نوشته‌ها

۱۲ جاذبه ایران که در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است

ایران با توجه به تعداد بالای آثار تاریخی، فرهنگی و طبیعی جزء کشورهای مطرح جهان در این زمینه است؛ در آمار اعلام شده توسط سازمان جهانی یونسکو، ایران از جمله ۱۰ کشور دنیا با بیشترین آثار ثبت شده در فهرست یونسکو است.

سازمان ملل متحد در سال ۱۹۷۲ کنوانسیون یونسکو را برای معرفی و حفاظت از میراث طبیعی و فرهنگی هر کشور به تصویب رساند. تا امروز نزدیک به ۱۸۰ کشور این کنوانسیون را امضا کرده و بیش از ۱۰۰۰ سایت فرهنگی و طبیعی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. از زمان تصویب این کنوانسیون، هر سال آثار تاریخی، طبیعی و فرهنگی زیادی بر اساس معیارها و شرایط خاصی، نامزد ثبت در لیست میراث جهانی یونسکو می‌شود که در صورت ثبت در لیست، حفاظت از این آثار به عهده تمام کشورهای عضو این کنوانسیون خواهد بود.

مجموعه کلیساهای آذربایجان، ارگ بم، سنگ نوشته بیستون، روستای تاریخی میمند، کاخ گلستان، گنبد قابوس، مسجد جامع اصفهان، میدان امام اصفهان، پاسارگاد، پرسپولیس، شهر سوخته، آرامگاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، سازه‌های آبی شوشتر، گنبد سلطانیه، محوطه باستانی شوش، بازار تاریخی تبریز، تخت سلیمان، چغازنبیل، قنات‌های ایران، کویر لوت، باغ‌های ایرانی، شهر تاریخی یزد، منظر باستان‌شناسی ساسانی فارس و جنگل‌های هیرکانی، فهرست کامل آثار تاریخ، فرهنگی و طبیعی و در مجموع ۲۴ جاذبه گردشگری ایرانی است که تاکنون در لیست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

در قسمت اول این گزارش به معرفی ۱۲ جاذبه تاریخی و طبیعی ثبت شده به عنوان میراث جهانی پرداختیم و در این بخش ۱۲ مورد دیگر از ۲۴ جاذبه میراث فرهنگی، طبیعی و تاریخی ایران که در لیست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است، معرفی می‌شود.

باغ‌های ایرانی

باغ ایرانی در واقع نوع طراحی و عناصر باغها در ایران بوده و به عنوان نمونه بارز فرهنگ ایرانی در جهان دارای سه ساختار و طراحی منحصر به فرد است. نخستین ساختار آن این است که در مسیر عبور جوی آب قرار دارد، دوم اینکه در میان دیوارهای بلند محصور بوده و سومین ساختار مربوط به داخل این باغ است که در آن عمارت تابستانی و استخر آب قرار دارد.

باغ پاسارگاد شیراز، باغ ارم شیراز، باغ چهلستون اصفهان، باغ فین کاشان، باغ ماهان کرمان، باغ اکبریه بیرجند، باغ دولت‌آباد یزد، باغ پهلوان‌پور مهریز یزد و باغ عباس‌آباد بهشهر ۹ باغی هستند که در در سال ۲۰۱۱ (۱۳۹۰ شمسی) تحت عنوان باغ ایرانی در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند.

مسجد جامع اصفهان

مسجد جامع اصفهان

مسجد جامع اصفهان از مهم‌ترین و قدیمی‌ترین ابنیه مذهبی ایران است که شهرت جهانی دارد، این مسجد از جمله بزرگترین و پررازترین مساجد جهان اسلام بوده که بنای اصلی آن در قرون اولیه اسلامی بر شالوده بنایی باستانی مربوط به اواخر دوره ساسانی ساخته شده است.

مسجد جامع اصفهان منعکس‌کننده هنر بیزانس و کلاسیک در قالب یک بنای سنتی و اسلامی بوده که به سبک معماری رازی با نقشه چهار ایوانی بنا شده است. با توجه به اینکه این مسجد در چندین دوره بازسازی یا گسترش یافته، در نقاط مختلف آن می‌توان آثار و سبک‌های معماری دوره‌ها و سلسله‌های مختلف را مشاهده نمود. این مسجد در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱ شمسی) در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسید.

برج گنبد قابوس

گنبد قابوس

برج تاریخی گنبد قابوس پانزدهمین مورد ثبتی در فهرست میراث جهانی یونسکو است که معماری آن مربوط به دوره اسلامی و سده چهارم هجری بوده و علی‌رغم استفاده از تزیینات بسیار کم دارای ساختاری متناسب، موزون، مستحکم و زیبا است.

برج گنبد قابوس بلندترین برج تمام آجری جهان در سال ۳۷۵ هجری شمسی بوده که شهرت آن در ساخت هنری سقف مخروطی‌اش است، بدنه این برج به طور کامل از آجرهای پخته قرمز رنگ ساخته شده که به علت تابش آفتاب به رنگ زرد طلایی دیده می‌شود. این اثر در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱ شمسی) در زمره آثار ایرانی ثبت شده در یونسکو قرار گرفت. برج گنبد قابوس در استان گلستان واقع شده است.

کاخ گلستان

کاخ موزه گلستان

کاخ گلستان از دیگر موارد ثبت شده در فهرست جهانی یونسکو است که یکی از منحصر به فردترین مجموعه‌های تاریخی ایران است و عنوان کاخ گلستان در واقع برای بناهایی است که در ارگ تهران ساخته شده‌اند. این مجموعه در دوران صفوی ساخته شده و در دوره‌های مختلف به ویژه دوران قاجاریه گسترش یافته و به بناهای آن افزوده شده است.

در حال حاضر قسمت‌های مختلف این کاخ به موزه‌های مردم‌شناسی تبدیل شده است و آثار به جای مانده از مجموعه‌های سلطنتی دوران مختلف، کتابخانه، بخش‌های پژوهشی و اداری در آن‌ها قرار دارد. کاخ گلستان هم‌چنین در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲ شمسی) به لیست میراث جهانی یونسکو اضافه شد.

شهر سوخته

شهر سوخته

از شگفتی‌های دنیای باستان باید به شهر سوخته اشاره کرد، شهر سوخته نمونه‌ای از نخستین و پیشرفته‌ترین استقرار شهرنشینی در نیمه شرقی ایران است که در مسیر رودخانه هیرمند قرار دارد. این شهر ۳۲۰۰ سال قبل از میلاد پایه‌گذاری شد و مردم در چهار دوره بین سال‌های ۳۲۰۰ تا ۱۸۰۰ قبل از میلاد در این شهر سکونت داشته‌اند.

بنای کاخ سوخته، خانه‌های موسوم به پلکانی، نخستین جراحی مغز، نخستین چشم مصنوعی جهان، نخستین تصویر متحرک ساخته شده، خط‌کش چوبی، ساخت زیورآلات، نظام آبرسانی منظم و تخلیه فاضلاب، صنایعی مانند پارچه‌بافی، ریسندگی، خراطی، معرق‌سازی، مَرمَرسازی، بافت تورهای ماهیگیری، سفال‌گری، مُهرسازی، حصیربافی، ساخت ابزار فلزی و… از یافته‌های تمدن غنی شهر سوخته است.

شهر سوخته از نادرترین شهرهای باستانی است که زنان در آن عهده‌دار امور مالی خانواده خود بوده‌اند، در سال ۲۰۱۴ (۱۳۹۳ شمسی) در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

روستای تاریخی میمند

میمند

روستای تاریخی میمند هجدهمین اثر ثبت شده در این فهرست است که نزدیک به دو تا سه هزار سال قدمت دارد و از نخستین سگونت‌گاه‌های بشری در ایران است. از ویژگی‌های این روستای تاریخی می‌توان به ارتباط تنگاتنگ زندگی بشری با طبیعت پیرامون آن اشاره کرد.

خانه‌های این روستا که به «کیچه» معروفند در دل سنگ کنده شده‌اند، ساکنان آن دارای آداب‌ورسوم خاص هستند و در زبان و گویش آن‌ها هنوز از کلمات پهلوی ساسانی استفاده می‌شود. ثبت این روستای تاریخی در فهرست میراث جهانی یونسکو در سال ۲۰۱۵(۱۳۹۴ شمسی) اتفاق افتاده است.

محوطه باستانی شوش

blank

شهر باستانی شوش با قدمتی چهارهزارساله از مهم‌ترین و باشکوه‌ترین سکونت‌گاه‌های شناخته شده در جهان است. این محوطه تاریخی هم‌چنین به عنوان کهن‌ترین شهر جهان، در دورانی مرکز برخورد دو تمدن «میان رودان» و «ایلام» بوده است و زندگی شهری هنوز در این منطقه و شهر ادامه دارد.

در این محوطه بناها و سازه‌های معماری متنوعی از دوران پیش از تاریخ تا دوران اسلامی از جمله کاخ شاوور، آپادانا، دروازه شرقی، هدیش، شهر پانزدهم، روستای هخامنشی، مسجد جامع شوش، مجموعه بناهای دوره اسلامی، تپه‌های آکروپول و قلعه فرانسوی‌ها وجود دارد. محوطه باستانی شوش در سال ۲۰۱۵ (۱۳۹۴ شمسی) در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

قنات‌های ایران

قنات هزار ساله ثبت یونسکو در فردوس

از آن‌جایی که قنات نمادی از سنت، تمدن و فرهنگ در مناطق بیابانی و نمونه‌ای برجسته از کاربرد سیستم‌های پیچیده معماری در ایران است، می‌توان به ثبت ۱۱ قنات از قنات‌های ایرانی به عنوان بیستمین میراث ایرانی ثبت شده در فهرست جهانی یونسکو اشاره کرد.

هریک از این قنات‌ها به لحاظ تکنولوژی، قدمت، نوع معماری، عمق، طول و مشخصاتی دیگر با هم متفاوت هستند و مواردی از جمله قنات قصبه، قنات زارچ، قنات حسن‌آباد، قنات مون، قنات بلده، قنات وزوان، قنات مزدآباد، قنات اکبرآباد و قاسم‌آباد، قنات گوهرریز و قنات ابراهیم‌آباد ثبت جهانی شده‌اند. قنات‌های ایران در سال ۲۰۱۶(۱۳۹۵ شمسی) به عنوان یکی از میراث فرهنگی در فهرست آثار جهانی یونسکو به ثبت رسید.

کویر لوت

کلوت شهداد-یونسکو

کویر لوت نخستین دشت بیابانی وسیع در جنوب شرقی ایران و از جمله بیابان‌های فراگرم و خشک جهان است که به عنوان یکی از آثار طبیعی ایران در یونسکو به ثبت رسیده است.

بیابان لوت و سامانه محیطی آن دارای ارزش‌های بالفعل و بالقوه فراوانی است که شاخص‌ترین پدیده‌های طبیعی بیابانی را در قالب مجموعه‌ای بی‌همتا به نمایش گذاشته است؛ ناحیه کلوت‌ها با داشتن مرتفع‌ترین یاردانگ‌های دنیا، بلندترین تپه‌های ماسه‌ای و نبکاهای جهان، خندق‌های عظیم فرسایشی، شبکه‌های هیدرولوژیک، چاله‌های زمین ساختی، پدیده‌های کم‌نظیر نمکی و دشت‌های وسیع ریگی، قنات‌ها، محوطه‌ها و روستاهای تاریخی، سکونت‌گاه‌های تمدن‌های باستانی در حاشیه آن و … از پدیده‌های این منطقه است. این منطقه در سال ۲۰۱۶ (۱۳۹۵ شمسی) به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شده و به ثبت رسید.

شهر تاریخی یزد

آمادگی کامل استان یزد برای استقبال از مسافران نوروز-یونسکو

شهر یزد به عنوان اصولی‌ترین بافت تاریخی ایران با پیشینه‌ای چندهزارساله و هم‌چنین دومین بافت خشتی مسکونی در جهان شناخته می‌شود. وسعت، یکپارچگی، حفظ اصالت تاریخی، استفاده از مصالح بومی و مصرف کم‌ترین انرژی در تولید بناهای خشتی از بارزترین ویژگی‌های معماری خاص یزد است که با اقلیم گرم و خشک کویر هم‌خوانی دارد.

از دیگر ویژگی‌های این شهر تاریخی می‌توان به وجود بناهای تاریخی، نزدیکی به جاده ابریشم، آب انبارها، حمام‌ها، بازارها، مساجد، تکیه، زندان، حسینیه، عبادتگاه‌ها، باغ‌های قدیمی، معابد زرتشتیان، موزه‌ها و … نیز اشاره کرد. شهر تاریخی یزد با تمام ویژگی‌های دیگرش در سال ۲۰۱۷ (۱۳۹۶ شمسی) در فهرست میراث جهانی یونسکو قرار گرفت.

منظر باستان‌شناسی ساسانی فارس

منظر باستان‌شناسی ساسانی فارس-یونسکو

منظر باستان‌شناسی ساسانی فارس دربرگیرنده ارزشمندترین آثار تاریخی، معماری و شهرسازی شامل کاخ‌ها و قلعه‌ها، غارها و نقش برجسته‌های مربوط به دوران ساسانی است و از نقاط برجسته هنری این منظر می‌توان به شیو ه‌های ایوان‌سازی، نخستین نمونه‌های گنبدسازی روی بناهای چهارگوش، به کار بردن خشت و لاشه سنگ با ملات ساروج و هنر سنگ‌تراشی اشاره کرد.

این مجموعه علاوه بر وجود بناهایی با سبک ساسانی دارای آثاری از الگوها و ساختارهای مربوط به دوران هخامنشی، اشکانی و همچنین سبک رومی است که تأثیر بسزایی بر معماری و سبک‌های هنری عصر اسلامی داشته‌اند.

منظر باستان‌شناسی فارس، شهر باستانی بیشاپور، غار شاپور، کاخ ساسانی سروستان، شهر باستانی اردشیرخوره، کاخ اردشیر بابکان، قلعه دختر، نقش برجسته دیهیم‌گذاری(دیهیم: تاج)، نقش برجسته پیروزی اردشیر بر اردوان را شامل می‌شود. این مجموعه در سال ۲۰۱۸ (۱۳۹۷ شمسی) توسط سازمان جهانی یونسکو در فهرست آثار جهانی به ثبت رسید.

جنگل‌های هیرکانی

جنگل های هیرکانی

جنگل‌های هیرکانی در حال حاضر آخرین اثر ثبت شده در این فهرست هستند. این جنگل‌ها در ساحل جنوبی دریای خزر قرار دارند و بازمانده دوران سوم زمین‌شناسی و عصر یخبندان بوده که به دلیل اقلیم و شرایط معتدل‌ حاشیه دریای خزر تاکنون پابرجا است و به عنوان دومین اثر بزرگ طبیعی ایران در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است.

این جنگل­‌ها در ۱۵ نقطه نظیر «پارک ملی گلستان»، «جنگل ابر»، «جهان نما»، «بولا»، «جنگل الیمستان»، «جنگل واز»، «حوزه کجور نوشهر»، «چهارباغ چالوس»، «جنگل خشک داران»، «گشت رودخان»، «سیاه رودبار گیلان» و «منطقه حفاظت شده لیسار» با تنوع گیاهی و جانوری ارزشمندی واقع شده است.

در این منطقه گونه‌های بومی و باستانی، پوشش گیاهی و تنوع زیستی با کمیاب­‌ترین گونه‌های جنگلی جهان شامل گونه­‌های درختی و درختچه‌ه­ا، گونه‌های بومی درختی و گونه­‌های جانوری نظیر پلنگ، خرس، کل و بز، مَرال، گونه‌هایی از پرندگان و … وجود دارد. جنگل‌های هیرکانی در سال ۲۰۱۹ (۱۳۹۸ شمسی) در فهرست میراث جهانی یونسکو جای گرفت.

در یک نگاه کلی می‌توان گفت تعداد آثار ثبتی در فهرست میراث جهانی یونسکو به مقاصد مختلف دنیا در افزایش رشد صنعت گردشگری و درآمدزایی از طریق جذب گردشگران از سراسر جهان کمک شایانی می‌کند. همچنین همان‌طور که پیش‌تر اشاره شد، ثبت آثار در فهرست میراث جهانی به معنای آن است که همه دولت‌های عضو باید تمام تلاش خود را در جهت حفظ این میراث به کار ببندند.

از جمله کشورهایی که دارای تعداد آثار ثبتی بالا در فهرست میراث جهانی یونسکو هستند می‌توان به ایتالیا، چین، اسپانیا، آلمان، فرانسه، هند و مکزیک اشاره کرد. در کشور ما کاروان‌سراهای ایرانی و آسبادهای شرق کشور از جمله آثاری است که در مسیر ثبت جهانی قرار دارد.

منبع:ایسنا

مرتبط:

کدام جاذبه‌های ایرانی در فهرست میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌ است؟

مسجد جامع با قدمت ۱۲ قرن که به ثبت جهانی رسید

بناهای تاریخی و مساجد بسیاری در شهر اصفهان وجود دارد که یکی از بهترین و زیبا ترین آن ها، مسجد جامع اصفهان می باشد، این مسجد بی نظیر یکی از قدیمی ترین بناهای موجود در اصفهان است و به همین جهت نیز همواره مورد توجه گردشگران این شهر قرار می گیرد، در این مقاله قصد داریم اطلاعاتی کلی در رابطه با این مجموعه در اختیارتان قرار دهیم، بنابراین اگر قصد سفر به اصفهان را دارید و یا از علاقمندان به شناخت مسجد جامع اصفهان هستید در ادامه با ما همراه باشید.

مسجد جامع اصفهان که به مسجد جامع عتیق و مسجد جمعه اصفهان هم معروف است، یکی از بناهای تاریخی شهر اصفهان است که قدمت آن به قرن دوم هجری قمری بازمی‌گردد. این مسجد در سال ۱۵۶ هجری قمری ساخته شد؛ مسجدی که کوچک و متناسب با جمعیت شهر اصفهان ساخته شده‌بود و باعث رشد شهرنشینی اصفهان شد. در سال ۲۲۶ ه‍.ق به فرمان خلیفه معتصم عباسی، مسجد پیشین تخریب شد و بنایی ستون‌دار به همراه سقفی چوبی ساخته شد که هم‌اکنون هم قسمتی از ستون‌ها و دیوارهای آن باقی مانده‌است. اما مهم‌ترین تغییرات مسجد در دوران سلجوقی انجام شد؛ معماران این دوره از الگوی «مسجد عربی» فاصله گرفتند و با ساخت چهار ایوان در ضلع‌های شمالی، جنوبی، شرقی و غربی، سبکی جدید پدیدآوردند که به «مسجد ایرانی» معروف شد. در ماه ربیع‌الاول سال ۵۱۵ ه‍.ق این مسجد توسط اسماعیلیان به آتش کشیده‌شد که در دوران‌های بعد دوباره ترمیم شد. در سده‌های بعد و در دوره‌های ایلخانی، مظفری، تیموری، صفوی و قاجار نیز این مسجد تغییرات مهمی داشته است.

مسجد جامع اصفهان ابتدا از خشت خام ساخته شده‌بود اما به خاطر پایداری آجر، سرعت ساخت بالا و عوامل دیگر، در بازسازی آن از آجر استفاده شد. طاق‌های چشمه‌ای، ایوان‌های چهارگانه، سردرها، جرزهای آجری و تزئینات متفاوتی که متناسب با معماری هر دوره از تاریخ ایران و در سبک‌های خراسانی (یا عربی) و رازی در این مسجد به کار برده شده، اثری را پدید آورده که الگویی برای مساجد ایران و حتی مناطق مسلمان‌نشین دیگر شده‌است.

مسجد جامع با قدمت 12 قرن که به ثبت جهانی رسید

ضلع شمالی مسجد از ایوان درویش، مدرسهٔ مظفری، گنبد تاج‌الملک یا گنبد خاکی، چهلستون، شبستان و کتیبه‌های مختلفی که از دوران‌های سلجوقی و صفوی به‌جا مانده، تشکیل شده‌است. این کتیبه‌ها با استفاده از گچ و آجر ساخته شده و با خط‌هایی چون کوفی، ثلث، نستعلیق و بنایی و آیاتی از قرآن تزئین شده‌است. ضلع جنوبی مسجد، ضلعی است که ساختمان‌های اساسیِ بنا در آن به سبک عربی و به وسیلهٔ خشت خام ساخته شده‌بود. در دوران نظام‌الملک با تخریب شبستان، گنبدی به صورت دوپوسته ساخته شد که باعث می‌شد ترک‌بندی‌ها پوشیده بماند و گنبد بزرگ‌تر نشان داده‌شود. در دوران آل مظفر، آق قویونلو و صفوی نیز کتیبه‌هایی به این قسمت اضافه شد و بنای ضلع جنوبی کمی تغییر کرد. کتیبهٔ شاه طهماسب مبنی بر بخشش مالیات و توبه‌نامهٔ وی، کتیبهٔ شاه اسماعیل برای صدور حواله به نام افراد اصفهان، کتیبهٔ سنگ‌فرش و کتبیهٔ آب مباح مسجد از جمله آثار این ضلع است. ضلع غربی از شبستان زمستانی، مسجد مصلی، مسجد و محراب الجایتو، کتیبه‌های شاهان صفوی و محمد امین اصفهانی ساخته شده‌است. قسمتی از دیوار این ضلع باقی‌ماندهٔ دیوار خشتی ساخته شده در قرن هشتم هجری است. الجایتو، محمد بن بایسنقر تیموری و شاه سلطان حسین صفوی از جمله افرادی بودند که باعث تغییراتی در این قسمت شدند. تازه‌ترین قسمت مسجد، ضلع شرقی است که متعلق به دوران سلجوقی است. این قسمت به مرور زمان تخریب و در دوران شاه سلیمان صفوی دوباره ساخته شد و کتیبه‌ای مربوط به این بازسازی نیز در ایوان شرقی قرار دارد. کتیبه‌هایی از دوران هوتکیان، آل مظفر و شاه طهماسب صفوی نیز در این قسمت باقی مانده‌است.

هم اکنون، مسجد جامع در میدان قیام، خیابان مجلسی و در آخر بازار بزرگ قرار دارد. این اثر در تاریخ ۱۵ دی ۱۳۱۰ با شمارهٔ ثبت ۹۵ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران و در سال ۱۳۹۰ هجری شمسی نیز به عنوان میراث جهانی یونسکو به ثبت رسید.

مسجد جامع اصفهان با مساحتی بالغ بر ۲۳ هزار متر مربع در خیابان مجلسی اصفهان واقع شده است و شامل بخش های مختلفی از جمله حیاط چهار ایوانی، شبستان، گنبد نظام الملک، مدرسه علمیه مظفری و غیره می باشد، خوب است بدانید که اطلاعاتی در رابطه با تاریخ دقیق ساخت این مسجد در دست نیست و به گفته کارشناسان این مجموعه زیبا بر روی خرابه های یک مسجد دیگر ساخته شده است، همچنین لازم به ذکر می باشد که ساختمان مسجد جامع اصفهان در دوران صفویه مورد بازسای قرار گرفته و گسترش یافته است.
نکته ای که در رابطه با مسجد جامع اصفهان وجود دارد این است که بخش های مختلف آن، سیر تحول و تکامل معماری ایرانی- اسلامی را به نمایش گذاشته است و شما می توانید با مراجعه به این جاذبه گردشگری اطلاعات بسیاری در رابطه با تاریخچه معماری کشور کسب کنید.
توجه داشته باشید که نام این بنا میان آثار ملی ایران و همچنین میراث جهانی یونسکو ثبت شده است و این امر نشان دهنده میزان اهمیت مسجد جامع یا همان مسجد جمعه اصفهان می باشد، بنابراین در سفر با تور اصفهان بازدید از این جاذبه را فراموش نکنید

معماری مسجد جامع اصفهان

 

مسجد جامع اصفهان با نقشه چهار ايوانی بنا شده و از آنجا که ابداعات هنری و معماری ۱۵ قرن دوران اسلامی را در خود گرد آورده است، يکی از بهترين آثاری به‌شمار می‌رود که در دنيای امروز شهرت دارد. با توجه به منابع و مآخذ مختلف اين نکته مشخص می‌شود که مسجد جامع در طول زمان به سبب آتش‌سوزی و جنگ‌های متعدد و ناآرامی‌های دوران مختلف آسيب فراوان ديده و بازسازی و مرمت شده است. مسجد دارای ورودی‌های متعدد است که هر يک فضای مسجد را به بخش‌هايی از بافت پيرامون آن مربوط می‌کند.

گذرها و معابر گرداگرد مسجد بيانگر ارتباط گسترده‌ای است که مسجد با بافت قديم شهر دارد. چهار ايوان اطراف ميدان شاخصه شيوه مسجدسازی ايرانيان است که پس از احداث آن در ساير مساجد نيز رواج يافته است. اين ايوان‌ها که به نام‌های صفه صاحب در جنوب، صفه درويش در شمال، صفه استاد در مغرب و صفه شاگرد در مشرق ناميده می‌شوند با تزئينات مقرنس‌سازی و کاربندی يکی از فنون بسيار جالب معماری ايران را بيان می‌کند. نمای داخلی صحن مسجد و کاشي‌کاری‌های آن مربوط به قرن نهم هجری است که احتمالا مناره‌ها نيز مربوط به همين زمان هستند.

مسجد جامع با قدمت 12 قرن که به ثبت جهانی رسید

ارزش‌های معماری مسجد جامع

مسجد جامع اصفهان، تجربیات معماری هزار ساله مسجدسازی به‌ویژه خلق طرح مسجد ایرانی را در بردارد و به همین لحاظ می‌توان بسیاری از سبک‌های تاریخ معماری ایران و کشورهای همسایه را در آن شناسایی کرد. ایجاد انواع جرزهای آجری تزیین شده با نقوش هندسی، ستون‌های آجری با مقاطع مختلف از جمله فرم‌های دوبخشی و سه‌بخشی و چهاربخشی که از ترکیب دایره‌ها به‌دست می‌آید، طاق و چشمه‌های پوششی در انواع روش‌های اجرایی، ایوان‌های چهارگانه با تزیینات متفاوت در هر کدام، گنبدهای عظیم با روش‌های ابداعی به‌صورت دو پوسته پیوسته، نماهای موزون و تزیین شده در اطراف حیاط، سردر‌های ده‌گانه که هر کدام به معبری در اطراف مسجد گشوده می‌شود؛ همه این آثار در ترکیب نهایی مجموعه بی‌نظیری را تشکیل می‌دهد که می‌توان به آن تاریخ پیوسته و دایرة‌المعارف معماری ایران و برخی دیگر نقاط به‌ویژه آسیای میانه اطلاق کرد.

 

از آن گذشته با تحولاتی که در قرن پنجم هجری (یازدهم میلادی) در آن به‌وجود آمد مسجد شبستانی قبلی به مسجد چهار ایوانی تبدیل گردید و این شیوه جدید نام طرح مسجد ایرانی را در مقایسه با طرح شبستانی (معطوف به فرهنگ عربی) اتخاذ کرد و از آن دوره بیشتر مساجد جامع شهرهای بزرگ ایران با همین سبک چهار ایوانی ساخته شدند و حتی در بعضی از مساجد موجود از قبل نیز تغییراتی ایجاد کردند تا به مسجد چهار ایوانه تبدیل شود. این الگو به سرزمین‌های مسلمان‌نشین خارج از ایران نیز تسری پیدا کرد؛ بنابراین عمده‌ترین ارزش معماری مسجد جامع اصفهان آن است که نقش الگوی پیش‌آهنگ را در تاریخ معماری مشرق‌زمین ایفا کرده است. این طرح به‌عنوان طرح مسجد ایرانی خلق منحصربه‌فردی در میان مساجد جامع جهانی است که بعدا الگوی ایجاد مساجد دیگر در ایران و آسیای میانه می‌شود.

blank

ثبت در میراث جهانی

این اثر در اجلاس سی و ششم یونسکو در زمره میراث جهانی ثبت گردید.

مسجد جامع اصفهان با معیار شماره‌ی ‌۲ معیارهای جهانی یونسکو مطابقت دارد. این مسجد اولین ساختمان اسلامی است که با معماری چهار ایوان ساخته شده است. معماری مسجد جامع اصفهان الهام گرفته از سازه‌های ساسانی است که بعدها وارد معماری اسلامی شده‌ است. این‌گونه معماری الگوی ساخت مساجد جدید و زیبا شد. گنبد نظام الملک اولین گنبد دو پوسته‌ی ردیفی در دنیای اسلام است که در آن از مهارت‌های مهندسی جدیدی استفاده شده و در طراحی و ساخت سایر گنبدهای مساجد و قبرستان‌های جهان اسلام از آن الهام گرفته شده است.  بر اساس این دو عنصر، مسجد جامع یک الگوی شناخته شده در طراحی مساجد، ترکیب فضایی و ساخت گنبد است که در بسیاری از دوره‌های بعدی اسلامی به آن اشاره شده است.

مسجد جامع اصفهان

زیربنایش از دوره ساسانی است، در زمان خلیفه عباسی تخریب و بازسازی شده و در عصر سلجوقی به اوج معماری خود رسیده است، از کاشی‌های صفوی نیز ردی بر پیکر خود می بیند و بخشی از شبستانش درد بمب‌های صدام در هشت سال دفاع مقدس را احساس کرده؛ مسجد جامع عتیق قطعا یکی از منحصربه فرد ترین میراث فرهنگی ایران است.

در زمانی که نامی از اصفهان نبود و این آب و خاک به نام “جی”، “قه” و یا “مهربین” نامیده می‌شد، بنایی در این محل به بار نشست که گویا خاکش را با آبی مقدس خشت کردند تا چند سال معبدگاه زرتشتیان و برای هزاران سال یکی از مهم‌ترین مسجدهای ایران و جهان باشد. مسجدی که گوشه گوشه آن از تاریخ ایران و اصفهان و آنچه بر این خاک گذشته یادگاری دارد و تاریخ جلویش زانو می‌زند. مسجدی که ۸۸۰ سال پیش در میراث ثبت ملی شده و هشت سال است که نه در ایران بلکه در جهان ثبت و شناخته شده است.

پایه‌های اولیه شکل گیری مسجد

شکل‌گیری شهر اصفهان را می‌توان همزمان با ایجاد مسجد جامع در میدان مرکزی شهر دانست. در سال‌های ابتدایی حمله اعراب به ایران و در حدود سال ۱۵۶ هجری قمری مسجدی وجود داشت که گمانه می‌رفت بر روی خرابه‌های آتشکده‌ای بنا شده باشد. این مسجد در واقع اولین محل اسلامی ساخته شده در این منطقه بود و کفاف نیازهای جمعیت حاضر را می‌داد.

در قرن سوم هجری و در زمان خلافت معتصم گسترش شهر و افزایش جمعیت باعث شد تا نیاز به تغییر در مسجد احساس شود. در سال ۲۲۶ مسجد قدیمی به طور کامل خراب شد، خانه‌ها و بناهای اطراف آن خریده و مسجدی به مساحت یک هکتار به سبک خراسانی بنا شد. جهت قبله را که حدود ۲۰ تا ۳۰ درجه با قبلهٔ فعلی اختلاف داشت، اصلاح کردند و شبستان‌های ستون‌دار و سقف چوبی در آن ایجاد کردند. کتابخانه‌ای هم در همین دوران در مسجد ساخته شد که کتب علمی زمانه را در آن جمع‌آوری و کنار هر ستونی کلاس درس تشکیل دادند.

پس از خلافت عباسی اصفهان برای چند سال ناآرامی‌هایی تجربه کرد و دعواهای سیاسی مختلفی بر شهر حاکم شد. پس این اتفاقات حکومت آل بویه بر سرکار آمد و شهر رونق دوباره یافت و در دوران نفوذ “صاحب بن عباد” در شهر، اصفهان به کانون مهمی برای اسلام تبدیل شد. توسعه شهر بر مسجد جامع تاثیر گذاشت و چند دهانه جدید به مسجد اضافه شد ضمن اینکه ستون‌ها نیز با آجر پخته تزئین شدند.

شکوه و سقوط مسجد در سلجوقی

در سال ۴۴۲ هجری قمری طغرل سلجوقی دروازه‌های شهر را پس از یک محاصره طولانی گشود و تخریب‌های زیادی به شهر تحمیل شد. البته اصفهان پایتخت طغرل شد و دوران بازسازی را بسیار سریع طی کرد و بار دیگر از جلال بهره‌مند گشت. این توسعه در زمان “آلب ارسلان” ادامه داشت و در زمامداری “ملکشاه” به اوج خود رسید تا شهر که اکنون یکی از پرجمعیت‌ترین شهرهای قاره بود نیاز به نوسازی پیدا کند.

مسجد جامع شهر هم از این گردباد توسعه در امان نماند و بیشترین تغییرات را در این زمان متحمل شد. در مهم‌ترین تغییر معماری شبستان‌ها به ایوان تغییر کرد و سبک رازی در مسجد اجرا شد. همچنین گنبد نظام‌الملک با تخریب تعدادی از ستون‌های شبستان جنوبی ساخته شد و گنبد تاج‌الملک نیز در همین زمان به بنا اضافه شد. در این زمان مسجد شکل چهار ایوانی کلاسیک به خود گرفت و ایوان شاگرد نیز از دل بنا سربرآورد.

مسجد

با مرگ ملکشاه در سال ۴۸۵ قمری، اصفهان کانون رقابت و درگیری جانشینان وی و نیز منازعات مذهبی شد. شهر در اثر اختلافات سیاسی و مناقشات مذهبی به‌تدریج شکوه خود را از دست داد. در ابتدای قرن ششم هجری اختلافات اسماعیلیان و سلجوقیان به اوج رسید و به دنبال این اختلافات “عبد الملک بن عطاش” یکی از بزرگان اسماعیلیان توسط سلجوقیان به قتل رسید. پیرو این اتفاق، مسجد جامع اصفهان و کتابخانه آن دچار حریق بزرگی شد که آن را تقصیر اسماعیلیان خشمگین دانستند. در این آتش سوزی که در سال ۵۱۵ رخ داد، آموزشگاه‌ها، صومعه‌ها، مخزن‌ها و کتابخانهٔ بزرگ مسجد از بین رفتند.

پس از آتش سوزی دوران بازسازی و ترمیم سریع آغاز شد و مهم‌ترین مسجد سرزمین اسلامی ایران به همان شکل رازی ترمیم بنا شد. همچنین کتیبه‌ای درباره این آتش سوزی در شمال شرق بنا نصب شد.

مسجد جامع و مغولان

سلطان سجر سلجوقی پایخت را از اصفهان تغییر داد و این اتفاق سرآغاز رکود در شهر شد. تا زمان حمله مغول اوضاع آرام اما همراه با رکود در شهر ادامه داشت تا گردباد حمله مغول مانند بادی تمام برگ‌های درخت پربار اصفهان را ریخت و جز چند شاخه خشک چیزی از آن باقی نگذاشت. آوازه شهر اما خیلی زود دامن مغولان را نیز گرفت و در زمان پادشاهی ایلخانیان خصوصا “الجایتو” اصفهان بار دیگر رونق یافت و محور بسیاری از رویدادهای مهم کشوری شد.

اوج رخدادهایی که بر سر مسجد جامع در دوره ایلخانی آمد را می‌توان در محراب بی‌نظیر الجایتو دید. محرابی از هنر کچ‌بری که با طرح‌های ریز و پر جزئیات خود چشم‌ها را خیره می‌کند و باورش سخت است مغول‌ها چنین غرق در فرهنگ و هنر شده‌اند تا چنین اثری خلق کنند. همچنین شبستان‌ جدید با طاق‌هایی که هر کدام تزئینی خاص داشتند ایجاد شدند و فضای یک دستی در بخشی از مسجد حاکم شد.

blank

با سقوط ایلخانان شهر برای چند سالی دست حاکمان محلی بود، پس از آن نیز سونامی حمله تیمور آمد که در مقابل آن گردباد حمله مغول هیچ بود. در این زمان مرکز دینی شهر نیز رونق خود را از دست داد تا اینکه تزئینات جدیدی بر مسجد انجام و با تخریب ستون‌های قرن سومی بخش‌هایی جدیدی از جمله یک شبستان به بنا اضافه شد.  تا زمان آق‌قویونلوها تغییر خاص دیگری بر مسجد شاهد نبودیم، اما به گواه برخی مورخان در دوره “اوزون حسن” تغییرات مختلفی در ساختار مسجد شکل می‌گیرد.

عصر جدید شهر در صفوی و مسجد عتیق

با ظهور صفویان و انتخاب اصفهان به عنوان پایتخت شهر بزرگ و مهم بار دیگر جانی تازه می‌یابد. صفویان شهر و کشور را گسترش می‌دهند و شاهکارهایی معماری زیادی خلق می‌کنند. شاه عباس کویر برای بنا نهادن پایتخت رویایی خود از منطقه جوباره و جی دور می‌شود و به سمت باغ نقش جهان می‌رود تا جهان شهر خود را بر مبنای میدان بزرگ و گذر طولانی بنا نهد. بنابراین این مسجد جامع بزرگ شهر پس از ساخته شدن میدان جدید و مسجد جامع عباسی لقب عتیق، قدیمی یا کهنه را می‌گیرد.

البته ساخت ‌و سازهای صفوی به معنی فراموش شدن بافت تاریخی شهر نبود، بلکه این قسمت از شهر نیز سر و شکل تازه‌ای به خود یافت و در مهم‌ترین اقدام مسجد جامع عتیق به کاشی‌های معقلی مزین شد. همچنین تعمیراتی در بخش‌هایی از مجلس از جمله مقبره علامه مجلسی صورت پذیرفت. در همین زمان پوشش ایوان شرقی که مربوط به دوران سلجوقی بود فروریخت و با مقرنس‌های صفوی آراسته شد.

در زمان قاجار با انتقال پایتخت به تهران و اوضاع نامطلوب حاکم بر کشور، به مسجد جامع عباسی نیز توجه چندانی نشد و به جز چند کتیبه و مقداری خرابی چیز زیادی از آن زمان در مسجد در دست نیست.

قرن جدید و اتفاقات جدید در مسجد

با آغاز قرن جدید و سر و سامان گرفتن اوضاع ایران در دوران پهلوی اول، مسجد جامع اصفهان ثبت ملی شد و هرساله بودجه‌های مرمتی و پژوهشی از سوی وزارت فرهنگ و هنر برای مسجد در نظر گرفته می‌شد. در این زمان با دعوت از چند مرمت‌گر ایتالیایی و فرانسوی مرمت گسترده‌ای بر روی مسجد انجام شد و بسیاری از بخش‌های آن مانند مدرسه مظفر از خطر تخریب در امان ماندند. در همین زمان پرده از اهمیت و سبقه طولانی این مسجد نیز افتاد و این محل تبدیل به پژوهشکده‌ای بزرگ برای اصفهان و اسلام شناسان شد.

blank

مرمت مسجد تا انقلاب اسلامی در سال ۱۳۵۷ ادامه داشت و پس از پیروزی انقلاب با وقفه‌ای یکساله برنامه‌های مرمتی دوباره آغاز شد. اما ضربه بزرگ به مسجد در اسفندماه ۱۳۶۳ رخ داد، بمبی یک بمب‌افکن عراقی درست بر روی شبستان جنوب شرقی فرود آمد و قامت مسجدی که روبرو تاریخ خم به ابرو نیاورده بود را شکست.

امواج حاصل شده از این بمب طاق‌ها و چشمه‌ها را لرزاند و ترکش‌هایش باعث ضربه به کاشی‌ها و گنبد شد. مدتی بعد آوارها جمع‌آوری، آجرهای سالم برای بهره‌برداری دوباره جدا، نقشه‌ای از محیط برای بازسازی آماده، کاشی‌های گنبد خاکی و نظام‌الملک هم تعمیر، سنگ‌های مرمر به وسیلهٔ بست‌های فلزی به زمین متصل، سنگفرش‌های مسجد کامل جدا و پس از زیرسازی دوباره نصب شد. این اتفاق قامت مسجد را سروقامت تر از همیشه کرد و نشان داد که بنایی که گردباد مغول و تیمور را پشت سر گذاشته در برابر نسیم رژیم بعث نیز اتفاقی برایش نخواهد افتاد.

ثبت جهانی

در سال ۱۳۸۹ موضوع ارسال پرونده ثبت جهانی مسجد جامع اصفهان به یونسکو جهت ثبت جهانی مطرح شد. البته پیش از آن در سه دهه پیش نیز این مسئله مطرح شده بود. در دی ماه سال ۱۳۸۹ ه‍.ش تمام معیارهای یونسکو برآورده شده و در پرونده‌ای جامع ثبت و ارسال شد. پس از آن موزه‌ای برای آثار کشف‌شده در مسجد و ماکتی برای بنا ایجاد شد. تابلوهای راهنما را به دو زبان در مسجد قرار دادند؛ پایگاه و فضایی برای معرفی مسجد مختص آشنایی بازدیدکنندگان ایجاد شد و دستگاه‌هایی برای نمایش و فیلم هم در مسجد قرار داده‌شد. در ۱۵ دی ماه سال ۱۳۹۰ متخصصان از مسجد دیدن کردند و پس از بررسی‌های لازم، این بنا ثبت جهانی شد.

منبع:ایمنا

برج پیزای ایران

گویی خشت اول را معمار کج نهاد تا ساربان را در کوچه پس کوچه ها برج پیزا بخوانند، مناره ای که در محله قدیمی جوباره اصفهان قد علم کرده است و کج بودنش شگفتی آفرین شده است.

به گزارش خبرنگار ایمنا، مناره ها جز جدا ناشدنی از سازه های معماری ایرانی هستند. این بناها در گذشته به عنوان برج آتش یا برج نشانه یا راهنما برای کاروان‌ها شناخته می شدند و بر تمام شهر مشرف بودند. از این منارها به عنوان محل خبر رسانی یا اذان‌گویی هم استفاده می شد. شهر تاریخی اصفهان صاحب یکی از عجیب ترین مناره های ایران است.

منار ساربان در شمال محله جوباره اصفهان قرار دارد و تاریخ ساخت آن به دوران سلجوقیان می رسد. این مناره دارای تزئینات آجری و کاشی کاری است و از قرن ششم هجری تا امروز، با ارتفاع ۵۴ متری اش به حالت کج سر جای خود ایستاده است و با شمارهٔ ثبت ۲۳۲ در ۱۵ آذر ۱۳۱۴ به ثبت ملی رسیده است.

در واقع دلیل این کج بودن مناره ساربان آن است که پایه های این بنا بعد از ساخته شدن به صورت نامتقارن نشست کرده اند و باعث شده تا مناره حدود هشت درجه به سمت جنوب شرقی کج شود. این نشست نامتقارن احتمالا به دلیل اختلالات موجود در پی بنا یا تغییرات سفره آب زیرزمینی یا حتی استفاده از چاهک‌های آب منازل اطراف اتفاق افتاده است.

منار ساربان با ۵۴ متر ارتفاع یعنی در حدود یک متر کمتر از برج پیزا، قدمتی بیشتر از آن دارد و ۸ درجه از خط عمود انحراف دارد. شاید بد نباشد همین جا بین مناره ساربان و برج پیزا مقایسه ای داشته باشیم. زاویه انحراف برج پیزا حدود ۶.۳ درجه از خط عمود است که به نظر می رسد علت اصلی کج شدن آن، پی ریزی روی بستری ماسه ای باشد.

اما منار ساربان با ۵۴ متر ارتفاع یعنی در حدود یک متر کمتر از برج پیزا قدمتی بیشتر از آن دارد و ۸ درجه از خط عمود انحراف دارد. با این حال منار ساربان شهرت جهانی ندارد و برج پیزا معروف ترین بنای ایتالیا و گردشگرپذیرترین آنها است.

طراحی متنوع، بدنه بیرونی این مناره آن را به هفت بخش متفاوت تقسیم بندی می کند. بخش اول آن آجرچینی ساده ‌است. بخش‌های دوم و سوم آن دارای تزیینات عالی آجرکاری است. بخش چهارم آن تاج اول (گلوگاه) مناره ‌است که مقرنس های آجری همراه با کاشی های فیروزه ای بسیار زیبا دارد. بخش پنجم آن نیز تزیینات آجری است. بخش ششم آن تاج دوم منار ‌است و بخش هفتم آن هم تارک منار یا تاج اصلی است. در قاعده دو تاج این مناره دو کتیبه بسیار زیبا از بهترین رنگ فیروزه‌ ‏ای کاشی دیده و خوانده می‌‏ شود.

کتیبه های موجود در مناره ساربان سه قطعه هستند که با خط کوفی نوشته شده اند.این کتیبه ها در زمانی که مورد بررسی یکی از محققین قرار گرفته سالم نبوده و عوامل جوی مانند سرما و گرما و تابش آفتاب اثر بسیار برروی آن گذاشته بودند به هر حال مفاد کتیبه ها شامل عبارات مذهبی است.

هر چند خشت اول معمار کج نهاده نشد و این مناره ناخودآگاه و بر اثر نشست در پایه هایش کمی کج شده، اما در حال حاضر باید میزان انحراف منار ساربان به طور مرتب مورد پایش قرار گیرد تا از خطر احتمالی ریزش آن در آینده جلوگیری شود.

این مناره در محله جوباره اصفهان، در نزدیکی مسجد جامع اصفهان، مسجد مصری، مناره مسجد علی ،مناره چهل دختران، و خانه قزوینی ها واقع شده است. محله جویباره در شمال شرقی اصفهان قرار دارد که از شمال به میدان قدس و خیابان سروش از جنوب به خیابان ولی عصر، از غرب به خیابان علامه مجلسی و میدان عتیق و از شرق به خیابان صغیر محدود است.

منبع:ایمنا