گرجستان

آب و هوای گرجستان

 گرجستان کشوری چهار فصل است. می توانید هم از هوای آفتابی داغ لذت ببرید هم پای کوه ها سرمای شدیدی را تجربه کنید اما به طور کلی گرجستان کشوری نیمه گرمسیری است. بیشتر ایالت های گرجستان زمستانی کوتاه دارند و در عوض، تابستان ها، طولانی و گرم است. دریای سیاه در شرق و کوهستان شمالی، دو پدیده ای هستند که بر آب و هوای گرجستان اثر می گذارند. کوهستان شمالی که عمدتا کوه های رشته کوه قفقاز است آنقدر بلند و سر به فلک کشده است و که همیشه لایه های عظیم برف قله هایش را پوشانده و با این حال همچون سپری شهر های گرجستان را در برابر موج هوای سرد و یخ بندان محافظت می کند. دریای سیاه هم از طرفی دیگر هوای شهرها و ایالات را با رطوبت خود گرم نگه می دارد. به همین دلیل زمستان آنقدر در این منطقه پایدار نیست. متوسط دمای گرجستان ۲۱ درجه سانتی گراد است.

بهترین زمان سفر به گرجستان

با توجه به آب و هوا سفر کردن درایت شما را نشان می دهد. هر زمانی به جز تابستان گرم گرجستان و زمستان سردش، می تواند زمان مناسبی برای بستن چمدان و رفتن به این خطه جذاب باشد. بهترین زمان سفر ماه های می، ژوئن و سپتامبر است. البته که فصل برداشت محصول در پاییز هم می تواند هم جالب توجه باشد هم باعث شود شما مناظر پاییزی بی نظیری را شاهد باشید. در هر حال، چون ممکن است هوا سریعا تغییر کند، بهتر است که صرفا جهت احتیاط مجهز سفر کنید.

سرگذشت گرجستان

روزگاری نه چندان دور مرزهای ایران تا گرجستان می رسید اما باید بدانیم که این خطه همواره هویت مستقل خود را حفظ داشته است. حضور انسان بر خاک گرجستان قدمتی دیرینه دارد و نوع خاصی از گونه انسان به نام انسان گرجی در این منطقه یافت شده که دانشمندان را در روشن تر کردن پژوهش های انسان شناسی یاری داده است. دوران باستان تا پیش از حمله مغول دورانی آرام و طلایی در تاریخ گرجیان است. اورارتو و ایبریا نام دو سلسله قدرتمند گرجستان است که در زمان خود نقشی کلیدی در تحولات زمانه خود ایفا می کردند. تفلیس از قرن ۵ میلادی پایتخت گرجستان بوده است. با حمله مغول گرجستان همانند ایران به تاراج رفته و دوران سخت تاریخش شروع شد. چرا که پس از مغول ها، همواره میان ایران و عثمانی دست به دست چرخیده. روسیه هم بدش نمی آمد گرجستان را از آن خود کند چرا که گرجستان خلاف کشور های مسلمان همسایه اش مسیحی بود. اما در آن سال ها قدرت رویارویی با حکومت قدرتمند صفوی و همچنین ترکان عثمانی را نداشت. شاه عباس اول موفق شد گرجستان را از عثمانی ها پس بگیرد و تعداد زیادی گرجی را به نواحی مختلف ایران کوچ دهد. نادر شاه و بعدها آغا محمد خان قاجار هم به گرجستان لشکر کشیده و حکومت آن جا را در دست گرفتند. گرچه شاهان ایران بر حفظ و نگه داری گرجستان چون تکه ای از مرز و بوم خود اصرار داشتند و تقریبا موفق هم شدند، اما همواره دست به جنایت های زیادی زدند و آمار کشتار گرجیان بسیار بالا است. از این رو این قسمت از تاریخ گرجستان برای اهالی گرجی جذابیت زیادی ندارد و تلاش نکنید آن ها را ایرانیان سابق بخوانید. پس از آن که قدرت ایران در منطقه افول کرد، روسیه حی و حاضر بود تا گرجستان را با عهدنامه ترکمان چای برای همیشه از ایران جدا کند و تحت الحمایه خود بخواند. اندکی بعد در گرجستان حکومت تزاری برپا شد تا زمان انقلاب اکتبر ۱۹۱۷ روسیه که با برچیده شدن نظام امپراتوری تزاری، گرجستان فرصت یافت بعد از مدت ها اعلام استقلال کند اما با روی کار آمدن حزب سوسیالیست و تشکیل اتحاد جماهیر شوروی، ارتش سرخ به گرجستان حمله کرد و تا ۷۰ سال گرجستان یکی از جمهوری های شوروی بود. سرانجام سال ۱۹۹۱ گرجستان به استقلال رسمی دست یافت و با نام جمهوری گرجستان حکومت کرد. سه منطقه خود مختار در خاک گرجستان وجود دارد به نام های آبخازیا، اوستیا و آجاریا که دولت گرجستان هیچ گاه نتوانسته بر آن ها چیره شود یا آن ها را وادار به اطاعت از خود کند. تلاش این مناطق برای استقلال و جدایی به حدی بود که گرجستان را تا آستانه فروپاشی برد. پس از آن که گرجستان بر اوضاع خود مسلط شد توانست تا حدی موقعیت و قدرت خود را بر قرار کند به طوری که امروزه این مناطق تحت نظارت دولت مرکزی اداره می شوند.