنانمان شده است.

همچنین در فصل بهار هم امکان سیل و طغیان رود وجود دارد و به دلیل کم عرض بودن مسیر دره، آب به سرعت بالا می آید و خطرآفرین می شود.

چطور به دره کول خرسان برویم؟

باز هم تاکید می کنیم که اگر قصد سفر به دره ارواح را دارید حتما از یک راهنمای مجرب و آشنا به منطقه کمک بگیرید و اطلاعات لازم را در مورد این منطقه داشته باشید. ب

هترین فصل برای سفر به دره کول خرسان اواخر بهار و تابستان است که هوا بسیار خنک و مطبوع است و احتمال سیلاب های بهاری هم دیگر وجود ندارد. ب

رای رسیدن به این منطقه می توانید از روستای بیشه بزان در منطقه شهیون به دره ارواح برسید. همچنین از روستای پاقلعه در شهیون هم می توانید خودتان را به دره کول خرسان برسانید.

مسیر ابتدا تا انتهای دره ارواح حدود ۱۰ کیلومتر است و طی این مسیر ۴-۵ ساعت زمان نیاز دارد.