غار گل زرد غاری، رودخانه‌ای در دامنه جنوب شرقی قله ۳۷۰۶ متری گل زرد که از مجموعه قله‌های ناظر بر کوه دماوند است. این غار که در استان مازندران، در منطقه پلور و در مراتع شمالی روستای منظریه قرار دارد، از معدود غارهای طبیعی موجود در این منطقه به شمار می‌رود.

سطح درون غار از کربنات کلسیم پوشیده شده و درون آن چندین حوضچه آب سرد وجود دارد. عمق برخی از این حوضچه‌ها به ۴ متر می‌رسد. گل زرد از غارهای فعال آهکی است و زایش انواع «سازندهای آهکی» در آن ادامه دارد. آب‌های زیرزمینی در تمام سال در این غار جریان دارند. هرساله گردشگران داخلی و خارجی از این غار بازدید می‌کنند.

غار آبی گل زرد دارای استلاگتید و استلاگمیت های زیبا و فراوان می باشد که شکل گرفتن هر یک سانتی متر از این استلاکتیت ها یا استلاگمیت ها (قندیل ها و مخروط های غار) حدودا ۱۰۰ سال طول خواهد کشید و این زاینده بودن غار برای ساخت این قندیل ها از دیگر شگفتی های این غار زیباست.

در جاده هراز، در فاصله ۶۵ کیلومتری تهران، کمی پیش از خروجی سد لار و نرسیده به راهدارخانه منظریه، جاده‌ای خاکی از سمت چپ مسیر اصلی منشعب می‌شود که ۴ کیلومتر طول دارد. بالا رفتن از آن تنها با خودروهای شاسی‌بلند و یا پیاده امکان‌پذیر است. این جاده در انتها به یک کلبه کوهستانی می‌رسد که از کنار آن تا دهانه غار نیم ساعت پیاده راه است.

زمان مناسب برای بازدید غار گل زرد خرداد تا شهریورماه هرسال است و پیش و پس از این زمان دهانه غار معمولاً به دلیل آب‌گرفتگی بسته است. پیاده‌روی و پیمایش غاری بکر و دست‌نخورده با آبشارها و دریاچه‌هایی زیبا، عکاسی از شگفتی‌های داخل غار و طبیعت منطقه از دیگر نکاتی است که دوستدار طبیعتی را به خود جذب می‌کند.

دانشجویان کوهنورد دانشگاه تهران از اوایل دهه ۱۳۵۰ مرتباً از این غار بازدید می‌کردند و به کمک طناب تا انتهای آن رفته بودند.. کارشناسان پایگاه ملی داده‌های علوم زمین به تازگی همه راه‌های ورودی تالارها و دیواره‌های غار را مطالعه و برای نخستین بار از آن فیلم و عکس تهیه کرده‌اند. مطالعات تکمیلی برای شناخت بیشتر آن همچنان ادامه دارد.

در جاده هراز، در فاصله ۶۵ کیلومتری تهران، کمی پیش از خروجی سد لار و نرسیده به راهدارخانه منظریه، جاده‌ای خاکی از سمت چپ مسیر اصلی منشعب می‌شود که ۴ کیلومتر طول دارد. بالا رفتن از آن تنها با اتوموبیل‌های شاسی بلند یا پیاده امکان‌پذیر است. این جاده در انتها به یک کلبه کوهستانی می‌رسد که از کنار آن تا دهانه غار نیم‌ساعت پیاده راه است.

لوازم ضروری

کوله‌پشتی یک‌روزه کوچک، کفش کوه‌پیمایی سبک، لباس مناسب طبیعت‌گردی و لباس اضافه برای آن‌که اگر هنگام خروج از غار لباستان کثیف شد تعویض کنید، کاپشن بادگیر و لباس گرم اضافه، هدلمپ به همراه باطری اضافه، قمقمه آب (پر شده)، زیرانداز انفرادی، لیوان شخصی، یک وعده ناهار قابل‌حمل، داروی مصرفی شخصی و کارت شناسایی.

همچنین اگر دستکش نخی معمولی یا (دستکش کتانی کارگری که به‌راحتی می‌توانید از ابزارفروشی‌های محله‌تان تهیه کنید) برای داخل غار، پشت گردنی بادی برای استراحت داخل ماشین، پانچو، کلاه و عینک آفتابی، دوربین عکاسی، فلاسک کوچک چای (پر شده) به همراه ببرید از این سفر بیشتر لذت خواهید برد.

مرتبط:

دره سه هزار مازندران

جنگل راش در مازندران