مسجد حکیم اصفهان در انتهای بازار رنگرزان واقع شده است و در دوره شاه عباس دوم به دست پزشک او حکیم محمد داوود در محل ویرانه‌های مسجد جامع دیلمی جورجیر یا مسجد صاحب اسماعیل بن عباد از قرن چهارم هجری بنا شده است. کتیبه‌ها، سردرها و ایوان‌های داخل این مسجد اما به سالهای ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ هجری قمری برمی‌گردد.

بانی آن حکیم محمد داود ملقب به تقرب ‏خان، پزشک شاه عباس دوم و شاه صفی، بوده و بدین سبب، مسجد به حکیم شهرت یافته است و چون در محله قدیمی جورجیر، در محل مسجدی از قرن چهارم معروف به مسجد جوءجوء یا جورجیر، که صاحب بن عباد آن را بنا کرده بود، ساخته شد، مسجد جورجیر نیز نامیده شده است.

مسجد حكيم از مساجد قديمي اصفهان است. بناي اين مسجد به زمان آل بويه بر مي گردد اين مسجد را صاحب بن عباد در قرن چهارم هـ.ق در محلي كه اكنون مسجد حكيم ناميده مي شود بنا نمود. مسجد حکیم یا مسجد جورجیر، از مساجد چهارایوانی مربوط به اواخر دوره صفوی است. این مسجد، در منطقه قدیمی باب‌الدشت اصفهان قرار دارد. اين مسجد به نام «جامع صغير جورجير» بود. بنای آن از ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳ به طول انجامیده و دارای مساحتی حدود ۸۰۰۰ متر مربع است. مقبره محمد ابراهیم کلباسی در این مسجد قرار دارد. چون اين مسجد در بازار رنگرزان بود «جامع رنگرزان» ناميده مي شود. اين مسجد به مرور زمان تخريب شد و در دوره صفويه حوالي سال هاي ۱۰۶۷ تا ۱۰۷۳هـ.ق به وسيله حكيم محمد داوود طبيب شاه عباس دوم مسجدي بنا شد كه به مسجد حكيم شهرت يافت. حكيم داوود اسپهاني ملقب به هندي با هزينه شخصي مسجدي ساخت. وي كه طبيبي حاذق بود در دربار شاه عباس دوم بود كه به دليل غضب شاه به هند رفت و در دربار شاه هند پناهنده شد و به لقب «تقرب خان »سرافراز گرديد و به دليل حذاقت در طب ثروت زيادي اندوخت كه مقداري را به اصفهان نزد اقوام خويش فرستاد و از آنها خواست تا مسجدي به نام وي بسازند. بدين ترتيب مسجدي عالي با وسعت حدود هفت هزار متر با ساختي بسيار مناسب در محل مسجد جورجير بنا گرديد. و اين محله به همين دليل به محله مسجد حكيم معروف گرديد. قبل از انقلاب براي كاستن از حجم ترافيك شهري در محدوده ميدان امام(ره) در صدد احداث خياباني شمالي جنوبي ميان عبدالرزاق و سپه برآمدند كه اين كار پس از انقلاب در سال ۱۳۶۸ش عملي گرديد و به دليل وجود مسجد زيبا و بزرگ حكيم, شوراي نامگذاري شهرداري اين خيابان را به نام خيابان حكيم نامگذاري نمود. اين خيابان جهت شمالي جنوبي داشته و از خيابان سپه آغاز شده و به خيابان جمال الدين عبدالرزاق منتهي مي گردد.

مشخصات بنا

مسجد حکیم، با نقشه‌ای نامنتظم، در حدود ۸۰۰۰ مترمربع وسعت دارد. این بنا -که مانند بسیاری از بناهای دوره صفویه از آجر ساخته شده از نوع مساجد چهار ایوانی است.
این مسجد، از نوع مساجد بدون مناره و گنبد برجسته و بزرگ است که مسجد سید از دوره قاجار مشابه آن محسوب می‌شود.
مسجد حکیم از آخرین آثار دوره صفوی است و شاید از دیدگاه پژوهشگران غربی، در مقایسه با مسجد امام و شیخ‌ لطف‌اللّه نمونه‌ای یأس‌آور باشد؛ اما این مسجد با نگاهی معمارانه، به سبب نمایش شکوهمند طرح چهار ایوانی در مقیاسی بزرگ و داشتن آجرکاری، کاشی‌کاری، گره‌کشی و به‌ویژه خط بنّایی، در زمره آثار برجسته آن دوران، در خور ارزیابی است.

سردر شرقی
این مسجد، سه ورودی اصلی دارد. سردر شرقی به شکل پنج ضلعی، با دو سکو در دو طرف، کتیبه‌ای با اشعار فارسی، مقرنس کاری در قوسِ سردر، و دو پشت‌بغل مزین به خط بنّایی کاشی‌کاری‌شده است.

سردر غربی
سردر غربی با مقرنس گچی ساده در قوس، در انتهای کوچه‌ای بن‌بست قرار دارد و به خیابان حکیم راه می‌یابد و نزدیک به در جورجیر است.

سردر شمالی
سردر شمالی با انواع کاشی‌کاری و آجرکاری و دو سکو در دو طرف، ایوان کوچکی به عرض مدخل با طراحی زیبا، در بالای در ورودی دارد که به حجره‌ای راه می‌یابد. در بالای حجره دو پشت‌بغل و در قوسِ ایوان، مقرنس با پوشش کاشی‌کاری مَعْقَلی دیده می‌شود.

اضلاع و ایوان‌ها
مسجد حکیم، با صحنی به ابعاد تقریبی ۶۱ متر × ۵۳ متر که در هر ضلع آن ایوانی قرار گرفته، دارای حوض سنگی مستطیل شکل و دو مهتابی (سکو) در دو طرف آن است که در جنوب هر دو مهتابی، جایگاهی به طول ۱/۷۰ متر برای امام جماعت تعبیه شده است.

ضلع شمالی
ایوان ضلع شمالی به طول ۱۱/۵ متر و عمق ۹ متر، در حدود ۱۵ سانتیمتر بالاتر از سطح حیاط قرار دارد. کتیبه‌ای کاشی‌کاری، شامل اشعاری در وصف مسجد، در وسط ایوان دیده می‌شود. ازاره این ایوان تا ارتفاع ۱/۲۰ متر با کاشیهای معقلی پوشیده شده است. در وسط دیوار غربی، راهرویی به عرض ۳/۳ متر دیده می‌شود که راه دستیابی به مدخل شمالی مسجد است و اکنون با دیوار آجری مشبک پوشانده شده است. در بخش فوقانی راهروها، دو ایوان کوچک جلو حجره‌ها قرار دارد. کتیبه‌ای به خط ثلث، از محمدرضا امامی، با زمینه لاجوردی در سه جانب ایوان کار شده است. این کتیبه به همراه پوشش سقف، که کلمه علی را با خط بنّایی از ترکیب آجر و کاشی فیروزه شکل داده، به این ایوان جلوه‌ای خاص بخشیده است. در دو طرف ایوان، ایوانی کوچک‌تر با تزیینات مشابه بنا گردیده و هر کدام از این ایوانها در دو طرف خود طاق‌نمایی به عرض سه متر دارند.

ضلع جنوبی
جبهه جنوبی صحن و نیز ایوان، مشابه ضلع شمالی است و فقط در تزیینات، متفاوت به نظر می‌رسند، از جمله در مقرنسی که در دل رسمی‌بندی بالای ایوان ساخته شده است.

ضلع شرقی و غربی
جانب شرقی و غربی صحن همانند است، مشتمل بر ایوانی به عرض حدود هشت متر و در هر طرف ایوان ابتدا یک طاق‌نما و سپس سه ایوان کوچک‌تر، با عرض نزدیک به پنج متر، قرار دارد. دو طاق‌نمای کوچک نیز در ابتدا و انتهای هر ضلع دیده می‌شود که از داخل آنها می‌توان به حجره‌های بالای آنها دسترسی یافت. در طبقه بالای دو ضلع شرقی و غربی، برای زیباسازی اطراف صحن، طاق‌نماهایی ساخته شده است که هیچ‌گونه بنایی در پشت آنها وجود ندارد، به‌طوری که هوا از میان آنها جریان می‌یابد. بدین‌ترتیب، در هر طرف ایوانهای شرقی و غربی شش طاق‌نما قرار گرفته است.
ایوان شرقی به شکل بدیعی دارای شاه‌نشینی است که طول فرورفتگی آن حدود ۵/۵ متر و دارای قوسی است و روی آن ایوانکی (بالکنی) تعبیه کرده‌اند که حجره‌های دو طرف بدان راه دارند. تزیینات کاشی‌کاری این ایوان در پشت‌بغلها با نقش هشت و چهار سُلی معقلی و نیز کتیبه سرتاسری، مشاهده می‌شود. ایوان غربی نیز با دارا بودن یک شبکه کاشی‌کاری معرق با نقش اسلیمی، در دیوار مقابل ایوان طراحی شده است.

شبستان‌ها و محراب‌ها
مسجد حکیم دارای چهار شبستان و محراب است که شبستان اصلی یا شبستانِ زیر گنبد آن، در پشت ایوان جنوبی واقع شده و به شکل مربعی به ضلع۱۱/۵ متر است. ازاره دیوارها تا ارتفاع ۱/۳۰ متر از نقوش متنوع با آجر و کاشی مزین شده‌اند. همچنین طاق‌نماهایی با تزیینات مشابه با خط بنّایی کار شده است، شامل کلمات «علی»، «یاحنّان»، یا «یامنّان» و غیره. سقف گنبد نیز با نقش هشت و زُهره معقلی طراحی شده است و در زیر آن کتیبه دیگری از محمدرضا امامی دیده می‌شود. بزرگ‌ترین و زیباترین محراب مسجد در این شبستان قرار دارد. این محراب، با عرض تقریبی ۶/۵ متر، هم‏عرض ایوان جنوبی است. ازاره محراب، به ارتفاع ۱/۳۰ متر، از سنگ مرمر است و نبش دیوار داخلی و خارجی محراب با کاشی‌پیچ فیروزه‌ای پوشیده شده است. کتیبه‌ای از آیات قرآن بر لبه خارجی محراب به عرض هشتاد سانتیمتر، بر زمینه کاشی لاجوردی کار شده و بر زیبایی محراب افزوده است.
در دو طرف شبستان زیرگنبد، دو شبستان به ابعاد ۲۲ متر × ۷/۵ متر وجود دارد. در جانب شرقی و غربی این شبستانها ورودی‏هایی به راهروهای اطراف شبستان جای گرفته‌اند. ازاره‌ها دارای تزیینات آجر و کاشی‌اند، به طوری که در شبستان جنوب‌غربی این تزیینات به شکل حصیرِ بافته‌ای که مربعهایی از کاشی را در میان خود دارند، دیده می‌شود. نقاط دیگر، مانند طاق‌نماها، پشت‌بغلها و سقف شبستانها، نیز پوشیده از سطوح تزیینی مشابه دیگر جاهای مسجد است. محرابهای این دو شبستان کوچک‌ترند. محراب شبستان شرقی به شکل نیم‌هشتی است و کتیبه‌ای کاشی‌کاری در لبه پخِ محراب کار شده است. پشت‌بغلها نیز تزیینات کاشی‌کاری دارند و سقف محراب با مقرنس‌کاری آجری شکل گرفته است. محراب شبستان غربی، طراحی ساده‌تری دارد.
شبستان دیگری معروف به شبستان زمستانی در ضلع غربی مسجد قراردارد و دارای دو بخش زنانه و مردانه است. سقف شبستان مردانه خیمه‌ای و ازاره آن مزین به کاشی‌کاری با نقش هشت و صابونک است. شبستان زنانه دارای سیزده ستون با سقفهای چهاربخشی است. وسط هر سقف سوراخی با درپوشی از سنگ مرمر، برای حفظ گرمای داخل شبستان و جذب نور، دارد. در دیوار جنوبی شبستانِ مردانه، محرابی به شکل یک نیم هشت ضلعی منتظم پوشیده از کاشی‌کاری و کتیبه در نیمه بالایی آن است. روی پشت بام شبستان زنانه یک مهتابی و محرابی برای نمازگزاران در فصل تابستان پیش‌بینی شده است.

حوض
در ضلع شمال‌شرقی مسجد، نزدیک درِ دیالمه، حوض‌خانه‌ای به ابعاد ۸/۸۰ متر × ۷/۷۰ متر قرار دارد. اطراف حوض‌خانه از طاق‌نماهایی تشکیل شده و طاق‌نمای جنوبی شاه‌نشین است. قسمتی از روشنایی این فضا از شبکه‌های شش ضلعی منظم بالای دیوارها تأمین می‌شود. کف طاق‌نماها درحدود پنجاه سانتیمتر از کف حوض‌خانه بلندتر است تا در موقع وضوگرفتن بتوان روی آن نشست و هم محلی برای قرار دادن لباسهای اضافی باشد. در وسط حوض‌خانه حوضی به‌طول چهار متر و عرض سه متر تعبیه شده است. در وسط حوض فواره‌ای است که آب را از منبع مادر چاه به اینجا منتقل می‌کند. هر چند که شیرهای آب لوله‌کشی نیز در اطراف حوض نصب شده‌اند. این حوض‌خانه از نظر ساخت رسمی‌بندی زیبایی که در زیر کاسه سقف و بر چهار ستون کلاف‌کشی شده اطراف حوض قرار گرفته، شیوه جالب‏توجهی از سقف‌سازی است. این حوض‌خانه نمونه‌ای است که در مساجد مشابه آن کمتر طراحی شده است.

ساعت‌های آفتابی
از دیگر ویژگیهای این مسجد، دو ساعت آفتابی است که یکی در زاویه شمال‌غربی مسجد و دیگری در بالای ایوان شمال‌غربی نصب شده‌اند.

معمار، کاشی‌کار و کتیبه‌نگار
براساس کتیبه‌های مسجد، از معماران این بنا محمدعلی‌ بن استاد علی‌بیک بنّا اصفهانی، از کارشی‌کاران آن میرزامحمد کاشی‌پز، و کتیبه‌نگار آن خوشنویس نام‌آور عهد صفوی، محمدرضا امامی، بوده‌اند. نام خوشنویس دیگری به نام محمدباقر شیرازی نیز در یکی از کتیبه‌ها دیده می‌شود.

مرمت
در ۱۳۱۸ش قسمتی از سردر شمال‌غربی، یا سردر مسجد دوره دیلمیان، از زیر خاک نمایان شد و در ۱۳۳۵ش کاهگل آن کاملاً زدوده گردید این مسجد در دهه سی شمسی و نیز در دهه‌های اخیر، به همت سازمان میراث فرهنگی، مرمت شده است.

بزرگان مدفون در مسجد
در جنوب‌غربی مسجد، مقبره‌ای معروف به مقبره سادات و مقابلِ درِ شرقی، مقبره محمد ابراهیم کلباسی، فقیه معروف قرن سیزدهم، وجود دارد که با مقرنسهای گچ‌بری آراسته شده است. در گذشته در شمال مسجد، مقبره حکیم داود بوده است که امروزه در محل آن مغازه‌ای قرار دارد.
این مسجد موقوفات بسیاری دارد که بخشی از آنها از بین رفته و بخشی شامل تعدادی از دکانهای اطراف مسجد و مغازه‌های بازارهای اصفهان است.

مسجد حکیم: به جا مانده از صفویه، ثبت در سال ۱۳۱۳، نشانی: خیابان عبدالرزاق

خانه مارتاپیترز یکی از خانه های قدیمی و زیبای شهر اصفهان است که در محله تاریخی جلفای این شهر قرار دارد. قدمت این خانه ارزشمند به دوره صفوی برمی گردد زیرا در زمان شاه عباس صفوی ساخته شده است.

خانه مارتاپیترز که به خانه جائی (پدر خانم مارتاپیترز) نیز مشهور است، نام خود را از آخرین مالک خود یعنی مارتاپیترز گرفته است.
خانه مارتاپیترز در سال ۱۳۵۳ توسط سازمان حفاظت آثار باستانی به شماره ۹۹۰ به ثبت فهرست آثار تاریخی کشور رسید. در سال ۱۳۵۷ نیز به دانشگاه هنر  فارابی تحویل داده شد و از همان زمان کار مرمت و بازسازی به طور جدی در آن صورت گرفته است که در حال حاضر ساختمان مرکزی دانشگاه در این مکان قرار دارد.

طرح بخش های مختلف این خانه از تنوع زیادی برخوردار بوده و کیفیت ساخت و شیوه تزئینات آن بسیار ارزشمند می باشد. وجود ارزش های هنری خاص در معماری خانه مارتاپیترز، باعث شده است که این خانه علاوه بر قدمت تاریخی خود، از لحاظ هنری نیز توجه همه را به سوی خود جلب کند. سقف برخی قسمتهای این خانه دارای تزئینات مقرنس و دیوارهای آن پوشیده از تزئینات گچبری، آینه کاری، طلا کاری و نقاشی هایی از فرشتگان است که جلوه ای خاص به آن بخشیده اند.

مساحت خانه مارتاپیترز حدود ۲۵۰۰ متر مربع است و از جمله مهم ترین بخش های آن که با ویژگی های معماری دوره صفوی همخوانی دارند، حیاط شمالی، کوشک و حیاط جنوبی هستند.

این خانه تاریخی از چند ساختمان مختلف و جدا از هم تشکیل شده است. ساختمان اصلی خانه به بخش تابستانی جنوبی اختصاص داده شده است. بخش عظیمی از ساختمان زمستانی شمالی آن نیز هنگام تعریض کوچه کلیسا از بین رفته و تنها بقایایی از آن باقی مانده است.

در حال حاضر خانه مارتاپیترز شامل سه ساختمان است که عبارتند از ساختمان شمالی، ساختمان شرقی و ساختمان قدیمی. ساختمان شمالی دارای یک اتاق بزرگ در وسط و دو راهرو در شرق و یک راهرو در غرب بوده و فاقد تزئینات است. ساختمان شرقی نیز شامل آشپزخانه و حمام و سایر سرویس های خدماتی و بدون تزئینات است. ساختمان قدیمی که همان بخش اصلی خانه می باشد، از یک سالن بزرگ با نقاشی و گچبری و تعدادی پنجره مشبک چوبی قدیمی تشکیل شده است. پنجره های مشبک و زیبای اتاق های این ساختمان یادآور تزئینات دوره صفویه است. از دیگر بخش هایی که نشانگر تزئینات دوره صفوی است می توان به نقوش هندسی و آجری نمای رو به شمال اشاره کرد.

در طول زمان تغییرات مختلفی انجام گرفت تا باغ پیرامون بنا به چند حیاط و فضای باز تبدیل شود، به طوری که امروزه در شمال کوشک اصلی یک حیاط و در دو جبهه شمالی و شرقی این حیاط فضاهای دیگری واقع شده اند.

خانه مارتاپيترز كه در زمان صفويه به محل سكونت و زندگي جاني كشيش يكي از روحانيون كليساهاي اصفهان بوده است در حال حاضر، در اختيار دانشگاه فارابي مي باشد و به دليل استقرار بر سر راه كليساي وانك و قرار گرفتن در مركز شهر مورد بازديد گردشگران خارجي قرار مي گيرد.

مرتبط:

سردرهای کاشی‌کاری زیباییِ فراموش شده اصفهان…

هفتم دی‌ماه، روزی به نام کمال الدین اسماعیل اصفهانی

خانه جواهری کوهپایه _جواهری در اصفهان

یکی از قشنگ ‌ترین جاهای دیدنی اطراف اصفهان چادگان است. چادگان با شهر اصفهان ۱۲۸ کیلومتر فاصله دارد. نزدیک به دو ساعت در راه هستید و بعد به دهکده‌ ای سرسبز می ‌رسید که پشت سد ساخته شده و همه چیز را باهم دارد، هم طبیعتی سرسبز، هم دریاچه زاینده رود و هم امکانات تفریحی متنوع. دهکده تفریحی زاینده رود، ۲۴۵ هکتار فضای سبز، نیم هکتار گلخانه و ۱۲۴ گونه گیاهی دارد.

دهکده فرهنگی تفریحی زاینده رود که درساحل دریاچه سد زاینده رود ساخته شده، دارای ۱۴۸۸ دستگاه واحد ویلایی و آپارتمانی است. از ویژگیهای دهکده فرهنگی تفریحی زاینده رود مدیریت و ساماندهی با رعایت مسائل زیست محیطی دهکده می باشد. در سال ۱۳۸۷ از سوی سازمان حفاظت محیط زیست کشور لوح زرین تحت عنوان واحد برگزیده خدماتی سبز سال ۱۳۸۶ در کشور به سازمان عمران زاینده رود و این دهکده اهداء شد.

سابقه تاریخی

نام قدیمی چادگان پاراتاک می باشد. آخرین پادشاه هخامنشی برای فراهم کردن سپاه به این ناحیه آمده است. در دوره دیگری از تاریخ ایران، اسکندر مقدونی نیز در این محل اقامت کرده و به واسطه نفوذ خود، هنوز روستای مجاور چادگان به اسکندری معروف است، بعد ها، شاه عباس صفوی نیز به واسطه آباد بودن این ناحیه، ترک ها را به سمت این منطقه فرستاده است.

چادگان از دو بخش چاد و گان تشکیل شده است. چاد به معنی شیار، شکاف و دره است و گان پسوند آن است. پاراتاک که به کلی از میان رفت، مردم در جایی نزدیک به آن خانه‌ های خود را بنا کردند. جایی نزدیک به رودخانه زاینده رود که در دره‌ای قرار گرفته و به همین دلیل، اسم چادگان بخود گرفت.

موقعیت جغرافیایی

دهکده فرهنگی تفریحی زاینده رود در ۱۲۰ کیلومتری غرب استان اصفهان در حاشیه رودخانه زاینده رود و در ۲ کیلو متری شهر چادگان در منطقه فریدن بزرگ واقع شده است. این دهکده از سمت شمال با شهرستان فریدن، از سمت غرب با شهرستان چادگان، از سمت شرق با شهرستان تیران و کرون، از جنوب با استان چهارمحال و بختیاری و از سمت غرب با بخش چنارود همجوار است.

امکانات تفریحی

در دهکده تفریحی زاینده رود امکانات تفریحی متنوعی وجود دارد، همین امکانات چادگان و سرسبزی آنرا از سایر شهرستان ها متمایز می سازد.

سکو های نشیمن خانوادگی در حاشیه ی زاینده رود، باشگاه اسب سواری، اسکله قایقرانی (اسکله ای همراه با قایق پدالی، موتوری و یک دستگاه اتوبوس دریایی درچادگان وجود دارد که مسافران می توانند با آن ها لحظات خوشی را در دهکده زاینده رود برای خود رقم بزنند.) استخر چادگان،
زمین های ورزشی (زمین فوتبال، بسکتبال، والیبال، تنیس روی میز و…)، تله کابین، پیست های دوچرخه سواری، باند فرود هلی کوپتر در باند هوایی چادگان، باغ ها و مزارع باغ های پر از میوه و مزارع مملوء از درخت چادگان بی نظیر است.

جدا از دریاچه سد زاینده رود و قایق سواری آن، چادگان تفریحات دیگری نیز دارد. به خاطر وجود ماهیانی مانند قزل ‌آلای رنگین کمان، کپور و زرد مردم برای ماهیگیری به این منطقه می ‌آیند.

در این دهکده توریستی امکان اسب سواری نیز دارید که می توانید در این زمینه آموزش ببینید. با اتوبوس دریایی میتوانید دوری در رودخانه بزنید و به ساحل که برگشتید، زیر سایه درختان خستگی در کنید، یا می توانید با دوستان و خانواده خود در ساحل والیبال و بسکتبال و پینگ پنگ بازی کنید، و یا در استخر دهکده، تنی به آب بزنید که هم سانس ‌های مردانه و هم زنانه دارد.

میتوانید با دوچرخه در دهکده گشت بزنید و اگر دلتان هیجان خواست سوار بر تله ‌کابین شده چادگان را از بالا ببینید.

دمنوش خانه دهکده که انواع و اقسام شربت ها و دمنوش ها را میتوان در آن سفارش داد و رستوران های کوچک و بزرگ نیز از جاذبه های چادگان هستند، هرچند بساط کباب در دشت و دمن که از سنت های پسندیده ایرانیان است در اینجا هم حاکم است.

وجود امکانات متعددی از تفریحات خانوادگی و دسته جمعی از جمله غواصی، پینت بال، شهر بازی و پارک بادی، کارتینگ، ماشین شارژی و پل معلق و … لحظات مفرح و هیجان انگیزی را برای گردشگران رقم میزند.

آرامشِ در یک استراحتگاه ییلاقی با امنیت کامل و محیطی خانوادگی از نخستین ویژگی هایی است که دهکده فرهنگی تفریحی زاینده رود را محبوب مسافران کرده است.

برای اقامت در چادگان میتوانید هم ویلا کرایه کنید و هم به چشم سفری یک روزه آن را ببینید و برای شب دوباره به اصفهان برگردید.

نزدیک ترین مکانهای گردشگری

“مارکده ” به عنوان یکی از زیبا ترین مقاصد پیاده روی حاشیه زاینده رود شناخته شده و در ۸ کیلومتری دهکده تفریحی واقع است. همچنین منطقه زیبای “بن” (Ben) در چهار محال و بختیاری، در ۲۰ کیلومتری جنوب دریاچه زاینده رود، با دهکده فاصله اندکی دارد. چشمه سلیمان نیز در ۷ کیلومتری غرب دهکده تفریحی واقع شده و چشمه وقا، چشمه خوانسارک، چشمه مرغاب در جاده تیران به داران قرار دارد (حدود ۴۰ کیلومتری دهکده تفریحی)، رودخانه اسکندری (پلاسگان) که یکی از منابع مهم آب زاینده رود است در ۱۷ کیلومتری غرب دهکده تفریحی قرار دارد. چشمه دیمه، سرچشمه اصلی زاینده رود، با ۷۲ کیلومتر رانندگی، در جاده غربی دهکده تفریحی واقع شده است.

“چنارود” و “چهل چشمه” نیز در ۳۸ کیلومتری غرب دهکده تفریحی، از مراکز مهم عشایری محسوب می شود. در اواخر بهار برای دیدار از عشایر و رسوم آنان می توانید به این منطقه سفر کنید.

اماکن تاریخی چادگان

دهکده چادگان جاهای تاریخی مانند خانه معظم الملک میر پنج نیز دارد که به ثبت ملی رسیده است. این بنا یادگاری از دوره قاجار است که از زیرزمین، تالارها و اتاق های بزرگ با دیوارهائی مزین به نقوش و آینه کاری های ظریف تشکیل شده است. تزئینات خانه متاثر از تزئینات قرن گذشته اروپا می باشد. در مقابل عمارت آن حوضی بزرگ تصویر خانه را با شیشه های رنگین در خود منعکس می ‌کند. این خانه در سالهای گذشته به حال خود رها شده و توقع دیدن خانه ای سرپا را نداشته باشید.

اسم کاوه آهنگر برای همه آشنا است. شخصیتی اسطوره ‌ای شاهنامه که علیه ضحاک قیام کرد. مشهد کاوه که به نام ‌هایی مثل دهستان کاوه، دهستان کاوه آهنگر و مشهد هم معروف است، دهستانی است که آرامگاه کاوه اهنگر و پسرش در آن قرار دارد و از جاهای دیدنی چادگان است.

مرتبط:

روستای طامه از نقاط بسیار خوش آب و هوای اصفهان

کاخ هشت بهشت _کاخ عالم اصفهان

گوشه به گوشه ایران؛ تخت فولاد اصفهان

تصور کنید وسط یک خانه بزرگ هزار متری ایستاده اید و ارسی های بلند با شیشه های رنگی شان در آب حوض سایه می اندازند. تالار طویل و سقف بلند خانه با گلکاری های گچی پوشانده شده و بهار خواب خانه روزی جای مردمی بوده که به حق نامه خانه را جواهر گذاشته اند.

خانه جواهری کوهپایه البته به دلیل مالکانش به این نام شناخته می شود اما اگر گذرتان به آنجا بیفتد می بینید که واقعا کم از جواهر ندارد. خانه جواهری یکی از دیدنی ترین خانه های سنندج است که از دوران قاجار به جا مانده و با معماری سنتی و قدیمی و خشت و گلی اش یک تکه جا مانده از بهشت در این شهر به نظر می رسد.

خانه جواهری کوهپایه البته به دلیل مالکانش به این نام شناخته می شود اما اگر گذرتان به آنجا بیفتد می بینید که واقعا کم از جواهر ندارد. که در محله گرمابه ودر ضلع غربی مسجد خواجه یعقوب واقع شده است با  مساحتی حدود ۱۰۰۰ متر با معماری سنتی وقدیمی با خشت وگل وآجر بنا گردیده است. تا چند سا ل پیش  این منزل مورد استفاده قرار میگرفت که  سازمان میراث فرهنگی  با آگاهی بر قدمت وتاریخی بودن آن این منزل را خریداری کرد وتعمیرات اساسی   وبازسازی گردید.

اتاق های خانه از نوع «سه دری» هستند و در دو طبقه جای گرفته اند و هر کدام تاقچه هایی دارند و درهایی با شیشه های رنگی. خانه برجکی دارد که با راه پله گلی به آن می رسید. این برجک برای دیده بانی و محافظت از خانه هزار متری جواهری ساخته شده بود. بام خانه را خشتی ساخته اند و تالار زیبای خانه با نقش ونگار های بسیار چشم نوازی تزئین شده است.

این خانه دارای دالان دراز بوده است . واز نوع گودال باغچه است که به صورت مربع شکل است واتاقهایش با گچ اندود شده ودارای نقشهایی باگچبری می باشد . دارای سه دری هایی است که در دو طبقه می باشد ویک برج دارد که توسط راه پله گلی برای دیده بانی استفاده می شده است تالار زیبای ان با نقش ونگار های بسیار قشنگ است .

بام آن با خشت پوشیده شده ودر طبقه بالا نیز اتاقی دارد .اتقها تاقچه هایی دارد که برای گذاشتن اشیائ است ودر های اتاقها از شیشه های رنگی استفاده شده است
سقف ها گنبدی وضربی است ایوانی با طاقچه های زیبا دارد در تالار در دو طبقه اتاقهای گوشواره وجود دارد که با درب های چوبی  به بیرون راه دارد.

مرتبط:

همه چیز در مورد هتل عباسی اصفهان

تپه اشرف _نکاتی دربارۀ میراثِ پنهانِ اصفهان

سرای بدیع یا خانه حاج رسولی ها اصفهان

آتشگاه اصفهان یا کوه آتشگاه از بناهای تفریحی گردشگری و تاریخی شهر اصفهان و سِدِه و از یادگارهای ایران باستان است. این مجموعه دارای پیشینه تاریخیِ کهنی است و در زمان‌های گوناگونی از آن بهره برده ‌اند. در این مقاله با این مکان تاریخی و تفریحی بیشتر آشنا خواهید شد.

کوه آتشگاه کجاست؟

آتشگاه اصفهان در غرب اصفهان و ۸ کیلومتری مرکز شهر در خیابان آتشگاه و جنوب خمینی شهر قرار دارد. این بنا در نزدیکی رودخانه زاینده رود، بر روی کوهی قرار دارد. از بلندای این تپه، تا کیلومترها از هر چهار سوی اصلی را می‌توان به خوبی مشاهده کرد.

باستان شناسان، زمان ساخت این بنا را به دوران ساسانی یا پیش از آن نسبت  داده اند. آتشگاه اصفهان به عنوان یکی از سه اثر قدیمی که از دوران باستان به جا مانده، شناخته می شود. از نظر وسعت، این مکان سومین اثر موجود در شهر اصفهان بوده و یکی از ۷ آتشکده بزرگ ایران در زمان قباد ساسانی می باشد.

مشخصات کوه آتشگاه:

تپه آتشگاه، از جنس سنگ های رسوبی است. تراز پایینی آن در ارتفاع ۱۶۱۰ متر از سطح دریا و فراز آن در ارتفاع ۱۷۱۵ متری از سطح دریا واقع شده‌ است. بنای آتشگاه، آتشدانی بزرگ و مدور با دریچه‌های متعدد است.

این ساختمان از خشت های گلی خام به طول و عرض ۴۰ سانتیمتر و قطر ۱۴ سانتیمتر ساخته شده و مصالح ، خشت ها، گل و سنگ ریزه و نی های ساحل زاینده رود هستند. پایه های بزرگ و خشتی بنا تقریبا از میانه تپه آتشگاه آغاز شده و در بالا به ستون هایی محکم تبدیل می شدند که در گذشته اتاق هایی نیز روی آنها قرار داشته است. در بالای تپه ، بنایی گرد وجود دارد و جز آن هیچ بنایی بلندتر ساخته نشده است.

این بنا ۸ گوشه دارد و در هر گوشه از آن یک پنجره رو به بیرون قرار گرفته شده است که موبدان زرتشت، آتش مقدس را درون این اتاق قرار می دادند.

این مجموعه دارای اتاق ‌ها و ساختمان‌ هایی در چهار جهتِ تپه بوده که تا زیرِ اتاقکِ آتشگاه ادامه می ‌یافته‌ اند و البته اکنون تنها سازه ‌های بخشِ شمالی و بخشی از قسمتِ شرقی سالم مانده ‌اند و به‌ نظر می‌ رسد مربوط به بازسازیِ این بنا در دوره پهلوی باشند.

رسیدن به قله کوه و بنای آتشکده نیاز به اندکی پیاده روی و کوه پیمایی دارد. پس از رسیدن به قله کوه با منظره بسیار زیبای شهر اصفهان رو به رو می شوید. منظره ای از جنس تاریخ ایران زمین. در نزدیکی کوه آتشگاه منارجنبان نیز قرار دارد که دیدن منارجنبان هم خالی از لطف نیست.

نام گذاری کوه آتشگاه اصفهان:

نام اصیل و کهن این بنا آتشکده مِهربین یا دژِ مهربین بوده و اکنون در گفتارهای عامیانه به آن آتشگاه یا قلعه ماربین می‌گویند.

آتشکده مهربین یا دژ مهربین را موبدان زرتشتی نام گزاری کردند زیرا با توجه به تاریخچه اش که به قبل از ساسانیان بر می گردد و آتشکده ها در زمان زرتشتی ها برای جشن ها و رسومات خود ایجاد می شدند از این رو بعد از گذشت زمان نام آن را کوه آتشگاه قرار دادند.

مرتبط:

کاخ هشت بهشت _کاخ عالم اصفهان

آتشگاه اصفهان یادگاری کهن از زرتشیان

مسجد حکیم یکی از مساجد چهارایوانی اصفهان