در شهراصفهان و انتهای خیابان کمال اسماعیل،( محلی که اکنون در دو طرف رودخانه پارکهای بزرگ و زیبا احداث گردیده) پل باریک و کم عرضی به نام «پل جویی» قرار گرفته است. این پل، بین پل خواجو در شرق و سی وسه پل در غرب واقع شده است. این بنا زمانی در غرب کاخهای «هفت دست» و « آیینه خانه» قرار گرفته بود.

با توجه به اینکه ساکنان شهر اصفهان همواره نیاز به برقراری ارتباط با یکدیگر در دو سوی رودخانـه زاینده رود داشتند، لازم بود پلهایی بر روی این رودخانه ساخته شود. پل شهرستان، مارنان، سی و سـه پـل و خواجو، قدیمـی‌ترین پلهای روی زاینده رود در شهر اصفهان هستند. در انتهای خیابان کمال اسماعیل اصفهان، مکانی که اکنون در دوسوی رودخانه پارکهایی احداث گردیده، پل باریک و کم عرضی به نام پل جویی قرار گرفته است. این پل، بین پل خواجو در شرق و سی وسه پـل در غرب واقع شده است. این بنا زمانی در غرب کاخهای هفت دست و آیینه خانه قرار گرفته بود. این دو کاخ حدود صد سال قبل همراه با کاخ سعادت آباد ، کاخ نمکدان و کلاه فرنگی به دست مسعود میرزا ظل السلطان حاکم اصفهان در زمان ناصرالدین شاه ویران شدند. در کتاب فواید الصفویه که از دوره صفوی به جا مانده، از این پل با عنوان پل ســعادت آباد یـاد شـده و در آن، نویسنده کتاب در مورد ایجاد شهر جدیدی در کنار باغ خوشبختی آباد در هفدهمین سالگرد سلطنت شاه عباس دوم مطالبی نوشته است.

دلیل نامگذاری این پل به پل جویی از آن جهت است که جوی آبی به درازای پل یعنی ۱۴۷ متر و پهنای کمـ‌تر از یک متر از روی ناحیه سنگ تراش وسط پل عبور می‌کرد. در واقع این جوی، آب را به باغهای شمالی می‌رسـانید. متاسفانه این جوی آب امروزه پر شده است. با جمع شدن آب در بخش غربی پل، آب رودخانه به صورت دریاچه‌ای در می‌آید. به این دلیـل به این پـل،» پـل دریاچه نیز می‌گفتند. البته‌گاه به غلط در زبان عامیانه مردم اصفهان، آن را پل چوبی نیز می‌نامند در حالی کـه در ساختمان این پل اصلا از چوب استفاده نشده است و این نام در واقع تلفظ غلط و یا شاید سـاده تـر کلمـه عامیانه جوبی است.
شاه عباس دوم که از سال ۱۰۵۲تا ۱۰۷۷ هجری قمری در اصفهان سلطنت می‌کرد، هماننـد شاه عباس اول بـه ساختن بناهای مذهبی، پل‌ها و کاخ‌ها علاقه فراوان داشت. در زمان پادشاهی شاه عباس دوم، اصفهان از سمت جنوب و غرب گسترش بیشتری یافت. به گفته شاردن، سیاح و جواهر فروش فرانسوی که در زمان شاه عباس دوم بـه اصفهان سفر کرد، شاه عباس دوم در انتهای خیابان چهارباغ، بناهایی ساخت که در مقابل هزارجریـب بـزرگ، بـه مجموعه آن هزار جریب کوچک می‌گفتند. هزارجریب کوچک از منطقه و باغ سعادت آباد تشکیل می‌شد که قبـل از آن، محل زندگی گبر‌ها بود. به دستور شاه عباس دوم، گبر‌ها در منطقه جلفا اقامت نمودند. محل باغ سعادت آباد، حاشیه جنوبی زاینده رود بین سی و سه پل و پل خواجو بود. روبروی این منطقه، باغ دریاچه در شمال زاینده رود قرار گرفته بود. می‌توان گفت زاینده رود از بین باغ دریاچه و منطقه سعادت آباد می‌گذشت. دلیـل اصلی سـاخت پل جویی نیز برای اتصال دو طرف رودخانه بود که ساخت آن در سال ۱۰۶۸هجری قمری انجام شد، ولی متاسفانه نام سازنده پل مشخص نیست. البته این بنا در سال ۱۳۱۹هجری شمسی توسط حاج سید عبدالرحیم محمودیه بازرگان اصفهانی تعمیر شده و در تاریخ ۱۳۰۵ به ثبت تاریخی رسیده است.

از لحاظ معماری، این پل ۲۱ دهانه با طاقهای جناغی و دو اتاقک کوچک در بخش میانی و آب برهای مثلـثی دارد. در بخش میانی این پل در گذشته، برجی شش ضلعی قرار گرفته بود که از هر طرف آن، چشمه‌ای روان می‌گردید. این پل با وجود طول زیاد و پهنای اندک بسیار محکم و از شر بلایای روزگار به دور مانده است. پـل سـنگ تـراش بوده، در پایه‌های آن از ملات ساروج استفاده شده و در تمامی بدنه و طاق‌ها، آجر با ملات گچ به کار رفته است. پل جویی در اصل برای عبور و مرور مردم ساخته نشده و تنها راه ارتباطی باغهای شمال و جنوب زاینده رود با یکدیگر محسوب می‌شده، ولی معمولا برای عبور خانواده شاه عباس و ملاقات آنان با بزرگان، خارجیـان و سـفیران استفاده می‌شده و» باغ سعادت آباد در شمال را به بنای هفت دست «در جنوب مرتبط می‌ساخته است.

مرتبط:کاخ چهل ستون اصفهان

غار پریان یکی از غارهای زیبای استان اصفهان است که در فاصله ۸ کیلومتری ابیانه و ۱۸ کیلومتری روستای سُه در دره‌ای به نام پری هول واقع شده است. ابعاد دهانه این غار ۱۲۰×۱۶۰ سانتی‌متر می‌باشد و در ارتفاع ۲۹۶۷ متری از سطح دریا قرار دارد.

این غار در سال ۱۳۷۹ خورشیدی کشف شد و تا به امروز غارشناسان همواره به کشفیات جدیدی در این غار دست یافته‌اند.

گروه غارشناسی و غارنوردی اصفهان در تازه‌ترین کاوش خود به تالاری زیبا در عمق ۱۲۰ متری غار پریان دست یافتند.

تاکنون تعداد تالارهای کشف شده در این غار به ۱۱ عدد رسیده است.به دلیل وجود چاه‌های خطرناک در این غار، پیمایش کامل آن نیاز به آشنایی کامل به فنون غارنوردی داشته و بدون داشتن وسایل و ابزار مورد نیاز و راهنما و نقشه کامل غار، بازدید و پیمایش آن میسر نمی‌باشد.

بهترین فصل سفر:  همه فصول سال

فاصله از اصفهان: ۱۸۰ کیلومتر

راه دسترسی: برای رفتن به غار پریان به شهر میمه بروید و از شرق این شهر خارج شوید

تا پس از حدود ۲۰ کیلومتر رانندگی به ۵۰۰ متری دهانه ی غار برسید.

حالا باید یک کوهپیمایی با شیب تند را انجام دهید تا به غار برسید.

مرتبط:

تونل آکواریوم اصفهان

شهر زیرزمینی کرد علیا از توابع بخش کرون شهرستان تیران در استان اصفهان با بیش از ۲۰ هزار متر مربع وسعت، یکی از منحصربه فردترین شهرهای زیرزمینی دنیاست. قدمت این شهر به دوره اشکانیان برمیگردد و کاربری آن نظامی- امنیتی بوده است.

تاریخچه شهر زیرزمینی کرد علیا

از زمان شاه عباس اول صفوی که ارامنه را به سمت اصفهان کوچ داد، بخشی از ارامنه در روستای” کرد علیای” تیران وکرون ساکن و به کشاورزی و دامپروری سرگرم شدند. از همان زمان به علت زمستانهای سرد و طاقت فرسا و ناامنی های موقتی که در منطقه وجود داشت مردم روستای کرد علیا را به این فکر واداشت که در زیر خانه های خود یک سری دست کندهای زیر زمینی ایجاد کنند تا خود و احشامشان در زمانهای نا امنی و زمان سرماهای طاقت فرسا در دل این دست کندها بتوانند به زندگی ادامه دهند.

تمامی این دست کند ها که دارای راهروهای عریض و اتاقک های تو در تو می باشند به یکدیگر راه داشته و در مجموع یک شهر زیر زمینی بزرگ را تشکیل می دهند. در طول گذر زمان و با مهاجرت ارامنه از این منطقه به صورت تدریجی این دست کند ها هم تدریجاً جایگاه خویش را از دست داد و در بعضی از آنها مسدود شده بود.

کشف شهر زیرزمینی کرد علیا

بعد از کشف این شهر زیرزمینی در سال ۱۳۹۵ تا به حال تنها ۱۶۰۰ مترمربع از آن قابل بازديد و بهره برداری است که با توجه به کمبود بودجه و کمک های دولتی، بهره برداری کامل آن بهآهستگی و دشواری همراه است. هم اکنون این شهر زیرزمینی برای بازديد عمومی بازگشایی شده که به گفته رییس شورای اسلامی روستا، محل اصلی درآمدها از بازدید عمومی و هزینه شخصی مردم روستا تأمین می شود.

مسیر دسترسی به شهر زیرزمینی: استان اصفهان – شهرستان تیران و کرون – روستای کرد علیا

چشمه شاهی

یکی دیگر از مکانهای دیدنی این منطقه که دیدن آن خالی از لطف نیست چشمه شاهی و سد سنگی خاکی چشمه شاهی می باشد که در نزدیکی روستای تقی آباد قرار دارد و مسیر دسترسی به آنها این روستای زیبا می باشد.

مسیر دسترسی به چشمه شاهی: اصفهان – شهرستان تیران و کرون – روستای تقی آباد

اگر تا چندین سال پیش مردم اصفهان را با همان توصیف قدیمیِ اصفهان، نصف جهان می‌شناختند، حالا توصیف جدیدتری از اصفهان ارائه شده‌است که به خوبی بیان‌گر اهمیت این شهر مهم ایران است. با پیوستن اصفهان به شبکه شهرهای خلاق یونسکو، توجه گردشگران بیش از پیش به این شهر جلب شده‌است و با شناخته‌ شدن نام اصفهان به عنوان «شهر خلاق در زمینه صنایع دستی و هنرهای مردمی»، تعداد گردشگرانی که از شهرها و کشورهای دیگر به آن سفر می‌کنند افزایش پیدا کرده‌است.

تا به‌حال حدود ۲۴۶  شهر از بیش از ۸۰ کشور در شبکه خلاق یونسکو ثبت شده که اصفهان نیز یکی از شهرهای ثبت شده در این لیست است. اصفهان به عنوان شهر خلاق در زمینه صنایع دستی و هنرهای مردمی این شبکه قرار داده شده است و همین امر می‌تواند زمینه‌ساز بروز استعدادها و خلاقیت‌های شهروندان باشد.

از آن‌طرف، آثار باستانی و دیدنی اصفهان همیشه زبان زد بوده و حتی در کشورهای دیگر نام‌آشنا هستند. این آثار باستانی به‌عنوان نماینده‌هایی برای نشان دادن بخشی از صنایع دستی و هنرهای مردمی، اهمیت فراوانی دارند. برای رفتن به این شهر تاریخی آماده شوید و در ادامه با سه تا از دیدنی‌ترین جاذبه‌های اصفهان که در آن‌ها می‌توانید نشانه‌هایی از صنایع دستی این شهر را نیز ببنید، آشنا شوید.

میدان نقش جهان، نماینده‌ معرفی صنایع دستی اصفهان

میدان نقش جهان نشانی از تاریخ و هنر اصفهان

اگر هر شهری را بخواهیم با برجسته‌ترین اثر تاریخی و دیدنی‌اش معرفی کنیم، اصفهان را باید با میدان نقش جهان تعریف کنیم. این میدان از هرجهت برجسته است و چهار جاذبه گردشگری اصفهان را می‌توان یک‌جا در آن دید. این میدان یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های جهان است و ۵۰۷ متر طول و ۱۵۸ متر عرض دارد. عمارت عالی قاپو، مسجد امام، مسجد شیخ لطف الله و سردر بازار قیصریه، آثار تاریخی این میدان هستند که در زوایای مختلف آن قرار گرفته‌اند.

اهمیت میدان نقش جهان فقط به حضور آثار تاریخی برجسته نیست، یکی دیگر از ویژگی‌های حائز اهمیت این میدان، وجود بستری برای فروش صنایع دستی و سوغاتی اصفهان است. در آنجا می‌توان انواع صنایع دستی این شهر مانند منبت‌، مینا، خاتم‌، معرق، نمدمالی، پارچه‌های قلم‌کار، سفال و سرامیک و… را پیدا کرد. گردشگران زیادی برای خرید صنایع دستی به میدان نقش جهان می‌آیند و همین باعث رونق صنعت گردشگری شهر اصفهان شده‌است.

سی وسه پل، طولانی‌ترین پلِ زاینده‌رود

سی و سه پل یکی از نقاط اصلی گردشگری در اصفهان است

یکی دیگر از برجسته‌ترین نقاط گردشگری اصفهان که همیشه توجه زیادی را به سمت خود جلب می‌کند، سی و سه پل است. این بنا را با نام پل الله‌وردی خان نیز می‌شناسند. این پل در عصر صفوی و با معماری استاد حسین بنا اصفهانی ساخته شده است. یکی از زیباترین نماهای سی و سه پل زمانی‌ ایجاد می‌شود که تصویر آن در آب زاینده رود منعکس می‌شود و به عظمت و شکوه این اثر اضافه می‌کند. حال و هوای شب‌های سی و سه پل نماد کاملی از فضای شهر اصفهان را بیان می‌کند و اگر صدای آواز جوانانی که در دهانه‌های پل می‌نوازند را نیز به این فضا اضافه کنیم، جذابیتش دوچندان می‌شود.

در گوشه و کنار این بنای زیبا می‌توانید فروشگاه‌هایی را پیدا کنید که صنایع دستی و هنرهای مردمی شهر اصفهان را در ویترین خود دارند و برای شما به نمایش می‌گذارند. خرید صنایع دستی از این فروشگاه‌ها، حمایت از هنر مردم اصفهان و تشویق آن‌ها برای بروز خلاقیت‌شان است.

پل خواجو، گشتی در نور و رنگ شب‌

پل خواجو در نمای شب

پل خواجو یکی دیگر از پل‌هایی‌ست که بر روی زاینده رود ساخته شده. روی این پل می‌توان شیرهای سنگی‌ای را دید که در گوشه‌های ضلع شرقی پل قرار گرفته‌اند. پل خواجو ۲۴ دهانه دارد و به توصیف برخی، از نمای بالا شبیه عقابی‌ست که بال‌های خود را گشوده است. گرچه زاینده رود در سال‌های اخیر خشک شده و شانس دیدن انعکاس این پل را در آب از دست داده‌ایم، اما هنوز هم شب‌های پل خواجو زیبایی ویژه‌ای دارد و بسیاری از گردشگران بازدید از این بنا را جزء اولویت‌های خود قرار می‌دهند. زیر این پل ۲۱ تالار وجود دارد که توسط یک فضای میانی به هم متصل شده‌اند.

در گوشه و کنار این پل نیز پاساژها و فروشگاه‌هایی وجود دارند که احتمالا بتوانید صنایع دستی را داخل آن‌ها پیدا کنید.

منبع:ایمنا