دره راگه _جایی که قبلا دره مرگ بود
در ایران، دره‌ها و تنگه‌های زیادی وجود دارد که جزو جاهای بکر و عجیب‌اند، مثل تنگ رازیانه یا تنگه شیرز و دره‌ای به اسم دره راگه که در کرمان و نزدیکی رفسنجان قرار گرفته. فصل سفر به این دره پاییز و زمستان است، دره‌ای که زمانی به دره مرگ معروف بوده.
دره راگه کجاست؟
برای دیدن یکی از جذاب‌ترین جاهای دیدنی کرمان، اول باید راهی رفسنجان بشویم. رفسنجان با کرمان ۱۱۵ کیلومتر فاصله دارد و راگه در جنوب شرقی‌اش قرار گرفته.
اگر بخواهیم با ماشین برویم، سفری ۹ ساعته را پیش رو داریم، یعنی ۸۷۲ کیلومتر رانندگی. مسیر سفر از اتوبان قم شروع می‌شود و از کاشان، نائین، میبد و یزد می‌گذرد.
به‌جز ماشین شخصی، راه‌های دیگری هم برای رسیدن به اینجا هست. اتوبوس‌های تهران – رفسنجان از پایانه جنوب حرکت می‌کنند و از تهران به کرمان هم قطار هست، فقط اینکه قطار در رفسنجان ایستگاه ندارد و باید در ایستگاه احمدآباد از آن پیاده شد. از احمدآباد تا رفسنجان ۴۰ کیلومتر فاصله است. این شهر فرودگاه هم دارد و می‌توانیم بلیط هواپیما هم برای رسیدن به آن بخریم.
به رفسنجان که رسیدیم، بخش دوم سفرمان هم شروع می‌شود. نباید دنبال تابلوهای راهنما برای رسیدن به این دره بگردیم و خودمان را برای مسیرهای فرعی و خاکی باید آماده کنیم.
جاده رفسنجان- کرمان شروع راه ماست. باید پل کمربندی را رد کنیم و سه – چهار کیلومتر جلوتر برویم. از تابلوی روستای ناصریه هم بگذریم تا یک خروجی آسفالت در سمت راست ببینیم. وقتی به اول خروجی برسیم، آن طرف جاده باید شرکت فرمولیبدن را ببینیم.
بعد باید وارد جاده فرعی بشویم، البته کمی که رانندگی کنیم، راه از آسفالت به خاکی تبدیل می‌شود. حدود ۱۰ کیلومتر که جلو برویم، دیواره‌های تنگه راگه نمایان می‌شوند.
چرا باید اینجا را ببینیم؟
از دوره چهارم زمین‌شناسی که اسمش کواترنری‌ست، این دره کم‌کم شروع به شکل گرفتن کرده؛ چیزی حدود ۲۰ هزار سال.
تصویری که امروز می‌بینیم، دره‌ای طولانی‌ست که دیوارهای دوطرفش تا آسمان آبی بالا رفته‌اند، انگار که ستون‌های صخره‌ای‌اش را دانه‌دانه تراشیده باشند. صخره‌ها گاهی نوک‌تیز می‌شوند و کله‌قندی به‌نظر می‌رسند و آدم را مبهوت تماشای فرسایش تیغه‌ها، آرک‌ها و ستونک‌ها می‌کنند.
از شگفتی این دره این است که در عین کویری بودنش، رودخانه گیودری هم در آن جریان دارد. بعضی جاها باید از رودخانه بگذریم، البته این رودخانه‌نوردی طولی نمی‌کشد، چون عمق دره در بعضی جاها به ۸۰ متر هم می‌رسد و بالای دره که بایستیم از عمق‌اش حیرت می‌کنیم.
بعد از قشم و ارس، تنگه راگه سومین ژئوپارک ایران است و یکی از ویژگی‌هایی که خاص‌اش می‌کند، طولانی بودنش است. طول آن ۲۰ کیلومتر است و انگار هیچ‌وقت قصد تمام شدن ندارد.
شب‌های دره هم مثل روزهایش دیدنی‌ست و آسمان را که نگاه کنیم ستاره‌ها حسابی روشنش کرده‌اند.
نکته‌های سفر
بهتر است با یک همراه راه بلد به این منطقه برویم، چون باید بدانیم ورودی کم‌عمق دره کجاست. قبل از سفر باید هواشناسی را چک کنیم و اگر هوا بارانی بود، سفر را به وقت دیگری موکول کنیم. ممکن است سیلاب راه بیافتد یا باد شدید سنگریزه‌ها را از دیوارها به هوا بلند کند. زمانی به دلیل ریزش همین سنگ‌های ریز به پایین، به اینجا دره مرگ هم می‌گفتند.
باید کفش مناسب پیاده‌روی بپوشیم و وسایلی مثل کلاه، عینک، ضدآفتاب، آب و خوراکی سبک هم همراه‌مان باشد. بعضی جاها باید از آب رودخانه رد شویم، پس کفش و لباس اضافی لازم‌مان می‌شود.
بهترین فصل سفر
روزهای خنک سال بهترین موقع برای سفر به کویر است. یعنی بهار، پاییز و روزهایی که در زمستان هوا مساعد باشد.
جاذبه‌های نزدیک
خانه حاج آقا علی: جاهای دیدنی رفسنجان کم نیستند، ولی پیشنهاد ما رفتن به یکی از قشنگ‌ترین جاها، یعنی خانه حاج آقا علی، بزرگ‌ترین خانه خشتی دنیاست. در این خانه می‌توانیم سبک معماری دوره قاجار و گچ‌بری‌ها و تالارهای زیبایی را ببینیم. اینجا با مرکز شهر پنج- شش کیلومتری فاصله دارد و در روستای قاسم‌آباد و کنار خیابان قاسم‌آباد قرار گرفته.