نوشته‌ها

“ارغوان ایلام” عروس زاگرس می خشکد؟

شیراز به اریبهشت و بهارنارنجش معروف است و اینجا هم مثل خراسان شمالی و رضوی به درختان ارغوانش؛ پاتوق ایلامی ها در آخر هر هفته تا قبل از شیوع کرونا بوده است؛ ایلام زیر پای تنگ ارغوان است و درختان ارغوان با شکوفه های ارغوانی حیرت انگیزش شهر را دوره کرده و زیبایی خاصی به شهر بخصوص در اردیبهشت ماه می بخشد اما آیا این زیبایی برای شهر می ماند یا با ساخت و سازهای تفرجگاه دره ارغوان، ریشه درختان ارغوان در استانی که به عروس زاگرس مشهور است می خشکد؟

غلام رضا ابدالی، مدیر کل محیط زیست ایلام درباره آخرین وضعیت دره ارغوان ایلام  گفته است: قرار است با تفرجگاه مردم ایلام به سمت دره ارغوان هدایت شود؛ هم اینک ساخت تفرجگاه در این زیستگاه ارغوان با لحاظ مسائل زیست محیطی در حال انجام است

وی تاکید کرد: منابع طبیعی و مسئولان استان هم با هم توافق کردند که طبق ملاحظات قانونی، بک سری تجهیزات رفاهی همچون الاچیق در این مناطق نصب شود که زاید بر طبیعت نباشد؛ رمحیط زیست ناظر بر طبیعت است و کار در حال انجام است.

ابدالی با یادآوری اینکه بافت قالب این دره ارغوان است که در فصل بهار به رنگ ارغوان در می آید، تصریح کرد: ناظریم تا به خاک و درختان این دره آسیب وارد نشود.

یکی از فعالان محیط زیست در سال ۹۸ به یکی از خبرگزاری ها گفته بود: طی سال‌های اخیر به بهانه راهسازی به بسیاری از درختان این منطقه آسیب وارد شده که ادامه این روند سبب نابودی بسیاری از درختان یکی از مناطق بسیار زیبای استان می‌شود. ریشه بسیاری از درختان منطقه به خاطر راهسازی از خاک بیرون است که بی شک این امر سبب خشکیدگی آنها می‌شود و ضروری است مسوولان منابع طبیعی در این زمینه چاره اندیشی کرده و درختان را به مناطق دیگر انتقال دهند.

ارغوان ایلام

 

علی‌اصغر کاظمی، مدیر کل راه و شهرسازی ایلام اردیبشت ماه امسال درباره وضعیت منطقه تفریحی – گردشگری ارغوان شهر ایلام اظهار کرده بود: جاده دره ارغوان در گذشته تنها راه دسترسی مرکز استان به شهرستان‌های چرداول و سیروان بود که با حفاری تونل آزادی، این جاده صرفا برای دسترسی روستاهای بالادست بخش میشخاص و همچنین به عنوان یک جاده تفریحی با توجه به جاذبه‌های طبیعی منطقه مورد استفاده قرار می‌گیرد.

وی با اشاره به آغاز عملیات اجرایی آسفالت این منطقه تفریحی – گردشگری یادآور شده بود: طول پروژه اجرایی ۸ کیلومتر با عرض ۹ متر است. بهسازی و آسفالت مسیر تفریحی ارغوان شهر ایلام با ۱۱۰ میلیارد ریال اعتبار در حال انجام است تا دسترسی به این منطقه نمونه گردشگری تسهیل شود.

 ایلام از استان‌های جنگلی ایران است که به خاطر زیبایی طبیعتش از آن با نام عروس زاگرس نیز یاد می‌شود؛ دره ارغوان یکی از مکانهای تفرجی و دیدنی شهر ایلام است که با فاصله ۵ کیلومتر در شمال ایلام قرار گرفته است.

هرساله همزمان با فصل بهار و بخصوص اردیبهشت ماه، دره ارغوان ایلام به اوج زیبایی رنگها در طبیعت تبدیل می‌شود و ارغوانهای این دره و طبیعت بکر، زیبایی خاصی به منطقه می بخشد؛ دره ارغوان یک دره پر آب و بسیار دیدنی پوشیده از بوته‌های ارغوان است.

دره ارغوان در مسیر روستای کلاته آهن قرار گرفته است و یکی از مناطق حفاظت شده در استان ایلام است که درختان ارغوانی آن در محدوده ۱۶۰هکتار از این دره رویش دارند. این دره زیبا مملو از درختانی با شکوفه‌ها و برگهای ارغوانی است که در میان درختهای بلوط و زالزالک قرار گرفته است.

ارغوان ایلام
ارغوان درختی است از خانواده پروانه آسا و از مشخصات بارز آن این است که در اول بهار می‌روید و گل‌های آن زودتر از برگهای آن در می‌آید و دارای شاخه‌های متقابل است. بلندی آن گاهی به ۱۲ متر هم می‌رسد، اما بیشتر به صورت درختچه ‌است. ذبرگهای ارغوان به شکل قلب، بدون کرک و دارای کناره‌های صاف است.

گلهای این درخت در اوایل بهار، در گروه های ۳ تا۶  تایی، روی شاخه‌ها و حتی روی ساقه اصلی، پیش از رشد برگ‌ها پدید می‌آیند و چون عده آنها بسیار زیاد است، منظره زیبایی به درخت می‌دهد. ارغوان در خاکهای آهکی پرقوت بهتر رشد می‌کند و در برابر خشکی مقاوم است و به تابش مستقیم نور خورشید نیاز دارد.

مجموعه فرهنگی – تفریحی ارغوان در ۵ کیلومتری مرکز شهر ایلام شامل مکان‌های ورزشی – فرهنگی، بوستان جنگلی، شهربازی، چهارباغ، بلوار ورودی و آثار تاریخی گردشگری است.

منبع:ایسنا

مرتبط:

پل گاومیشان ایلام

سفری به تنگ کافری بدره ایلام

آبشار گچان _آبشاری زیبا در ایلام

جنگل‌های زاگرس در استان ایلام سرطان گرفته‌اند

کارشناس ارشد کشاورزی گفت: اگر با تکیه بر نقش مردم، با لورانتوس مبارزه جدی و به موقع نشود این پدیده باعث خشکیدگی درختان و سرمایه جنگل‌های زاگر خواهد شد.

مهندس «خدابخش داودی‌نصر» در گفت و گو با ایسنا، اظهار کرد: امروزه گیاه نیمه انگلی لورانتوس (با نام محلی مخور) بلای جان درختان نیمه‌جان جنگل‌های زاگرس به‌ویژه در استان ایلام شده است. پازل خشکسالی و گرد و غبار توأم با ناهماهنگی در اجرا و سوءتدبیر در کنار هجوم لورانتوس برای تکمیل باقی نگذارده است.

وی گفت:  قبل از پرداختن به آثار اکولوژیکی و اقتصادی ناشی از خسارت این گیاه منحوس خسارت عمده و زیان‌بارتر را باید در نگاه ضعیف مسئولان استان جستجو کرد جایی که سرمایه‌گذاری در عرصه منابع طبیعی هیچ سنخیتی با وسعت جنگل‌ها و مراتع که حدود ۸۰ درصد وسعت استان را در بر می‌گیرد، ندارد. تدبیر ناقص و سرمایه‌گذاری اندک باعث تضعیف توان اکولوژیکی درختان جنگلی شده ، در چنین شرایطی نیز طبیعی است که انواع امراض و آفات به جنگل‌ها هجوم بیاورد.

این مدرس دانشگاه با بیان اینکه لورانتوس نمادی کوچک از مشت نمونه خروار آسیب‌های فراوان و اندوهبار منابع طبیعی است، تصریح کرد: اشکال اصلی کار در نگاه مسئولان استانی است و  تا زمانی که آنها راه تقویت و توسعه جنگل‌ها را در ایجاد یگان نظامی حفاظت، تعقیب و گریز، ایجاد خندق و دیگر روش‌های مرسوم  می‌بینند، نباید توقع داشت وضع جنگل‌ها رو به بهبودی برود.

داودی نصر ادامه داد: بهترین روش مبارزه با لورانتوس توجه به بسیج مردمی برگرفته از تفکر جهادی مدیران است و  حدود ۶۰۰ هزار هکتار جنگل‌های زاگرس داریم و جمعیت استان نیز حدود ۶۰۰ هزار نفر است. سرانه حفاظت (هر نفر یک هکتار) می‌تواند زمینه ساز انس و الفت بیشتر مردم و جنگل شود.

وی با تاکید بر اینکه اگر دنبال کاهش هزینه برای حفاظت از جنگل‌ها و تداوم و ماندگاری بیشتر آنها هستیم باید به نقش مردم بیشتر توجه کنیم، تصریح کرد: امکانات دولتی امروز نتوانسته است هزینه اجرایی بیش از ۱۵ درصد وسعت مبارزه با لورانتوس آن هم به صورت ناقص پوشش دهد در صورتی که بها دادن به نقش و حضور مردم می تواند پوششی به وسعت استان با صرف هزینه اندک و صرف وقت کم‌تر داشته باشد.

داودی‌نصر ادامه داد: آموزش چوپانان، رمه‌گردانان، طبیعت دوستان، کوهنوردان در قالب تشکل و به صورت سازمان‌یافته بخشی از مردمی کردن حفاظت از منابع طبیعی به شمار می‌رود و  نیروهای منابع طبیعی باید در خط مقدم مبارزه با لورانتوس و پیش قراول آن باشد.

وی تاکید کرد: تشکل‌های مردمی عرصه منابع طبیعی که بخشی از آن بر صفحه کاغذ به خوبی می‌درخشد باید به طور جدی سازماندهی شوند و در طول سال مورد ارزیابی و تشویق قرار گیرند.

این مدرس دانشگاه ادامه داد: بخش عمده این  فعالیت‌ها که توسط تشکیلات ترویج صورت می‌گیرد متأسفانه در حوزه منابع طبیعی از نقد سازمانی و ساختاری، نیروی انسانی و برنامه و بودجه جایگاه بسیار ضعیفی دارد و با تقویت این جایگاه در کنار پژوهش های کاربردی و سپردن کار به مردم در قالب برنامه و به صورت سازمان‌یافته و اجرای آموزش‌های مستمر منطقه‌ای  و پرهیز از نگاه آماری و آمارسازی می‌توان به حمایت و حفاظت واقعی جنگل‌های زاگرس امیدوار بود و آفات و امراض و دشمنان طبیعی را برای همیشه از جنگل‌ها دور ساخت و یا به حداقل رساند.

داودی‌نصر تاکید کرد:  مسئولان اگر دلشان به حال جنگل نمی سوزد حداقل به خاطر ادامه حیات خودشان که مدیون جنگل‌ها به دلیل تأمین اکسیژن، گردشگری، جذب صدا و ایجاد آرامش، جذب گرد و غبار، تلطیف هوا و حفاظت از اراضی پایین دست، افزایش نزولات جوی، زیبایی‌های تنوع زیستی و محصولات فرعی و دارویی فراوان می باشند، سرمایه گذاری روی منابع طبیعی را مورد توجه قرار دهند.

منبع:ایسنا

مرتبط:

قلعه توت ایلام

آشنایی با روستای زید درایلام و شگفتی هایش

آبشار‌شوي دزفول

آبشار شوي يکي از بزرگ‌ترين و زيباترين آبشارهاي ایران در رشته‌کوه‌هاي زاگرس است که در دهستاني به نام شوي از توابع شهرستان دزفول قرار دارد. اين آبشار در نزديکي مرز استان خوزستان و استان لرستان قرار دارد و هر دو استان آن را از جاذبه‌هاي گردشگري خود مي‌دانند، در صورتي که موقعيت قرارگيري آبشار زيباي شوي در استان خوزستان است.

گفته مي‌شود که ارتفاع اين آبشار در حدود ۸۵متر و عرض آن نيز ۷۰ متر است. اين آبشار در فصل بهار طبيعتي سرسبز و بسيار زيبا دارد و در دره‌اي بين کوه چهل‌ويک و سالن‌کوه قرار گرفته است.

براي رسيدن به آبشار شوي بهترين مسير از ايستگاه راه‌آهن شهرستان دورود به انديمشک در ايستگاه تله‌زنگ مي‌باشد. از ايستگاه تله‌زنگ تا خود آبشار حدود ۳ساعت پياده‌روي در لابه‌لاي کوه‌ها و جنگل‌هاي زيباي اين منطقه است که جهت استراحت روستاي شوي در طول مسير مناسب است.

بهترين زمان براي رفتن به شوي به دليل اينکه اين آبشار در حد فاصل لرستان و خوزستان قرار گرفته، در اواخر بهار است ضمن اينکه در اين موقع از سال اين منطقه بسيار سرسبز و زيباست.

در نزديکي آبشار زيبای شوي، آبشار بزرگ ديگري نيز وجود دارد که گاه از آن به آبشار دوم شوي ياد مي‌شود که به دليل عمق مناسب نسبت به آبشار اصلي و بي‌خطر بودن آن، مکان مناسبي براي شنا مي‌باشد.

شايد يکي از دلايل عمده‌اي که باعث شده است آبشار شوي بکر و دست نخورده و تا حدودي ناشناخته باقي بماند، سختي مسير راه آن است زيرا اولا اين محل جاده اتومبيل‌رو ندارد و فقط از طريق قطار يا جاده‌هاي کوهستاني از شمال خوزستان بايد به اين منطقه رفت، ثانيا خود مسير هم طولاني است و تنها بايد پياده يا حداکثر با قاطر پيموده شود. وجود پرتگاه‌هاي صخره‌اي در بخشي از مسير راه، همه از عواملي است که باعث‌شده تعداد کمي بتوانند به اين محل بروند و همچنان پاک و نسبتا‌ تميز باقي بماند.

منبع:توریسم پرس