جاهای ترسناکی در شهرهای آسیایی وجود دارد که به‌خاطر متروکه‌شدن و داستان نفرین و ماجراهای ارواح که از آن‌ها نقل می‌شود، طرفداران زیادی بین علاقه‌مندان به گردشگری سیاه دارند.
اگر از گردشگران علاقه‌مند به جاذبه‌های وحشتناک و مهیج هستید، می‌توانید در سفر به یکی از ۵۰ کشور آسیایی، رویای خود را رنگ واقعیت ببخشید. فرقی نمی‌کند که از روستایی در چین که مقهور طبیعت شده است، بازدید می‌کنید یا به دیدن کارخانه‌ای متروکه در جزایر ژاپن می‌روید، شهرهای ارواح آسیایی، مکان‌های فوق‌العاده ترسناکی برای طرفداران گردشگری سیاه هستند. در ادامه به پنج شهر آسیایی اشاره خواهیم کرد که به‌شدت دلهره‌آور هستند، به‌طوری که هنگام بازدید از آن‌ها، از روی ترس دائم به پشت سرتان سرک می‌کشید.

جزیره هاشیما، ژاپن

سفر به یک جزیره مطمئناً بهترین گزینه برای هر برنامه‌ی سفری به حساب می‌آید، اما جزیره‌ی هاشیما در ژاپن احتمالاً از آن مقاصدی نیست که شما به دنبالش می‌گردید و از سواحلی با شن‌های سفید، تفرجگاه‌ها و تخته‌های پارویی اجاره‌ای خبری نیست. این جزیره که در نزدیکی ساحل ناگاساکی قرار دارد، در سال ۱۸۹۰ توسط شرکت میتسوبیشی خریداری شد تا به استخراج زغال‌سنگ از اعماق دریا بپردازد و تا اواخر قرن بیستم نیز همچنان مشغول فعالیت بود. در دهه‌ی ۱۹۶۰، زمانی که نفت جایگزین زغال‌سنگ شد و در بحبوحه‌ی شایعات کار اجباری، این معدن در سال ۱۹۷۴ بسته شد و کارگرانش آن را ترک کردند.
جزیره‌ی هاشیما در سال ۲۰۰۹ به روی گردشگران باز شد و اثرات آب‌وهوا و خورندگی آب دریا روی ساختمان‌های متروکه‌ی آن به‌وضوح مشهود است. سفر به این محل از طریق ناگاساکی آسان است، شهری که در سال ۱۹۴۵ تحت یک حمله‌ی هسته‌ای قرار گرفت و خود مقصدی رعب‌آور برای گردشگری به حساب می‌آید.

ایستگاه بوکور هیل، کامبوج

ایستگاه بوکور هیل در کامبوج که سابقاً استراحتگاه معروفی برای اشراف فرانسوی بود، اکنون جزو مقاصدی است که گردشگران در انتهای فهرست خود قرار می‌دهند. با این حال افراد عاشق ماجراجویی می‌توانند از بقایای این سازه که پوشیده از گیاه است و فضای دلهره‌آور آن لذت ببرند. این ایستگاه در ۳۷ کیلومتری غرب کامپوت در جنوب کامبوج قرار دارد و فرانسوی‌ها در زمان اولین جنگ هندوچین، به‌دلیل شورش‌های محلی، آن را ترک کردند. با افتتاح یک کازینو در دهه‌ی ۱۹۶۰، این ایستگاه مجدداً مورد استفاده قرار گرفت، اما در دهه‌ی ۱۹۷۰ دوباره متروکه شد.
در ساختمان‌های ایستگاه بوکور هیل می‌توان سوراخ‌هایی که گلوله‌ها به‌جا گذاشته‌اند و بقایای کاخ اصلی بوکور را که در مرکز شهر قرار داشت، مشاهده کرد. علاوه بر این، بازدیدکنندگان برای تماشای بقایای شهر از جمله کلیسای قدیمی کاتولیک متعلق به دهه‌ی ۱۹۲۰ می‌توانند به بلندی ۹۰۰ متری منطقه کوهنوری کنند. جالب است بدانید که طبق شایعات، در زمان ساخت ایستگاه بوکور هیل، ۹۰۰ نفر به‌خاطر رطوبت و شرایط بد آب‌وهوایی جان خود را از دست دادند.

هاتووان، چین

هاتووان، روستانی در جزیره‌ی شنگشان، شرق شانگهای چین است که زمانی یک روستای ماهیگیری پر رونق بود، اما از دهه‌ی ۱۹۹۰ به‌خاطر عدم‌دسترسی به مراکز آموزشی، فقدان تحویل موادغذایی و نبود برق و لوله‌کشی آب، خالی از سکنه شد؛ هرچند محبوبیت زیادی بین گردشگران دارد. به‌قدری چمن و پیچک روی خانه‌های این روستا روییده که گویی، لحافی از جنس چمن روی آن‌ها را پوشانده است و تصور می‌کنید که طبیعت، این خانه‌ها را بلعیده است. بازدیدکنندگان می‌توانند به بالای یکی از تپه‌های متعدد جزیره بروند و از آنجا به تماشای مناظر وسیع و زیبای این روستای متروکه بنشینند. برخی از ساکنان قدیمی هاتووان با وجودِ فقدان امکانات رفاهی مدرن همچنان در این روستا زندگی می‌کنند.

بهانگار، هند

بهانگار را یکی از رعب‌آورترین نقاط هند می‌دانند، به‌خصوص که به‌کرات گزارش‌هایی از انجام فعالیت‌های غیرطبیعی در آن گزارش شده است؛ نظیر دیده‌شدن نورهای عجیب در طول شب، صداهای خوف‌انگیز رقص و موسیقی و داستان‌های‌ نفرینی که قدمت آن به قرن‌ها قبل برمی‌گردد. این شهر و قلعه‌های آن ظاهراً در قرن ۱۷ نفرین شده‌اند، زمانی که جادوگری عاشق یک شاهزاده خانم می‌شود و تلاش می‌کند تا عشق خود را به او نشان دهد، اما شاهزاده میلی به این پیوند ندارد و جادوگر هم تصمیم می‌گیرد او را جادو کند. دختر از این کار جادوگر با خبر می‌شود و دستور می‌دهد او را بکشند، جادوگر هم موقع مرگ خود، قلعه و ساکنانش را نفرین می‌کند. مردم محلی معتقدند که این نفرین، باعث ویرانی روستا و حضور مداوم ارواح در آن شده است. از آنجا که گفته می‌شود ارواح هنگام غروب خورشید وارد این مکان می‌شوند، سازمان تحقیقات باستان‌شناسی هند، ورود بازدیدکنندگان به این منطقه را پس از ساعت ۶ عصر ممنوع کرده است.
بهانگار در ۸۵ کیلومتری جیپور قرار دارد و بقایای به‌جامانده از آن که شامل معابد، سالن‌های عمومی، بازارها، عمارت‌ها و کاخ سلطنتی می‌شود، به‌خوبی محاظت شده‌اند. یادتان باشد که فقط در طول روز امکان بازدید از این منطقه وجود دارد.

آق‌دام، آذربایجان

تبدیل آق‌دام آذربایجان از یک کلان‌شهر به شهر ارواح، اتفاق وحشتناکی بوده است. این شهر در اوایل قرن نوزدهم بنیان گذاشته شد و در گذشته پایتخت منطقه‌ی آق‌دام بود و تا سال ۱۹۷۹ جمعیت آن به بیش از ۲۳ هزار نفر رسید. هرچند این شهر در دهه‌ی ۱۹۹۰ در زمان اشغال ارمنستان تقریباً به‌طور کامل ویران شد، ساختمان‌های آن غارت و بسیاری از بناها از جمله مساجد شهر به‌شدت تخریب شدند. اکنون آق‌دام به‌طور کامل متروک و ویران شده و هنوز هم از جایگاه متزلزلی در تقاطع بین گرجستان، ارمنستان و روسیه برخوردار است.

مرتبط: کاخ داگز یا پلازو دوکاله نگینی در شهر ونیز