نوشته‌ها

نظام فنی مرمت را در یزد راه‌اندازی می‌کنیم

مدیر کل میراث فرهنگی،‌ صنایع دستی و گردشگری استان یزد از اهتمام استان به راه اندازی نظام فنی مرمت برای اولین بار در کشور خبر داد و گفت: یزد این ظرفیت را دارد که به عنوان قطب و مرکز مرمت کشور معرفی شود.

«احمد آخوندی» در نشست کمیسیون گردشگری شورای اسلامی شهر یزد اظهار کرد: نقش سازمان‌های مردم نهاد در هر جامعه‌ای برای نظارت بر کار مسئولان بسیار مهم است و در حوزه مرمت هم انجمن مرمت استان یزد بر فعالیت‌هایی که در این حوزه انجام می دهند، نظارت خوبی دارند.

وی تصریح کرد: در حوزه مرمت مقرر شد که نظام فنی مرمت کشور را در یزد راه اندازی کنیم چرا که الان در حوزه مرمت با مشکلات زیادی از جمله بحث مشاوره روبرو هستیم.

مدیر کل میراث فرهنگی استان خواستار همراهی تمام دستگاه‌های مربوطه برای تشکیل راه‌اندازی نظام فنی مرمت در یزد شد و افزود: با این اقدام هر گونه فعالیتی در حوزه مرمت با بهترین کیفیت و با نظارت قوی و مناسب انجام می شود.

آخوندی به راه اندازی هنرستان مرمت در یزد اشاره کرد و گفت: یزد این ظرفیت را دارد که به عنوان قطب و مرکز مرمت کشور تبدیل شود و هر کسی در هر کجای کشور می خواهد در این حوزه آموزش ببیند، به یزد مراجعه کند.

وی افزود: در حوزه میراث فرهنگی ما یک بافت و یک نفایس داریم که متاسفانه نفایس ما با وجودی که در تمام دنیا کم نظیر و بی نظیر هستند، مورد غفلت قرار گرفته اند و لازم است که توجه به این حوزه هم افزایش بیشتری پیدا کند.

مدیر کل میراث فرهنگی استان با بیان اینکه نباید صرفا مباحث منفی را مورد توجه قرار داد، بیان کرد: اقدامات بسیار خوبی هم در حوزه میراث فرهنگی و گردشگری انجام شده است.

آخوندی با تاکید بر اینکه مباحثی در ارتباط با خروج یزد از فهرست میراث جهانی در شبکه های اجتماعی منتشر شده که اصلا چنین چیزی مطرح نیست، گفت: با وجودی که نقاط ضعفی وجود دارد اما اقدامات ارزشمند زیادی صورت گرفته و گزارش های ارائه شده به یونسکو هم مورد تایید قرار گرفته است.

منبع: ایسنا

آمادگی ماسوله برای میزبانی از ارزیابان یونسکو

سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان گیلان از آمادگی شهر تاریخی ماسوله برای میزبانی از ارزیابان ثبت میراث‌‍ جهانی یونسکو خبر داد.

ولی جهانی در جمع خبرنگاران با اشاره به فرآیند ثبت منظر فرهنگی تاریخی شهر ماسوله در فهرست میراث جهانی یونسکو، اظهار کرد: برابر برنامه‌ریزی‌ها متداول و به منظور بررسی میدانی شرایط محیطی شهر تاریخی ماسوله، در تابستان و یا پاییز سال ۱۴۰۱ شاهد حضور ارزیابان سازمان جهانی یونسکو در ماسوله خواهیم بود و امیدواریم با حمایت و همکاری تمامی دستگاه‌های اجرایی ذی‌ربط و مشارکت مسئولین محلی در کنار یکدیگر شاهد رقم خوردن این اتفاق تاریخی برای استان گیلان باشیم.

سرپرست اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان گیلان با اشاره به نقش حائز اهمیت ارزیابی میدانی منظر فرهنگی ماسوله در فهرست آثار جهانی، افزود: فرآیند ثبت شهر تاریخی ماسوله که سال‌ها از جمله مطالبات اصلی فرهیختگان و مردم استان گیلان بوده با پیگیری‌های استاندار محترم گیلان در حال تحقق است و با ثبت جهانی منظر فرهنگی تاریخی ماسوله قطعا شاهد اتفاقات مبارکی برای این میراث‌تاریخی گیلانیان خواهیم بود.

جهانی گفت: همچنین باید از تلاش‌ها و حمایت‌های جناب آقای مهندس ضرغامی، وزیر محترم میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی، دکتر دارابی قائم مقام وزیر و معاون میراث‌فرهنگی کشور و نمایندگان گیلان در مجلس شورای اسلامی در روند ثبت جهانی ماسوله که قطعا موجب تحول در حفاظت پایدار ماسوله و توسعه گردشگری استان گیلان خواهد شد، تقدیر و تشکر بعمل آورد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

پالنگان _ماسوله‌ای در دل کردستان

اسفیدان _ماسوله ی خراسان

ماسوله ، شهری با دیدنی‌هایی جادویی

بازدیدکارشناسان یونسکو از کاروانسرای مشیرالملک

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان بوشهر گفت: ارزیابان یونسکو به‌زودی از کاروانسرای مشیرالملک برازجان بازدید می‌کنند.

نصرالله ابراهیمی اظهار کرد: ارزیابان یونسکو (سازمان آموزشی، علمی و فرهنگی سازمان ملل متحد) برای ثبت جهانی کاروانسراهای ایران در حال بازدید از این مراکز هستند که در این ارتباط به‌زودی از کاروانسرای مشیر شهر برازجان بازدید می‌کنند.

وی افزود: ایران پرونده‌ای برای ثبت در فهرست جهانی برای کاروانسراها در دست تهیه دارد و ارزیابان یونسکو برای بازدید و ارزیابی فنی از کاروانسراهای ایران در حال بازدید هستند که کاروانسرای مشیر یکی از آن بناهایی است که مورد ارزیابی ناظران یونسکو قرار گرفته است.

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان بوشهر بیان کرد: «نخستین گام برای ثبت جهانی کاروانسرای مشیر برازجان نحوه نگهداری اثر، رعایت ضوابط عرصه و حریم آن و تعهد مسئولان محلی و شهروندان است که در نتیجه نهایی کارشناسان ارزیابی یونسکو بسیار تاثیرگذار است، به همین دلیل نقش سازمان‌های مردم نهاد، متولیان شهری، شهرداری، شورا و فرمانداری به عنوان مدیران محلی در این زمینه بسیار مهم است.»

ابراهیمی تاکید کرد: حضور جامعه محلی در کنار مسئولان کمک می‌کند یک اثر تاریخی مهم در جایگاه واقعی خود مورد توجه جهانی قرار گیرد.

وی ادامه داد: مشارکت مردمی، حمایت سازمان‌های مردم نهاد و تعهد مسئولان محلی به حفاظت و نگهداری از کاروانسرای مشیر برازجان از شاخصه‌هایی است که می‌تواند مورد توجه ارزیابان یونسکو باشد و به همین دلیل تلاش می‌شود جامعه محلی به عنوان یکی از ارکان موثر و مهم پیشقدم برای ثبت جهانی کاروانسرای مشیر برازجان باشند و مسئولان در پشت سر آنها قرار بگیرند.

معاون میراث فرهنگی اداره کل میراث فرهنگی و گردشگری استان بوشهر اضافه کرد: پرونده ثبت کاروانسرای مشیر برازجان از جمله آثار بازمانده از دوران قاجار به‌عنوان نخستین پرونده برای ثبت در فهرست میراث جهانی یونسکو در استان بوشهر تهیه و تدوین شده است که چنانچه به تائید ارزیابان یونسکو برسد، گزارش نهایی به مجمع این سازمان ارائه می‌شود.

ابراهیمی گفت: کاروانسرای مشیرالملک برازجان تمام سنگی و از لحاظ معماری چهار ایوانه است که مشیرالملک شیرازی اقدام به ساخت آن کرد و پل ارتباطی بین بوشهر و فارس بوده است.

وی با اشاره به اهمیت فرهنگی، اجتماعی و اقتصادی این کاروانسرای تاریخی اضافه کرد: بعد از احداث این کاروانسرا پلی به روی رودخانه دالکی به عنوان “پل مشیر” و کانال ارتباطی بین شهر دالکی و برازجان و منطقه خشت و فارس احداث شد.

معاون میراث‌فرهنگی استان بوشهر ادامه داد: این کاروانسرا به مساحت ۶ هزار و ۳۰۰ مترمربع احداث شده و فضاهای شترخانه، اتراق گاهی برای سکونت و میهمانان ویژه در طبقات فوقانی بنای کاروانسرا دیده شده است.

ابراهیمی خاطرنشان کرد: این کاروانسرا از لحاظ معماری و به دلیل استفاده از سنگ‌های پاک تراش، قلوه‌ای و ملات گچ دارای معماری فاخری است و به همین دلیل واجد شرایط ثبت در میراث جهانی است.

وی تصریح کرد: ثبت بنای کاروانسرای مشیر برازجان در میراث جهانی برای شهر برازجان و استان بوشهر مفید و زمینه‌ای برای جذب جمعیت قابل توجهی از گردشگران داخلی و خارجی برای بازدید از این اثر تاریخی می‌شود.

معاون میراث‌فرهنگی استان بوشهر اظهار کرد: وقتی یک اثر در فهرست آثار جهانی قرار می‌گیرد افزون بر اینکه به لحاظ مرمت و حفاظت، از پشتیبانی‌هایی بهره‌مند می‌شود و هر سال این اثر مورد پایش قرار می‌گیرد و اعتباراتی برای حفاظت و مرمت آن از محل اعتبارت ملی و میراث جهانی هزینه می‌شود.

به نقل از روابط عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی استان بوشهر، کاروانسرای مشیرالملک برازجان با قدمتی ۱۵۰ساله با کاربری‌های مختلف مربوط به دوره‌های قاجار و پهلوی اول و دوم است که در سال ۱۳۶۲ با شماره ۱۶۳۸ در فهرست آثار ملی به ثبت رسیده است.

شهر برازجان با بیش از ۱۰۰ هزار نفر جمعیت مرکز شهرستان دشتستان است و در فاصله ۶۵ کیلومتری شرق بوشهر در مسیر بزرگراه بوشهر – شیراز واقع است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

چرا راه‌آهن ایران در یونسکو ثبت شد؟

بیش از ۸۰ درصد میراث یونسکو در کجاست؟

سال گذشته، نشست سالانه کمیته یونسکو به دلیل همه‌گیری جهانی به تعویق افتاد و جلسه برای موضوعات سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ در ماه گذشته به‌صورت آنلاین برگزار شد. این مرکز نزدیک به ۴۰ مکان جغرافیایی و تاریخی را برای یافتن مکان‌هایی با «ارزش برجسته جهانی» در نظر گرفت. از این تعداد، ۳۴ مکان به فهرست اضافه شد که بیش از ۸۰ درصد آنها در اروپا و آسیا واقع شده‌اند.

به گزارش سی ان بی سی، از شهرهای دارای چشمه‌های معدنی اروپا تا صحرایی با قدیمی‌ترین مومیایی‌های جهان، ۳۴ مکان جدید اضافه شده به فهرست میراث جهانی یونسکو هستند.

اروپا

تقریبا نیمی از میراث جهانی جدید یونسکو در اروپا قرار دارند. هرچند که شهر باث (Bath) از سال ۱۹۸۷ در فهرست میراث جهانی قرار داشت اما تلاش برای به دست آوردن مجموعه فراملی از شهرهای بزرگ دارای چشمه آبگرم در اروپا از سال ۲۰۱۲ آغاز شده است.

در سال ۲۰۲۱، ۱۱ شهر در هفت کشور اروپایی به رسمیت شناخته شده‌اند، این شهرها شامل ویشی در فرانسه، بادن بادن در آلمان و اسپا در بلژیک است.

طبق گزارش یونسکو، فرهنگ آبگرم اروپایی از اوایل قرن ۱۸ ظهور کرده‌ است و به موجب آن آب معدنی طبیعی برای مصارف کاربردی، درمانی و تفریحی استخراج می‌شود.

یکی دیگر از ۱۶ مکان اروپایی که در این فهرست قرار گرفته‌است، ماتیلدنهوه درمشتات (Mathildenhohe Darmstadt) آلمان است. این مجموعه در سال ۱۸۹۷ ساخته شد و دارای ۲۳ عنصر است؛ مانند برج عروسی، کلیسای ارتدکس روسیه، باغ‌های مختلف و ۱۳ خانه هنر که برای هنرمندان و نمایشگاه‌ها ساخته شده‌است.

مناظر صخره‌ای شمال غربی ولز، سی و سومین مکان بریتانیا در فهرست میراث جهانی است. این منطقه زمانی محل پررونقی برای استخراج سنگ معدن بود که هویت کشاورزی منطقه را به هویت صنعتی تغییر داد. این مکان همچنین محل استقرار شهرک‌های تاریخی، باغ‌ها، بنادر و سیستم راه‌آهن است.

 

آسیا

بیش از یک‌سوم مکان‌های تازه ثبت شده در فهرست یونسکو، در آسیا هستند.

امسال دو مکان در هند در فهرست میراث جهانی قرار گرفت که یکی از آنها معبد کاکاتیا رودرشوارا بود. این مجموعه معبد که در ایالت جنوبی تلانگانا واقع شده‌است، در طول ۴۰ سال و در اوایل قرن ۱۳ ساخته شده‌است. این معبد دارای دیوارها و ستون‌های تراشیده پیچیده‌ای است و به دلیل آجرهایی که گفته می‌شود بسیار سبک هستند و می‌توانند بر روی آب شناور شوند، معروف است.

به قرن بیستم برویم تا از مهندسی مدرن‌تری بهره ببریم؛ راه‌آهن سراسری ایران. این ریل قطار دریای خزر را در شمال ایران به خلیج فارس در جنوب غربی متصل می‌کند. این راه‌آهن زیبا از چهار منطقه مختلف جغرافیایی، رشته کوه‌ها، ارتفاعات، جنگل‌ها و دشت‌ها، عبور می‌کند و در سال ۱۹۳۸ ساخته شد. به گفته یونسکو، مسیر این راه‌آهن ۱۳۳۴ کیلومتری نیاز به ساخت ۳۶۰ پل و ۲۲۴ تونل داشت. راه‌آهن نقش مهمی در توسعه اقتصادی، فرهنگی و سیاسی ایران داشت و به نمادی از توسعه و مدرنیسم در کشور تبدیل شد.

blank

 

آمریکای جنوبی

مومیایی‌های چینچورو، جایی بین صحرای آتاکاما با اقیانوس آرام در شیلی کنونی، قدیمی‌ترین بقایای بشر با بیش از ۷۰۰۰ سال قدمت هستند که به‌طور هدفمند در جهان حفظ شده‌اند. فرایند مومیایی‌کردن ابتدا توسط ماهیگیران و شکارچیان انجام شده‌ است.

تاکنون، باستان‌شناسان بیش از ۳۰۰ مومیایی پیدا کرده‌اند که تکریمی برای آیین دفن چینچرویی است. برخلاف سنت مصری که مومیایی‌کردن برای فراعنه و ثروتمندان اختصاص داشت، چینچورو بقایای افراد را در طیف‌های مختلف اجتماعی حفظ کرده‌است. اجساد مردان، زنان و حتی کودکان در بانداژهایی که سیاه یا قرمز رنگ شده‌بودند، حفظ می‌شد.

از دیگر مکان‌های این فهرست، کلیسای آتلانتا به همراه برج ناقوس و مکان غسل تعمید زیرزمینی آن، مجموعه ۴۵ کیلومتری از مونته ویدئو پایتخت اروگوئه است. این کلیسا که در سال ۱۹۶۰ به سبک پیشین مسیحی ایتالیایی ساخته شده، نمادی از دستاوردهای معماری آمریکای لاتین است. دیوارها و سقف‌های موجی شکل از آجر برجسته ساخته شده‌اند و سقف دارای شیشه‌های رنگی است. برجسته‌ترین قسمت مجموعه برج ناقوس است. راه‌پله مارپیچی ساخته شده از آجر قرمز با نور طبیعی ترکیب شده که یک توهم هندسی را ایجاد می‌کند.

یونسکو

 

آفریقا

مساجد سبک سودانی ساحل عاج یکی از دو مکان آفریقایی در فهرست امسال است.

سبک معماری متمایز این مساجد به فرهنگ اسلامی منتقل شده است. استفاده از مصالح سنتی آفریقایی به همراه ویژگی‌های اسلامی مانند گنبدها نشان‌دهنده تلفیقی از دو فرهنگ است که به دلیل تبادلات فرهنگی با این قاره در قرن ۱۷ روی داده‌است.

پارک ملی ایویندو، دومین مکان گابن در فهرست میراث جهانی است. این پارک یکی از پنج مکان طبیعی است که در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ به فهرست یونسکو اضافه شده‌است. جنگل بارانی که در خط استوا واقع شده جایی برای تنداب‌ها، رودخانه‌های آب‌سیاه، آبشارها و حیات‌وحش مانند فیل، گوریل و پانگولین است.

یونسکو

 

آمریکای شمالی

هیچ منطقه‌ای در آمریکای شمالی در سال ۲۰۲۰ یا ۲۰۲۱ در فهرست میراث جهانی قرار نگرفت. بااین‌حال، کمیته میراث جهانی در سال جاری به گسترش محدوده یکی از مکان‌های قدیمی این فهرست در آمریکای شمالی یعنی صومعه‌های پوپوکاتپتل در مکزیک رأی داد.  دو صومعه ساخته شده در نزدیکی آتشفشان پوپوکاتپتل مرکزی مکزیک در قرن ۱۶، دومین قله مرتفع این کشور، در سال ۱۹۹۴ در فهرست میراث جهانی ثبت شد. با تجدید نظر در محدوده این مکان سومین صومعه نیز در این فهرست قرار گرفت.

امسال هیچ مکانی در استرالیا یا قطب جنوب به فهرست اضافه نشد.

درمجموع، درحال‌حاضر ۱۱۵۴ مکان در فهرست میراث جهانی وجود دارد. ۵۲ مورد از آن‌ها در فهرست «در معرض خطر» یونسکو قرار دارند، ازجمله بیت‌المقدس و پارک ملی اورگلیدز ایالات متحده.

«فهرست خطر»، همان‌طور که از نامش پیداست ظهور اولین نشانه‌ها برای حذف افتخار «جزو فهرست یونسکو بودن» است. شهر تجاری دریایی لیورپول امسال از فهرست حذف شد و سومین مکانی است که از ابتدای فهرست میراث جهانی به این سرنوشت دچار شده‌است.

منبع: ایسنا

مرتبط:

چرا راه‌آهن ایران در یونسکو ثبت شد؟

مکان‌هایی در انتظار ثبت میراث جهانی یونسکو

مکان‌هایی که امسال در میراث جهانی ثبت شدند

چهل و چهارمین جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو به پایان رسید و در این مدت مکان‌های مختلفی از نقاط گوناگون جهان به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند.

 چهل و چهارمین کمیته میراث جهانی یونسکو  در شهر فوجو چین به صورت مجازی برگزاری شد و در جریان آن ۳۹ پرونده پیشنهادی از سوی کشورها مورد بررسی قرار گرفت. ایران امسال با دو پرونده «راه‌آهن ایران» و «هورامان» در کمیته میراث جهانی یونسکو شرکت کرده بود و در نهایت موفق شد دو پرونده راه‌آهن سراسری (بخش شمال ـ جنوب به وسعت ۱۴۰۰ کیلومتر) و هورامان/ اورامانات را به ثبت یونسکو برساند.

علاوه بر ایران با بررسی پرونده‌های سال ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ مکان‌های دیگری در نقاط مختلف جهان نیز به فهرست میراث جهانی یونسکو راه ‌یافتند.

در این بین تعداد معدودی از مکان‌های طبیعی از جمله جنگل‌های «کن کراکن» (Kaeng Krachan) در تایلند که بیشتر برای گیاهان و پرندگان در معرض خطر شناخته می‌شوند در این فهرست به ثبت رسیده‌اند.

همچنین حدود ۲۰ مکان فرهنگی از جمله شهر «السلط» در اردن به فهرست میراث جهانی یونسکو اضافه شدند.

مجموعه باستانی و ستاره‌شناسی «چانکیلو» در پرو که در گذشته برای مشاهده حرکت خورشید و تعیین زمان  در طول سال مورد استفاده قرار می‌گرفت از جمله پرونده‌هایی بود که مورد تایید کمیته قرار گرفت.

سنگ‌نگاره‌های محوطه «حما» در  عربستان سعودی به همراه شهر «نیس» در فرانسه از جمله دیگر پرونده‌های موفق امسال به شمار می‌روند.

۱۱ شهر دارای چشمه کشورهای آلمان، اتریش، بلژیک، فرانسه و ایتالیا در قالب یک پرونده مشترک نیز در جلسه امسال ثبت جهانی شدند؛ «بادن بی وین» در اتریش، «کارلووی‌واری» در چک، «ویشی» در فرانسه، «بادن بادن» و «باد امس» در آلمان، «باث» در بریتانیا، «فرانتیشکووی لازنی» در چک، «اسپا» در بلژیک، «ماریانسکه لازنی» در چک، «باد کیسینگن» در آلمان و «مونته‌کاتینی ترمه» در ایتالیا این فهرست را تشکیل می‌دهند. تمام این شهرها در اطراف چشمه‌های طبیعی معدنی بنا شده‌اند.

همچنین دو مکان در هند به فهرست میراث جهانی اضافه شدند: معبد «راماپا» و شهر تاریخی «دولاوریا» (Dholavira) در هند اکنون میراث جهانی یونسکو به شمار می‌روند.

«فانوس دریایی کرودوآن» در فرانسه که با نام «فانوس دریایی پادشاه» هم شناخته می‌شود دیگر پرونده موفق فرانسه به شمار می‌رود. این بنا بین قرن شانزدهم و هفدهم میلادی ساخته شده است.

«ارسلان‌تپه» در ترکیه که تپه‌ای ۳۰ متری است و دست کم به قرن ششم پیش از میلاد بازمی‌گردد نیز از دیگر پرونده‌های موفق امسال بود.

«ماتلیدنهوئه در دارمشتات» در آلمان و «مجموعه فرسکوهای قرن چهاردهمی پادووا» در ایتالیا شامل هشت ساختمان مذهبی و فرهنگی که مجموعه‌ای از فرسکوهای تاریخی را در خود جای داده‌اند نیز در این فهرست قرار گرفتند.

بر اساس پرونده گروهی «کوانژو» که از چند مکان در چین تشکیل شده است، مکان‌هایی شامل معبدها، بقایای بندرها و پل‌های باستانی ثبت جهانی شدند. این یعنی «سالن کاخ داچنگ» (Dacheng )، «مسجد جینجینگ» (Qingjing)، مقبره‌های اسلامی، معبد کایوان و چندین مکان دیگر از این پس به عنوان میراث جهانی یونسکو به شمار می‌روند.

«بوئن رتیرو» در اسپانیا فضای سبز شهری که تا قرن نوزدهم به پادشاهی اسپانیا تعلق داشت به همراه «پاسئو دل پرادو» از بولوارهای اصلی مادرید هم به ثبت جهانی رسیدند.

امسال چهار جزیره «آمامی اوشیما»، «توکونوشیما»، بخش شمالی «اوکیناوا» و «اریوموته» در ژاپن که زیستگاه گونه‌های مختلفی از جانوران نادر هستند نیز به عنوان میراث طبیعی جهانی یونسکو ثبت شدند.

همچنین «جلگه گتبول» در کره جنوبی که متشکل از چهار بخش است، همچون جنگل‌های گرجستان که شامل پارک‌های ملی «متیرلا» و «کولکتی» و مناطق حفاظت‌شده «کینتریشی» و «کولبولتی» می‌شود  ثبت جهانی شدند.

«مهاجرنشین‌های بنوولنس» در هلند و بلژیک، «خطوط دفاعی دریایی هلند»، «روزیا مونتانا» در رومانی، «مجموعه مکان‌های تاریخی جومون» در شمال ژاپن، «مسجدهای سبک سودانی» در ساحل عاج، محوطه سبز «سیتیو برل مارکس» در برزیل، «کلیسای آتلانتیدا» در اوروگوئه، «بناهای تمدن چینچورو» در شیلی، «صومعه‌های پوپوکاتپتل» در مکزیک، «مرزهای امپراتوری روم» در اتریش، آلمان و اسلواکی، «اشپیر، ماینتس و ورمس» در آلمان، «سرسراهای بولونیا» در ایتالیا، «آثار یوژه پلجنیک در لیوبلیانا» در اسلوونی، «منظره‌های سنگی شمال غربی ولز» در بریتانیا، «پارک ملی ایواندو» در گابن، «سنگ‌نگاره‌های دریاچه اونگا و دریای سفید» در روسیه، «جنگل‌های کهن راش منطقه کاراپات و سایر نقاط اروپا» دیگر پرونده‌های موفق امسال بودند.

در جریان کمیته میراث جهانی یونسکو امسال «لیورپول» واقع در بریتانیا از فهرست میراث جهانی خارج شد. همچنین ایتالیا و استرالیا توانستند از وارد شدن «ونیز» و «سد بزرگ مرجانی» به فهرست میراث جهانی در معرض خطر جلوگیری کنند.

منبع: ایسنا

مرتبط: 

واکنش سریع خارجی‌ها به ثبت جهانی راه‌آهن ایران

نقش مردم در ثبت جهانی هورامان

جهانی‌های جدید

سایت‌هایی که تاکنون در چهل‌و‌چهارمین جلسه کمیته میراث جهانی یونسکو که به صورت آنلاین برگزار شد، ثبت شده‌اند، به قرار زیر هستند.

عربستان سعودی ، منطقه فرهنگی حما (Ḥimā)

منطقه فرهنگی که در منطقه‌ای خشک و کوهستانی در جنوب غربی عربستان سعودی و در یکی از مسیرهای کاروان باستانی شبه‌جزیره عربستان واقع شده است، شامل مجموعه‌ای قابل‌توجه از تصاویر سنگی است که شکار، جانوران، گیاهان و سبک زندگی را در یک تمدن فرهنگی ۷۰۰۰ ساله به تصویر می‌کشد. مسافران و ارتش‌هایی که در این مکان اردو زده‌اند، در طول قرون مختلف تا اواخر قرن بیستم، کتیبه‌های سنگی و سنگ‌نگاره‌هایی برجای گذاشته‌اند. این مکان در قدیمی‌ترین اتراق‌گاه شناخته‌شده در یک مسیر مهم کاروان صحرایی باستانی واقع شده است، جایی که قدمت چاه‌های حما به حداقل ۳۰۰۰ سال پیش بازمی‌گردد و هنوز می‌توان از دلشان آب شیرین بیرون کشید.

blank

اتریش/ بلژیک/ چک/ فرانسه/ آلمان/ ایتالیا/بریتانیا و ایرلند شمالی، شهرهای بزرگ آبگرم (spa town) در اروپا

سایت فراملی شهرهای بزرگ آبگرم اروپا شامل ۱۱ شهر است که در هفت کشور اروپایی واقع شده‌اند Baden bei Wien  (اتریش)؛ Spa (بلژیک) ؛ Františkovy Lázně، Karlovy Vary و Mariánské Lázně (چک) Vichy  (فرانسه) ؛ Bad Ems، Baden-Baden و Bad Kissingen (آلمان)؛ Montecatini Terme  (ایتالیا)؛ و City of Bath (انگلستان). همه این شهرها در اطراف چشمه‌های آب معدنی طبیعی توسعه یافته‌اند. آنها شاهد فرهنگ بین‌المللی آبگرم اروپا هستند که از اوایل قرن ۱۸ تا دهه ۱۹۳۰ توسعه یافته است و منجر به ظهور تفرجگاه‌های بزرگ بین‌المللی شده است که شامل ساختمان‌ها و اتاق‌های درمانی،  اتاق‌های پمپاژ، سالن‌های مخصوص آشامیدن، ردیف ستون‌هایی که برای مهار منابع طبیعی آب معدنی و استفاده عملی از آنها برای استحمام و نوشیدن طراحی شده‌اند، می‌شود. از امکانات مرتبط می‌توان به باغ، سالن اجتماعات، تئاترها، هتل‌ها و ویلاها و همچنین زیرساخت‌های تاسیساتی ویژه آبگرم اشاره کرد. این گروه‌ها همه در یک بافت کلی شهری ادغام شده‌اند که شامل یک محیط تفریحی و درمانی با مدیریتِ دقیق در یک منظره زیبا است.

blank

فرانسه، فانوس دریایی کوردوان (Cordouan)

فانوس دریایی کوردوان در یک فلات سنگی واقع در آب‌های کم‌ارتفاع در اقیانوس اطلس در دهانه خور Gironde، در یک محیط کاملاً بی‌دفاع و خشن، سر به آسمان ساییده استسمان . این بنا در اواخر قرن شانزدهم و هفدهم با بلوک‌های آهکی سفید ساخته شده و در اواخر قرن هجدهم بازسازی شده است. برج کوردوان که شاهکاری از ساختمان‌های دریایی به شمار می‌رود،  مظهر مراحل بزرگی از تاریخ معماری و فنآوری فانوس دریایی است و با جاه‌طلبی برای ادامه سنت فانوس‌های مشهور دوران باستان ساخته شده است. معماری این بنا از الگوهای باستانی و دوره رنسانس الهام گرفته شده است.

blank

آلمان، کلنی هنرمندان (Mathildenhöhe) در دارمشتات

مستعمره هنرمندان دارمشتات در ماتیلدنهاو، واقع در مرتفع‌ترین نقطه شهر دارمشتات در غرب آلمان، در سال  ۱۸۹۷ توسط ارنست لودویگ ، دوک بزرگ هسن، به عنوان مرکزی برای جنبش‌های اصلاحات نوظهور در معماری، هنرها و صنایع دستی تأسیس شد. ساختمان‌های این کلنی توسط اعضای هنرمند آن به عنوان محیط زندگی و کار تجربی اولیه تجددخواه ایجاد شده است. این کلنی در طی نمایشگاه‌های بین‌المللی پی‌درپی در سال‌های ۱۹۰۱ ، ۱۹۰۴ ، ۱۹۰۸ و ۱۹۱۴ گسترش یافت. امروز ، این مجموعه نمونه‌ای بارز از معماری مدرن اولیه، برنامه‌ریزی شهری و طراحی منظر را ارائه می‌دهد. این مجموعه شامل ۲۳ ساختمان است که برخی از آنها عبارتند از برج عروسی (۱۹۰۸)، سالن نمایشگاه (۱۹۰۸)، نخلستان (۱۸۳۳ ، ۱۹۰۴-۱۴)، نمازخانه روسی سنت ماریا مگدالنا (۱۸۹۷) -۹۹)، حوض زنبق، یادبود گوتفرید شواب (۱۹۰۵)، آلاچیق و باغ (۱۹۱۴)، غرفه باغ «معبد قو» (۱۹۱۴)، چشمه ارنست لودویگ و ۱۳ خانه و استودیوی هنرمندان که برای مستعمره هنرمندان دارمشتات و برای نمایشگاه‌های بین المللی ساخته شده است.

blank

ایتالیا، مجموعه دیوارنگاره‌های پادووا مربوط به قرن چهاردهم

این سایت از هشت مجتمع ساختمانی مذهبی و سکولار در داخل شهر حصاری تاریخی پادووا تشکیل شده است که مجموعه‌ای از نقاشی‌های دیواری نقاشی شده بین سال‌های ۱۳۰۲ و ۱۳۹۷ میلادی توسط هنرمندان مختلف و برای اشخاص و چهره‌های مختلف (پاترون‌ها) را داخل ساختمان‌هایی با عملکردهای مختلف طراحی کرده است. با این وجود، نقاشی‌های دیواری وحدت سبکی و محتوایی خاصی را حفظ می‌کنند. این نقاشی‌های دیواری، وقتی به عنوان یک مجموعه در نظر گرفته می‌شوند، نشان می‌دهند که چگونه در طول یک قرن، هنر نقاشی دیواری همراه با انگیزه خلاقیت جدید و درک نمایشی فضایی توسعه یافته است.

blank

چین، گوانژو: بازار بزرگ جهان در دوران سانگ‌تا یوآنِ چین

این سایت که در گوانژو واقع شده است،  نشاط و شادابی شهر را به عنوان یک بازار بزرگ دریایی در دوره‌های سانگ و و یوآن (قرن ۱۰ تا ۱۴ میلادی) و ارتباط آن با مناطق داخلی چین نشان می‌دهد. گوانژو در یک دوره بسیار مهم برای تجارت دریایی در آسیا رونق یافت. این سایت شامل بناهای مذهبی، از جمله مسجد قرن یازدهم میلادی Qingjing ، یکی از قدیمی‌ترین بناهای اسلامی در چین، مقبره‌های اسلامی، و طیف گسترده‌ای از بقایای باستان‌شناسی است: ساختما‌های اداری، اسکله‌های سنگی که برای تجارت و دفاع مهم بودند، کارگاه‌های تولید سرامیک و آهن، عناصر شبکه حمل و نقل شهر، پل‌های باستانی، بتکده‌ها و کتیبه‌ها و… این منطقه در متون عربی و غربی سده‌های ۱۰ تا ۱۴ میلادی به عنوان زیتون (Zayton) معروف است.

blank

هندوستان، معبد کاکاتیایی رودرشوارا (Kakatiya Rudreshwara) در ایالت تلانگانا

رودرشوارا، معروف به معبد راماپا، در روستای پالامپت، ۲۰۰ کیلومتری شمال شرقی حیدرآباد، در ایالت تلانگانا واقع شده است. این معبد اصلی‌ترین معبد شیوا در یک مجتمع دیوارکشی‌شده است که در دوره کاکاتیان (۱۱۲۳–۱۳۲۳ م) تحت فرمانروایی رودرادوا و رچارلا رودرا ساخته شده است. ساخت این معبد ماسه‌سنگی در سال ۱۲۱۳ میلادی آغاز شده است و گمان می‌رود که در طول ۴۰ سال ادامه داشته است. این ساختمان دارای تیرها و ستون‌های تزئین‌شده از جنس گرانیت و دولریت تراش‌خورده، مجسمه‌های زیبا و نشان‌دهنده آداب و رسوم رقص منطقه‌ای و فرهنگ کاکاتیان است. این معبد در دامنه یک منطقه جنگلی و در میان مزارع کشاورزی، نزدیک به ساحل Ramappa Cheruvu، ساخته شده است که از مشخصه‌های معابد هندی به شمار می‌رود.

blank

جمهوری اسلامی ایران، راه‌آهن سراسری

راه آهن سراسری ایران، دریای خزر را در شمال شرقی این کشور با خلیج فارس در جنوب غربی آن متصل می‌کند و در این میان از دو رشته کوه و همچنین چندین رودخانه، ارتفاعات، جنگل‌ها و دشت‌ها و چهار منطقه مختلف آب و هوایی عبور می‌کند. خط آهن سراسری ایران به طول ۱۳۹۴ کیلومتر در سال ۱۹۲۷ آغاز و در سال ۱۹۳۸ در یک همکاری موفق بین دولت ایران و ۴۳ پیمانکار ساخت و ساز از کشورهای مختلف طراحی و اجرا شد. این راه‌آهن به دلیل مقیاس و ترفندهای مهندسی مورد نیاز برای غلبه بر مسیرهای شیب‌دار و سایر مشکلات و موانع موجود، قابل توجه است. ساخت آن شامل برش گسترده در کوه‌ها در برخی مناطق بود، در حالی که زمین ناهموار در مناطق دیگر،‌ساخت ۱۷۴ پل بزرگ، ۱۸۶ پل کوچک و ۲۲۴ تونل، از جمله ۱۱ تونل مارپیچ نیز بر سختی کار می‌افزود. برخلاف اکثر پروژه‌های اولیه راه‌آهن، ساخت راه‌آهن سراسری ایران از طریق مالیات ملی تأمین می‌شد تا از سرمایه‌گذاری و کنترل خارجی جلوگیری شود.

blank

اسپانیا، پاسو دل پرادو و بوئن رتیرو، چشم‌اندازی از هنر و علوم

این منظر فرهنگی در قلب شهر مادرید واقع شده است و از زمان ایجاد خیابان مشجر Paseo del Prado، نمونه اولیه آلامدای اسپانیایی در قرن شانزدهم، تکامل یافته است. این خیابان با فواره‌های باابهتش، نمادین از شهر مادرید است که توسط ساختمان‌های باپرستیژ احاطه شده است. این سایت ایده جدیدی از فضای شهری و توسعه را از دوره روشنگرانه قرن هجدهم ارائه می‌دهد. ساختمان‌هایی که به هنرها و علوم اختصاص یافته‌اند، و در محلی بنا شده‌اند که به صنعت، بهداشت و درمان و تحقیقات اختصاص دارد. در مجموع، این منظر آرمان جامعه اتوپیایی را در زمان اوج امپراتوری اسپانیا نشان می‌دهد. باغ آرامگاه دلپذیر به مساحت ۱۲۰ هکتار و  بازمانده کاخ بوئن رتیرو در قرن هفدهم، بزرگترین بخش‌های این منظر را تشکیل می‌دهند که سبک‌های مختلف باغبانی از قرن ۱۹ تا امروز را به نمایش می‌گذارند. این سایت همچنین شامل باغ گیاه‌شناسی سلطنتی و محله مسکونی باریو جرونیموس، با تنوعی غنی از ساختمان‌های قرن ۱۹ و ۲۰ نیز می‌شود.

blank

ژاپن، جزیره آمامی اوشیما، جزیره توکونوشیما، قسمت شمالی جزیره اوکیناوا و جزیره ایریوموته

این منطقه با در بر گرفتن ۴۲،۶۹۸ هکتار از جنگل‌های بارانی نیمه‌گرمسیری در چهار جزیره واقع در جنوب غربی ژاپن، قوسی در مرز دریای چین شرقی و دریای فیلیپین تشکیل می‌دهد که بلندترین نقطه آن، کوه یووانداکه در جزیره آمامی اوشیما، ۶۹۴ متر بالاتر از سطح دریا ارتفاع دارد. این سایت که به طور کامل خالی از سکنه است، دارای تنوع زیستی بالایی با درصد بسیار بالایی از گونه‌های بومی است، که بسیاری از آنها در سطح جهان در معرض انقراض قرار دارند. این سایت محل زندگی گیاهان بومی، پستانداران، پرندگان، خزندگان، دوزیستان، آبزیان و سخت پوستان است، از جمله خرگوش آمامی (Pentalagus furnessi) در معرض خطر و موش صحرایی موبلند (Ryukyu Diplothrix legata).

blank

کره جنوبی، گتبول، پهنه‌های گِلی کره‌ای

این مکان که در شرق دریای زرد در سواحل جنوب غربی و جنوبی جمهوری‌ کره واقع شده است، شامل چهار جزء است: Seocheon Getbol ، Gochang Getbol ، Shinan Getbol و Boseong-Suncheon Getbol. این سایت ترکیبی پیچیده از شرایط زمین‌شناسی، اقیانوس‌شناسی و اقلیم‌شناسی را نشان می‌دهد که منجر به توسعه سیستم‌های رسوبی متنوع ساحلی شده است. هر مولفه یکی از چهار زیر نوع پهنه گِلی یا پهنه جزر و مدی را نشان می‌دهد (رودخانه‌ای، ورقه ورقه‌ای، مجمع‌الجزایری و نیمه‌محصور). این سایت میزبان سطوح بالایی از تنوع زیستی است، و گزارش‌ها حاکی از آن است که ۲۱۵۰ گونه گیاهان و جانوران، از جمله ۲۲ گونه در معرض خطر جهانی یا نسبتا در معرض خطر در این منطقه زندگی می‌کنند. به علاوه، اینجا خانه ۴۷ نوع از گونه‌های بی‌مهره دریایی بومی و در معرض خطر انقراض و همچنین ۱۱۸ گونه پرنده مهاجر است زیستگاه‌های حیاتی آنها را فراهم می‌کند. این سایت ارتباط بین تنوع جغرافیایی و تنوع زیستی را به نمایش می‌گذارد و وابستگی تنوع فرهنگی و فعالیت‌های انسانی را به محیط طبیعی نشان می‌دهد.

blank

تایلند، مجموعه جنگل‌های کیانگ کراچان (KKFC)

این سایت در امتداد رشته کوه تناسریم (Tenasserim)  در تایلند واقع شده است، و بخشی از این رشته کوه گرانیتی شمال به جنوب از شبه جزیره مالایا عبور می‌کند. این محل که در تقاطع زیستگاه‌های جانوری و گیاهی هیمالیا و هندوچین واقع شده است، از تنوع زیستی غنی و ارزشمندی برخوردار است. این جنگل تحت سلطه جنگل‌های همیشه سبز و مرطوب، جنگل‌های پهن‌برگ، جنگل‌های کوهستانی و جنگل‌های پرخاصره‌ای قرار دارد. تعدادی از گونه‌های گیاهی بومی و در معرض خطر جهانی گزارش شده است که با دو منطقه مهم پرندگان (IBA) همپوشانی دارد و به دلیل تنوع غنی در حیوانات و پرندگان، از جمله هشت گونه در معرض تهدید جهانی، اهمیت بالایی دارد. اینجا محل زندگی تمساح سیامی (Crocodylus siamensis)، سگ وحشی آسیایی در معرض خطر (Cuon alpinus)، بانتنگ (Bos javanicus)، فیل آسیایی (Elephas maximus)، لاک پشت زرد/کشیده (Indotestudo elonggered)، لاک پشت غول پیکر آسیایی (Manouria emys) و همچنین چندین گونه آسیب‌پذیر دیگر از پرندگان و پستانداران است. نکته قابل توجه این که هشت گونه گربه‌سان نیز در این منطقه زندگی می‌کنند: ببر در معرض خطر (Panthera tigris) و گربه ماهیگیر (Prionailurus viverrinus)، پلنگ در معرض خطر (Panthera pardus)، گربه طلایی آسیا (Catopuma temminckii)، پلنگ ابری آسیب‌پذیر (Neofelis nebulosi) )، گربه مرمر (Pardofelis marmorata)، گربه جنگلی (Felis chaus) و گربه پلنگی (Prionailurus bengalensis).

blank

گرجستان، تالاب‌ها و جنگل‌های بارانی کلشیک

این سایت شامل هفت مولفه در یک کوریدور ۸۰ کیلومتری در امتداد ساحل شرقی گرم و معتدل و بسیار مرطوب دریای سیاه است. این مولفه‌ها مجموعه‌ای از بارزترین اکوسیستم‌های کلشیک (Colchic) را در ارتفاعات تا بیش از ۲۵۰۰ متر بالاتر از از سطح دریا ارائه می‌دهند. اکوسیستم‌های اصلی عبارتند از جنگل‌های بارانی و برگریز و تالاب‌های کلشیک باستانی، باتلاق‌های نفوذی و سایر انواع منجلاب‌های کلشیک است. جنگل‌های بارانی پهن‌برگ بسیار مرطوب شامل تنوع گیاهی و جانوری بسیار بالا، با تراکم بالا از گونه‌های بومی و بجای مانده، با تعداد قابل‌توجهی از گونه‌های در ممعرض خطر جهانی است که از چرخه‌های یخبندان سوم باقی مانده‌اند. این سایت تقریباً ۱۱۰۰ گونه گیاه را در خود جای داده است.. این سایت همچنین ۱۹ گونه جانوری در معرض خطر از جمله ماهیان خاویاری، به ویژه ماهیان خاویاری کلشیک را که در معرض خطر انقراض هستند، در خود جای داده است. اینجا یک توقفگاه اصلی برای بسیاری از پرندگان در معرض خطر در سطح جهان است که از طریق گلوگاه باتومی مهاجرت می‌کنند.

blank

ترکیه، تپه باستانی ارسلان‌تپه

ارسلان‌تپه، یک تپه باستان‌شناسی با ارتفاع ۳۰ متر است که در دشت مالاتیا، ۱۲ کیلومتری جنوب غربی رود فرات واقع شده است. شواهد باستان‌شناسی از این مکان گواه بر اشغال آن حداقل از هزاره ۶ قبل از میلاد تا اواخر دوره روم است. خانه‌های خشتی از نیمه اول هزاره چهارم قبل از میلاد توسط اولین لایه‌های دوره اوروک اولیه مشخص می‌شود. شواهد قابل‌توجهی نیز مربوط به دوره عصر مفرغ اولیه در این محل کشف شده است که برجسته‌ترین آن توسط مجموعه آرامگاه سلطنتی شناسایی شده است. این سایت فرایندهایی را که منجر به ظهور یک جامعه دولتی در خاور نزدیک و یک سیستم دیوان‌سالاری پیچیده که قبل از نوشتن است، نشان می‌دهد. اشیا فلزی و اسلحه‌های استثنایی فلزی در این مکان کشف شده است، و در میان آنها می‌توان به اولین شمشیرهایی که تاکنون در جهان شناخته شده است اشاره کرد.

blank

هلند، گسترش خطوط دفاعی آمستردام (خطوط دفاعی آب‌های هلند)

اصلاح حدود قابل‌توجه که برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ به ثبت رسیده، از IJsselmeer (که قبلاً با نام Zuiderzee شناخته می‌شد) در Muiden، تا خور Biesbosch در Werkendam امتداد دارد. این اصلاحات، خط آب جدید هلند را به میراث جهانی خط دفاعی موجود در آمستردام اضافه می‌کند، تا به عنوان میراث جهانی خطوط دفاعی آب‌های هلند تبدیل شود و همچنین شامل تعدادی از الحاقات کوچک و کاهش مرزهای خط دفاعی میراث جهانی آمستردام است. از قرن شانزدهم میلادی، مردم هلند از دانش تخصصی خود در زمینه مهندسی هیدرولیک برای اهداف دفاعی استفاده کرده‌اند. مرکز این کشور توسط شبکه‌ای از ۴۵ قلعه مسلح محافظت می‌شود، که به طور همزمان با جاری شدن سیل موقتی در اراضی پست ساحلی و یک سیستم پیچیده از کانال‌ها و قفل‌ها عمل می‌کند.

blank

بلژیک/هلند، کلنی‌های خیرخواهی

این سایت فراملی چهار شهرک را در بر می‌گیرد؛ یک کلنی در بلژیک و سه مستعمره در هلند. این شهرک‌ها با هم شاهد یک آزمایش قرن نوزدهمی در اصلاحات اجتماعی بوده‌اند، تلاشی برای کاهش فقر شهری با تأسیس مستعمرات کشاورزی در مکان‌های دورافتاده. فردریکسورد (هلند) در سال ۱۸۱۸ تأسیس شد، اولین کلنی در این مستعمرات است و مقر اصلی انجمن خیرخواهی است، انجمنی که هدف آن کاهش فقر در سطح ملی بود. کلنی‌های ویلهلمیناورد و وین هویزن در هلند و وورتل در بلژیک از دیگر بخش‌های این سایت هستند. از آنجا که مزارع کوچک مستعمرات درآمد کافی نداشتند، انجمن خیرخواهی به دنبال منابع دیگری برای درآمدزایی بود. کلنی‌ها به عنوان شهرک‌های پانوپتیک در امتداد خطوط متعامد طراحی شدند. آنها دارای ساختمان‌های مسکونی، خانه‌های مزرعه‌ای، کلیساها و سایر امکانات عمومی هستند. این سایت در دوران اوج خود در اواسط قرن نوزدهم، بیش از ۱۱ هزار نفر را در هلند اسکان داده بود. در بلژیک هم تعداد ساکنین آنها در سال ۱۹۱۰ به ۶ هزار نفر می‌رسید.

blank

قرار است ثبت سایت‌ها و مناظر فرهنگی تاریخی در فهرست میراث جهانی یونسکو تا ۲۸ ژوئیه (برابر با ۶ مرداد ۱۴۰۰) ادامه یابد. امروز، سه‌شنبه، پرونده مهم منظر فرهنگی هورامان/اوارمانات از ایران بررسی خواهد شد و در صورت تایید، ۲۶امین اثر ثبت‌جهانی‌شدة کشورمان خواهد بود.

*ترجمه: اسدالله حقانی*

منبع: میراث آریا

یونسکو شمشیر علیه انگلیس را از رو بست

سازمان یونسکو با گذشت کمتر از یک هفته از حذف لیورپول از فهرست میراث جهانی، نسبت به حذف دومین عضو انگلیس از این فهرست هشدار داد.

فهرست میراث جهانی یونسکو شامل مجموعه‌ای از آثار طبیعی یا فرهنگی در جهان است که برپایه کنوانسیون میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده‌اند؛ تاج محل هند، کاخ ورسای فرانسه، دیوار چین و آکروپولیس یونان از جمله بناهایی هستند که در این فهرست خودنمایی می‌کنند. در ایران نیز ده‌ها اثر طبیعی و فرهنگی به فهرست میراث جهانی راه یافته‌اند که از آن جمله می‌توان به بیستون، پاسارگاد، گنبد سلطانیه، مسجد جامع اصفهان، مجموعه تاریخی بازار تبریز و دشت لوت اشاره کرد.

عضویت در فهرست میراث جهانی یونسکو مزایای فراوانی برای یک کشور دارد و علاوه بر بهره‌مندی از بودجه حفاظتی سازمان ملل، به جذب گردشگر هم کمک می‌کند. اما انگلیس جایگاه میراث تاریخی خود در این فهرست را قربانی تلاش‌های غیراصولی برای نوسازی افراطی بافت این کشور کرده است و حالا دارد عواقبش را می‌بیند.

میراث جهانی انگلیس، قربانی نوسازی بافت‌ها

یونسکو چهارشنبه گذشته (۳۰ تیر) پس از رأی‌گیری اعضای کمیته میراث جهانی خود در چین، بندر لیورپول انگلیس را از فهرست میراث جهانی خود حذف کرد. دلیل این حذف، احداث ساختمان‌های جدید عنوان شده است که ویژگی ویکتوریایی شهر را از بین برده و خسارتی غیرقابل برگشت به جا گذاشته‌اند.

لیورپول که یکی از مهمترین بندرهای جهان در قرن‌های هجدهم و نوزدهم بود، در سال ۲۰۰۴ میلادی به دلیل معماری زیبا و ویکتوریایی خود به فهرست میراث جهانی یونسکو افزوده شد. اما حالا به گفته آژانس علمی، آموزشی و فرهنگی سازمان ملل، به دلیل ساخت ساختمان‌های جدید از جمله استادیوم ۵۰۰ میلیون پوندی باشگاه فوتبال اورتون، این بندر ارزش جهانی خود را از دست داده است و دیگر شایستگی حضور در این فهرست را ندارد. اما ماجرا برای انگلیس به همینجا ختم نشد.

اول لیورپول، حالا استون هنج

از آنجایی که در ۵۰ سال گذشته لیورپول سومین عضو فهرست میراث جهانی است که جایگاه خود در این فهرست را از دست می‌دهد، این روزها ۳۱ میراث جهانی دیگر انگلیس زیر ذره بین یونسکو قرار گرفته‌اند؛ کمیته میراث جهانی یونسکو اخیرا به مقامات انگلیس هشدار داده است در صورتی که عملیات جنجالی ساخت تونل در محوطه تاریخی استون هنج کلید بخورد، این محوطه نیز به سرنوشت مشابهی چون لیورپول دچار خواهد شد. در صورتی که این تونل ساخته شود، سازه‌های سنگی استون‌هنج در فهرست میراث در معرض خطر قرار می‌گیرند و این مقدمه‌ای خواهد بود بر حذف نام این بنا از فهرست میراث جهانی یونسکو.

استون‌هنج (Stonehenge) یک سازه سنگی معروف است که از سال ۳۱۰۰ پیش از میلاد طی سه مرحله به دست مردمان باستان در اروپا ساخته شد. این سازه تاریخی که در جنوب انگلیس واقع شده و سالانه یک میلیون گردشگر از آن بازدید می‌کنند، شامل سنگ‌های غول‌پیکری است که به شکل چند دایره تودرتو در الگوی یک نعل اسب کنار هم چیده شده‌اند.

در مورد کارکرد این سازه بازمانده از دوران نوسنگی و عصر برنز، اجماعی در بین جامعه محققان وجود ندارد؛ استون‌هنج از دید گروهی از پژوهشگران محلی برای عبادت و برگزاری آیین و تشریفات مذهبی بود و از دید سایرین یک رصدخانه و تقویم پیچیده. با گذشت هزاران سال از عمر این سازه، هنوز نظریات جدیدی درباره کارکرد و نحوه ساخت آن ارائه می‌شود.

گرانت شپس (Grant Shapps) وزیر ترابری انگلیس سال گذشته میلادی مجوز عملیاتی شدن یک پروژه یک میلیارد و ۷۰۰ میلیون پوندی برای ساخت یک آزادراه دوبانده ۱۲.۸ کیلومتری در ناحیه ویلتشایر را صادر کرد. ویلتشایر محل قرارگیری سازه‌های سنگی معروف استون‌هنج است که قدمت آنها به ۳۱۰۰ سال پیش از میلاد بر می‌گردد. ساخت این مسیر زیرزمینی مستلزم حفر تونلی است که از زیر این محوطه تاریخی می‌گذرد. هدف از ساخت جاده جدید تعریض گلوگاه‌های ترافیکی در مسیر اصلی به سمت جنوب غرب انگلیس عنوان شده است.

موسسه نشنال تراست که مسئول حفظ منابع طبیعی در انگلستان، ولز و ایرلند شمالی است، در توجیه تصمیم دولت می‌گوید ساخت جاده زیرزمینی به نفع محوطه باستانی چهار هزار ساله استون‌هنج خواهد بود. اما باستان‌شناسان و دیگر معترضان به این طرح چنین نظری ندارند و می‌گویند این کار نقض کنوانسیون میراث جهانی سازمان یونسکو است. حتی مسئولان وزارت ترابری انگلیس نیز به آسیب وارده به این محوطه اذعان کرده اما می‌گویند منفعت عمومی این طرح به آسیب آن می‌چربد.

حذف استون هنج از فهرست میراث جهانی یونسکو انگلیس را به اولین کشوری تبدیل می‌کند که تاکنون بیش از یک میراث تاریخی خود را در این فهرست از دست داده است و ضربه سختی به جایگاه فرهنگی این کشور در سطح جهان وارد خواهد کرد.

منبع: ایرنا

راه‌آهن ایران از یونسکو رد می‌شود؟

ایران امسال با دو پرونده «راه‌آهن» و «هورامان» در کمیته میراث جهانی یونسکو شرکت کرده است. کارشناسان نظر اولیه را درباره این دو پرونده به ایران اعلام کرده‌اند. به نظر می‌رسد شانس هورامان برای ثبت جهانی بیشتر از راه‌آهن باشد، هرچند هنوز مسؤولان میراث فرهنگی امید دارند هر دو پرونده به فهرست جهانی یونسکو وارد شود.

کمیته میراث جهانی یونسکو پس از یک سال وقفه به علت همه‌گیری کرونا، از روز جمعه در چین آغاز به کار کرده است. کمیته مجازی است و به گفته معاون میراث فرهنگی، فقط اعضای کمیته بین‌الدول در فوجو چین حضور دارند. برگزاری مجازی، قدرت رایزنی و مذاکرات در ارتباط با ثبت پرونده‌ها را پایین آورده است. محمدحسن طالبیان قبلا به این نکته اشاره کرده بود. او حالا به فرانسه، مقر اصلی یونسکو رفته تا شاید رایزنی‌ها از این زاویه بهتر انجام شود.

پرونده راه‌آهن ایران براساس برنامه اعلام‌شده از سوی دبیرخانه یونسکو قرار است روز یکشنبه ۲۵ جولای (۳ مرداد) و پرونده ثبت منظر فرهنگی هورامان ( اورامانات) روز سه‌شنبه ۲۷ جولای (۵ مرداد) بررسی شود. طالبیان روز شنبه، ۲۶ تیرماه در مصاحبه‌ای که وب‌سایت خبری وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی منتشر کرده، گفته بود: نظریه اولیه ایکوموس در خصوص این دو پرونده اعلام شده است و بر اساس نظرات دریافت‌شده، اورامانات یا هورامان از بخت بالایی برای ثبت در فهرست میراث جهانی برخوردار بوده و در خصوص پرونده راه‌آهن البته مسائلی مطرح شده است. با این وجود در حال رایزنی‌های نهایی برای این دو پرونده هستیم.

معاون میراث فرهنگی به جزئیات نظر کارشناسان یونسکو درباره پرونده راه‌آهن اشاره‌ای نکرده و سربسته گفته که به‌دلیل پیچیدگی‌های فنی و گستردگی محدوده عرصه و حریم این دو پرونده، فرآیند بررسی کارشناسی آن در ایکوموس و کمیته میراث جهانی قابل توجه است.

ارزیابی پرونده راه‌آهن، به گفته طالبیان در سال ۱۳۹۸ با بازدیدهای میدانی ارزیاب ایکوموس (شورای بین‌المللی ابنیه و محوطه‌ها) انجام شده است. همان موقع هم اصلاحات و نظراتی به این پرونده وارد شد. در حقیقت، پرونده راه‌آهن سال ۱۳۹۶ به یونسکو تحویل داده شد. کارشناسان یونسکو آن زمان هم نظرات و اصلاحاتی را روی این پرونده وارد دانستند. معاون میراث فرهنگی گفته بود: کارشناسان یونسکو نقشه‌ها و جزئیات بیشتری را برای تکمیل پرونده نیاز داشتند که در این رابطه اطلاعات بیشتر به آن‌ها ارائه شد تا این پرونده در سال ۲۰۱۸ ارزیابی شود و برای سال ۲۰۱۹ به ثبت برسد.

اما پرونده راه‌آهن در سال ۲۰۱۹ که به همراه جنگل هیرکانی در کمیته میراث جهانی بررسی شد، به دلیل نقایصی که داشت، برگشت خورد و درحالی که هیرکانی وارد فهرست جهانی یونسکو شد، سهمیه دیگر ایران برای ثبت جهانی میراث فرهنگی از دست رفت. قرار شد شانس این پرونده در سال ۲۰۲۰ دوباره محک زده شود. اما ویروس کرونا اجلاس را یک سال به تعویق انداخت. حالا در اجلاس ۲۰۲۱ ثبت این پرونده قرار است دوباره مطرح شود، اما پیش‌بینی کارشناسان مربوطه با توجه به نظر اولیه ارزیاب‌ها و کارشناسان یونسکو بر این است که احتمالا بخت پرونده راه‌آهن به اندازه هورامان بلند نباشد. گرچه رایزنی‌ها برای هر دو پرونده همچنان ادامه دارد.

ایران در سال‌های اخیر برای جبران سال‌هایی که در کمیته میراث جهانی یونسکو حضور نداشت، به پرونده‌های زنجیره‌ای گرایش پیدا کرده است؛ قنات‌ها، کلیساها، باغ‌های ایرانی و حالا راه‌آهن و پس از آن هم پرونده کاروانسراها. نظر معاون میراث فرهنگی این است که پرونده‌های زنجیره‌ای و بزرگ خوب است و شانس زیادی خواهد داشت. پرونده راه‌آهن هم ۱۴۰۰ کیلومتر را در بر می‌گیرد و استان‌ها را به هم متصل می‌کند. پرونده کمی‌ برای یک کشور نیست. تمام ایستگاه‌ها و … را می‌توان به عنوان مقصد جهانی معرفی کرد. از زمانی که پرونده راه‌آهن مطرح شد بسیاری از ساختمان‌های قدیمی ‌راه‌آهن حفظ شد، درحالی که قصد تخریب آن‌ها را داشتند. حتی قرار است این ساختمان‌ها مرکز اقامتی شود و یا موزه راه‌آهن ایجاد کنند.

شبکه راه‌آهن ایران با گستره پهناوری که در سراسر کشور دارد، دارای سیستم زنده و درحال کار است که نگهداری، تعمیر و بهره‌برداری از آن با شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران است. این شبکه همواره شاهد دخالت عوامل بهره‌بردار و توسعه بوده است. اگرچه در اطراف این شبکه ریلی، سازه‌ها، پل‌ها، ایستگاه‌ها و حتی لوکوموتیوهای قدیمی و واجد ارزش وجود دارد و بخش‌هایی از این شبکه، همانند راه‌آهن شمال ـ جنوب هویت تاریخی دارد، اما سوال اصلی این است که در صورت ثبت راه‌آهن ایران در فهرست جهانی یونسکو، دخالت‌ها و بهره‌برداری‌ها را با این وسعت شبکه ریلی چگونه می‌توان کنترل و محافظت کرد که در ادامه، این اثر گسترده مخدوش نشود و در معرض خطر قرار نگیرد؟

چه چشم‌اندازی برای بهره‌بردار و متولی آن برای نگهداری و محافظت از این اثر و چگونگی اجرای پروژه‌های توسعه در شبکه ریلی تعریف شده است؟

سوال دیگری که برای فعالان میراث فرهنگی ایجاد شده و همچنان بی‌پاسخ مانده، این است که چرا با وجود ۵۷ پرونده معطل در فهرست موقت یونسکو و کارنامه قابل بحث محافظت و نگهداری از میراث ملی و جهانی از سوی متولی، مسؤولان میراث فرهنگی بر پیگیری و ثبت پرونده غول‌آسای راه‌آهن اصرار دارند که از همان ابتدا با ایراد کارشناسان یونسکو ایکوموس مواجه شد؟

منبع: ایسنا

مرتبط:

«راه‌آهن ایران» و «هورامان» کارت سبز یونسکو را می‌گیرند؟

«راه‌آهن ایران» و «هورامان» کارت سبز یونسکو را می‌گیرند؟

چهل‌وچهارمین کمیته میراث جهانی یونسکو درحالی به صورت مجازی در چین آغاز به کار کرده که ایران امیدوار است با ثبت دو پرونده راه آهن و منطقه هورامان، فهرست آثار جهانی خود را بلندتر کند.

این اجلاس به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا یک سال به تعویق افتاد و امسال از ۱۶ تا ۳۱ ژوئیه برابر با ۲۵ تیر تا ۹ مردادماه به صورت مجازی به میزبانی شهر فوژوا (Fuzhou) چین برگزار می‌شود و در جریان آن، پرونده‌های جا مانده از اجلاس گذشته نیز بررسی خواهند شد.

۳۹ اثر برای ثبت در فهرست میراث جهانی نامزد شده‌اند که ۲۲ مورد جا مانده از سال ۲۰۲۰  است. از ایران نیز دو اثرِ «راه آهن» و «منطقه هورامان» بررسی می‌شود.

بنا بر اعلام یونسکو، در تاریخ ۱۶ ژوئیه (جمعه ۲۵ تیرماه) کمیته میراث جهانی وضعیت حفاظت ۲۲۵ مکانی را که قبلا در میراث جهانی یونسکو ثبت شده‌اند، بررسی خواهد کرد که ۵۳ اثر نیز در معرض خطر قرار گرفته‌اند.

از ۲۴ ژوئیه (دوم مردادماه) کمیته میراث جهانی، بررسی آثار نامزد شده برای ثبت جهانی را آغاز خواهد کرد. شروع کار با پرونده‌هایی است که از سال گذشته در نوبت بررسی بوده‌اند که راه آهن شمال ـ جنوب و منطقه هورامان نیز جزو آن‌ها است.

برگزاری این اجلاس که با تحویل کابینه به دولت سیزدهم همزمان شده است، اهمیت آن را برای وزیر حاضر در وزارت میراث فرهنگی، گردشکری و صنایع دستی دو چندان کرده، به طوری که در سفر اخیر به کردستان گفته به دلیل اهمیت این موضوع و برای خوشحالی مردم کردستان شخصا در این کمیته حاضر می‌شوم. این درحالی است که مقامات میراث فرهنگی در این سطح، کمتر در این کمیته تخصصی حاضر شده‌اند.

ایران درحالی با دو پرونده راه آهن و هورامان در این اجلاس یونسکو شرکت کرده که نقدهای بسیاری متوجه پرونده راه آهن برای ثبت در فهرست آثار جهانی بوده است. پرونده راه آهن در سال ۱۳۹۶ به یونسکو ارسال شد، درحالی که آثاری چون تاق بستان، جیرفت، تپه سیلک، بندر کنگ و… و. سال هاست در نوبت انتظار برای بررسی و ثبت در یونسکو قرار گرفته‌اند.

کارشناسان یونسکو همان سال اصلاحاتی را بر این پرونده وارد دانستند.

محمدحسن طالبیان معاون میراث فرهنگی کشور ـ درباره این نظر کارشناسان یونسکو توضیح داد که آن‌ها، نقشه‌ها و جزئیات بیشتری را برای تکمیل پرونده نیاز داشتند که در این رابطه اطلاعات بیشتر به آن‌ها ارائه شد تا این پرونده در سال ۲۰۱۸ ارزیابی شود و برای سال ۲۰۱۹ به ثبت برسد.

عقب‌تر که بر گردیم، در زمان آماده‌سازی این پرونده به سال ۱۳۹۴ در نشستی مشترک بین سازمان میراث‌فرهنگی و شرکت راه‌آهن جمهوری اسلامی ایران،  معاون وقت وزیر راه و شهرسازی که مدیرعامل شرکت راه آهن جمهوری اسلامی ایران هم بود،  گفت که خط آهن ایران قدیمی‌ترین خط آهن جهان نیست که بگوییم قدیمی‌ترین خط آهن است. اما محمدحسن طالبیان ـ معاون میراث‌فرهنگی کشور ـ در پاسخ به آن گفته بود: سه پل طلا در راه آهن شمال کشور اگر به تنهایی بخواهد در فهرست آثار ثبتی جهان قرار گیرد ممکن است نتواند رأی بیاورد، چون با طرح این موضوع، بلافاصله پل‌های ارزشمند سوییس که فراوان هم هستند مطرح خواهند شد و سه پل طلای ایران شانس جهانی شدن را از دست خواهد داد. به همین خاطر نیز نمی‌توان موردی مطرح کرد، اما اگر بگویم در یک مسیر راه آهن، سه پل ارزشمند (سه پل طلا)، ایستگاه، خط، موزه و طبیعت را داریم این مجموعه در کنار یکدیگر شانس بیشتری خواهد داشت.

پرونده یک بار دیگر سال ۲۰۱۹ در کمیته میراث جهانی بررسی می‌شود که کارشناسان یونسکو بار دیگر خواستار اصلاحاتی در آن می‌شوند. نظر کارشناسان میراث فرهنگی در ایران بر این بود که با ارائه پرونده ناقص راه آهن، یک سهمیه از ایران سوخت شده است، درحالی که می‌توانستد یکی از آثارِ معطل در فهرست موقت را با اطمینان بیشتری برای ثبت جهانی، ارائه دهند.

در سالی که پرونده راه آهن ایران از کمیته میراث چهانی بازگشت و اصلاحیه خورد، علیرضا رحیمی ـ عضو مجمع نمایندگان وقت استان تهران ـ تقصیر را بیشتر متوجه وزارتخانه‌های دیگر دانست و گفت: متاسفانه در ثبت تاریخی خطوط ریلی  راه آهن در سازمان یونسکو، وزارت راه و شهرسازی و وزارت علوم کوتاهی کردند و ثبت این اثر تاریخی به دلیل قصور در ارائه مدارک تا سال ۲۰۲۰ منتفی شد.

کمتیه میراث جهانی یونسکو در سال ۲۰۲۰ به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا برگزار نشد و ایران وقت بیشتری برای اصلاح پرونده راه آهن شمال ـ جنوب داشته، اما سرنوشت این پرونده همچنان مبهم است. طالبیان ـ معاون میراث فرهنگی ـ چندی پیش درباره اجلاس امسال چنین گفته بود: «از آن‌جا که این اجلاس مجازی است و ایران هم لابی سیاسی ندارد باید کارشناسی از این دو پرونده مهم و بزرگ دفاع کرد.» ایران علاوه‌بر پرونده راه آهن، پرونده «منظر هورامان» را هم روی میز یونسکو دارد.

به گفته معاون میراث فرهنگی، عرصه در نظر گرفته‌شده برای منظر جهانی اورامانات، ۱۰۰ هزار هکتار و حریم آن ۳۰۰ هزار هکتار درنظر گرفته شده است.

هورامان یا اورامان نام منطقه‌ای تاریخی با بافت پلکانی و آداب و رسومی خاص است که بخش‌هایی از شهرستان‌های سروآباد، سنندج و کامیاران استان کردستان و شهرستان‌های پاوه، جوانرود، نودشه و نوسود استان کرمانشاه را شامل می‌شود. مسؤولان میراث فرهنگی کردستان که در تهیه این پرونده مشارکت و همکاری داشته‌اند، گفته‌اند: برای تهیه این پرونده مطالعاتی در قالب مردم‌شناسی، باستان‌شناسی، علوم طبیعی، معماری، اسناد تاریخی و هوار نشینی انجام شده است. ضمن این‌که بیش از ۵۰۰ اثر باستانی مربوط به دوران پارینه سنگی تا اواخر دوران اسلامی در این منطقه تاریخی شناسایی شده است.

ایران تا کنون ۲۴ اثر را در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت کرده است. تخت جمشید نخستین اثر تاریخی ایران بود که در سال ۱۳۵۸ وارد فهرست میراث جهانی یونسکو شد. آخرین میراث فرهنگی که ایران موفق به ثبت آن شده جنگل هیرکانی بود که سال ۱۳۹۸ وارد این فهرست شد.

میدان امام اصفهان، چغازنبیل، تخت سلیمان، پاسارگاد، بم و منظر فرهنگی آن، گنبد سلطانیه، بیستون، مجموعه کلیساهای ارامنه (سنت استپانوس، چوپان، دره شام، مریم مقدس و قره کلیسا)، سازه‌های آبی شوشتر، مجموعه آرامگاه و خانقاه شیخ صفی‌الدین اردبیلی، مجموعه بازار تاریخی تبریز، باغ ایرانی (دولت‌آباد یزد، پهلوان پور مهریز یزد، ارم شیراز، پاسارگاد شیراز، چهلستون اصفهان، فین کاشان، عباس‌آباد بهشهر، اکبریه بیرجند، ماهان کرمان)، گنبد قابوس، مسجد جامع اصفهان، کاخ گلستان، شهر سوخته، شوش، منظر فرهنگی میمند، بیابان لوت، قنات ایرانی (قصبه گناباد، مون اردستان، گوهرریز جوپار، اکبرآباد بم، قاسم آباد بم، بلده فردوس، زارچ، حسن آباد مشیر، ابراهیم آباد، وزوان، مزدآباد میمه)، شهر تاریخی یزد، منظر باستان‌شناسی ساسانی و جنگل‌های هیرکانی دیگر آثار جهانی ایران در این فهرست هستند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

گیوه _یادگار سربازان هخامنشی در هورامان

پرونده‌های ایران روی میز یونسکو

ایران درحالی پرونده‌های «جشن یلدا»، «جشن مهرگان»، «مهارت ساختن و نواختن عود»، «ترکمن‌دوزی»، «نوغان‌داری» و «ابریشم‌ریسی» را برای ثبت در فهرست جهانی به یونسکو فرستاده که حضور جدی رقبا در ثبت انحصاری و فوری بعضی پرونده‌ها همچنان تهدیدی برای میراث ایران است.

محمدحسن طالبیان ـ معاون میراث فرهنگی خبر داد که در اجلاس مجازی کمیته میراث ملموس جهانی که قرار است تیر یا مردادماه امسال برگزار شود، دو پرونده «منظر فرهنگی هورامان» و «راه‌آهن سراسری ایران» مورد بحث و بررسی قرار می‌گیرد. علاوه بر این‌ها، پرونده‌های «کاروانسراهای ایرانی» با ۵۶ کاروانسرا از دوره‌های مختلف تاریخی در ۲۴ استان کشور، «دیزمار»، «نقش رستم و نقش رجب» و «کلیسای وانک» به یونسکو ارسال شده که این سه پرونده آخر به صورت الحاقی به پرونده‌های جنگل‌های هیرکانی، تخت جمشید و کلیساهای ارامنه ایران اضافه خواهد شد.

به گفته معاون میراث فرهنگی، در نوروز ۱۴۰۰ سه پرونده «ترکمن‌دوزی» به صورت مشترک با کشور ترکمنستان، «نوغان‌داری و ابریشم‌ریسی» مشترک با کشورهای ترکیه، افغانستان، آذربایجان، ترکمنستان، تاجیکستان و ازبکستان و «جشن یلدا» به‌صورت مشترک با کشور افغانستان برای طرح در اجلاس ۲۰۲۲ به یونسکو فرستاده شده است.

او اضافه کرد: سال گذشته در پانزدهمین اجلاس کمیته میراث جهانی ناملموس از چهار پرونده ارسالی، پرونده‌های «مهارت ساختن و نواختن عود»، به صورت مشترک با کشور سوریه و «جشن مهرگان» به شکل مشترک با تاجیکستان به دلیل اصلاحاتی ریفر شد (ریفر به معنای امکان بررسی پرونده در چرخه‌ بعدی (اجلاس‌های بعدی) است)، این دو پرونده امسال با اصلاحات انجام‌شده و محدودیت‌های اعمال‌شده (هر کشور یک پرونده)  به یونسکو ارسال شد.

به گزارش ایسنا، برخی کارشناسان مطلع از دلایل پذیرفته نشدن پرونده «عود» گفته بودند: تهیه این پرونده با مشارکت سوریه و بدون در نظر گرفتن دیگر کشورهای عربی که عود در آن‌ها رواج دارد، اقدامی خطا بود. این پرونده توسط کسانی تهیه شد که پرونده کمانچه را تهیه کرده بودند. این‌که پرونده کمانچه از نظر کارشناسی، پرونده موفقی بود و در فهرست یونسکو ثبت شد و به همین دلیل هم انتظار می‌رفت که عود نیز در فهرست ناملموس یونسکو جهانی شود.

از سوی دیگر، گفته شده بود پرونده عود را با عجله از روی پرونده کمانچه رونویسی کرده‌اند.

«برنامه ملی برای پاسداری از هنر سنتی خوش‌نویسی در ایران» پرونده دیگری از ایران است که سال گذشته به یونسکو فرستاده شد و به گفته معاون میراث فرهنگی، قرار است آذرماه ۱۴۰۰ در شانزدهمین اجلاس کمیته میراث ناملموس که در سریلانکا برگزار می‌شود، مورد بررسی قرار گیرد.

ایران درحالی چنین پرونده‌ای را به یونسکو پیشنهاد کرده که ۱۷ رقیب جدی در ارتباط با خوش‌نویسی دارد. ۱۶ کشور عربستان سعودی، عراق، اردن، لبنان، فلسطین، یمن، مصر، الجزایر، تونس، مراکش، کویت، امارات، عمان، بحرین، سودان و موریتانی پرونده‌ای با عنوانِ «خوش‌نویسی عربی، دانش، مهارت و شیوه‌ها» (Arabic calligraphy, knowledge, skills and practices)  تدوین کرده و به یونسکو تحویل داده‌اند. از طرفی، ترکیه با ارسال پرونده‌ای به نام «حُسن خط، هنر باستانی خوش‌نویسی اسلامی» به دبیرخانه یونسکو، یکی از مدعیان جدی ثبت خوش‌نویسی به نام خود است.

طالبیان، معاون میراث فرهنگی درباره وضعیت پرونده‌هایی که سال گذشته به یونسکو فرستاده شده است، توضیح داد: برنامه اقدامات پاسدارانه خوب برای ارتقای میزبانی زوار رضوی با هدف ترویج احترام متقابل میان جوامع و گروه‌های مختلف با عنوان «مهمان‌نوازی رضوی» و پرونده‌های «جشن سده» به صورت مشترک با کشور تاجیکستان، و «رباب» مشترک با کشورهای تاجیکستان و ازبکستان از دیگر پرونده‌هایی است که سال گذشته به یونسکو ارسال شده و در بخش رزرو پرونده‌های پیشنهادی این کمیته برای طرح در سال‌های آتی قرار گرفته است.

با این وجود و با توجه به تجربه گذشته در اقدام فوری و انحصاری برخی کشورهای همسایه در ثبت میراث ناملموس از حوزه ایران فرهنگی، و تصاحب برخی مفاخر از جمله نظامی و مولانا به نام خود، بیم آن می‌رود ایران از میدان ثبتِ بعضی آثار ناملموس همچنان جا بماند.

منبع: ایسنا

مرتبط:

قنات زارچ _میراث جهانی یونسکو

شکستگی بند میزان ، یونسکو را به شوشتر می‌کشاند؟

حرکت کاروانسراها خراسان جنوبی در راه یونسکو