قصر نوی‌شوانشتاین

هنوز چهار سال از خدمت لودویگ دوم ۲۳ ساله در دربار نگذشته بود که طرح بنای اولین قصرش را در سال ۱۸۶۸ ریخت. قصر نوی‌شوانشتاین امروزه یکی از معروف‌ترین قصرهای آلمان است و در اروپا نیز جزء یکی از پربازدیدترین قصرها محسوب می‌شود. جذابیت این قصر قرون وسطایی که بر مهمیز کوه‌های آلگوی و بر فراز منطقه شوانگاو استوار است، سالیانه یک و نیم میلیون گردشگر را به سوی خود می‌کشد.

تالار آواز

بزرگترین تالار در کاخ نوی‌شوانشتاین تالار آواز است که با الهام از تالار آواز قصر وارتبورگ طراحی گردید. این تالار توسط لودویگ دوم با تصویرهایی مزین شد که صحنه‌هایی از افسانه‌های سینه به سینه نقل شده قرون وسطایی را به نمایش می‌گذاشتند؛ تالاری سلطنتی برای ضیافت‌ها و مجالس موسیقی دربار. امروزه در این قصر مجالس موسیقی سالانه برپا می‌شود و بازدیدکنندگان می‌توانند از آن بهره‌مند شوند.

جزیزه رُز

لودویگ دوم به مکان‌هایی عشق می‌ورزید که ضامن خلوت او باشند. جایی همچون جزیره رز در دریاچه شتارنبرگ. پدر لودویگ دوم، ماکسیمیلیان دوم، در این جزیره عمارتی ییلاقی به نام کازینو ساخته بود. این عمارت را فضایی سبز دربرگرفته که باغ گل رز قلب آن محسوب می‌شود. لودویگ دوم در این خانه ییلاقی و دور از چشمان کنجکاو دیگران، خویشاوندش الیزابت، شهبانوی اتریش را ملاقات می‌کرد.

قصر هرن‌کیمزه

جزیره‌ای دیگر، قصری دیگر. در سال ۱۸۷۳ جزیره هرن (مردان) در کیمزه به تملک لودویگ دوم درآمد. قرار بود در اینجا سرانجام “معبد افتخار” به یاد لویی چهاردهم بر پا شود که سرمشق او بود. کاخ ورسایی در بایرن. هرن‌کیمزه آخرین و گران‌ترین پروژه کاخ‌سازی او بود. اما لودویگ دوم در سال ۱۸۸۶ درگذشت و نتوانست اتمام بنای قصر رویاهایش را تجربه کند.

تالار آینه

ورسای یا هِرِن‌کیمزه؟ تالار آینه قصر هرن‌کیمزه نسخه بی‌بدیل تالار آینه کاخ ورسای است. تالاری به طول ۹۸ متر و با ۱۷ پنجره قوس‌دار که در برابر هر یک از آن‌ها آینه‌ای دقیقا به همان اندازه قرار دارد؛ به اضافه ۳۳ چلچراغ و ۴۴ شمعدان پایه‌ای. این تالار امروزه جذاب‌ترین بخش این قصر به شمار می‌آید و با ۹۸ متر درازایش حتی هفت متر از قصر ورسای بزرگ‌تر است.

قصر لیندرهوف

قصر محبوب لودویگ دوم در قیاس با سه قصر دیگرش از همه کوچک‌تر بود. در واقع قرار بود در اینجا قصری به تقلید از کاخ ورسای بنا شود. اما این طرح به یک دلیل ساده انجام نشد، و آن اینکه مساحت زمین برای آن بسیار کم بود. به جای آن یک قصر کوچک به سبک روکوکو ساخته شد. با این همه، این قصر لیندرهوف بود که همیشه در فضایی رومانتیک، در پرتوی نور چراغ و شمع در شب‌، پذیرای جشن تولد شاه بود.

غار ونوس

لودویگ دوم در قصر لیندرهوف نیز تالاری را به موسیقی اختصاص داد. با این تفاوت که این تالار که به غار ونوس شهرت داشت، تنها مختص وی و افراد مورد اعتمادش بود. در این تالار پادشاه از هنرمندان می‌خواست که قطعه‌های آوازی اپراها (آریا) را اجرا کنند. این غار مصنوعی با دریاچه و آبشارش صحنه نخستین پرده از اپرای “تان‌هویزر” اثر واگنر را مجسم می‌کند. لودیگ دوم از طرفداران سرسخت ریشارد واگنر بود.

قصر نیمفن‌بورگ

این قصر به دستور لودویگ دوم ساخته نشد‌، اما در اینجا زندگی او آغاز شد. در این ملک شاهزاده افسانه‌ای پا به عرصه هستی نهاد. بازدید از اتاقی که لودویگ دوم در آن زاده شد برای گردشگران آزاد است. سالانه حدود ۳۰۰ هزار نفر از این قصر بازدید می‌کنند. در فصل تابستان نمایش جذاب ویژه‌ای در انتظار بازدیدکنندگان قصر است. آنان می‌توانند با قایق‌های بزرگ از میان کانال‌های پارک بگذرند.

سرای سلطنتی در شهر زاکسن

چشم‌اندازی دیدنی و بنایی که سادگی‌ آن بس غافلگیرکننده است. پادشاه بایرن این مکان را که در ارتفاع یکهزار و ۸۶۶ متری در میان کوهستان وترشتاین واقع شده، به‌عنوان پناهگاهی برای اقامتش در کوه‌ها برگزید. برای رسیدن به این مکان نیاز به یک پیاده‌روی چهارساعته است. لودویگ، لودویگ نمی‌بود، اگر برای ساختن این بنا نیز طرحی ناب نمی‌ریخت.

تالار ترکی

تمامی طبقه اول خانه شاه در زاکسن به سبک شرقی و باشکوه تمام ساخته و تزئين شده است. تضادی بیش از این، در برابر کوهستانی که خارج از این خانه است، قابل تصور نیست. لودویگ دوم در اینجا برخی از جشن تولدها و دیگر جشن‌های خانوادگی را برگزار می‌کرد. روایت شده که میهمانان در هماهنگی با محیط جشن با لباس خلفا و سلاطین در میهمانی شرکت می‌کردند. احساس حضور در مشرق‌زمین در وسط کوهستان.

منبع:دویچه وله