نوشته‌ها

جلسه‌ای بی‌نتیجه درباره ریزش در سازه‌های آبی شوشتر

پس از حدود یک دهه هشدار جدی درباره وضعیت نامطلوب دیواره غربی سازه‌های آبی شوشتر، سرانجام طرحی برای “تثبیت و استحکام‌بخشی جداره غربی” این میراث‌جهانی به بررسی گذاشته شد که تایید نهایی را نگرفت و برای بازنگری و اصلاح فرستاده شد.

حدود دو ماه پیش خبری درباره رانش و تخریب جداره غربی سازه‌های آبی شوشتر منتشر شد، اما محمدرضا بهادری ـ مدیر پایگاه این میراث جهانی ـ آن را تکذیب کرد و گفت: وضعیت جداره غربی مجموعه سازه‌های آبی تاریخی شوشتر، موضوع جدیدی نیست و به امسال و سال گذشته نمی‌رسد، بلکه به دهه‌های گذشته می‌رسد؛ چراکه آن‌جا یک بستر طبیعی است که بر اساس خصوصیات ذاتی بستر خاک رس درمعرض فرسایش قرار دارد، به خصوص آن‌که در سال‌های گذشته در معرض رطوبت قرار داشته است. ضمن آن‌که تغییر فصل سرما و گرما نیز روی این بستر خاک رس تاثیر می‌گذارد.

مدیر پایگاه جهانی شوشتر این نکته را هم اضافه کرد: قبل از ثبت جهانی مجموعه سازه‌های آبی شوشتر، این تهدید برای مجموعه وجود داشت.

سازه‌های آبی شوشتر بیشتر از یک دهه است که از سوی پایگاه میراث جهانی شوشتر به دلیل وضعیت سازه‌هایش به‌عنوان «بحرانی‌ترین پایگاه جهانی کشور» معرفی شده است. وضعیت این سازه به‌ویژه دیوار غربی آن را در باران‌های سیل‌آسای سال ۱۳۹۸ آسیب‌پذیرتر کرد. یک سال پیش از آن، زنگ خطر رانش این دیوار به صدا درآمده بود. مدیر پیشین پایگاه تاریخی شوشتر سال ۹۷ در شورای گردشگری استان خوزستان اخطار داده بود: دیواره غربی ۱.۵ سانتیمتر به حرکت درآمده و جابه‌جا شده است. طول این دیواره تقریباً ۶۰۰ متر است که به آسیاب‌ها مشرف است و طبیعتاً روی این دیوار بناهای مسکونی وجود دارد. بیشتر آن‌ها از خطری که تهدیدشان می‌کند مطلع هستند و در صورت ریزش این دیوار بی‌شک بخش عمده آسیاب‌ها نابود می‌شوند و به این دلیل بعد از فرسایش پوسته و جداره این سازه‌ها، سازند موجود در منطقه تاریخی موجود شکسته خواهد شد و به دلیل فشار مضاعف بخش عمده‌ای از مجموعه تخریب می‌شود و برای همیشه از دست می‌رود.

در همان شورا، استاندار وقت خوزستان دستور فوری دارد که هرچه سریع‌تر وضعیت سازه‌های آبی را مورد رسیدگی قرار دهند. اما عملا تا سال ۱۴۰۰ اقدامی اصولی و جدی برای محافظت از این سازه‌ها، به‌ویژه در دیوار غربی صورت نگرفت. در مهرماه ۱۴۰۰ پس از گزارش پایگاه میراث ‌جهانی سازه‌های آبی شوشتر درباره احتمال نفوذ آب از شبکه فاضلاب شهری به دیواره غربی آسیاب‌های جهانی و رانش بخشی از آن، مدیرکل میراث فرهنگی استان خوزستان دستور قطع فوری آب را داد. هرچند گفته شد: مسیر نفوذ آب به شکل کامل قطع نشد.

در گزارشی هم که سوم مهرماه از مدیرکل میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی استان خوزستان منتشر شد، آمده است: متأسفانه درپی نفوذ آب و رطوبت واردشده، آسیب‌هایی در ایستایی دیواره غربی به‌ وجود آمده است که باعث فاصله گرفتن و شکاف عمیق در توده‌های خاک از دیواره غربی سازه‌ها شد.

مدتی بعد همزمان با انتشار فیلمی قدیمی از رانش دیواره غربی در فضای مجازی برای بحرانی نشان دادن وضعیت سازه‌های آبی شوشتر، جلسه فنی در وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی برگزار شد و مطالعه و تهیه طرح تثبیت و استحکام‌بخشی جداره غربی سازه‌های آبی شوشتر آغاز شد.

حالا همزمان با آغاز بارش‌های زمستانی، جلسه بررسی این طرح با حضور مدیرکل پایگاه‌های جهانی و ملی برگزار شد که مشاور طرح ابعاد مطالعات تخصصی شامل برداشت دقیق خصوصیات و مشخصات فنی، ویژگی‌های ژئوتکنیکی و آسیب‌های وارده به موضع را تشریح کرد. این مشاور همچنین به تحلیل و ارزیابی مطالعات انجام‌شده، ارائه روش‌ها و پیشنهادها، حفاظت اضطراری، روش‌های مهار، طرح تثبیت با ملاحظات حفظ اصالت اثر، حداقل مداخله و امکان برگشت‌پذیری و همچنین پیشنهادهای پایش برای خروج از وضعیت اضطراری جداره غربی سازه پرداخت.

جلسه‌ای بی‌نتیجه درباره ریزش در سازه‌های آبی شوشتر

بنا بر آن‌چه روابط عمومی وزارت میراث فرهنگی، گردشگری و صنایع دستی گزارش کرده است، اعضای شورای تخصصی با در نظر گرفتن معیارها و ارزش‌های ثبت‌جهانی مجموعه به بحث و تبادل نظر درباره طرح‌های ارائه‌شده مشاور پرداختند و دغدغه‌های حفاظتی و نحوه دست‌یابی به راهکارهای متناسب‌تر را پیشنهاد دادند.

باتوجه به پیچیدگی و حساسیت موضوع از وجوه مختلف فرهنگی و تاریخی، اهمیت جهانی اثر، ابعاد اجتماعی و فنی، در پایان جلسه و جمع‌بندی آن، فرهاد عزیزی ـ مدیرکل پایگاه‌های جهانی و ملی ـ ضمن تأیید بخشی از روند انجام‌شده و راهکارهای تقویت سازه‌ای، خواستار تکمیل مطالعات انجام‌شده با در نظر گرفتن پیشنهادهای جلسه و ضوابط خاص سایت‌های جهانی و براساس بررسی دوباره اصول استحکام‌بخشی سازه‌های تاریخی شد.

عزیزی همچنین تاکید کرد: راهکارهای به‌سازی دقیق‌تر و متناسب‌تر با در نظر گرفتن تضمین پایداری بخش آسیب‌دیده و سازه‌های اطراف مجموعه، ضمن رفع دغدغه‌های اعضای شورا ارائه شود.

سازه‌های آبی شوشتر، سیستمی به‌هم پیوسته از تونل‌ها، آبشارها، بندها، آسیاب‌ها و کانال‌های بزرگ هدایت آب هستند که با هماهنگی و پیوستگی فوق‌العاده در کنار هم کار می‌کنند. این مجموعه صنعتی-تاریخی در سال ۲۰۰۹ در یونسکو ثبت شد.

منبع: ایسنا

مرتبط:

تکذیب تخریب جداره غربی سازه های آبی شوشتر

تکذیب تخریب جداره غربی سازه های آبی شوشتر

مدیر پایگاه میراث جهانی سازه های آبی تاریخی شوشتر هرگونه تخریب در جداره غربی این اثر را تکذیب کرد.

محمدرضا بهادری روز شنبه ۲۲ آبان‌ماه ۱۴۰۰ با بیان این‌که هیچ‌گونه تخریب تازه‌ای در جداره غربی مجموعه آسیاب‌های آبی‌تاریخی شوشتر صورت نگرفته است، اظهارکرد: داربستی که در محل جداره درحال حاضر نصب شده، در راستای اجرای تعهدات محول از سوی ستاد مدیریت بحران استانداری به پایگاه میراث‌جهانی شوشتر است که طی جلسه ستاد مدیریت بحران در ۲۰ مهر ۱۴۰۰ که در محل فرمانداری شوشتر باحضور مدیرکل مدیریت بحران و سایر مسوولان ذی‌ربط برگزار شد، ابلاغ شد.

به نقل از به گزارش روابط‌عمومی اداره‌کل میراث‌فرهنگی، گردشگری و صنایع‌دستی خوزستان، او ادامه داد: بر همین اساس، یک سری اقدامات را ما در پایگاه باید انجام می‌دادیم که ایجاد سپر حفاظتی برای کاهش عوارض ریزش جداره‌ای که قبلاً رخ داده بود و همچنین سبک‌سازی مدیریت‌شده (لقه‌گیری) براساس طرح ارائه‌شده از سوی مشاور، بخشی از این اقدامات است.

مدیر پایگاه میراث‌جهانی سازه‌های آبی‌تاریخی شوشتر با اشاره به این‌که اقدامات در حال اجرا هستند و هیچ اتفاق و ریزش جدیدی اتفاق نیفتاده است افزود: وضعیت جداره از قبل بحرانی بود که متأسفانه به دلیل نشت رطوبت بحرانی‌تر شده است؛ اما طی هفته‌های گذشته پس از جلسه ستاد مدیریت بحران، نشتی‌هایی که در دو سه نقطه دیگر وجود داشت را نیز پیدا کردیم و درحال حاضر میزان رطوبت جداره کمتر شده است.

او بیان کرد: در مجموع باید گفت اتفاق جدیدی در وضعیت جداره رخ نداده و این عارضه از پیش از ثبت‌جهانی آبشارها وجود داشته است که امیدوار هستیم با یاری و درایت دستگاه‌های متولی، این عارضه مرتفع شود.

بهادری تصریح کرد: مقرر شده است تا مشاور معرفی‌شده از سوی سازمان آب و برق خوزستان تا ۱۵ آذرماه آتی طرح خود در این خصوص را ارائه دهد و شهرداری نیز در صدد است تا نسبت به تخلیه املاکی که در محوطه فوقانی محل عارضه وجود دارند اقدام کند و ما نیز اقدامات حفاظتی خود را همانند قبل ادامه می‌دهیم.

او بار دیگر با تأکید بر این‌که اتفاق خطرناک جدیدی برای جداره رخ نداده است افزود: تخریب جداره غربی سازه های آبی تاریخی شوشتر قویآ تکذیب می شود و انتشار این خبر از سوی برخی خبرگزاری ها بی پایه و اساس است که قطعاً حق پیگیری این موضوع برای پایگاه میراث‌جهانی سازه‌های آبی‌تاریخی شوشتر محفوظ خواهد بود.

منبع: ایسنا

مرتبط:

فکر عاجلی برای سازه‌های آبی شوشتر شود

نظام آبی تاریخی شوشتر شاهکاری از نبوغ خلاقانه

نظام آبی تاریخی شوشتر شاهکاری از نبوغ خلاقانه است که قدمت آن به زمان داریوش کبیر در قرن پنجم قبل از میلاد برمیگردد. این مجموعه متشکل از ایجاد دو کانال انحرافی اصلی از رود کارون است که کانال گرگر هنوز هم به وسیله تونل‌های هدایت آب به آسیاب، برای آبرسانی به شهر شوشتر استفاده می‌شود. منظره این آبشارها و فرود آب از صخره‌ها و سرازیر شدن آن در آبگیرها بسیار جذاب و دیدنی است. در ادامه این کانال‌ها وارد دشتی به نام میاناب (بهشت) در جنوب شهر می‌شوند که کاشت گل‌های ارکیده را ممکن کرده و باغ‌ها و زمین‌هایی به مساحت ۴۰۰۰۰ هکتار را آبیاری می‌کنند. این نظام، مجموعه عظیمی از محوطه‌های باستانی نظیر قلعه سلاسل، مرکز بهره‌برداری کل نظام آبی، برج اندازه‌گیری سطح آب، سدها، پل‌ها، آبگیرها و آسیاب‌ها را در بر دارد. این بنا گواهی بر دانش ایلامیان و مردمان بین النهرین و همچنین تاثیر پذیری از مهارت نباتیان و نیز ساختمان های رومی است.

شرح مختصر

نظام آبی تاریخی شوشتر نشان دهنده ارزش برجسته جهانی است که شکل کنونی آن به قرن سوم بعد از میلاد برمیگردد و احتمالاُ بر روی پایه‌های قدیمی‌تر مربوط به قرن پنجم پیش از میلاد ساخته شده است. کاربری‌های متعدد و مقیاس بزرگ این نظام کامل، آن را به مجموعه‌ای استثنایی مبدل کرده است. سازه‌های آبی شوشتر یک نظام همگن با یک طراحی در سطح جهانی است که کار ساخت آن در قرن سوم میلادی به پایان رسیده است. سازه‌های مهندسی شهری و ساختمان‌های این مجموعه به اندازه کاربری‌های آن (تامین آب شهری، آسیاب‌ها، آبیاری ، کانال‌های انتقال آب و سیستم دفاعی) متنوع است. نظام آبی تاریخی شوشتر گواهی بر میراث فرهنگی و تلفیق دانش فنی ایلامیان و مردمان بین النهرین است. این نظام  احتمالا از سد و تونل پترا و همچنین مهندسی شهری روم تاثیر گرفته است. سازه‌های آبی شوشتر و به ویژه پل بند با شکوه شادروان در زمان اوج تمدن ایرانیان و حتی اعراب مسلمان به عنوان یکی از عجایب جهان مورد توجه بودند. کانال گرگر یک آبراه دست ساز  قابل توجه است که امکان ساخت شهری جدید و آبیاری دشتی وسیع را (که در آن زمان نیمه بایر بود) فراهم کرد. نظام آبی تاریخی شوشتر در یک چشم انداز شهری و روستایی ویژه قرار گرفته و ارزش خود را نشان می‌دهد.

 معیار (i) : سازه های آبی شوشتر گواهی بر مهارت بسیار زیاد و بهره کامل از تمام امکانات ایجاد شده توسط کانال های انحرافی و پل بندهای بزرگ برای توسعه اراضی است. این نظام در قرن سوم میلادی طراحی و برای بهره‌برداری دائمی تکمیل شد و هنوز هم مورد استفاده قرار می‌گیرد. سازه‌های آبی شوشتر، به لحاظ تنوع فنی و کمال خود، مجموعه‌ای بی‌همتا و استثنایی و گواهی بر نبوغ خلاق انسان است.

نظام آبی تاریخی شوشتر

معیار (ii) : نظام آبی تاریخی شوشتر مجموعه ای کامل و بزرگ است که از ترکیب سبک‌ها و مهارت‌های مختلف ایجاد شده و در ساخت آن از دانش کهن ایلامیان و مردمان بین النهرین در مورد آبیاری کانالی، استفاده شده است. بعدها مهارت نباتیان به این مجموعه افزوده شده و تاثیر ساختمان‌های رومی بر آن مشهود است. سازه‌های تاریخی شوشتر موجب شگفتی و الهام بسیاری از بازدید کنندگان بوده‌اند. این نظام گواهی بر تبادل توانایی‌های مهم در مهندسی آب و کاربرد آن در زمان حکومت سلسله‌های مختلف ایران، در سراسر دوران باستان و بعد از آن در دوره اسلامی است.

معیار (iii) : شوشتر نمونه‌ای بی‌همتا و بسیار کامل از مهارت‌های آبیاری است که طی دوره‌های باستان، جهت ایجاد امکان سکونت در اراضی نیمه بایر استفاده می‌شدند. با انحراف رودخانه به پایین کوه و استفاده از سازه‌های مهندسی شهری در مقیاس بزرگ و ساخت کانال‌های آب، امکان بهره‌برداری از آب با کاربری‌های متنوعی همچون تامین آب شهر، آبیاری کشاورزی، پرورش ماهی، آسیاب، حمل و نقل، سیستم دفاعی و … در این منطقه وسیع فراهم شد. این مجموعه گواهی بر یک فرهنگ فنی با قدمتی به درازای هجده قرن است که در تعامل با محیط شهری و طبیعی آن، توسعه پایدار جامعه انسانی را مقدور ساخته است.

تمامیت و اصالت

فرم و شکل مجموعه به خوبی حفظ شده، ولی با وجود اینکه هنوز از این سیستم برای آبیاری و تأمین آب شهری استفاده می‌شود، کلیت عملکرد آن در مقایسه با مدل اولیه آن  محدود شده و کاهش پیدا کرده است، بخصوص برای سدها. اصالت عناصر باستان شناسی بر جای مانده مورد تایید است، اما از آنجا که این مجموعه همچنان به عنوان یک محوطه و سازه شهری مورد استفاده قرار می‌گیرد، شیوه کار و مصالح قرن بیستم بر آن تاثیر گذاشته است. از این رو برای مرمت ویژگی‌های نشان دهنده اصالت مجموعه، تلاش زیادی لازم است.

مرتبط:

پل شادروان شوشتر _قدیمی ترین پل جهان

سفر به تاریخ کهن ایران با شناخت ۳ بنای مهم

جاذبه‌های تاریخی بنا و اساس تاریخ هر کشوری محسوب می‌شوند و اهمیت آن‌ها از آن جهت است که سرگذشت نسل‌های سرزمین‌ها را در خودشان حفظ کرده‌اند.سفر رفتن به بناهای تاریخی مرور تاریخ است؛ مرور آشوب‌ها، پیروزی‌ها، جنگ‌ها و داستان‌های اسطوره‌ای هر ملت. روح مکان جاذبه‌های تاریخی حس شناور شدن در گذشته را تداعی می‌کند؛ گذشته‌ای که به هویت جمعی مردم آن سرزمین‌ گره خورده و روایتی جامع را از غم‌ها و شادی‌هایی آنجا روایت می‌کند.

این مکان‌های تاریخی از هر جهتی اهمیت دارند و تلاش‌های زیاد برای نگه‌داشت و معرفی آن‌ها، برای حفظ سرمایه و تاریخ یک ملت است. ایران که سراسر است از داستان‌های شاهان و مردمی که روزهای خوش و ناخوش زیادی را دیده‌اند، در دل خود جاذبه‌های تاریخی و گردشگری زیادی دارد. مکان‌هایی که یا به تازگی کشف شده و به اهمیت آن‌ها پی برده شده است، یا سالیان سال است کشف شده و بازدید زیادی از آن‌ها می‌شود.

برای سفر در تاریخ کهن ایران، این کشور سرد و گرم چشیده، کفش‌هایتان را به پا کنید و همسفر گردشی تاریخی شوید. در این گردش به سه جاذبه ایران می‌روید و بناهایی را می‌بینید که از لحاظ تاریخی اهمیت فراوانی دارند.

زیگورات چغازنبیل، هرمی مقدس برای ایلامی‌ها

سفر

زیگورات چغازنبیل، بنایی به جا مانده از دوره ایلامی‌ها

در سفر به شهر شوش و استان خوزستان بنایی قرار دارد که تا چند دهه قبل کسی از وجود آن خبر نداشت. این بنای تاریخی به شکل یک تپه در زیر خاک مدفون بوده و توسط شخصی فرانسوی به نام «رومن کریشمن» خاک‌برداری شده است. زیگورات چغازنبیل مربوط به دوره ایلامی‌هاست و «زیگورات» نام بناهای مذهبی‌ای‌ست که در آن دوره تاریخی ایران ساخته می‌شده است.

زیگورات‌ها به شکل هرمی ساخته می‌شدند و بین مردم از اهمیت زیادی برخوردار بودند؛ به همین دلیل برای ساخت این بناهای مذهبی، از بهترین مصالح استفاده می‌کردند. زیگورات چغازنبیل یکی از مهم‌ترین و البته سالم‌ترین زیگورات‌های به جا مانده از تاریخ ایران است که در سال ۱۳۵۸ در فهرست آثار میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده.

«اونتاش ناپیراش» نام پادشاهی بوده که این زیگورات عظیم را با مصالح مرغوب آن زمان و آجر ساخته است. در این بنا توانسته‌اند چیزهای با ارزشی مانند مجسمه‌هایی از جنس سفال، و سنگ‌نگاره‌ای که به دوره عیلامی‌ها باز می‌گردد پیدا کنند.

سازه ‌های آبی شوشتر، نمایشی از معماری و مهندسی دقیق ایرانی

سفر

سازه‌های آبی شوشتر، سازه‌ای با مهندسی دقیق هخامنشیان

یکی از آثار با ارزش هخامنشیان که از لحاظ ساختار مهندسی‌ بسیار مهم است، سازه‌ های آبی شوشتر نام دارد. شاید از آثار هخامنشیان بیشتر نام‌های تخت جمشید یا نقش رستم را شنیده باشیم، اما سازه‌ های آبی شوشتر به عنوان بزرگ‌ترین صنعت قبل از انقلاب صنعتی، از دیگر بناهای به جا مانده از آن دوره باشکوه تاریخیِ ایران است.

هخامنشیان این سازه را برای بهره بردن بیشتر از آبِ جاری ساختند. با گذشت زمان، بخش‌های مختلفی به این سازه‌ی خشتی اضافه شد تا  بزرگ‌ترین موزه آب ایران باستان را شکل دهد. سازه ‌های آبی شوشتر بخش‌های مختلفی مانند آسیاب‌های آبی، بند برج عیار، بند ماهی‌بازان، بند شرابدار و پل بند شادروان دارد که دیدن هرکدامش انسان را شگفت‌زده‌ می‌کند. هرکسی به دیدن این بنای تاریخی برود، حتما از قسمت‌های مختلف آن دیدن می‌کند. بخش‌های مختلف این سازه آبی عظیم را می‌توانید در سفر ببینید.

قلعه الموت، سازه‌ای عظیم از دل تاریخ ایران

سفر

قلعه الموت نام آشناتری نسبت به دو اثر تاریخی قبل دارد. در یکی از روستاهای قزوین و قبل از میدان ورودی این شهر می‌توانید به دیدن این بنای تاریخی بروید و با یکی دیگر از شاهکارهای معماری ایرانی آشنا شوید. قلعه الموت یک دژ مستحکم است که از دو قسمت غربی و شرقی تشکیل شده و برروی صخره‌ای بلند قرار گرفته که حدود دو هزار و ۱۶۳ متر از سطح دریا فاصله دارد.

وقتی به بالای قلعه می‌رسید، عظمت و شگفتی این بنا شما را متوجه معماری باشکوهش می‌کند. البته نمای قلعه از پایین نیز شگفت‌انگیز است. قلعه الموتی که ما امروز می‌بینیم دقیقا همان چیزی نیست که در ابتدا ساخته شده؛ زیرا این بنا بارها مورد حمله قرار گرفته و قسمت‌های عظیمی از آن ویران شده است. البته هنوز هم این بنا زیبایی منحصربه‌فردی دارد و دیدنش رجعت به شکوه تاریخ ایران است.

‌منبع:مشرق نیوز

آبشار‌شوي دزفول

آبشار شوي يکي از بزرگ‌ترين و زيباترين آبشارهاي ایران در رشته‌کوه‌هاي زاگرس است که در دهستاني به نام شوي از توابع شهرستان دزفول قرار دارد. اين آبشار در نزديکي مرز استان خوزستان و استان لرستان قرار دارد و هر دو استان آن را از جاذبه‌هاي گردشگري خود مي‌دانند، در صورتي که موقعيت قرارگيري آبشار زيباي شوي در استان خوزستان است.

گفته مي‌شود که ارتفاع اين آبشار در حدود ۸۵متر و عرض آن نيز ۷۰ متر است. اين آبشار در فصل بهار طبيعتي سرسبز و بسيار زيبا دارد و در دره‌اي بين کوه چهل‌ويک و سالن‌کوه قرار گرفته است.

براي رسيدن به آبشار شوي بهترين مسير از ايستگاه راه‌آهن شهرستان دورود به انديمشک در ايستگاه تله‌زنگ مي‌باشد. از ايستگاه تله‌زنگ تا خود آبشار حدود ۳ساعت پياده‌روي در لابه‌لاي کوه‌ها و جنگل‌هاي زيباي اين منطقه است که جهت استراحت روستاي شوي در طول مسير مناسب است.

بهترين زمان براي رفتن به شوي به دليل اينکه اين آبشار در حد فاصل لرستان و خوزستان قرار گرفته، در اواخر بهار است ضمن اينکه در اين موقع از سال اين منطقه بسيار سرسبز و زيباست.

در نزديکي آبشار زيبای شوي، آبشار بزرگ ديگري نيز وجود دارد که گاه از آن به آبشار دوم شوي ياد مي‌شود که به دليل عمق مناسب نسبت به آبشار اصلي و بي‌خطر بودن آن، مکان مناسبي براي شنا مي‌باشد.

شايد يکي از دلايل عمده‌اي که باعث شده است آبشار شوي بکر و دست نخورده و تا حدودي ناشناخته باقي بماند، سختي مسير راه آن است زيرا اولا اين محل جاده اتومبيل‌رو ندارد و فقط از طريق قطار يا جاده‌هاي کوهستاني از شمال خوزستان بايد به اين منطقه رفت، ثانيا خود مسير هم طولاني است و تنها بايد پياده يا حداکثر با قاطر پيموده شود. وجود پرتگاه‌هاي صخره‌اي در بخشي از مسير راه، همه از عواملي است که باعث‌شده تعداد کمي بتوانند به اين محل بروند و همچنان پاک و نسبتا‌ تميز باقي بماند.

منبع:توریسم پرس