نوشته‌ها

گردشگری و منظر شهری

یک کارشناس برنامه ریزی شهری گفت: گردشگری شهری بدون در نظر گرفتن روح حاکم بر منظر، تنها جنبه عینی دارد و قادر به برقراری ارتباط مناسب با سایر عناصر نیست.

صادق صیدبیگی درگفت وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه شهرها به عنوان مهمترین جوامع زیستی قرن حاضر مطرح هستند، اظهار کرد: منظر شهری و شناخت مفهوم شهر نزد شهروندانی است که در طول تاریخ در آن محیط زیسته‌اند و با کالبدهای طبیعی و مصنوعی با آن ارتباط معنایی تولید کرده‌اند که این موضوع در تداوم حیات معقول آن‌ها نقش اساسی دارد.

وی افزود: شهرها از جنبه های محیطی و اکولوژیکی درکنار جنبه‌های اجتماعی، سیاسی و اقتصادی و بهبود کیفیت منظر، بیش از گذشته نیاز به توجه دارند؛ شهرها تصویر تفکر، نوع زندگی و تحولات فرهنگی و تاریخی ساکنان خود هستند که بعد از تحولات انقلاب صنعتی عموماً به مراکز گردشگر فرصت، تبدیل شده و پس از مدت کوتاهی نیز به دلیل زمینه های موجود در آن ها اصلی ترین مقصد گردشگران نام گرفته اند.

این کارشناس برنامه ریزی شهری اضافه کرد: موضوع اصلی منظر شهری تفسیر صحیح و در نهایت باز تولید کیفیت‌هایی است که ارزش‌های قدیم و جدید شهر را به هم پیوند می زند و موجب حفظ رابطه طبیعی انسان با محیط شهری خود می‌شود و فضایی قابل زیست فراهم می‌آورد؛ منظر گردشگری نیز می‌تواند به عنوان جزیی از منظر شهری، حوزه نوینی در ادبیات مطالعات شهری باشد که از ادراک کالبد شهر فاصله گرفته و به برقراری ارتباط عاطفی بین شهر و دیدار کننده، تثبیت ذهنی منظر شهر و ایجاد رابطه عینی، ورود کند و در عین حال میل به زندگی ساکنان شهر به محل سکونت خود را نیز افزایش دهد.

صید بیگی ادامه داد: ترسیم خط ارتباطی متناسب بین نمادهای شهری با در نظر داشتن کیفیت ادراک دیدار کنندگان و آسایش ساکنان می‌تواند در ذهن مخاطب تصویری ماندگار برجای بگذارد و ارتباط عینی و ذهنی بین گردشگران و شهر را ایجاد کند که می توان آن را منظر گردشگری شهری نامید.

وی خاطرنشان کرد: منظر گردشگری شهرها محل تلاقی منابع تاریخی، جغرافیایی و فرهنگ حاکم بر آن شهر است که تفاوت بسیار با ساخت فضاهای نشانه گذاری شده و محصور گردشگری که می‌توانند جنبه‌های ناخوشایند و نامرتب زندگی شهری محلی را بپوشانند، دارد.

 این کارشناس برنامه ریزی شهری با بیان اینکه برخی مطالعات موردی پیرامون شهرها، بر ساخت یک فضای گردشگری به عنوان ابزاری برای اصلاح مرکز شهر تمرکز می‌کنند، گفت: قطبی سازی فضایی علاوه بر دور بودن از عدالت توزیعی از اهداف ترسیم منظر گردشگری شهری بوده است.

وی ادامه داد: همچنین رویکرد عدالت توزیعی گردشگری شهری سبب ازدحام، آلودگی و فشار کلی بر زیرساخت ها و خدمات، افزایش جریانات، افزایش جرم (به دلیل ورود گردشگران) و تغییرات سریع در ویژگی‌های مکان می‌شود در حالی که به طور هم زمان، منافعی برای برخی ذینفعان از جمله اداره کنندگان شهر، وام دهندگان، توسعه دهندگان، تاجران، سهام داران و برخی ساکنان مختلف به همراه دارد.

گردشگری شهری ماهیت اصلی گردشگری را شکل می دهد

این کارشناس برنامه ریزی شهری افزود: گردشگری شهری نتیجه تصمیمات درهم تنیده و پیچیده ذی‌نفعانی همچون آژانس‌ها و دولت‌ها است که در سطوح مختلف جوامع محلی و گردشگران قرار دارد که در واقع در این نوع گردشگری برخی سود و برخی زیان می‌کنند.

وی اظهار کرد: با ترسیم منظرگردشگری شهری، سایر منظرها مورد توجه بیش‌تر قرار می‌گیرد چراکه ماهیت اصلی منظر گردشگری را شکل می دهند و بر همین مبنا حفاظت و ساماندهی می شود، در این حالت منظر گردشگری شهرها می‌تواند مانند اهرمی دو جانبه عمل کرده و به عنوان عنصر کششی، گردشگران را از سایر نقاط جذب کند و همزمان برای ساکنان نیز زندگی با کیفیت‌تری فراهم آورد.

صیدبیگی خاطرنشان کرد: منظر از ترکیب زمینه محیطی، معماری، فرهنگی و تاریخی به وجود می آید و منظور از منظر گردشگری، گردشگری شهری نیست چراکه می‌تواند آمیخته ای از فضاهای فرهنگی، معماری، تاریخی و محیطی با در نظر گرفتن جنبه‌های اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و محیط زیستی ساکنان و دیدار کنندگان باشد که عموماً به منظور دیدار «دیگران» مورد بهره برداری قرار می‌گیرد و بدون دیدار کننده، منظر گردشگری شهر مفهومی پایدار نیست. ‎بنابراین منظر گردشگری شهری در برگیرنده ابعاد فضایی، زمانی، مکانی، طبیعی، تمدنی و تاریخی شهر در ارتباط کامل با منظر فرهنگی به لحاظ عینی و ذهنی است که از سویی با ترسیم خط ارتباطی متناسب بین نمادهای جاذب و زندگی روزمره مردم شهر و همچنین در نظر داشتن ارتباط بین نمادها و کیفیت ادراک دیدار کنندگان و گردشگران از سوی دیگر حاصل می‌شود.

توجه به طراحی و برنامه ریزی منظر شهری و رونق گردشگری

وی گفت: منظر گردشگری شهری می‌تواند با شهرت شهر سبب احیای غرور ساکنان شده و تصویری ارزشمند در ذهن مخاطب (برند) ایجاد کند؛ گردشگری شهری بدون در نظر گرفتن روح حاکم بر منظر، تنها جنبه عینی داشته و قادر به برقراری ارتباط مناسب با سایر عناصر نیست، منظر گردشگری شهری در گرو ارتباط چهارگانه بین عناصر مختلف، گردشگران، ساکنان و نمادهای جاذب است.

وی افزود: ‎امروزه برنامه ریزان شهری و مدیران گردشگری دریافته‌اند برای رونق بخشیدن به گردشگری، باید به ابعاد ظریف و دقیق‌تر شهر توجه کنند، یکی از این ابعاد، منظر شهری است، توجه به طراحی و برنامه ریزی منظر شهری مطلوب گردشگران موجب موفقیت در بازار رقابتی جذب گردشگر در دنیای امروز است.

این کارشناس برنامه ریزی شهری گفت: برخورداری از ظاهر بصری مطلوب و در واقع منظر شهری با هویت، نخستین عاملی است که بر شکل گیری تصویر و سیمای ذهنی گردشگر تأثیر دارد، زیرا گردشگر قبل از ورود به شهر با منظر شهری روبه رو می‌شود؛ ظاهر بصری شهر است که نخستین تصویر ذهنی را در وی به وجود می آورد و در زمان حضور در مقصد، این تصویر ذهنی با مواجه گردشگر با دیگر ویژگی‌های منظر شهری ادامه ‌یابد.

وی با اشاره به تعریف گردشگری اظهار کرد: گردشگری به عنوان نظامی ارزشی و بستری برای تجربه اندوزی، ریشه در تاریخ خلقت انسان دارد که پس از انقلاب صنعتی، شکل و قالب امروزی خود را پیدا کرد. حرکت از یک نقطه مشخص به مکان معین و انجام فعالیت‌های تعریف شده و بازگشت به همان نقطه ابتدایی را می توان گردشگری دانست؛ امروزه یکی از فضاهای گردشگری که مورد توجه گردشگران قرار گرفته است، فضاهای شهری است.

صیدبیگی با بیان اینکه گردشگری شهری دارای ماهیت دوگانه است؛ یعنی از یک سو شهر به معنای اصلی‌ترین مبدأ گردشگران به شمار می آید؛ همچنین شهر به عنوان مقصد گردشگری مد نظر قرار می گیرد، تاکید کرد: آنچه مربوط به گردشگری شهری است، عموماً شهر را به عنوان مقصد گردشگری مد نظر دارد و در واقع هدف از ورود گردشگر به فضای شهری این است که شهر به عنوان مقصد گردشگری قرار گرفته و به قصد بازدید از شهرهای دارای جاذبه‌های گردشگری وارد فضای آن می‌شود.

شهرهای توریستی به کیفیت منظر شهری وابسته‌اند

وی در زمینه نقش شهرهای توریستی اظهار کرد: شهرهای توریستی بیش از دیگر شهرها به کیفیت منظر شهری وابسته اند، هنگامی که گردشگران در حال رسیدن به شهر مقصد هستند، آنچه در ابتدا توجه آنان را به خود جلب می کند، منظر شهری بوده در واقع منظر شهری است که نخستین قضاوت و تصویر ذهنی از شهر را در گردشگر به وجود می آورد؛ شکل گیری این تصویر از منظر شهر از همان مبادی ورودی شهر آغاز می شود و در جریان حضور گردشگر در شهر ادامه می یابد.

این کارشناس برنامه ریزی شهری خاطرنشان کرد: ‎عناصر منظر شهری از قبیل طراحی بیرونی ساختمان‌ها، بالکن‌ها و خیابان‌ها و حذف نقاط ضعف و مشکلات موجود از جمله ضعف امکانات زیربنایی (شبکه حمل و نقل عمومی)، ضعف مولفه‌های کیفی طراحی شهر و فضاهای عمومی شهری (امکانات و عناصر مصنوع فضاهای همگانی شهری، تجهیزات و مبلمان شهری)، ضعف ایمنی و امنیت فضاهای مورد بازدید گردشگران و جلوگیری از اثربخشی تهدیدها (فرسودگی عناصر سازنده مصنوعی و طبیعی فضاهای شهری) می‌تواند بر نقش فضاهای همگانی شهری در توسعه گردشگری بیافزاید.

منبع:ایمنا

گردشگری بین راهی، فرصت یا تهدید؟

گردشگری ، یکی از اصلی‌ترین حوزه‌های اقتصادی برای بهبود وضعیت هر منطقه‌ای است که با توجه ویژه به ظرفیت‌های آن منطقه حاصل می‌آید. اما یافته‌های یک پژوهشی داخلی نشان از آن دارد که این موضوع بالأخص در شهرهای بین راهی، واجد فرصت‌ها و تهدیدهایی است که بایستی به‌درستی مدیریت شوند.

به گزارش ایسنا، بروز پدیده شهرنشینی شتابان، به‌ویژه در کشورهای درحال‌توسعه، چالش‌ها و مشکلاتی را نظیر عدم ثبات جمعیت و منابع شهری، فعالیت‌های اقتصادی کاذب ناپایدار، افزایش بیکاری، ازدحام جمعیت در مناطق کم‌درآمد و ناهنجاری اجتماعی و فرهنگی را به همراه داشته است. این در حالی است که شهرها، نیروی محرکه رشد اقتصادی محسوب شده و با تأمین اشتغال و خدمات امیدبخش ارتقای کیفیت زندگی به شمار می‌روند.

بدین منظور برای تقویت توان اقتصادی شهرها توجه به فعالیت‌های درآمدزا منطبق با ویژگی‌های بومی امری ضروری و غیر قابل انکار است و دراین‌بین، گردشگری، یکی از مهم‌ترین راه‌های توسعه وضعیت اقتصادی شهرها است که بایستی مورد توجه قرار گیرد.

امروزه فعالیت گردشگری به‌عنوان یکی از پرشتابان ترین بخش‌های اقتصادی در حال رشد، اهمیتی دوچندان یافته و در بسیاری از شهرهای شمال و جنوب به‌عنوان یکی از ارکان و محرکه‌های بنیادین توسعه اجتماعی-اقتصادی و همچنین به روشی برای نیل به اشتغال پایدار و ارتقای کیفیت زندگی شهری مبدل گشته است. به‌طوری‌که یکی از اهداف ۱۴ گانه سازمان جهانی گردشگری که در اجلاس سران برای توسعه پایدار در ریو ۲۰ مطرح شد توجه به فعالیت گردشگری به‌عنوان فعالیتی است که می‌تواند به اقتصاد کشورهای درحال توسعه و شهرهای آن‌ها کمک کند. سازمان جهانی گردشگری گزارش می‌دهد که در سال ۲۰۱۷، بخش گردشگری ۱۰٫۴ درصد از تولید ناخالص داخلی جهان را به خود اختصاص داده و ۳۱۳ میلیون شغل یا ۹٫۹ درصد از کل اشتغال را نیز تشکیل داده است.

این موضوع بااهمیت، به‌عنوان یک مسئله پژوهشی توسط گروهی از محققان کشور مورد بررسی قرار گرفته است. در این خصوص، محققان دانشگاه علامه طباطبایی در مطالعه‌ای به بررسی اثرات گردشگری بر پایداری شهرهای بین راهی ایران پرداخته‌اند.

دراین پژوهش، روش گردآوری داده‌ها به‌صورت کتابخانه‌ای و پیمایشی بوده است و محققان از پرسش‌نامه‌های خاص برای جمع‌آوری اطلاعات استفاده کرده‌اند. مطالعه مورد اشاره با مشارکت ۸۰ نفر از ساکنان شهر زیرآب از توابع شهرستان سوادکوه در استان مازندران انجام شده است.

نتایج این پژوهش نشان می‌دهد عواملی چون فقدان مدیریت یکپارچه گردشگری، تغییر کاربری زمین‌های کشاورزی به‌واسطه توسعه ویلاسازی، بازاریابی و تبلیغات ضعیف در عرصه گردشگری، خطر افزایش مخاطرات طبیعی ناشی از مداخلات انسانی در طبیعت، رواج ساخت‌وساز در نواحی بکر، افزایش میزان ترافیک و آلودگی ناشی از عبور و مرور مسافران و وجود رقبای نیرومند منطقه‌ای در عرصه گردشگری مهم‌ترین عوامل منفی اثرگذار بر شهر هستند.

به گفته سید سپهر اعرابی، محقق مدیریت جهانگردی پردیس تحصیلات تکمیلی دانشگاه علامه طباطبایی و همکارش در این تحقیق، «علاوه بر این، تحلیل‌ها نشان داد که اگرچه گردشگری در اغلب متغیرهای مدیریتی، کالبدی و اقتصادی اثری مثبت بر شهر داشته است، ولی ازلحاظ محیط زیستی موجب مسائل عمده‌ای همچون تغییر کاربری و افزایش آلودگی شده است. علاوه بر این، قیمت‌ها نیز افزایش یافته و به‌واسطه توسعه فیزیکی شهر که متأثر از ساخت‌وساز ویلاها در نواحی بکر بوده، میراث تاریخی و فرهنگی شهر نزول کرده و ازدحام ترافیک افزایش یافته است».

این محققان معتقدند: «گردشگری شهری به‌عنوان یکی از انواع گردشگری، نقش مهمی در حفظ و ارتقای هویت فرهنگی، توسعه اقتصادی و غنی‌سازی شهرها ایفا می‌کند. بااین‌حال در شهرهای بین راهی به دلیل شرایط خاص، گردشگری هم به‌عنوان فرصت و هم به‌عنوان تهدید عمل می‌کند».

آن‌ها فرصت‌های پدیدآمده را به شرح زیر بیان کرده‌اند: «می‌توان با برنامه‌ریزی و مدیریت صحیح از عبور گردشگران استفاده کرد و باعث درآمدزایی، ایجاد زمینه‌های اشتغال، توسعه حمل‌ونقل و فروش کالاها و خدمات مورد نیاز گردشگران در بخش اقتصادی، در توسعه روابط فکری، تقویت همبستگی میان گردشگران، شناخت مردم از فرهنگ و تمدن یکدیگر دربخش اجتماعی- فرهنگی، افزایش احترام به طبیعت و کاهش آلودگی‌های صوتی دربخش زیست‌محیطی، بهبود کیفیت پیاده‌روها و اطلاع‌رسانی محیطی، بهبود سیمای بصری شهر، توسعه زیرساخت‌ها دربخش کالبدی و نهادی، افزایش تعداد سازمان‌های مردمی، افزایش اعمال نفوذ مردم محلی و کیفیت ارائه خدمات در بخش مدیریتی –نهادی گردید».

اعرابی و همکار محققش، مصادیق تهدید را نیز به شرح زیر برشمرده‌اند: «با مدیریت نادرست، ممکن است افزایش هزینه‌های خوراکی و غیرخوراکی خانوار، افزایش قیمت زمین دربخش اقتصادی، افزایش میزان آسیب‌های اجتماعی و کاهش امنیت، کاهش دسترسی به خدمات درمانی، کاهش حس غرور شهروندان، تغییر سبک زندگی دربخش اجتماعی –فرهنگی، افزایش آلودگی‌های شهری، افزایش ازدحام ترافیک و کاهش سطح سرویس معابر و خیابان‌ها دربخش کالبدی، کاهش میزان کمک به حفظ منابع طبیعی، افزایش سرانه تولید پسماند دربخش زیست‌محیطی و تعدد واحدهای تصمیم‌گیری در بخش مدیریتی –نهادی اتفاق بیفتد».

این یافته‌های پژوهشی که می‌توانند برای تصمیم‌گیری صحیح در مورد بهبود وضعیت گردشگری در شهرهای بین راهی به کار گرفته شوند، در فصل‌نامه «نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی» منتشر شده‌اند. فصل‌نامه فوق توسط دانشگاه آزاد اسلامی به چاپ می‌رسد.

منبع:ایسنا

توسعه فضای سبز لازمه رونق گردشگری شهری

مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری اصفهان گفت: توسعه فضای سبز و به روزرسانی پارک‌ها از مهم‌ترین نیازهای رونق گردشگری شهری است.

به گزارش خبرنگار ایمنا از شهرستان لنجان، محسن ایروانی در آیین کلنگ‌زنی احداث پارک و فضای سبز شهرک مبارک‌آباد با اشاره به اهمیت تامین زیرساخت‌های خدماتی و رفاهی در افزایش رفاه مردم و جذب گردشگر، اظهار کرد: صنعت گردشگری یکی از مهم‌ترین صنایع درآمدزا در جهان به شمار می‌آید از این رو به عنوان یکی از اصلی‌ترین محورهای توسعه اقتصادی استان اصفهان مورد توجه قرار گرفته است.
وی فضای سبز و پارک‌های شهری را یکی از مهم‌ترین اجزاء صنعت گردشگری دانست و افزود: پارک‌ها و  فضای سبز مناسب  و دارای استانداردهای لازم در حوزه خدمات، امنیت و کیفیت نقش مهمی در استفاده شهروندان و حضور گردشگران دارد از این رو در طراحی مجموعه شهرک مبارک‌آباد باید به گونه‌ای اقدام شود که با حضور گردشگران از دیگر نقاط استان و کشور از فضای به وجود آمده بیشترین استفاده شود و رونق هرچه بیشتر منطقه را رقم بزند.
مدیرکل دفتر جذب و حمایت از سرمایه گذاری استانداری اصفهان تصریح کرد: پارک‌های محله‌ای به عنوان ابزاری برای پر کردن اوقات فراغت خانواده‌ها و نسل جوان از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است از این رو باید تلاش کنیم با در نظر گرفتن واقعیت‌ها، خدمات بهتری را مردمی که در همه صحنه‌ها در کنار نظام مقدس جمهوری اسلامی بوده‌اند، ارایه کنیم.
ایروانی با اشاره به زیرساخت‌های گردشگری شهرستان لنجان به‌ویژه در بخش بوم‌گردی گفت : تنوع گردشگری در ایران شامل بوم‌گردی ، آثار تاریخی و فرهنگی بوده و حرکت در این مسیر قطعا می‌تواند برای گردشگران جذاب باشد و آنان را به شهرها و روستاهای شهرستان لنجان جذب کند.
منبع:ایمنا

گردشگری شهری جدیدترین منبع درآمد کشورها

بررسی وضعیت شهرهایی که همه ساله و در فصل‌های مختلف مورد بازدید جهانگردان قرار می‌گیرد نشان می‌دهد تغییرات ناشی از جهانگردی در آن‌ها بسیار چشمگیرتر و مهم‌تر از تغییراتی است که ناشی از انجام سایر فعالیت‌های اقتصادی است.

به گزارش ایمنا و بر اساس چکیده یک مقاله عوامل تاثیرگذار بر رشد و توسعه صنعت جهانگردی شهری در ایران و موثرترین عوامل، راهکارهای لازم و اساسی در توسعه و رشد آن برای استفاده متولیان و بخش‌های خصوصی و دولتی صنعت جهانگردی نیازمند تحلیل و بررسی است.

بررسی وضعیت شهرهایی که همه ساله و در فصل‌های مختلف مورد بازدید جهانگردان قرار می‌گیرد نشان می‌دهد تغییرات ناشی از جهانگردی در آن‌ها بسیار چشمگیرتر و مهم‌تر از تغییراتی است که ناشی از انجام سایر فعالیت‌های اقتصادی است. جهانگردی از مهم‌ترین فعالیت‌های انسان معاصر است که همراه با به وجود آمدن تغییراتی شگرف در سیمای زمین و تحولاتی بنیادین در شرایط اقتصادی، فرهنگی و آداب و رسوم به گسترش یافته است.

شهرنشینی از علل گسترش صنعت توریسم

صنعت گردشگری پس از اتمام جنگ جهانی دوم در سال ۱۹۵۰ و با گسترش شهرنشینی، کاهش ساعات کار، توسعه روز افزون راه‌ها و شبکه‌های حمل و نقل، ارتقاء سطح فرهنگ عمومی ‌و اصلاح قوانین و مقرارت به سرعت توسعه پیدا کرد تا جاییکه امروزه این صنعت به یک پدیده و از نمادهای عصر تمدن تبدیل شده است.

رفع تبعیض و توزیع عادلانه امکانات بین شهرها از سیاست‌های اصلی مدیران اجرایی است، این در حالی است که توسعه گردشگری در طولانی مدت ضمن تحقق درآمد پایدار منجر به رفع تبعیض‌ها می‌شود. شهرها با موقعیت‌های جغرافیایی مختلف و با اقلیم‌های متفاوت و پتانسیل‌های گردشگری، می‌تواند در بخش‌های متفاوت از این صنعت اعم از اکوتوریسم، توریسم سلامت، توریسم میراثی و… سهمی ارزنده ایفا کند.

گردشگری شهری سومین منبع درآمد کشورهای جهان

به علت ویژگی‌های منحصر به فرد گردشگری، این صنعت از سوی دانشمندان و صاحب‌نظران به صادرات پنهان و صنعت بدون دود شهرت یافته است. این صنعت به‌ویژه در حوزه شهری در سال‌های اخیر در رشته‌های مطرح اقتصادی جهان بعد از نفت و خودروسازی قرار گرفته و بر اساس پیش‌بینی محققان تا سال ۲۰۱۵ به عنوان بزرگ‌ترین صنعت و فعالیت اقتصادی جهان در خواهد آمد. تجهیزات مورد نیاز جهانگردان نظیر مهمان‌سراها، رستوران‌ها و مکان‌های تفریحی که در کرانه‌های دریاها، نواحی کوهستانی، مناطق جنگلی و در اطراف چشمه‌های آب گرم معدنی تاسیس شده گویای نقش مهم و اثرگذار جهانگردی در دگرگون ساختن چهره زمین است.

به نظر می‌رسد کشورهای صاحب نفت که تنها یک منبع درآمد در اختیار دارند، باید بیشتر از سایر کشورها به صنعت گردشگری اهمیت داده و به راحتی از آن چشم‌‎پوشی نکنند، زیرا این صنعت عامل بسیار مهمی‌ در ایجاد منابع جدید درآمدی در بخش‌های مختلف به‌‍‌ویژه شهرها محسوب می‌شود.

 کشور ایران با پیشینه تمدنی کهن و جاذبه‌های متنوع تاریخی، شهرهایی با سابقه کهن، فرهنگی و زیست محیطی، هنوز از مزایای این صنعت آنگونه که شایسته است استفاده نکرده و با وجود اینکه در تمامی ‌برنامه‌های توسعه تدوین شده در سال‌های اخیر بر رهایی از اقتصاد تک محصولی متکی بر صادرات نفت تأکید شده، ولی در مقام عمل موفقیتی در این زمینه به‌دست نیاورده است.

رشد و توسعه صنعت توریسم در ایران به عنوان یکی از راهکارهای رهایی از اقتصاد تک محصولی و متنوع سازی منابع درآمد کشور، باید بیش از پیش مورد توجه برنامه‌ریزان و سیاست‌گذاران کشور قرار گیرد. بدون شک محقق شدن آن نیازمند تدوین برنامه جامع گردشگری و سند چشم‌انداز گردشگری است تا افق سال‌های آینده مشخص و سیاست‌های کلی استان در جهت ترغیب بخش‌های مختلف به‌ویژه سرمایه‌گذاان بخش خصوصی روشن و قابل ارایه باشد.

منبع:ایمنا

گردشگری شهری از منابع پایدار درآمد شهرداری‌ها است

یک کارشناس شهرسازی گفت: گردشگری از منابع پایدار درآمد شهرداری‌ها محسوب می‌شود، اما بسیاری از شهرداران و اعضای شوراهای اسلامی با غفلت از آن به دنبال تقویت منابع درآمدی سنتی هستند.

محمدعلی مهدیان در گفت‌وگو با خبرنگار ایمنا با بیان اینکه وقوع نوسانات اقتصادی در کشورهای مختلف تأثیر مستقیم بر فعالیت شهرداری‌ها دارد، اظهار کرد: رکود اقتصادی دهه ۲۰ تا ۴۰ میلادی، شهرداری‌های اروپای شرقی را با مشکلات جدی مواجه کرد و همین وضعیت در دهه‌های بعد و در دوره‌های زمانی مختلف برای شهرهای دیگر اروپا و آمریکای شمالی اتفاق افتاد.

وی با بیان اینکه تشدید بحران‌های اقتصادی محققان را به فکر ایجاد منابع درآمدی پایدار و مستقل از دولت‌ها برای شهرداری‌ها انداخت، خاطرنشان کرد: شهرداری در کشورهای اروپایی و آمریکای شمالی از قدمت بیشتری برخوردار است و به همین دلیل در استفاده از راهکارهای نوین مدیریت شهری نیز پیشگام بوده‌اند.

کارشناس شهرسازی اضافه کرد: شهرداری‌های ایران در یک قرن گذشته نوسانات زیادی را پشت سر گذاشته‌اند و در استفاده از منابع دولتی مانند سایر ادارات، بیشتر وابسته به بودجه برآمده از فروش نفت بوده‌اند.

مهدیان با بیان اینکه اتکای شهرداری‌ها به بودجه‌های نفتی مانع استفاده از ظرفیت‌های شهری می‌شود، تأکید کرد: به عنوان نمونه در شهرهای شمالی ایران زیرساخت‌های زیادی برای جذب گردشگر با استفاده از مناظر طبیعی وجود دارد، اما باید برای تبدیل این ظرفیت به منبع پایدار درآمدی، برنامه‌ریزی شود.

وی با بیان اینکه شهرهای ساری، رشت، محمودآباد و مازندران از مهمترین مقاصد گردشگری طبیعی شمال کشور است، یادآور شد: لازم است شمار هتل‌ها و میهمانسراهای این شهرها متناسب با تمکن مالی گردشگران داخلی و خارجی و در مناطق مختلف این شهرها افزایش یابد و از تمرکز بر حاشیه دریا خودداری شود.

این کارشناس شهرسازی با بیان اینکه وجود آثار تاریخی در شهرهایی مانند اصفهان و یزد از دیگر زیرساخت‌های مهم جذب گردشگر در شهرها محسوب می‌شود، اظهار کرد: از حدود دو دهه گذشته بعضی شهرها مانند کلمار در فرانسه و هالشتات اتریش با نماسازی و رنگ‌آمیزی محیط شهری جاذبه‌های زیادی برای جذب گردشگر ایجاد کرده‌اند که این روش به الگویی برای مدیران شهری در دیگر نقاط جهان تبدیل شده است.

مهدیان تأکید کرد: نباید اجازه دهیم دیدگاه سنتی در بهره‌گیری از بودجه‌های دولتی بر مدیران شهری غلبه کند، زیرا این روش اداره شهرها منجر به رکود اقتصاد شهری می‌شود.

منبع:ایمنا

گردشگری شاه‌کلید توسعه پایدار شهری

به تازگی به مقوله گردشگری توجه زیادی می‌شود؛ مسئولان هرکشور می‌کوشند با ایجاد زیرساخت‌های مناسب راهی برای حضور گردشگران بیشتر باز کنند تا به این وسیله هم از بازار پرسود صنعت توریسم بهره‌مند شوند و هم فرهنگ و تمدن خود را به دیگر مردم جهان معرفی کنند.

گردشگری شهری از جدیدترین زیرشاخه‌های صنعت توریسم است که به دلیل داشتن آثار مختلف فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی به سرعت در کشورهای مختلف رواج یافته است. کارگزاران و مسئولان اجرایی شهرها در مناطق مختلف جهان در رقابتی تنگاتنگ می‌کوشند با ایجاد مؤلفه‌هایی مانند امنیت، ثبات اقتصادی، معرفی آداب و رسوم و فرهنگ و توسعه مراکز اقامتی، شهرهای کشور خود را مقصدی ایده‌آل برای گردشگران تبدیل کنند؛ اما سهم همه کشورها از بازار پررونق گردشگری شهری یکسان نیست. برای بررسی بیشتر این مسئله و میزان برخورداری شهرهای کشورمان از گردشگری شهری با محمدعلی مهدیان، کارشناس ارشد شهرسازی گفت‌وگویی انجام داده‌ایم که در ادامه می‌خوانید:

گردشگری شهری چه جایگاهی در مدیریت شهری دارد؟ 

یکی از مهم‌ترین جنبه‌های مدیریت شهری که سبب تفاضل شهرها بر یکدیگر می‌شود، آگاهی مدیران از آخرین یافته‌های علمی است. مدیرانی که به مطالعات علمی اشراف داشته باشند هم با نیاز شهروندان بیشتر و بهتر آشنا هستند و می‌دانند چگونه باید این نیازها را پاسخ دهند. یکی از آخرین دستاوردهای مطالعات حوزه شهری لزوم توسعه گردشگری شهری است. در این روش نوین جذب گردشگران به جای استفاده از آثار باستانی به ساخته‌ها و سازه‌هایی که در دهه‌های اخیر ایجاد شده توجه می‌شود. در این روش مدیران شهری می‌کوشند آنچه به نظر جذاب است را بازسازی یا بهسازی و عرضه کنند.

وضعیت گردشگری شهری در کشور ایران چگونه است؟

در یک قضاوت کلی باید بگوییم در کشور ما شیوه مدیریت شهری بیشتر تقلیدگونه است تا علمی باشد. به این معنا که بیشتر مدیران تلاش می‌کنند الگوهای موفق در اداره شهرها را از شهرهایی در داخل یا خارج کشور فراگیرند و بکار ببندند در حالی که مدیر موفق شهری کسی است که ابتدا یافته‌های علمی در این زمینه را فراگیرد سپس برای کاستن از موارد آزمون و خطا بهترین روش را از بین روش‌های اجرا شده انتخاب کند. بر این اساس گردشگری نیز در مدیریت شهری کشور مقوله‌ای نوپاست که توجه زیادی به آن نشده است، هرچند در بعضی شهرها اقدامات ابتدایی آغاز و به نتایجی هم دست یافته‌اند، اما در مجموع در این عرصه راه‌های نرفته زیادی وجود دارد.

آیا الگوی موفقی برای جذب گردشگران شهری در کشور وجود دارد؟

به عنوان نمونه مدیریت شهری مشهد در سالیان اخیر توجه زیادی به جذب گردشگران کرده است. توسعه صحن‌ها و رواق‌های حرم مطهر رضوی با محوریت آستان قدس رضوی و ایجاد جاذبه‌های توریستی در محیط شهری باعث شده شمار فراوانی از گردشگران به سمت این شهر جذب شوند. ناگفته پیداست که یکی از مهم‌ترین آثار حضور گردشگران در محیط شهری رونق اقتصادی است و مشاهده می‌کنیم که مشهد با رشد شتابان در سالیان اخیر به بزرگترین کلانشهر کشور پس از تهران تبدیل شده است که بیشترین بخش این دستاورد نتیجه توجه به گردشگری شهری و تلفیق آن با گردشگری مذهبی در کانون این شهر است.

در شهر اصفهان نیز تلاش شهرداری برای ایجاد محیط مناسب و جاذبه‌هایی برای گردشگران قابل توجه است. البته شهرهایی مانند اصفهان در زمره موزه‌شهرها قرار دارد که خود به خود شمار فراوانی گردشگر برای دیدن آثار تاریخی آن‌ها به این شهرها سفر می‌کنند، اما ایجاد پارک‌ها و فضاهای سبز در اطراف رودخانه زاینده‌رود و استفاده از الگوهای معماری سنتی در ساخت و سازهای جدید نیز در رواج گردشگری شهری اصفهان بی‌اثر نبوده است.

برای رونق گردشگری شهری چه زیرساخت‌هایی نیاز است؟

گردشگری شهری نیازمند ایجاد زیرسازی و تغییر ساختارهای کالبدی شهری است. مادرشهرهای بزرگی مانند نیویورک، پاریس، پکن، مسکو و لندن به قدری برای گردشگران جذاب است که از اقصی نقاط جهان برای بازدید از نما و منظر شهری به آن‌ها مسافرت می‌کنند. تهران بزرگترین شهر ایران است و تا حد بسیار زیادی در زمینه جذب گردشگران از دیگر شهرها جلوتر است، اما اگر به تورهای مسافرتی فعال در این شهر سری بزنید متوجه می‌شوید که هنوز جاذبه‌های تاریخی مانند کاخ گلستان مهم‌ترین محور گردشگری محسوب می‌شود در حالی که برخی گردشگران علاقه دارند از یکی از پارک‌های معروف و جذاب یا یکی از خیابان‌های زیبا دیدن کنند و این زیرساخت به اندازه کافی در شهرهای بزرگی مانند تبریز و تهران وجود ندارد، یعنی در این شهرها تلاش نشده تا با حفظ نمادهای مدرن از دهه‌های گذشته جاذبه گردشگری ایجاد شود.

شمار درمانگاه‌ها، هتل‌ها، مهمان‌سراها و فروشگاه‌ها و در دسترس بودن آن‌ها نیز تا حد زیادی در این زمینه مؤثر است. وجود این مراکز نه‌تنها سبب جذب گردشگران می‌شود، بلکه باعث می‌شود گردشگران با خاطره‌ای خوش از رفاه و آسایش موجود در این شهر یاد کنند و در واقع مبلغانی برای جذب کسانی باشند که هرگز به این شهر سفر نکرده‌اند.

مهم‌ترین تاثیر گردشگری شهری چیست؟ 

مهم‌ترین درونمایه گردشگری شهری پیامی است که به گردشگر منتقل می‌شود، یعنی گردشگر وقتی وارد یک شهر می‌شود و از جاذبه‌های آن بازدید می‌کند در پایان باید برداشتی از فرهنگ مردم آن شهر و کشور داشته باشد. در کشور ایران محتوای پیامی که باید به گردشگران منتقل شود بسیار غنی است بدین معنا که گردشگر می‌تواند بفهمد شهروندان ایرانی بافرهنگ، صبور، فرهیخته، نجیب و مهمان‌نواز هستند، اما همانگونه که پیش از این گفته شد باید زیرساخت مناسب برای جذب گردشگر ایجاد شود تا در خلال گردشگری این مفاهیم نیز منتقل شود.

گردشگری شهری و دیپلماسی شهری دو عنصر پیوسته و بسیار نزدیک هستند که تا حد زیادی بر هم اثرگذار هستند. شهری که دارای جاذبه‌ها و زیرساخت‌های مناسب گردشگری باشد قطعا در دیپلماسی شهری و ایجاد ارتباط با شهروندان و مدیران دیگر شهرها نیز موفق و کارآمد است. به عنوان نمونه در دو دهه گذشته شهر کاشان با تقویت زیرساخت‌های گردشگری شهری توانسته اقدام به انعقاد قراردادهای خواهرخواندگی با دیگر شهرهای خارجی کند.

منبع:ایمنا

شعار نورسلطان قزاقستان: شهر هوشمند، مقصد گردشگری هوشمند

بنا بر اعلام سازمان ملل متحد تا سال ۲۰۵۰ بیش از ۷۰ درصد از جمعیت جهان، در شهرها زندگی می‌کنند. چالش‌های توسعهٔ پایدار نیازمند راه‌حل‌هایی تازه هستند. اما این راه‌حل‌ها چیست و شهرهای هوشمند فردا چه تأثیری بر اقتصاد و گردشگری شهری خواهند داشت؟

برای پاسخ دادن به این پرسش‌ها به همایش سازمان گردشگری ملل متحد در نورسلطان (آستانه سابق) پایتخت قزاقستان آمده‌ایم.

در سال ۲۰۱۸ میلادی شمار گردشگران جهان به ۴/۱ میلیارد تن رسید. کارشناسان معتقدند به کارگیریِ فناوری‌های تازه در چهارچوب شهرهای هوشمند به تعداد گردشگران خواهد افزود.

ساندرا کاراو، عضو سازمان گردشگری ملل متحد می‌گوید: «امروزه، گردشگری شهری یکی از عناصر توسعه است و ما باید در این زمینه، روی پنج ستون اصلیِ آن کار کنیم یکی از آنها فناوری و بعد طبیعتا نوآوری است. اما معمولا بخش‌های دیگر یعنی پایایی،‌ سهولت دسترسی و کیفیت ادارهٔ شهر فراموش می‌شوند.»

اما هدف رشد گردشگری نباید، هدف ایجاد فضایی آرام برای شهروندان را تحت تأثیر قرار بدهد.

پیا پاکارینن، معاون شهردار هلسینکی: «فکر می‌کنم باید در رویکردمان اولویت با شهروندان باشد. شهری برای گردشگران خوب است که نخست برای شهروندان خودش خوب باشد. امروز شمار گردشگران شدیدا رو به افزایش است. باید مراقب بود که کنترل از دستمان خارج نشود.»

 

اتفاقی نیست که آستانه، پایتخت قزاقستان به‌عنوان میزبان همایش سازمان گردشگری ملل متحد انتخاب شده است. جمعیت این شهر از سال ۱۹۹۰ تا کنون سه برابر شده، وانگهی، پایتخت قزاقستان شهری است به نسبت جوان.

آلتای کولگینف، شهردار آستانه که نام تازه‌ٔ آن نورسلطان است. می‌گوید: «۲۰ سال پیش جمعیت این شهر کمتر از ۳۰۰ هزار نفر بود. امروز بیش از یک میلیون نفر در نورسلطان زندگی می‌کنند. به‌کارگیری فناوری‌های تازه، برای مدیریت کردن این جمعیت ضروری است.»

یکی از نمونه‌های این کار، اپلیکیشنی است که می‌توان به یاری آن به خدمات شهری بسیاری از جمله ترابری،‌ آموزش،‌ پرداخت قبوض یا خدمات بهداشتی و درمانی دسترسی پیدا کرد. گرچه این اپلیکیشن به تازگی ساخته شده اما یک پنجم جمعیت این شهر از آن استفاده می‌کنند.

شهردار نورسلطان می‌افزاید: «نوعی کارت درمان الکترونیک برای شهروندان نورسلطان ساخته‌ایم و با اپلیکیشنِ آن می‌توان وقت دکتر و بیمارستان گرفت یا نتیجهٔ آزمایش‌ را دید. پارسال،‌ علاوه بر شهروندان، ۳۵۰۰ گردشگر از ۴۵ کشور مختلف هم از این خدمات استفاده کردند.»

مفهوم شهر هوشمند، نه تنها کیفیت زندگی شهری را بهبود می‌بخشد بلکه همچنین مفهوم رویکرد انسانی را در کانون تمامی بحث‌ها دربارهٔ رشد و پایداری اقتصادی قرار می‌دهد.

منبع:یورو نیوز