آتشفشان دالول یکی از کم ارتفاع ترین دهانه های آتشفشانی دنیاست اما چشمه های آب گرم این آتشفشان، این منطقه را تبدیل به یکی از خاص ترین چشم اندازهای دنیا کرده است. در اینجا از چشمه های آب گرم، ترکیبات شیمیایی مثل کلرید آهن و هیدروکسید آهن منتشر می شود که به محض انتشار سخت می شوند و رسوبات نمک و دریاچه را به رنگ سفید و سبز در می آوردند. بعد از مدتی، چشمه های غیر فعال اکسید می شوند و درست مثل فلزات که بعد از بارندگی زنگ می زنند و قهوه ای می شوند اینها هم رنگ قهوه ای به خود می گیرند. تکرار هر ساله این فرآیند محل غیر قابل سکونتی را با توناژهای رنگی باورنکردنی به وجود آورده است.

گدازه های گوگرد سیاه که سفت و سخت شده اند بعضی از چشمه ها را فرا گرفته اند و استخرهایی با رنگ های آبی و سبز، آب های سمی را پنهان کرده اند. به این چشمه ها که روی پوسته زمین به وجود آمده اند «فومارول» می گویند چشمه هایی که بخار و گاز را در هوای داغ و سوزان منتشر و دمای اطراف را حتی سوزان تر و داغ تر از قبل می کنند. دانشمندان پیش بینی می کنند که در صدها میلیون سال دیگر زمین دهان باز می کند و دریای سرخ که در همین نزدیکی قرار دارد این بیابان رنگارنگ را می بلعد.

آب و هوای عجیب و غریب باعث شده تا این ناحیه یکی از دورافتاده ترین نقاط دنیا شود؛ هیچ کسی در حوالی این ناحیه زندگی نمی کند و تنها راه رفت و آمد، استفاده از شترها و شترسواری است. در اوایل دهه ۱۹۰۰ در نزدیکی این آتشفشان شهرهایی برای معدن چی ها ساخته شد و تا دهه ۱۹۶۰ اینجا پر از معدن چی های آمریکایی و ایتالیایی بود. در آن سال ها رسوبات نمک کاملا بر روی سطح زمین دیده می شد و کند و کاوهای معدن با امکانات کمی انجام  می شد. امروز این شهرها هنوز هم در اینجا قرار دارند اما کاملا متروک شده اند. بازرگانان نمک همچنان به منطقه دالول رفت و آمد می کنند تا مواد معدنی را جمع آوری کنند و آن ها را بر پشت شتر به شهرهایی مثل ملکا و Berhale ببرند. از آنجا این مواد به ارتفاعات اتیوپی و سودان منتقل می شود و این زمین های نمک تقریبا ۱۰۰ درصد نمک اتیوپی را تامین می کنند.

بخشی از خطرات زمین های هیدروترمال به خاطر همین نمک هایش است چون نمک های دالول ثروت زیادی را به بار می آورد برای همین خیلی از گروه ها و قبایل برای اینکه کنترل این ناحیه را در دست بگیرند همیشه با هم در حال جدال هستند. عشایر مسلح «آفار» منابع نمک این ناحیه را برای خودشان می دانند و از آن حفاظت می کنند. دالول خطر و زیبایی را با هم ترکیب کرده؛  از یک طرف ماجراجویی بینهایت و از طرف دیگر دریاچه های رنگارنگ نمک که چشم ها از دیدنشان سیر نمی شود. تپه های قهوه ای و آتشفشان تنها سازه های عمودی ایمجا هستند و در ترکیب با چشمه های آب گرم و زمین هایی پوشیده از اکسید آهن چشم اندازهایی محسور کننده را به وجود آورده اند.

دالول شبیه هیچ نقطه دیگری از زمین نیست و دیدن مناظر آن فقط در همین جا نصیبتان می شود. در اینجا یکی از بزرگ ترین ماجراجویی ها انتظارتان را می کشد؛ از آتشفشان گرفته تا استخرهای گوگرد هر لحظه با انواع و اقسام چالش ها روبرو می شوید. سعی کنید حتما گروهی به این ناحیه بروید و همراه خودتان نگهبانان مسلح داشته باشید. حواستان باشد که در این نقطه هیچ هتلی وجود ندارد و باید آب و غذای کافی هم همراه داشته باشید. برای اینکه این نمک را به دیگر بخش های کشور ببرند در این محل اولین خط راه آهن تا بندر ایتیوپی در سال ۱۹۱۸ ساخته شد با این حال آب و هوا آنقدر سخت و طاقت فرسا بود که تولید نمک بعد از جنگ جهانی اول متوقف شد.  در اینجا منظره ای وسیع را می بینید که رنگ های زرد و نارنجی چشم انداز غالب آن است.

مرتبط:

استراتژی جدید اتیوپی برای تقویت گردشگری