کشور هند دارای مکان های تفریحی، تاریخی و معابد بسیاری می باشد. یکی از مهم ترین معابد هند میتوان به معبد طلایی اشاره کرد که در این مقاله به صورت کامل به معبد طلایی می پردازیم.

معبد طلایی کجاست؟

معبد طلایی، زیارتگاه اصلی پیروان آئین سیک است؛ این پرستشگاه در شهر امریتسار در ایالت پنجاب هند واقع شده‌است. این پرستشگاه را چهارمین پیشوای مذهبی سیک‌ها، گورو رام داس بنیان نهاد. معبد طلایی، با نام‌های هارماندیر صاحب و دربار صاحب نیز شناخته می‌شود.

معبد طلایی، جاذبه توریستی اصلی در امریتسار، که به معنای مخزن شهد جاودانگی است. امریتسار مرکز شهرستان امرتسر در ایالت پنجاب هند است که در ۳۷۸ کیلومتری شمال غربی دهلی و ۵۱ کیلومتری شرق لاهور پاکستان واقع شده است.

معبد طلایی، در بین سیک‌های سرتاسر جهان، مکانی زیارتی محسوب می‌شود و این معبد برای سیک‌ها مکانی مقدس به‌شمار می‌رود، زیرا گورو جاودانه این آئین، کتاب گورو گرانت صاحب در آن نگهداری می‌شود؛ این کتاب، کتاب مقدس آئین سیک و یازدهمین گورو به‌شمار می‌رود. معبد طلایی در هند نماد برادری و برابری می باشد.

معماری معبد طلایی هند:

معماری معبد طلایی، بسیار زیبا و منحصر به فرد است. رنگ این معبد طلایی رنگ است و در کنار ساختمان سفیدی که در پشت آن قرار گرفته، خودنمایی می کند.  معبد طلایی، دارای ۴ در ورودی می باشد. و همه قسمت های بالای معبد از طلای خالص ساخته شده است. دور تا دور معبد دریاچه مصنوعی احاطه کرده است. همچنین سازه‌های مرمرین بسیار زیبا در این مجموعه و در کنار ترکیب سبک معماری اسلامی و هندو، باعث شده است که فضای این معبد بسیار باشکوه باشد.

معبد طلایی، یکی از مقدس ترین مکان های هند است.  معبد طلایی، یک مرکز روحانی و در عین حال غیرمذهبی برای پیروان این مذهب است  که هر ساله هزاران نفر از این معبد دیدن می کنند.

مرتبط:

کویر نمکی هند، یکی از عجایب دیدنی هند

غارهای اسرارآمیز آجانتا در هند

یکی از جاذبه های گردشگری بی نظیری که در کشور هند وجود دارد و در بین ديگر جاذبه ها بسیار پر بازديد شده است، صحرای نمک هند است.

در بین عوام مردم متداول است که اصطلاح کویر را به جای بیابان به کار می برند و یا برعکس. گاهی اوقات بیابان به محیط خارج از شهر و روستا گفته می شود. ولی در واقع بین این دو اصطلاح اختلاف اساسی وجود دارد. بیابان به قسمتی از مناطق خشک گفته می شود که بارندگی کمتر از ۵۰ میلی متر دارد و امکان دارد چند سال در آن باران نبارد و با کم آبی و تبخیر شدید مواجه باشد و دارای پوشش گیاهی بسیار ضعیف است. ولی کویر به زمین های رسی پف کرده، با شوری و نمک بسیار زیاد که گیاهان در آن نمی توانند رشد نمایند، گفته می شود.

کویر نمکی هند را بعنوان بزرگ ترين کویر نمکی جهان ( در این موضوع با کویر بولیوی رقابت دارد) می شناسند که حدود ۱۰ هزار کیلومتر مربع مساحت دارد. این کویر پر نمک و شور، مسیر اقوام مختلف مخصوصا عشایر و کولی های هندی است. مطلبی که در مورد کویر نمک هند هر شنونده ای را به تعجب می اندازد، این است که کویر نمکی هند در طول فصل موسمی در هندوستان تماما به زیر آب می رود. با این حال حدود ۸ ماه از سال کاملاً بدون آب می شود. در این زمان اگر به دیدن کویر نمک هند و همراه با کوچ عشایر کوتچ بروید، با زمینی تا دوردست ها سفید و با آفتاب سوزان روبرو می شوید. درصورتی که قصد سفر به هند و شهرهایی مثل بمبئی یا جیپور را دارید، به این جاذبه نزدیک خواهید بود.

جشن ران اوتساو | The Rann Utsav

یکی از جشن ها و فستیوال هایی که در گوجارات برگزار می شود، جشن ران اوتساو بوده که از ماه نوامبر (نیمه های آبان ماه) تا پایان ماه فوریه (نیمه های اسفند) ادامه می یابد. در این جشن هزاران چادر و خیمه به همراه یک خیمه بزرگ و سلطنتی در نزدیکی ورودی اقامتگاه ران (Rann Resort) در دهوردو بر پا می شود. چادری برای فروش انواع غذاها و همچنین صنایع دستی بر پا می شود. اگر اهل هیجان و تفریح هستید، به سادگی از کنار این جشن نگذرید.

می توانید برای سواری در میان نمکزار، از میان امکانات موجود انتخاب کنید. ماشین سواری، آفرود سواری، موتورهای پارا، ریفل شوتینگ، منطقه سرگرمی کودکان، تفریحات آبگرم و درمانی و نمایش های محلی جزو فعالیت ها و جاذبه های جشن ران اوتساو (کوچ اوتساو) در این منطقه است.

هر چند که این فستیوال و جشن افراد بسیاری را به سمت خود جذب می کند اما امروزه بیشتر حالت تبلیغاتی پیدا کرده است. همچنین خیل عظیم جمعیت و آلودگی محیط به یکی از معضلات منطقه تبدیل شده است. اگر از شلوغی در محیطی طبیعی فراری هستید، در زمان های غیر از زمان برگزاری جشن به دیدن کویر نمکی هند و مسیر کوچ عشایر کوتچ بروید.

زمان مناسب برای بازديد از جاذبه کویر نمکی هند

کویر نمکی هند در ماه اکتبر هر ساله شروع به خشک شدن می کند، بطور پیوسته به بیابان خشک و نمکی تبدیل می شود. فصل توریستی تا ماه مارس میباشد و در اواخر ماه مارس، امکانات اقامتی هم به پایان می رسد. درصورتی که دوست دارید با جمعیت کمی روبرو شوید و علاقه مند نیستید در جای شلوغ باشید، در انتهای فصل توریست در ماه مارس، به کویر نمکی هند سفر کنید. البته شما در هر فصلي از سال به آن جا بروید امکانات اولیه موجود میباشد ولی خب هر مکان توریستی در جهان زمان خاص خودش را دارد.

بهتر است فقط در صبح یا عصر به بیابان بروید، در غیر این صورت نمک میتواند با بازتاب نور خورشید در چشم شما چشم های شما را بسوزاند. شما می توانید در این بیابان سوار شتر شوید و ماه را در بیابان ببینید. آسمان کویر هم که در شب ها ستاره باران می شود.

مسیر حرکت به سمت کویر نمکی هند

– درصورتی که در شهر بمبئی هستید بهترین وسیله برای رسیدن به این بیابان نمکی قطار میباشد ، شما حدود ۱۵ دقیقه در قطار هستید.
– درصورتی که به قطار علاقه ای ندارید، می توانید از پرواز داخلی بمبئی به بهودج استفاده کنید.
-اگر در شهر بمبئی نیستید، شما تنها می توانید با اتوبوس و مینی بوس به این نقطه برسید.

حق ورود و بازدید از کویر نمکی هند و مسیر کوچ عشایر کوتچ

منطقه و مسیر کوچ عشایر کوتچ منطقه بسیار حساسی است. چرا که به مرزهای پاکستان نزدیک است. به همین دلیل می بایستی برای ورود و بازدید از آن مجوزی کتبی داشته باشید. گرفتن این مجوز کار بسیار راحتی بوده و هیچ گونه دردسری ندارد. به روستای بهیراندیارا (Bhirandiyara) و ایست بازرسی در مسیرتان بروید.

این روستا در ۵۵ کیلومتری بهودج قرار دارد ۱۰۰ روپیه هزینه برای هر نفر باید پرداخت کنید. برای موتور سیکلت ۲۵ روپیه و برای ورود ماشین به منطقه ۵۰ روپیه باید بپردازید. این ایستگاه در ساعت ۱۱ صبح باز هستند. در نتیجه اگر زودتر به این منطقه برسید، معطل خواهید شد. مدارک مورد نیاز برای آن، کپی پاسپورت و کارت شناسایی شما خواهد بود. به این مجوز برای ورود به کویر نمکی هند و بازدید از مسیر کوچ عشایر کوتچ نیاز خواهید داشت.

غارهای آجانتا که ۲ قرن پیش از میلاد ساخته شده اند و درونشان پر است از نقاشی ها و دست نوشته هایی از بودا .تعداد این غار ها به ۳۰ عدد می رسد که هرکدام ویژگی هایی دارند . در تاریخ غرق می شویم و بین غار ها به دنبال زیبایی ها خواهیم گشت .داستان هایی از گذشته می شنویم و متعجب خواهیم شد . حس کنجکاوی همه ی ما به سمت آجانتا جذب می شود و از رسیدن به جواب های سوال هایمان لذت می بریم .

کمی با غار ها آشنا شویم

این غارها در نزدیکی شهر جالگائون واقع شده اند . هنگامی که از شهر خارج می شوید و به سمت غرب حرکت می کنید بعد از طی مسافتی نه چندان طولانی به یکی از شگفت انگیز ترین جاذبه ی تاریخی کشور هندوستان می رسید . با ورود به این غار ها حس می کنید که بودا کنارتان ایستاده است و با انبوهی از نقاشی ها و مجسمه های مربوط به بودا برخورد می کنید که در نهایت زیبایی و با هنری غنی ساخته شده اند . این غارها توسط جنگلی انبوه پنهان شده بودند و بعد از کشف غارها جنگل نابود شد و امروزه دیگر پنهان نیستند . این غار های حیرت آور در ۵۹ کیلومتری ایستگاه راه آهن جالگون قرار گرفته اند . شکل قرار گیری این غار ها U شکل است و در کنار رودخانه ی واقور سال هاست که جای خشک کرده اند .

داستان کشف غارهای آجانتا بسیار جالب است . در سال ۱۸۱۹ میلادی یک مامور انگلیسی به همراه همراهانش به ضیافت شکار آمده بود و بطور اتفاقی با این غارها برخورد کردند . ابتدا در ظاهر این گونه تصور شد که این غار ها متعلق به بودایی هاست و از این جا به عنوان مدرسه ی راهب ها استفاده می شده و این حدس کاملا درست بود . ۱ تا ۳۰ غار وجود دارد که تا به امروز فقط ۲۸ عدد از آن ها کاوش شده است . برخی بزرگ هستند برخی در حد یک آرامگاه کوچک که در آرامشی عمیق میزبان بازدید کنندگان هستند ، آرامشی زیبا و ساکت . برخی از در های ورودی توسط #آبشار های فصلی پنهان بودند و با کم شدن میزان آب آبشار در ها نمایان می شدند . بعد از این کشف ، محققان به سمت غار ها هجوم آوردند و هر روز کشف های تازه ای می کردند . هر غار پر است از نقاشی های زیبایی که متعلق به زمان های مختلف است . هرکدام ویژگی های خاص خودشان را دارند و هنر را به زیبایی هرچه تمام تر نشان می دهند . وقایع تاریخی ، آموزه های دینی ، زندگی بودا و راهبان از موضوع های نقاشی ها است . از رنگ های زیادی استفاده شده ، رنگ هایی طبیعی و مصنوعی که هنوز بسیاری از آن ها سالم هستند . در هر غار مجسمه هایی وجود دارد که تعدادشان زیاد نیست ولی بسیار استادانه ساخته شده اند .

این را باید گفت که از لحاظ فرهنگی و هنری این غار ها با دیگر غار های تاریخی کشور هندوستان در برخی موارد مشترک هستند .

در ادامه به معرفی غار های مهم خواهیم پرداخت .

اولین غار

این غار در شرقی ترین قسمت قرار دارد . ستون های کنده کاری شده و زیبای این غار مورد توجه قرار گرفته است و بسیاری از گردشگران را به خود جذب می کند . نقاشی های بسیار زیبایی در این غار وجود دارند و اسراری به همراه . در برخی از نقاشی های موجود ، لباس هایی ایرانی بر تن ها دیده می شود و این خودش بسیار جالب می باشد .

تحقیقات نشان می دهد این #غار از بقیه ی غارها بیشتر مورد توجه بوده و در ساخت آن ظرافت و حساسیت بیشتری به خرج داده اند .

مجسمه ها و نقاشی های این غار بودا در مرکز قرار گرفته است و مشخص است که در معرض توجه ها بوده و هنرمندان علاقه ی خود به بودا را این گونه در هنر خود و آثارشان نمایان کرده اند . نماهای بیرونی و داخلی بسیار استادانه حکاکی شده اند و گویی زبر دست ترین حکاک خلقشان کرده . با نگاه به این نماها در می یابیم که این مردم چه فرهنگ غنی و قدیمی داشته اند که هنر آن ها این قدر خاص است .

افسانه ای در مورد این غار وجود دارد که می گوید نیرو های نیک در دیواره ها آرامیده اند و در وقت مناسب بیرون خواهند آمد . زمانی که شما وارد غار می شوید انرزی مثبت زیادی شما را در بر می گیرد و این حس بسیار خوبی است . هر دیوار این غار بسیار هنرمندانه تر و زیبا تر از دیگر غار ها ساخته شده است . نقاشی های روی دیوار از زندگی بودا می گویند . از قرن ۱۹ میلادی عکس هایی از این غار وجود دارد که نشان می دهد تا به امروز آسیب های جدی به غار ها وارد نشده است .

سه در برای ورود به این غار ساخته شده است ، درِ مرکزی و دو در که از کنار وارد می شوند .

در بین این درها پنجره هایی وجود دارد که باعث می شوند فضای داخل روشن شود . هر دیوار در این غار ۱۲ متر طول دارد و ۶ متر ارتفاع . بر روی دیوار های اصلی تصاویر بزرگی از بودا نقاشی شده است .

دومین غار

این غار نسبت به غار اول نقاشی های بیشتری را در خود جای داده است و بیشتر آن ها انسان ها و دیگر موجودات را به تصویر کشیده اند . دیوار های این غار جنس مناسب تری برای نقاشی دارند و به همین دلیل به هنگم ورود به غار نقاشی ها را خواهید دید .

یکی از ویژگی های این غار این است که مجموعه داستانی بصورت نقاشی را می توان دید . این داستان جاکاتا نام دارد . دیگر نقاشی ها به موضوعاتی مانند طبیعت ، جامعه و همین طور بودا می پردازند . در دوران قدیم از این اتاق به عنوان زیبا ترین یاد می کردند و دلیلش وجود دیوار های بلند رنگی بوده که نقاشی ها آن ها را احاطه کرده بودند . افسانه هایی که می توان با نگاه به نقاشی ها حسشان کرد ، نگاهشان کرد و فهمیدشان .

بر روی یکی از دیوار ها زندگی بودا به تصویر کشیده شده و این دیوار مورد توجه محققان قرار گرفته است .

این غار بعد از کشف تعمیر و بازسازی شد و بیشتر نقاشی ها را احیا کردند . هر نقاشی بیانگر موضوع خاصی است . طبیعت ، رابطه ی زندگی بودا ، آموزه ها و دیگر ارتباطات می باشد و استفاده از رنگ های روشن بیانگر انرژی مثبت است . از سال های اولیه ی کشف این غارها ، در سال ۱۸۱۹ ، نقاشی ها مورد توجه بودند . با مطالعه ی دیوار ها بسیاری از راز های گذشته روشن می شوند و زیبایی ها را با ما تقسیم می کنند .

دیگر غارها

بقیه غار ها نیز به همین ترتیب هرکدام ویژگی هایی زیبا دارند و هنوز محققان بر روی آنان کار می کنند و هر روز به نتایجی جالب دست پیدا می کنند . اگر سفری به غارهای آجانتا داشتید از همگی آن ها دیدن کنید . به جز دو غار اخر که بسته هستند .

اکثر غارها در دسترس هستند و تمامی مجسمه ها بازسازی شده و نقاشی ها مرمت . یکی از جذابیت های این غارها تاریک بودنشان است که حسی اسرار آمیز را به شما می دهد . غارهای ۹ و ۱۰ بیشتر از بقیه مورد توجه هستند و دلیلش این است که عمر کمتری نسبت به بقیه دارند و به زمان ما بیشتر نزدیک هستند . با نگاه به نقاشی ها این را به خوبی متوجه می شویم که هنرمندان مختلفی این آثار زیبا را بوجود آورده اند .

غار شماره ی ۱۷ نیز جالب است و در آن تصاویری از شاهزاده ای سریلانکایی مانند شاهزاده سیمهالا به چشم می خورد .

غار شماره چهار بسیار بزرگ است ولی نیمه کاره رها شده است . تحقیقات نشان می دهد این غار یک هدیه از سمت ماتورا بوده که در قرن ۶ بعد از میلاد زندگی می کرده است .

مجسمه های غارها

غارها مملو هستند از مجسمه های بودا و دیگر انسان ها . کنده کاری های هنرمندانه بر روی صخره ها و دیوارها نشان دهنده ی هنر مردمان این منطقه بوده و در نهایت مهارت از این هنر استفاده کرده اند و این آثار هنری زیبا را خلق کرده اند .

محققین در تلاش هستند تا دریابند کدام یک از مجسمه ها اولین مجسمه ساخته شده می باشد و به همین دلیل تحقیقات ادامه دارد .

جنس مجسمه ها از سنگ های آذرین است . مشخص است که در گذشته رنگی بوده اند و با گذشت زمان رنگ های خود را از دست داده اند . با نگاه به مجسمه ها می توان هنر را درک کرد که چه زیبا در ساخت این مجسمه ها بکار رفته اند . بیشتر این مجسمه ها بودا را نشان می دهند که در زاویه های مختلف قرار دارد . با نگاه به این مجسمه ها تصور می کنید بودا همه جا حضور دارد و آرامشش فضا را در بر گرفته . برخی رنگ شده اند و برخی به رنگ همان سنگ در جایشان قرار دارند . هر مجسمه ساخته ی هنرمندی در دوره های مختلف است و برخی هدایایی از مردم عادی و ثروتمندان .

معماری غارهای آجانتا

هر غار از قسمت های مختلفی تشکیل شده و دارای اتاق های دعا ، استراحت می باشند . تمامی ۳۰ غار به هم راه دارند نهایت به مجسمه ی بودا که بزرگترین مجسمه در این مجموعه به حساب می آید می رسند . ارتفاع سقف ها متفاوت است و همین طور فاصله ی بین دیواره ها .

در هایی که ابتدا و بین راهرو های غار ها قرار دارند از جنس چوب و سنگ هستند و بر روی آن ها نیز می توان نقاشی و کنده کاری های زیبایی را دید . برای ورود به هر غار باید از دری با ارتفاع زیاد و مجلل عبور کرد و این نشانه ی احترام به کسانی بوده که به این غار ها می آمدند . بیشتر مساحت غار ها را سالن های عبادت پر کرده اند و در گذشته از آن ها بسیار استفاده می شده است . دیگر بخش های غار ها را راهروها بوجود آورده اند که به تمامی غارها راه دارند . در زمان قدیم و دوره های ابتدایی مجسمه ای از بودا در مرکز قرار داشته است و بسیار بزرگ بوده . متاسفانه امروزه یا نابود شده و یا شاید دزدیده شده است .

ارتفاع سقف ها در هر غار متفاوت است و با توجه به میزان نور گیری و نوع استفاده ی آن ساخته شده است . غار های ۱ تا ۱۰ در زمان کوناه تری نسبت به دیگر غارها ساخته شدند و مورد استفاده قرار گرفتند .

نقاشی های غارها و رابطه ی آن ها با دیگر فرهنگ ها

ریشه ی این نقاشی ها را می توان در کشور های همسایه نظیر سری لانکا و منطقه ای از تبت یافت . تکنیک کشیدن این نقاشی ها امروزه نیز در بین مردم هند به چشم می خورد و کلاس هایی به منظور حفظ این هنر برگزار می شود . تلفیق رنگ های گوناگون در کنار فرهنگ غنی این مردمان باعث شده تا نقاشی ها در نهایت زیبایی از ارزش بالایی نیز برخوردار باشند .

با مطالعه و بررسی این نقاشی ها سوال های زیادی در مورد مردمان این منطقه و سبک زندگی آن ها به جواب رسیده است .

بسیاری از نقاشی ها از هر دو دوره نجات پیدا کرده اند و آسیب های کمی متوجه آن ها شده است . نقاشان هندی بوده و هنر زیادی برای خلق این آثار به خرج داده اند . در بیشتر تصاویر انسان های زیادی را می بینید که فعالیت های روزانه ی آن ها به تصویر کشیده شده و جامعه ی آن زمان را نشان می دهند . با تحقیقات بیشتر مشخص شد که ممکن بوده این تصاویر زاده ی تخیل هنرمندان باشد ولی هنوز محققان به جواب قطعی نرسیده اند .

امروزه از این نقاشی ها نمونه هایی کپی شده است تا مبادا از بین بروند و به دست فراموشی سپرده شوند . از سال ۱۸۷۵ کپی کردن آغاز شده و در سال های ۱۹۰۹ تا ۱۹۱۱ از تمامی این نقاشی ها نسخه ی دومی تهیه شد . سال ۱۸۵۶ عکاسی از این آثار شروع شد و تا به امروز ادامه دارد .

کتاب های زیادی در رابطه با آجانتا به چاپ رسیده است و از آن ها می توان به غلام یزدانی که در سال های ۱۹۳۰ و ۱۹۵۵ آثاری از او در رابطه با آجانتا به چاپ رسید . ژاپنی ها برای تهیه ی نسخه های جدید تر کمک و فعالیت های زیادی انجام دادند و هنرمندانی از کشورشان را به غار ها فرستادند .

تاریخ از غارهای آجانتا می گوید

همانند دیگر سازه های بودایی این غار ها نیز به منظور تحصیل و آموختن ساخته شده بودند و به همین دلیل در مکانی آرام و به دور از جامعه ی بشری درون یک جنگل واقع شده اند . کسانی که دوره های آموزشی را می گذراندند و به درجات بالا می رسیدند و به دیگر کشور ها سفر می کردند و آموزه های خود را به گوش دیگر مردمان می رساندند . در کتیبه های یافت شده آمده که بیشتر دانش آموختگان در طی جشن و فصل مونسون به این غار ها برمی گشته اند و یک جا جمع می شده اند .

محققان می گویند ساخت این غارها بصورت کامل طی یک قرن به طول انجامیده و در حین ساخت از آن استفاده می شده است . این مکان باستانی و غار هایش طی دو دوره ساخته شدند . دوره ی اول ، ساتاواهانا و دوره ی دوم ، واکاتاکا .

غار های ۹ ، ۱۰ ، ۱۲ ، ۱۳ و ۱۵ در دوره ی اول ساخته شدند . در این دوره بسیاری از نقاشی ها کشیده شدند و مجسمه ها را به داخل غار ها آوردند . در این زمان به استناد تاریخ امپراطوری ساتاواهانا در قدرت بوده است و تا آخر دوره ی اول حکومت می کرده . در این زمان در نقاشی ها از قدرت های ماورا الطبیعی توضیح داده شده و این یعنی هر دوره ویژگی های خودش را داشته .

دوره ی دوم یا واکاتاکا مربوط به ۵ می شود و غار های ۱ تا ۸ و ۱۱ ، و ۱۴ تا ۲۹ در این دوره ساخته شده اند . مطالعات نشان می دهد که این غار ها در دوره ی کوتاهی این مکان متروک شده و دوباره بعد از مدتی از آن استفاده شده است . بعد از گذشت مدت زمان طولانی بار دیگر رها شده تا زمانی که در سال ۱۸۱۹ دوباره سر از جنگلی انبوه بیرون اورد و خود را نمایان کرد . بعد از کشف دوباره تا به امروز چند صد سال گذشته و هنوز تحقیقات بر روی این مکان باستانی ادامه دارد .

از غارهای آجانتا دیدن کنید ، آجانتایی شوید

برای رسیدن به غارها باید به شهر جالگائون برسید و سپس سوار بر اتوبوس و یا ماشین بعد از سپری کردن چندین ساعت به غارهای آجانتا برسید . هنگامی که می رسید می توانید با ثبت نام در تورها از دیدن این بنای تاریخی بیشتر لذت ببرید .

قیمت تورها چه خصوصی و چه معمولی از ۸۰$ شروع می شود و تفاوت فقط مدت زمان تور می باشد .

مدت زمان بازدید بیشتر از سه ساعت نخواهد بود و شما می توانید از ۸ صبح الی ۵ بعد از ظهر از این غار ها لذت ببرید .

امروزه نقش غارهای آجانتا در صنعت گردشگری کشور هند بسیار پر رنگ است و هر سال تعداد زیادی از گردشگران برای دیدن غار ها به هند سفر می کنند . سازمان های جهانی برای حفظ این غار ها کار های زیادی انجام میدهند و همه ی این تلاش ها به ثمر رسیده است . اگر به دیدن این غار ها می روید سعی کنید در زیبایی ها غرق شوید و به تاریخ سفر کنید .

هند کشوری در جنوب آسیا است که بعنوان هفتمین کشور بزرگ دنیا شناخته می شود. هند دومین کشور پرجمعیت دنیا است.کشور هند بیش از ۵۰۰۰ سال قدمت دارد و در زمان های مختلف شاهان و حکومت های مختلفی بر آن فرمانروایی نموده اند. هر سلسله ای ترکیبی از سبک معماری بی همتای خویش را برجای گذاشته و امروز میتوان میراث باشکوه گذشتگان را تماشا کرد. یکی از مکانهای تاریخی و دیدنی هند شهر جیسلمیر می باشد.

شهر جیسلمیر (‏Jaisalmer‎‏) یک شهر در ایالت راجاستان هند است که به آن” شهر طلایی هند” هم می گویند، چون شن و ‏سنگ های شنی زرد در طراحی و معماری شهر سبب پدید آمدن سایه زردرنگ طلایی در شهر و اطراف آن شده است. جیسلمیر ۵٫۱ کیلومتر مربع مساحت و حدوداً  ۶۵٬۴۷۱ نفر جمعیت دارد و ۲۲۵ متر بالاتر از سطح دریا واقع شده است.
جیسلمیر ‏در ۵۷۵ کیلومتری غرب شهر جیپور قرار گرفته است. این شهر علاوه بر سازه های قدیمی، قلعه های زیبا و معبدهای دیدنی دارد و ‏به دلیل قرار گرفتن در صحرای ‏Thar‏، یکی از محبوب ترین جاذبه های گردشگری در هند به شمار می رود.‏

شهر جیسلمیر به وسیله خانواده باهتی راجپوت ها ساخته شده است. هدف از ساخت این شهر ، نشان دادن شکوه و جلال و زیبایی معماری کشور هند به دیگر مردم دنیا بوده است. میتوانید منحنی های زیبا و معماری استراتژیکی را هم درون قلعه جیسلمیر ببینید.

قلعه جیسلمیر

شاید نخستین جاذبه ای که در شهر جیسلمیر مشهور است، قلعه جیسلمیر باشد. اسم ديگر این قلعه، قلعه طلایی است که در سونار کویلا (Sonar Quilla) قرار گرفته و نماد شهر جیسلمیر هند است. این قلعه توسط حاکم راجپوت به نام رائو جیسال ساخته شده و در داخل خود دنیای بسیار بزرگی را جای داده است. درصورتی که بخواهیم دقیق تر مکان این قلعه را بگوییم باید به سوی صحرای تار( Thar desert) در تپه تریکوتا( Trikuta Hill) بروید تا بتوانید نماهای طلایی آنرا ببینید. این قلعه شاهد جنگ های زیای بوده است.

درون قلعه میتوانند به دیدن کتابخانه گیان بهاندار( Gyan Bhandar library) راج محل( the Raj Mahal) بنای لاکسمینات (Laxminath temple)، بنای جین( Jain temples)، چهار دروازه قلعه و سرای بازار آن بروند. مجسمه های نقاشی و اشکال عجیب و غریب، به سبک کلاسیک دیلوار، زیبایی این قلعه را در شهر جیسلمیر هند نفس گیر نموده است.

امروزه داخل قلعه جیسلمیر که یکی از پربازدیدترین جاذبه های این منطقه است انواع رستوران ها و کافه ها وجود دارد. هرچند با ‏توجه به جمعیت زيادي که برای بازدید به این قلعه می آیند خطرات زيادي این قلعه تاریخی را تهدید می کند به دلیل آن که مقاومت ‏ساختاری آن نسبت به دیگر قلعه های هند پائین تر است.‏ ‏ ‏‏‏‏

مرتبط:

شهرها، غرق در ترس و سکوتی آزار دهنده!