نوشته‌ها

راه آهن از تپه‌حصار ۷۰۰۰ساله می‌رود؟

سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان گفت: موافقت‌های اولیه با شرکت راه‌ آهن جمهوری اسلامی ایران، برای بررسی جابه‌جایی ریل قطار از میان تپه‌حصار انجام شده است.

حمیدرضا دوست‌محمدی در دیدار با مدیرعامل و شماری از اعضای خانه تسنیم دامغان به تشریح مرمت، سامان‌دهی و حفاظت از محوطه باستانی تپه‌حصار پرداخت و اظهار کرد: موافقت‌های اولیه با شرکت راه‌ آهن انجام و مقرر شده است برای اتخاذ تصمیم نهایی، بازدیدهای میدانی مشترک انجام شود.

سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی،گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان در خصوص اقدامات لازم برای زمینه‌سازی ثبت جهانی تپه‌حصار خاطرنشان کرد: سامان‌دهی و حفاظت قسمت‌هایی از این محوطه باستانی صورت پذیرفته و با خوانا سازی آثار معماری محوطه، حفاظت از بخشی از لایه‌های باستان‌شناسی نیز انجام شده است.

وی ادامه داد: با بهره‌گیری از مطالعات پژوهشی محوطه، آثار معماری با مواد همگون و با حفظ و جداسازی لایه‌های تاریخی با لایه بازسازی شده جدید انجام شده است.

دوست‌محمدی به اقدامات انجام شده برای سامان‌دهی و کنترل آب‌های سطحی در زمان بارندگی‌ها و جلوگیری از تخریب بر اثر آب‌شستگی در این تپه باستانی اشاره کرد و گفت: مسیری با استفاده از زیرساخت‌های چوبی برای بازدید گردشگران در این تپه ایجاد شده است و گردشگران داخلی و خارجی با حرکت در این مسیر تعریف شده می‌توانند از سطح تپه بازدید کنند.

او با اشاره به معضل قدیمی عبور ریل قطار از میان تپه‌حصار ادامه داد: «با حمایت خانه تسنیم، پیگیری ثبت جهانی تپه‌حصار قوت بیشتری پیدا کرده است و بر اساس پیگیری‌های  وزارت میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی و مجموعه استان، جابه‌جایی و انتقال خطوط ریلی قطار از عرصه و حریم اثر، که ده‌ها سال است از میان این تپه باستانی عبور می‌کند، به واقعیت نزدیک شده است.

سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان سمنان افزود: تعیین حریم و عرصه، مهم‌ترین اقدامات برای ثبت جهانی تپه‌حصار  است و نشانه‌گذاری این حریم و عرصه و توافق با مالکین خصوصی در حال انجام است.

دوست‌محمدی خاطرنشان کرد: این تپه باستانی در محدوده شهر دامغان به‌عنوان مرجع علمی تپه‌های عصر آهن در دنیا شناخته شده است و با اصلاح ریل راه آهن در این تپه که خوشبختانه با همراهی راه آهن جمهوری اسلامی ایران انجام خواهد شد، امیدهای ثبت جهانی اثر نیز زنده شده است.

تپه‌حصار یکی از مهم‎ترین محوطه‌های دوران پیش از تاریخ در فلات ایران است و قدمت این محوطه باستانی به هفت هزار و ۵۰۰ سال قبل برمی‌گردد.

این تپه باستانی، سه دوره‌ اصلی فرهنگی از اواخر نوسنگی تا پایان عصر مفرغ را در خود نهان دارد و قدمت و دیرینگی تمدن تپه‌حصار به هزاره چهارم تا هزاره نخست پیش از میلاد می‌رسد.

تپه‌حصار دامغان در سال ۱۳۱۰ به شماره ۴۰ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

آشنایی با حمام پهنه سمنان

آشنایی با دروازه ارگ سمنان

میراث هزاره‌ها در شهر سمنان

کاهش ۹۰ درصدی سفرهای ریلی در روزهای کرونایی

مدیرعامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران از کاهش ۹۰ درصدی سفرهای ریلی و کنسل شدن بلیت قطار در این ایام نسبت به قبل از شیوع ویروس کرونا در کشور خبر داد و گفت: قطعا خسارت و زیان‌های وارد شده به شرکت‌های ریلی در ستاد ملی مقابله با کرونا در نظر گرفته شده و جبران خواهد شد.

به گزارش ایسنا، شیوع ویروس کرونا در کشور تاکنون و بر اساس آخرین آمارهای رسمی بالغ بر ۳۵ هزار نفر مبتلا و بیش از ۲۵۰۰ نفر جانباخته در پی داشته است. این ویروس تاثیرات بسیاری روی صنایع مختلف به ویژه حمل و نقل و صنعت گردشگری گذاشته است چرا که بسیاری از مردم سفرهای خود را به ویژه در این ایام که هر ساله در اوج خود قرار داشت کنسل کردند و همه چیز برای شرکت‌های مختلف ارائه دهنده خدمات تغییر کرد.

سعید رسولی – معاون وزیر راه و شهرسازی و مدیرعامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران – در این باره به ایسنا گفت: شیوع ویروس کرونا تبعات اقتصادی مختلفی در دنیا داشت و اثرات وسیعی روی بخش‌های مختلف گذاشته است و به خاطر خاص بودن و غیر قابل پیش بینی بودنش شرایط را برای بخش‌های مختلف اقتصادی سخت‌تر کرده است.

وی افزود: بیشترین خسارت شیوع ویروس کرونا در وهله نخست به بخش حمل و نقل، گردشگری و کسب و کارهای خرد وارد شد که البته آثار شیوع این ویروی در دنیا حتما گسترده‌تر نیز خواهد شد.

مدیرعامل شرکت راه آهن ادامه داد: در حوزه ریلی آنچه امروز با آن مواجه هستیم، کنسل شدن بیش از ۹۰ درصد بلیت قطارهای شرکت‌های مختلف ریلی است و استرداد بلیت مردم با دستور وزیر راه و شهرسازی بوده که از روز نخست شیوع این بیماری و صدور دستورالعمل‌ها اجرایی شد.

رسولی تصریح کرد: وقتی قطاری از حرکت می‌ایستد، هزینه‌های مضاعفی بر شرکت حمل و نقل ریلی مورد نظر وارد می‌شود چرا که نه تنها این شرکت با پرسنل بسیاری مواجه بود و آنها حقوق و دستمزد دارند بلکه از روز نخست هزینه‌های ضدعفونی قطارها، ایستگاه‌ها و اماکنی که مردم با آنها سر و کار داشتند نیز بر این هزینه‌ها اضافه می‌شد.

وی گفت: از سوی دیگر نیز در حوزه مسافری مسئله استرداد بلیت سفرهای ریلی مردم که در همان روزهای نخست وزیر راه و شهرسازی دستور آن را صادر کرده بود، هزینه‌های بیشتری روی دست شرکت‌های ریلی گذاشت که البته مسلما این هزینه‌ها و زیان‌ها در ستاد ملی مبارزه با کرونا مورد توجه قرار گرفته و سعی می‌کنیم در حد بضاعت به همه شرکت‌ها کمک کنیم.

مدیرعامل شرکت راه آهن اعلام کرد: تا کنون برآورد دقیقی از میزان خسارت‌های وارد شده به قطارهای مسافری و باری و شرکت‌های ریلی نداشته‌ایم و این شرکت‌ها در حال ارزیابی و جمع‌بندی خسارات وارد شده هستند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

دانستنی های مهم در مورد سفر با قطار

پل ورسک یکی از بزرگ‌ترین پل‌های راه‌آهن ایران

پل وِرِسک از جمله پل های استراتژیک ایران است که توسط شرکت سوئدی-دانمارکی کامپساکس و با تضمین ۷۰ ساله احداث شد. این پل فقط مخصوص عبور قطار است و در حال حاضر قطارهای مسافری تهران-ساری و تهران-گرگان پس از گذشت بیش از ۷۰ سال هر روز چندین مرتبه از روی آن می گذرند. همچنین قطارهای باری و سوختی نیز از روی آن عبور می کنند. امروزه پل ورسک علاوه براهمیت ویژه در صنعت حمل ونقل، از جاذبه های سیاحتی ایران نیز محسوب می گردد.

تاریخچه پل ورسک :

در زمان حکومت رضاشاه و در اول اردیبهشت سال ۱۳۱۲ یورگن ساکسیلد به عنوان مدیرعامل شرکت دانمارکی کامپساکس (Kampsax) قرارداد احداث راه آهن شمال- جنوب ایران را امضاء کرد. تا قبل از آن برخی شرکت های آمریکایی، انگلیسی، فرانسوی و آلمانی در ساخت راه آهن از میان کوه های البرز ناکام مانده بودند. یورگن ساکسیلد در این قرارداد تعهد داد تا احداث ۹۰۰ کیلومتر خط راه آهن را در مدت شش ماه به پایان برساند و برای ساخت هر متر راه آهن، معادل پنج دلار طلا (حدود ۱.۵ گرم طلای خالص) دریافت کند.

پس از آن بهترین مهندسان اروپا به ایران آمده و پس از تهیه عکس هوایی از کوه های البرز متوجه شدند که راه آهن باید از روستای عباس آباد (که بعدها به ورسک تغییر نام داد) عبور می کرد و قطار پس از عبور از روستای ورسک باید با طی مسافت ده کیلومتر و نیز ۶۰۰ متر صعود، از کوهستان عبور و به سمت تونل گدوک حرکت می کرد که حرکت در چنین شیب تندی برای قطار ناممکن بود. پس آنان تصمیم گرفتند مسیر را به شکل سه پله بر روی دامنه کوه اجرا کنند که به سه خط طلا معروف شد.

همچنین وجود دره ورسک از چالش های دیگر این پروژه بود که مهندسان کامپساکس را مجبور کرد تا پلی با دهانه بزرگ را روی آن در نظر بگیرند. سرانجام کار ساخت این پل در اواسط آبان سال ۱۳۱۳ در شهرستان سوادکوه استان مازندران، توسط شرکت مهندسی دانمارکی کامپساکس، به عنوان برنده مناقصه ساخت پل، و توسط مهندسان آلمانی و اتریشی آغاز شد و در ۵ اردیبهشت سال ۱۳۱۵ بازگشایی شد.

مهندس پل ورسک کیست؟

براساس گزارش روزنامه اطلاعات مورخ ۱۳۱۵/۲/۵ و آرشیو شرکت کامپساکس، لادیسلاوس فون رابسویچ (L. Von Robcevidc) مهندس سازنده پل ورسک می باشد. رابسویچ (۱۸۹۳ ٓ۱۹۷۵. م) که اهل اتریش است و مهندس ورسک نامیده می شد در مصاحبه خود با خبرنگار روزنامه اطلاعات می گوید: «روزی که این مدل را برای احداث پل ورسک تهیه کردم مهندسان دیگر با نظر حیرت به آن نگریسته و اجرای نقشه و احداث آن را در شمار یکی از فتوحات علم مهندسی به حساب آوردند. امروز که این پل احداث گردیده همه من و رفقایم را تحسین می کنند و آن را در شمار بهترین پل های قشنگ و شاهکار مهندسی می دانند» سمت مهندس رابسویچ رئیس نظارت ساختمان پل بوده است و او به همراه خانواده اش در خانه ای واقع در دره ورسک و نزدیک پل اقامت داشت. همچنین رابسویچ مسئولیت احداث تونل های مسیر راه آهن را نیز به عهده داشت و از بنیان گذاران روش تونل زنی جدید اتریشی (NATM) بود.

همچنین سرپرستی مهندسان محاسب و طراح پل برعهده هانس اتو ناتر (Hans Otto Nater) مهندس سوئیسی بوده است که در طراحی و احداث پل و ایستگاه راه آهن برن سوئیس نقش داشت. هانس ناتر (۱۸۵۶ ٓ۱۹۵۴. م) نابغه ریاضی و پل سازی، فارغ التحصیل دانشگاه پلی تکنیک زوریخ(سوئیس) بود که طراحی و انجام محاسبات پل های راه آهن سراسری ایران و نیز پل ورسک توسط گروهی از مهندسان تحت نظارت او انجام شد. در ۱۷ شهریور ۱۳۱۷ مجلس شورای ملی تصویب کرد تا هانس ناتر با حقوق ماهانه ۱۷ هزار ریال به مدت یک سال به استخدام وزارت طرق درآید. همچنین مقرر شد نصف حقوق وی به صورت ریال و نصف دیگر آن که معادل ۱۰۵ لیره کاغذ و ۱۱ شیلینگ انگلیسی بود از قرار هر لیره ۸۰.۵۰ ریال در آخر هر ماه پرداخت شود. همچنین صد لیره کاغذ بابت هزینه مسافرت به سوئیس و صد لیره کاغذ برای برگشت به وی پرداخت شود. در سال ۱۳۱۸ از خدمات وی رسماً تقدیر شد. هانس ناتر بعد از جنگ دوم جهانی سه بار به ایران مراجعت کرد، ولی بر اثر بیماری و شدت ضعف مجبور به بازگشت به سوئیس شد.

ساکسیلد در کتاب خاطرات خود که آن را در سال ۱۳۵۰ با نام «خاطرات یک مهندس دانمارکی» چاپ کرد، برای طرح جلد کتابش از نمای پل ورسک استفاده کرد.

مشخصات فنی پل ورسک:

این بنا از ملات سیمان و شن شسته شده و آجر ساخته شده و در ساختمان آن از آرماتور استفاده نشده است. به بیان دیگر این بنا از ملات غیر مسلح ساخته شده است.

حجم پل ورسک که دارای ۶۶ متر دهانه قوسی اصلی و ۱۱۰ متر ارتفاع از ته دره است، جمعاً ۴۵۰۰ مترمکعب است. طول کلی پل ۸۶ متر است.هزینه ساخت آن در آن زمان، بالغ بر ۲ میلیون و ۶۰۰ هزار تومان بوده است. برای ساخت این پل عظیم چند طرح مبتنی براستفاده از مصالح بنایی که بیشتر مقرون به صرفه بوده، به تصویب رسید.

مکان پل ورسک:

این پل در درّه ورسک در روستای ورسک عباس آباد، واقع در ۴۵ کیلومتری جنوب شهر زیرآب و ۸۵ کیلومتری شهر قائمشهر در محور فیروزکوه و در مسیر راه آهن شمال قرار دارد. این پل دو کوه عظیم و سخت گذر عباس آباد را به یکدیگر اتصال می دهد.

جنگ جهانی دوم:

در سال ۱۹۴۳ که حمله متفقین به ایران قریب الوقوع بوده و آلمانها به شدت از این موضوع که متفقین ایران را تحت تصرف در بیاورند و در پی آن کمکهای نظامی و غذایی به استالینگراد برسانند، شخصی به نام ژنرال مایر نامه ای را از طرف شخص هیتلر به دست رضاشاه می رساند که در آن نامه، هیتلر از رضاخان درخواست می کند تا ایران، تمامی پلها و تونلهایی را که آلمانیها در مسیر راه آهن سراسری برای ایرانیها ساخته اند، از جمله پل ورسک را منفجر کرده تا در صورت حمله متفقین به ایران، اعزام نیرو و غذا از جنوب ایران به شمال آن و به سمت مرزهای روسیه با تاخیر و مشکلات فراوانی همراه گردد و آلمانها فرصت کافی برای نابودی استالینگراد را داشته باشند. در ادامه هیتلر به رضا شاه قول می دهد تا پس از پایان جنگ و پیروزی کامل بر روسها، به پاس زحمات رضاشاه در جریان جنگ، همان راه آهن، پلها و تونلها و چه بسا بهتر از آن را برای ایران خواهد ساخت. اما رضاشاه در جواب نامه هیتلر از ژنرال مایر خواست تا ضمن ارسال سلام او به پیشوا به هیتلر اطمینان خاطر دهد که ایران عضو کنوانسیون ژنو بوده و در این جنگ نیز اعلام بی طرفی نموده است. به این ترتیب هیچ کشوری حق ورود به خاک ایران را در زمان جنگ ندارد.

نام پل ورسک در کتاب رکورد گینس، در بخش پل های با ارتفاع بیش از ۶۱ متر به ثبت رسیده است.