نوشته‌ها

کارت پستال از نخجوان آذربایجان؛ نمک‌‌درمانی در کوه دوزداغ

کوه نمک «دوزداغ» در ۱۴ کیلومتری جمهوری خودمختار نخجوان قرار دارد. جمهوری خودمختار نخجوان بخشی از جمهوری آذربایجان است.

از زمانی که راه ابریشم قدیم، از این کوه نمک استخراج می‌شد. از قرن بیستم بیماران مبتلا به آسم و برونشیت برای «نمک درمانی» به اینجا می‌آیند.

بوی نمک در ورودی تونل احساس می‌کنید. برای اینکه از اثرات درمانی نمک در اینجا بهره‌مند شوید باید دست‌کم پنج ساعت اینجا بمانید.

دوره درمان معمولا دو هفته طول می‌کشد. پزشکان محلی می‌گویند اغلب بیمارانی‌که به اینجا می‌آیند درمان می‌شوند.

زلیفا کاسانووآ،‌ پزشک و سرپرست مرکز فیزیوتراپی دوزداغ می‌گوید: «نمک درمانی در اینجا هم به مبتلایان به برونشیت کمک می‌کند و هم اثرات فوق‌العاده‌ای بر پوست دارد.» آرامش و سکوتی که در غارهای دوزداغ برقرار است از هر آوازی بهتر است.

منبع:یورو نیوز

کارت پستال از نخجوان آذربایجان؛ آرامگاه مؤمنه خاتون

مقبرۀ مؤمنه خاتون، یکی از بناهای مشهور شهر نخجوان است. جمهوری خودمختار نخجوان بخشی از جمهوری آذربایجان است.

این بنا در سال ۱۱۸۶ به یاد مؤمنه خاتون ساخته شد که نقش مهمی در زندگی سیاسی و اداره این ناحیه داشت. آرامگاه او در زیرزمین این بنا قرار دارد.

این بنای زیبا اکنون یکی از شاهکارهای معماری نخجوان به حساب می‌آید. ارتفاع این بنا اکنون ۲۶ متر است اما در آغازِ کار، ارتفاع بنا ۹ متر بود و در بالای مقبره، برجی گنبدی به شکل چادر قرار داشت.

روی مقبره مومنه خاتون نوشته شده:‌ «می‌رویم و باد می‌ماند»

مؤمنه خاتون همسر شمس‌الدین ایلدگز، حکمران قدرتمند این منطقه بود. پس از مرگ مؤمنه خاتون، شوهرش دستور ساخت این مقبره را داد اما خودش کمی بعد درگذشت و ادامۀ کار ساخت آرامگاه بر دوش پسرشان افتاد. در مجموع ساخت این بنا ۱۱ سال طول کشید.

مؤمنه خاتون مشاورِ شوهرش نیز بود. فخرالدین سفرلی،‌ تاریخ‌دان اهل نخجوان می‌گوید:‌ «مؤمنه خاتون زن بسیار خردمندی بود که برای اداره کشور جویای نظرات او بودند و در بین کارگزاران دولتی حرف او اعتبار داشت.»

روی آرامگاه او نوشته شده است: «می‌رویم و باد می‌ماند، می‌میریم و کارمان برجا می‌ماند.»

منبع:یورو نیوز