به گزارش ایرنا، شهرستان شهربابک به دلیل قرار گرفتن در مسیر جاده ترانزیتی تهران بندرعباس و همجواری با سه استان کرمان، یزد و فارس از اهمیت بالایی برخوردار است.

این شهرستان امروزه به علت وجود معادن عظیم مس به شهر مس و فیروزه شهره است اما اگر هر گوشه از این دیار را که ببینیم یادگاری های تاریخی و طبیعت بدیع آن هر گردشگر و ببیننده ای را شیفته خود می‌کند.

روستای صخره ای تاریخی میمند

اگر در زمان حاضر قصد سفر به هزاره تاریخ را دارید، عزیمت به میمند شما را به مقصودتان می رساند، روستای اسرار آمیزی که در ۳۰ کیلومتری شهربابک و ۱۷۰ کیلومتری شمال غرب مرکز استان واقع شده، علی رغم اینکه عمرش به سه هزار سال می رسد، هنوز هم ساکنانی دارد و به عنوان هفتمین منظر فرهنگی، طبیعی و تاریخی در جهان موفق به دریافت جایزه مرکوری شده است.

نقل قول‌های متفاوتی در رابطه با قدمت این روستا گفته شده است بعضی آن را به قرون هشتم و هفتم پیش از میلاد نسبت داده و برخی آن را متعلق به قرون دوم و سوم میلادی و برخی هم بر اساس سنگ نگاره‌ها و نقوش صخره‌ای موجود در این منطقه، قدمت آن را به چند هزار سال قبل می‌دانند.

در میمند آنچه که بیش از همه نگاه هر بیننده‌ای را به خود جلب می‌کند بافت و ساختار خانه‌ها در دل صخره هاست که در ساخت این خانه‌ها نه نشان از آجر، نه ملات و نه خشت است و این همه زیبایی که به یکجا در طول مدت زمان طولانی آفریده شده است امروز همه را غرق خود کرده است.

فضای داخل خانه ساده و دلنشین طراحی و چیده شده است، کف آنها اغلب از گلیم،  نمد و قالی‌های دست باف میمندی فرش شده است و طاقچه‌هایی در اتاق‌ها کنده شده است که محل نگهداری ظروف، چراغ و جای رختخواب‌ها است که تعدادی از این خانه ها به واحدهای بومگردی تبدیل شده اند تا گردشگران از تجربه بی نظیر اقامت در این روستای سه هزار ساله لذت ببرند.

حمام، مسجد، حسینیه و مدرسه نیز که با معماری مربوط به خود ساخته شده‌اند از جاذبه‌های گردشگری د ر میان این دستکندها در میمند به شمار می آیند.

غار ایوب، بزرگترین غار آذرین ایران

ایوب نام غاری است که نقش زیارتگاهی دارد و در کوهی به همین نام در جنوب شهر دهج واقع شده است. این غار که در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده، از اواخر فصل بهار که هوا به تدریج گرم می شود تا پایان تابستان که هوا به تدریج خنک می شود با عظمت شکوه خاص خود پذیرای دوستداران طبیعت و مشتاقان خود از شهرها و روستاهای هم جوار خود برای تفریح و زیارت می شود.

پهنای دهانه ی غار ٩٨متر، و ارتفاع آن ٦٨متر وعمق آن٢٠٠ متر است. این دهانه، بزرگترین دهانه غارهای آذرین ایران است، و آن را نتیجه انفجار حاصل از برخورد آب و گدازه‌های آذرین داسیتی می‌دانند. پس از تشکیل دهانه  غار؛ اختلاف دما و رطوبت باعث خردشدگی سنگها شده، و عمق غار افزایش یافته‌است. فرسایش باد نیز با کوبیدن ماسه به دیواره‌ها، حفره‌هایی لانه‌زنبوری را در دیوارهٔ غار به‌وجود آورده‌است.

اعتقاد بر این است که حضرت ایوب مدتی در اینجا زندگی کرده که امروزه اثر آن به صورت ردپای آن حضرت بر سینه صخره ای غار برجای مانده است.

دهانه بسیار بزرگ غار در نیمه های کوه در ارتفاع بالا قرار دارد در گوشه‌ای از دیواره شرقی و سقف، شریان باریکی از آب سال های سال دست نوازش را بر سینه سخت سنگ سائیده و از آن صخره ای لعل با ظرافتی بی نظیر به وجود آورده است در پای این دیواره حوضچه های کوچک قرار دارد که این آب در آن جمع می گردد. آب خنک و گوارا به خصوص برای تشنگانی که خسته از کوه پیمایی به این مکان می رسد، با نوشیدن جرعه ای از این آب خستگی راه را از دل می زدایند.

امام زاده سبزپوشان شهربابک

گهگاهی آدمی برای فراغ از زمین و زمینی ها و هر آنچه ذهن و جسم را به خود مشغول کرده، در پی ملجایی ست که با پروردگار خود خلوت کند و بار دیگر دل را به یار و معبود حقیقی گره زند، زیارتگاهی را می جوید که مرغ دلش را در آشیان معشوق بنشاند.

در ۴۵ کیلومتری شمال شرقی و در نزدیکی پاقلعه شهربابک زیارتگاهی قرار دارد که مقبره محمد و زید دو برادر مشهور به سبزپوشان است که نسب آنان به امام موسی بن جعفر (ع) می رسد.

امامزاده سبز پوشان مکانی زیبا در دل کوهستان است که در همه ایام میزبان دل شکستگان و حاجتمندانی است که از شهربابک و از شهرستان های اطراف به آن پناه می آورند.

طبیعت دلکش و کوهستانی آن نیز مکان مناسبی است تا گردشگران ساعاتی را از زندگی شهرنشینی فاصله بگیرند و به آرامش برسند.

عمارت موسی خانی

اگر به داخل شهر هم سری بزنید و به محله سفلی برسید بنایی خشتی نظرها را به خود جلب می کند، برای ورود به این عمارت با شکوه باید از در چوبی دو لنگه ای گذشت، که سقف ورودی آن با معماری جذابی طراحی شده است. از راهروهایی که تعبیه شده عبور می کنم و به داخل فضای بیرونی عمارت می رسم.

حیاط بزرگی که دیوارهایش با گچ بری هایی منقش شده، حوض آبی رنگ مستطیل شکل وسط حیاط که دور تا دورش باغچه و گل است، درهای چوبی که با شیشه های رنگ جذاب تر شده اند، همه آدمی را به یاد معماری دوره قاجار می اندازد.

عمارت موسی خانی از بناهای تاریخی زمان قاجاریه است، تاریخ احداث این بنا ۱۲۷۰-۱۲۶۵ هجری قمری و مساخت آن هفت هزار و ۵۰۰ متر مربع است که سه هزار و ۳۰۰ متر زیربنا، پنجهزار و ۲۰۰ متر مربع باغ عمارت را شامل می شود.

پس از حاج محمد علی ملقب به “حاج آقا” فرزندش در شهر بابک به حکومت رسید. دوران حکومت او هم زمان با سلطنت محمد شاه و ناصرالدین شاه قاجار بود و موقوفات بسیاری داشته‌است. وی نزدیک ۳۰ سال حکومت کرد و عمارت بزرگی ساخت که به “عمارت موسی خان” معروف است و امروزه سازمان میراث فرهنگی از آن محافظت می‌کند.

شهربابک در ۲۴۰ کیلومتری کرمان واقع است.

منبع:ایرنا