نوشته‌ها

آرامگاه همایون در دهلی نو

آرامگاه همایون که ۶۰ سال پیش از تاج محل ساخته شده، نخستین آرامگاه باشگوه ساخته شده در زمان حکومت مغول ها است.

آرامگاه همایون که مانند لعلی گرانبها در بین باغ های سرسبز و خرم در دهلی نو می درخشد یکی از جاذبه های گردشگری هند به شمار می آید که بازدید از آنرا به شما پیشنهاد می دهیم.

آرامگاه همایون یا « همایون تمب» مقبره همایون است که به نصیر الدین همایون معروف بود، وی دومین پادشاه امپراتوری مغولی هند یا گورکانیان هند بود. این آرامگاه در منطقه نظام الدین و در مرکز شهر دهلی قرار دارد. این بنا مربوط به قرن شانزدهم میلادی است و از جاذبه های گردشگری پایتخت هند به حساب می آید. آرامگاه همایون نخستین باغ ایرانی ساخته شده در شبه قاره هند است. آرامگاه همایون در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است.

همایون پادشاه گورکانی هند

همایون دومین پادشاه گورکانی هند بعد از پانزده سال که در دربار ایران پناهنده بود به کمک شاه طهماسب اول به کشورش برگشت و بطور غیرمنتظره بعد از چندماه از دنیا رفت. گفته می شود با شنیدن صدای اذان به سرعت از پله های کتابخانه اش پائین آمد که سقوط کرد و جان سپرد. وی به هنر و علوم عشق می ورزید و در کتابخانه اش کتاب شمار زيادي از هنرمندان نقاش، خوش نویس، تذهیب کار و صحاف ایرانی و هندی را گرد آورده بود که به کار تولید و تکثیر آثار علمی و نسخه های باارزش هنری اشتغال داشتند. وی در بازگشت به هند، جمعی از هنرمندان ایرانی را با خود بهمراه برد. بنا بر این شگفت آور نیست که این آرامگاه و بناهایی که بعدها در هندوستان ساخته شد مانند تاج محل از الگوهای ایرانی و میراث معماری هند و ایران بهره گرفته باشد.

همسر او حمیده بانو بیگم که در ایران با معماری ایرانی آشنا شده بود با الهام از مقبره های ایرانی و فضای چهار باغ یا باغ جنت آرامگاه همایون را در سال ۱۵۶۲ یک سال بعد از مرگ همایون شروع و بعد از هشت سال ( نه سال پس از مرگ همایون) به پایان رساند.

بنای آرامگاه همایون

آرامگاه همایون، نخستین آرامگاه با فضای آزاد و باغ گونه در تمام هند است که در منطقه نظام الدین در دهلی قرار گرفته است. همچنين نخستین بنا در هند است که در نمای آن از سنگهای ماسه ای قرمز رنگ استفاده شده است. در محوطه این آرامگاه تاریخی، علاوه بر ساختمان آرامگاه همایون ساختمان های دیگری نیز از جمله آرامگاه عیسی خان نیازی یک نجیب زاده افغانی که در دربار شیرشاه سوری بوده و علیه مغول ها جنگیده بود، وجود دارد. آرامگاه همسر همایون، حمیده بانو بیگم، دارا شیکو و چند تن از دیگر نوادگان همایون هم در این محوطه قرار دارد.

محوطه باغ مانند این آرامگاه از باغ های ایرانی به ویژه« چهار باغ» الهام گرفته است بطوریکه دارای ۴ خیابان اصلی و دو نهر آب اصلی است که به مقبره منتهی می شوند. معماری به کار رفته در احداث این اثر در نوع خود بی بدیل و در تاریخ هند نخستین بوده و به همین علت الهام بخش بسياري از بناهای ديگر شده است.

مرتبط:

موزه دکتر بهاو داجی لاد _گذری بر تاریخ هند

هند و سفر به مثلث طلایی

معلوم نیست دقیقا از کجا آغاز شده و همین باعث زیبایی اش می شود. عجیب تر از همه این است که چرا تا وقتی مثلثی طلایی هند به نام دهلی، آگرا و جیپور هستند، حرف از مثلث برمودا در میان است؟! صدای رقص کالانچی ها و گاری های این سه شهر، اعتبار هر افسانه ای را ساقط می کند و بناهای شان نشان می دهند که گذشته دور در زمین وجود داشته و آن چه که از هبوط و سقوط و بی پردگی میان آسمان و زمین می شنویم که روزی وجود داشته است دروغ نیست. می گذاریم تا در جادوی این سه شهر اندود شویم.

سه شهر افسانه ای

شهر در آن زمان نه گاز داشت و نه برق. چراغ نفتی که آمد، همه از روشنایی آن خیره ماندیم. پیشکار خانه، شب ها در هر اتاقی چراغی روشن می کرد که روغن کرچک می سوزاند. چراغ اتاق مطالعه ما، دو فتیله داشت که هر دو در یک حباب می سوختند. دالانی باریک هم بود که از بازمانده های دیواری ساخته شده بود. این دالان اتاق های کناری خانه را به اندرونی پیوسته می کرد. تنها یک چراغ کم نور بود که کمی روشنایی به آن می بخشید. از آن دالان که می گذشتم، این پنداره آزارم می داد که یک چیزی از پشت به دنبالم می خزد. و پشتم می لرزید! پنداره ی همه کس در هر روز و همه جا پر بود از ارواح و شیاطین و جو هندوستان آکنده از داستان های اشباح بود.  بله! هندوستان و به ویژه سه شهر افسانه ای آن؛ دهلی، آگرا و جیپور، دیگر از اوج زیبایی با حالتی مالیخولیایی، به حالتی غریب و افسون گر  در آمده اند. ترکیبی از سنت ها و اعتقادات آسمانی این حالت را در شهرهای هند غالب کرده اند. چیزی که این شهرها را بیش از هر چیز زیبا می کند، این است که آدم های این سه شهر با هر عقیده ای در کنار هم با خوشی زندگی می کنند. ساختار معماری این سه شهر مسحور کننده است؛ با این که بسیاری از این بناها در هزاران سال پیش ساخته شده اند اما پیکره ای به عظمت مراکز خرید امروزی دارند. اما با این تفاوت که این بناها هم از فاصله دور، حرفی برای گفتن دارند و هم وقتی به دیوارهایش نزدیک می شوی، متوجه هزاران مجسمه و طرح ریز و درشت می شوی که در واقع دیوارهای این بناها را تشکیل داده اند. گفتگو ندارد که هند، تنها با داشتن دهلی، آگرا و جیپور، تبدیل به قصه گویی شده که می تواند هزاران سال برای مان داستان تعریف کند.

دهلی، تحفه تاریخ

« ای دهلی کهنه، کوچه ها و مسجد هایت پیکری خنجر خرده. باغی مسحور، قرن هاست که نور برتو می بارد. و تو بر برگ انجیرت از ته مانده خدایگانی خویش می خوری! » دهلی، این طور یک نفر مانند تاگور را مجبور به سرودن شعری درباره خودش می کند. شهری غرق در تاریخ و غوطه ور در دنیای امروزی و رنگارنگ و پر از همهمه. ضربان دهلی، پنجه های نوازنده های دوره گردی است که تمام روز و شب را می نوازند و دهلی را از رقص، از پا درآورده اند. کوچه ها و خیابان های پر جنب و جوش دهلی مملو از میمون های بازیگوش و کریشناهای در حال حرکت است. بی شک می توان گفت که دهلی یکی از خوشمزه ترین شهرهای جهان در ساخت و طبخ غذاها و دسرهای لذیذ است. شاید اولش تن به مزه کردن غذا ندهید اما بگذارید دهلی ذائقه تان را جادو کند تا در فرصت کمی طعم تند و گرم و سرخوش کننده ی غذاهایش، دل تان را ببرد. رستوران های پنجابی این شهر بهترین جا برای خوردن وعده های نیمروز و دسرهای محلی بی نظیر است. اگر بتوانید مقاومت کنید و از کنار تمام اغذیه فروشی های محلی هم بگذرید، از عطر و جلز و ولز کباب بر روی آتش این شهر نمی توانید بگذرید و بالاخره تسلیم خواهید شد. بعد از این خوردن و نوشیدن غذاها و نوشیدنی های محلی باید سری به پارک باستان شناسی مهراولی دهلی زد تا بیش تر به عمق دهلی پی برد. بعد از آن، دیدن برج قدیمی، مسجد جما و بنای قطب منار، باید جز برنامه های جدا ناشدنی برای مسافران دهلی باشد.

هند

آگرا، تاجِ تاج محل

آگرا با داشتن تاج محل، یکی از بناهای اسرار آمیز در جهان، کاری می کند تا هر گردشگر و مسافری به طمع رفتن به این شهر بیافتد. آگرا مانند یک پروانه سحرآمیز، مانند یک تابش حیرت آور است. هر چیز که در مورد دهلی شنیده می شود را باید چند برابر کرد. البته باید گفت که تاج محل تنها جاذبه گردشگری این شهر نیست؛ امپراطوری مغول در طول مدت حکومتش در هند، بر خلاف تمام ویرانی هایی که به جا گذاشته است، مجموعه ای از چند برج بزرگ و حیرت انگیز را از خود، در این شهر به جا گذاشته که هنوز برای بسیاری از بزرگ ترین معماران جهان، باعث شگفتی است و سوال برانگیز. بازاری بزرگ هم در آگرا وجود دارد که در بنایی هزار ساله، هزاران دست فروش و مغازه دار در حال فروش اغذیه ها، شیرینی ها و ادویه های سنتی هند هستند. برای کسانی که می خواهند، بهترین خوراکی های هند را خریداری کنند، باید سری به این بازار بزنند.

جیپور، شهر پنجره ها

جذاب. شهر تاریخی جیپور، مرکز راجستان و دروازه پر زرق و برق هند است. شهری رنگارنگ با خیابان های پر رفت و آمد که سالیان سال است دست به ترکیب سنت های هند باستان با هند امروزی زده است. اتوبوس های جیپور، مانند سفیری سرگردان شما را به هر جایی که دل تان بخواهد می برند؛ برای گردشگران و مسافران، از مرتفع ترین نقاط این شهر تا پستوهای باستانی جیپور راجستان را باز است و می شود در یک چشم به هم زدن شمال به جنوب این شهر را طی کرد. در قلب شهر جیپور، زیباترین قصرها و بناهای تاریخی قرار گرفته اند و در هر گوشه ای از این شهر، نشانی از تمدن در دوران مختلف تاریخ را می توان رصد کرد. بازار جیپور مانند هزارتویی در هم پیچیده، هر آن چه که بخواهید را در اختیارتان قرار می دهد. برج عمبر، موزه مرکزی، قصر شهر، ایسارلات، و جانتار با آن طاق های بلندش همگی در این شهر سحرآمیز قرار گرفته اند و آماده اند تا برای مسافران و میهمانان هند، هزاران قصه ناگفته را تعریف کنند. جیپور، راوی دو جهان است؛ اول از همه، معماری و بناهای این شهر، شما را در بر می گیرد و بعد از آن قصه این شهر، پرده ای دیگر از ماورای جهان را با کمک پیشینه تاریخی اش به شما نشان خواهد داد. تا کسی جیپور را از نزدیک نبیند، نمی تواند به درک درستی از عظمت این شهر و تاریخی که بر آن گذشته را ببیند.

منبع:مشرق نیوز

هند ،کشور سوغاتی‌ها

هند ، کشوری پهناور با تاریخی بسیار غنی است که به عنوان یکی از کشورهای پیشتاز در صنعت گردشگری و به خصوص صنایع دستی محسوب می‌شود.

این صنعت یکی از بزرگترین بخش‌های درآمدزا و البته کارآفرین هند شناخته می‌شود که رد پای اعتقادات مذهبی و تاریخی هند در آن مشهود است. البته جذابیت صنایع دستی این کشور تنها مختص به خود هندی‌ها نمی شود بلکه باید بدانید صنایع دستی هندی از  پرطرفدارترین سوغات ها در سراسر جهان محسوب می‌شود. روی، مس، برنج، برنز، نقره و طلا، محور ساخت صنایع دستی فلزی این کشور، در کنار صنایع چوبی و پارچه‌ای هستند. البته هریک از شهرهای این کشور، صنایع دستی مختص خود را دارد.

ساهارانپور؛ لوازم چوبی

ساهارانپور که در ایالت یوتار قرار دارد، به علت حضور کارخانه نجاری و صنعت حکاکی روی چوب، در هند معروف است به طوری که حتی برخی از بهترین نجارهای جهان، در ساحارانپور هستند و جالب اینجاست که این تجارت، در ساهارانپور به صورت ارثی و از پدر به پسر منتقل می شود. صنایع چوبی در هند، از چوب های محلی شیشام، دودی و درختان شالا، تولید می شود. البته بنا به درخواست مشتری‌ها، نجارها با چوب ساج، ماهون و آبنوس هم کار می‌کنند.

محور تولید محصولات چوبی در ساهارانپور، محصولات مذهبی، وسایل تزیینی و آینه های چوبی، سینیها، فنجان‌ها، مبل ها وصفحه‌های شطرنج کنده کاری شده هستند. البته در برخی موارد هندی‌ها، به محصولات چوبی خود، قطعات فلزی یا پارچه ای نیز اضافه می‌کنند که این امر، سبب بهبود کیفیت آن‌ها می‌شود. اگر همیشه در خرید سوغاتی مشکل دارید، در ساهارانپور همیشه جاکلیدی و اسباب بازی های کوچک برای سوغاتی یافت می‌شود.

هند

اوریسا؛ نقاشی روی فلز و صنایع فلزی

ایالت اوریسا، یکی از بزرگترین مراکز تولید صنایع دستی در هندوستان است. هنرمندان اوریسایی در سالیان اخیر، در هنر صنایع فلزی، جایگاه بزرگی را در جهان برای خود ایجاد کرده اند. صنعت نقاشی روی فلزات در هند، زمانی پیشرفت بیشتری کرد که آن‌ها تکه‌هایی ازپارچه های خاص معمولا رنگارنگ را به عنوان لباس را روی آن ها می چسباندند که به دلیل ظرافت زیاد، نیازمند توجه و دقت بسیار زیادی بود. نقاشی روی فلز، در کل ایالت اوریسا پرطرفدار است. برای مثال در منطقه تاروا، فلزکاران بیشتر در ساخت زیرسیگاری، بشقاب و زنگوله از فلزهای قدیمی، تخصص دارند.

هند

آسام؛ سفالگری

واژه سفالگری (Terracotta)، از ریشه ای ایتالیایی به معنای زمین یا خاک گرفته شده است و قسمت دوم آن، Cotta، واژه ای ایتالیایی به معنای مجسمه است. با این حال، این هنر در هند شامل ساختن مجسمه از گل و لای یا خاک رس است. سفالگری در آسام، ریشه در فرهنگ باستانی این شهر دارد؛ در قدیم، این رشته کاملا در خدمت ساخت وسایل مذهبی بوده است اما امروزه، هنرمندان سفالگر هندی، به ساختن محصولاتی همچون اسباب بازی، عروسک و ظروف سفالی رو آورده اند. روستای دوبری در بخش گل پارای آسام، یکی از بزرگترین مراکز سفالگری در جهان است.

هند

جنوب هند؛ حصیربافی،  ساخت مجسمه و بافندگی ابریشم 

ایالت کارناتاکا هند، در صنعت کنده کاری چوب، سنگ، عاج فیل و حصیر، بسیار معروف است. ایالت تامیل نادو، برای ابریشم کانجیوارام، تشک‌های مرغوب، صنایع ساخته شده از برگ های درخت خرما و چوب های پالمیرا، ظروف فلزی، مجسمه‌های برنجی و برنزی، لباس‌های دست بافت، پارچه‌های ابریشمی و نخی، صنایع سنگی و جواهرات زیبا شهرت دارد. ایالت کرالاما، شهرت زیادی در ساخت لباس‌های توری، گلدوزی، ساخت جواهرات با عاج فیل و طلا و نقره، کنده کاری روی چوب، ادویه، نقاشی با چوب بامبو، مجسمه‌های فلزی، صنایع حصیری و اسباب‌بازی‌ها و عروسک‌های کچاکالی، دارد. بخش جنوبی ایالت پاندیچری نیز برای شمع های عطرآگین، عود، کاغذهای دست ساز، سفالگری، صنایع چرمی و ترشی و مرباها، درجهان معروف است. البته یکی از معروف‌ترین صنایع این ایالات، خادی، پارچه ای هندی است که در زمستان گرم و در تابستان خنک است و البته ماهاتما گاندی نیز همیشه آن را بر تن داشت.

هند

گجرات؛ نساجی و صنایع پارچه

صنایع نساجی حاضر در شهر گجرات، بسیار پر زرق و برق هستند که نیاز به یک چشم برای دیدن جزییات و یک علاقه برای طراحی کردن دارد. پارچه های سنتی گجراتی پر از رنگ های متفاوت و ریزه کاری‌های هنری است که در نگاه اول ممکن است عجیب غریب به نظر برسند. البته سبک‌های مختلفی در نساجی هند وجود دارد که یکی از آن ها، زربافت است و در آن، قطعات ریز طلا را داخل پارچه ابریشمی می‌دوزند. همین طور الگوهای قدیمی مثل سبک های دوختن به شکل طوطی، گل، نقش‌های درخت‌ها به ویژه انبه، در بین مردم بسیار پر طرفدار است.

هند

کشمیر؛ صنایع دستی پشمی

کشمیر همیشه یکی از بزرگ‌ترین رمز و رازهای جهان بوده است چرا که این شهر تقریبا غیرقابل دسترسی است ولی همیشه داستان‌های زیادی در مورد شکوه و عظمت این شهر وجود داشته است. هنر مردم این شهر، دقیقا به اندازه خود شهر زیبا است و فرش‌ها و شال‌هایی که می بافند نیز به طرز بی نظیری زیباست. نوعی از شال‌های معروف کشمیر، جماوارها هستند که از پارچه های زربافت تشکیل شده‌اند و برخی اوقات کاملا پشمی بوده و گاهی نیز با پارچه های نخی مخلوط هستند. شال‌های پشمینه می‌رسیم که بی‌تردید بسیار نرم هستند چرا که از موهای یک نوع بز کوهی چابک به دست می‌آیند که ۱۴ هزار پا بالای سطح دریا زندگی می‌کند.

اگرچه پشمینه اصلی گران است اما مخلوط کردن آن با پشم عادی، ارزان تر می کنند. شال‌های شاهتوش نیز از پشم‌های بز کوهی تبتی به دست می‌آیند و به این دلیل معروف هستند که بسیار نرمند و گرمای خوبی دارند. تولیدکنندگان شاهتوش می‌گویند که یک پارچه اصل شاهتوش، به اندازه‌ای نرم است قادر است با هر سایزی از وسط یک انگشتر عبور کند. مثل شال‌ها، فرش های کشمیر هم به دو دلیل معروف هستند. اول این که آن ها دستباف و دوم این که پرز ندارد. ترکیب‌های رنگی زیبا و آرامش دهنده، فرش‌های کشمیری را در زمره فرش‌های گرانقیمت دنیا، قرار داده است.

منبع:ایمنا

هند

سفر به هند ،سرزمین هفتاد و دو ملت

هر کدام از شهرهای هند با داشتن بناهای فانتزی شما را به دنیای شگفت‌انگیز علاءالدین و قول چراغ جادو می‌برند؛ اگر هنوز مقصد خود را انتخاب نکرده‌اید در ادامه مطلب با ما همراه شوید.

توصیف بناهای سرخ‌رنگ، زنان ساری پوش، ساختمانی با شکوه که تمثیل عشق بی‌دلیل پادشاه هندی به ملکه‌اش است و هزاران عاشقانه دیگر هندی را بارها و بارها شنیده‌ایم؛ اما به قول معروف “شنیدن کی بود مانند دیدن” عاشقانه‌های هندوستان را باید از نزدیک دید و لمس کرد. پس اگر هنوز مقصد خود را انتخاب نکرده‌اید در ادامه مطلب با ما همراه شوید. بی‌شک این سرزمین شگفت‌انگیز مقصد بعدی شما خواهد بود.

وقتی پای سفر به هند در میان باشد انتخاب یک شهر برای بازدید کاری ست بس دشوار. پس بی‌دلیل نیست که تور هند به تور مثلث طلایی دهلی، آگرا، جیپور معروف شده است. هر کدام از شهرهای هند با داشتن بناهای فانتزی شما را به دنیای شگفت‌انگیز علاءدین و قول چراغ جادو می‌برند؛ اما بازدید از هندوستان تنها در جاذبه‌های تاریخی خلاصه نمی‌شود، اگر از آن دسته مسافرانی هستید که ساحل و دریا را بخش جدایی‌ناپذیر سفر می‌دانید تور گوا با سواحل رؤیایی و انواع تفریحات ساحلی سفر شما به هند را تکمیل می‌کند.

اطلاعات ضروری سفر به هند

برای سفر به هند نیازمند دریافت ویزای هند هستید. صدور ویزا بعد از تحویل مدارک به سفارت ۷ الی ۱۰ روز کاری زمان می‌برد.

اختلاف ساعت دهلی پایتخت هند، با تهران +۱ ساعت است.

زبان رسمی مردم کشور هندوستان هندی، انگلیسی است.

پول رایج هندوستان روپیه می‌باشد.

طول پرواز تهران به هند حدوداً ۴ ساعت است.

شماره تماس اضطراری هندوستان: اورژانس: ۱۰۲، پلیس: ۱۰۰ و آتش‌نشانی ۱۰۱ می‌باشد.

جهت رانندگی در این کشور از سمت چپ می‌باشد.

مدارک لازم جهت دریافت ویزای هند

اسکن رنگی پاسپورت امضا شده توسط مسافر با ۷ ماه اعتبار.

کپی تمام صفحات شناسنامه و کارت ملی.

تکمیل فرم مشخصات.

۲ قطعه عکس ۵*۵ رنگی.

بهترین زمان سفر به هند

قرار گرفتن هند در جنوب آسیا باعث شده این کشور در تمامی فصول سال آب و هوایی معتدل برای سفر داشته باشد؛ اما شاید بتوان همانند بسیاری از نقاط دنیا بهار را زیباترین فصل سفر به هند دانست. رنگ‌های شاد و پر هیجان در این فصل بیداد می‌کنند. جشن هالی یا همان جشن رنگ‌های معروف هندی نیز در بهار برگزار می‌شود و اگر خوش شانس باشید می‌توانید در آن شرکت کنید.

از چه شهرهایی بازدید کنیم؟

گوشه گوشه هند را جاذبه‌های بکر طبیعی و تاریخی پر کرده‌اند. بی‌شک در تور یک هفته‌ای نمی‌توان از تمام شهرهای این سرزمین خارق‌العاده بازدید کرد؛ اما با سفر به مثلث طلایی دهلی، آگرا و جیپور بیش از نیمی از زیبایی‌های هند را خواهد دید.

بازدید از هند را از شهر دهلی آغاز می‌کنیم. شهری که از قدیمی‎‌ترین سکونت‌گاه‌های جهان شناخته شده اما چنان خود را با دنیای مدرن امروزی وقف داده که در سال ۲۰۱۵ توانست عنوان بیست‌وهشت مین شهر پر گردشگر جهان را به خود اختصاص دهد. هتل‌های بزرگ با استاندارهای جهانی، مراکز خرید لوکس و بناهای ارزشمند همانند آرامگاه همایون با معماری و نقش و نگار ایرانی، دروازه تاریخی هند و معبد آکشاردام، بزرگ‌ترین معبد هندوهای جهان بخشی از جاذبه‌های دهلی محسوب می‌شوند.

به مقصد رؤیایی بعدی آگرا می‌رویم. شهری که به دلیل داشتن بناهایی با معماری خارق‌العاده ایرانی مینوی زمینی نامیده شده است. بی‌شک با ورود به آگرا و دیدن آن و همه شکوه و زیبایی به ایرانی بودن خود خواهید بالید. از دیگر دلایل شهرت این شهر وجود تاج‌محل است. بنایی عاشقانه که برای یادبود همسر ایرانی پادشاه هند ساخته شده و به عنوان مظهر عشق و وفاداری در دنیا شناخته می‌شود. سیکاندرا، باغ مهتاب و قلعه لعل از دیگر جاذبه‌های شهر بهشتی آگرا هستند.

جیپور شهری با بناهای صورتی مقصد بعدی در هند است. این شهر شاد و صورتی شما را حیرت‌زده خواهد کرد. در جیپور از ساختمان زنبوری شکل هاوا محل، موزه آلبرت هال و ده‌ها مجموعه تاریخی دیگر بازدید خواهید کرد. خرید سوغاتی از مغازه‌های محلی و صنایع‌دستی از دیگر تفریحات جیپور می‌باشد.

غذاهای تند هندی

بدون هیچ تردیدی غذاهای تند هندی را می‌توان جز اصلی‌ترین جاذبه‌های هند به‌شمار آورد. غذاهایی که شهرت جهانی پیدا کرده و طرفداران بسیاری دارند. پس در سفر به هند وسواس‌های غذایی را کنار گذاشته طعم و عطر ادویه‌های هندی لذت ببرید.

در تمام شهرهای هندی رستوران‌هایی با کلاس جهانی خواهید دید که انواع غذاهای هندی مانند روغن جوش و چیکن ماسالا را با تزئینات اشتها برانگیز سرو می‌کنند.

منبع:خبرگزاری مهر

blank

سفری به کرالا در جنوب هند، گذشته و آینده

منطقۀ “کرالا” در جنوب غربی شبه جزیرۀ هند، یکی از مناطق زیبای این کشور است. جنگل های طبیعی، آبشارها و سواحل زیبای آن، از جمله جاذبه های گردشگری این منطقه است که توریست های زیادی را همه ساله جذب می کند.

این منطقه به دلیل زیبایی های طبیعی آن، به عنوان بهشت هند نیز شناخته می شود اما این تنها جاذبه های این ایالت نیست. آثار زیبای تاریخی در این منطقه کم نیستند و باستان شناسان در حال کاوش در منطقه ای به نام “موزیریس” هستند که اسرار زیادی از تاریخ این فرهنگ و سنت این منطقه را فاش کند.

خبرنگار یورونیوز که به ایالت کرالا سفر کرده، می گوید: “گردشگران، عاشق این مکان هستند. آفتاب گرم، فرهنگ غنی، فضای دلنشین اینجا کم نیست. هر آنچه از فرهنگ و تمدن در اینجا دیده می شود، بیشتر از ۲۰۰۰ سال عمر دارد. رد پای یونانی ها، روم ها، و حتی چینی ها که با هدایا و طلاهای زیاد در بندرهای باستانی موزیریس پهلو گرفتند تا با ادویه جات معاوضه کنند، هنوز هم دیده می شود. این رایحه ها را هنوز هم می توان استنشاق کرد.”

در پانزده کیلومتری شمال شهر کوچی در ایالت کرالا، گاوشگران در عمق ۶ متری و در حاشیۀ رودخانۀ “پریار” با عمری بالغ بر ۲۰۰۰ سال، به دنبال یافتن آثاری از بندرگاههای قدیمی اند.

پروفسور چریان، باستانشناس و سرپرست این تیم گاوشگری می گوید: “بخش مهم این یافته ها، محتوای آنهاست. در قایق هایی که در این بندر پهلو می گرفتند، سفال های زیادی وجود داشته که از آنسوی دریای مدیترانه و دریای سرخ به اینجا حمل می شده است. شواهدی مستندی به دست آورده ایم که این آثار متعلق به آنزمان بوده است. آنچه که قابل فهم است یک سیستم عالی بندری در این مکان وجود داشته و به جرات می توانم بگویم که بخشی از فرهنگ و تاریخ آن هنگام موزیریس است.”

قایق و اشیای کشف شده، مجددا پوشانده شده اند تا از گزند باد و باران محافظت شوند. بعد از حفاری های متعدد، تیم کاوشگری نقشۀ کاملی از منطقه به دست آورده اند.

سرپرست این تیم باستانشناسی می گوید: “از یافته هایمان در این حفاری ها شگفت زده ایم. کوزه های شیشه ای بسیار بزرگی کشف کرده ایم که چیزهای زیادی را روایت می کنند. فکر می کنیم که از آنها برای تقطیر استفاده می شده است. این یافته ها یک سرنخ از سنت های استفاده شده در آنچه که امروز سنت های “آیورودا” نامیده می شود، به ما می دهد. از این نمونه ها که میراث کرالا به حساب می آید، باید در این جا زیاد باشد. ادویه جات یکی از چیزهایی بود که در آن هنگام به دنبال آن تا اینجا می آمدند اما امروز مردم زیادی برای فرهنگ و سنت آیورودایی به اینجا می آیند.”

سابقۀ مبادلات فرهنگی و تجاری، به بهبود دوجانبۀ اوضاع اقتصادی و فرهنگی منجر شده است. امری که در خون اهالی کرالای امروزی نیز دیده می شود.

پروفسور چریان می گوید: “گروههای مختلف فرهنگی به اینجا آمده اند و در نتیجۀ تعامل فرهنگی میان آنها، یک نوع جهانی سازی در اینجا بوجود آمده است. علاوه بر مبادله کالا، تبادل عقاید نیز اینجا وجود داشته است.”

میراث موزیریس، از چند کشور تاثیر گرفته است. در حدود ۵۰۰ سال پس از میلاد مسیح، فاتحان دیگری به این منطقه آمدند و سپس اینجا را ترک کردند. اعراب، پرتغلی ها، اسپانیایی ها و در تمام این سده ها، مردم کرالا تلاش کرده اند میراث خود را حفظ کنند. بناهای زیادی ساخته شده و امروزه برخی از این بناها به موزه تبدیل شده است.

وقتی سوار بر قایق از رودخانه عبور می کنید می توانید در دو طرف این رودخانه، بسیاری از این بناهای قدیمی را ببنیند. حفظ موسیریس به معنای حفظ یک شیوۀ زندگی است که طی قرن های متمادی تغییر نکرده و فرهنگ خود را در تمام زمینه ها مثل صنایع دستی، موسیقی، رقص و حتی ماهیگیری حفظ کرده است. بعنوان مثال، مردم اینجا هنوز کوزه های خود را به روش همان سفال هایی که در موزه ها نگه داری می شوند، می سازند.

اوشا می گوید: “من از مادربزرگم اینکار را یاد گرفتم. او هم از مادربزرگش یاد گرفته بود. حالا قیمت خاک رس و هیزم بالا رفته و خیلی به صرفه نیست اما تنها کاری است که من بلدم و می توانم انجام دهم.”

صنعت توریسم این منطقه نیز با استفاده از سنت های بازمانده گسترش یافته است. رییس سازمان میراث فرهنگی این منطقه می گوید: “گردشگری در کرالا سیاست مسوولانه ای در پیش گرفته است. به موازات موزه های این منطقه، ما موزه های زنده به اجرا گذاشته ایم. آنچه که در اینجا می بینید همان موزۀ زنده است.”

فرهنگ و سنت های کرالای باستانی هنوز هم مثل گذشتۀ خود در این منطقه اجرا می شود. رقص “کاتاکالی” یکی از این فرهنگ هایی است که در معابد کرالا به اجرا در می آید. اگر کرالا به دنبال گذشتۀ خود بگردد، راه دوری نخواهد رفت چرا که این گذشته با زمان حال این منطقه آمیخته است.